Koninklijk paar drie dagen
in de hoofdstad
De historie van San Frmttuoso
r
PRIJSVRAAG
Van dag tot dag
Reactie
Cijfers
VOCALIS TENCONCO URS
0/3 de
<=Qraatótoe[
3
Benoeming van ir. S. H.
Visser thans officieel
Loco-secretaris-generaal
Lexi
maakt bekend
de PRIJSWINNAARS
van de maand augustus
een vliegreis mei onze naiionale
luchtvaartmaatschappij de KLM
naar- en een 10-daags verblijf in
NEW YORK met algehele verzorging
voor twee personen
Al won u geen prys, n hebt toch altyd nog uw
from Americas Best Tobaccos
Dief wilde geld lenen
van de politie
Schilderij van Adriaen
Brouwer gestolen
petroleum
DE HAARDOLIE
Hit öf bFrÏFÖpn fiji)
DINSDAG 8 SEPTEMBER
1959
Sommige Amerikaanse bladen geven
uiting aan de wens die zij „een stro
ming in de openbare mening" noemen
tot afzegging van het bezoek, dat de Rus
sische staatsleider Kroesjtsjev aan Wash
ington zal brengen. Dit in verband met
recente aanvallen van Russische zijde op
de activiteit van Amerika in de kwestie
Laos en de Russische houding in de Vei
ligheidsraad.
Het is wel merkwaardig dat deze re
actie niet algemeen tot uiting komt, doch
zich beperkt tot zeer bepaalde kringen
kringen die reeds tevoren zeer sceptisch
stonden tegenover een mogelijke toenade
ring tussen Rusland en Amerika door mid
del van persoonlijke gesprekken tussen de
hoogste figuren. Het lijkt erop alsof men
aanleiding zoekt om te elfder ure nog weel
een spaak tussen het wiel te steken en zo
doende de koude oorlog tot zijn traditionele
ijzige niveau terug te brengen. Want Laos
is waarlijk nog geen'kritiek botsingspunt
en de Russische actie in de Veiligheids
raad is veel minder recalcitrant dan men
had kunnen verwachten.
Afgezien van de vraag welk nut er zou ge
legen zijn in een nieuwe verscherping der
verhoudingen die nog groter dan eerst
zou zijn na een mislukte procedure van
welwillendheid zal men toch moeten
verwachten dat in regeringskringen te
Washington en Moskou een beter begrip
voor de realiteit zal bestaan. De
realiteit, die nu eenmaal nog verre van
„koek en ei" is en telkens weer wrijvin
gen tevoorschijn brengt, als internationale
kwesties zich aandienen.
Een realiteit ook, waarin iedere stap naar
elkander toe de belofte van betere toe
komstmogelijkheden biedt en iedere ver
scherping van de verhoudingen slechts
grotere problemen en gevaren kan aan
brengen.
Het onvolprezen Centraal Bureau voor
de Statistiek heeft gedurende de laatste
weken een stortvloed van cijfers, betrek
king hebbend op de inkomensverdeling,
gepubliceerd. Daarbij hebben de cijfers
over de toeneming van het aantal miljo
nairs het meest de aandacht getrokken.
Er waren in 1956 2243 zeer rijken met
een vermogen van meer dan een miljoen
tegen 941 in 1951. Zij dragen echter voor
bijna een kwart bij in de totale belasting
opbrengst. Deze toeneming zal indruk ma
ken, maar men moet toch niet vergeten
dat zij kleiner is dan zij schijnt. De geld
ontwaarding spreekt een behoorlijk woord
je mee, terwijl men ook de betekenis van
koersstijging van aandelen voor de veran
dering in de vermogenspositie niet moet
onderschatten. Zo steeg de Algemene
A.N.P.-C.B.S. Beursindex in de jaren van
1951 tot 1956 van 100 tot 215, de kosten van
levensonderhoud van 100 tot 108 (exclu
sief verplichte sociale verzekeringen en
belastingen), in welke cijfers zich tevens
een stuk inflatie weerspiegelt.
Ook uit een andere zo juist verschenen
statistiek blijkt de invloed van dit kwade
verschijnsel: Tussen 1950 en '55 steeg het
inkomen van natuurlijke personen met 52
percent tot 18.4 miljard. Het gemiddeld
inkomen nam in deze jaren toe met meer
dan 40 percent. Het aantal personen met
een inkomen liggende tussen 3.000 en
6000 steeg in deze periode van ruim 27
percent tot 44 percent, een toeneming van
17 percent. Dit is verheugend, maar min
der aanvaardbaar is, dat het aantal perso
nen met een inkomen tussen de zes- en
tienduizend gulden van 5 tot 11 percent
steeg. Gezien de zich in de laatste jaren
sterk wijzigende structuur van onze be
roepsbevolking, waarin de betekenis van
de middelbare en hogere leidinggevende
functies steeds groter wordt, kan uit deze
cijfers niet worden geconcludeerd, dat er
een verbetering van betekenis is opgetre
den. Dit kan men nog minder zeggen van
het aantal mensen met inkomens van bo
ven de 10.000, dat slechts van 3 tot 5 per
cent toenam.
Natuurlijk volgt de stijging van de inko
mens niet alleen uit de inflatie, maar ook
uit de honorering van de toegenomen pro-
duktiviteit. De produktie per werknemer
steeg tussen 1951 en 1955 van 108 tot 132
(1949 100), met grote verschillen tussen de
bedrijfstakken. Dit is een groeipercentage
van ongeveer vier percent per jaar, dat
normaal genoemd kan worden. Produkti-
viteitsstijging wordt niet alleen veroor
zaakt door harder aanpakken van werkne
mers, ook ai-beidsbesparende investerin
gen en betere werkmethoden zijn er zeer
belangrijk voor. Voor de algemene wel
vaart is het dan ook gewenst, dat deze in
vesteringen kunnen blijven geschieden.
Verhoudingsgewijs hoge belastingen op
hoge inkomens, of een relatieve afneming
van het aantal mensen met middelbare
en hoge inkomens, waaruit relatief veel
wordt gespaard, is een bedreiging voor de
groei van onze economie. Immers de voor
de werkgelegenheid van onze toenemende
bevolking hoogst noodzakelijke investerin
gen kunnen bij het achterblijven van de
besparingen slechts inflatoir worden ge
financierd.
Toch is zoals uit 'n andere statistiek
blijkt het voor 't nationale investerings-
peil zo belangrijke ondernemers-inkomen
sterk gedaald, vooral het inkomen uit ka
pitaal, evenals het inkomen van zelfstan
digen. Daarentegen nam het percentage
van niet-uitgekeerde winsten die dus
gebruikt worden voor zelffinanciering in
vergelijking met de jaren van vóór 1940
sterk toe. In Nederland is het thans onge
veer 5 tot 6 percent van het nationaal in
komen. Het aandeel van de loon- en sala-
ristrekkenden daarin is sinds 1900 met on
geveer 20 pet. gestegen en waar de ene
groep meer ontvangt moeten anderen min
der krijgen. Met een aanslag op het onder
nemersinkomen, waarbij de investeringen
bedreigd worden, en de inflatie in de
hand wordt gewerkt, is echter niemand
'Laat.
5
WEEKABONNEMENTEN
dienen uiterlijk op woensdag te worden
'6 betaald, daar de bezorgers op donder-
i dag moeten afrekenen.
S DE ADMINISTRATIE
Het jaarlijkse driedaagse koninklijke
bezoek aan Amsterdam is begonnen. Om
half drie gistermiddag arriveerden de
Koningin en de Prins per auto bij de grens
van de gemeente aan het einde van de
Middenweg. Zij werden daar welkom ge
heten door jhr. F. J. E. van Lennep, Ka
merheer in buitengewone dienst van de
Koningin, mr. G. van Hall, burgemeester
van Amsterdam en hoofdcommissaris PI.
J. van der Molen.
Op de Dam stonden achter de afzettings
hekken een paar duizend Amsterdam
mers op de aankomst van het koninklijk
paar te wachten. Vóór het paleis stond
de erewacht van de Studenten-Weerbaar
heidsvereniging Amsterdam met de Am
sterdamse Politiekapel. Toen de hofauto
de Dam opreed klonk een luid gejuich uit
de rijen op en werd er geestdriftig naar
vorstin en prins gezwaaid.
Nadat de kapel het Wilhelmus had doen
klinken inspecteerde het koninklijk paar
de erewacht en de kapel waarna het zich
in het paleis begaf.
Korte tijd later vertrokken de Koningin
en de Prins met gevolg naar het nabijge
legen Nederlands Instituut voor Nijver
heid en Techniek aan de Rozengracht,
waar de Koningin zich liet voorlichten
door de voorzitter, ir. J. T. Duyvis. Ook
burgemeester mr. G. van Hall nam aan
Thans is het Koninklijk Besluit van 4
september verschenen, waarbij ir. S. H.
Visser te Wassenaar is benoemd tot minis
ter van Defensie. Gelijktijdig is aan prof.
dr. J. E. de Quay eervol ontslag verleend
als minister van defensie ad interim. In
geval van tijdelijke verhindering van de
minister van Defensie, zal mr. J: van Aart-
sen, minister van Volkshuisvesting en
Bouwnijverheid, belast worden met het
tijdelijk beheer van het departement van
Defensie.
Ir. S. H. Visser, de nieuwe minister
van Defensie, is gistermorgen ten
paleize Soestdijk door de Koningin
beëdigd.
de rondleiding deel. In de zaal van de
elektrotechniek kreeg het gezelschap een
uiteenzetting over de belangrijkste com
municatiemiddelen van de P.T.T. De Ko
ningin voerde van een denkbeeldig huis
in Boekelo uit op drie meter afstand een
telefoongesprek met ir. Duyvis, die zich
achter een telefoontoestel in Amsterdam
bevond. Op een telcxmachine las zij het
even tevoren doorgegeven A.N.P.-verslag
over de aankomst van het koninklijk ge
zelschap in de hoofdstad. Later, in de zaal
voor de scheepvaart, beklommen de Ko
ningin en de Prins de brug van een koop
vaardijschip.
Na het bezoek aan het Nederlands In
stituut voor Nijverheid en Techniek be
gaf 't koninklijk paar zich naar de ambts
woning van de burgemeester aan de He
rengracht, waar ook de leden van de ge
meenteraad met hun dames en andere ci
viele en militaire autoriteiten aanwezig
waren. In de salon van het fraaie 17de-
eeuwse patriciërshuis hield de gemeente
archivaris, mr. W. F. H. Oldewelt, een
korte causerie over het praktisch nut en
het wetenschappelijk belang van het ar
chief der gemeente Amsterdam.
Na deze causerie gaven de wethouders
Steinmetz en Van den Bergh de vorstin
een overzicht van de woningnood, waarbij
ook de sociale kant van dit vraagstuk
werd belicht. Aan dit gesprek namen ook
enkele raadsleden deel.
De Prins onderhield zich met de wet
houders Van 't Huil en De Roos en een
aantal raadsleden. Wethouder Van 't
Huil gaf de Prins een met foto's geïl
lustreerd overzicht van hetgeen in het
Amsterdamse Bos tot stand is gebracht
ten dienste van de paardensport. Ook de
IJ-tunnel kwam even ter sprake. De wet
houder vertelde dat de bouw van alleen
de tunnel zonder toegangswegen 148
miljoen zal kosten.
Des avonds hebben koningin Juliana en
prins Bernhard in de Stadsschouwburg de
galavoorstelling bijgewoond van het to
neelstuk „Twaalf gezworenen" (Twelve
Angry Men) van Reginald Rose.
Bij de hoofdingang van de schouwburg
werden de koninklijke gasten ontvangen
door de burgemeester van Amsterdam
en door de wethouder van Kunstzaken,
mr. A. de Roos. In de foyer werden aan
de Koningin en de Prins voorgesteld de
heer E. P. Smit, directeur van de Stads
schouwburg, mr. B. van Schaick, voorzit
ter van de stichting Amsterdams Toneel
gezelschap Nederlandse Comedie, en de
heer Guus Oster, directeur van dit ge
zelschap.
De schouwburgzaal was met talrijke
boeketten veelkleurige anjers versierd.
De galavoorstelling was aangeboden door
het gemeentebestuur van Amsterdam.
Tijdens de pauze werden „de twaalf le
den van de jury" in de grote foyer aan de
Koningin en de Prins voorgesteld. Het wa
ren de acteurs Han Bentz van den Berg,
Johan Fiolet, Louis Borel, Henk Rigters,
Bert van der Linden, Paul Huf, Philippe
la Chapelle, André van den Heuvel, Jaap
Maarleveld, Eli Blom, Jan Verkoren en
Joan Remmelts. De Koningin en de Prins
onderhielden zich geruime tijd met de
acteurs.
Na de voorstelling keerden de Koningin
en de Prins naar het paleis terug.
De opheffing van het ministerie van Za
ken Overzee heeft ertoe geleid, dat het mi
nisterie van Binnenlandse Zaken er een
loco-secretaris-generaal bij heeft gekre
gen. De heer B. Krijger, die secretaris-ge
neraal van Zaken Overzee was, is name
lijk in die functie bij Binnenlandse Zaken
ondergebracht. Hij zal zich blijven bezig
houden met Nieuw-Guinea, dat als een
aparte directie nu onder minister Toxo-
peus ressorteert.
Dezer dagen is de heer Krijger door
zijn medewerkers op het voormalige de
partement van Zaken Overzee gehuldigd,
omdat hij op 10 september 40 jaar in over
heidsdienst werkzaam zal zijn, achtereen
volgens bij de koninklijke Marine, het Ne
derlands-Indisch gouvernement, het de
partement van Zaken Overzee en sinds 1
dezer bij Binnenlandse Zaken.
Advertentie
LEXINGTON
De jury, bestaande uit de heren
KEES STIP - letterkundige
L. P. A. SOETERBOEK - copywriter
C. KROUWEL - reclamedeskundige
M. C. DE JONG - hoofdredacteur
H. v. LIESHOUT - reclame-assistent
heeft, onder toezicht van notaris Mr. P. Donkor te
Rotterdam, de volgende acht prijswinnaars aange
wezen. Deze kr(jgen een tweedaagse vliegtocht naar
Londen.
A. v. d. Struik, Celebesstraat 6, Wageningen
Mevr. D. A. Spuyman, Paulus Potterlaan 4, Rijswijk
D, Wolders Jr.. Geldropseweg 164, Eindhoven
B. H. Stokman, Noordeinde 2a, Den Haag
L. van Hylckama, Boulevard 156a, Roosendaal
A. C. Jansen, Prof. Sproncklaan 43, Zeist.
Ed. Philippart-Reijns, Stuyvesantplein 46, Tilburg
P. J. Schilperoort, Vogelkersstraat 9, Den Haag
Tevens werden de vijftig winnaars van een slof 200
Lexington-sigaretten door de jury gekozen, die hun
prijs krijgen toegezonden.
De winnaar of winnares van de hoofdprys:
wordt binnenkort in dit biad bekend gemaakt.
De prysvraag is hiermede dan beëindigd.
Lexi dankt alle deelnemers.
LEXINGTON
Maandagavond is de jury van het Inter
nationaal Vocalistenconcours te 's-Herto-
genbosch gereedgekomen met de voorselec
tie van de zangers en zangeressen, die ten
getale van ruim honderd aan dit concours
deelnemen. Van dat aantal zijn er achten
twintig door de jury geschikt bevonden
om aan de demi-finale deel te nemen.
Onder hen zijn dertien sopranen, vijf alten,
vier tenoren en zes bassen-baritons. Tot
deze zangers behoren de Nederlandse so
pranen Wïlhelmina Driessen te 's-Graven-
hage, Tiny WestendorpDe Bree uit Ne-
derhorstDen Berg en Marie Cecile Moer
dijk uit Amsterdam en de Nederlandse
bassen Max van Egmond uit Hilversum en
Hendrik van den Brink uit Diemen.
Wanneer ik u vraag in ge
dachten zeventienhonderd jaar
terug te gaan, begrijp ik best,
dat dit. een onmogelijke op
gave is. Nog onmogelijker
wordt het, als ik u zou uit
nodigen gebeurtenissen bui
ten onze landsgrenzen uit het
jaar 259 te bezien.
Ik sta hierover te filoso
feren op het smalle strandje
van San Fruttuoso di Camogli,
waarop het motorbootje uit
Portofino mij zo juist heeft
afgezet. Achter mij ligt het
dorp, dat met zijn minder dan
honderd inwoners bepaald
niet op deze weidse naam aan
spraak mag maken. Een van
de gebouwen in mijn rug is
het vervallen klooster, dat
volgens de overlevering zeven
tien eeuwen geleden moet zijn
gesticht. Vluchtelingen uit de
Spaanse stad Tarragona met
de relikwieën van Sint Fru-
tuosus en twee andere marte
laren bij zich zouden na een
reis van twee dagen en twee
nachten de kleine baai zijn
binnengelopen, met de op
dracht ter plaatse een klooster
te bouwen.
Nemen wij deze legende als
juist aan, dan kan ik mij al
thans voorstellen, dat zij van
het strand af ongeveer het
zelfde hebben gezien als wat
zich nu aan de toerist voor
doet. Een puurblauwe zee,
een grillige, rotsige kust, hoog
oplopend en begroeid met de
meest uiteenlopende bomen,
bloemen en planten. Om de
baai zelf overheersen de Jo-
hannesbroodbomen en de va
rens, maar zij kunnen de pit
tige geuren van naaldhout en
de zoete aroma van wilde
orchideeën niet verdringen.
Tal van bezoekers aan Portofino, Santa Margherita, Rapallo
en nabijgelegen plaatsen a.an de Ligurische kust nemen de
gelegenheid te baat een tochtje per motorboot te maken naar
San Fruttuoso. Als zij nieuwsgierig genoeg zijn, zullen zij er
varen, dat ook een dorpje van nog geen honderd zielen een
beioogen geschiedenis kan hebben.
En telkens keert de blik
terug naar de onwaarschijn
lijk heldere zee. Laat ik eer
lijk zijn: ook om zelf waar
te nemen wat een bi-uinver-
brand dorpsjongetje mij met
overtuiging heeft verteld. „Als
de zee erg kalm is, kun je nog
het wrak zien van een Engels
schip, dat meer dan honderd
jaar geleden op de rotsen liep
en verging".
De dorpskinderen kennen
de geschiedenis van San Frut
tuoso merkwaardig goed. Het
is een aaneenschakeling van
strijd met. de zee, die hier
verraderlijk te keer kan gaan,
wat blijkt uit de bordjes met
namen van verdronken vis
sers, hier en daar aan de rots
wanden bevestigd. Droevige
hoogtepunten uit die geschie
denis zijn voor hen de grote
scheepsrampen en de meest
sprekende ervan is de onder
gang van de Croesus.
In het restaurant van Gio
vanni, waar men u een kreeft
voorzet, die een half uur te
voren nog in een op de bo
dem van de baai liggende
kist leefde, kan men een
wandschildering zien, getiteld
Brand van de Croesus,
17 april 1855. Hoe men aan
die datum is gekomen, zal wel
altijd een raadsel blijven,
want in de nimmer jokkende
annalen van de Britse Ad
miraliteit slaat de ramp een
week later geboekt. De Croe
sus was een Engels troepen
transportschip, met verster
kingen op weg naar de Krim.
Door een nooit opgehelderde
oorzaak was aan boord een
brand uitgebroken, die niet te
beteugelen was. Hulpeloos
dreef het schip naar de klip
pen van San Fruttuoso. In het
beangstigende schijnsel van
de vlammen werd de baai in
een stukje bloedrode zee ver
anderd. Ér steeg een bijtende,
verstikkende rook op en de
dorpsbewoners konden alleen
maar uit de wanhopige kreten
opmaken, dat er mensen in
nood waren. Het hinniken
van de in doodsangst ver
kerende paarden gaf een hui
veringwekkende noot aan de
mengelmoes van geluiden.
Haastig werden de vissers
bootjes de zee in geschoven.
Onder de redders bevonden
zich ook twee vrouwen, Ca-
tharina en Maria Avegno. „Zij
zaten in een klein bootje",
aldus een krantenverslag uit
die tijd, „en té veel schip
breukelingen klemden zich
vertwijfeld aan de boorden
vast, waardoor het omsloeg.
Maria Avegne, moeder van
zeven kinderen, werd het
offer van haar heldenmoed en
verdronk".
Het huisje, waarin de ge
zusters Avegno woonden, is in
1915 door een springvloed
weggevaagd, maar mogelijk
voor alle tijden vinden wij
daar thans een gedenksteen
ter ere van Maria's zelfop
offering.
Maar komaan, per slot van
rekening ben ik naar San
Fruttuoso gekomen om lekker
lui in de zon te bakken en
wat in het water rond te
spartelen. Laat deze episode
uit de dorpshistorie dus een
eerbiedwaardige herinnering
blijven. Ik verplaats mijn be
langstelling daarom naar een
paar jeugdige Italiaantjes, die
in kikvorsmantenu bezig zijn
onderzeeverkenningen uit te
voeren. Ik merk op, dat zij
eerst devoot een kruis slaan
en een ogenblik murmelend
bidden. Dan laten zij zich met
het zuurstofapparaat en elk
met een lijn aan een bootje
verbonden onder water zak
ken slechts twee opstijgen
de stromen luchtbellen geven
de plaats aan waar zij zich
bevinden. Het duurt geruime
tijd, voordat zij weer aan de
oDpervlakte verschijnen, min
stens een kwartier. Zij zijn
echter niet met lege handen
teruggekeerd: beiden hebben
een grote struik koraal ver
overd. Ik weet niet of zij
amateur-duikers zijn of hun
gevaarlijke uitstapjes beroeps
halve maken en ik krijg
helaas ook niet de gelegen
heid het hun te vragen, want
het bootje vertrekt en is
spoedig om een bocht ver
dwenen.
De badmeester, een man
met het uiterlijk van een
zwaargewicht bokser, diep
bruin van de zon en zo spaar
zaam mogelijk gekleed, heeft
mijn belangstelling waarge
nomen. Hij steekt graag een
Nederlandse sigaret op én lost
een raadseltje voor mij op.
„Zij bidden voor het duiken
eerst tot de Christus van de
Afgrond", vertelt hij. „U
moet het beeld toch hebben
gezien?" En hij wijst enkele
meters voor zich uit in het
water.
Ik kan bijna niet begrijpen
hoe ik het heb gemist. Duide
lijk tekent het tweeëneen-
halve meter hoge bronzen
beeld zich in de zee af.
„Het is vier jaar geleden
geplaatst", zegt hij, „een soort
peschenk aan San Fruttuoso
van de Club van Onderwater
vissers uit Genua. Men be
weert, dat het een hoge kunst
waarde heeft, maar dat kan
ik niet beoordelen".
Een opmerkelijk werkstuk
is het zeker, al was het alleen
maar om het gewicht: meer
dan tachtigduizend kilo, inclu
sief de sokkel. De Christus
figuur heeft de uitgespreide
armen naar de zee opgeheven
als om allen te bemoedigen,
die zich uit hoofde van hun
beroep aan dit element moe
ten toevertrouwen. Het beeld
schijnt te leven door het
eeuwig spel van de erboven
deinende golven.
„Sommigen zeggen, dat we
de laatste vier jaar geluk heb-
-ben gehad, want de zee heeft
geen enkel slachtoffer geëist",
zegt de badmeester naden
kend. Hij strekt zijn arm uit
naar het zacht wiegende
beeld. „Ik weet zo net niet of
je dat wel geluk mag noe
men". Hij kijkt mij ernstig
aan. „Ik houd het op bescher
ming van Christus van de
Afgrond".
Menselijk
In een helemaal volwassen Engelse
krant; in feite in een der meest volwassen
kranten ter wereld, lees ik dat good old
Ike aan de kleine prinses Anne gevraagd
heeft: en kan je al koken
da.t prinses Anne antwoordde: „Nog niet,
maar ik wil het wel graag lerendat
koningin Elisabeth (lachend) zei: „Ik zal
u te zijner tijd wat proefjes van haar kook
kunst sturen"; dat Ike daarop geantwoord
heeft: Wanneer u uw belofte niet houdt,
zal ik u overstelpen met brieven."
Good old Ike.
Good old human interest story.
Een benijdenswaardige journalist, die
deze trioloog heeft opgevangen en ijlings
doorgeseind naar zijn krant! Dat is een
journalistiek bof je geweest: in staat te zijn
de wereld van deze driespraak op de hoog
te te stellen!
Wij zijn met ons allen (dacht ik) wel
een beetje kinderachtig om zo iets af te
luisteren, op te schrijven, door te bellen,
af te drukken en op te te snoepen.
Iedere oom, die op bezoek komt bij een
familietje, stelt zo'n soort vraag aan het
kleine meisje, iedere kleinemeisjesmoeder
zou zo'n antwoord kunnen geven en dan de
formidabele afronding van het gesprekje
met: „als u het niet doet, zal ik u over
stelpen met brieven."
Maar iedere oom heeft mooi grappige
vraagjes stellen, eer het door de krant
over de wereld ivordt verspreid.
Ik geef toe, dat oom Ike een bijzondere
oom is en dat het meisje en haar moeder
meer in het licht der openbaarheid staan
dan gewone meisjes met gewone moeders,
maar wordt het gesprekje daardoor be
langwekkender?
De human interest story is een belang
wekkend onderdeel geworden van het ge
hele complex van zaken, dat onze be
langstelling wekt. Zij is niet meer weg te
denken uit onze kranten. Een mens is
maar een mens, als is hij president of ko
ning, ridder of bedelknaap en dat moet
ons op alle m.anieren worden voorgehou
den. Het is goed te vernemen dat gene
raals verzot zijn op abrikozenjam; dat lei
ders van mensen zich in slaap lezen met
een detectiefje; dat de schoonste vrouw ter
wereld precies zo verliefd kan zijn als nicht
Anneke uit Langweerderwiélen.
En dat oom, die het lot van de wereld
in zijn broekzak draagt, aan een klein
meisje, al is het een prinsesje, net zulke
grappige vraagjes stelt als onze oom
Jacob aan ons Anneke... Wel, daar zie
je toch maar weer uit, dat, op een gegeven
ogenblik, alle ooms van de wereld het
zelfde zijn: helemaal menselijk.
Is dat niet mooi?
Ik weet niet, of het zó mooi is.
Maar ik begrijp, dat iedereen een stukje
menselijke vertedering bij alle vertier aan
de top, gebruiken kan.
Vandaar dat zo'n gesprekje in de krant
komt.
De journalisten zijn ook niet gek.
Zij weten, dat wij de human interest
story broodnodig hebben.
Om haar op te peuzelen als koek.
Al die grappige dingen.
Die smaken alsmaar naar meer.
Elias
Een 17-jarige Duitser uit Oldenburg
wilde een tocht maken naar Amsterdam,
maar in het Groningse dorp waren geld
e" ^enzine °P- Op het politiebureau ging
hij informeren of daar iemand was, die
hem wat geld voor benzine wilde lenen.
De dienstdoende agent hoorde zijn ver
zoek aan en beschouwde met een enigs
zins kritisch oog de jeugdige reiziger. Op
de vraag van de agent, wat hij in zijn
welgevulde tas had, haalde hij 50 doosjes
sigaretten, een aantal repen chocolade en
kauwgom te voorschijn. „Voor onderweg",
zei de bromfietser. Maar dat geloofde de
agent niet, want kort te voren had de
exploitant van een zwembad opgebeld,
dat uit een consumptietentje sigaretten,
chocolade en andere artikelen waren
gestolen. De Duitse jongen bekende de
inbreker te zijn en vertelde meteen, dat
hij de bromfiets in Duitsland had gestolen.
De tocht naar Amsterdam gaat niet door.
Uit het Staatsmuseum van Hannover Is
maandag een schilderij van de zeventiende
eeuwse schilder Adriaen Brouwer, een
leerling van Frans Hals, gestolen. Het
schilderij heet „Tafereel in een Herberg"
of „Worsttafereeltje aan het hakblok". Het
meet 29 bij 24 centimeter. De waarde er
van is moeilijk te schatten, maar beloopt
in ieder geval enige duizenden guldens.
Advertentie
voor
oliehaarden
mei het hoogste rendement
zuinig - oeen roet - meer warmte
Uit de Opregte Vrijdagsche Haarlemsche
Courant van 9 September 1859
Bestuurderen van den
Nieuwen Schouwburg aan
den Jansweg te Haarlem
hebben de zitplaatsen in
het parterre en op de
eerste galerij van leu
ningen doen voorzien.
