Voor de Stille Armen
Nationaal comité ageert
tegen Frans kernplan
Een wonder
Open brief
Castro krijgt geen
Britse Hunters
Fa. A. EVERTS liïÏÏ,mn-
Macmillan komende
lente naar Rome
DONDERDAG 3 DECEMBER 1959
HAARLEMS DAGBLAD OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
De beste sigaret voor 5 december
Voor het gulle St-Nicolaasfeest alleen
het beste: Chief Whip in de bekende groene
doos is nog altijd niet overtroffen
in zuiverheid, smaak en kwaliteit
Macmillan gaat met De Gaulle spreken
Praag stelde Westduitse
vliegers in vrijheid
Op de
f ^Praatótcel j
Handen af
3
St. Nicolaas, die enige weken geleden
zijn triomfantelijke intocht in Haarlem
deed, schrijft ons:
Toen ik van de redactie van dit blad
het verzoek ontving om tot de lezers
een persoonlijk woord te richten ten
behoeve van de actie voor de stille
armen, was ik eerlijk gezegd een beetje
verwonderd. Verwonderd namelijk,
omdat ik mij niet kan voorstellen, dat
in deze maand, waarin een ieder het
mooie en juiste begrip „het is beter te
geven dan te ontvangen" óf met de
viering van mijn naamdag óf met de
kerstdagen tot daadwerkelijke uitvoe
ring brengt, een zodanige opwekking
nog van node wordt geacht.
Wanneer wij toch in deze dagen door
de drukke, met licht en kleur versierde
winkelstraten lopen en wij bezien de
gezichten van de kopenden nader, dan
kunnen wij daarvan de verwachting,
de blijheid en het geluk aflezen bij de
bij hen opkomende gedachte aan de
verrassing, die het gekochte de betrok
kene zal geven. Het opwekken van een
gelukkige glimlach, een blijde glinste
ring in de ogen, een ontspanning op een
met zorgen getekend gezicht zal altijd
het mooiste blijven, dat een mens zijn
medemens kan geven.
Ik spreek dan ook de innige wens uit,
dat de onbaatzuchtigheid, de goedheid
en de liefde, die door U op mijn naam
dag en met het Hoogfeest van Kerstmis
zo treffend aan Uw naasten wordt be
toond, door allen zal worden uitge
strekt ten gunste van de stille armen,
voor wie wij en daar ben ik van
overtuigd, geen één uitgezonderd
zo'n grote sympathie en diep respect
hebben.
SINT NICOLAAS
6de verantwoording
Ir. F. C. R. 50; X. IJ. 25; H. L. 25;
Mevr. de Wed. M. A. H.-L. 25; J. V. S.
f 25; A. A. E. B. v. V. 25; Dr. D. M. H.
25; R. C.-H. 25; W. K. d. B. en Mevr.
L. J. K. d. B.-Ch. 15; Ir. J. M. de V.
12,50; A. B. 10; N. N. A. 10; G. E. S.
D. R. 10; J. A. L.-K. S. 10; A. G. 10;
Mevr. E. J. 10; M. B.-Ch. de la S. 10;
A. C. 10; Mej. H. H. B. 10; T. K.-O.
10; M. A. B. van O. van H. 10; Mej.
C. C. 10; O. J. DIC. W. H. f 10; G. C.-B.
10; V. W. H. 10; H. C. G. 10; Mevr,
H.-S. v. L. 10; M. A. B.-van D. 10;
G. C. 10; H. F. R. 10; Ir. W. B. G. 10;
Mevr. N. L.-G. 10; A. v. d. S.-v. d. H.
10; C. G. 7,50; Fam. B. te O. 7; W
v. B. 6; L. S. 5; F. H. 5; M. S. 5;
P. v. S. 5; H. J. P. 5; M. J. G.-T. 5;
W. S.-H. G. 5; Mej. D. W. N. 5; Mej.
A. M. S. 5; D. F.-v. N. 5; A. d. G. 5;
Mevr. G. E. J. B.-G. 5; A. C. H. K. f 5;
R. S. f 4; Fam. P. 2,50; G. en B. 2,50:
Mej. W. de W. 2.50; Mevr. de Wed. J. F.
geb. O. R. 2,50; J. G. 2,50; Mevr. H. C.
W. 2,50; R. H. P. 2,50; F. O.-S. 2,50;
M. de G.-M. 2,50; N. J. V. 2,50; van
vijftal 2,50; P. H. S. 2,50; A. C. M. D.
f 2,50; S. S. 2,50; S. R. F. 2,50; Mej.
M. C. K. 2,50; Mr. S. B. 15; Mej. M. H.
R. f 10; L. B.-de M. 25; C. G. v. T. 50;
N.N. 2,50; N.N. 2,50; Mevr. C. 2.50;
Vg. Haarlem f 5; A. S. 0,50; S. D. 2,50;
Mej. N. 5; G. A. K. 3; N. L. 10; M. W.
f 3,50; v. D. 2; N. E. 3; A. en P. 5;
Mej. N. N. 1; V. 2,50; Mej. W. K. 5;
Mw. V. 2,50; N.N. 10; W. H. G. 10;
de J. 10; T. P. 10; Wed. A. S. 1;
P. W. S. 2,50; J. W. J. 2,50; P. S. 2,50;
A. R. 5; J. en F. 2.
Vas ƒ2,50; G.K. 5; H. 1000; N.N.
2,50; E.D.M. 2,50; M.v.S. 2.50; Brem
5; D.G.R. 5; Mej. G.G. 10; J.v.T. ƒ10;
H.D. 5; Joh.v.H. 5; A.D.v.S. f5; Piet
2; Jonny ƒ3,50; F.Kr. ƒ10; E.H. 2.50;
L.v.S. ƒ5; K.H. ƒ2.50: A. en J. ƒ16; Les
deux ƒ10; N.N. f 10; L.V.G. ƒ1; Mw. J.K.
A.D.A. ƒ5; N.N. ƒ5; J.S.deG. ƒ10; N.N.
f 2; N.N. ƒ2; Marjan ƒ2,50; D.V. ƒ5; N.A.
50; I.B.K. ƒ50; D.N. f40; Mej. H.S. f25;
J.A.S. 25; J.M.K. ƒ25; N.N. 25; W K.
f 25; S.I.R. ƒ25; Mevr. M.V.—de V. f20;
S.M.M.—S. ƒ20; D.I.J.A.M.A. ƒ20; J.H K.
f 20; Mevr. J.v.S.—G. 20; J.G.v.D. 20;
Dr. I.M. 20; J.W.D. 15; J.C.K. 15;
Mevr. C.B.—V. f 10; Mej. J.A.H. f 10;
D.E.N. 10; Fa. K.B.L. 10; W S. 10;
C C. f 10; Mevr. G E.—'T. f 10; N.N. f 10;
R.R. 10; C.M.M.B.v.d.H. f 10; Mevr.
E S. en A.M.J. 10; Mevr. G.C.K.—S. f 10;
J.M.S. f 10; Joh.V. f 10; Wed. G.deM O.
10; K.K. ƒ10; I.J. ƒ10; Drs. B.R f 10;
A.C.O.—V. 10; Mevr. J.G. 10; A.G.v.S.
f 10; M.L. 10; R.V. 10; M.B. f 10;
Ph.H.T. ƒ10; C.N.H. de J. ƒ10; Th.V.—C.
f 10; M.S.—deV. 10; B.V. f 10; G.A.M.T.
f7.50; N.N. f5; A.H.I. ƒ5; P.N.M. f5;
H.V. f 5; J.N.K. f5; Ir.F.W.v.R. ƒ5; Mevr.
M.E.J.W. f5; L.R.D. ƒ5; K.P.O. ƒ5; N.H.
f5; L.E. f5; Mevr. de Wed. B.S. geb. A.M.
deW. f 5; J. deV.—D. f5; N.N. f5; H. de
H. f5; J.C.K. f5: H.F.B. f5; FEP. f5;
F.v.O. f5; J.Th.v.B. f5; H.V. f5; W.J. te
H. ƒ5: Dr. M.N.—V. f5; J.V f5; A.J.v.L.
f5: J.W.R. ƒ5; P.R. f5; A.M.P. f5: SB.
f3.50; W.M. f3; S P. f3: K.R. f3; M.A.S.
V. f2,50; E. en R. f2.50: Mevr. A.J.v.d.
M.v.V. f2.50; N.M. f2.50; AS. f2.50:
W.L. Jr. f2.50; H.K. f2.50: J.H. f2.50;
Marian f2,50: C.W.R. f2.50; J.H. de S.
f2.50; ML.—VB. f2.50: C.J.v.d.L. f2.50;
G.J.S. f2.50; A.C.G. f2,50: J.W.K.—W.
f2.50; Mei. I.M.F. f2; vZ. ƒ2: M A.HS
v.R. f 1.50; Mej. J.H. de J. f 1.50: J.M.B.
f 1; K.F.V. 25; J.D.H. f 25; M. f 25; B. 5.
Rectificatie 5dc verantwoording: In de
verantwoording in ons nummer d.d. 1 dec.
'059 was verzuimd op te nemen R.H. ƒ25.
Dit bedrag was wel in het totaal opge
nomen. Dagtotaal ƒ3016.50. In het geheel
is thans verantwoord een bedrag van
f 7429,40.
Giften kunnen worden afgegeven aan
onze kantoren Grote Houtstraat 93, Flores-
straat 1, Haarlem, en Lange Nieuwstraat
427, IJmuiden, of worden overgeschreven
op postgiro 273107, ten name van Haar
lems Dagblad/Opr. Haarl. Crt., onder de
vermelding „Voor de Stille Armen". Ver
meldt vooral onder welke aanduiding de
verantwoording moet plaats hebben (volle
naam, initialen, pseudoniem, enz.).
Advertentie
Chief Whip op kderj lip!
50 Stuks in geschenkdoos f. 2.50
(Van onze correspondent in Parijs)
In het internationale koor dat zich sinds
enige tijd verheft tegen De Gaulle's plan
nen zo snel mogelijk een kernbom in de
Sahara te beproeven, heeft zich nu ook een
Franse stem gemengd, zoals wij gisteren
in de rubriek Wereldnieuws hebben ge
meld.
Het comité beroept zich zowel op huma
nitaire als op praktische overwegingen.
Frankrijk zal nooit een aanvalsoorlog ont
ketenen, zo wordt gesteld. Uit de stelling,
die wel door niemand bestreden zal wor
den, volgt dat Frankrijk zijn bom alleen
zou kunnen gebruiken wanneer alle Fran
sen in een kernoorlog zouden zijn uitge
roeid. De ontspanning die zich in de we
reld aftekent is mede een gevolg van een
nog wankel evenwicht dat ook militair
tussen Oost en West tot stand is gekomen.
Dat evenwicht zdü 'door ten Franse kern
bewapening gevaarlijk kunnen worden be
dreigd.Ook de berekening van generaal
De Gaulle, na een Franse kernproef on-
middelijk als volwaardig lid in de kern
club te worden opgenomen, acht men een
bedenkelijke illusie. Frankrijk zou zijn
promotie in tegendeel veel beter bevorde
ren indien wij, aldus belangwekkende uit
eenzetting, de plechtige belofte aflegden
de kern-wetenschap en geheimen alleen
voor vredelievende doeleinden aan te wen
den.
De woordvoerder van het comité is Do
minique Halvévy, de dertig-jarige zoon
van de bekende gelijknamige rooms-ka-
tholieke auteur.
LONDEN (UPI) De Britse premier
Macmillan heeft in het Lagerhuis ver
klaard, dat hij binnen twee weken met
president De Gaulle over het stopzetten
van kernproeven zal spreken.
Macmillan legde deze verklaringen af
nadat hij door de Labourfractie onder
vuur was genomen omdat De Gaulle het
Britse voorstel bij de UNO om tot staking
der kernproeven te komen had verworpen
o de dag waarop het werd ingediend.
Nog drie jaar 1
Volgens de Londense „New Chronicle"
is de Franse atoombom niet eens een bom!
Het is te groot voor welk vliegtuig ook, al
dus het blad. Het is in feite een reusachtig
wordt duidelijk dat de militaire betekenis
en gecompliceerd kernapparaat. „Het
van het Franse experiment nihil is," aldus
het liberale blad. Het blad verwacht dat
de Fransen nog ten minste drie jaar moe
ten werken om van „het monster" een
bruikbare bom te maken.
(Van onze correspondent in Bonn)
Gisteravond werden twee in burger
geklede Westduitse straaljagerpiloten na
41 dagen gevangenschap in Tsjechoslowa-
kije over de Tsjechisch-Westduitse grens
geleid. Daarmee werd een streep gezet
onder een bijzonder onverkwikkelijk inci
dent. Gistermorgen reeds kreeg Bonn, dat
Praag niet erkent, via de Amerikaanse
ambassade te Praag de mededeling dat de
vrijlating van de piloten ieder ogenblik
kon worden verwacht. In de nota wordt
136.000 mark vergoeding geëist voor de
schade die bij het neerstorten van de bei
de straaljagers op 22 oktober bij de
Tsjechische plaats Mariënborn aangericht
zou zijn. Praag eist voorts een garantie
dat luchtruimschendingen niet meer zou
den voorkomen.
Bonn heeft drie maal om de vrijlating
van de piloten gevraagd, met de mede
deling dat het overvliegen van de grens
een vergissing was geweest en dat men
dit betreurde. Gisteravond om zeven uur
meldde de Tsjechische grenspost bij Waid-
haus in Beieren, dat de twee piloten af-
(Van onze correspondent in Londen)
De Britse regering heeft in het Hoger
huis medegedeeld dat zij nog niet kan vol
doen aan het verzoek van de Cubaanse
regering om Hunter straaljagers te sturen
ter vervanging van de Sea Fury's welke
oorspronkelijk aan het regime Batista wa
ren geleverd. Londen is van oordeel dat
de toestand op Cuba eerst aanzienlijk moet
verbeteren. Lord Boothby liet hiertegen een
protest horen omdat het zijns inziens niet
om een grote leverantie gaat en de toe
stellen slechts voor defensieve doeleinden
kunnen worden gebruikt. Bovendien be
tekent deze order zijns inziens geen uit
breiding van Cuba's militaire macht De
Britse regering is echter niet te vermur
wen omdat zij vindt dat de levering van
straaljagers een nieuw element zou vor
men in een delicate situatie.
gehaald konden worden. Twee Westduitse
politieagenten namen om kwart over zeven
de beide „ongewenste vreemdelingen" in
ontvangst.
A'inertprttip
n «ip. rijd. VOLVO
hoofd-agenl ((f, tUUUUtfStH
topkwaliteit
rayon Haarlem
OVERVEEN
TEL. K 2500 18997 55602 - 11123
Martina Johanna Vrommes
werd geboren in 1865 als oud
ste dochter van een oppas
send daglonersgezin in de
Graafsmeerderlaaglandpol-
der. Toen zij geboren werd
wist nog niemand dat zij de
oudste dochter zou wezen, dat
spreekt vanzelf, doch de an
nalen waarin haar merk
waardige levensgeschiedenis
staat opgetekend wisten het
naderhand wel, uiteraard.
Martina Johanna Vrommes
is, voor zover bekend, de eni
ge Nederlandse vrouw ge
weest die het bewijs van het
bestaan van Sint Nicolaas
heeft mogen ontvangen en dat
is dan ook de reden, waarom
zij aan de vergetelheid is ont
rukt. Voor het overige biedt
de historie van haar levens
wandel geen enkele sensatie,
integendeel, het is een simpel
en onaandoenlijk verhaal van
een meisje uit de jaren zestig,
dat al vroeg uit het ouderlijk
huis vertrok om in de stad de
werkkring van brave, trouwe
dienstmeid te gaan vervul
len.
Martina was een van de ver
schijnselen, die volkomen uit
gestorven zijn: een onkreuk
baar, dienstbaar en nijver
zieltje, dat leefde in de over
tuiging van haar onderge
schikte bestemming en des
wege met vreugde genoegen
nam met een karige beloning
en een afgepaste behandeling.
Die zijn er heden ten dage
niet meer geen wonder.
Martina offerde haar onge
schokt bestaantje bereidwillig
in het luxueuze gezin en ging
door het vuur voor Mevrouw,
Mijnheer en de Jongeheren.
Er waren twee Jongeheren,
en zij hadden nog weinig be
sef van de verplichtingen die
een dergelijke betiteling stelt.
Doch Martin? droeg de be
slommeringen met onwankel
bare lankmoedigheid en zij
vervulde zoveel ondankbare
avondwaken aan de bedjes,
dat zij zelfs geen tijd of aan
dacht overhield voor haar
eigen vermaak of romantiek.
Vandaar, dat de luxueuze
familie nooit heeft behoeven
te adverteren in de zin van:
„Wegens huwelijk van de te
genwoordige zoeken wij
Want de tegenwoordige bleef
tegenwoordig tot haar stille,
bescheiden dood toe.
Martina genoot het vertrou
wen van Mevrouw, Mijnheer
en de Jongeheren. Dat kwam
tot uiting in een gratificatie
aan het einde des jaars van
een blinkende rijksdaalder en
in de beroepen die op haar van
diverse zijden werden gedaan
tot bemiddeling en hulp bij
moeilijke gevallen.
Waar Martina bijzonder
trots op was. waren de gehei
men die haar omtrent de
Sinterklaastijd werden toe
vertrouwd. Mevrouw fluister
de haar in het oor, wat zij
voor Mijnheer en de Jonge
heren had gekocht. Mijnheer
vroeg haar raad over het ge
schenk voor Mevrouw. Marti
na zelf had geen geheimen,
doch zij waakte over die van
anderen alsof het de hare wa
ren.
In het jaar 1925, aldus ver-
haa't de historie, werd haar
het allergrootste geheim ge
openbaard; het was een ge
heim waaraan Martina zelf
van jongsaf danig getwijfeld
had. Het werkelijke bestaan
van de Bisschop van Myra,
de weldoener, de Heilige, was
aan haar nooit bewezen. In
tegendeel, in de daglonerswo
ning was hij nimmer versche
nen en zelfs in de schoot der
luxueuze familie had hij al
tijd blijk gegeven van een on
heilige voorkeur. De kostba
re geschenken, die de leden
van het gezin steevast ont
vingen, stonden in schromelij
ke tegenstelling tot het onver
anderlijke paar zwarte wollen
kousen (vier links-vier rechts)
dat Martin? op surprise
avond in een net pakje op haar
kamer placht te vinden.
Misschien heeft de Heilige
Man toen, in 1925, plotseling
beseft hoezeer hij zijn heilig
heid had verloochend. In
ieder gevnl
Martina was toen zestig jaar
oud en reeds drieënveertig
jaren in dienst. Het kwam dus
wel wat laat. Enfin.
„Martina", zei Mijnheer in
de keuken, schichtige blikken
werpend op de deur en geluid
dempende gebaren makend.
„Martina, vanmiddag ga je
met mij mee in de auto. Ik
heb je hulp nodig het is
weer bijna Sinterklaas, weet
je. Dus
Dus ging Martina schroom
vallig mee in de limousine
met de koperen hoorn. Zij
stopten bij de antiquair de
duurste, verhevenste anti
quair van de stad. die in
jaquet vanachter fluwelen
gordijnen naar voren zweef
de als de gong van de winkel
deur luidde. En die in zijn
enorme etalage, bekleed met
rood satijn, enkel één héél
klein ivoren naaktje had
staan, om aan te geven hoe
duur en bijzonder hij was.
Aan fluweel was geen ge
brek. De antiquair spreidde
een lap ervan uit op de gla
zen toonbank en zette daar
met buigingen en lippenge-
smak cm kunstwerk op, om
het nog even te laten bewon
deren voordat het werd inge
pakt. Een ingewikkeld stuk
Saksisch porselein, een jacht
stoet voorstellende, en be
staande uit fijntjes gefor
meerde dames en heren te
paard en te voet, met kanten
kraagjes en tierlantijntjes en
frêle hondjes, alles aan el
kaar gesmolten tot een waar
sieraad van Saksisch priegel-
werk.
Het was even doodstil.
„Is het niet prachtig?" fluis
terde de antiquair. „Ik doe er
node afstand van, dat moet ik
u wel zeggen".
Dat was waar, althans te
oordelen naar de prijs die hij
vroeg om zijn leed te ver
zachten: Vierhonderd gulden!
„Daar moest vader vroeger
een heel 'jaar voor werken,"
dacht Martina doch zij ver
drong onmiddellijk die socia
listische gedachte met de
vroomheid van haar altruïs
tisch gemoed. „En nu ver
trouw ik jou dat kostbare
kunstwerk toe tot Sinterklaas
avond," zei Mijnheer. „Ik
durf het nergens anders te zet
ten dan bij jou, Martina. Ik
weet dat het dan veilig is."
Bij het licht van haar spaar-
lampje in de stille avond voor
het naar bed gaan bekeek
Martina het grote pak. Vier
honderd gulden! Alle verdron
gen complexen van bezitslust,
romantiek en schoonheidsge
not welden in Martina op. Als
dat sieraad eens van haar
was! Het zou prachtig staan
op haar mahoniehouten kast
je, op dat kleedje van kant,
dat ze zelf gemaakt had.
En voor ze het wist hadden
haar trillende vingers de Sak
sische jachtstoet bevrijd uit
de papieren en de houtwol,
en stond de vrolijke, adellijke
groep bloot op het kanten
kleedje.
Doch na de zonde kwam de
huiver. Inpakken weer, heel
gauw! Heel voorzichtig! En
toen zij het kostelijke porse
lein in de doos wilde laten zak
ken, kwam de hooggezeten
jachtm ester in aanraking
met de kastrand. Hij steeg af.
Alleen zijn benen bleven te
paard, en zijn lijf rolde over
de kokosmat.
Martina ging niet dood op
dat ogenblik. Doch zou het
iemand van u verwonderd
hebben? De ongelukkigste
vrouw van de wereld paste te
vergeefs met bevende vingers
het jagerslijf op het paard.
Haar tranen lijmden het niet
meer. Als Saksisch porselein
eenmaal stuk is, is het stuk in
eeuwigheid.
Zes dagen verliepen naar 5
december. Martina ging als
een geest door het huis, met
holle ogen en knikkende
knieën. Er was geen enkele
redding mogelijk, dat wist ze.
Niemand kon haar helpen
haar leven was voorbij.
„Sint Nicolaas bestaat écht,
Martina," zei een der Jonge
heren in een brave bui. Mar
tina dacht: als het waar was.
zou ik naar hem toe gaan en
een vondertje van hem vra
gen. Hij heeft me altijd karig
bedacht een klein wonder
kost hem niets. Maar hij be
staat niet. En wonderen even
min.
De surprise-avond naderde.
Het gezin zat verenigd in het
salon, nerveus en op hoog
spanning. Martina had haar
beste japon aan, zoals op feest
dagen was voorgeschreven:
de zwarte met de kraaltjes en
het schootje. Haar gezicht was
van marmer, haar gedachten
brandden als vuur. Mijnheer
had het pak van haar kamer
tje gehaald en het met onein
dige zorg op de salontafel ge-
zeC midden tussen alle ande
re pakjes.
Mijnheer's zwager schreed
binnen in bisschopsgewaad en
met een vlasbaard tot zijn na
vel. Het ging Martina als
spookbeelden voorbij: de uit
deling, de juichende Jonge
heren, de opgetogen ouders,
het kopje koffie met banketlet
ter tussendoor, het hele feest,
de hele feestelijke hel die
brandde rondom dat ener knet
terende moment dat komen
zou: „En nu, mevrouw, ver
zoek ik u dat grote pak te wil
len uitpakken," zei de Sint
door zijn vlasgordijn heen.
Martina bad Heilige Nico
laas, laat het niet toe. Ik heb
als kind nooit die pop gekre
gen, waarom ik zes jaar lang
gevraagd had. Als ge bestaat
en bestaan hebt, Mensen
vriend. laat dit dan niet toe.
Ik weet niet wat ge er aan
doen kunt maar ik heb geen
verstand van wonderen. Er
moet iets mogelijk zijn. Maar
wat? Denk eens erg heilig na.
Sint Nicolaas. en laat me niet
ook nu weer in de steek.
Maar hij bestaat niet, grin
nikte een duivel in haar oor
Mevrouw pakte uit. Papier
na papier viel af van de doos.
Zij opende het deksel. Er was
een dikke laag houtwoL Zij
greep.
En toen gebeurde het won
der. Het sieraad van Saksisch
porselein was weer heel.
denkt ge?
Niks hoor...
Mevrouw liet het, met hout
wol en al. vallen en
toen was het hele
maal kapot.
Vervelend ventje
Onlangs heeft het een haar gescheeld of
ik was nóg een dikke zestig mille rijker
geweest dan ik al ben.
Ik zat voor een café in een gezéllige
Spaanse stad, toen een man mij vroeg of
ik een lot wilde kopen in een loterij met als
hoofdprijs één miljoen peseta's. Als ik een
lot had gekocht en als op dat lot de hoofd
prijs was gevallen, zou ik een miljoen pe
seta's hebben ontvangen. U ziet daar
maar weer eens uit dat één enkel gebaar
beslissend is voor welgesteldheid of mise
rabele nooddruft.
Met mijn gezicht in een heerlijk-warm
zonnetje en mijn blik over een diepblauwe
zee bleef ik peinzen over ook dit onder
scheid tussen ons en de anderen: in Spanje
kunt ge om de haverklap grote bedragen
winnen, bij ons begint de openbare moraal
na de honderdduizend in de staatsloterij
en de vijfentwintig mille van de toto.
Niet dat ik de Spaanse overheidsbe
moeiing in 't algemeen met het doen en la
ten der staatsburgers aan onze overheid
ten voorbeeld zou willen stellen de he
mel beware mij! maar op dit punt acht
ik de onze niet voorbeeldig.
Dat is wat zacht gezegd.
Ik acht haar onbegrijpelijk.
I vind haar zelfs huichelachtig.
Vindt Vadertje Staat zijn bloed-eigen
kinderen zó onvolwassen en onmondig, dat
hij hen niet in staat acht over hun eigen
geldje te beschikken op de wijze die hun
goeddunkt?
Waarom dan niet maar meteen, op
straffe des doods, de grenzen voor de be
steding van het huishoudelijk budget van
overheidswege getrokken? Zóveel voor
spijs, zoveel voor non- en zóveel voor alko-
holische drank, zóveel voor de bios, zóveel
voor kleding, zóveel voor (sociaal of anti
sociaal) toerisme en gaat u zo maar door.
Ik ben geen directbélanghebbende.
Geen lid van welke voetbalvereniging ook
en dus geen totolitariër. Maar ik gun mijn
medeburgers gaarne een meevallertje van
een ton in toto, zo goed als ik hun dat gun
door de Staatsloterij. En het gekke is, dat
ik het verschil tussen die ene en die andere
ton zelfs met een sterk vergrootglas niet
zie. Sterker nog: ik begrijp niet dat Vader
Staat het wél ziet.
Vader bemoedert te veel.
Vader is een vervelend ventje.
Maar het bedenkelijkst is, dat Vader
(het zij met alle eerbied gezegd) een
smiecht is, omdat hij zichzelf toestaat, wat
hij anderen verbiedt.
Het is bitter, als kind van vader, dit van
vader te moeten getuigen.
Het doet mij méér pijn dan ik zeggen
kan.
Floris Flaneur
Advertentie
Hofdijkstraat 52 - Haarlem - Tel.12181
Showroom: Wagenweg 104 - Tel.1275G
GASFORNUIZEN - GEYSERS
(Van onze correspondent in Londen)
De Britse premier Macmillan zal in het
voorjaar op uitnodiging van de Italiaanse
regering een bezoek brengen aan Rome.
Hij zal waarschijnlijk worden vergezeld
door de minister van Buitenlandse Zaken
Selwyn Lloyd. Verwacht wordt dat het be
zoek zal samenvallen met Kroesjtsjevs be
zoek aan Frankrijk. De besprekingen tus
sen de Britse en Italiaanse ministers zijn
gistermiddag geëindigd. Opnieuw werd ge
sproken over de economische toestand in
Europa en ontwapening. Nieuwe onderwer
pen van gesprek waren de hulp aan de
onderontwikkelde gebieden en de politie
ke toestand in het Nabije Oosten.
In de kwestie van het Europa van de
zes en de zeven zijn van Italiaanse zijde
geen bepaalde voorstellen gedaan. De Ita
lianen beschouwen zich geenszins als
woordvoerders van de overige leden van
de Europese Economische Gemeenschap.
De beide ministers gaven dan ook te ken
nen dat ze alleen namens hun eigen re
gering spraken. Ook bij het Brits-Italiaan
se overleg is gebleken dat de Britse rege
ring de tijd nog niet gekomen acht zelf
enig initiatief te nemen ter overbrugging
van de kloof tussen de E.E.G. en het Stock-
holmse vrij handelsgebied, omdat de
kans op succes in Londen op dit ogenblik
nog gering wordt geacht Niettemin ste
ken de Britten bij al hun ontmoetingen
met de andere Europese staatslieden hun
voelhorens uit. Het tegenwoordige stand
punt van de Britse regering is dat de Or
ganisatie voor Europese Economische Sa
menwerking het beste forum vormt voor
een gedachtenwisseling over economische
aangelegenheden en dat de Westeuropese
Unie een nuttig instrument kan worden
voor politieke discussies over de econo
mische problemen tussen Groot-Brittannië
en de zes E.E.G.-landen. Het kan zijn dat
de volgende week wat meer licht in de duis
ternis zal komen wanneer het Lagerhuis
zich met het vraagstuk van de betrekkin
gen tussen de binnenste zes en de buiten
ste zeven zal bezighouden.
ADEN (UPI) De imam van Jemen
had bevolen, dat van de opper-officier Sa-
jed Sjaraf el Marwani de rechterhand en
linkervoet moesten worden afgekapt we
gens de rol van Marwani in de moord op
een rechter van Jemen, welke moord was
gepleegd toen de Imam zich eerder dit
jaar in Italië bevond. De officier, die met
de uitvoering van het vonnis belast werd,
vergiste zich, hij hakte de linkerhand van
de veroordeelde af, in plaats van de rech
terhand. Uit Jemen wordt vernomen, dat
de imam deze fout bijzonder onprettig vond
en dat hij, na overleg te hebben gepleegd
met theologen en andere adviseurs, be
volen heeft dat het afhakken van de voet
wordt uitgesteld tot de linkerarm genezen
is. De veroordeelde zal schadeloosstelling
krijgen voor het verlies van djn linker
hand, maar het oorspronkelijk vonnis
moei volledig worden voltrokken. De rech
terhand zal dus ook worden afgehakt.
