Horen en zien
Misdaad
omi een
Giro 308
Eerste Kamerleden bezorgd
over regeringsbeleid
Alphenanr
Panda cn de mecster^diplomaat
Toch ió liet
zo
Avonturen van een hond
Moskou stoort de
BBC niet meer
Ydo en de Draak
NAAIMACHINES
11
DE COMMERCIëLE TELEVISIE
radio televisie
AANKONDIGINGEN EN
NABESCHOUWINGEN
Televisiepremière van
Paljas
GROOT
SPRAAK
J
ROMAN VAN
JANE
ENGLAND
De radio geeft vrijdag
T elevisie programma
DONDERDAG 4 FEBRUARI 1960
54. De beide diplomaten bleven elkaar
een hele tijd de hand schudden tot Panda
er ongeduldig van werd. „Het kan best
zijn, dat Nummer Een de boortoren niet
zomaar in de lucht wou laten vliegen, om
dat zoiets nogal opzichtig was," dacht hij,
„maar intussen is het toch gebeurd. En
ondanks zijn vriendelijke praatjes wil hij
toch ook verhinderen, dat er hier naar
olie wordt geboord!" Misschien dacht
Archibald Smurk hetzelfde, maar hij ver
borg deze gedachten natuurlijk achter
een vriendelijke diplomat enlach. „Trek
het u niet aan, wat u wilde agentjes de
den," sprak hij troostend, „zij zijn nog
wat onbezonnen. Ik zal een nieuwe boorto
ren laten neerzetten en ik vertrouw, dat
gij, mijn vriend, ervoor zult waken, dat
uw robbedoezen deze met rust laten. Ook
gij, zoete vriend, stelt belang in de vriend
schappelijke betrekkingen tussen onze lan
den, nietwaar?" „Ik wil nog verder gaan
dan d,at," antwoordde Nummer Een met
fluwelen stem, „ik zal mijn agenten op
dracht geven het kivaad te herstellen en
de toren ogenblikkelijk te herbouwen!"
En hij voegde de daad bij het woord. Dat
valt me van hem mee," dacht Panda, „hij
wil het werkelijk goed maken!" Maar voor
Smurk scheen het, vreemd genoeg, een te
genvaller te zijn. Voor het eerst verloor
deze diplomaat zijn zelfverzekerdheid.
Met groeiende onrust zag hij toe, hoe de
geheime agenten hard aan het werk gin
gen. Naarmate het werk vorderde, groei
de ook zijn onrust. „Lieve help," mom
pelde hij, „ik geloof, dat ik Nummer Een
heb onderschat! Ik begrijp zijn bedoelin
gen niet meer
Blijkens het voorlopige verslag van de commissie van rapporteurs uit de Eerste
Kamer over de onderwijsbegroting voor 1960 vroegen vele leden zich met bezorgd
heid af, of de wijze, waarop de staatssecretaris, die in het bijzonder mede belast is
met de behartiging van de radio en de televisie, geneigd schijnt te zijn het vraagstuk
van de commerciële televisie op te lossen, wel past in de denkwijze van het Neder
landse volk en of hierdoor op den duur geen onherstelbare schade aan onze cultuur
zou worden toegebracht. Algemeen sprak men de verwachting uit, dat de televisie
nota ook aan de Eerste Kamer toegezonden en daar ook behandeld zal worden. Ver
scheidene leden wilden, ten einde misverstand te voorkomen, reeds thans uitdrukke
lijk te kennen geven, dat zij tegenstanders waren van het invoeren van een commer
cieel televisieprogramma naast de programma's, welke thans worden verzorgd door
de omroepverenigingen en door de Nederlandse Televisie Stichting.
Enkele leden verklaarden evenoens tegen
standers te zijn van commerciële televi
sie. Zij zagen daarin een bevoorrechting
van de grootste ondernemingen en een
bedreiging van het peil der uitzendingen.
Vele andere leden stelden voorop, dat
blijkens een communiqué, uitgaande van
het departement van Onderwijs, Kunsten
en Wetenschappen en dat van Economi
sche zaken, de regering het invoeren van
commerciële televisie overweegt. Tot nu
toe had de regering slechts gesproken over
reclameboodschappen in de televisie daar
bij de indruk wekkend, dat er voorstellen
te wachten waren reclame toe te laten in
de bestaande televisieprogramma's. Afge
zien van bezwaren, aan dat laatste sys
teem verbonden, wilden deze leden na
drukkelijk vèrklaren, dat commerciële te-
De opvoering van een opera ten behoeve
van een televisie-uitzending is een kq^t-
bare onderneming, althans wanneer daar
aan de zorg besteed wordt, die voor een
muzikaal-dramatisch toneelwerk verant
woord genoemd kan worden. Een enkele
keer zijn de Nederlandse televisiekijkers
wel eens verwend geworden, bijvoorbeeld
met de uitzending van Smetana's „De ver
kochte bruid", die eind 1958 al9 een ware
kerstverrassing werd geschonken. Maar
overigens kon aan de opgevoerde opera
kunst slechts een plaats van ondergeschik
te betekenis in de televisie-programma's
worden gegeven. Het ziet er echter naar
uit. dat hierin verandering zal gebracht
kunnen worden en dat operaminnaars
meer dan voorheen het geval was door de
televisie tevreden gesteld kunnen worden
zonder het risico van een financiële
debacle van de betrokken omroepinstanties
De KRO heeft namelijk woensdagavond
de proef genomen het Marionetten-theater
van Bert Brugman een opvoering van de
opera „Paljas" van Ruggiero Leoncavallo
voor de televisie-camera's te doen geven
Het werk werd in een verkorte vorm ge
bracht, maar toch met een volledigheid,
die de dramatische logica en ontwikkeling
geen geweld aandeed. Er was hier sprake
van opvoering volgens het play-back-
principe, want de muziek werd vertolkt
door de sopraan Maria Callas als Nedda.
de tenor Guiseppe di Stefano als Carcio
Tito Gobbi als Tonio. de tenor Nicola Mon
ti als Beppo en de bariton Rolando Panerai
als Silvio. En voorts hoorde men door mid
del van de geluidsband, die bij de op
voering werd gebruikt, het koor en het
orkest van de Scala in Milaan. De dirigent
van deze opname was Tulio Serafin.
Vader Brugmans poppen „speelden" de
opera, meesterlijk bediend door de zonen
van de familie. Het was een heel bijzon
dere werkelijkheid, die op het beeldscherm
kwam. Men hoorde niet in de eerste plaats
de beroemde vocalisten en evenmin bleef
men beseffen, dat hier levenloze poppen
werden ingeschakeld, maar men onderging
de felle dramatiek van het theaterstuk in
al haar meeslepende heftigheid en men zag
de marionetten als mensen aan wie niets
menselijks vreemd was, die konden lief
hebben, haten en verraden en die tegen
eenzaamheid niet opgewassen waren.
De suggestieve macht van deze opvoering
was groot en stimuleerde de fantasie van
de kijkers. Men zag en hoorde het verhaal
zelf en aanvaardde de theatrale elementen,
die Oscar Bie in zijn standaardwerk over
de opera tot de uitspraak: „de opera is een
onmogelijk kunstwerk" hadden gebracht
als volkomen natuurlijk. Dit televisie
experiment is voor wat „Paljas" betreft
zeer geslaagd. Moge het nog dikwijls met
andere opera's herhaald worden!
Eerder in het programma konden de
kijkers hun ogen de circuskost geven, toen
Jos. van der Valk weer in Treslong zijn
„Piste" presenteerde.
Beeldschermer
levisie, waarbij programma's worden ge
maakt, ten einde zoveel mogelijk kijkers
te trekken voor reclameboodschappen, bij
hen op onoverkomelijke bezwaren stuit.
Voorts herinnerden deze leden eraan, dat
er sprake is van eventuele exploitatie van
dt commerciële televisie op te dragen aan
een onafhankelijke maatschappij. Kan de
regering nader uiteenzetten, wat te dezen
met „onafhankelijk" wordt bedoeld? Van
wie zal een zodanige maatschappij onaf
hankelijk zijn?
Indien de regering, naar deze leden
aannamen, in een commerciële televisie
wel bezwaar zou zien voor de cultuur in
het algemeen en voor het culturele pro
gramma van de N.T..S en van de omroep
verenigingen in het bijzonder, maar ge
zwicht zou zijn voor het zogenaamde be
lang van onze nationale economie, dan
zouden deze leden gaarne een uiteenzet
ting ontvangen van het gewicht van die
economische belangen. Zij vestigen er
hierbij tie aandacht öp, dat men met dè
televisie, welke slechts wéinige kilome
ters buiten onze landsgrenzen reikt, geen
propaganda kan maken voor het Neder
landse produkt in het buitenland./
Niet te verwonderen is het, zo vervolg
den deze leden, dat de enige maatschap
pij, welke concessie gevraagd heeft voor
commerciële televisie, gevormd is door
banken, enige grote industrieën, grote
winkelbedrijven en een aantal grote dag
bladen, nl. de naamloze vennootschap in
oprichting „Onafhankelijke Televisie Ex
ploitatie Maatschappij" (O.T.E.M.). De
dagbladen, welke aan de O.T.E.M. deel
nemen, doen dit volgens deze leden ten
dele, omdat zij gekant zijn tegen het hui
dige omroep- en televisiebestel, voor een
ander deel, omdat zij blijkbaar hopen de
verliezen door minderg advertentieop
brengst bij de komst van de commercië
le televisie te compenseren door de wins
ten, welke met commerciële televisie kun
nen worden gemaakt.
Te dezer zake zouden deze leden gaar
ne vernemen, of de regering het niet ge
vaarlijk acht, dat zeer vele dagbladen,
welke dank zij hun advertentieopbrengst
een juist sluitende begroting hebben, door
het verlies van advertenties in grote
moeilijkheden zullen raken. Of is de re
gering -vellicht van mening, dat, indien een
aantal dagbladen moet verdwijnen ten ge
volge van de commerciële televisie, dit
verdwijnen van zakelijke instellingen nu
eenmaal op alle gebieden van het econo-
Advertentie
KRUISWEG 47-49 HAARLEM
Het populariseren van wetenschap is
een uitermate riskant bedrijf, vooral wan
neer de klemtoon te weing op het weten
schappelijke is gelegd. Dan is de kans
groot, dat de lezers door een te veel aan
gepopulariseerde uitspraken een te kort
aan begrip krijgen en in wanbegrip ver
vallen. En dat is veel gevaar-
lijker en katastrofaler, dan
wanneer de popularisator zijn
kennis maar voor zich had ge
houden, inplaats van deze te
slijten aan een publiek dat
zich door zijn uitspraken laat
overbluffen.
Verschillende boeken, die
het grote publiek een inzicht willen geven
van de stand van de biologische weten
schap op dit ogenblik, lijden aan dat euvel.
Als voorbeeld noemen we het onlangs ver
schenen boek van D. Stolze: „De wereld
van morgen", waarin een baaierd van fei
ten worden aangehaald, die we onmogelijk
alle op de korrel kunnen nemen. We zullen
er slechts één graantje uithalen, niet om
dat we iets tegen mijnheer Stolze hebben,
maar als bewijs van slechte voorlichting.
De schrijver noemt in het begin van zijn
boek de proeftuin van het Brookhaven Na
tional Laboratory het moderne paradijs op
het Amerikaanse Long Island, de nieuwe
hof van Eden, waar botanici de daad van
de derde scheppingsdag willen herhalen,
t.w. nieuwe planten scheppen door bestra
ling met de radio-isotoop kobalt-60. Ook
vertelt hy van proeven, genomen aan de
universiteit van Californië, waar het sper
ma van kippenrassen op grote schaal ra
dioactief werd bestraald, omdat de onder
zoekers verwachten erin te zullen slagen
een nieuw kippenras te scheppen, dat uit
zonderlijk veel eieren legt, of andere waar
devolle voordelen bezit. Hij zegt: „Men wil
de natuur zelf veranderen en dan ver
beteren. Biofysica, chemie en genetica
werken samen om het grote doel te berei
ken: nieuwe vormen van leven te schep-
pen, die de aarde tevoren niet heeft aan
schouwd. De onderzoekers willen de na
tuur dwingen in zekere zin „op comman
do" mutaties, andere vormen van leven,
voort te brengen."
Voorts: „De wetenschap van onze dagen
heeft het vraagstuk van de erfelijkheid al
in aanzienlijke mate opge
lost. Wij weten nu, dat el
ke erfelijke eigenschap in
het erfgoed van een geslachts
cel door een bepaald gen
wordt vertegenwoordigd
een uit eiwit en nucleïnezuren
samengesteld molecuu. Deze
zogenaamde nucleoproteïnen
zijn de grootste en meest ingewikkelde
moleculen, die< wij in de natuur kennen.
Plotselinge sprongsgewijze veranderingen
in de nucleoproteïnen hebben verandering
in het erfgoed van het levend organisme
(een mutatie dus) tengevolge, waardoor
een mutant ontstaat".
Tenslotte nog: „Er worden nieuwe theo
ries ypgesteld, en gezien de zich in steeds
sneller tempo voltrekkende ontwikkeling
van de wetenschap, lijkt de tijd niet ver
meer te zijn, waarin de mens door middel
van radio-actieve bestraling of anderszins
de mutaties te voorschijn kan brengen die
hij wenst. Zijn macht over de natuur zou
daarna volledig zijn. Hij zou alle vormen
van leven naar eigen inzicht kunnen ver
anderen en een geheel nieuwe planten- en
dierenwereld kunnen scheppen".
Kijk, dit is nu een popularisering van
de slechtste soort. Want dit zijn suggesties
en voorspellingen die naar niets lijken
Omdat, tot op dit ogenblik de proefnemers
maar wat schoten in het wilde weg lossen
en helemaal niet weten, waarmee zij
werken.
Daarover een volgende keer.
H. Pétillon
(Nadruk verboden).
mische leven voorkomt en dat ook deze
dagbladen dan maar het slachtoffer moe
ten worden van de harde economische
wet?
Er bestaat, aldus deze leden, mogelijk
nog een geheel andere overweging bij de
regering, welke ook geldt voor een deel
van de leden van het werkcomité van de
O.T.E.M. Deze is volgens hen een samen
voeging van twee groepen van willekeuri
ge personen, van wie de ene groep niet in
de eerste plaats geld wil verdienen door
exploitatie van televisieprogramma's,
maar de bedoeling heeft het huidige tele
visiebestel af te breken en een nationaal
bestel te vestigen, ook al zou dat dan moe
ten gebeuren door commerciële televisie.
Deze Kamerleden, die hier geen oordeel
willen uitspreken over het huidige televi
siebestel, wilden uitdrukkelijk verklaren,
dat zij te dezen het middel veel erger acht
ten dan de kwaal. Mocht de vorenbedoel
de overweging echter van invloed zijn op
de plannen van de regering, dan zouden
deze leden dit gaarne vernemen, opdat
haar bedoelingen in dit opzicht duidelijk
kunnen worden onderkend.
Vreest de regering niet, aldus verder
deze leden, dat de <Jpor haar bedoelde op
zet van een commerciële-televisiemai.L-
schappij ertoe zal leiden, dat grote bedrij-
~Vën,-welker werkzaamheid op een geheel
ander terrein ligt, .zullen gaan optreden
als exploitanten van belangrijke opinie-
vormende communicatiemedia? Acht de
regering zulks uit democratisch oogpunt
niet zeer gevaarlijk?
Welke criteria denkt zij aan te leggen
bi? het toekennen van een zendmachtiging
voor commerciële televisie? Is het de be
doeling een monopolie-positie te geven
aan één maatschappij of kunnen meer
dere commerciële-televisiemaatschappijen
een zendmachtiging ontvangen? Welke
maatstaven z--llen dan worden aangelegd?
(De Kamercommissie heeft blijkbaar
niet geweten, of anders over het hoofd ge
zien, dat een groep van 43 dagblad-onder
nemingen (later tot 47 aangegroeid) reeds
o, 17 september 1959 de minister om zend-
LONDEN (Reuter/UPI) De Russi
sche autoriteiten hebben Sir Patrick Ri
ley, de Britse ambassadeur in Moskou,
meegedeeld dat het storen van het B.B.C.-
programma voor de Sovjet-Unie woens
dagavond zou worden gestaakt. Het is niet
bekend of ook het storen van B.B.C.-uit-
zendingen in andere Oosteuropese talen
zal worden opgegeven. Deze maatregel is
voorafgegaan door een Brits-Russische
culturele overeenkomst die op 1 december
in Londen werd gesloten.
Het is niet de eerste keer dat Moskou
belooft de uitzendingen van de B.B.C. niet
meer te storen. In april 1956, toen Boel-
ganin en Kroesjtsjev naar Londen kwa
men, werden de stoorzenders ook stilge
zet. Maar in oktober van dat jaar, toen
d-~ Hongaarse opstand uitbrak, werden ze
weer in werking gesteld en sedertdien heb
ben ze de B.B.C.-uitzendingen altijd ge
stoord. In september vorig jaar werd het
storen van de programma's die de „Voice
of America" uitzendt enigermate ver
minderd, vermoedelijk met het oog op
Kroesjtsjevs lezoek aan Amerika. Daar
om vermoedt men te Konden dat het hui
dige besluit slechts een „politieke" voor
bereiding is voor de topconferentie die
op 16 mei in Parijs begint.
Advertentie
Wat kan men doen om onze
mensen te helpen, die onder
de meest kommervolle om
standigheden te midden van
een vijandige bevolking in
Indonesië moeten leven?
Stort zoveel mogelijk geld op
giro 308 van de stichting
„Hulp aan Landgenoten in In
donesië", Burg. De Monchy-
plein 6 te Den Haag, die als
enige organisatie reeds jaren
de nood zoveel mogelijk
lenigt en de belangen van de
spijtoptanten behartigt.
.r.achtiging voor het uitzenden van recla
meboodschappen via de televisie heeft
verzocht. De O.T.E.M. is in feite dus be
paald niet de enige aanvrager van een
concessie op dit gebied. Red.)
4445. VreemdYdo voelde opeens geen angst meer voor de draak. Hij zag, hoe
het dier smulde van het lekkers. Het zag er helemaal zo gevaarlijk niet meer uit.
Toen ook deze suikerstok op was, boog de draak zijn kop weer naar Ydo toe.
Nee, vrindje, nou krijg je niet meer, zei Ydo. Je bent me een veel te dure klant.
Toch nog niet helemaal gerust keek hij, wat het dier zou doen. Voor alle zekerheid
hield hij zijn hand wat in de buurt van de mars, om zo nodig de draak af te leiden
met nog meer snoepgoed.
Maar opeens legde de draak zijn geweldige kop naast Ydo op de grond, sloot zijn
ogen en begon te spinnen als een poes. En Ydo aaide hem zomaar met zijn hand
over de kop
Zijn gezicht werd bleek en leek op dat van een klein
en heel stout kind, dat tot de ontdekking komt, dat
weerstand nutteloos is. Juist op dat ogenblik kwam
John Ferndale de hal binnen. Zijn gewoonlijk zo goedige
gezicht had een boze en strenge uitdrukking.
Dat is genoeg, Timball, zei hij hard en strak.
We zullen je hier dulden tot Julie vanavond in staat is
ons precies te zeggen wat zii van de gehele zaak denkt.
Voor je paard wordt gezorgd en er is een logeerkamer
tot je beschikking. Maar we zullen je erkentelijk zijn,
als je ons tot dat ogenblik je gezelschap zoveel mogelijk
ontzeggen wilt. En als je nu even mee wilt gaan, zal ik
jou je hut wijzen.
Ik wil Julie spreken, zei Rob op de toon van een
dwingerig kind.
Als ze je vanavond spreken wil, dan kan ze dat, zei
Ferndale onverstoorbaar.
Rob bleef hem een seconde aanstaren, zich blijkbaar
afvragend of aanval de beste verdediging zou zijn. Zijn
donkere ogen hadden een te heldere uitdrukking en er
trilde in zijn wang een spiertje, terwijl zijn lippen ver
dacht trilden. N
Mevrouw Ferndale zuchtte Arme jongen, dacht ze,
arme jongen. Hij is doodsbenauwd. En zij vervolgde
haar gedachten met een: Arme Julie!
Kom,'ga mee, zei John Ferndale kortaf en Rob
volgde hem.
ZEVENTIENDE HOOFDSTUK
Rob lag in een lange rieten stoel op de stoep voor de
hut. Hij had een beetje geslapen, maar was wakker ge
worden met een gevoel van mislukking en paniek. Ter
wijl hij daar lag en luisterde naar de geluiden van de
boerderij van de Ferndales, kwam hij tot de conclusie,
dat hij aan Isabelle dacht. En zo begon hij ook aan zijn
eigen farm te denken. En aan zijn moeder.
Misschien was hij ook wel een dwaas geweest te
verwachten, dat Julie zich tevreden zou stellen met de
toestanden, zoals die op de farm van de Timballs be
stonden. Maar Isabelle scheen er zich nooit iets van te
hebben aangetrokken. Het was echter ook waar, dat
Isabelle nooit iets anders gekend had. Zij accepteerde
het nu eenmaal, dat de mensen zo leefden. Dat had hij
zelf ook gedaan, maar hij had trouwens iedere mogelij-
de gelegenheid aangegrepen er vandaan te komen.
Wat voor recht hadden de Ferndales zich er mee te
bemoeien. Julie had er toch wel eens iets van kunnen
zeggen, als de farm van de Timballs haar niet aan
stond? Zij was daartoe volkomen in staat. En nu moest
die Baxter zich er ook in gaan mengen; die man met
zijn lange sombere gezicht en zijn onplezierige koude
ogen.
Hij legde de vingers tegen zijn pijnlijk kloppende sla
pen. Dat drinkgelag daar in Kantani! Hij veronderstel
de, dat Burgoyne of Baxter Julie daarover ook wel
zou hebben verteld. Hij kreeg een kleur. Als een man
dan ook niet eens een borreltje kon nemen, zonder dat
ieder zich er mee bemoeide
Maar het hielp allemaal niets. Hij kon zich niet op
werken tot een behoorlijke staat van verzet. Julie had
de farm van de Timballs verlaten. Zij was hier terug
en zou hier blijven totdat hij bewijzen kon dat hij in een
positie was om te trouwen en de hemel mocht weten,
wanneer dat het geval zou zijn was er voor hem niet
de minste hoop haar terug te krijgen. Het zou beteke
nen, dat zijn moeder dat zou moeten garanderen en hij
had zo'n iedee, dat zij daar niet erg welwillend tegen-'
over zou staan. Hoewel zij de laatste weken met Julie
en zijn verloving met haar verzoend scheen te rijn, had
hij toch het onrustige gevoel, dat zij maar al te blij zou
zijn. dat het allemaal van de baan was.
En wat had Baxter bedoeld met dat bedriegen van
Isabelle? Wie dacht daar nu over.
Er was zelfs niets om haar mee te bedriegen. Het
was natuurlijk mogelijk, dat het kind het niet best had
gehad. Hij had zich nooit veel aan haar gelegen laten
liggen, haar op de farm achter gelaten en was zich el
ders gaan amuseren. Maar dat kon je toch geen bedrie
gen noemen.
Op haar weg naar het hoofdgebouw kwam Ann Fern
dale langs de logeerhut. Zij hield haar ogen afgewend
en deed net of ze Rob niet zag. Hij kreeg een kleur als
vuur. Dat was werkelijk het toppunt, want tenslotte was
het Ann geweest, die hem had aangemoedigd om zon
der Julie hier op bezoek te komen. Ze had wel niets
gezegd, maar had toch verheugd geleken hem te zien
Zij verdween in de hal en liet hem weer aan zijn ge
dachten over. Lion draafde over het terrein en ging er
gens een schaduw plek opzoeken. Katherine Dwight, de
gezelschapsjuffrouw, die zou weggaan, kwam naar bui
ten en liep met afgemeten pasjes op haar hoge hakken
naar haar eigen hut. Zij wierp hem een uitnodigende
blik toe, maar hij staarde haar alleen maar gemelijk
aan. Hij vond haar een verschrikkelijk mens, dacht hij,
met die geplukte wenkbrauwen en die metaalachtige
stem. Als ze lachte, dan leek het net op het gekrijs van
een papegaai.
Als hij zich maar niet zo ellendig voelde, zou hij eens
flink herrie maken en er op staan, dat Julie terug zou
komen. Hij wist heel goed, dat dit kinderachtig was,
maar daarvoor sloot hij zijn ogen, zoals hij zijn ogen
sloot voor alles wat onaangenaam was. Zij zou nu ze
ker niet komen. En weer werd hij zich bewust van die
oprijzende golf van paniek en verlies, welke door hem
heentrok.
Intussen weigerde hij nog altijd te geloven, dat Julie
het meende, toen zij zei, dat het afgelopen was. Zfj
was alleen maar woedend geweest, hetgeen hij haar
niet kwalijk kon nemen. Ze zou hem toch nog wel een
kans geven. Dat moest zij
Hij slikte op een kinderlijke manier, omdat de ge
dachte aan Julie met haar glanzende bruine haar en
haar glimlach zijn hart deed opspringen. Hij was zo
erg zeker van haar geweest; zo heel erg zeker en hij
was blij geweest, dat zijn moeder aan Baxter de toe
gang tot de farm ontzegd had, omdat dit naar zijn me
ning het laatste verband met de Ferndales afsneed.
Maar met dit gevoel van kille vrees in zijn binnenste,
vroeg hij zich toch af, of zijn moeder daarmee inder
daad wel juist gehandeld had. Het was niet nodig ge
weest. Zij was niet op Baxter gesteld, maar waarom
had zij opeens zo'n strak standpunt ingenomen? Ook
al omdat, alles bijeengenomen, niemand die Baxter
kende, ooit zou willen aanvaarden, dat hij voor Isabelle
een gevaar zou kunnen vormen.
Er kwam een huisjongen naar buiten, die hem zijn
lunch kwam brengen, die hij op een tafeltje naast hem
neerzette. Rob gebruikte die met smaak en begon zich
beter te voelen. Ook begon hij wat helderder te denken.
Hij begon zelfs voor het eerst eens ernstig te denken,
sedert het moment, dat hij Julie had ontmoet. Hij was
een dwaas geweest, herhaalde hij voortdurend bij
zichzelf. In plaats van Baxter tegen zich in het harnas
te jagen, had hij moeten proberen hem op zijn hand te
krijgen en in plaats vanwat?
Plotseling fronste hij de wenkbrauwen. Waarom
zo vroeg hij zich weer af had zijn moeder Baxter van
de farm vandaan willen houden? Zo ogenschijnlijk
moest dat iets met Isabelle te maken hebben, maar
wat? Och wat kwam het er ook eigenlijk op aan?
Alles was toch al scheef gelopen.
Hij wilde, dat hij eens met iemand zou kunnen pra
ten. Liefst met mevrouw Ferndale, maar niemand wil
de met hem praten. Het moest nu toch langzamerhand
theetijd zijn, dacht hij en Julie zou dan wel opstaan.
Hoe was het mogelijk dat zij kon slapen, terwijl dit al
lemaal gaande was? Zij moest dan toch wel niets om
hem geven en nooit om hem gegeven hebben. Misschien
lag zij wel wakker in haar hut. Een ogenblik over
woog hij de mogelijkheid erheen te lopen, maar de
moed daartoe ontbrak hem toch.
Juffrouw Dwight kwam weer uit haar hut. Zij droeg
een mantelpakje en een chic hoedje. Zij bleef een
ogenblik staan en Rob hoorde het geluid van een oude
auto over het veld komen. Hij kende die wagen maar
al te goed. Die behoorde aan Jenkins. Hij veronderstel
de, dat het meisje weggestuurd werd en voelde een
vage sympathie voor haar.
Zij was waarschijnlijk ook iemand, die door de Fern
dales niet begrepen werd.
De huisjongen ging naar een hut en kwam er met
twee handkoffers weer uit. Ja, inderdaad het meisje
ging weg. Rob grinnikte even.
De Ferndales boften toch maar! Ze waren van dat
meisje af; ze hadden Julie terug en waren ook min
of meer van hem verlost Het was allemaal wel erg
prettig voor hen!
(Wordt vervolgd)
Advertentie
Alle merken, dus ruime keuze
ENGEL. Gr. Houtstr 181 Tel. 14444
HILVERSUM I. 402 m. 7.00 VARA. 10 00 VPRO.
10.20 VARA. 12.00 AVRO. 16.00 VARA.
16.00 VARA. 19.30 VPRO 21.00 VARA.
22.40 VPRO. 23.00 - 24.00 VARA.
VARA: 7.00 Nieuws. 7.10 Gymn. 7.20 Gram. en
reportages. 8.00 Nieuws. 8.18 Gram. en act. 9.00
Gymn voor de vrouw. 9.10 Gram. 9.35 Waterst.
9.40 Schoolradio. VPRO: 10 00 Vrouwen in het
Nederlandse zakenleven. 10.05 Morgenwijding.
VARA: 10.20 Voor de vrouw. 11.00 Voor de kleu
ters. 11.15 Viool en piano. 11.40 Orgelspel. AVRO:
12.00 Lichte muz. 12.20 Regeringsuitz.: Landbouw-
rubr. 12.30 Land- en tuinb.meded. 12.33 Sport en
prognose. 12.50 Beiaardconcert, en draaiorgelmuz.
13.00 Nieuws. 13.15 Medcd en gram. 13.25 Dans-
muz. 13.55 Beursber. 14.00 Bariton en piano. 14.30
Voordr. 14.50 Gevar. progr. VARA: 16.00 Orgel en
zang. 16.30 Voor de zieken. 17.00 Voor de jeugd.
17.55 Act. 18.00 Nieuws. 18.15 Vlaamse notities.
18 20 Lichte muz. 18.50 De puntjes op de i. lezing.
19.00 Voor de kleuters. 19.10 Kinderkoor. VPRO:
19.30 Het platteland nu. 19.45 VPRO-nieuws. 20.00
Nieuws. 20.05 Kinderen „zien", lezing. 20.10 Thea-
terkron. 20.20 Kamerkoor 20.35 De Joden in de
Westerse kuituur, lezing. 20.50 Regeringsuitzend.:
De Verenigde Naties in de afgelopen weken, door
nir. C. W. A. Schürmann, Nederlands permanent
vertegenwoord, bij de Verenigde Naties. VARA:
21.00 Bekercompetitic. 21.55 Lichte muz. 22.15 Bui
tenlands weekoverz. 22.30 Nieuws. VPRO. 22.40
Zorg om de mens, gesprek. VARA: 23.00 Social,
nieuws in Esperanto. 23.10 Muziekrevue. 23.55
24.00 Nieuws.
HILVERSUM II 298 m. 7.00 - 24.00 KRO.
KRO: 7.00 Nieuws. 7.15 Gram. 7.30 Voor de
jeugd. 7.40 Gram. 7.45 Morgengebed en overwe
ging 8.00 Nieuws. 3.18 Gram. 8.50 Voor de vrouw.
9 40 Schoolradio. 10.05 Lichte muziek. 10.30 Gram.
11.00 Voor de zieken. 11.40 Gram. 11.50 Als de ziele
luistert, lezing. 12 00 Middagklok - noodklok. 12.03
Gram. 12.30 Land- en tuino.meded. 12.33 Lichte
muziek. 12.50 Act. 13.00 Nieuws. 13.15 Vijftien jaar
geleden, praatje 13.20 Lichte muz. 13.45 Voor de
vrouw. 14.00 Lichte muz 14.20 Promenade-ork.,
koor, sopraan en bariton. 15.00 Schoolradio. 15.30
Voor de zieken. 16.30 Pianorecital. 17 00 Boekbe
spreking. 17.15 Kinderkoor, 17.40 Beursber. 17.45
Gram. 17.55 Rep. Europ. kampioensch. kunstrij
den op de schaats. 18.00 Lichte muz 18.20 Gram.
18.50 Regeringsuitz.: Emigratierubriek. Het emi*
gratiepraatje van H. A. van Luyk. 19.00 Nieuws.
19.10 Act. 19.25 Memojanijum. 19.30 Polit. praatje.
19.40 Verz.progr. voor de soldaten. 20.30 Klankb.
21.00 Lichte muz. 21.20 Vlucht uit 2060. hoorspel.
21.50 Gram, en comm. 22.15 Gram. 22.25 Boekbespr.
22.30 Nieuws. 22.40 Protestanten en Katholieken,
lezing. 22 50 Gevar. progr. 23.5524.00 Nieuws.
BRUSSEL. 324 m.
12.00 Ork.conc. en solist. 12 30 Weerbericht. 12.35
Gram. 12.55 Koersen. 13.00 Nieuws. 13.15 Orgelre
cital. 14.00 Schoolradio. 15.45 Dansmuziek. 16.00
Kiersen. 16.05 Gevar. muz. 16 30 Omr.orkest.- 17.00
Nieuws. 17.10 Lichte muz. 17.45 Duitse les. 18.00
Gram. 18.10 Boekbespr. 18 20 Voor de soldaten.
18.50 Sportkron. 19.00 Nieuws. 19.30 Praatje. 19 40
Gram 19.45 Lezing 20 00 Ork.conc 21.00 Kunst-
kaleidoscoop. 22.00 Nieuws. 22.15 Klarinet en pia
no. 22 5523.00 Nieuws.
VOOR VRIJDAG
NTS: 20.00 Weekoverz. NCRV: 20.30 Act. 2105
Voordr. NTS: Eurovisie Garmisch-Partenkirchen
Europese kampioenschappen kunstrijden. NCRV:
22.30 Wat ben ik?, praatje.
