Horen en zien
Panda en de meester-diplomaat
Kqu
Ydo en i
le Dn
aak
«fl
lA
In het gezondste dorp ter wereld
Misdaad onti eeo
11
radio televisie
AANKONDIGINGEN EN
NABESCHOUWINGEN
Film en film
Olympische Winterspelen
op t.v.-scherm
DANPO
De radio geeft donderdag
7 elevisieprogramma
Tal van Nederlandse artiesten dingen
naar hoofdrol in „My fair Lady"
N.S. gereed voor de
strijd tegen ijs en
sneeuw
Prof. Gelissen wil een
meertalige universiteit
in Limburg
ROMAN VAN
JANE
ENGLAND
Nederlandse coaster
in ijsveld
^Hoe is het ontstaan?^
Dit woord: SPELD
WOENSDAG 13 JANUARI 1960
35. „Wij kunnen deze wagen wel ne
men," sprak Smurk, „hij is toch afge
dankt." „Wat raar," zei Panda, „wie
dankt er nu zo'n prachtige nieuwe wagen
af?" Waarschijnlijk een of andere olie-
sheik," zei Smurk, „wanneer een auto een
mankement heeft, dat zij niet kunnen her
stellen, laten zij hem altijd achter. De
woestijn staat er vol mee." Maar deze
heeft alleen maar een lekke band!" riep
Panda. „Daarvoor dank je toch zo'n auto
niet af?!" „Olie-sheiks wel," antwoordde
Smurk, „zij hebben er toch genoeg". On
der het spreken had Panda handig de band
verwisseld en nu reden zij zacht zoemend
over de vlakte. „Het is toch zonde, om zo'n
fijne wagen voor een kleinigheid af te dan
ken," merkte Panda op, „die olie-sheiks
moeten wel heel veel auto's hebben. Hoe
komen ze daar eigenlijk aan?" „Die krij
gen zij van diplomaten," antwoordde
Smxirk. „Diplomaten moeten altijd uiterst
beleefd tegen olie-sheiks zijn. Beleefdheid
drukt men hier uit door het schenken van
auto's. Hoe meer olie in het gebied van
een olie-sheik wordt gevonden, hoe beleef
der de diplomaten tegen hem zijn en hoe
beleefder, hoe meer auto's." „Dan wordt
er vast heel veel olie in het gebied van de
ze sheik gevonden," merkte Panda op,
toen zij een kamp naderden, waarvan de
tenten propvol auto's stonden.
De Oostenrijkse bijdrage tot de serie
..Wetenschappelijke curiositeiten" in het
filmprogramma van dinsdagavond maak
te de teleurstelling over de schamele
Italiaanse aflevering weer ongedaan. Dat
was tenminste een goed voorbereid en ge
degen uitgewerkt gegeven en een interes
sant ook. „De taal der bijen" luidde de ti
tel, maar die dekte de inhoud maar ten de
le. want men kon heel wat meer wetens
waardigheden opsteken. De lang niet zo
eenvoudige stof werd uitstekend gedo
ceerd en door de camera zo inzichtrijk
veraanschouwelijkt, dat men er graag ge
concentreerd naar ging zitten kijken. Wat
een verschil eigenlijk zo'n op t.v. afge
stemd filmpje en de ontvangst van een
„hoofdfilm" in de huiskamer. De snelle
beeldwisselingen en de montage, die op
het brede doek als vanzelf verlopen, schie
ten flitsend aan het oog voorbij, dat alleen
al met de titels de grootste moeite heeft.
Goed, het was een geestige film: „Hoera,
ik ben papa" naar het toneelstuk dat ook
in ons land als „Kleine kinderen worden
groot" werd uitgebracht met Mary Dres-
selhuys in de hoofdrol. Een leuke film. al
vinden wij de originele toneeluitwerking
stukken beter. De N.T.S. kreeg in ieder
geval de lachers op haar hand.
Beeldschermer
De Europese televisiekijkers zullen tij
dens de Olympische Winterspelen die van
18 tot en met 28 februari in Squaw Valley
worden gehouden, dagelijks één uur lang
films over de Spelen kunnen zien.
Het Columbia Broadcasting System
(C.B.S.) zal de Eurovisie namelijk mate
riaal voor 15 uur film ter beschikking stel
len, zodat al naar gelang de belangrijk
heid van de wedstrijden in de avonduit
zendingen ruim een uur lang nieuws over
de Spelen kan worden vertoond. De films
'zullen zo snel mogelijk uit Squaw Valley
worden verzonden, zodat ze 36 uur nadat
ze zijn opgenomen op het Eurovisie-net
kunnen komen.
Advertentie
en pijn weg-
wrijven met
HILVERSUM I. 402 m. 7 00 AVRO. 7.50 VPRO.
8.00—24.00 AVRO.
AVRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Gymnastiek. 7.20 Gram.
VPRO: 7.50 Dagopening. AVRO. 8.00 Nieuws 8.15
Gram. 9.00 Gymn. voor de vrouw. 9.10 De groen
teman. 9.15 Gram. 9.35 Waterst. 9.40 Morgenwij
ding. 10.00 Gram. 10.50 Voor de kleuters. 11.00
Kokpraatje. 11.15 Gram. 11.45 Kinderangsten en
hun genezing, lezing. 12.00 Orgelspelen zang. 12.30
Land- en tuinb.meded. 12.33 Lichte muziek. 13.00
Nieuws. 13.15 Meded. of gram. 13.20 Amus.muz.
13.55 Koersen. 14.00 Sopr. en piano. 14.30 Voor de
vrouw. 14.50 Gram. 15.05 Anna Karenina. hoorsp.
15.45 Pianorecital. 16.15 Voordr. 16.35 N A.A.-finale
1959. 17.00 Voor de jeugd. 17.30 Jazzmuziek. 18.00
Nieuws. 18.15 Dansmuz. 18.30 Voor de jeugd. 18.45
Sportpraatje. 18.55 Gesproken brief. 19.00 Voor de
kinderen. 19.05 Gevar. progr. 20.00 Nieuws. 20.05
Gram 21.15 Jean Merlin en zijn meisje, hoorspel.
22.30 Nieuws en beursber. van New York. 22.40
Journ. 22.55 Sportact. 23.05 Uit de wereld van het
amusement, praatje. 23.55—24.00 Nieuws.
HILVERSUM II. 298 m. 7.00 KRO. 10.00 NCRV.
11.00 KRO. 14.00—24.00 NCRV.
KRO: 7.00 Nieuws. 7.15 Gram. 7.30 Voor de kin
deren. 7.40 Gram. 7.45 Morgengebed en overwe
ging. 8.00 Nieuws. 8.18 Gram. 8.50 Voor de vrouw.
9.40 Schoolradio. NCRV: 10.00 Gram. 10.03 Gram.
10.30 Morgendienst. KRO: 11.00 Voor de zieken.
11.45 De zingende kerk. 12.00 Middagklok - nood
klok. 12.03 Gram. 12.25 Voor de boeren. 12.35
Land- en tuinbouwmeded. 12.38 Gram. 12.50 Act.
13.00 Nieuws. 13.15 Zonnewijzer. 13.20 Lichte muz.
13.40 Gevar. muz. NCRV: 14.00 Gram. 14.45 Gevar.
muz. 15.10 Gram. 15.45 Radiokoor. 16.00 Verken-
nigen in de Bijbel. 16.20 Blokfluit en clavecimbel.
16.50 Gram. 17.00 Voor de jeugd. 17.30 Gram. 17.40
Beursber. 17.45 Streekuitz. 18.00 Lichte muz. 18.15
Sportrubr. 18.30 Koorzang en comm. 1850 Sociaal
perspectief. 19.00 Nieuws en weerber. 19.10 Op de
man af. praatje. 19.15 Vocaal ens. 19.30 Radio
krant. 19.50 Pol. praatje. 20.00 Gevar. progr. 22.00
Periodiekenparade. 22.10 Gram. 22.30 Nieuws.
22.40 Zaalsportuitslagen. 22.45 Avondoverdenking.
23.00 Orgelrecital. 23.30 Gram. 23.55—24.00 Nieuws.
BRUSSEL. 324 m.
12.00 Amus.muz. 12.30 Weerbercht. 12.34 Uchte
muz. 12.52 Koersen. 13.00 Nieuws. 13.15 Gevar.
muz. 14.00 Schoolradio. 16.00 Koersen. 16.06 Fran
se les. 16.21 Zang. cello, klarinet en piano. 17.00
Nieuws. 17.10 Symf. dans. 17.15 Voor de kinderen.
18.15 Marsmuziek. 18.20 Voor de soldaten. 18.50
Sportkroniek. 19.00 Nieuws. 19.40 Viool en piano.
19.50 Lezing. 20.00 Hoorsp. 21.00 Pianomuz. 21.30
Omr.orkest. 22.00 Nieuws. 22.15 Volksmuz. 22.55—
23.00 Nieuws.
VOOR DONDERDAG
NTS: 20.00 Journ. en weeroverz. NCRV: 20.20
Filmkader. 20.40 Film. 21.00 Andermans huis. TV-
spel. 22.00 Dagsluiting.
Svcn Aagc Larsen, dc Deense regisseur
van dc door het Kopcnhaagse publick be
legerde succes-musical „My fair Lady",
is na een tweedaags bezoek aan Neder
land naar zijn land teruggekeerd zonder
één kwaad woord te zeggen van de tien
tallen houdingen en stemmen, die Neder
landse artiesten hem zondag en maan
dag in het De la Mar-theater in Amster
dam hebben voorgezet. Over de resulta
ten van de auditie voor de hoofdrollen in
de Nederlandse voorstellingen van de
musical, wil hij vooralsnog niets loslaten.
Yoka Berretty, Christel Adelaar, Ria
Kuyken en andere min of meer bekende
sterren uit onze vaderlandse kleinkunst-
wereld, die al dan niet vergezeld van een
flinke dosis zenuwen op het De la Mar-to-
neel hebben gestaan, zullen nog enkele we
ken moeten wachten op het grote nieuws,
wie de hoofdrol van Eliza in „My fair
Lady" krijgt toebedeeld. De auditie is
trouwens nog niet beëindigd. De heer Lar
sen komt binnenkort opnieuw naar Neder
land en de uiteindelijke beslissing zal ten
slotte worden genomen door de man, die
een belangrijke rol speelt in de tot stand-
koming van de Nederlandse voorstelling,
de Zweedse impresario Lars Schmidt, de
huidige echtgenoot van de filmster Ingrid
Bergman.
Slechts één artiest is zeker van een hoofd
rol: Wim Sonneveld, die is uitverkoren om
professor Higgins te spelen. Hij was daar
om niet in Amsterdam de afgelopen da
gen, maar doet nieuwe krachten op in een
vakantie op zijn boerderijtje in Zuid-
Frankrijk. Sonneveld is een van de men
sen waaraan Nederland het te danken
heeft dat „My fair Lady" in de loop van
dit jaar hierheen komt. Reeds enkele ja
ren geleden overwoog Sonneveld de musi
cal zij het in verkleinde vorm als ka
mer-operette in ons land te brengen.
Tezelfder tijd echter was de actieve direc
teur van het De la Martheater, mr. P.
A. Meerburg, bezig met een plan de mu
sical in al zijn overrompelende schoon
heid van decors en kostuums, muziek en
zang, in Nederland te krijgen. Beiden kwa
men terecht bij Lars Schmidt en deze
bracht de mannen tot elkaar om te komen
tot een gezamenlijk plan.
Wel, dat plan is er gekomen. De finan
ciering van de voorstellingen in Amster
dam, Den Haag en Rotterdam, is inmid
dels voor elkaar. Toch wachten nog vele
problemen op een oplossing. De vrouwe
lijke hoofdrol is het eerste probleem, hier
voor zal de auditie uitkomst moeten bren
gen. Maar zaï Nederland, gezien de moei
lijkheden die er al eerder zijn geweest
met buitenlandse shows, een goed orkest
kunnen vrijmaken? En zal het mogelijk
zijn hier een balletgroep samen te stellen?
Wat de theaters betreft is in Den Haag het
oog gevallen óp het Asta-theater en in Rot
terdam op Luxor. In Amsterdam is thea
ter Carré qua grootte en toneel-accommo
datie de geëigende gelegenheid. In het
najaar speelt hier echter de Snip en Snap-
revue. Óverwogen wordt nu de musical
uit te brengen in het City-theater.
67. Nou, de moeder kocht dan altijd wel het een of andere lekkers voor haar kinde
ren, en Ydo deed goede zaken.
Als hij weer verder trok, stonden dan zijn kleine klantjes smakelijk op zo'n lekkere
pepermuntstok te zuigen. En dan waren ze allemaal tevreden: de kinderen met hun
lekkers, de moeder omdat de kinderen er een tijd zoet mee waren en Ydo, omdat hij
wat verkocht had!
Niet altijd was de tocht door het land even gemakkelijk: er waren streken in dat land,
waar hij door wilde, uitgestrekte bossen moest trekken en over heuvels en bergen.
CLOBETROTTER
CARCIA DE LEON
Ons land met zijn ver over de elf
miljoen inwoners (en op één na hoog
ste gemiddelde levensduur ter wereld)
verheugt zich in het bezit van enkele
tientallen honderdjarigen. Het berei
ken van die mijlpaal wordt belangrijk
genoeg geacht voor een stukje (met
portret) in de krant. In Cologna maakt
men er niet zoveel ophef van, wanneer
iemand zijn eeuwfeest viert, want men
wijst u vlot een stuk of twintig van de
ze krasse oudjes aan. Daarvoor moet
een natuurlijke oorzaak bestaan, maar
tot dusverre hebben geleerden van
naam zich tevergeefs het hoofd over
dit raadsel gebroken. De eenvoudigste
verklaring wordt gegeven door de
plaatselijke arts, dr. Enzo Pacifici.
„Volgens mij is er niets geheimzin
nigs aan," zegt hij. „De mensen hier
leven rustig en spannen zich niet meer
in dan noodzakelijk is. Ik bedoel niet,"
vervolgt hij haastig, bang een verkeer
de indruk te vestigen, „dat ze lui zijn
en maar wat rondlummelen. Integen
deel, de meesten werken tot op zeer ho
ge leeftijd maar zonder zich zenuw
achtig te maken en zonder dat er een
ongezonde drang naar geld, aanzien of
macht achter zit. Ik ben er trouwens
van overtuigd, dat iedereen zo oud
zou kunnen worden, als men maar be
daard zijn gang zou gaan en zijn emo
ties binnen de perken wist te houden.
Eén voorbeeld: hartziekten, waaraan
tegenwoordig hoe langer hoe meer men
sen sterven noem ze maar gerust de
vloek van de moderne beschaving
zijn in ons dorp nagenoeg onbekend."
Giulia Paniccioni is het levend be
wijs van Dr. Pacifici's stelling, dat
werken gezond is. Men kan haar de he
le dag aantreffen in een benzinetank
station „ik ben ook nog pas drieën
tachtig," verklaart ze bescheiden en
als ze lacht komt er een gebit bloot,
waarop menigeen, die een halve eeuw
jonger is, jaloers zou zijn.
„Ziet u wel?" zegt dr. Pacifici en
thousiast. „Giulia is beslist geen uit
zondering in Cologna. De meeste men
sen houden bijna tot hun dood een gaaf
gebit en hun beenderstelsel blijft krach
tig en soepel."
Dat moet ik dan maar op zijn woord
aannemen. „En schrijft u dat toe aan
de algemene goede gezondsheidstoe-
stand?"
Wanneer u aanstaande zomer wellicht het voorbeeld volgt van tienduizenden
landgenoten en uw vakantie gaat doorbrengen in Italië, hoeft u wat mij betreft
niet in de eerste plaats aan Cologna te denken. Cologna is een dorpje in de pro
vincie Ferrara, het telt ongeveer vijfhonderd inwoners en er is noch veel te doen,
noch veel te zien. Dat het nochtans in bepaalde kringen de aandacht heeft ge
trokken, heeft niets te maken met toerisme of vakantiebesteding. Medici en
speciaal zij, die zich toeleggen op de studie van de levensduur van de mens,
worden gefascineerd door een bijzonder aspect van Cologna: de exceptioneel hoge
gemiddelde leeftijd van de bevolking.
„Ik durf geen al te besliste mening
te geven," antwoordt hij voorzichtig,
„want eerlijk gezegd staat deze niet
wetenschappelijk vast. Toch houd ik
het ervoor dat het vegetarisch dieet
van de bevolking een belangrijk punt
is. Vrijwel iedereen eet veel Spaanse
peper en tomaten, die in overvloed wor
den verbouwd. Deze vruchten zijn vi
taminerijk en sterk mineraalhoudend.
Volgens mij scheelt dat jaren in levens
duur."
Een van de oudste inwoners van het
dorpje is Veneranda DiBernardo. Hon
derdzes jaar wordt zelfs in Cologna als
een eerbiedwaardige leeftijd be
schouwd. Met haar gerimpelde appel
kopje ziet ze er echt uit als een oude
vrouw wat wilt u? „maar bepaald
ernstig ziek is ze nog geen dag ge
weest," fluistert de arts mij in.
„Werken doet ze zeker niet meer?"
„Nee, we overdrijven het nu ook
weer niet," lacht hij.
Gedurende de laatste tien jaar heb
ben verscheidene medische onderzoe
kers kortere of langere tijd in het dorp
doorgebracht en hun conclusies zijn
even gevarieerd als twijfelachtig. Al
len staan versteld over de buitengewo
ne vitaliteit van deze gemeenschap,
waarin de zeventig- en tachtigjarigen
bepaald een middelklasse vormen. Een
broekie van vijftig staat nog pas aan
het begin van zijn leven, vinden de Co-
lognards. Een bekende Engelse des
kundige, die drie maanden heeft be
steed aan zijn onderzoek (waarin hij
niet alleen de bevolking, maar ook de
omgeving de grond en zelfs de lucht
betrok) moest ten slotte verklaren:
„De medische wetenschap staat hier
voor een onoplosbaar raadsel. Deze on
gelooflijke gezondheid is schijnbaar
uit niets af te leiden."
Telkens wanneer er weer een nieuwe
geleerde zijn tanden in het mysterie
zet, verkneukelt dr. Pacifici zich in de
gedachte, dat er toch wel niets defini
tiefs uit zal komen. Zijn theorie van het
vegetarisch dieet wordt daardoor hoe
langer hoe geloofwaardiger, meent hij
te mogen vaststellen.
„Wat ze allemaal niet hebben ge
daan," mijmert hij geamuseerd. „Al
ettelijke keren hebben ze proeven ge
nomen met het drinkwater. Voedings
experts hebben indrukwekkende rap
porten geschreven over plaatselijke
eetgewoonten, waarbij zij adviezen
hebben ingewonnen van bodemkundi-
gen om daaruit zekere hoedanigheden
van de landbouwprodukten op te ma
ken. Er zijn er zelfs geweest, die fles
sen met onze lucht naar hun laborato
ria hebben gesleept om te onderzoeken
of de samenstelling ervan afwijkend is.
De mensen vinden dat allemaal best,
al wordt het soms wel eens vervelend
voortdurend klaar te moeten staan
voor een medisch onderzoek. Ik geloof
niet dat er één inwoner kan zeggen nog
nooit van boven tot onderen beklopt en
beluisterd te zijn."
Elk bezoek van een vertegenwoordi
ger der medische professie brengt een
tikje afleiding in het vredige, maar on
tegenzeglijk eentonige bestaan van de
Colognards. Zij laten zich hun rust ech
ter niet ontnemen, mogelijk omdat zij
instinctief beseffen, dat zij daaraan de
eretitel van gezondste gemeenschap op
de aardbodem hebben te danken. In
wezen interesseert het hen niets of hun
hoge leeftijd veroorzaakt wordt door
Spaanse peper, hun bedaarde inslag of
door iets wat daar domweg in de lucht
hangt. Zij weten dat zij in de toekomst
hun honderdjarigen bij tientallen zul
len kunnen tellen. Daarvoor staat een
grote en vitale groep negentigers borg.
(Nadruk verboden)
„Schraaptreinen", propaantanks, elek
trische verwarmingselementen, briketten,
vlammenspuiters en sneeuwruimers zijn
de wapens die de Nederlandse spoorwe
gen op het ogenblik gereed houden voor de
strijd tegen koning winter.
Na de „barre" winter van 1956, die van
het treinverkeer vooral in februari een
chaos maakte, zijn enkele spoorwegfunc
tionarissen naar Duitsland getogen om
daar de elektrische wisselverwarming te
bestuderen. Het resultaat van deze studie
reis was, dat in het winterseizoen daarop
elf belangrijke Nederlandse wisselgroe-
pen naar Duits voorbeeld werden ver
warmd. Hun aantal is dit jaar uitgebreid
tot negentien.
De elektrische verwarming is de meest
ideale, maar ook de kostbaarste. Een
groot deel van de 12.000 wissels in Neder
land wordt daarom verwarmd met het
goedkopere propaangas. Deze methode is
door de N.S. zelf ontwikkeld en zij voldoet
zo goed, dat men er ook in het buitenland
belangstelling voor toont.
Bij dit systeem worden de verwar
mingselementen aan de spoorstaaf beves
tigd. Een propaanfles is na 20 a 24 uur
leeg. Een speciale bedieningsgroep van de
N.S. rijdt in vorstperioden regelmatig met
een tankwagen de emplacementen af om
de flessen en tanks weer te vullen. In
totaal hebben de N.S. 509 propaantanks.
Voorts worden 300 wissels verhit met
rietten, die in asbest cementen bakje op
de voet van de spoorstaaf worden beves
tigd. De briketten smeulen ongeveer acht
tot twaalf uur achter elkaar.
Bij de strijd tegen sneeuw en ijs maken
de NS verder nog gebruik van 30 sneeuw
ruimers en 140 vlammenspuiters.
Tijdens een discussie in de vergadering
van de Kamer van Koophandel voor
Maastricht heeft de voorzitter, prof. dr.
ir. H. Gelissen, zijn persoonlijke visie ge
geven omtrent de mogelijke stichting van
een Limburgse universiteit. Hij meende
dat een universiteit van een zeer bijzon
der karakter in Limburg op haar plaats
zou zijn, rtl. een universiteit met een in
ternationaal karakter. Nederlands wordt
slechts in een zeer beperkt deel van het
Euromarktgebied gesproken en wanneer
aan een universiteit gedoceerd zou wor
den in verschillende vreemde talen, zoals
Frans en Duits, zou dit voor de studenten
een belangrijke voorsprong op de studies
aan de zuiver Nederlandse universiteiten
betekenen. Daarom bepleitte de heer Ge
lissen de stichting van een lichaam Lim
burgse Universiteit met een werkkapitaal
van bijvoorbeeld een miljoen gulden. Aan
deze universiteit zou men drie a vier Ne
derlandse gewone hoogleraren kunnen
aantrekken om te doceren aan facultei
ten die niet te duur zijn, bijv. wiskunde,
economie, politieke sociale wetenschap
pen en internationaal recht Daarnaast
zouden uit de universitaire centra in de
Duitse en Belgische grensgebieden, Leu
ven, Luik. Keulen en Aken, buitengewone
hoogleraren kunnen worden aangetrokken
die in hun eigen taal zouden doceren. Hier
door zouden de studenten van deze uni
versiteit een belangrijk voordeel krijgen
voor werkzaamheden in het Euromarktge
bied. De heer Gelissen meende, dat de ver
wezenlijking van een dergelijke univer
siteit niet tot de onmogelijkheden zou be
hoeven te behoren.
21 Ook zij keek naar de hemel. Grote wolkenformaties
tekenden zich ai. Ver naar links cirkelde onophoude
lijk een roofvogel. Ook David zag de zwarte sinistere
vlek.
Er ligt ergens een dode antilope, zei hij.
Zij knikte.
David, zei zij met een zelfbeheersing, die haar
zelf verbaasde, om nog even op je voorlaatste op
merking terug te komen., als ik getrouwd ben, zullen
de regens ook wel komen en zal ik hier eveneens af
gesloten zitten. Ik kan er net zo goed meteen aan wen
nen.
O, nou ja, goed dan, zei hij onverschillig. Maar
als je bij het huis terugkomt, zou je dan Isabelle wil
len vragen even hierheen te komen?
Zeker, zei Julie, gaf Peanut nijdig de sporen en
reed in de richting van de stallen.
ACHTSTE HOOFDSTUK
Isabelle zat met de armen om de knieën geslagen in
de schaduw van de grote mierenheuvel bij het kleine
riviertje, dat door het terrein van de farm stroomde.
Zij had een katoenen jurkje aan en geen kousen. Haar
voeten staken in zeildoekschoenen zoals die welke Rob
die morgen had gedragen. Zij zat naar de rotsige bed
ding te staren, waar een dunne stroom modderig wa
ter overheen ging. Haar magere, bruine vingers waren
stijf ineengevouwen, zodat haar knokkels wit door haar
huid schemerden.
Wat geeft het allemaal? zei ze uitdagend tegen het
vertalen veld. Wat geeft het allemaal?
Zij wachtte op Menzies. Hij had haar gevraagd om
op hem te wachten, tot hij met Rob Timball klaar was
over dat vee en hij tevens de vee-inspecteur gesproken
had. Hij had haar iets belangrijks te zeggen, zei hij.
Zij kon zich niet voorstellen, wat dat wel zijn kon. De
mensen wilden tegenwoordig allemaal met haar pra
ten. Om te beginnen David Baxter en die drukdoende
Burgoyne. Zij had een hekel aan Burgoyne. Om maar
één ding te noemen: hij wist, dat zij van Rob hield en
zij wist, dat hij op de hoogte was. Die wetenschap was
in zijn bruine ogen te lezen.
Zij zat daar op Menzies te wachten en dacht aan
Rob. Het gaf toch allemaal niets. Hij was verliefd op
Julie, die zo knap was, met mooie kleren en aardige
manieren. En Julie was zelf ook aardig. Zelfs wan
neer je jaloers was; zelfs wanneer je iedere keer, dat
Rob naar Julie keek, het gevoel had, of er een gloeien
de kurketrekker in je rondgedraaid werd, kon je nog
oneerlijk worden en zeggen, dat Julie niet aardig was.
Maar dat hielp niet veel.
Ze zat met een verwarde uitdrukking in haar ogen
naar de rivier te staren en dacht over Julie na. Zij was
er zeker van dat Julie Rob niet werkelijk kende. Julie
wist niet, wat voor slappe vent hij eigenlijk wel was;
hoe.wel, wat voor leugens hij vertelde en hoe hij zijn
moeder bedroog en naar Kantani ging en zich daar
bedronk. Zij Isabelle, wist dat allemaal en wist ook,
hoe zij dat moest aanpakken. Zij wist, dat hij nooit
werkelijk veranderen zou en dat alles, wat je zou kun
nen doen, was van hem houden en hem helpen en je
best voor hem doen.
Rob wist ook in feite niets van Julie. Hij wist niet,
dat vroeg of laat Julie een afkeer van de dingen zou
krijgen en wist ook niet, dat voor zover het Julie be
trof, er zowel respect als liefde moest zijn.
Zij zuchtte diep, omdat zij wel begreep, dat haar wen
sen niemand helpen zouden. Zij wenste dat David, wat
zij noemde, redelijk was geweest, haar meegenomen
had en haar een baantje zou hebben bezorgd.
Dan zou zij tenminste niet iedere dag aan die mar
teling hebben bloot gestaan om Julie en Rob samen
te zien. Maar David Baxter was zo koppig en het enige
wat hij gezegd had, was: Doe niet zo stom. Timballs
Ranch is je thuis. En in ieder geval kan ik je niet ont
voeren. Je bent nog minderjarig en je tante is je wet
telijke voogdes.
Zij grinnikte even en die grijns veranderde haar ge
zicht van een nijdig masker in het gezicht van een on
deugend gelukkig kind. Rob moest eens weten, dat hij
het aan haar te danken had, dat de vee-inspecteur hem
dit keer nog niet zou beboeten!
Zij trok een droog grassprietje uit de grond en begon
daarop te kauwen, terwijl zij in haar geest het gesprek
met de vee-inspecteur nog eens de revue liet passeren.
Kijk eens, had zij gezegd. Ik weet heel goed,
dat hij die koeien niet had moeten verkopen, maar hoe
zou u het zelf vinden om nooit een cent van jezelf op
zak te hebben?
En de vee-inspecteur had gezegd: Dat zou ik hele
maal niet prettig vinden, maar jij bent een immorele
jonge aap.
Zij had geantwoord: Neen, dat ben ik niet. Ik vind
het verschrikkelijk dat hij dit doet. Maar als u hem
ditmaal laat gaan, beloof ik u, dat ik zal waarschuwen
wanneer hij het weer probeert, al zou hij mij dan ook
een gluiper vinden.
En de inspecteur had in antwoord daarop gezegd:
Op je erewoord? Je bent een eigenaardig kind. Als
die knaap ook maar enig gezond verstand had, zou hij
met je trouwen.
Maar dat heeft hij niet, zei zij.
Och, nu jamaar enfin, afgesproken dus.
Neen, hij heeft geen gezond verstand, zei ze nu
hardop.
Ze zag Menzies van de andere kant van de rivier
komen. Die arme Menzies, dacht zij, hij was werke
lijk wel aardig, al deed hij dan ook af en toe een beetje
plechtig.en hij wilde met haar trouwen. Dat ging ech
ter niet door. De enige met wie zij zou trouwen was
Rob Hij zou haar misschien ongelukkig maken, maar
zij zou liever ongelukkig zijn en met hem getrouwd, dan
iets anders.
Ten slotte was zij aan zijn moeder gewend. Julie
was dat niet en zou dat ook nooit worden. Die arme Ju
lie! Ze zou met tante Carey wel een beroerde tijd krij
gen.
Menzies steeg af en kwam op de mierenheuvel af.
Die wierp een vage blauwe schaduw op de grond en
de mieren renden daar druk heen en weer. Isabelle
veegde ze voortdurend van haar blote enkels en sloeg
ze met de rug van de hand van haar jurk.
Toen zij hem zag aankomen, dacht zij, dat het maar
goed was, dat Julie naar Burgoyne was gegaan om die
boodschap voor Rob te doen. Als zij niet gegaan was,
zou zij waarschijnlijk met Rob en de inspecteur bij de
wasplaats zijn geweest en zich gemakkelijk iets heb
ben kunnen laten ontvallen, dat zij beter zou hebben
kunnen verzwijgen.
(Wordt vervolgd)
Advertentie
De Nederlandse kustvaarder SL Wal
burg uit Delfzijl is dinsdagmiddag in de
Finse Golf in een ijsveld vastgeraakt.
Hierbij liep het schip zware schroefscha-
de op. Een ijsbreker heeft de „St Wal
burg" naar Helsinki gesleept
Eigenlijk heet het „dunne metalen
stiftje, aan het ene eind voorzien van
een punt en aan het andere van een
knop" niet speld, maar spel. Het is
onder invloed van het woord naald dat
spel tot speld is geworden. In zuid
nederlandse dialecten komen de vor
men spel en spelle nog voor.
Voor de afkomst van het woord moe
ten wij kijken naar het Latijn. In die
taal betekent spinula, verkleinwoord
van spina, doorntje. De overgang kan
men zich als volgt denken: spinula -
spin'la - spilla - spil - spel - speld.
Bekend is nog het woord speldengeld:
het geld dat een vrouw van haar man
als toelage ontvangt voor kleding en
opschik. Het is natuurlijk niet de be
doeling dat zij dit geld besteedt aan
spelden en evenmin zoals men wel
eens heeft gedacht aan waardeloze
zaken als spelden nu eenmaal zijn.
Maar in de loop der tijden is speld ook
gaan betekenen: sieraad dat met een
y^pelc^word^astgehecht^^^^^^^^^
