wast
Concert door de deelnemers
aan de Improvisatiewedstrijd
Teleurstellende expositie in
Stedelijk Museum Amsterdam
WITTER DAN DE
WITSTE GEIT
en spaart uw linnenkast
Bescherm Uw haar tegen zon
en water met
haarcrème
9
„50 jaar verkenningen in de beeldende kunst
De negen muzen
Vittorio Podrecca overleden
Jan Mul wordt docent aan
Maastrichts conservatorium
Hier is met Sunil gewassen, dat
hemelsblauwe Sunil, waarin al
het wasgoed stralend wit wordt...
werkelijk stralend wit!
Bleken en blauwen kunt u zelfs
vergeten. Met Sunil hebt u min
der waswerk, minder te wringen,
dus... minder slijtage.
Waar Sunil de was doet, blijft
alles veel langer nieuw. Ook was
machine en wringer varen er wel
bij!
„Het muzikale hart van
Nieuw-Guinea"
George Gross is zondag
in Berlijn overleden
HET INTERNATIONALE ORGELCONCOURS
Festival
Clark Gable in Madurodam
Nederlandse Houtbond
bestaat 50 jaar
Verbouwing Amsterdamse
schouwburg
Oud-katholieke kerk
Mgr. P. J. Jans tot bisschop
van Deventer gewijd
Reorganisatie van K.V.P.-
jongerenorganisatie
jj I IN S L» A U 7 JULI 1959
HET STEDELIJK MUSEUM heeft weer
een tentoonstelling gemaakt voor de zomer
in de geest van andere zomerexposities,
die er plaats hadden. Weer is verslag be
doeld van een ontwikkeling en wellicht
wordt gehoopt op meer inzicht in de beel
dende kunst van vandaag. Dat zal moeilijk
blijven wanneer men niet over alles kan
beschikken dat een ontwikkeling duidelijk
kan maken. Voorzover nog veel onduidelijk
bleef kan men het niet aan het Stedelijk
Museum wijten. Ik acht het bijvoorbeeld
mogelijk dat met een grote reeks schilde
rijen iéts duidelijk gemaakt wordt omtrent
het kubisme. Men moet dan een welover
wogen keuze doen uit hetgeen door kubis
ten geschilderd werd maar sindsdien zich
verspreidde over de gehele wereld. Het
zelfde zou ook het geval kunnen zijn met
het Fauvisme. Bij wat het Stedelijk Mu
seum thans brengt onder de naam „50 jaar
verkenningen in de beeldende kunst" zijn
enige Fauves vertegenwoordigd en hieruit
blijkt dat de museumdirecteur bereid is
buiten zijn meer persoonlijke voorkeuren,
waarop hij recht heeft, te gaan. Wat mij
betreft zijn die Fauves hier de aantrekke
lijkste figuren!
Het is niet altijd prettig te moeten roeien
met de riemen, die men heeft. We willen
dus voorzichtig zijn met. de beoordeling van
exposities van het Sttedelijk Museum daar
het gestelde ideaal nooit geheel bereikt
kan worden. Dat men zich nu bepaalde tot
voornamelijk eigen bezit en dat van enige
met de leiding van het museum in beste
verstandhouding verkerende verzamelaars
is echter wel wat armoedig van doen. Het
merendeel van het nu tot 28 september ge-
exposeerde is ons bekend, goed bekend en
in sommige gevallen te zeer bekend. Voor
zover het mogelijk is enig inzicht te bevor
deren is deze tentoonstelling volkomen
overbodig; het hier geëxposeerde was veel
al te zien in het museum. Misschien is er
een bedoeling duidelijk in dit arrangement
en die zou dan kunnen zijn het belang van
enige Nederlandse schilders kunstmatig te
verhogen door het vertonen van hun werk
naast dat van Picasso, Bonnard, Van Don
gen. Matisse, Rouault, Leger en Beckmann.
Daarmee zijn dan Nederlanders vertegen
woordigd die profiteerden van andermans
verkenningen, terwijl de heer Sandberg in
zijn geruchtmakend „Nu" er van getuigde
weinig geloof te kunnen hebben in de
grootheid van hen die anderer werk door
gingen.
En is Var. Dongen eigenlijk wel zo'n ver
kenner geweest? Hij stond aan het begin
van het Fauvisme. Maar juist hij was
naast Marquet veleer een voorzetter van
een traditie. Wat betreft vormgeving vond
hij niets nieuws. Eigenlijk was Sluijters
met zi.in al zo vroeg geschilderde Spaanse
danseres wèl zo verrassend en komt het
Kees van Dongens portret van een
oude clown.
Geen Murillo. Een van de beroemdste
schilderijen van het Vaticaan, Het mys
tieke huwelijk van de Heilige Catherina,
blijkt niet van Murillo te zijn, maar een
vervalsing. Toen het doek onlangs werd
schoongemaakt, ontdekte men onder ge
noemde voorstelling een landschap, dat
omstreeks 1600 moet zijn geschilderd.
Voorts werd geconstateerd dat minstens
honderd jaar later het doek moet zijn
overgeschilderd. Aangezien Murillo in
1682 overleed na verscheidene jaren niet
gewerkt te hebben, kan deze meester de
huidige voorstelling niet hebben geschil
derd.
Mr. Romke de Waard. Tot voorzitter
van de Rijkscommissie van Advies voor
Klokken en Klokkenspelen is benoemd mr.
R. de Waard te Badhoevedorp (gemeente
Haarlemmermeer) en tot secretaris dr. P.
J A. M. de Bruyn te Kockengen.
Carel Laöut. Op de zangersvergade
ring van de Koninklijke mannenzangver-
eniging Apollo is besloten de heer Carel
Laöut te benoemen tot vaste dirigent vau
„Apollo". De heer Laöut heeft reeds twee
concerten als gastdirigent geleid.
Portret. De minister van Onderwijs,
Kunsten en Wetenschappen heeft aan de
Amsterdamse graficus A. J. Veldhoen op
dracht verleend tot vervaardiging van een
geëtst portret van de toneelspeler Johan
Elsensohn.
Eugenia Zareska. In de komende
Holland Festival uitvoeringen van Cosi
Fan Tutte zal de Roemeense alt Eugenia
Zareska in plaats van Frances de Bossy
die in de programma's is vermeld de
rol van Dora Bella zingen.
Van Ostade en De Miranda. Twee
schilderijen van onbekende meesters die
in het museum voor westerse en oosterse
kunst in Odessa hangen, zijn thans ge
ïdentificeerd als werken van Carreno de
Miranda en Issaac van Ostade, zo meldt
het persbureau Tass. Van Ostade werd ge
ïdentificeerd als de maker van het schil
derij „Als de herberg", en de Spanjaard
De Miranda als de schilder van een vrou
wenportret, aldus Tass.
Muziekconcours Vichy. De Konink-
o harmonie Orpheus in Tilburg zal op
'/oek van de Koninklijke Nederlandse
'deratië van muziekgezelschappen, als
nig Nederlands korps, o-ns land vertegen
woordigen op het internationaal Europees
nuziekconcoürs in Vichy (Frankrijk) in
september. Dit concours wordt georgani
seerd door de „Confédération Internatio
nale des Sociétés Populaires de Musique",
onderdeel van de UNESCO. Elk deel
nemend land wordt slechts door één korps
vertegenwoordigd.
mij als een gemis voor dit werk hier
niet aanwezig te zien. Dat is dan vermoe
delijk veroorzaakt door het feit, dat het
betrokken schilderij niet in eigen collectie
of die van vrienden is. Het idee „verken
ningen" komt er dan ook mager af. Ook
Matisse's Odalisque is veel minder verken
nend dan andere schilderijen van deze
meester. En Bonnards „Strand van Cannes"
is het resultaat van een ontwikkeling en
niet zo maar een verkenning.
Nu heb ik niets tegen genoemde schil
ders. Integendeel. Het mooiste op deze ten
toonstelling is werk van juist hen en ik
wil haast Van Dongens „schele clown" noe
men de vrouw met de witte jabot, een doek
dat me dertig jaar geleden al pakte, toen
de kunsthandel Buffa het in de etalage aan
de Kalverstraat geplaatst had. Enfin, Van
Dongen gold hier toen als een mondain en
wat oppervlakkig schilder, zodat ik mag
constateren dat we dan toch enigszins
vooruit gegaan zijn. Om de boot niet te
missen doet men nu dan zijn best voor het
drukke gedoe van Wolvekamp, die ik ove
rigens beter vertegenwoordigd zag in Ga
lerie Espace. Graag erken ik ook dat Lu-
ceberts schilderij me meer bevalt dan Da
Silva's handig geschilderde produkt. Appel
overtreft zijn opvolgers in het gebruik van
veel verf. Lataster en Benner deden zich
zelf geweld aan door Appels voorbeeld té
volgen. Bij Appel, hoe men er ook over
moge denken, blijft de verf mooier en dat
bewijst dat zijn schilderen natuurlijker is.
Temidden van het hem omringende werk
blijkt hij trouwens toch het meest schil
der: bij hem een duidelijke vorm, een hel
der gestelde kleur, en soms ook gemakke
lijker te zien dan een Corneille, wiens
esthetische kwaliteiten er mogen zijn.
Men hing het laatste, wat na de laatste
oorlog ontstond, beneden en de rest bo
ven. Zo is er dus van enige climax sprake.
Boven ontmoet men de door mij geroemde
figuren naast ook al enige in het begin
van dit schrijven genoemden, naast wie ik
zeker nog Dufy moet noemen. Er is meer
moois. Uiteraard werk van Chagall, van
Mondriaan (lelijk is zijn latere werk toch
nooit te noemen), van Soutine en werk van
de beeldhouwers Marini, Gonzales, Zadkine,
Maillol, Lipchitz, Renoir, Richier en ook
Carel Visser. Er is ook veel lelijks. Dat
blijft altijd de houwdegenkunst van Har-
tung (de uitdrukking is niet van mij). Ver
wonderd is men over het succes van een
Matta. Als diens werk gewoon figuratief
was zou men gezien de weke fondantkleur,
herinneringen oproepend aan gekleurd
consumptie-ijs, er alleen maar lelijke
woorden voor over gehad hebben. Dit is
wel het toppunt van zelfbedrog! Kan men
dan niet vergelijken met de kleurgevoelig
heid van een Lucebert? Ziet men niet
meer de zuivere instelling van een figuur
als deze tegenover de verf in vergelijk tot
Da Silva's ingeïnspireerde herhaling, waar
door de verf een verzorging kreeg, die
alleen maar verveling verraadt. Da Silva
maakte wel mooiere dingen en had zo dan
ook echt niet vertegenwoordigd behoeven
te worden. Voor mij een bewijs, dat men
zich met deze tentoonstelling er toch wel
met een Jantje van Leiden heeft afge
maakt.
Charley Toorops kaasdragers hangen in
de lucht Te gemakkelyk ware het te spre
ken van de waarde van haar werk met
dezelfde woorden. Juist omdat dit zich nu
zo opdringt aan iemand, die niet bijster op
Charley Toorops werk gesteld is, realiseer
ik me dat deze schilderes in ieder geval
toevoegde aan wat was, en dat men niet
om haar heen loopt. Maar waarom dan
hier niet de vroege schilderijen van Wil
link, als bijvoorbeeld de „Jobstijding", dat
met minder interessant is.
Best mogelijk dat men aan het Stede
lijk Museum moe van het organiseren ge
worden is. Deze tentoonstelling is voor mij
het resultaat van luiheid of gemakzucht.
Wat me in het bijzonder opviel is dat schil
derijen niet te zien waren van onder an
deren de door mij hierboven geprefereer-
den en verder ook de Picassa's, de Kruy-
ders soms, de Roualt de Soutine en de
Dufy. Omdat dit museum gebruikt wordt
voor weinig interessante tentoonstellingen
van „jonge kunst" uit veler landen, waar
bij het al te veel op hetzelfde neerkomt,
moet eigen bezit blijkbaar vertoond wor
den op een bijzondere expositie in de
Nieuwe Vleugel, die bestemd was voor de
levende Nederlandse kunstenaars in de
eerste plaats. Het gaat ons niet helemaal
aan, maar gek vinden we het wel.
Bob Buys
GENèVE (UPI) Vittorio Podrecca,
stichter en eigenaar van het wereldbe
roemde „Piccolo'-poppentheater. is zondag
in Genève op zesenzeventigjarige leeftijd
aan longontsteking overleden.
Ravel, Debussy en Rimsky-Korsakov
schreven voor balletten van Podrecca's
marionetten oorspronkelijke muziek. Meer
dan dertig jaar- heeft Podrecca met zijn
theater langs de wereldsteden gezworven.
Zaterdagmorgen werd hij in Genève in
een ziekenhuis opgenomen. Hoewel hij
wist zeer ernstig ziek te zijn, stond hij erop
dat naar de beste tradities in de wereld
van de show de voorstellingen moesten
doorgaan.
Met. ingang van september is aan het
Maastichts conservatoorium de Haarlemse
componist en criticus Jan Mul benoemd tot
docent in compositie, harmonieleer en in
strumentatie.
FILMFESTIVAL VAN DUINKERKEN.
Op het filmfestival van Duinkerken,
bedoeld voor films die betrekking hebben
op Europa en de Europese eenheid, is de
Nederlandse documentaire „En de zee was
niet meer" van Bert Haanstra in de af
deling nationale documentaires onder
scheiden met de zilveren medaille van de
Europese Gemeenschappen.
Advertentie
Neem meteen
het voordelige
reuzenpak
Boeiende expositie illustreert
internationaal congres in Den Haag
(Van onze Haagse redacteur)
Maandag is in het Haagse Gemeente
museum een internationale conferentie-
in-miniatuur begonnen. Het betreft hier
het congres van een twintigtal leiders van
verzamelingen van muziekinstrumenten,
waartoe het initiatief is genomen door het
hoofd van de afdeling muziekinstrumenten
van het Haagse Gemeentemuseum, de heer
J. van der Meer, en een Berlijnse hoog
leraar. Vertegenwoordigers van verzame
lingen uit Frankrijk zowel van het eth-
nografisch museum als van de collectie
van het Conservatorium Israel, Enge
land, Spanje, Zwitserland, Denemarken en
de bèTdë Duifslanden hebb'èii zich de eerste
dag beziggehouden met dé beginselen
waarop men een internationale organisatie
zou kunnen opbouwen.
i
Tegen de verwachting in bleken de
standpunten zo ver uiteen te lopen, slat
men 's avonds de geanimeerde discussies
moest verdagen om de directeur van het
Gemeentemuseum, mr. L. J. F. Wijsenbeek,
gelegenheid te geven de tentoonstelling
„Het muzikale hart van Nieuw-Guinea"
te openen, welke ter gelegenheid van het
congres tot en met 16 augustus te zien is.
Hoewel deze expositie slechts één zaal in
beslag neemt, waar achter rieten wanden
de monotone zang der papoea's weerklinkt,
is zij ongemeen interessant. In een boeien
de inleiding wees de heer Van der Meer
erop, dat het hier om zulke primitieve
culturen gaat, dat onze gebruikelijke on
derscheiding in vocale en instrumentale
muzikale uitingen faalt: wat te zeggen van
ht handklappen, voetstampen, het slaan op
lichaamsdelen? V/at van de gewoonte om
in oorlog met stokken of riemen op de
rand van een prauw te slaan of van de
„aardtrom", die uit een in de aarde gegra
ven tunnel bestaat, waarbij dan op de
grond boven deze tunnel wordt getrom
meld?
Een tweede moeilijkheid is uit te maken
met welk instrument men te maken heeft.
Een als trompet aangeduid instrument bij
voorbeeld wordt ook wel als „bruibuis"
gebruikt. Het laatste probleem is tenslotte
om te bepalen wat nog tot muziek kan
worden gerekend en wat niet. In het wes
ten beschouwen we de locomotieffluit en
de fietsbel niet als muziekinstrumenten.
In Nieuw-Guinea echter is de muziek vrij
wel uitsluitend functioneel en is de este-
tische muziekbeoefening schaars. De pri
mitieve instrumenten dienen tot het geven
van signalen, het lokken van dieren, het
afschrikken van een vijand, het aangeven
van dansritmen, liefdeswerving, het af
wenden van natuurrampen en ziekten, het
nabootsen van stemmen van geesten en
de begeleiding van heilige handelingen.
De muziek en de instrumenten komen
dus veel meer dan in Europa uit het leven
voort en zijn daarin geïntegreerd; zij ma
ken alle schakeringen van het bestaan van
de Papoea mee. Hierin verschilt de muziek
van Nieuw-Guinea niet van die van an
dere primitieve volken.
De Amerikaanse karikaturist en grafi
sche kunstenaar George Gross is zondag
nacht in Berlijn overleden. Hij was zes
enzestig jaar. Gross, die in Berlijn was ge
boren, trok in 1932 naar Amerika, waar
hij in 1938 het Amerikaanse staatsburger
schap verwierf. Onlangs keerde hij naar
Berlijn terug. Hij was vooral bekend om
zijn sociale critiek. Hij richtte zich vooral
tegen militairisme, oorlogsprofiteurs en
corruptie.
MAANDAGAVOND BEGONNEN de
Haarlemse Orgeldagen met een concert in
de Grote Kerk, dat gegeven werd door de
vier kandidaten, welke donderdag op het
zelfde Müller-orgel tegen elkaar zullen
concurreren in de even befaamde als ge
duchte improvisatiewedstrijd, die nu voor
de negende keer plaats heeft. Uwe Röhl
uit Sleeswijk, die twee jaar geleden ook
deelnemer was en waarachtig niet tot de
minsten behoorde, opende nu de verrich
tingen. met de Toccata en Fuga in F van
Joh. Seb. Bach. Hij wist de polifonie van
het werk duidelijk te houden, behalve in
de. codfi van de Toccata, waar de discant
niet boven de wat dik geregistreerde bas
kon te voorschijn'treden. Overigens sprak'
er uit de vertolking een zeer verantwoord
begrip van de compositie en een vaardig
en smaakvol speculeren met de voor
handen klankmiddelen, vner rol het is de
constnictie verhelderend voor te stellen.
HANS HASELBöCK uit Wenen, die zijn
verleden jaar verworven wisselprijs dit
keer te verdedigen heeft, gaf met een
interpretatie van een variatiewerk van
Samuel Scheidt te kennen, dat hij met een
fijne zin voor kleurgeving de mogelijk
heden van het instrument veelzijdig ge
ëxploreerd heeft. In een twaalftal onder
scheidene registraties, die telkens de ka
rakteristiek van het betreffende onderdeel
dienden, groeide dit werk van Sweelincks
leerling tot een gecoloreerde slotvariatie,
die voox-al de stijl van
de Hollandse „organis
tenmaker" verraadde.
Bovendien toonde Hasel-
böck zijn speelvaardig-
"heid met een Preludium
vol Lisztiaanse pathe
tiek. gevolgd door een
romantische vrije Fuga van Franz
Schmidt.
De Nederlandse mededinger, Wim Daim
uit Amsterdam, maakte vooral een fraaie
beurt met de Passacaglia van Hendrik An-
driessen, die hij in haar chromatische be
wogenheid heerlijk opstuwde naar haar
hoogtepunt, om haar dan kalm overwegend
te besluiten. Verder gaf hij zijn beproefde
ki'achten aan een Partita van Cor Kee
over Psalm 116, die met zijn aanhef „a la
Brabanconne" aan het bezoek van Koning
Boudewijn van België appelleerde. Met dat
al een prestatie die er wezen mocht.
TENSLOTTE OPENBAARDE de Cana
dese kandidaat Raymond Daveluy een op-
vallend milde tendens inzake orgelklank,
met de interpretatie van drie koraalvoor
spelen van Brahms. De volheid van de
majestatische orgelklank ontlokte hij aan
het instrument ter vertolking van de Pre
lude in C van Bach met de nobele pedaal
figuur in zestienden, die er het karakter
van bepaalt. Men kan zich wel eens af
vragen of deze imposante erepoort wel in
evenredige vei'houding is tot de ingetogen
fuga die er op volgt en die, hoé edel zij ook
klinkt, al heel weinig aanleiding geeft tot
boeiende opstuwingen naar een climax. In
ieder geval werd het mooie polifone weef
sel van deze vredige fuga -klaar en door
zichtig ten gehore gebracht.
-MEN KÓN van de confrontatie met de
vier kandidaten de indruk meenemen, dat
het donderdag een spannende wedstrijd
belooft te worden.
]os. de Klerk
Maandag heeft de filmster Clark Gable,
vergezeld door zijn echtgenote en de Fran
se filmsterren Odette Ferrel en Jeanne
Renoux, een bezoek aan de miniatuurstad
Madurodam gebracht. De directeur van
Madurodam, de heer G. Jungerius, bood
Clark Gable namens de voorzitster der
stichting, mevrouw B. Boon-van der Starp,
de Engelse uitgave van 't fotoboek over Ma
durodam aan. De heer en mevrouw Gable
waren zeer enthousiast over het stadje en
vonden Madurodam „the most fascinating
city of Holland".
De Nederlandse Houtbond viert thans
zijn vijftigjarig bestaan. De bond is het
representatieve orgaan voor de gehele Ne
derlandse houthandel. De 1100 houthande
laren in ons land zijn zo eensgezind dat
de in de oorlog opgedrongen vakgroep
nimmer een autoritaire machtspositie ge
kregen heeft. Er zijn bij deze jubileum
viering wel enkele wensen geuit. Zo acht
men het onjuist dat de strenge voorschrif
ten in de woningbouw eerder op goedkope
dan op duurzame en goed afgewerkte hui
zen zijn gericht, waardoor het gebruik
van hout in deze sector tot een minimum
is teruggedrongen. Er wordt thans ruim
60 pet. minder hout in de woningen ver
werkt dan vóór de oorlog het geval was.
Nederland is arm aan hout: 95 pet. van
de behoefte dient te worden geïmpor
teerd In de afgelopen jaren beliep de
waarde van dë jaarlijkse houtaanvoer ge
middeld een half miljard gulden per jaar.
In de houthandel, waar dus met zeer om
vangrijke kapitalen wordt gewerkt, vin
den bijna 11.000 werknemers een bestaan.
Het machine- en transportpark van de
houthandelsbedrijven vex-tegenwoordigt
een waarde van vele tientallen miljoenen
guldens. De exploratie van nieuwe gebie
den in Afrika heeft de aanvoer van hout
uit dit wex-elddeel na de laatste wereld
oorlog belangi-ijk doen stijgen. Nog steeds
zijn Amsterdam en Zaandam de grootste
aanvoexTiavens. De Nederlandse Houtbond
is sinds 1951 gevestigd aan de Amsterdam
se Keizei-sgracht 321. Men besloot het geld
dat voor de jubileumviering was .uitge
trokken, te besteden aan de restaux-atte
van het pand dat vermoedelijk in 1620 is
gebouwd en als „Het Roode Huys" bekend
staat. Het herstel, dat onder leiding van
architect C. J. Henke plaatshad, heeft
f 150.000 gekost.
Advertentie
B. en W. van Amsterdam stellen de ge
meenteraad voor een krediet van
f 2.325.000 beschikbaar te stellen voor de
vex'bouwing van de stadsschouwburg. Aan
vankelijk was een verbouwingsplan ont
worpen waarvan de uitvoering 3 4 mil
joen gulden zou vergen, ïrxaar na overleg
met. de dii'ecteur is in het afgelopen jaar
een nieuw schetsplan ontworpen, dat een
voudiger en goedkoper is. Men hoopt de
ze verbouwing in de tweede helft van het
volgend jaar te kunnen uitvoeren.
De accommodatie voor de artiesten zal
in belangrijke mate worden verbeterd
(nieuwe kleedkamers, douches, liften en
repetitiex-uimte). Ten behoeve van het
Amsterdams Ballet zal aan de Lijnbaans
gracht een oefenzaal van tien bij tien me
ter worden gebouwd met daarbij horende
installaties. De kosten voor het stofferen
en meubileren van de nieuwe ruimten zijn
niet in het bedrag inbegrepen.
Advertentie
In de kathedx-ale oud-katholieke kei-k
van Sint Gex-trudis te Utx-echt, is monseig
neur P. J. Jans vanmorgen tot bisschop
van Deventer gewijd. Mgx\ Jans is de
twaalfde oud-katholieke bisschop van De
venter. Hij volgt bisschop Lagerwey op,
die op 13 iriaart is overleden.
De wijding werd verricht door de aarts
bisschop van Utrecht, mgr. dr. Andx-eas
Rinkel. Assisterende bisschoppen waren
de bisschop van Haaidem, mgr. Van der
Oord, en de bisschop der Oud-katholieke
Kerk in Zwitsexdand, mgr. dr. Kiiry.
Voorts wax-en aanwezig de wijbisschop
van de Oud-katholieke Kerk in Duitsland,
de bisschop van de Poolse nationale katho
lieke kerk in Polen en de bisschop van
Fulham als vertegenwoordiger van de
aartsbisschop van Canterbury.
De bisschoppen droegen kostbare eeu
wenoude rood-fluwelen misgewaden. Een
van deze gewaden -was afkomstig van de
vijftiende-eeuwse bisschop David van
Bourgondië.
De wijdingswoorden werden uitgespro
ken door de aartsbisschop van Utrecht.
Daarna werd mgr. Jans tot bisschop van
Deventer gewijd door de gezamenlijke
handoplegging der bisschoppen.
Uit handen van de aartsbisschop ontving
mgr. Jans zijn waardigheidstekens: de bis
schoppelijke ring, het evangelieboek, het
kruis en de bisschopsstaf, een uit 1570 da
terende vergulde gothische kromstaf.
De plechtigheid werd ook bijgewoond
door de minister van Justitie, mr. A. C.
W. Beerman, de Commissaris der Koningin
in de provincie Utrecht, mr. C. Th. E. graaf
De bestuursraad van de jongerenorgani
satie van de K.V.P. heeft het partijbestuur
geadviseex-d te komen tot een geheel an
dere opzet van zijn ox-ganisatie. Op grond
van dit advies zal het partijbestuur bin
nenkort voorstellen doen aan de bestuurs
raad van de K.V.P. In grote lijnen zal het
advies van de jongex-enorganisatie gevolgd
woi'den. In de huidige structuur van de
iongex-enox-ganisatie komen naar de me
ning zowel van de iongei-en zelf als van
het nartijbestuur onvoldoende de bedoe-
"ngen tot hun recht, welke b:; de oprich
ting voor ogen hebben gestaan.
In de nieuwe opzet wordt een groot deel
van wat men nu ziet als organisatorische
ballast over boord se*et. Zij is er op ge
richt de jongei'en in eigen jongerengroepen
het gespreksmilieu te verschaffen, dat
voor de politieke meningvorming nood
zakelijk is.
Advertentie
BLOUSES
BL O U S O N S
in vele leuke tinten
Gen. Cronjéstr. 12.1
van Lynden van Sandenburg, de burge
meester van Utrecht, jhr. mr. C. J. A. de
Ranitz. Tal van vertegenwoordigers uit
het oecumenisch werk, o.a. het dagelijks
bestuur van de Oecumenische Raad van
Kerken in Nederland, en van verscheidene
andere instanties binnen en buiten de
Oud-katholieke kerk.
