Halitran
Manke Miep verzwijgt iets,
zegt verdachte's verdediger
Prix Femina voor Bernard Privat en
Prix Medicis voor Claude Mauriac
tic
ft
Honden stierven in
Rotterdam
Emigranten gaan
met de KLM naar
Nieuw-Zeeland
Auto's bij mist
groot licht!
Radioactiviteit
wordt dag en nacht
gemeten
Haarlems debuut van de pianiste Marion Pollard
Jochum genoemd als
Van Beinums opvolger
-11
Reina Prinsen
Geerligsprijs voor
J. Bernlef
9
DE ZAAK-MAGERE JOSJE
Rattenverdelger werkte
met zwaar vergif
Postbode mist 9500
Vierde slachtoffer van
auto-ongeluk gevonden
Neem elke dag Uw
2 Halitran capsules
Dertig boeken geweerd van de
Britse expositie in Moskou
De schilderijenvondst
in California'
WOENSDAG 25 NOVEMBER 1959
(Vervolg van pagina I)
,.De verdachte voert een alibi aan en
volgens mij is hij een heel eind gekomen
in het bewijzen daarvan", aldus Joops
raadsman. „Hij is een rauwe klant; daar
moeten we rekening mee houden als we
zijn woorden en uitlatingen aanhoren. Di
rect bewijs is er niet. Niemand heeft hem
een moord zien plegen. Er zijn geen
vingerafdrukken van hem gevonden. Ook
een onschuldige kan feiten ontkennen,
waarvan hij meent dat ze bezwarend voor
hem zijn, terwijl hij ze wel gedaan heeft".
„Er zyn twee Jopen"
De pleiter sprak vervolgens over het le
ven in deze buurt van Amsterdam, waar
mannen hun vrouwen geregeld mishande
len zonder dat het in het hoofd van de
mishandelden opkomt, te gaan scheiden.
Dit houdt een belangrijk aspect in: er
zijn twee verschillende Jopen. Als hij dron
ken was, was hij een beest, maar nuchter
een goed mens. De dronken Joop was
misschien in staat een ongeluk aan zijn
vrouw te begaan, maar de nuchtere Joop
per se niet. Dit is het zwakke punt in het
requisitoir. Vast staat dat Joop die zon
dagochtend volkomen nuchter was: de
agenten hebben zelfs geen dranklucht ge
roken".
„Wat weten wij van de liefde van een
souteneur?" zo vervolgde mr. Keune en
hij las een oud verhoor door de rechter
commissaris voor, waarin Joop verklaar
de. dat hij door zijn vrouw in zijn beroep
gekomen was, dat hij van haar hield en
dat hij er ondersteboven van was, toen hij
na haar dood hoorde, dat ze er enkele
vriendjes op na hield.
Josje's angst
..Wel zeggen getuigen dat hij Josje dik
wijls mishandelde, maar haast niemand
heeft dat zelf gezien. Hij acht het niet uit
gesloten, dat Josje soms wat heeft over
dreven in haar verhalen. Ze had vriendjes,
wilde met hen uit. Heeft ze daarvoor soms
een excuus geschapen? Was ze echt zo
bang van Joop? Ze was voor alles bang,
meent pleiter, dit is uit het dossier dui
delijk geworden".
Mr. Keune waarschuwde ervoor te veel
waarde te hechten aan de verklaringen
van die getuigen uit de „penoze". „Het zijn
emotionele mensen, die door suggestie be
ïnvloed zijn. Ze hebben in de krant gele
zen. dat de man op 't paaltje gezien heeft
hoe Joop zijn vrouw naar binnen sleurde.
Daar trekken ze hun conclusies uit. Maar
volgens mij is psychologisch te verkla
ren. dat hun verklaringen onbetrouwbaar
zijn".
Het taxi-Incident
De befaamde taxirit is bij de taxi-admi
nistratie niet geregistreerd. Wel precies
zo'n rit met dezelfde mensen een dag te
voren, aldus de verdediger. Hebben som
mige getuigen hun verklaringen niet ge
baseerd op die taxirit? Dan zijn ze dus
misschien een dag mis.
Dat Joop het bewuste weekeinde- zolang
heeft geslapen, achtte mr. Keun zeer wel
mogelijk. De man sliep meestal slechts
weinig. Hij heeft ditmaal wat achterstal
lige slaap ingehaald en is 's ochtends snel
naar beneden gegaan, omdat zijn hondje
bij de deur stond te springen.
„Laten we nu eens aannemen dat Joop
onschuldig is. Dan komt hij de kelder in
en ziet daar zijn vrouw liggen. Hij schrikt,
maar zijn reactie is die van een onschul
dige. Mag men hem dan aanwrijven dat hij
niet terstond de krabben in de hals heeft
gezien? Het was donker in het keldertje.
Hij is naar tante Miep gerend, hij stond
daarna als vastgenageld bij het lijk en zei:
,.Ze komt straks wel weer bij". In plot
selinge onverwachte situaties vergeet men
soms iets te doen, wat nuchter bekeken
het meest voor de hand ligt".
„De vrouw aan de overkant" heeft een
man naar het Oudekerksplein zien ren
nen. Nu heeft deze «ouw dat als getuige
verteld. „Dat was Joop", zegt de verdedi
ger nu. „Het klopt precies. Hij rende naar
de politie. Hij ging niet schoorvoetend aan
gifte doen, maar hij rende. Iemand die
zelf net zijn vrouw heeft gewurgd doet dat
niet".
Manke Mieps rol
Volgens pleiter weet „Manke Miep",
die „jarenlang twee bordelen heeft
geëxploiteerd en een geraffineerde
vrouw is", veel meer dan ze heeft
verklaard. Wie heeft dat bovengebit
De onnadenkendheid van een verdelger
van ongedierte heeft tot gevolg gehad, dat
in Rotterdam talrijke honden zijn gestor
ven en er vele nog ernstig ziek zijn.
De rattenplaag was de laatste tijd in
Rotterdam aanzienlijk toegenomen. De
gemeente droeg de verdelging van het on
gedierte langs singels, in plantsoenen en
in parken op aan een Haagse firma, die dat
ook in Den Haag en Amsterdam doet. Tot
voor kort werd vergif neergelegd dat wel
schadelijk is voor knaagdieren, maar niet
voor mensen, honden en katten.
De Hagenaar deed dit werk reeds vaker
in Rotterdam. Toen de plaag van de rat
ten eerder toe dan afnam, werd hem door
omwonenden van singels wel eens ge
vraagd waarom hij niet meer afdoende
middelen gebruikte. De „rattenvanger"
mengde toen het sterk vergiftige tallium-
sulfaat door de boterhammetjes met vis,
die hij overal uitlegde. Tallium is. als er
niet snel wordt ingegrepen, dodelijk voor
mens en dier. Enkele dagen nadat hij hon
derden „talliumhapjes" had uitgezet wer
den de Rotterdamse dierenartsen overstelpt
met telefoontjes van hondebezitters, wier
hond ernstig ziek geworden was. Het bleek
dat de dieren alle aan talliumvergiftiging
leden. Vele honden, waarbij een kostbaar
ras-exemplaar met een waarde van f 1000
stierven De dierenartsen hadden de han
den vol om de funeste gevolgen van de
talliumvergiftiging zo gering mogelijk te
houden.
Uiteraard werd de „rattenvanger" on
middellijk bij de Plantsoenendienst ont
boden. De man, die bij het vernemen van
een en ander totaal overstuur raakte, er
kende dat hij onnadenkend heeft gehan
deld.
van het slachtoffer in de fauteuil ge
legd? Wie heeft de pedaalemmer ge
opend en daaruit wat rommel over de
vloer verspreid?
De man op 't paaltje
Joop S. is pas gearresteerd na de ver
klaring van de kelner Artur van R. Zon
der diens verklaring zou de verdachte on
mogelijk veroordeeld kunnen worden,
meent de verdediger.
Welnu, alles wat Van R. heeft verklaard,
kan hij van anderen hebben gehoord, be
halve zijn bewering dat hij heeft gezien
dat verdachte zijn vrouw het keldertje ïn-
sleurde. Daarmee is hij pas bijna twee
jaar later komen aandragen, toen er een
strafzaak tegen hem liep. Pleiter sugge
reerde dat Artur toen alleen maar aan de
procureur-generaal een brief heeft ge
schreven in een poging, zelf van zijn straf
af te komen.
Van R. heeft zich tegenover de rechter
commissaris exorbitant onbeschoft gedra
gen, toen zij hem ondervroeg vervolgde
mr. Keune. Op mijn vragen gaf hij hele
maal geen antwoord. Ook op de zitting
is duidelijk gebleken dat deze getuige on
betrouwbaar is.
Ondanks ijverig speuren is men er niet
in geslaagd het meisje te vinden met wie
Artur die nacht en de vorige was uitge
weest.
Waarom heeft de kelner die nacht zo ge
heimzinnig gedaan? Waarom belde hij
aan, maar ging niet binnen? Waarom ging
hij op 't paaltje zitten als hij toch niet
van plan was bij zijn broer, die boven het
keldertje woonde, te slapen. Waarom
zegt hij eerst dat hij geen gegil heeft ge
hoord en later tegen de reehter-commisa-
ris dat hij dit wel heeft gehoord en dat hij
de stemmen van Josje en Joop herkend
heeft? Heeft Manke Miep dan niets ge
hoord? Als Artur dat aan de overkant van
de gracht kon horen, hadden de mensen
in het huis toch zeker iets moeten merken,
aldus pleiter.
Re- en dupliek
Terstond na het pleidooi liet de presi
dent zich uit over de noodzakelijkheid van
een psychiatrisch onderzoek, dat hij in
een belangrijke strafzaak nauwelijks
meent te kunnen missen. In zijn repliek
zei de officier van Justitie, dat het onjuist
is de hele verklaring van Artur van R.
te verwerpen omdat détailpunten niet
kloppen. Hij achtte dat logisch, omdat
Van R. V/t jaar na de fatale nacht pas
voor 't eerst is gehoord. Natuurlijk ver
gist hij zich dan b.v. met name in tijd
stippen. Als Van R. een geheel sluitend
verhaal had gedaan, dan pas zou men kun
nen zeggen: „Het is verzonnen."
De dupliek van mr. Keune: „Dan had
Van R. meteen ten aanzien van de details
moeten zeggen, dat hij zich die onmoge
lijk kan herinneren.
In zijn laatste woord betuigde de ver
dachte met nadruk: „Niets, maar dan
ook niets heb ik met de dood van mijn
vrouw uitstaande gehad. Als ik haar naar
hat Je ven had gestaan had ik, haar ,bij^
l\et zwemmen makkelijk even onder wa
ter kunnen drukken, want zij was zeer
kort van adem. Ik heb haar vaak naar
de kant moeten brengen. Ik zweer u, dat
ik onschuldig aan haar dood ben."
Donderdagavond zal de „Electron" één
der Super Constellations van de K.L.M.,
naar Nieuw Zeeland vertrekken met 82
emigranten aan boord. Dit is voor het
eerst sinds oktober 1958 dat de K.L.M. een
dergelijke bijzondere emigrantenvlucht
uitvoert. In Sydney zullen acht emigran
ten uitstappen. De overige gaan de volgen
de dag naar Christehurch in Nieuw Zee
land. Namens de minister van Sociale Za
ken en Volksgezondheid, mr. dr. Ch. J. M.
A. van Rooy, zal gezagvoerder C. de Wijs
een door de minister ondertekende oorkon
de aan de burgemeester van Christehurch
aanbieden als groet van de Nederlandse
bevolking.
De P.T.T.-recherche te Leeuwarden
zoekt reeds enige dagen naar een enve
loppe met 9.500 gulden, die door een post
bode wordt vermist. Hij moest het geld
bezorgen bij een aannemingsmaatschap
pij in Leeuwarden, die het voor de uitbe
taling van lonen zou gebruiken. Men weet
niet of de enveloppe door de postbode werd
verloren of dat iemand het geld heeft ont
vreemd.
Tijdens mistige dagen is het opgeval
len, dat er nog steeds automobilisten zijn
die niet voldoen aan de wettelijke bepa
lingen ten aanzien van de verlichting bij
mist. De politie heeft ook nu weer talrij
ke processenverbaal moeten opmaken te
gen bestuurders, die bij mist met stads
lichten of zelfs zonder licht bleven rijden.
De KNAC herinnert eraan, dat het in
Nederland een wettelijke verplichting is
om de grote (dus niet de gedimde) lichten
te ontsteken, zodra de mist minder dan
200 meter zicht toelaat.
Om deze afstand te controleren heeft men
op de buitenweg een hulpmiddel in de wit
te plankjes, die aan de buitenzijde in de
wegberm staan. Deze staan gewoonlijk op
een onderlinge afstand van 20 meter; bij
200 meter zicht moet men dus minstens
tien bermplankjes kunnen tellen. Zodra dit
minder is, moet men groot licht ontste
ken. Proeven hebben uitgewezen, dat een
auto met groot licht veel eerder en beter
zichtbaar is dan met gedimd licht. Het
gebruik van parkeerlicht heeft geen zin,
aangezien in de mist de omtrek van het
voertuig dan nog eerder te zien is dan de
„gloeiende speldeknoppen". Het is boven
dien verboden.
In zijn Memorie van Antwoord op de be
groting I960 van Sociale Zaken en Volks
gezondheid geeft minister Van Rooy een
overzicht van de metingen van de radio
activiteit hier te lande.
De activiteit 1n de lucht wordt dag en
nacht doorlopend gemeten door de rijks
verdedigingsorganisatie T.N.O. te Rijs
wijk en door de stations van het K.N.M.I.
in De Bilt, Den Helder en Eindhoven als
mede door het reactorcentrum te Petten.
Ook worden monsters gemeten van op
pervlakte- en grondwater en van alle
grondwaterpompstations.
Voorts worden wekelijks tot maande
lijks onderzoekingen gedaan op de vele
plaatsen, waar de Rijn, de Maas, de Jeker,
de Niers, de Schelde en het kanaal Gent-
Terneuzen de grens passeren evenals op
een aantal plaatsen stroomafwaarts van
de voornaamste rivieren in het land. De
rijksinstituten voor zuivering van afval
water en voor volksgezondheid en de wa
terleidingbedrijven der drie grootste ste
den zijn met dit onderzoek belast. Dit
programma zal nog worden uitgebreid
met metingen in die gebieden, waarin door
lozing van radio-actieve afvalstoffen ook
buiten de grenzen meer dan normaal ge
vaar zal kunnen ontstaan.
Dinsdagmiddag omstreeks één uur is uit
de Leidsevaart in Heemstede opgehaald
het stoffelijk overschot van de 36-jarige
heer D. van Rijn uit Katwijk, die vorige
week dinsdagavond is verdronken nadat
de auto, waarin hij zat, in het water van
de Leidsevaart was gereden.
In deze auto bevonden zich vijf broers
uit Katwijk, die op weg waren naar hun
woonplaats. Bij de Manpadbrug raakte de
auto te water. Van de vijf inzittenden wist
slechts de 22-jarige Hendrik van Rijn zich
te redden.
Advertentie
(Van onze correspondent in Parijs)
De uitdeling van litteraire prijzen, waar
mee Sinterklaas al voor zyn grote feest
in Frankrijk een tiental letterkundigen
gelukkig zo niet rijk pleegt te ma
ken, is in Parijs voortgezet: de Prix Fe
mina ten bedrage van een half miljoen
franc, die door een dozijn letterlievende
en bejaarde dames wordt toegekend, viel
Bernard Privat ten deel voor zijn verhaal
„Au pied du mur" en met de Prix Medicis
mocht voor zijn roman „Le diner en ville"
Claude Mauriac, zoon van de beroemde
romancier en Nobelprijswinnaar, ga'an
strijken.
De dames van de Femina waren dit jaar,
gelijk bekend, weer eens slachtoffer ge
worden van hun vrouwelijke loslippigheid.
Zoals we al eerder berichtten had de jury
aanvankelijk André Schwartz-Bart voor
zijn kroniek over de jodenvervolging „Le
dernier des justes" willen onderscheiden,
welk boek drie weken voor de officiële
datum echter door de Goncourt voor haar
prijs werd ingepikt. Bernard Privat is een
neef van de uitgever Bernard Grasset die
hij, een jaar of vijf geleden na diens dood,
opvolgde als directeur van het befaamde
Parijse uitgevershuis. Privat is 45 jaar en
had tevoren nog maar één andere roman
gepubliceerd. „Au pied du mur" is het
autobiografische relaas van een krijgs
gevangene die in 1945 terugkeert in zijn
dorp van het departement La Dröme. In
een onopgesmukte stijl, gekleurd door een
lichte humor, haalt de schrijver dan zijn
herinneringen op aan zijn soms wel schil
derachtige kameraden, met wie hij in het
krijgsgevangenkamp jaren heeft samen
geleefd. Privat toont zich een scherp waar
nemer en een fijnzinnig moralist, die voor
zijn stijl bij de klassieke meesters der
Franse litteratuur in de school lijkt te zijn
geweest,
Claude Mauriac draagt een naam, die
niet alleen door zijn vader in Frankrijks
litteraire wereld al een gefundeerde repu
tatie genoot. Hij had al eens eerder een
Advertentie
Gemakkelijk In te nemenHalitran, het natuur
lijke concentraat uit de lever» van heilbot en
andere edelvijjen geeft meer weerstand tegen
griep, bronchitis en andere ziekten. Voor kleine
kinderen zijn er druppels (3 per dag). Halitran
voor de gezondheid van het hele gezin!
ca. 60 x zoveel vitaminen al* gewone levertraan
Door bemiddeling van de Stichting Ne
derlands Impresariaat heeft de jonge Am
sterdamse pianiste Marion Pollard dins
dagavond in de Renaissance-zaal van het
Frans Halsmuseum haar Haarlems debuut
kunnen maken. Marion Pollard is een be
gaafde musicienne, voor wie de muziek in
de eerste plaats „een taal des harten" is,
een kunstuiting, waarin de talloze facetten
van de menselijke ziel weerspiegeld wor
den cn een uitdrukkingsvorm kunnen
krijgen.
Het was een verrassing op deze klavier
avond om in het spel van een jonge tijd
genote de romantiek als een der belang
rijkste interpretatie-elementen te ontdek
ken, als een factor, die het wezen van haar
voordracht bepaalde en die, wanneer al
thans de muziek daarmee hamonieerde,
aan haar vertolkingen de kracht van over
tuiging kon schenken.
In de verhouding van de muziek tot de
subjectieve gerichtheid van de pianiste lag
een gevaar, dat op deze avond nog niet
geheel geneutraliseerd kon worden. Door
de grote dosering der expressie bleek dit
bij de uitvoering van de chromatische fan
tasie en fuga van J. S. Bach, die niettegen-
In Amerika vermenigvuldigen zich de
kerstmannen op grote schaal sinds
men zich er op spoedcursussen voor
kan laten opleiden en de tijd is ook
voorbij dat zij eikaars nabijheid niet
konden verdragen. Men ziet hier een
één Sinterklaas
stel „kerstlieden" voor een restaurant
poseren waar hun vakbond een diner
voor hen heeft aangericht. De aanblik
van dit gezelschap is zó troosteloos dat
wv ons er als Nederlanders over moe
ten verheugen dat er voor ons maar
is: die uit Spanje.
staande de loffelijke opbouw, dikwijls te
zwaar belast werd. Met de keuze van de
Ballade en „Reflets dans l'eau" van Claude
Debussy, had Marion Pollard het zich niet
gemakkelijk gemaakt. Hier toch volgden
twee werken elkaar op, die in sfeer zo ver
van elkaar liggen: de Ballade met haar
episch bedoelde of gesuggereerde strek
king, „Reflets dans l'eau" met zijn schoon
heid van klankverfijningen en klank
rimpelingen. Beide werken verloren in de
opeenvolgende voordrachten hun heel
eigen karakter door een vertolkingsassimi
latie, die de Ballade te vaag, het andere
werk te concreet van klank deed worden.
Maar mogelijk is hierbij de vleugelklank,
die weinig ruimte aan de klankfantasie
van de pianiste kon bieden van overwe
gend ongunstige invloed geweest.
Met bijzondere belangstelling heb ik ge
luisterd naar de vertolkingen van de zes
kleine pianostukken opus 19 van Arnold
Schönberg, muziek met een functionele
samenhang en zelfs met een melodische
continuïteit, die in het werk van deze
„dodekafonist" frappant is. Marion Pollard
speelde de miniatuur-muziekstukjes voor
treffelijk, met een bijzondere muzikale
spanning en uitnemende toonvorming en
gaf met bewonderenswaardig begrip daar
aan het eigen karakter. Frisse, vlotte com
posities, zonder veel diepgang bleken de
Toccata 1951 en de Sonatine 1934 van de
in 1958 overleden Amsterdamse componist
Theodoor Henri Smit Sibinga. Zij stelden
aan de vertolkster belangrijke technische
eisen, maar met virtuoze beheersing loste
de pianste alle moeilijkheden haast spelen
derwijs op.
De technische uitrusting van Marion
Pollard is inderdaad groot en van uit
nemend gehalte. Prachtig kon de soliste
die bedrevenheid dienstbaar maken aan de
vertolking van de Sonate in b van Franz
Liszt, die in menig opzicht een glanzend
hoogtepunt van het recital werd. Liszts
Sonate treft mij bij hoge uitzondering op
de concertprogramma's van onze tijd aan.
De uitvoeringsmoeilijkheden zijn groot,
maar meer nog laten moderne piansten
zich weerhouden door de muzikale ge
aardheid van het monumentale werk, dat
door zijn pathos, zijn retoriek buiten hun
mentaliteit geraakt is. Toegegeven, er is
overlading van sentiment in Liszts sonate.
Maar daartegenover staan schone blad
zijden van zuivere muziek. Voor Marion
Pollard was het bewogen werk een ideaal
medium om eigen artistieke en roman
tische ontroeringen tot uitdrukking te
brengen in een door rijke dynamiek en
klankdifferentiatie gekenmerkte vertol
king. Haar voordracht was een ver
rassende bekroning van deze avond, die
Marion Pollard heeft doen kennen als een
pianiste, van wie men verwachten kan,
dat zij zich in de voorste rijen van onze
Nederlandse uitvoerende kunstenaars zal
weten te scharen.
P. Zwaanswijk
essay-prijs gewonnen en dankzij zijn weke
lijkse filmkritieken in de Figaro Litteraire
stond hij bovendien aangeschreven als een
der beste Franse kenners van de jongste
muze. Zijn laatste boek is geschreven in
de geest van de nieuwe litteraire school,
die wel „Alliterature" wordt genoemd
De auteur gaat hier geheel schuil achter
de ver doorgevoerde objectiviteit, waar
mee een overstelpende hoeveelheid kleine
details in de gedragingen van zijn perso
nages beschreven wordt.
Beide prijzen werden, gelijk de traditie
voorschrijft, tijdens uitvoerige maaltijden
uitgedeeld. In beide gevallen hebben de
jury's, en dat was dan weer zeer onge
bruikelijk, hun keuze al na een kortston
dige discussie weten te bepalen. Bernard
Privat was onder de hors d'oeuvre al tot
winnaar uitgeroepen en Claude Mauriac
sloeg zijn drie concurrenten tijdens de
Plat de Résistance.
Zeer onverwacht ontslag als leider
van het Beierse Radio-orkest
(Van onze correspondent in Bonn)
Zeer plotseling heeft de bekende diri
gent Eugen Jochum dezer dagen per 31
december aanstaande ontslag gevraagd en
verkregen als leider van het Symfonie-or
kest van de Beierse Radio. In München
gaat het gerucht dat Jochum genoemd is
als opvolger van Eduard van Beinum als
dirigent van het Concertgebouworkest,
maar ook is bekend dat hij in aanmerking
komt voor een dirigentenpost te Los An
geles. Enige dagen nadat hij met zijn or
kest was opgetreden ter gelegenheid van
het tienjarige bestaan var. het door hem
opgerichte Radiosymfonie-orkest en een
tweetal dagen, nadat in de Beierse pers
juist over dit concert negatieve critieken
waren verschenen, eiste Jochum dat zijn
contract zou worden opgezegd. Dit con
tract voorzag in een driejarige verlenging
na tien jaar dirigentschap. Als reden voer
de hij aan dat de Münchense pers gebrek
aan begrip voor zijn werkzaamheden had,
maar ook zouden er moeilijkheden zijn met
de zakelijke leiding van zijn orkest. De za-
kejijke lfiders lieten er overigens even
min gras over groeien: zij stemden met
Jochums voorstel in.
In München kan men zich niet indenken
dat enige slechte critieken werkelijk de
oorzaak zouden zijn van dit ontslag. De
achtergrond zoekt men dan ook in het
geval Goetze. Het blad Die Welt meldde
dezer dagen hierover dat Jochum samen
met de leider van de afdeling muziek uit
de Beierse Radio, Goetze, het orkest uit
het niets had opgebouwd en er inderdaad
een van de beste Westduitse orkesten van
had gemaakt. Goetze geraakte in onge
nade toen bleek dat hij een doctorstitel
ten onrechte had gedragen
De opvolger was niet zo soepel als zijn
voorganger en keek meer naar de begro
ting dan naar Jochums eisen. Het is om
dit alles dat men te München niet veel ge
looft van Jochums „gevoeligheid" voor
de perscritieken. Openlijk zegt men: „De
man wil weg Amsterdam en Los Ange
les lokken!"
Mr. H. J. Waage, zakelijk leider van
de Nederlandse Orkeststichting tot beheer
van het Concertgebouworkest, zei ons naar
aanleiding van de geruchten uit Mün
chen dat een aanstelling van Eugen
Jochum als vaste dirigent van het orkest
op korte termijn niet wordt overwogen.
De heer Jochum treedt regelmatig als
gastdirigent op en dit zal ook in de naaste
toekomst zo blijven. Hij heeft soortgelijke
verbintenissen n Amerika. De vraag of
Eugen Jochum al dan niet serieus kandi
daat is voor een vaste plaats bij het Con
certgebouworkest wilde mr. Waage voor
alsnog niet beantwoorden.
(Van onze correspondent in Londen)
In het Lagerhuis is geprotesteerd tegen
het feit dat de Russische regering dertig
Britse boeken heeft verbannen van de
tentoonstelling van Engelse litteratuur,
welke zojuist in Moskou is geopend. Het
denkbeeld werd geopperd de tentoonstel
ling dan maar te sluiten. De regering was
het hiermee niet eens. Er blijven name
lijk nog 3970 boeken over, welke de moei
te waard zijn om door de Russen te wor
den gezien. De Britse regering kan ook
geen stappen nemen in verband met de
uitgeoefende censuur, omdat van tevoren
bekend was, dat de Russen het recht zou
den hebben bepaalde boeken te weigeren
Profumo, de Britse onderminister van
Buitenlandse Zaken, verklaarde niet te be
grijpen waarom de Russen een aantal van
de door het verbod getroffen boeken als
onwelkom beschouwen. Daaronder was
een levensbeschrijving van de Engelse
ballerina Margot Fonteyn. De Russen zeg
gen dat de door hen geweigerde boeken
een verkeerd beeld geven van de Sovjet-
Unie. Hieronder bevinden zich de beste
boeken die over nazi-Duitsland en Hitier
zijn verschenen verder moesten onder
meer het veld ruimen R A. Leonard, S.
Leonard's geschiedenis van Russische mu
ziek, de verkorte encyclopaedie der we
reldgeschiedenis, Aldous Huxley's „Ado
nis and the Alphabet" en „Brave new
World", Joyce Cary's „Kunst en werke-
lijkkheid" en Bertrand Russel's „Portraits
from memory". Onder de Engelse tijd
schriften welke van de tentoonstelling wer
den geweerd, bevinden zich „The Econo
mist", „The New Scientist" en „The Brit
ish journal of sociology".
De „Maddalena" die enige tijd geleden
bij Italiaanse immigranten in Californië
werd aangetroffen en die werd toegeschre
ven aan Caravaggio, zou een kopie zijn
van het originele doek dat zich in Napels
bevindt.
Pater Antonio Bellucci van de Pauselij
ke Academie voor Archeologie in Rome
heeft verklaard dat gebleken was dat het
origineel een werk is van de Napolitaanse
schilder Giovanni Battista Caracciolo,
Battistello genaamd, die van 1570.tot 1637
geleefd heeft.
Het origineel was tegen het eind van de
zeventiende eeuw door een lid van de or
de waarvan pater Bellucci deel uitmaakt,
aan de orde geschonken. De „Maddale
na" is een van de werken die bij de im
migranten in Beverly H'Jls werden aange
troffen en een waarde van ongeveer der
tig miljoen gulden zouden hebben.
De toneelspeler Harold Horsten, die de
rol van ceremoniemeester speelt in de
operette „Sissi", die thans door de
Hoofdstad Operette in 't Amsterdamse
Centraal Theater wordt opgevoerd, is
dinsdagavond tijdens de voorstelling
gehuldigd met zijn 40-jarig toneeljubi
leum. De heer Otto Aurich, een der
drie directeuren van het gezelschap,
verscheen na het tweede bedrijf op het
podium om de jubilerende toneelspeler
geluk te wensen. Harold Horsten ont
ving vele bloemstukken, die dit feeste
lijk gebeuren accentueerden.
Advertentie
EEN SUCCESVOL GESCHENK
VAN BLIJVENDE WAARDE
VOOR 5 DEC.
MAAKT
*o'
L. VEERSTRAAT 13
TEL. 11178
BESPREEK REEDS NU
7n de aula der gemeente-universiteit in
Amsterdam is dinsdagmiddag de Reina
Geerligsprijs 1959 een litteratuurpijs
voor auteurs jonger dan 25 jaar uitge
reikt aan de tweeéntwintigjarige J. Bern
lef (pseudoniem voor H. J. Marsman) uit
Amsterdam. De jury kent deze prijs toe
in de eerste plaats voor Bernlef verzen
bundel „Kokkels". De jury zegt i» haar
rapport dat de dichter zich niet alleen tot
de smalle ik-lyriek beperkt, doch een wij
der, welhaast wijsgerig element in zijn
werk brengt. Zij constateert voorts dat
de onderscheidene ook als prozaïst talent
toont.
Twee inzenders kregen een eervolle
vermelding, namelijk de 25-jarige Helga
Ruebsamen uit Den Haag voor haar drie
novellen „Voor de kantlijn" en de 24-jari-
ge Chris Verheugd uit Amsterdam voor
zijn verhalenbundel „Tram der verdoem
den".
De jury constateert dat de inzendingen
van dit jaar een veel beter peil hebben
bereikt dan die van het vorige. „Vele In
zenders hebben getoond dat zij de nieuwe
verworvenheden en mogelijkheden in
woord-, vers- en zinsgebruik op persoon
lijke wijze hebben weten te verwerken.
Hiermee is nogmaals de waarde gebleken
van deze nieuwe verworvenheden, die zich
als een levend deel van de Nederlandse
taal gevoegd hebben bij het reeds be
staande geheel".
De jury bestond uit: Anna Blaman, An-
toon Coolen, Clara Eggink, Karei Jonck-
heere en dr. J. W. Schulte Nordholt.
Laatstgenoemde stelt er prijs op mede te
delen zich noch met deze bekroning noch
met de eervolle vermeldingen te hebben
kunnen verenigen. De overige juryleden
hebben hierover hun spijt betuigd.
De jury van de Zuidafrikaanse Reina
Prinsen Geerligsprijs, bestaande uit prof.
G. Dekker, prof. dr. W. E. G. Louw, prof.
dr. D. J. Opperman, prof. Oosterman,
prof. dr. P. van Wijk Louw, heeft geen
der in het Zuidafrikaans geschreven wer
ken waardig bevonden om met de Reina
Geerligsprijs voor Zuid-Afrika van dit
jaar te worden bekroond.
