Panda en de meester-diplomaat
Horen en zien
WYBERT
Yd o cn de Draak
Misdaad om een
Pools Modern Jazz Quartet een
zeer goed amateurensemble
Toch ió Uet zo
J
v
Afscheid en huldiging
Jos de Klerk als
leraar van Toonkunst
MAANDAG 18 JANUARI 1960
7
radio televisie
AANKONDIGINGEN EN
NABESCHOUWINGEN
Andere kost
„Kunstgrepen'
T elevi sip brogramma
Tret
//}gen aan Ae
De radio geeft dinsdag
KULTUUR-
PLANTEN
ROMAN VAN
JANE
ENGLAND
Hannie Lips gaat trouwen
39. Sheik Haroen Ben Zol was zo blij van
een aantal auto's verlost te zijn, dat hij
een transportvliegtuig op de koop toegaf,
waarmee Smurk en Panda de wagens kon
den vervoeren. „Breng ze naar mijn niets
waardige broeder Sheik Ali Bin Olie en
stop er zijn tenten vol mee," zei hij met
een wrede glimlach. „Doe hem mijn groe
ten en vraag, of hij mijn baard nog steeds
onrein vindt." „Ik zal het doen," beloof
de Smurk, terwijl hij beleefd afscheid
nam, „het zal een grote verrassing voor
Uw broeder zijn." „Dat zal het zeker zijn,"
beaamde Sheik Haroen Ben Zol vol boos
aardig leedvermaak. „Goede reis." Even
later steeg het vliegtuig op en zette koers
naar het Zuiden. „Vaarwel, onnozele hal
zen." mompelde de Sheik, het vliegtuig na
kijkend, „mijn onwaardige broeder zal
korte metten met U maken, wanneer ge
hem nog meer van die barbaarse voertui
gen komt brengen." Smurk scheen zich
niet van dit gevaar bewust te zijn. „Nu
bereiken we Sheik Ali Bin Olie nog op
tijd," zei hij tevreden, „en bovendien
brengen we geschenken voor hem mee."
„Eh.ja," zei Panda wat aarzelend,
„maar zal hij er blij mee zijn? Misschien
staan zijn tenten ook al vol met auto's en
heeft hij er even hard het land aan als Ha
roen Ben Zol. Het lijkt me gevaarlijk, om
auto's aan oliesheiks te geven." „Dat
hangt af van de manier, waarop zij wor
den aangeboden," antwoordde Smurk.
„Op welke manier dan?" vroeg Panda.
„Het moet diplomatiek gebeuren," ant
woordde Smurk raadselachtig...
Verandering van spijs doet eten. Dit
spreekwoord moet de KRO-televisie voor
ogen hebben gestaan toen zij besloot de
klucht „Drie is te veel" van Johan Blaa-
ser zaterdag te doen uitzenden. Wij heb
ben zo het idee dat dit vele kijkers goed
bekomen is. Het stuk dat onder regie van
Jan Blaaser zoon van de auteur in
het Heemsteedse Minerva-theater op de
planken werd gebracht bevat in elk ge
val genoeg elementen om een vrolijke
avond te waarborgen voor degenen die
hun lachspieren zonder terughouding
voor dit soort kolder ter beschikking stel
len. De rolbezetting droeg ertoe bij dat
men wat dat betreft niet zuinig aan zijn
trekken is gekomen. Vooral Joop Doderer
als de stoker Driekus die tot huisknecht
Drie wordt gebombardeerd en in die kwa
liteit voor de ene dwaze verwikkeling na
de andere zorgt kreeg volop de gelegen
heid te tonen dat deze komische rol hem
uitstekend ligt. Feitelijk was hij de figuur
waar de hele handeling om draaide. In
Sara Heyblom als de deftige oma die zich
tot ontzetting van de familie met welge
vallen door de onbehouwen huisknecht het
hof laat maken had hij een kostelijke te
genspeelster. Maar ook de overige spe
lers en speelsters hebben ertoe bijgedra
gen dat deze min of meer als experiment
bedoelde „t.v.-klucht" als geslaagd mag
worden beschouwd. Ons inziens zal een on
gecompliceerd lachstuk van dit soort het
ter afwisseling van de zaterdagavondse
t.v.-kost die we geregeld geserveerd krij
gen heus wel doen. Als „toetje" (rauw
kost!) diende deze keer „Identificatie", een
thriller volgens het befaamde Hitchcock-
recept, in welk filmpje men kon zien hoe
een moordenaar zich door de vrees zijn
slachtoffer te herkennen laat verleiden
zijn daad te bekennen. Indien hij de moed
had gehad het lijk aan te kijken zou hij
hebben gezien dat dit niet dat van de ver
moorde was!
In zijn vierde en voorlopig laatste uit
zending ..Kunstgrepen" slaagde Pierre
Janssen er niet in, te komen tot een ver
duidelijkende en samenvattende apotheo
se van het opgeloste geheim der Kunst. Hij
probeerde het echter, evenals vorige ke
ren, ernstig en die poging alleen al lever
de een briljante bijdrage tot een cultureel
genot. Want wat deze conservator van het
Schiedamse museum heeft ondernomen is
een boven de krachten van een kort betoog
liggend streven, dat om de originaliteit en
moed van de spreker alleen al de hoogste
lof verdient. Wij hopen Pierre Janssen te
rug te zien niet omdat wij van hem een
sluitstuk verwachten van hetgeen voor het
gevoel van de kunstminnaar onvoltooid
was, doch omdat het prettig en leerzaam
is, naar hem te luisteren.
„A tot Z" bracht, zoals gewoonlijk, en
kele prominenten der kleinkunst en een
aantal figuren uit een andere hoek, zoals
dr. P. H. Ritter jr. die een tamelijk een
tonig verhaal hield over het schrift en
dr. Portielje, die gezellig babbelde over
zijn connecties met de radio en de dieren.
Een interessante kennismaking bracht
de t.v. tot stand tussen een nieuwe vorm
van ballet uit Amerika en de liefhebbers
van Europese danskunst, die waarschijn
lijk sterk geboeid werden door deze na
vrante dansvorm vol artistiek verrassen
de elementen en met een grote toekomst.
Beeldschermer
VOOR DINSDAG
NTS: 20.00 Journ. en weeroverz 20.20 Weten
schappelijke film. 20.35 Film. 205522 00 Film.
Advertentie
HILVERSUM I. 402 m. 7.00 AVRO. 7.50 VPRO.
8.00—24.00 AVRO
AVRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Gymnastiek. 7.20 Gram
VPRO. 7.50 Dagopening. AVRO: 8 00 Nieuws. 8.15
Rsllye van Monte Carlo. 8.25 Gram. 9 00 Gymn.
voor de vrouw. 9.10 De groenteman 9.15 Gram.
9.35 Waterst. 9 40 Morgenwijding. 10.00 Gram.
1050 Voor de kleuters. 1100 Pianospel. 11.15 Voor
de zieken. 12 00 Lichte muz. 12.20 Regeringsuitz.:
Landb.rubr. 12.30 Land- en tuinbouwmeded. 12.33
Orgel en zang. 13.00 Nieuws. 13.15 Mededelingen
of gram. 13.20 Het Prinses Margriet Fonds, lezing.
13.25 Lichte muz. 13.55 Beursber. 14.00 Gram. 14.40
Schoolradio. 15 00 Voor de vrouw. 15.30 Kamer-
muz. 16 00 Van alle breedtegraden, lezing. 16.15
Gram. 16.30 Voor de kinderen. 17.30 Amateurs-
progr. 18.00 Nieuws. 18.15 Pianospel. 18.30 Thea
terorkest en soliste. 19.00 Voor de kinderen. 19.05
Gesproken brief uit Parijs. 19.10 Radiowedstrijd
19.50 Journ. 20.00 Nieuws. 20.05 Gevar. progr. 22.00
Nieuws. 22.10 Gevarieerd progr. 23.10 Rallye van
Monte Carlo. 23.25 Jazzmuz. 23.5524.00 Nieuws.
HILVERSUM II. 298 m. 7.00—24.00 KRO.
KRO" 7.00 Nieuws. 7.15 Gram. 7.30 Voor de jeugd.
7.40 Gram. 7.45 Morgengebed en overweging. 8.00
Nieuws. 8.18 Gram. 8.50 Voor de vrouw. 9.40
Schoolradio 10.00 Voor de kleuters. 10.15 Lichtba
ken. 10.25 Strijkkwart. 11.00 Voor de vrouw. 11.30
Gram. 11.50 Volaan.. vooruit, lezing 12 00 Mid
dagklok - noodklok. 12.03 Gram 12.30 Land- en
tuinb.meded 12.33 Lichte muziek. 12.50 Act. 13.00
Nieuws. 13.15 15 jaar geleden, praatje. 13.20 Lich
te muziek. 14.00 Gram. 14.35 Voor de plattelands-
vtouwen. 14.45 Gevar. progr. 15.50 Gram. 16.00
Voor de zieken. 16.30 Ziekenlof. 17.00 Voor de
Advertentie
Bij guur weer
kunt U verkoudheid
voorkomen met
jeugd. 17.40 Beursber 17.45 Regeringsuitz.: Ge
sproken brief uit de Nederlandse Antillen, door
Henk Dennert. 18.00 Lichte muz. 18 20 Pol. lezing.
18.30 Lichte muziek. 19.00 Nieuws 19.10 Act 19.25
Memojandum. 19.30 Pelléas et Mélisande. opera.
20.40 In het begin schiep God hemel en aarde,
lezing. 21.00 Opera (verv.). 22.20 Gram. 22 25 Boek-
bespr. 22.40 In het begin schiep God hemel en
aarde, lezing. 23.00 Pelléas et Mélisande, opera
(verv.l. 23.30 Gram. 23.55 - 24.00 Nieuws.
BRUSSEL. 324 m.
12.00 Amerik. muz. 12.15 Pianospel en zang. 12.30
Weerber. 12.34 Pianospel en zang 12 52 Koersen.
12.00 Nieuws. 13.15 Klass. gram. 13.30 Poolse lie
deren. 14.00 Schoolradio. 15 45 Kamermuz. 16.00
Koersen. 16.06 Duitse les. 16.21 Belg. symf. muz.
17.00 Nieuws. 17.10 Kamermuz. 17.40 Boekbespr.
17.50 Voor de jeugd. 18.20 Voor de soldaten. 18.50
Sportkroniek. 19.00 Nieuws. 19.30 Folklorist, uitz.
19.40 Gram. 19.50 Lezing. 20.00 Voordr. 20.30 Gram.
21.00 Ork.conc. 22.00 Nieuws. 22.15 Pianorecital.
23.00 Sluiting.
ALS iemand aardappelen, suiker, toma
ten, of welke andere vruchten of produk-
ten van plantaardige oorsprong dan ook,
wil hebben, stapt hij naar de desbetref
fende winkel en koopt wat hem goed
dunkt. Wat dat betreft worden ons zelfs
door de seizoenen nauwelijks beperkingen
opgelegd, wfipt blik en diepvries maken
het ons mogelijk in bijkans elk jaargetijde
te eten waar we zin \n, hebber).
Dit laatste is natuurlijk een
voorrecht van de moderne tijd,
want een eeuw geleden zagen
onze voorouders er werkelijk
geen kans toe in januari aard
beien op tafel te brengen.
Maar dat is voor vandaag
niet ons uitgangspunt Het
verbazingwekkende is eigenlijk, dat wij in
Nederland, met ruim 11 miljoen mensen,
allen kunnen kopen wat wij aan plant
aardige produkten nodig hebben. Dat komt
we zullen het raadsel maar direct uit
de doeken doen door het verschijnsel
dat er kultuurplanten bestaan, d.w.z. va
riëteiten van wilde soortgenoten, waardoor
oogsten worden verkregen die onvoorstel
baar veel hoger zijn dan toen de mens (en
de betreffende planten) in een primitievere
staat verkeerden. Wat dit betreft is het
wel aardig er eens op te wijzen, dat in het
midden van de vorige eeuw eerst in Syrië,
later in Palestina en vervolgens in ver-
schillende andere streken van Klein-Azië.
in het bijzonder in Perzië, een wilde gras
soort werd aangetroffen, die door deskun
digen werd herkend als een in het wild
groeiende tarwesoort, waarvan in de oud-
heid de Triticum dicoccum, dus de Emmer-
tarwe moet zijn voortgekomen. Deze gras
soort, dus deze oervorm van een van onze
tarwerassen, levert een aantal vruchtjes
van minimale korrelgrootte, waardoor on
mogelijk grote oppervlakten zouden moe
ten worden beteeld, wil een genoegzame
hoeveelheid voedsel voor één gezin wor
den verkregen. Door deskundigen is dan
ook berekend, dat de primi
tieve mens die geen kweker,
maar verzamelaar van voed
selgewassen was, een opper
vlakte van ongeveer 20 vier
kante kilometer nodig had om
voldoende vruchten, wortelen
en noten te verzamelen voor
het levensonderhoud van één
mens. Door middel van kultuurplanten kan
een dergelijke oppervlakte momenteel
voldoende voedsel leveren voor 600 men
sen. Zou de mensheid thans nog in het
stadium van 10 of 15 duizend jaar geleden
leven, dan zouden ongeveer 30 miljoen
jager/verzamelaars door de aarde gevoed
kunnen worden, d.w.z. ongeveer 1% van
de tegenwoordige wereldbevolking.
Voor we thans nagaan, hoe uit de wilde
plantenvormen de verschillende kuituur
gewassen zijn ontstaan, is het belangrijk
er even op te wijzen, dat het aanwenden
van kultuurplanten met een geweldige re
volutie is gepaard gegaan, waardoor de
aanblik van de wereld totaal is veranderd.
Daarover een volgende keer.
H. Pétillon
(Nadruk verboden
Het Pools Modern Jazz Quartet dat
gisteren te Haarlem optrad. Men ziet
pianist Jan Krasincki, altsaxofonist
Stanislaw Kalinski, drummer Stanis-
law Otalega en bassist Adam Jedrze-
jewski.
Wie op de naam van het Poolse Modern
Jazz Quartet dat gisteravond in de
matig bezette Tuinzaal van het Haarlem
se Concertgebouw optrad afging en
meende muziek te gaan beluisteren, die
geïnspireerd of vergelijkbaar zou zijn
met het bekende Amerikaanse Quartet,
waarin vibrafonist Milt Jackson de toon
aangeeft, moet wel teleurgesteld zijn.
Maar hij zal dan toch veel plezier heb
ben kunnen beleven aan de jazz, die deze
vier Poolse studenten zij bezoeken ons
land in het kader van een uitwisseling
georganiseerd door het Nederlands Bu
reau voor Buitenlandse Studentenbetrek
kingen ten gehore brachten. Het Pool
se Quartet staat in feite dichter bij de oor
spronkelijke jazz, dan zijn Amerikaanse
naamgenoot. Wel viel er een grote invloed
van Dave Brubeck te bespeuren nu ook
niet bepaald een musicus die zich bij
voorkeur op de pude blues inspireert
maar toch heeft dit kwartet een eigen
stijl weten te verkrijgen, juist door ma
niërisme te vermijden.
Er was een duidelijk verschil tussen de
programma's vóór en na de pauze. Klonk
het spel wat mat er vóór en was er toen
weinig swing, na de onderbreking verbe
terde dat aanmerkelijk en met name in
„Love for sale" en „Opus de Funk" wer
den hoogtepunten bereikt In dit laatste
nummer viel het uitstekende samenspel
tussen pianist Jan Krasnicki en drummer
Stanislaw Otalega, die vaak wat te hard
begeleidde, vooral in de brushes, op. Toch
slaat deze drummer uitzonderlijke figu
ren en is hij technisch zeker voor Euro
pa bijzonder knap. Maar ook hem
speelt het gebrek aan swing een alge
meen Europees fenomeen parten. Bas
sist Adam Jedrzejewski bezat dit onmis
bare en ondefinieerbare bestanddeel van
alle goede jazzmuziek in opvallende mate.
Hij brengt een uitzonderlijk moioe toon
voort en was een sterk stimulerende
kracht Stanislaw Kalwinski, de altsaxo
fonist heeft zich duidelijk Paul Desmond,
de saxofonist van Brubeck, tot voorbeeld
gekozen. Hij heeft echter niet diens koele
„gouden" toon, hoewel hij ook vrijwel
zonder vibrato speelt Toch was zijn spel
harder en iets stugger, wat echter zeker
niet slechter betekent In „Love nest" en
„Sorea" kwam hij tot enkele opvallend
knappe improvisaties, en bewees hij
over een grote vindingrijkheid te beschik
ken.
Een zeer kundig pianist bleek Jan Kras
nicki zelf te zijn, kennelijk de grote sti
mulerende kracht van dit viertal. Zijn
spel herinnert niet alleen aan Brubeck,
maar kennelijk heeft hij ook het nodige
van Errol Garner geleerd. Schijnbaar
zonder de geringste moeite speelt hij de
meest ingewikkelde thema's en improvi
saties. Voor Europa voor Oost-Euro
pa! staat dit kwartet op bijzonder hoog
niveau. In Nederland, noch in de meeste
andere Westeuropese landen, behalve
Zweden wellicht, zal men makkelijk een
amateurensemble kunnen vinden dat ver
gelijkbaar is met dit Poolse kwartet.
In de grote zaal van de Haarlemse mu
ziekschool van de Maatschappij tot Bevor
dering der Toonkunst heeft Jos. de Klerk
zaterdagmiddag in de kring van bestuurs
leden, leerkrachten en genodigden afscheid
genomen als leraar aan de school.
Door de voorzitter van de afdeling
Haarlem van Toonkunst, de heer J. K.
Tadema, werden de heer De Klerk en zijn
echtgenote verwelkomd. In een hartelijk
gestemde toespraak getuigde de heer Ta
dema van de grote waardering, die het
afdelingsbestuur, collega's en leerlingen
gedurende de vijfendertig jaren van zijn
leraarschap voor de heer De Klerk hebben
gevoeld, van hun dankbaarheid voor zijn
lessen en zijn pedagogische leiding, welke
ook zijn betekenis als mens kon openbaren.
„In stilte en in alle eenvoud, wars van
snoeverij, verrichtte hij zijn werk en de
resultaten waren voortreffelijk." De heer
Tadema uitte zijn bewondering voor de
heer De Klerk om zijn bekwaamheid als
musicoloog en ook als zanger. Hij bracht
de Toonkunstuitvoering in het voorjaar
van 1919 in herinnering, waarbij Jos. de
Klerk onvoorbereid de solo-bariton-partij
Wolf Ferraris „La Vita nuova" zong. Ook
voor zijn werk als muziekrecensent toon-
d de heer Tadema grote waardering.
Namens de afdeling bood de voorzitter
d heer De Klerk een enveloppe met in
houd aan.
De directeur van de muziekschool, de
1415. Toen zat er voor Ydo niets anders op, dan het dorp maar weer te verlaten
en verder te trekken; want waar geen mens te zien was, kon hij toch niets verkopen
De hele streek, die hij doortrok, was al even stil als het dorp. Op de akkers, op de
wegen was het eenzaam, want geen mens liep daar.
Ydo begreep er niets van; hij begon het steeds vreemder te vinden. Hij liep in.z'n
eentje verder en bereikte de stad, die een uur verder lag. Daar zag hij eindelijk weer
mensen, toen hij de poort binnenging.
25. Het was vreemd, maar als die twee jonge mensen
elkaar aankeken net als twee jonge stieren in de
kudde met gebogen hoofden en achterdochtige boze blik
ken, kreeg Julie het idee, dat zij feitelijk overal bui
ten stond. Zij waren volkomen in hun eigen belangen,
in hun eigen persoonlijke haat gewikkeld.
Het gaf haar een eigenaardige sensatie, alsof zij luis
terde naar een privé-gesprek, dat zij verondersteld
werd niet te horen En zij herinnerde zich bij deze ge
legenheden. dat zij eens gelezen had, dat haat dichter
bij liefde stond, dan medelijden of wat ook. Het gai
haar een onprettig gevoel Aanvankelijk was dat niel
duidelijk geweest, maar het kwam nu met een schrik
wekkende vasthoudendheid in haar geest terug. Dif
twee konden elkaar woedend aankijken, maar met een
volkomen vergeten van alles om hen heen.
Eens had zij tegen Rob gezegd: Ik geloof eerlijk,
dat het zeer goed zou zijn, als Isabelle met Donal Men-
zies trouwde. Ik geloof, dat het een beste kerel is.
Rob staarde haar een ogenblik aan en zij toen nijdig:
Trouwen mei die roodharige spion? Nou zeg, als
jeblieft niet, hè?
Maar ik vind hem erg aardig, had Julie aange
houden en Rob lachte even.
Ja, maar je vindt David Baxter ook aardig, is het
niet? Dus geloof ik niet, dat we veel vertrouwen in je
smaak kunnen hebben.
Maar ik vind jou toch ook nogal aardig, wees Ju
lie hem terecht
Rob lachte en nam haar in zijn armen.
Lieveling, dat is de uitzondering, die de regel be
vestigt
Maar ik houd van je, fluisterde Julie impulsief.
En dat verwondert me niet, lieveling, zei Rob.
Als je dat niet deed. zou ik lang niet zo'n respect
voor je hebben.
Het was aan het einde van drie weken, dat Julie plot
seling met een schok vaststelde hoe volledig haar iso
lering wel was Het was of zij een koude scheut water
in haar hals gegoten kreeg. David Baxter was circa
veertien dagen tevoren naar de Ferndales teruggegaan.
Hij was maar een week bij Burgoyne gebleven en zij
werd zich bewust van een, zoals zij zelf zeer goed be
greep, onredelijk gevoel van verontwaardiging, dat hij
niet getracht had haar vaarwel te zeggen, voor hij te
rugging. Nu hij werkelijk weg was, kreeg zij het ge
voel, dat zij iets werkelijk zeer kostbaars verloren had.
Mevrouw Timball lag met koorts in bed. Zij lag in
haar hut en wilde niemand anders zien dan Rob en
Isabelle, zodat Julie niet veel te doen had. Zij beslooi
tot een reeds lang noodzakelijke aanval op het zuivel-
huis.
Het was een groot koel gebouw, met van leem ge
maakte muren van een voet dik en met een goed rieten
dak. Binnen liep een lange tafel rond het gehele ge
bouw. Over die tafel goot een jongen voortdurend water,
zodat er een vochtige koele damp hing. Het licht kwam
door groen muskietengaas en viel op een grote karn, die,
doordat zij goed gepoetst was, een dof licht in de voch
tige ruimte verspreidde. De grote kommen met room
leken net bleke mannen op de natte tafel en de meta
len kannen hadden een groenachtige glans. Het waren
die kannen, waar Julie zich ongerust over maakte. De
jongen kookte ze niet behoorlijk uit en zij ging er op een
middag heen met het voornemen hem daar eens goed
over onder handen te nemen
Maar er was niemand te zien De kok was ook wegge
gaan en de huisjongen was bij de rivier, bezig met het
wassen van kleren in het kleine beetje water, dat nog
over was. Bully, de hond, zwierf rond als een leeuw in
een kooi. Hij tilde tegenwoordig als hij Julie ontmoette
alleen maar even zijn bovenlip op en liet zijn witte tan
den zien, maar gromde niet meer tegen haar. Isabelle
was bij mevrouw Timvall in de hut en Rob was sedert
het ontbijt al weg. Julie ging het zuivelhuis binnen. Zij
vond het een goed idee om wat theebroodjes te maken
Er was in ieder geval genoeg zure room en daar kon zii
wel wat van gebruiken. Zij had een recept voor het ma
ken van roomkaasjes, maar die hingen al aan de bal
kenkleine ronde balletjes in mousselinen zakjes.
Het was een opluchting de koele vochtige lucht var
het zuivelhuis om je heen te hebben, na die droge sis
sende hitte daarbuiten. Zij bleef een ogenblik stilstaan
om haar ogen aan de zachte groene schemering te wen
nen en verstijfde toen plotseling. Zij voelde het bloed
uit haar gezicht wegtrekken en haar handen verkillen
Op de vochtige vloer, waar nog kleine stroompjes wa
ter liepen, zoals zij van de druipende tafels waren afge
lopen, zwaaide een dik bruin touw heen en weer, een
kronkelend ding met een giftige afgeplatte kop. Zij
herinnerde zich in een flits alles, wat zij ooit dienaan
gaande had gehoord. Als het een adder was, was men
veilig als men vóór hem stond, omdat dit soort adders
achterwaarts uitviel. Zij trachtte haar zelfbeheersing
terug te krijgen en keek eens om. Het was een adder.
De helft van zijn dikke lichaam lag op de vloer opge
rold, de andere helft was opgericht en zwaaide voor- en
achteruit, terwijl de kop afschrikwekkende patronen in
de lucht beschreef en gereed was om aan te vallen. Zij
kon zich niet bewegen. Haar mond voelde kurkdroog
aan. Zij kon zelfs het droge ritselen van zijn schubben
horen, toen het dier terugzwaaide en als een havik in aan-
valshouding onbeweeglijk bleef. Toen haar ogen nog
verder aan de halve duisternis gewend waren, kon zij
de ogen van de slang zien, helder, boos en onwrikbaar.
Zij was zich nu afschuwelijk bewust van haar isolering.
Rob was weg, Isabelle was in die geheimzinnige hut.
waar mevrouw Timball ziek lag en de melkjongen lag
in de kraal te slapen. Al de gebouwen van de farm wa
ren leeg en verlaten. Ineens echter hoorde zij de regel
matige hoefslag van een naderend paard. David, vloog
iet haar door het hoofd, David! Zij staarde naar de af
geplatte kop van de slang en haar geest werkte in wilde
.•anorde.
Zij vroeg zich af, of het kwaad zou kunnen te gillen
iet zou fataal zijn je te bewegen. Die slang kon, en zou
at ook doen, in een onderdeel van een seconde toe
laan. Maar men zei toch wel eens, dat slangen doof wa
rn. Zou ze durven gillen?
Plotseling wist zij met een gevoel van verkilling, dat
et David niet was. Davids paard had niet die lange
:ang en David hield op een andere manier stil. Zij wist
irecies op wat voor manier hij zijn teugels aanhaalde
:n afsteeg. Zij hoorde iemand afstijgen, hoorde het
>aard even heen en weer trappelen en een stem, die
ep: Hei daar! Hei, zegTimball!
Het was Burgoyne.
Later heeft zij nooit meer precies geweten of zij ge-
ild had of niet. Voor zover zij wist, hield zij haar ogen
.trak gevestigd op die giftige kop. die met ogen als ge
polijste kiezelstenen voor haar voorwaarts en achter
waarts zwaaide.
(Wordt vervolgd)
heer J. P. Vincent dankte als vriend de
scheidende leraar voor alles wat hij voor
de school gedaan had. Allerlei prettige
belevenissen bracht de heer Vincent daar
bij in herinnering. Als afscheidsgeschenk
overhandigde de directeur de heer De
Klerk een exemplaar van de luxe-uitgave
van de „Camera Obscura", waarmede hij
een speciale wens in vervulling deed gaan.
Hartelijke woorden van dankbaarheid
sprak de lerares Alie Michielsen, voor wie
De Klerks compositie-lessen onvergete
lijk zullen blijven. De lerares Dets Neder-
koorn deed haar toespraak vergezeld gaan
van een praktisch geschenk: een elek
trische koffiemolen, die met Hildebrands
befaamde boek als een herinnering aan de
prettige collegiale samenwerking be
schouwd kon worden. Een bon voor een
grammofoonplaat werd hieraan toege
voegd.
Bewogen dankte Jos. de Klerk voor al
deze bewijzen van sympathie en waar
dering. „Er ligt hier in deze school, waar
ik niets anders dan gewoon mijn werk heb
gedaan, een stuk van mijn leven, waar ik
altijd met plezier aan terug zal denken,"
zo besloot de heer De Klerk.
Het duurde hierna nog geruime tijd eer
deze intieme afscheids-bijeenkomst be
ëindigd werd.
De bekende televise-omroepster Hannie
Lips zal op 28 mei in het huwelijk treden
met de heer H. Scholten, industrieel te
Enschede. Het huwelijk heeft plaats in
Rotterdam, waar Hannie Lips woont. Van
de zijde van de K.R.O. vernamen wij, dat
de populaire omroepster ook na haar hu
welijk regelmatig op de beeldbuis zal blij
ven verschijnen, zij het mogelijk met een
iets geringere frequentie dan tot dusver
het geval is geweest. De kijkers zullen
haar in elk geval echter nog als omroep
ster zien en ook de kinderen zullen „Tante
Hannie" voorlopig nog niet hoeven te
missen.
„DE WERELD VAN HET ZWART EN
WIT" is de titel van een boekje over gra
fische kunst, uitgegeven door de Wereld-
Bibliotheek N.V. in opdracht van de Ver
eniging tot bevordering der grafische kunst
„De Grafische" en de Exlibris Kring der
W.B. Vereniging. Het succes van een der
gelijk boekje, dat een tien jaar geleden
werd uitgegeven, stimuleerde het ver
schijnen van het eerstgenoemd, dat ik
met veel plezier aanbeveel. We ontmoe
ten in dit werkje onder meer reprodukties
van prenten van kunstenaars, die ik met
veel aandrang onder uw aandacht mocht
brengen. Ik denk nu aan Veldhoen en
Chailloux, die geen onbekenden meer voor
ons behoeven te zijn. Ik denk aan Huig,
van wiens werk „In 't Goede Uur" een
tentoonstelling gemaakt zal worden, aan
Mensinga, wiens naam ook op het pro
gramma van deze kunstzaal voorkomt
M. C. Escher, die onlangs in onze con
treien exposeerde en van wiens prenten
er enige in „Erbij" gereproduceerd wer
den, schreef voor deze uitgave een zeer
lezenswaardig stuk over zijn oneindig
heidsbenaderingen. Mij persoonlijk deed
de bijdrage van de heer J. N. van Wes-
sem over het grafische portret een enorm
plezier, dat overigens niet door een ieder
gedeeld zal worden. Een waarschuwing aan
vele zich zo noemende kunstenaars en
kunstbeschouwers is eigenlijk de bijdra
ge van Pam G. Rueter, die zijn gedach
ten laat gaan over het Exlibris maar die
gedachten neerlegde in woorden van ver
derstrekkende betekenis. Het is niet ver
wonderlijk dat juist de zo aan zijn tech
niek gebonden graficus zich bezint op
grenzen, op het plezier maar ook het ge
vaar van grensoverschrijdingen. Zijn stuk
vormt een welkom tegenwicht op de wij
ze waarop Ru van Rossum de moderne
stromingen in de grafiek onder een wat
troebele loep neemt. Diens enthousiasme
over de nieuwe mogelijkheden in de
grafiek door het gebruik van verschillen
de technieken door elkaar kan ik maar
moeilijk delen, zeker wanneer het werk
van de burijn op schilderachtige wijze met
kleur overdrukt wordt. Van Rossum vindt
het onbegrijpelijk dat nog steeds enkele
akademies hier te lande de methode pro
pageren om door middel van gegraveer
de lijnen alle toonnuances die op het schil
derij mogelijk zijn in het koper imiteren.
Zolang Van Rossum daarvan geen voor
beeld reproduceert geloof ik van zijn be
wering niets. Wel weet ik dat toonnuan-
ceringen in het algemeen betracht worden
en acht dit minstens een goede oefening
in discipline. Ook de heer Van Wessem
waarschuwt Van Rossum als hij schrijft:
„de techniek (van de grafiek) is zeer
boeiend. Dit houdt het gevaar in dat de
kunstenaar zich meer met het proces van
het maken dan met het eindresultaat be
zighoudt, zodat zijn kunstwerk niet leeft".
Over het illustreren van „litteraire"
teksten zegt de heer Chr. Leeflang een en
ander. Enige dichters en schrijvers schre
ven bij bestaande prenten een gedicht of
een brok proza.
Bob Buys
