Haarlemse muziekweek te
Spaarndam geopend
Bijna 300 jazzliefhebbers
gingen „schuitje varen
„Twee op de Wip" met Andrea
Domburg en Guus Hermus
5
OPMERKELIJKE SPELPRESTATIES
Opleiding tot
verkeersvlieger
Paus Joannes XXIII:
„Afgescheiden broeders
welkom op concilie"
Optreden van cabaret
Kris van de Velden
in Amsterdam
Labourleiders in Moskou
Eerst een gevangenis
complex, dan een groot
luxe hotel
Karei Doorman
Marinevliegtuig botste
bij deklanding tegen
commandobrug
Krijger van Hawaii' bezocht
Amsterdams burgemeester
TIEN JAAR HAARLEMSE JAZZCLUB
Van moord verdachte
Belg uitgeleverd
Attentie voor gebit
MAANDAG 31 AUGUSTUS 1959
HET IS TE HOPEN, dat er voor het
Rotterdams Toneel nog een datum be
schikbaar zal zijn om „Twee op de wip"
in de Haarlemse Schouwburg door Andrea
Domburg en Guus Hermus te laten ver
tonen. Deze gasterende krachten, die het
komende seizoen deel van het ook ten
dienste van de televisie staande gezel
schap „Ensemble" gaan uitmaken, leveren
in dit stuk van William Gibson zulke op
merkelijke spelprestaties, dat men hun op
treden, ver uitgroeiend boven het beschei
den bestek der handeling, niet ongezien
mag laten.
Al zijn er zo langzamerhand verschei
dene voorgangers in deze methode van be
perking tot de minimale bezetting voor
het opwekken van dramatische spannin
gen, onder wie met veel succes de zijn
kracht voornamelijk in het anekdotische
gezocht hebbende Jan de Hartog, er steekt
in een dergelijke opzet nog steeds een
niet geringe ambitie. Er is namelijk meer
dan alleen virtuoos vakmanschap voor no
dig om zich met een zowel het gevoel als
het verstand bevredigend resultaat uit de
vrijwillig verkozen moeilijkheden te red
den. Ofschoon de Amerikaanse auteur be
paald- geen meesterwerk heeft geleverd,
is hij er wel degelijk in geslaagd te over
tuigen van de noodzaak zijner rigoureuze
voorkeur. De duovorm past bij zijn thema
der elementaire bezinning op de „mo
derne" eenzaamheid, dat wil zeggen: in
een tijd van veelzijdige vertakking in de
maatschappij en in alle opzichten steeds
meer versnelde communicatiemiddelen.
Eenvoudiger kon hij de zaak niet stellen
dan door ons te confronteren met twee
mensen, die elkaar nodig hebben, maar
die het vermogen missen elkaar wezen
lijk te bereiken. Dat de telefoon in zo
vele gevallen alleen een plaatsvervangend
instrument, dat de omslachtige bodever
halen van vroeger overbodig maakt nu
een functionele rol vervult: het eerste con
tact tussen de beide personen, de verbin
ding met de buitenwereld en het achter
gelaten verleden, is een logische meeval
ler.
„TWO FOR THE SEESAW" zoals de
oorspronkelijke titel luidt van dit spel, dat
half januari 1958 zijn première op Broad
way beleefde en sindsdien in alle theater
centrums ter wereld voor het voetlicht ge
bracht werd is een simpele romance
met achtergronden. Jerry Ryjsn, een jon
ge advocaat uit de beste kringen van Ne
braska, is na de echtbreuk van zijn vrouw,
aan wie hij zijn studie en zijn carrière te
danken heeft, naar New York gevlucht.
Daar ontmoet hij Gittel Mosca, een har
telijk volkskind van Poolse origine uit de
Bronx, met wie hij een allengs intiemer
wordende verhouding aanknoopt. Er moet
toch wel iets meer aan de hand zijn, als
de schrijver ons een hele avond weet te
boeien met het zoeken van antwoorden op
de vraag: houdt hij van haar? Of de term
bestaat weet ik niet, maar men zou kun
nen zeggen dat Gibson een soort infrarea-
lisme heeft toegepast. Hij toont ons al
thans de doorstraling, vooral in het emo
tionele vlak, van invloeden der herkomst
en der omgeving. Hoe dan ook, als het
Jerry Ryan gelukt zich onder aansporing
der in hem gelovende Gittel Mosca naar
een onafhankelijke positie op 'te werken,
heeft hij haar innerlijk niet meer nodig
en kan hij als gelijkwaardige terugkeren
naar de vrouw, van wie hij bij alle ver
wijdering nooit is losgekomen.
DE TITEL van het stuk is goed gevon
den. Het beeld is actief volgehouden tot
het einde toe, als Jerry zich naar een
nieuwe toekomst verheft en Gittel met een
gevoelige smak uit de wolken van haar il
lusies op de koude grond wordt neerge
worpen. Er is veel zorg besteed aan de
dosering van emoties en argumenten om
het dramatische apparaat rond een ima
ginair evenwichtspunt beurtelings door
slaggevend te laten werken. Er wordt van
de spelers en hun regisseur evenveel fan
tasie als beheersing gevergd om wat bij
na conventioneel als waarheid geldt voort
durend interessant te laten blijven, te
meer omdat al zijn mensenkennis en ob
servatievermogen van William Gibson nog
lang geen Anton Tsjechov hebben ge
maakt (om een schrijver te noemen bij
wie de ambivalentie eveneens de aandacht
trekt). In Amerika heeft de voordien on
bekende Anne Bancroft met eerst Hen
ry Fonda en later Dana Andrews als part
ner er haar eerste triomf aan te dan
ken. In Nederland is de rol van het meis
je (dat, om met Louis Davids te spreken,
voor een dubbeltje geboren werd en nooit
een kwartje zal worden) aan Andrea Dom
burg toebedeeld. Van deze opgave, waar
van de moeilijkheden werden vergroot
door het ontbreken van het authentieke
In het Staatsblad is opgenomen een Ko
ninklijk Besluit met bepalingen voor de op
leiding tot verkeersvliegers aan de Rijks
luchtvaartschool.
In het besluit wordt o.m. bepaald dat de
opleiding tot verkeersvlieger aan de Rijks
luchtvaartschool kan worden gevolgd door
ongehuwde Nederlanders die op 1 juli van
het jaar van toelating niet jonger zijn dan
zeventien jaar en nog geen eenentwintig
jaar, en die in het bezit van het diploma
van het eindexamen of van het staats
examen hogere burgersschool B, gymna
sium B of hogere technische school. De
leerlingen krijgen tijdens de duur van de
opleiding van rijkswege voeding, huisves
ting, zakgeld, benevens genees-, heel- en
tandkundige verzorging. Er worden hun
leermiddelen, uniformkleding en vliegkle-
ding (in bruikleen) verstrekt.
Voorts is bepaald dat indien een leerling
binnen tien jaar nadat hij zijn opleiding
heeft voltooid, zonder toestemming van de
directeur-generaal van de Rijkslucht
vaartdienst, een dienstverband aangaat
met een niet-Nederlandse luchtvaarton
derneming hij aan de staat, als bijdrage,
in de aan zijn opleiding bestede kosten,
honderdduizend gulden verschuldigd is.
Voor ieder jaar dat de leerling in dienst
van een Nederlandse luchtvaartonderne
ming heeft doorgebracht, wordt dit be
drag met tienduizend gulden verminderd.
Voor de gehele opleiding is als vergoe
ding wegens internaatskosten zesender
tighonderd gulden verschuldigd. De beta
ling kan voor, tijdens of na de opleiding
geschieden, in het laatste geval binnen zes
jaar.
klimaat van Brooklyn, heeft zij zich kun
dig en met veel raffinement gekweten.
Vooral de honger naar genegenheid, waar
voor deze Gittel graag al haar vergeefse
dromen naar succes als danseres wil prijs
geven, heeft zij bijna tastbaar weten voor
te stellen.
HET IS JAMMER, dat zij qua sfeer wei
nig steun aan het decor van de Weense
professor Otto Niedermoser had. Onge
twijfeld ware het beter geweest er een
van geboorte Joodse actrice voor te vra
gen. Temeer hulde verdient Andrea Dom
burg voor haar prestatie haar behulpza
me verleidelijkheid met zoveel vulgariteit
te vermengen, dat de angst van Jerry
Ryan om zich aan haar te verliezen ge
heel aannemelijk is geworden. Guus Her
mus is de ideale man voor deze partij.
Alles wat hij doet en zegt, tot in het klein
ste alledaagse gebaar, is onthullend voor
een innerlijke gesteldheid, waarbij in dit
geval onzekerheid de toon aangeeft. Hij
is, in één woord, fascinerend.
Karl Guttmann tekende voor de regie,
nadat hij reeds in Oostenrijk dit stuk op
de planken had gebracht. Ik heb in zijn
opvoering geen enkele fout kunnen vinden.
Alfred Pleiter verzorgde de goedklinken
de vertaling.
David Koning
CASTEL GANDOLFO (Reuter) Paus
Joannes heeft in een toespraak tot een
tweeduizend pelgrims in Castelgandolfo
gezegd, dat „niet-katholieke christenen"
welkomen zouden zijn als zij het te houden
oecumenisch concilie van de rooms-katho-
lieke kerk wilden bijwonen. Hij was al
tijd bereid, zei hij, de verstrooide en afge
scheiden broeders te ontvangen omdat de
katholieke kerk hun tehuis was.
De paus gaf niet te kennen of
hij de leiders van oosters-orthodoxe kerk-
ken bedoelde of de protestanten of beide.
Indien de afgescheiden broeders ook
wensen deel te nemen aan het oecume
nisch concilie, laat hen komen, omdat de
katholieke kerk altijd hun huis is, dat zij
verlieten in de loop van historische inci
denten, incidenten, die in iedere familie
voorkomen. Indien zij willen komen, zul
len wij hen verwelkomen.
Ofschoon de paus deze uitnodiging uit
sprak in zijn hoedanigheid van een pastoor
tot zijn parochie, is zij bijzonder interes
sant met het oog op de berichten over de
contacten tussen katholieken en ortho
doxen op het eiland Rhodos tijdens de ver
gadering van het centraal comité van de
Wereldraad van Kerken.
Andrea Domburg als Gittel Mosca en Guus Hermus als Jerry Ryan in „Twee op
de wip" van William Gibson.
De Haarlemse koorzangers en korps
leden hebben de Spaarndamse Westkolk
ontdekt als een ideale openluchtconcert-
ruimte, die, bij alle goede akoestische
eigenschappen, de charme bezit van het
landelijk pittoreske en waar men zich als
het ware van de moderne wereld afge-
zondert voelt, kortom waar de muzen van
het „do-re-mi-fa-sol" veilig de stilte kun
nen vinden die zij behoeven om zang en
spel tot hun recht te laten komen. Deze
ontdekking heeft er toe geleid, dat drie
entwintig verenigingen uit Haarlem en
omstreken deze week te Spaarndam een
programma zullen uitvoeren en dat elke
avond de feestlichtjes rondom de muziek
tent op de Kolk zullen branden, terwijl
de geïmproviseerde rustieke banken het
publiek zullen uitnodigen gratis van dit
muziekfeest te genieten.
Zaterdagavond is het festival reeds in
gezet. Harmonie „Crescendo" Spaarndam
mocht de spits afbijten. Onder leiding van
Henk Bakker werden onder meer de aar
dige „Suite Amusante" van Barat en
„Serenade Napolitaine" van Winkler ten
gehore gebracht, waarbij ons een ver-
Er bestaat in Nederland een grote be
hoefte aan goed cabaret, zowel wat be
treft tekstschrijvers als uitvoerenden. Na
de kennismaking met het kleinkunstkwar-
tet van Kris van de Velden, waarvan ver
der Tinke van Leer met Jan Staal en Bob
Bouber ded uitmaken, kan men alleen
maar zeggen dat deze behoefte onvermin
derd voortduurt. Een briljante monoloog
van Dorothy Parker (enigszins in de trant
van Mary Dresselhuys voorgedragen) en
één werkelijk bijzonder aardig nummer
als de parodie „Wienerbonbonschramm'-
len" zijn onvoldoende aanleiding om een
paar honderd mensen uit te nodigen hun
zondagmiddag in het Nieuwe de la Mar-
theater te Amsterdam door te brengen.
Deze kleine groep is blijkens een uitgege
ven prospectus in het oosten van het land
met succes opgetreden. In 't huis van Wim
Sonneveld tegenover de stadsschouwburg
en naast de vaktechnisch superieure con
currentie van „Going Dutch" in Bellcvue
is het overigens sympathiek aandoende
viertal overmoedig misplaatst.
Het cabaret is een keihard vak. Een paar
leuke vondsten en wat grappige woord
spelingen zijn niet genoeg, zeker niet als
ze bij wijze van exquise traktatie voor de
fijnproevers worden verstopt tussen tra
ditionele zoetigheid. Tineke van Leer bracht
voor dit programma „Rijen, rijen, rijen
in mijn wagentje" haar charme en rou
tine mee. Kris van de Velden, opgeleid als
danser, leefde zich uit in sierlijke verkleed
partijen bij de gemimeerde voorstelling
van bijzonder langdradige verhalen in
dichtvorm op folkoristische motieven. Bob
Bouber als gitarist de meeste nummers
tevens begeleidend liet ons door nervo-
teven begeleidend liet ons door nervo-
zijn zangstem. Van Jan Staal had men na
zijn stuk „De laatste verlofganger" bete
re dan de thans gepresenteerde bijdragen
verwacht. Dit ouderwetse revuetje met
liedjes en scènes van hier en ginder bracht
ons ten slotte nergens.
David Koning
zorgde articulatie bijzonder opviel. Ten
slotte kwam ook nog het tamboerkorps
van „Crescendo" de plaats opmarcheren,
om met het harmonieorkest een korte pa-
rademuziek te laten horen. Daar muziek
gediend is met contrasten, was het goed
gezien hierna een klein dameskoor („Haer-
lem", onder leidnig van mej. W. van El-
dik) te laten optreden. Want na het klank-
geweld van zoëven was het een bijzonder
aangename verpozing dit zuivere, beschei
den stemgeluid van de dames-zangclub te
beluisteren in het „Haec dies" van Al-
phons Vranken: en het was daarbij op
merkelijk hoe fraai zich dat klankma
teriaal tot eenheid versmolt in de wind
stille ruimte van de Kolk. In het met pia
nobegeleiding uitgevoerde „Ave Maria"
uit Mendelssohns onvoltooide opera
„Loreley" maakte de sopraansoliste een
goede beurt en ook daar was het effect
van het welbegrepen samenzingen te prij
zen. Het zou echter ook terwille van
de contrastwerking niet onaardig ge-
I weest zijn, wanneer met één of twee op-
I gebekte nrofane stukjes het wat al te een
zijdige programma was afgewisseld.
Het befaamde fanfarekorps „Crescendo"
uit Westzaan kwam de avond vol maken
met een programma waarin geen tekort
aan boeiende tegenstellingen was. Onder
leiding van C. Luttik werden met opmer
kelijke ritmische beheersing een zestal
nummers ten beste gegeven, waarvan de
ouvertures tol Verdi's „Nabucco" en Flo-
tows „Stradella" een bijzonder gunstige
gelegenheid boden tot vlot en beschaafd
musiceren. En dan kan zo'n fanfareklank
van milde bugels, strident koper, volronde
hoorns en sonore bassen, gemengd met
n:et vibrerende saxofoons, een treffend
effect sorteren, vooral daar de technische
beheersing, waarvan de Zaankanters blijk
gaven, een hoofdrol speelt.
Als het weer nu wat meewerkt, zal het
zeer de moeite lonen deze week avond
aan avond de prestaties van de nog res
terende twintig' verenigingen op de
Spaarndamse Westkolk te gaan beluis
teren. Hedenavond komen het Postaal
Mannenkoor, gemengd koor Polyhymnia
en Harmonie-Crescendo aan de beurt.
Jos. de Klerk
MOSKOU (Reuter) De leiders van de
Britse Labourpartij, Gaitskell en Bevan,
zijn zaterdag uit Londen in Moskou aan
gekomen voor een bezoek van tien dagen
aan de Sovjet-Unie. Gaitskell en Bevan
waren voor het bezoek uitgenodigd dooi
de Russische interparlementaire delega
tie. Verwacht wordt, dat zij een onderhoud
zullen hebben met premier Kroesjtsjev.
Gaitskell verklaarde: „Wij hopen door
openhartige en vriendschappelijke ge
sprekken een bijdrage te leveren tot de
vrede, waarnaar het Russische en Britse
volk zo vurig verlangen". Bevan verklaar
de gaarne van Kroesjtsjev te horen, hoe
men andere landen kan verhinderen proe
ven met kernwapens te nemen, als de Ver
enigde Staten, de Sovjet-Unie en Groot-
Brittannië zijn overeengekomen dergelij
ke proeven te staken.
Gaitskell verklaarde dat zij „de grote in
ternationale kwesties" met Kroesjtsjev
willen bespreken, zoals de kernproeven,
de toestand in Midden-Europa en het
denkbeeld van „losmaking" in dit gebied,
het Duitse vraagstuk en het Nabije Oos
ten.
(Van onze Amsterdamse redacteur)
In Amsterdam doet zich het vreemde
feit voor, dat een hoteleigenaar pogingen
in het werk stelt een modern gebouw te
doen verrijzen, waarin de gevangenen uit
de drie hoofdstedelijke Huizen van Be
waring kunnen worden ondergebracht.
Het plan om de drie ouderwetse Huizen
van Bewaring door één groot, modern
complex te vervangen is niet nieuw, maar
heeft de laattse tijd opnieuw de belang
stelling gekregen van 't gemeentebestuur.
En dat de hoteleigenaar de heer L. van
Sterkenburg van het Doelenhotel zo
graag schot ziet komen in dat plan komt,
omdat deze op de plaats van het Huis van
Bewaring een hotel wil bouwen.
Ook dat laatste plan 'is niet helemaal
nieuw, maar de verwezenlijking ervan,
staat of valt met de nieuwe huisvesting
van de gevangenen. Toen de bestedings
beperking een nieuw Amsterdams Huis
van Bewaring op de lange baan schoof, zag
de heer Van Sterkenburg die aan het
hoofd staat van een groep hoteliers en za
kenlieden om naar een ander terrein.
Dat terrein werd het Allebéplein nabij de
Apollolaan.
Op het Allebéplein wordt thans welis
waar het terrein in gereedheid gebracht
voor de bouw van een groot hotel, maar
dat hotel is niet van de groep-Von Ster
kenburg. Het Hilton-hotel kreeg namelijk
deze plaats toegewezen.
Dc- debatten in parlement en gemeente
raad hebben de groep-Van Sterkenburg
nieuwe moed gegeven. Het is vrijwel zeker,
dat de overheid de nodige faciliteiten zal
geven voor de bouw van een groot luxe
hotel naast dat van het Hilton-concern.
Nu de touwtjes van de bestedingsbeper
king gevierd zijn, is de mogelijkheid de
door Hilton versmade, maar door de heer
Van Sterkenburg voorgestane plaats aan
de Weteringschans bij het Leidseplein,
vlak tegenover het Citytheater beschikbaar
te krijgen. Het gemeentebestuur heeft al
een nieuwe plaats voor het gevangenis
complex: in het industriegebied langs de
Utrechtseweg, waarvoor de grond thans
bouwrijp wordt gemaakt.
Zaterdagmorgen tegen tien uur heeft
een Avengervliegtuig van de „Karei
Doorman" tijdens een deklanding aan
boord van dit schip met het einde van
zijn stuurboordvleugel de commandobrug
geraakt waardoor het toestel over de kop
sloeg en verongelukte. De vlieger, luite
nant-ter-zee Goudberg uit Leiden, werd
licht gewond, evenals de machinist A. P.
Driessen uit Schiedam, die deel uitmaak
te van de vliegdekploeg. Het vliegtuig,
dat onherstelbaar beschadigd werd, is op
ongeveer 12 mijl uit de kust ten noorden
van IJmuiden overboord gezet in water
van 26 meter diepte, waar het geen gevaar
voor de scheepvaart oplevert. Het brug-
complex van de „Karei Doorman" heeft
geen noemenswaardige schade opgelopen.
Schipbreuk noopte tot
noodlanding
Op 17 augustus maakte de 46-jarige
vlieger B. de Geus uit Voorburg, met zijn
Harvard-vliegtuig een noodlanding op zee
bij het strand van Julianadorp nabij Den
Helder. De Geus was van Texel opgeste
gen met een doelwit voor schietoefenin
gen aan een sleeplijn achter zijn vliegtuig,
toen hij merkte dat er iets met zijn toe
stel niet in orde was. Hij besloot een nood
landing op het strand uit te voeren, dat
echter bezaaid was met badgasten. De
vlieger wist laag over het strand scherend
zijn vliegtuig achter de eerste zandbank in
zee te zetten, waarbij een der vleugels be
schadigd werd.
Na lang speuren werd een stuk van de
propeller van de Harvard in de duinen ge
vonden. Er werd een breuk in de schroef
geconstateerd die na onderzoek in het na
tionaal luchtvaart laboratorium thans heeft
uitgewezen te wijten is aan „materiaal
vermoeidheid".
De burgemeester van Amsterdam, mr.
G. van Hall, keek wel even verrast op
toen hij zaterdag in een van de ontvang-
kamers van het stadhuis een Polynesische
reus ontwaarde, die tezamen met me
vrouw Anna Kahanamoku, een vroegere
afgevaardigde van het parlement van
Hawaii, aan de eerste burger van de
hoofdstad van Nederland geschenken
kwam aanbieden. Deze reus, de 23-jarige
Hermen Hokulani, was gekleed in de rood
gele oorlogskledij van het oude koninkrijk
van Hawaii, dat vóór 1898, toen de Hawaii-
eilandengroep bij de Verenigde Staten
kwamen, vele generaties lang heeft be
staan. Anna Kahanamoku en Hokulani
maken een goodwill-reis door verscheide
ne landen van Europa. Daar bestaan ver
scheidene redenen voor. Op de eerste
plaats werd Hawaii op 21 augustus als
zelfstandige staat in de Verenigde Staten
opgenomen. De eerste gouverneur,
William F. Quinn, zond deze delegatie
naar Europa om aan de burgemeesters
van hoofdsteden brieven te overhandigen
waarin hij het vertrouwen uitsprak dat de
betrekkingen tussen die hoofdsteden en de
nieuwe staat in de toekomst van vriend
schappelijke aard zouden zijn. De burge
meester van Honoloeloe, de heer Neal S.
Blaisdell, had mevrouw Kahanamoku
een schaal van ohiahout voor mr. Van
Hall meegegeven.
De tweede reden, waarom deze Hawaii-
delegatie naar Europa is gekomen, was
de nieuwe verbinding per straalvliegtuig,
welke dezer dagen zal worden geopend
met de Boeing 707 tussen Honoloeloe en de
Californische steden. En aangezien ook de
route tussen Londen en Los Angeles met
de Boeing wordt gevlogen zijn de Hawaii-
eilandengroepen in betrekkelijk weinig
uren van Europa uit te bereiken.
Hermen Hokulani droeg een krijgsman
tel, vervaardigd uit een half miljoen ve
ren van vogels die op Hawaii voorkomen.
Met zijn hardhouten spies en steek maak
te Hokulani een zeer krijgshaftige indruk
en tijdens zijn wandeling door Amsterdam
trok de 130 kg. wegende reus veel belang
stelling.
TOEN kapitein H. Sweepe zaterdag omstreeks middernacht zijn motorschip „Hol
land" ergens ten noorden van de Prinsenbrug in Haarlem meerde en klarinetten,
trompetten en bassen zorgvuldig in hun hoezen waren verpakt, betekende dat het
einde van één der hoogtepunten van de tweede lustrumviering van de Haarlemse
Jazzclub. Een hoogtepunt, dat zaterdagmiddag bij Dreefzicht in Haarlem was be
gonnen, vanioaar een „streetparade" in oude stijl door de oude binnenstad naar de
Turfmarkt trok, waar ingescheept werd voor een „riverboatcruise" op de „Holland".
Begeleid door oude automobielen, waar
onder een enkele zéér oude, trokken de
Dutch Swing College Band, The Beale
Street Seven en het huisorkest The Midg-
town Jazzband al spelend de aandacht van
heel wat verbaasde Haarlemmers, die al
leen maar naar de stad gekomen waren
om te winkelen. Op de Turfmarkt werd
de inscheping bekeken door drommen
mensen, in toom gehouden door een cordon
politie-agenlen te voet en te paard.
Aan boord vestigden de orkesten, die
tijdens de reis de toon aangaven, zich op
de twee beschikbare dekken: boven en be
neden. De instrumenten werden uitgepakt
en weldra werden de eerste jazzklanken
over de bijna driehonderd opvarenden uit
geblazen.
Plet vertrek om kwart over vier ge
schiedde bijzonder vlot, al bleek, eenmaal
midden op het Spaarne, dat een aantal
Amsterdamse genodigden achtergebleven
waren. Een beetje treurig reden zij met
hun auto langs de oever met het schip mee.
„Waar kunnen wij opstappen?" riepen
zij over het water.
„Bij de sluis", klonk het terug.
„Waar is die dan?"
„Weten wij ook niet".
Gelukkig kwam de „Holland" nog even
aan de oever, zodat het gezelschap gecom
pleteerd kon worden. Ter hoogte van de
Gravestenenbrug deed zich een tweede
moeilijkheid voor. Door de luidspreker
klonk het verzoek: „Willen allen, die aan
stuurboord staan, daar even weggaan,
want de kapitein kan niet sturen". Op deze
eenvoudige mededeling volgde een gecom
pliceerde volksverhuizing. Allen, die aan
stuurboord stonden, renden naar bakboord
en omgekeerd. Pas toen de zeemanstermen
vertaald waren door het vertrouwder
„rechts" en „links" kon de orde worden
hersteld en kon de kapitein verder sturen.
De Dutch Siving College Band trok
zaterdagmiddag tijdens de „street
parade" door Haarlems binnenstad wel
bijzonder veel belangstelling. De foto
geeft een beeld van de drukte in de
Grote Houtstraat.
Bij de spoorburg moest trouwens ge
wacht worden, want diegaat maar eens
in de zoveel tijd open. De Haarlemmers,
die er stonden, konden nog eens genieten
van de opgewekte muziek, die blijkens het
programma werd verzorgd door: de Dutch
Swing College Band, The Beale Street
Seven. The William B. J. Swing Combo,
The Wanderers, het Rob Hoeke Quartet
en de Amsterdamse „Diamonds". Te oor
delen naar het muzikale volume op boven-
en benedendek waren inderdaad alle or
kesten vertegenwoordigd, ofschoon naar
kenners ons verzekerden de leden wel eens
over en weer bij elkaar te gast speelden,
zodat het uiterst moeilijk was een over
zicht te krijgen. Omtrent de aanwezigheid
van één orkest zijn wij heel zeker: het
huisorkest de Midgtown Jazzband. Een
charmante dame overhandigde ons name
lijk een visitekaartje van het orkest met
het verzoek goed op de verrichtingen te
willen letten. Dat hebben wij toen gedaan
en wij kunnen niet anders zeggen, dan dat
zij ons zeer bevredigden.
Gasten
Een Amerikaans fotograaf kwam naar
ons toe en vroeg welke prominenten er
aan boord waren. De loco-burgemeester
van Haarlem, de heer D. J. A. Geluk, had
hij al gesproken. Wij konden hem toen
twee Haarlemse politie-autoriteiten, hoofd
inspecteur I. B. Brauckmann en inspec
teur G. J. Endlich en de Haarlemse amb
tenaar voor de Jeugdzaken, de heer A. van
Moock en echtgenote aanwijzen, alsmede
de schrijvers Simon Vinkenoog, Cees Noo-
teboom en de tekenaars Frits Muller en
Opland. Zeer tevredengesteld ging hij toen
aan het buffet een biertje drinken.
Na nog een ogenblik bij de sluis van
Spaarndam te hebben gewacht, werd de
tocht voortgezet door hei Noordzeekanaal
naar Amsterdam. Dicht bij de hoofdstad
zagen de opvarenden nog iets van de be
faamde Dam-Dam-race: een helikopter
snorde over het jazzschip en verscheidene
speedboats passeerden op het water, de
bestuurders diep en serieus over hun
stuurwieltje gebogen, zich nauwelijks tijd
voor een groet gunnend. De Amsterdam
mers keken er met nauw verborgen mis
prijzen naar: blijkens hun eigen deel
neming aan de race als „Kring" was im
mers komen vast te staan, dat zij hele
maal niet naar de Zaan wilden.
In Amsterdam werd achter het Centraal
Station gemeerd. De officiële Haarlemse
gasten gingen hier van boord, evenals „The
Diamonds", die 's avonds in de hoofdstad
moesten spelen. Aan boord kwam een bij
zonder groot aantal kisten bier, die per
taxi werden aangevoerd. Gebleken was
namelijk, dat de exploitanten van de buf
fetten op een zeer matig verbruik hadden
gerekend, zodat even voorbij Spaarndam
het bier al op was.
Tegen negen uur ging het verder in de
richting van Zeeburg en het Amsterdam-
Rijnkanaal. De stemming was met het in
treden van de duisternis zo mogelijk nog
beter dan voorheen geworden, mede dank
zij de aangevoerde victualiën. Van dek
naar dek gaande kregen wij een opeen
volging van muziek in oude stijl te horen
en een aantal dansen in de meest verschil
lende stijlen te zien. Eén der opvarenden
schroefde ter verhoging van de feestvreug
de een aantal lampjes in de zoldering los,
waardoor het licht gedempter en de stem
ming nóg beter werd. Een ander, met een
groot glas bier in de hand, keek naar de
Amsterdamse kunstenaars, die zich goed
schenen te vermaken. „Kijk dat nu eens
aan", zei de toeschouwer verbitterd tegen
ons. „Dat danst en dat drinkt maar en
wordt verondersteld stukjes voor een krant
te schrijven. En na afloop maar flink de
clareren". Deze van deskundigheid getui
gende opmerking deed ons schuw weg
sluipen.
Kort na elf uur werd Spaarndam weer
bereikt. Enige Spaarndammers keken be
langstellend naar het muziekschip, totdat
een neerplenzende regenbui hen naar hun
huizen dreef. Drie kwartier later werd in
Haarlem-Noord gemeerd.
Degenen, die met trein of bus weg moes
ten, konden hier de „Holland" verlaten.
Daarna konden de orkestleden inpakken
en kon kapitein Sweepe, die gewoonlijk
boottochtjes met invaliden, zieken en be
jaarden maakt, zijn nu weer ontluisterde
schip naar de thuishaven Amsterdam
brengen. Enige verkreukelde lampions,
en een groot aantal lege flessen en volle
asbakken herinnerden toen nog aan het
zeer geslaagde lustrumfeest van de jubile
rende Haarlemse Jazzclub.
Tijdens de „riverboatcruise" die ter
gelegenheid van het tweede lustrum
van de Haarlemse Jazzclub is gehou
den, werd op twee dekken van het m.s.
„Holland" gemusiceerd. De belang
stelling voor een ensemble op het
benedendek.
De 29-jarige grondwerker P.L.B. uit
Antwerpen, die onlangs een roofoverval
in Wustwezel heeft gepleegd en er verder
van verdacht wordt een pastoor in Lede-
berg bij Gent, te hebben vermoord, is over
geleverd aan de Belgische politie. De man
werd destijds in een Rotterdams hotel ge
arresteerd- België had zijn uitlevering ge
vraagd.
CARLISLE (UPI) Majoor John Dick-
see bulderde zondagochtend „Sjün" (de
beslissende uithaal van het Britse com
mando „attention") en, terwijl veertig
paar glimmende hielen tegen elkaar klik
ten op het paradeplein, kletterde zijn val
se gebit op de keien. Hij kon zijn gebit
pas oprapen toen de inspectie achter de
rug was. De gevraagde aandacht van de
troep bleef vooral gericht op het gebit.
