Mr. J. M. Kan neemt afscheid van
Binnenlandse Zaken
SCHOENENMODE: SPITS EN ELEGANT
Wens voor de toekomst: doelbewuste
opbouw van burgemeesterskorps
Zuidafrikaanse student is
toch in Europa gekomen
DONDERDAG 10 SEPTEMBER 1959
HAARLEMS DAGBLAD OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
19
Dirigent van een duizendkoppig orkest
Bestis betrekkelijk
Vijf doden in het verkeer
Geen martelaar spelen
„Bevrijdingsvuur" onder
weg van Caen naar
Maastricht
Het geval-Meerholtz
Sergeant-vlieger wegens
desertie veroordeeld
„Vliegende Bisschop" van
Nieuw-Guinea in
Amsterdam
Voor Horeca-bedrijven was
1958 niet ongunstig
Vereniging van Vrijzinnig
Hervormden bijeen
Rechtseaanvulling van
redactie van haar blad
Drankslijters ontevreden
over winstmarge
Proces-Podola begint heden
(Van onze Haagse redacteur)
Ik had mezelf gezworen, dat ik
nooit ambtenaar zou worden en zeker niet
bij Binnenlandse Zaken, waar iedereeen
me als het zoontje-van-pa zou beschou
wen De scheidende secretaris-gene
raal van het ministerie van Binnenlandse
Zaken, mr. J. M. Kan, laat aan zijn be
zoeker de conclusie dat er desondanks
sprake is van een merkwaardige paral
lel tussen de carrières van vader en zoon.
Beide immers verwisselden zij omstreeks
hun vijfenvijftigste jaar de stoel van de
secretaris-generaal van Binnenlandse Za
ken voor een zetel in de Raad van State.
Er zijn meer overeenkomsten. Ouderen
bewaren aan mr. Kan sr. de herinnering
van een man wiens ongedwongenheid op
merkelijk was in een tijd, waarin het be
stuursapparaat zich nog met een zekere
statigheid omringde. Mr. Kan sr. zag er
tijdens een kortstondig ministerschap in
een zakenkabinet geen been in om zich al
fietsend op de hoogte te stellen van de
Haarlemse grenswijzigingen in 1928. En
ook de huidige secretaris-generaal be
schouwt het ambtelijk leven en streven
met een groot gevoel voor humor en re
lativiteit. Dat laatste is waarschijnlijk
een familietrek. Mr. Kan immers is wel
niet „het zoontje-van-pa" geworden, maar
hij heeft niet kunnen verhinderen, dat hij
meestal wordt aangeduid als „de broer
van Wim": hij is inderdaad de broer van
Nederlands grootste cabaretier.
Mr. Kan is via een omweg langs de
Rijksluchtvaartdienst toch op het minis
terie van Binnenlandse Zaken gekomen,
maar zijn vader was toen al lid van de
Raad van State. Sinds 1938 heeft hij dat
departement in tal en last zien groeien:
de tijd is voorbij, dat een secretaris-gene
raal eigenhandig een Memorie van Ant
woord schreef. Veeleer is zijn positie te
vergelijken met die van de dirigent van
een orkest, die ervoor moet zorgen, dat
ieder lid van het ensemble op tijd zijn
partij blaast, zoals de voorganger van
mr. Kan. de huidige Commissaris der Ko
ningin in de provincie Noordholland, dr.
M. J. Prinsen, placht te zeggen. Het de
partementale orkest telt duizend man en
daar komen de Pensioenraad met vijfhon
derd en de Binnenlandse Veiligheidsdienst
met zevenhonderd personeelsleden nog bij.
Het is dus een omvangrijk kapel, maar er
moeten ook vele concerten worden gege
ven met zeer gevarieerde programma's.
Voorop staat, dat men de minister-in-
functie zo goed mogelijk moet bedienen.
De secretaris-generaal en zijn medewer
kers mr. Kan steekt zijn hand in het
vuur voor de kwaliteit van het apparaat
dat hij bij zijn benoeming aantrof die
nen ervoor te waken, dat „hun" minister
in de Kamer een zo goed mogelijk figuur
slaat. Zij wijzen hem op voetangels en
klemmen en doen hem suggesties over de
te volgen tactiek. Van de ambtenaar wordt
verwacht, dat hij met de minister mee
denkt en hem in staat stelt het beleid te
voeren dat hem het beste voorkomt.
„Ik heb voor de antirevolutionaire
minister Van Boeijen een crematiewet en
een wet op de zondagsrust gemaakt en na
de oorlog evenzeer meegewerkt aan rege
lingen voor ministers met geheel andere
opvattingen", vertelt hij bij wijze van spec
taculair voorbeeld van ambtelijke zelfver
loochening.
Twee onderwerpen uit de omvangrijke
taak van het departement verdienen extra
aandacht: de financiële verhouding tussen
rijk en gemeenten en de burgemeesters
benoemingen.
Mr. Kan deelt niet de critiek van het ka
merlid Franssen, dat zijn departement te
weinig optreedt als de beschermer van de
gemeenten. „Binnenlandse Zaken is geen
vakdepartement en moet niet de martelaar
gaan spelen, maar de objectieve waar
heid nastreven. Het is natuurlijk mogelijk,
dat een minister zegt: „De gemeenten
moeten geen 12,03 maar 15,64 percent uit
de rijksmiddelen krijgen en daar wens ik
voor te sterven". Maar als hij zo begint
is er zoveel, waarvoor hij kan sterven en
hij kan beter blijven leven. Natuurlijk zal
Op de met knipperlichten en belsignalen
beveiligde spoorwegovergang in de Hor-
sterweg te Ede is een personenauto dooi
de trein Amsterdam-Keulen aangereden.
De automobilist, de 63-jarige schilderspa
troon Th. Zaaier uit Wageningen, was op
slag dood. De meer den tweehonderd meter
meegesleurde wagen werd volkomen ver
nield.
De automobilist stopte voor de overweg
om een uit de richting Ede naderende trein
te laten passeren, maar direct daarop na
derde ook de sneltrein uit de richting
Utrecht. Ondanks het feit dat de rode knip
perlichten bleven branden en de bel signa
len bleef geven, reed de heer Zaaier de
overweg op.
On een onbewaakte overweg in de spoor
lijn Oldenzaal-Hengelo is de 39-jarige ver
zekeringsagent M. G. A. Christenhusz uit
Oldenzaal door een personentrein meege
sleurd, waardoor hij om het levens is ge
komen. Hij wilde de overweg per fiets
passeren.
In Zuidhorn (Gr.) is de 36-jarige mo
torrijder R. Witteveen uit Sebaldeburen
(Gr.) tegen een melkauto met aanhang
wagen gebotst, waardoor hij het leven
verloor. De heer W., vader van vijf kinde
ren, heeft waarschijnlijk doordat het mis
tig was, de melkauto te laat gezien.
Te Eenrum (Gr.) is de landbouwer B.
Duiphuis op zijn erf door zije eigen wa
gen overreden. Hij was onmiddellijk dood.
Hij reed met zijn paard en wagen het erf
af. toen een melkbus op de grond viel. Het
paard schrok en trok de wagen met een
ruk vooruit. D. viel van de bok en werd
overreden.
Voor de ogen van zijn ouders is op de
prov'r.ciale weg onder de gemeente Nuth
een vijf jarig jongetje door een auto over
reden. Het knaapje wandelde aan de hand
van zijn moeder, maar rukte zich plotse
ling los en liep op zijn vader toe, die zich
aan de andere zijde van de straat bevond.
Hierbij werd het kind overreden door een
auto. Het was vrijwel op slag dood.
minister Toxopeus met minister Zijlstra
over dat percentage gaan spreken, want
dat beleid wordt uiteraard in samenspel
met het ministerie van Financiën gevoerd.
Binnenlandse Zaken zou zijn taak niet
goed verstaan wanneer het eenzijdig naai
de gemeenten keek".
Wat de burgemeestersbenoemingen be
treft: mr. Kan vindt dat de vaak gehoorde
critiek, dat men minder naar de „kleur"
of de richting van een kandidaat moet kij
ken dan wel naar zijn bekwaamheden
„het gaat om de „beste" man", zegt men
vaak een tamelijk zinloze gemeenplaats.
Het gaat er in de eerste plaats om, dat
de burgemeester het geestelijk klimaat
van zijn gemeente goed begrijpt. Doet hij
dat niet, dan is hij de „beste" man ook
niet. „Ik heb burgemeesters meegemaakt
die niet gebukt gingen onder een omvang
rijke intellectuele bagage. Maar het waren
uitstekende burgemeesters, omdat zij men
senkennis hadden, harde werkers waren
en initiatief ontplooiden". In de jaren na
de bevrijding, toen mr. Kan nog hoofd van
de afdeling Binnenlands bestuur was, heeft
hij de benoeming voorbereid van niet min
der dan driehonderd burgemeesters. Dat
werk eist veel persoonlijk inzicht en een
subtiel gevoel voor verhoudingen. Die wa
ren na de oorlog nogal gecompliceerd, om
dat de socialisten een grote achterstand
hadden wegens het benoemingsbeleid
van vóór 1940. De laatste jaren zijn de li
beralen echter enigszins achterop ge
raakt. Mr. Kan hoopt dat men nu niet weer
in het andere uiterste zal omslaan door bij
voorbeeld vrijwel geen socialisten te be
noemen. Er moet naar zijn inzicht in de
toekomst een doelbewuste opbouw van het
burgemeesterskorps komen. Het is te gek,
dat er voor alle functies een geneeskundig
en een psychotechnisch onderzoek wordt
gevraagd, maar voor het ambt van burge
meester niet. En ook moet er meer gelet
worden op de promotiekansen der burge
meesters. Een jonge burgemeester weet
wel waar hij begint, maar nooit of hij het
nog eens tot een grotere gemeente zal
brengen".
De gehele rechtspositie der gemeenten
verdient trouwens aanpassing aan de ge
wijzigde tijdsomstandigheden Mr. Kan
houdt zich reeds lang bezig met de herzie
ning van de Gemeentewet als voorzitter
van een kleine commissie, waarin de hoog
leraren Donner en Polak en twee burge
meesters zitting hebben. Eén van die
twee, mr. C. N. M. Kortmann uit Breda,
is juist tot Commissaris der Koningin in
Noord-Brabant benoemd. Het is de laat
ste belangrijke benoeming geweest, waar
in mr. Kan de hand heeft gehad.
In St. Laurent-sur-mer aan de kust van
Normandië is de eerste van 24 Maastricht
se atleten woensdagmiddag gestart voor
de jaarlijkse estafetteloop naar Maas
tricht. Wethouder C. Pieters van de Lim
burgse hoofdstad ontstak in Caen bij het
oorlogsmonument de fakkel met het „Be
vrijdingsvuur", die door de 24 hardlopers
langs de route die de Amerikaanse „Old
Hickory"-divisie in 1944 gevolgd heeft bij
haar opmars in het Westen naar Maas
tricht gebracht zal worden, waar de bur
gemeester de bevrijdingsfakkel zondag
avond in ontvangst zal nemen.
Tijdens een ontvangst ten gemeentehuize
van Caen en de daaropvolgende plechtig
heid bij het oorlogsmonument, waren vier
oudofficieren van de „Old Hickory" met
hun dames aanwezig. Onder hen is briga
degeneraal J. Perkins, die tot de Ameri
kaanse legergroep heeft behoord, die in
september 1944 Maastricht bevrijdde. De
Amerikanen zullen de estafettelopers op
hun weg volgen en zondag a.s. in Maas
tricht de viering van de 15e verjaardag
der bevrijding meemaken.
Woensdag heeft de krijgsraad te 's-Her-
togenbosch de sergeant-vlieger Meer-
holtz van de vliegbasis Woensdrecht ver
oordeeld tot 24 dagen gevangenisstraf met
aftrek van voorarrest en ontslag uit de mi
litaire dienst zonder ontzegging van het
recht bij de krijgsmacht te dienen. Meer-
holtz die aan de pers gegevens zou heb
ben verstrekt over de mislukte landing van
een Harvardvliegtuig, had geweigerd zijn
kastje op de slaapzaal voor een superieur
zonder schriftelijke lastgeving te openen.
Hij is toen tot acht dagen streng arrest
veroordeeld. Meerholtz, die meende dat de
ze straf hem ten onrechte was opgelegd en
die juist aan het verhuizen was, deser
teerde toen gedurende een week, voor welk
feit hij thans terecht stond. De auditeur
militair noemde deze desertie een open
lijke demonstratie en meende dat verdach
te alles in het werk had gesteld om de pu
blieke opinie voor zijn karretje te span
nen. Hij eiste twee maanden gevangenis
straf met aftrek van voorarrest. De ver
dediger bestreed de dagvaarding op juridi
sche gronden en betoogde dat er bij de
behandeling wel uitvoerig was ingegaan
op de persoon van de verdachte, doch niet
op die van zijn superieuren en op de fouten
die deze laatsten gemaakt zouden kunnen
hebben. Hij noemde deze zaak „een van
die gevallen die in het leger meer voor
komen, namelijk dat een militair die be
klagen schrijft bij zijn superieuren geen
goed meer kan doen". Hij bepleitte uiter
ste clementie.
(Van onze Amsterdamse redacteur)
Ik heb gevlogen met 's werelds enige
„prelaat-piloot". In de stuurstoel van een
Dakota, die een wijde boog beschreef
rond Amsterdam, zat hij in een zwarte,
met lila afgezette soutane. Op zijn borst
hing een zilveren kruis. Hij is een bisschop.
Zijn vrienden noemen hem „Arkie",
de mensen in zijn vicariaat spreken hem
aan met „bisschop Leo" en voor de overi
ge wereld is hij mgr. Leo Arkfeld S.V.D.,
apostolisch vicaris van Australisch Nieuw-
Guinea.
Ons vicariaat Wewak op Nieuw-Guinea
is een oerwoudgebied met vrijwel geen we
gen en weinig rivieren, zo had hij ons even
tevoren in Schiphols restaurant verteld.
Het vliegtuig is daar dus het aangewezen
vervoermiddel. Zijn missiegebied is twee
maal zo groot als Nederland, overdekt
met oerwouden en moerassen, vol mus
kieten en blakerend in een brandende zon.
De bisschop leende een oude Tiger Moth,
nam tien vlieglessen en vloog zijn eerste
solovlucht. Na zes weken vloog hij regel
matig naar de verst verwijderde missie
posten.
De bisschop heeft zich nu van Austra
lisch Nieuw-Guinea naar Nederland laten
vliegen. Maar om te laten zien, dat hij
even gemakkelijk vliegt als een Nederlan
der fietst, nam hij de journalisten mee in
een van de K.L.M. gecharterde Dakota
om een tochtje boven Amsterdam te ma
ken.
Wat „bisschop Leo" in Nederland komt
doen? Wel, hij is eigenlijk op weg naar
Amerika om daar straks de gouden brui-
i'
Woensdag arriveerde op Schiphol de
apostolisch vicaris van Australisch
Nieuw-Guinea, mgr. Leo Arkfeld
S.V.D., Amerikaan van geboorte, de
enige vliegende missiebisschop ter
wereld. Hij ontdekte al spoedig een
sportvliegtuig van hetzelfde type als
waarmee hij vliegt. Later maakte hij
nog met een Dakota een rondvlucht.
Men ziet hem hier met zijn naaste
medewerker en boordwerktuigkundige,
de Limburger Frans Breuer.
loft van zijn ouders bij te wonen. In Ne
derland blijft hij enkele weken voor een
goodwill-bezoek en uit het feit, dat .op
Schiphol een aantal Miva-mensen de bis
schop kwamen verwelkomen, is alles dui
delijk. De Miva (Missieverkeersmiddelen
actie) heeft tot doel de missionarissen van
verkeersmiddelen te voorzien. En mgr.
Arkfeld zal de komende weken in ons land
vertellen, dat het missiewerk met een vlieg
tuig vijfmaal zo vlug gaat als voorheen
in dit gebied, waar men alles moet lopen
in gezelschap van dragers.
De Miva heeft een stille hoop, dat hier
door de harten en de beurzen van de rooms
katholieken en sympathiserenden met het
missiewerk open zullen gaan. De Miva
heeft, behalve vele schepen reeds een
vliegtuig voor de Nederlandse missiona
rissen aangekocht en een tweede vliegtuig
is besteld. De vliegende paters van mgr.
Arkfeld in wiens gebied 200 Nederland
se missionarissen werken zouden hun
luchtvloot graag met een helikopter uit
gebreid zien.
Mgr. Leo Arkfeld is een rijzige man, het
type van een Ier. Hij werd 47 jaar gele
den in Amerika geboren. Hoewel zijn hart
uitging naar de vliegerij besloot hij op
negentwintigjarige leeftijd priester te
worden. Bij zijn intreden in 1932 in de mis
sie kon hij onmogelijk vermoeden, dat zijn
hartewens toch nog in vervulling zou gaan.
.Vliegende paters
In Wewak heeft de bisschop thans de
beschikking over drie Cessna-vliegtuigen,
bemand met „vliegende paters", die 32
landingsstrips..-bevliegen,. die door de pa
ters zelf in de rimboe zijn aangelegd. Mgr.
Arkfeld onderricht de piloten zelf in de
„bush-flying", het vliegen in de wilder
nis, dat men op geen enkele vliegschool
kan leren. Zijn missiegebied beschikt
over 14 eigen radiozenders, met welke de
vliegtuigen doorlopend in contact zijn.
Met de Cessna's worden ook levensmid
delen en geneesmiddelen vervoerd, worden
zieken naar de hospitalen gebracht en zelfs
heeft een inheemse vrouw tijdens een
vlucht met een der vliegtuigen een kind
ter wereld gebracht.
Mgr. Arkfeld is onder meer „bush-
flying"-instructeur geweest voor de fran
ciscaner paters Edmar Vergouwen en
en Frans Verheyen, die thans werkzaam
zijn bij mgr. Manfred Staverman, aposto
lisch vicaris van Nederlands Nieuw-Gui
nea, waar straks dus twee Miva-vliegtui-
gen zullen zijn.
Omtrent de gang van zaken in de Hore-
ca-bedrijfstak wordt in het thans versche
nen jaarverslag 1958 van de Horecaf, de
Nederlandse Bond van Werkgevers in Ho
tel- Restaurant-, Café- en aanverwante
Bedrijven, opgemerkt dat deze in het af
gelopen jaar niet ongunstig is geweest en
dat men voor 1959 met gematigd optimis
me is vervuld. De hotelondernemingen
boekten in 1958 in het algemeen gunstiger
resultaten dan de café-restaurants, het
geen moet worden toegeschreven aan het
■vreemdelingenbezoek en aan hogere lo
giesprijzen. De verteringen in café-res
taurants beliepen per bezoeker een lager
bedrag dan in het voorafgaande jaar. Er
is sprake van een verschuiving der cliën-
tèle naar de goedkopere eetgelegenheden.
DEVENTER, Op de algemene vérga-
dering van de „Vereeniging van Vrijzinnig
Hervormden in Nederland", die woensdag
en donderdag in de stadsschouwburg te
Deventer wordt gehouden, is besloten tot
een wijziging in het redactiebeleid van het
persorgaan van deze vereniging „Kerk en
Wereld". Naast de zeer „links" georienteer-
de professor dr. P. Smits, zal een meer
„rechtse" medehoofdredacteur worden
benoemd, terwijl de redactieraad even
eens zal worden uitgebreid. Ook zal een
redactiesecretaris worden aangesteld.
Aanleiding tot deze wijziging in het re
dactionele beleid is de verontrusting, die
in de vereniging is ontstaan door twee ar
tikelen van de hoofdredacteur van „Kerk
en Wereld", in de nummers van 27 maart
en 24 april van dit jaar. Op eerstgenoemde
datum schreef dr. Smits het geruchtma
kend artikel „Waarvoor stierf Jezus", in
het nummer van 24 april verscheen een
artikel, waarin hij weliswaar een en ander
terugnam, maar op een wijze die velen
niet bevredigde. Een verzoenin«snum-
mer, dat op 22 mei het licht zag en waarin
anderen aan het woord waren, werd na
derhand ook niet voldoende geoordeeld.
Het verwijt van tekort te zijn geschoten,
zowel ten aanzien van de redactie als ten
aanzien van het hoofdbestuur werd ge
handhaafd. De voorzitter van de vereni
ging, de heer R. Remmelts, heeft aan deze
kwestie in zijn openingsrede uitvoerige
aandacht besteed. „Hoe meer ons hoofd
bestuur zich bezig hield met de tot uiting
gekomen bezwaren tegen het redactionele
beleid van dr. Smits", aldus de heer Rem
melts „des te meer werd het duidelijk,
(dr. Smits had van het dogma van het
plaatsvervangend lijden van Christus ge
zegd: „geef mijn portie maar aan Fikkie")
dat dit het begin was „van een gedachten-
wisseling, die in onze kring zeer noodza
kelijk is en die grondig gevoerd zal moe
ten worden".
Prof. Smits, die in de vergadering niet
aanwezig was om mede daardoor zoveel
mogelijk vrijheid te geven voor een open
gedachtenwisseling over zijn beleid wilde
echter, nu een aantal vrijzinnig hervorm
den nog steeds van mening was, dat hij
zijn paasartikel niet ruimhartig en onge
reserveerd zou hebben teruggenomen,
dienaangaande geen enkele twijfel meer
laten bestaan. Op zijn verzoek las de heer
Remmelts de vergadering daarom een
verklaring van prof. Smits voor, waarin
deze onder meer zegt het te betreuren dat
„de ongelukkige en inacceptabele vorm"
van zijn Goede Vrijdag-artikel het eigen
lijke gesprek over de belangrijke theolo
gische vragen, die hij aan de orde bedoel
de te stellen verhinderd heeft. Aan het
slot van zijn verklaring deed prof. Smits
een beroep op alle vrijzinnige hervormden
„om met elkaar als beweging achter dit
incident nu definitief een punt te zetten,
met het oog op de mogelijkheid en wen
selijkheid van een nieuw en beter begrip".
De „Verenigde katholieke slijters in ge
distilleerd" koesteren ernstige bezwaren
tegen vele zaken die hun beroep aan
gaan. Dat bleek uit het betoog van hun
voorzitter, de heer L. J. Platenburg, tij
dens de algemene landelijke vergadering
van deze organisatie, die te Tilburg werd
gehouden.
De spreker had onder meer felle kritiek
op de recente prijsstijgingen van gedistil
leerd, waarbij, naar hij zei, alle voorover
leg heeft ontbroken en waarvan zijns in
ziens de slijter de dupe is geworden, door
dat hij genoegen moest nemen met een
opnieuw verlaagde winstmarge. Van de
dertig procent van vóór de oorlog zijn op
het ogenblik amper twintig procent over
gebleven, aldus spreker, terwijl de lasten
der bedrijven in aanzienlijke mate zijn ge
stegen. „We willen een verantwoord
winstpercentage. En we passen er voor",
aldus spreker, „om een deel van onze win
sten te putten uit allerlei giften van fabri
kanten. We zijn slijters en voelen niets
voor een speelgoedwinkel thuis".
Staande de vergadering werd de eis ge
formuleerd, dat de slijters in het vervolg
bij elk overleg over voorgenomen prijs
wijzigingen moeten worden betrokken. In
een telegram aan de minister van Econo
mische Zaken werd deze eis ter kennis van
de overheid gebracht.
Het lange uitblijven van de drankwets
wijziging (deze komt binnenkort bij de
Tweede Kamer in behandeling) noemde
spreker een onhoudbare toestand. Door
dat de behandeling van deze wetwijziging
steeds is uitgesteld zijn vele vervangers,
die na het overlijden van de oorspronke
lijke eigenaren hun plaatsen innamen,
zonder vergunning gebleven. In overleg
met de Nederlandse bond van slijters, het
Bedrijfschap Horeca en het produktschap
wil men op korte termijn een onderhoud
met de minister van Sociale Zaken en
Volksgezondheid, om de bezwaren tegen
de trage gang van zaken nader te formu
leren, deelde de spreker mee.
Zoals dit in de natuur het geval is, maakt ook de gehele
mode-wereld zich op om de winter in een „nieuw kleed"
tegemoet te treden. Gelukkig eigenlijk, zowel voor de mode
ontwerpers als voor ons vrouwen, dat we een klimaat met
een zomer en een winter hebben. We hebben nu altijd een
pracht-excuus om de nodige veranderingen in onze garde
robe aan te brengen.
Niet alleen onze kleding, maar ook ons schoeisel wordt
ieder seizoen in een veranderde lijn gebracht, die naast
overeenkomsten, ook steeds weer nieuwe ideeën brengt.
Zo toonde het Mode-centrum voor de Schoen- en Leder
branche ons één dezer dagen tijdens een show, dat er een
grote voorkeur bestaat voor een spitse en elegante leest.
Zowel de flats en ballerina's, als de hooggehakte modellen,
hebben een smalle, soms zelfs „lege", neus.
Deze spitse leest wordt nog eens geaccentueerd door een
puntvormige perforatie of een garnering, die de neus lijkt
te verlengen. De lijn van de schoen doet fragieler aan; naast
het slanke neusje zien we dat ook het hakje, hoewel dat
zeker niet hoog is, toch uiterst sierlijk gevormd is.
Met een hakhoogte van 3 tot 5 cm. is men de vrouw tege
moet gekomen in haar behoefte aan praktisch schoeisel,
maar men heeft met een mooi vloeiende lijn toch ook een
nieuw karakter weten aan te brengen. We treffen een sterke
voorkeur aan voor een garnering in hetzelfde materiaal,
zoals franje, een geplooide losopgelegde omslag, strikjes en
rozettes, maar ook de garnering in een contrasterende kleur
is favoriet. Het zijn dan vaak de zwarte neusjes en veter
sluiting op een licht gekleurd schoentje, die het meeste tot
hun recht komen. De gladde leersoorten, waaronder vooral
calfs het meest op de voorgrond treedt, zijn veel in aniline
geverfd, waardoor er op de schoen een mooie haast 'door
schijnende gloed komt te liggen. Verder zien we veel onbe
stemde tinten zoals zacht grijs-groen en beige in diverse
nuances, en tenslotte zwart dat weer een belangrijke plaats
gaat innemen. De geklede modellen en ballerina's zijn over
heersend van leer, een enkele maal zagen we ook lak in de
collectie, terwijl voor de sportieve schoenen schrijfsuède
meer favoriet is. Dit vrij zware materiaal wordt ongevoerd
verwerkt en vaak voorzien van een leergarnering.
De verwerking van de herenschoenen is over het algemeen
eenvoudiger geworden. Men ziet niet meer zoveel dikke
zolen en ook de zware sportieve modellen hebben plaats
moeten maken, voor een lichtere uitvoering. Men streeft
naar een stoere en simpele herenschoen, niet meer zo smal
als het vorige seizoen en met een levendige perforatie als
enige garnering.
In de nieuwe wintercollectie zien ive veel lichtgekleurde
pumps met een garnering van zwart; de hakjes zijn ook
aanmerkelijk lager geworden.
Ook bij de flats zien we de lange ietwat gerekte leest, en
een voorkeur voor een of andere garnering.
De sportschoen is niet meer degelijk en jongensachtig, maar
elegant van vorm, met een ingezet stukje of een contras
terend stiksel als garnering.
Ingaande op het thans lopende jaar con
stateert het verslag, dat zich enkele lijnen
vrij duidelijk aftekenen. Het vreemdelin
genbezoek lijkt gunstig te zullen worden,
de omzetten zullen zich vermoedelijk
wel op het niveau van 1958 kunnen hand
haven.
Zou tot heffing loonbelasting, A.O.W.
en sociale premies over het werkelijk in
komen van bedienend personeel worden
besloten, dan zal dit leiden tot een aanzien
lijke uitbreiding van werk in de Horeca
bedrijven, nog afgezien van de belangrijke
stijging der sociale lasten, die hieruit zal
voortvloeien. „Allies bijeen, een uiteen
lopend beeld, dat ons voor 1959 met een
gematigd optimisme vervult."
Een euvel waaraan volgens het verslag
niet voorbij mag worden gegaan, is het
toenemen van het aantal exploitaties van
Horeca-onderdelen door overheden en be
drijfstakken. In het algemeen betreft het
hier die vorm van exploitatie van
een Horeca-onderdeel, waarvan het exploi
tatie-resultaat voor de betrokken onderne
ming, instelling of overheid van geen en
kel of van ondergeschikt belang is.
Moeder op de uitkijk. Voor de politie
rechter te Assen hebben een 22-jarige
jongeman en zijn 58-jarige moeder terecht
gestaan. Zij hadden op 5 juli met een ge
heime zender gewerkt. De jongeman be
diende het toestel, terwijl moeder op de
uitkijk zat. De zoon werd veroordeeld tot
een gevangenisstraf van één maand. Zijn
moeder kreeg dertig gulden boete.
LONDEN (Reuter) De Zuidafrikaan
se student Hans Beukes, wiens paspoort
onlangs werd ingetrokken enkele uren
voor zijn vertrek uit Zuid-Afrika naar Os
lo, is dezer dagen in Londen aangekomen.
Hij deelde op een persconferentie mee dat
hij op een Amerikaans visum had gereisd,
dat hem was verstrekt ingevolge een over
eenkomst tussen de Verenigde Staten en
de UNO en naar Beetsjoeanaland was ge
zonden.
Beukes die een beurs had gekregen voor
studie aan de universiteit in Oslo, zou ook
gehoord worden door de UNO-commissie
voor Zuidwest-Afrika. Hij w:l zo spoedig
mogelijk naar New York gaan om zijn
zaak voor te leggen aan de UNO. Na zijn
studie in Noorwegen zal hij ofschoon
hij bloot zal staan aan gevangenisstraf
terugkeren naar Zuid-Afrika, zo deelde hij
mee.
LONDEN (UPI) In het „Central Cri
minal Court" (Old Bailev) te Londen be
gint vandaag het proces tegen de dertig
jarige Duitser Gunter Fritz Podola, die te
recht zal staan wegens moord op een Lon-
dense rechercheur. Het proces zal ver
moedelijk drie dagen in beslag nemen.
Toen Podola werd voorgeleid zag hij er
goed uit. Van het blauwe oog, dat hij had
toen het gerechtelijk vooronderzoek be
gon, was geen spoor meer te bekennen.
