De Gaulle wacht opening
van UNO-Assemblee af
fray
M__ f
Moment
opname
r
Van dag tot dag
Achterblijvers
Woensdag of donderdag voor radio en
televisie verklaring over Algerije
EEN SIGAARTJE DAT U
KUNT ROKEN ALS SIGARET
<~Pracitóteel
j
Eerste A.W.W.-uitkering
waarschijnlijk in november
Mysterieuze explosie aan
boord van een vliegtuig
Mevrouw Van Itallie -
Van Embden overleden
Britse geleerden:
Menselijk lichaam loost
overmatig strontium-90
Proef met driejarige jongen
Rijden onder invloed
Amsterdamse advocaat
kreeg f 5000 boete
DE VIERDE MANIER VAN ROKEN
WILLEM II
DOE
DE 14-DAGEN
TEST!
20 STUKS F 1.60
Caryl Chessman
Spaanse verkeersagenten
Op de
met minder werk
de mooiste glans
Veertienjarige jongen heeft
de heidebranden in
Apeldoorn gesticht
pONDERDAG 10 SE x TEM B ER 1959
Toen de minister van Sociale Zaken en
zijn staatssecretaris enige weken geleden
de spelregels voor de gedifferentieerde
loonpolitiek onthulden, heeft vooral staats
secretaris Roolvink te kennen gegeven,
dat er niet alleen koplopers zouden zijn,
zoals de metaalindustrie, die uit een ge
stegen produktiviteit een loonsverbetering
zouden kunnen verwezenlijken, maar ook
economische achterblijvers. De bedrijfs
takken met een gelijkblijvende produkti
viteit en/of rentabiliteit zouden zeker niet
vóór 1961 voor looncorrecties in aanmer
king komen.
Geen enkele onderneming wordt graag
in het hoekje der achterblijvers ingedeeld
en dat geldt des te meer wanneer men er
van overtuigd is zijn taak naar beste we
ten te verrichten, zonder overigens veel
invloed te kunnen oefenen op de omvang
van de omzet en de opbrengsten. De voor
zitter van de Koninklijke Nederlandse Ver
eniging van Transportondernemingen
(K.N.V.T.O.) en zelf directeur van een
grote Brabantse streekvervoersonderne-
ming, mr. D. van Setten, heeft vandaag
op een bijeenkomst van zijn organisatie in
Limburg voor dat aspect van het nieuwe
loonbeleid aandacht gevraagd. In de eer
ste plaats gaat het om een bedrijfstak,
waarin althans wat het personenver
voer betreft de produktiviteit slechts in
uitzonderingsgevallen kan worden opge
voerd, terwijl de rentabiliteit ongunstig
wordt beïnvloed omdat de overheid de ver
voerbedrijven slechts schoorvoetend in de
gelegenheid stelt hun tarieven aan te pas
sen aan de stijgende kostprijzen. Hier
wreekt zich een oud, vooroorlogs zeer. De
basis voor de huidige tarieven wordt na
melijk nog steeds gevormd door de af-
braakprijzen uit de crisisperiode. Na de
bevrijding heeft men van overheidswege de
gelegenheid verzuimd de tarieven op te
trekken tot een economisch verantwoord
niveau, hetgeen toen weinig verzet bij het
publiek zou hebben ontmoet en de ver
voerbedrijven de gelegenheid zou hebben
geboden tot versteviging van hun interne
structuur. Nu komt men steeds met elke
tariefsverhoging achteraan de toestem
mingen worden pas verleend wanneer er
werkelijk geen speld meer tussen te krij
gen is met het gevolg, dat het psycho
logisch effect bij het publiek bijzonder on
gunstig uitpakt. De verhoging der spoor-,
tram- en bustarieven is dan immers het
sluitstuk van een al veel eerder ingezette
duurte-spiraal.
Bedrijven welke op een smalle economi
sche grondslag werken zijn uiteraard ook
beperkt in hun mogelijkheden op het ge
bied van de loon- en arbeidsvoorwaarden.
Voor een deel valt daaruit het soms ont
stellende verloop onder het personeel van
vervoerbedrijven te verklaren, waarbij de
directies vaak de grootste moeite hebben
nieuwe mankracht aan te werven. Het
thans vigerende loonbeleid houdt het we
zenlijke gevaar in, dat de discrepantie tus
sen de verschillende bedrijfstakken, wat
betreft hun aantrekkingskracht op de ar
beidsmarkt, nog groter werdt dan zij nu
al is. Onderbezetting van de personeels
sterkte bij de vervoerbedrijven zal tot een
wezenlijke beperking van het dienstbetoon
moeten leiden, hetgeen een voor velen on
verwachte consequentie van de gedifferen
tieerde loonvorming zal blijken te zijn.
Wanneer de Algemene Weduwen- en
Wezenwet zoals algemeen wordt ver
wacht op 1 oktober in werking treedt,
zullen de pensioenuitkeringen in het kader
van deze wet de zesde en zesentwintigste
van de volgende maand worden uitbe
taald. Dit vernamen wij van het departe
ment van Sociale Zaken. Evenals dit bij
de uitkeringen van de invaliditeits- of
ouderdomsrente het geval is, zal in de toe
komst de betaaldatum van de A.W.W. in
september vallen.
De uitkeringen inzake de A.W.W. ge
schieden door de Raden van Arbeid, maar
wanneer men daarenboven een rente in
gevolge de Invaliditeitswet en/of Ouder
domswet 1919 ontvangt, neemt de Sociale
Verzekeringsbank te Amsterdam in een
gecombineerd bedrag de betaling op zich.
De bewijzen van pensioentoekenning zul
len de betrokkenen binnenkort van een
van beide genoemde instellingen tegemoet
kunnen zien.
MEXICO STAD (Reuter) Aan boord
van een Mexicaans vliegtuig dat met vijf
tien passagiers op weg was van Mexico
stad naar Merida, heeft zich een geheim
zinnige ontploffing voorgedaan, waardoor
enige inzittenden werden gedood. Het toe
stel maakte een noodlanding bij Poza
Rica. Toen de explosie zich op een hoogte
van 3.900 meter had voorgedaan, sprong
een uit Rusland afkomstige zakenman, de
57-jarige Eugenio Pollowski, uit het toe
stel. In de staat Vera Cruz werd zijn stof
felijk overschot gevonden.
Een voorlopig onderzoek zou hebben uit
gewezen dat de explosie veroorzaakt is door
een koffer met buskruit die Pollowski
waarschijnlijk voor enkele bevriende ja
gers bij zich had. De Mexicaanse pers
noemt hem de dader van de aanslag. An
dere veronderstellingen waren, dat de
aanslag gericht was tegen de oliemagnaat
Apolinar Jiminez, die verwondingen op
liep, of tegen een accountant, die „belang
rijke documenten" bij zich zou hebben ge
had, die nu zijn verdwenen. Volgens me
vrouw Pollowski had haar man geen vijan
den. Hij was op weg om een zakelijke
transactie te sluiten.
(Van onze correspondent in Parijs
De enige onthulling, die president De
Gaulle gisteren in de ministerraad over
zijn Algerijnse plannen heeft gedaan lijkt
de mededeling dat hij woensdag voor ra
dio en televisie een publieke verklaring
over dit onderwerp af zal leggen. Mis
schien zo heeft de minister van Voorlich
ting laten doorschemeren, wordt het wel
donderdag. Eerder wenst De Gaulle ech
ter nog niets te zeggen, omdat er dan in
de wereld te veel belangstelling is voor
de heer Kroesjtsjev, die woensdag in de
Verenigde Staten aankomt. De verklaring
over Algerije zal ook onmiddellijk volgen
op de plechtige openingszitting van de
UNO-Assemblee en het is geen geheim,
dat De Gaulle zich, over de hoofden van
zijn landgenoten heen, vooral ook tot dit
hoge, of tenminste machtige, gezelschap
wil richten.
Verscheidene waarnemers geloven, dat
De Gaulle aan de grondbeginselen van
Frankrijks Algerijnse politiek'weinig zal
veranderen. Het valt inderdaad moeilijk
te verwachten, dat het staatshoofd zich in
een plechtige verklaring openlijk zal uit
spreken tegen premier Michel Debré, die
de laatste dagen weer geen gelegenheid
voorbij laat gaan om de Franse „rechten"
op Algerije te onderstrepen.
In de regering moet De Gaulle gisteren
opnieuw zijn waardering voor de actie van
het Franse leger in Algerije hebben uit
gesproken en men neemt zeker niet aan,
dat de pacificatie plotseling zal of kan
worden stop gezet. Uit Algerije waaien
niettemin weer geruchten over, dat de
extremisten, die op 13 mei vorig jaar de
stoot gaven tot de ondergang der vierde
republiek, zich opnieuw gereed zouden
houden om in te grijpen indien De Gaulle
in hun ogen te ver zou willen gaan. Voor
het ogenblik lijkt het echter niet dat deze
scherpslijpers dit keer opnieuw op de ac
tieve steun van het leger zouden kunnen
rekenen. In grote meerderheid staat het
leger nu wel achter Parijs, doch in die
omstandigheid ligt zowel de kracht als de
zwakheid van De Gaulle. De zwakheid,
omdat men reden heeft te vermoeden, dat
De Gaulle tijdens zijn laatste reis door
Algerije de legerleiding gerust heeft moe
ten stellen, zo geen garantie gegeven over
zijn diplomatieke initiatieven.
Tot nader order lijkt men daarom wel
te mogen aannemen dat De Gaulle zich
er in zijn verklaring van woensdag voor
namelijk toe bepalen zal, de „make-up"
van zijn diplomatieke activiteit een wat
vriendelijker aanzien te geven, zonder ech
ter aan de essentiële doeleinden veel te
wijzigen. In diezelfde geest heeft De
Gaulle zich met zo veel succes jegens pre
sident Eisenhower in Parijs gedragen. Het
woord „auto-determinatie", dat De Gaulle
na zijn laatste terugkeer uit Algerije voor
het eerst lanceerde, zal het vriendelijke
aanzien van die „make-up" vermoedelijk
vooral moeten bepalen.
(UPI) President De Gaulle heeft de
stafchef van het Franse leger, de 61-jari-
ge'generaal Henri Zeiler, op nonactief ge
steld. Voor dit besluit is geen reden ge-
Te Trogen in Zwitserland, waar zij
sinds enkele jaren woonachtig was, is op
bijna 89-jarige leeftijd overleden mevrouw
H. W. B. van ItallieVan Embden, we
duwe van de bekende Leidse hoogleraar
dr. Leopold van Itallie. Mevrouw Van
ItallieVan Embden was op 22 oktober
1870 te 's-Gravenhage geboren. Na de hbs
voor meisjes te hebben doorlopen volgde
zij litteratuurcolleges aan de rijksuniver
siteit te Leiden. Zij is een vooraanstaande
strijdster geweest voor het vrouwenkies
recht en de emancipatie der vrouw. Zij is
lid geweest van de gemeenteraad van Lei
den en tot 1927 van de Provinciale Staten
van Zuid-Holland. Voor de Vrijzinnig-De
mocratische Partij heeft zij van 1928 tot
1933 zitting gehad in de Tweede Kamer.
Voorts is zij hoofdbestuurslid van ver
scheidene verenigingen op sociaal gebied
geweest. Als schrijfster heeft, zij naam ge
maakt door de publikaties van „Sprekende
portretten", interviews met bekende staats
lieden in binnen- en buitenland.
geven. Na afloop van de vergadering van
de ministerraad deelde een woordvoerder
mee dat generaal Zeiler „weer terugge
steld was op nonactief".
Generaal Zeiler werd door De Gaulle in
actieve dienst geplaatst, toen hij vorig jaar
weer Frankrijk's eerste man werd. Zeiler
wordt nu opgevolgd door de 56-jarige ge
neraal Demetz, die sinds 1956 legercom
mandant voor het gebied van Metz in
Frankrijk is geweest. De minister van
de strijdkrachten Guillaumat, wijdde in
een brief woorden van lof aan het adres
van generaal Zeiler, die, naar hij zei, het
land gediend heeft met onuitputtelijk on
derscheidingsvermogen en efficiency.
YOR K(UPI) Drie Britse deskundi
gen op het "gebied van radioactiviteit en
geneeskunde hebben een driejarige jon
gen een maand lang nauwgezet geobser
veerd met het doel na te gaan of stron
tium 90 (de neerslag van een bestanddeel
van kernproeven), dat opgenomen is in
voeding en drank bloed- en beenkanker ve
oorzaakt bij kinderen en of deze stof, die
nu neerkomt in verschillende delen van
de wereld geesteziekte en afwijkingen in
toekomstige generaties veroorzaakt.
Hun conclusie is, dat strontium 90 geen
gevaar vormt voor het menselijk geslacht.
Zij hebben geconstateerd, dat de hoe
veelheid strontium 90, die het lichaam bin
nenkomt met het voedsel duizenden keren
groter is dan die door het lichaam wordt
geabsorbeerd.
Er moet volgens hem een orgaan in het
lichaam zijn, dat zorgt voor de afschei
ding van deze gevaarlijke stof en ervoor
zorgt, dat er van de vroegste jeugd af een
radioactief evenwicht bestaat. De jongen
absorbeerde naar het schijnt een vijfde
van de radioactiviteit, die hij binnenkreeg.
De drie experts waren professor W. V.
Mayneford, dr. R. C. Turner en dr. J. M.
Radley, allen van het kankerinstituut in
Londen. De naam van de jongen werd niet
bekendgemaakt, aangezien zijn ouders, die
met het experiment instemden, niet wil
len, dat hij zich er op laat voorstaan. De
drie geleerden hebben van het experiment
een rapport opgemaakt voor de jaarlijkse
bijeenkomst van de Britse vereniging ter
bevordering van de wetenschap.
Dit is nu al de tweede keer dat de ver
dachte Van M. voor het onder invloed
rijden van alcohol terecht moet staan. En
bijzonder treurig is dat het hier een lid
van onze balie betreft. Ik eis daarom een
geldboete van vijfduizend gulden of een
maand hechtenis, een maand voorwaarde
lijk met twee jaar proeftijd en ontzegging
van de rijbevoegdheid voor de tijd van
vier jaar. aldus de officier bij de Utrechtse
rechtbank in de zaak tegen de 41-jarige
Amsterdamse advocaat mr. C. L. van M.
De officier kwam tot deze bijzonder hoge
eis, daar de advocaat naar zijn eigen
schatting een inkomen van ongeveer
40.000 gulden per jaar geniet. De ver
dachte had op een avond in juni met zijn
auto zo gevaarlijk door de Kanaalstraat
in Utrecht gelaveerd, dat de politie het
nodig oordeelde in te grijpen. De raads
man van de advocaat voerde aan dat de
oorzaak van het zig-zag-rijden van zijn
collega gebrek aan voedsel was geweest.
Zijn cliënt was bovendien bijzonder ver
moeid geweest, had die dag onder meer
twee lange vergaderingen moeten bij
wonen. Pleiter concludeerde dan ook dat
de drank niet de oorzaak was geweest van
verdachtes slechte rijden. Hij verzocht
vrijspraak. De politierechter vonniste
overeenkomstig de eis.
Advertentie
NIEUW!
Tot nu toe kon U een sigaar, een pijp of een sigaret roken
maar nu is er een totaal nieuw en sportief rokertje bijgekomen:
Filter No. 3 van Willem II. Wat is het? Een sigaartje dat
U kunt roken als sigaret. Gemaakt van eerlijke tabakken en
met een prima „doordacht" .filter. De naam Willem II
garandeert U in alle opzichten kwaliteit!
Vraag Uw sigarenwinkelier vandaag nog Filter No. 3 van.
Rook twee weken Filter
No. 3 van Willem II en
ontdek dat U deze vierde
manier van roken om vele
redenen steeds meer gaat
waarderen dat U ook
meer gaat genieten van
Uw rokertje!
q Luister a.s. zondag 12 uur naar de Pete Felleman
show U aangeboden door Willem II. 208 mtr
Radio Luxemburg.
Opnieuw wordt gepoogd de executie van
Caryl Chessman te vertragen. De litteraire
agent van de ter dood veroordeelde auteur
heeft een verzoek om uitstel van executie
ingediend. Joheph Longstreth stelt dat de
executie van Chessman, welke is vastge
steld tegen 23 oktober, hem zou beroven
van een belangrijke getuige in een zaak
die door de „grand jury" van Marin Coun
ty aanhangig is gemaakt.
Een voorlopige „hearing" in deze zaak
is tegen 28 september bepaald.
Wie deze dagen een verkeersovertreding
maakt in of bij de Lijnbaan te Rotterdam
maakt kans hierop geattendeerd te worden
in het Spaans. Twee verkeersagenten uit
Barcelona surveilleren er namelijk ter
opluistering van de Veilig Verkeersactie,
die de winkelpromenade in samenwerking
met de Vereniging voor Veilig Verkeer
tot 20 september voert. De Spaanse agen
ten zullen opgevolgd worden door col
lega's uit Milaan, Brussel en Parijs.
Van een vakantie-filmrolle
tje komt nu plotseling weer
dat kortstondige tafereel terug:
een kleine jongen, gehurkt op
een zandpad dat zich mul tus
sen weilanden en dennenbossen
slingert. Hij heeft een stokje
gevonden, waarmee hij op het
grijze zand tekent. Links van
hem staan koeien in het groen,
rechts is de donkere zoom van
een ondoordringbaar sparren
woud. En tot in alle verten
van het zomerse Brabantse
land is buiten ons geen leven
de ziel te zien of toch wel.
Een levende ziel kan men hem
nauwelijks noemen, aange
zien hij één en al lichaam is.
Een lichaam in zwarte pij, een
hoofd met grijs haar in een
nette krans, een priester die
zich met ferme stap tevoet
van het dorp naar het een
zame klooster aan de Belgische
grens begeeft.
Hij heeft de toog opgebon
den en een proviandtas aan
een riem op de rug. Zijn wan
delstok prikt met onversaagde
levensmoed en rechtschapen
heid naast hem bij iedere stap.
Hij houdt, het pad zo vroom en
zo oprecht, dat hij op de kleine
jongen stuit en stilstaat.
De foto heb ik genomen toen
hij verder ging ik heb hem
dus misbruikt als stoffering
van de achtergrond en om te
laten uitkomen hoe klein de
jongen was. Doch het inter
mezzo was niet te fotograferen
omdat het zo kort en immate
rieel was: een korte poos van
stilstand en een enkel woord.
Hij boog zich, leunend op
zijn stok, over de tekening en
zijn schaduw op het zand deed
de kleine jongen verlegen op
kijken.
„Zo, zo, manneke", zei hij
peinzend. „Wat kunt gij vaar
dig tekenen. En zo precies.
Dat is een stier, dat zie ik van
hier."
De kleine jongen had ge
wild dat het een koe zou wor
den, doch een enkel onderdeel
was mistekend weergegeven.
„Een koe", zei hij zachtjes.
„Nee, manneke, daar moet ik
tegenop komen", zei de pater
met een knipoog naar mij.
„Een stier is het. Kijk, zó zou
het een koe zijn." En hij
bracht met de punt van zijn
wandelstok een verandering
aan in de gestalte van het
beest. „Nou weet ge het ver
schil. Tekent gij maar vrolijk
verder maar als ge mij wilt
uittekenen, doe dat dan als ik
wat verder ben. Want ik ben
niet meer zo mooi vandaag
aan den dag, ziet ge."
En hij vatte zijn stok wat
steviger vast, zette er opnieuw
de pas in en vervolgde zijn
pad.
En zo, met de rug naar ons,
loopt hij op de foto weg naar
de verte, waar het klooster
silhouet hem een baken was.
Nu weet de kleine jongen
voor altijd het verschil tussen
een koe en een stier. Hij heeft
daar een priester voor nodig
gehad en gekregen. Een man
die in zijn eenvoud van ge
dachten niets anders deed dan
een klein mensje wat wijzer
maken niet in een strenge
catechisatiekamer, niet in een
weelderige kathedraal, doch in
de tempel van het leven, on
der de koepel van een blauwe
lucht met wolkjes als engelen
gewaden en tussen de pilaren
van het dennehout, dat naar
wierook riekt.
Ik geloof en ben er zeker
van dat onze wereld de ont
moetingsplaats is tussen wij
zen en leergierigen, tussen
mensen die weten en mensen
die weten willen, tussen pries
ters en leerlingen. Doch niet
allen die de toog dragen en het
ambt dienen, behoren bij de
eerste en niet allen die het
burgerlijke leven staan be
horen tot de tweede groep.
Niet de kleding of de bul
maakt uit, wie leraar of leer
ling is. Soms gaat het samen,
zoals daar op dat zandpad in
het Brabantse land. Doch het
was niet de zwarte toog, noch
de geschoren kruin, die het
juiste woord deden vinden.
Het was de geboren leraar, de
verheven mens binnenin, die
zijn wijsheid mededeelde in
een vrolijk, minzaam woord
dat vruchten droeg.
En zo bezien wandelen
priesters en gelovigen door el
kander heen beurtelings
priester en dan weer leerling
zijnde, naar gelang van hun
ontmoetingen. Het zal zijn als
of men dijken doorsteekt: het
hoge water vloeit in het lage
en deelt zijn niveau tot vol
komen gelijkheid. Wie een
wijzer mens ontmoet dan hij
zelf is, zal leerling moeten zijn.
Wie een hongerende tegen
komt, zal zijn wetenschap met
hem moeten delen. En zeg niet
dat alle kinderen onwijs en
alle volwassenen wijs zijn.
Want een kind kan in zijn
argeloosheid de wijze bescha
men. En zeg niet dat het pries-
telijke ambt niet voor vrouwen
openstaat. Want een vrouw
kan vervuld zijn met de wijs
heid van het leven en daarvan
mededelen aan de mannen die
verzuimd hebben, het leven te
beleven.
Misschien is het niet zeer
belangrijk, het verschil te we
ten tussen een koe en een
stier. Doch wel belangrijk lijkt
het mij, dat een mens een ver
lossend en inlichtend woord
weet te vinden zonder te
kwetsen, zonder eigengereid te
zijn, zonder zich te laten voor
staan op zijn kennis of er
varing.
En nog belangrijker moet
het zijn, te weten dat wij allen
in onszelf ontdekkingen doen
voor alle anderen. Al lerarend
en lerend gaan wij met elkan
der om, wij trekken elkander
omhoog en breien steek voor
steek aan de cultuur die onze
erfenis wordt.
In de volgende dagen van
onze omzwervingen door de
Brabantse grensstreek, tot aan
het klooster toe, hebben wij
de pater niet meer terug
gevonden. Het zal ook wel
niet nodig zijn geweest. Hij
had zijn taak volbracht en was
wellicht plotseling ergens leer
ling geworden, devoot luiste
rend naar wijsheden die hij
nog niet kende.
Ergens in een hoek van de
grote tempel met het dak van
blauw en de pilaren van geu
rend, groeiend hout. J. L.
Desillusie
Ik herinner me een kleine jongen, een
tenger kereltje, met grote verlangogen en
een wondere fantasie, waar hij graag in
weg-droomde. Van een tante had hij, na
wat vriendelijk zeuren, een dubbeltje ge
kregen, want hij wilde iets, daar op die
grote kermis met een caroussel, een
stoomdraaimolen, met een prachtig orgel
dat vanzelf draaide en zo nu en dan een
wilde kreet als van een nood-hoorn. En
die schommels met echte matrozen, die
heel hoog durfden te zwieren tot aan het
zeildoeken dak. van de tent.
Maar m.et dat dubbeltje wilde hij „iets",
een stil maar dringend verlangen dat in
hem was vroeg daarom. Hij had een enor
me ronde tent gezien met paarden, echte
paarden waar je op kon rijden, zoals de
rovers dat konden en de huzaren en de
Indianen.
Daar stond hij dan, ineens tussen de
mensen, vóór het houten platform, waar
je over moest lopen om bij een deftige
mevrouw te komen, met goud-blond haar
en veel ringen en oorbellen met diaman
ten. Als in een droom liep hij nu naar
die dame in dat glazen huisje „Entree vijf
tien cents, kinderen tien cents" stond er.
Hij reikte met het dubbeltje in zijn handje
tot boven zijn hoofd en de dame pakte dat
dubbeltje alsof het voor haar helemaal
niets was, ze mikte het achteloos in een
bak met nog veel meer geld, en ze gaf hem
een kaartje.
Hij draaide even onhandig om zijn as
tot die grote meneer in het prachtige pak
met gouden pet en tressen hem naar bin
nen duwde. Daar, bij het luiden van een
bel kwamen de paarden, die op een hoop
stonden, gehoorzaam aangelopen. Hoe
kwam je nou óp zo'n paard? Het was toch
wel heel erg groot en het had stijgbeugels
waar je je voeten in moest steken. Een
juffrouw tilde hem er op. Daar zat hij dan.
Hij kreeg de echt-leren teugels in zijn
handjes. Hij was nu een prins, die van
Doornroosje, of die andere die Sneeuw
witje weer levend had gemaakt.
De paarden begonnen na een bel hun
ronden, alleen z ij n paard bleef staan.
De juffrouw met het zwart fluwelen
bandje óm de hals en de grote rode oor
bellen hield de teugel van zijn paard nog
stevig vast met de rechter hand, de linker
hield ze hem, geopend, nog voor.
„Ik heb al betaald aan die mevrouw
daar!", wees hij naar het glazen huisje
met de diamanten dame.
„Ewel", kwam er hees van achter het
fluwelen bandje, „dat was voor den en
tree. Ge mot hier nog voor den toer apart
betalen".
Het jongetje zweeg, er kwamen tranen
in zijn ogen. Met een geroutineerde arm
zwaai van de juffer stond hij weer op de
houten vloer.
Het paard ging meelopen met de an
deren, zonder berijder. Even bleef hij nog
kijken. Toen, als in een angstige droom,
liep hij weer langs het rode gordijn met
de gouden kwasten; in een waas zag hij de
meneer in al zijn goud, de dame met de
diamanten trommelde verveeld op het
tafelblad vóór haar. Dat hele houten plan
kier moest hij oversteken, alleen, terug
naar de mensen die er voor stonden en
allemaal naar hém keken nu. Het was als
of hij ze hoorde schaterlachen met gillende
uithalen.
Het kereltje met de grote droom-ogen
kreeg later nog vele desillusies, maar die
éne, toen, op die zon-overgoten kermis-
middag, heeft hij altijd voor iedereen ge
heim gehouden.
In dit stukje geeft hij het vrij aan de
wereld met al haar mensen.
Jan van Ees
Advertentie
Alleen
Peli
wrijfwas
bevat
bovendien
Vlidosol
tegen
houtworm
grote doos 58 ct reuze bus 115 ct
'n Er dal produkt, dus goed!
De Apeldoornse politie heeft een 14-jari-
ge scholier aangehouden, die in de afge
lopen zomer tientallen branden heeft ge
sticht. Deze jongen heeft ook vijf heide-
brandjes aangestoken, die zaterdag in
Apeldoorn gewoed hebben. Meer dan vijf
tien andere branden heeft hij eveneens ge
sticht, onder meer de heidebrand op de
Wapenberg te Ugchelen. waarbij een mi
litaire tankwagen tijdens het blussings-
werk verloren is gegaan. De knaap, die al
les heeft toegegeven en door wiens toe
doen een grote oppervlakte aan natuur
schoon is verbrand, is voorlopig naar huis
gestuurd.
