SNELFIX
Macmillan waarschuwt: een
andere wind over Afrika
GRIEP!
(hefarine 4
E
r
r
TEHUIS
Op de
Geen Kongolese regering voor
soevereiniteitsoverdracht
WERELDNIEUWS
„Uw politiek heeft aspecten, die
steun onzerzijds onmogelijk maken
^Praatótoel
fijn FAAM fantastisch
3
Van dag tot dag
van Ceta-Bever
Sukarno naar Oost-Europa
REDE IN KAAPSTADS PARLEMENT
4 geneesmiddelen, elk afzonderlijk al
wereldberoemd. Tezamen in één tablei
verenigd, ondersteunen zij bovendien el-
kaars werking, waardoor deze nèg krach
tiger is dan kon worden verwacht. De
combinatie (hefarine „4" doet werkelijk
wonderen en brengt vaak baat waar
andere middelen falen
Grote stemmenwinst voor
communisten in Kerala
Kasavoeboe acht overleg met de R TC afgebroken
die lekkere drop heet KLAROP!
DONDERDAG 4 FEBRUARI 1960
De onderhandelingen over een K.L.M.-
lijn naar Los Angeles zijn mislukt. De
Amerikaanse regering is klaarblijkelijk
gezwicht voor de pressie, op haar uitge
oefend door de grootste Amerikaanse con
current van de K.L.M. (Prins Bernhard
heeft onlangs al wereldkundig gemaakt
dat dit de Pan American Airways is), en
heeft de particuliere belangen van die
maatschappij laten prevaleren boven de
gevoelens van vriendschap voor en solida
riteit met een trouwe bondgenoot, welke
men toch van haar had mogen verwach
ten.
Het meest trieste aspect van deze af
faire is wel, dat Nederland in dit geval op
zo flagrante wijze wordt achtergesteld bij
andere, grotere landen, omdat die landen
nu eenmaal een qua omvang belangrijker
tegenprestatie kunnen leveren. Moet Ne
derland dus gestraft worden voor zijn
klein oppervlak? In Washington vindt
men van wel. Air France heeft dezer da
gen de opening van een nieuwe lijn op
Los Angeles aangekondigd. De Deutsche
Lufthansa kreeg al een paar jaar geleden
een concessie voor vluchten naar Califor-
nië, maar kon daar toen niet eens gebruik
van maken omdat de maatschappij niet
genoeg vliegtuigen had! In mei opent de
Lufthansa nu eindelijk een lijn op San
Francisco. Terwijl Westduitsland dus een
concessie kreeg toen het die nog lang niet
nodig had. wordt Nederland een soortge
lijke concessie onthouden hoewel de K.L.M.
die wèl dringend nodig heeft en bovendien
het gemeentebestuur van de stad, die er
het nauwst bij betrokken is Los Angeles
in Washington voor het verlenen ervan
had gepleit. De Nederlandse politiek van
trouw aan zijn grote bondgenoot, van
door-dik-en-dun volgen van de Ameri
kaanse buitenlandse politiek wordt thans
wel op merkwaardige wijze beloond.
Prins Bernhard heeft het verleden week
wel heel juist gezegd: „Men is bang dat de
K.L.M. door goede service passagiers
weghaalt." Dus liever de concurrent uit
het luchtruim weren dan zelf trachten
door een even goede service de passa
giers vast te houden! Is dat wat de Ame
rikanen verstaan onder de door hen zo
graag gebruikte term „vrijheid van de
lucht"?
Er is maar één woord voor deze politiek,
en dat woord heeft Prins Bernhard op 25
januari op Schiphol al gebruikt: „Onge
hoord".
Tegen de verwachting in hee£t premier
Macmillan Zuid-Afrika de waarheid ge
zegd over Engelands veroordeling van de
apartheidspolitiek. Tot dusver werd alge
meen aangenomen, dat Macmillan het be
ginsel, dat in het Britse gemenebest ge
huldigd wordt, zou handhaven, namelijk
dat men zich niet met eikaars interne aan
gelegenheden bemoeit. Maar hij zette dui
delijk uiteen, zich daarbij op een uitspraak
van Paulus beroepende, dat wij allen le
den van één lichaam zijn, dat wij door
onze daden elkaar treffen en dat isole
ment niet langer mogelijk is.
Het was een van de moedigste redevoe
ringen ooit door een politicus gehouden,
vooral omdat Macmillan alle diplomatieke
angstvalligheid liet varen en niet be
vreesd was de morele factoren op de voor
grond te plaatsen. Zijn gesprek met de
aartsbisschop van Kaapstad, de uit Rot
terdam afkomstige dr. Joost de Blank, de
felste strijder tegen de apartheid, beves
tigde dit nog. Macmillan kon dit des te ge
makkelijker doen, omdat hij Zuid-Afrika
ondubbelzinnig wil waarschuwen dat het
bezig is zijn eigen graf te graven. Zijn
speech herinnerde aan het Britse stand
punt in het begin van de negentiende
eeuw, toen de Engelsen zich verzetten te
gen de slavernij in de kaap en de boeren
daarom hun grote trek begonnen.
Over de saamhorigheid van de mensheid
sprekende, haalde Macmillan ook nog
een treffend gedicht aan van John Donne.
Macmillan heeft door zijn uitzonderlijk
dappere rede het enige lichtpunt voor
de nationalisten was dat hij de door La
bour voorbereide boycot van Zuidafri-
kaanse goederen in Engeland veroordeel
de de liberale oppositie in de unie een
hart onder de riem gestoken. Maar er was
geen twijfel aan, dat hij zijn gastheren
diep heeft gegriefd. Men kan wel verwach
ten, dat de Afrikaanse politici zich uit be
leefdheid nog even zullen beheersen, maar
dat morgen, na Macmillans vertrek, de
woede zal losbarsten.
Advertentie
Lijm zonder klemmen met
President Sukarno van Indonesië zal in
•pril een reis door Oost-Europa maken en
officiële bezoeken brengen aan Hongarije.
Roemenië en Bulgarije, op uitnodiging van
de presidenten en premiers van die landen.
Vermoedelijk zal Sukarno ook andere
Europese landen bezoeken.
99
Advertentie
KAAPSTAD, (Reuter). - De Brit-
se minister-president, Macmillan,
heeft woensdag tot het Zuidafrikaan-
se parlement gezegd, dat men bij de
nationale politiek rekening moet hou
den met de veranderde wind, die
over Afrika waait. Macmillan, die
een reis van 28.000 kilometer door
Afrika maakt, sprak op een gemeen
schappelijke vergadering van de twee
kamers van het parlement. „Het zelf
bewustzijn van de Afrikanen kan zich
op verschillende wijzen manifeste
ren", aldus Macmillan, „maar het
doet zich overal voor. De opkomst
van dit bewustzijn is een politiek feit
en allen moeten dit feit aanvaarden.
Macmillan verklaarde, dat de Britten
„de idee van superioriteit van het ene
ras boven het andere" verwerpen. Hij
meende te mogen verwachten dat Zuid-
Afrika Engeland niet van zijn plicht zal
afhouden. „Wij hebben de onafhankelijk
heid gegeven aan India, Pakistan, Cey
lon, Malaya en Ghana en zullen het nog
geven aan Nigeria en andere landen als
de enige manier om de toekomst van het
Gemenebest en de vrije wereld op een ge
zonde fundering te- zetten. Maar als lid
van dat gemenebest is het onze ernstig
gemeende wens Zuid-Afrika steun te ge
ven en te bemoedigen. Ik hoop. dat u het
me niet euvel zult duiden dat ik er eer
lijk voor uit kom dat uw politiek bepaal
de aspecten heeft, die ons dat onmogelijk
maken. Dan zouden wij onze eigen diepe
overtuiging geweld moeten aandoen over
het politieke lot van vrije mensen, die
wij in onze eigen gebieden trachten te
helpen".
De Britse premier, die een aandachtig
gehoor had. zei zich de bijzondere aard
van Zuid-Afnka's problemen goed bewust
te zijn evenals de verschillen met andere
Afrikaanse landen, die niet een oude Euro
pese bevolking van drie miljoen zielen
hebben.
Premier Verwoerd van Zuid-Afrika dank
te Macmillan voor zijn openheid. „Wij
zouden nimmer kritiek leverdn op het
toepassen van andere beleidslijnen in an
dere landen, waarvoor u de verantwoor
ding draagt. Maar nu. nu we open tegen
over elkaar staan, kan ik zeggen dat wij
er een andere mening op nahouden". Ver
woerd voegde eraan toe. dat er een on
afhankelijkheidsstreven onder de volkeren
in Afrika bestaat, maar dat er tegelijker
tijd recht aan allen moet worden gedaan.
„Géén terug"
KAAPSTAD (Reuter) Het regerings
gezinde Zuidafrikaanse blad „Die Burger"
heeft vandaag naar aanleiding van de re
de van premier Macmillan voor het Zuid
afrikaanse parlement verklaard, dat „de
blanke bevolking van het zuidelijke punt
van Afrika niet kan terugtreden om het
gemakkelijker voor het Westen te maken
een strijd te winnen, aan het uiteindelijke
succes waarvan wij, gezien de methoden
en de haast, ernstig twijfelen".
De Cape Times ziet in de verklaring van
de Britse premier, dat Engeland de apart
heidspolitiek niet kan steunen „zonder zijn
diepste overtuigingen ten aanzien van de
politieke lotsbestemming van vrije men
sen te verloochenen", het werk van een
virtuoos. Het blad is van mening, dat men
Macmillan in deze kwestie beschouwen
kan als een vertegenwoordiger niet alleen
van Engeland, maar ook van Amerika en
in feite van het hele Westen. Het blad
prijst Macmillans openhartigheid.
Deelgenootschap
De Times schreef naar aanleiding van
Macmillans rede: „Het meest overtuigen
de, dat gedaan kan worden is de tegen
overgestelde politiek, die van deelgenoot
schap der rassen in andere delen van
Afrika, tot een succes te maken". Als ech
ter de tegenkrachten voor dit experiment
(zoals het geschiedt in de Centraal Afri
kaanse federatie, Oost-Afrika en Noord-
Afrika, waar De Gaulle er ook mee be-
zjg is) gaan overheersen, dan zal de
„baasskap" over de onderworpen rassen
van de Zuidafrikaanse Unie slechts ver
sterkt worden.
Macmillan gaf nog een andere waarschu
wing: een nieuwe politieke religie zweeft
over het Afrikaanse toneel en waar men
erin faalt de harmonie tussen de rassen
te bereiken staat het communisme gereed
om daarvan te profiteren.
De meeste Londense bladen en alle poli
tieke partijen hebben Macmillan in hoge
mate geprezen. Onder de Conservatieven
was men trots op Macmillans moed. Van
de zijde van de oppositie werd te kennen
gegeven dat Macmillans rede een gevolg
was van Labours aandringen. Dit lijkt
overdreven, maar Macmillan heeft door
zijn rede Labours critiek op zijn hezoek
aan Zuid-Afrika volkomen ontzenuwd.
Indien Macmillan door zijn rechtervleugel
wordt aangevallen, zullen de socialisten
hem steunen, zo beloofden zij. De oppo
sitie hoopt, dat de Britse regering nu ook
de nodige stappen zal nemen in de UNO.
Vier werkelijk betrouwbare middelen
helpen elkeer en doen wonderen I
BEROEMDE GENEESMIDDELEN
IN ÉÉN TABLET
Tegen pijnen en griep. Geschikt voor de gevoeligste maag,
want die wordt beschermd door het bestanddeel Chelarox.
20 tabl. 10.80. Voordelige gezineverpakking 100 tabt. 3.60
TRIVANDROEM (Reuter) De alge
mene verkiezingen in de Indische staat
Kerala, waarvan de einduitslag nog niet
bekend is, heeft voor de communistische
partij, ondanks het verlies van de helft
van haar zetels, een aanzienlijke stemmen
winst opgeleverd. De communisten heb
ben nu 43 percent van de stemmen gekre
gen, tegen 35 percent bij de verkiezingen
van 1957. De overige partijen, die voor de
ze gelegenheid hun meningsverschillen
aan de kant hadden gezet om een geslo
ten front tegen de communisten te vor
men, hebben 54 percent van de uitge
brachte stemmen op zich verenigd, tegen
61 percent in 1957.
Ditmaal heeft 85 percent van de kiezers
een stem uitgebracht. In 1957 was het
slechts 65 percent.
In het laatste parlement beschikten de
communisten over 60 van de 126 zetels. Zij
vormden in 1957 een regering met de steun
van vijf onafhankelijken.
I
Advertentie
De Rondetafelconferentie te Brussel liet
ook woensdag haar taak over aan twee
speciale commissies ter voorbereiding
van de verkiezingen en de studie van de
structuur van de Kongolese staat. Om de
terugkeer van de Abako-presidcnt Joseph
Kasavoeboe mogelijk te maken werden
zowel van Belgische als van Kongolese
zijde nieuwe voorstellen gedaan in zake de
voornaamste eis van de Abako-leider: on
middellijke vorming van een voorlopige
regering. Minister De Schrijver stelde
voor dat in Brussel en in Leopoldstad twee
commissies met zeer vergaande bevoegd
heden zullen fungeren als hoge controle-
organen. naast de Kongolese administra
tie. Of de Kongolese leider dit voorstel zal
aanvaarden, bleef ook gisteren nog een
vraagteken. Kasavoeboe kan namelijk niet
aan het overleg deelnemen, daar hij geen
lid is van een der speciale commissies.
Pas maandag zal de conferentie opnieuw
in plenaire vergadering bijeenkomen.
De 130 leden van de kamer van verte
genwoordigers zullen worden gekozen vol
gens het stelsel van evenredige vertegen
woordiging.
Over de keuze van de hoofdstad van Kon
go zijn de discussies nog gaande, maar er
is in vele Kongolese delegaties een verzet
merkbaar tegen het behoud van Leopold
stad als hoofdstad, daar de machtspositie
van de Abako in deze stad te groot wordt
geacht. Andere kandidaten zijn Loeloe-
burg, de meest centraal gelegen stad. en
Elizabethstad, de rijkste van alle Kongo
lese steden.
België zal tot de overdracht van de soe
vereiniteit de verantwoordelijkheid over
Kongo -blijven dragen en voor die datum
de bevoegdheden niet aan een voorlopige
Kongolese regering overdragen, zo heeft
minister De Schrijver in commissieverga
deringen verklaard. De minister, die in
dit' Standpunt "wërd gésteund door de Söcia
listische Belgische senator Rolin, zegde,
haar aanleiding van Kongolese aa'ndrahè
tot de vorming van een voorlopige rege
ring toe tijdens de overgangsperiode tus
sen de afloop van de R. T. C. en de onaf
hankelijkheidsdatum van 30 juni van dit
jaar naar middelen te zullen zoeken om
Kongolezen een stem te geven zowel in de
voorbereiding van de soevereiniteitsover
dracht te Brussel als bij de uitvoering van
de verkiezingen in Kongo.
Senator Rolin verklaarde dat de vor
ming van een voorlopige Kongolese rege
ring niet alleen in strijd zou zijn met de
internationale Belgische verplichtingen.
Hij betoogde, dat een dergelijke regering
ook geen enkele zin zou hebben. Deze eis
is afkomstig van Kasavoeboe, die zijn
verdere aanwezigheid op de conferentie
o.a. van de inwilliging daarvan afhanke
lijk heeft gesteld.
(AFP) Kasavoeboe heeft minister De
Schrijver, in een brief gewezen op de „on
menselijke behandeling die de Kongolese
bevolking op het ogenblik ondergaat".
Hij voegde hieraan toe dat een dergelijke
handelswijze op het ogenblik dat Kongo
zijn onafhankelijkheid verkrijgt, twijfel
wekt over de werkelijke zin van deze onaf
hankelijkheid. Hij zegt te hopen dat op
dracht zal worden gegeven dat.provoca
ties jegens de Kongolese bevolking zullen
worden vermeden. Afschriften van deze
brief zijn verzonden aan de Koning, de
voorzitters van de Kamers, de gouverneur-
generaal van Kongo en de gouverneurs
van de provincies.
Aan de Abako in Leopoldstad heeft Ka
savoeboe een telegram gezonden waarin hij
bekendmaakte dat het overleg met de R.
T.C. is afgebroken en dat dit niet hervat
zal worden voordat de regering drie pun
ten aanvaard heeft die de Abako ter waar
borging van de soevereiniteit van de be
volking eist. Hij vroeg de bevolking haar
koelbloedigheid bij de wanhopige pogin
gen van het kolonialisme te bewaren en
bedankte voor haar vertrouwen.
Ontvluchtingspoging
Is het leven dragelijk? V/aar zijn de
stoere mannen en vrouwen die het nuch
ter bezien? Wat ieder meestal doet, is het
leven ontvluchten. „Ober, een borreltje",
is een vlucht uit de werkelijkheid. Een
bioscoopje pakken of hoe dat tegen
woordig heet is een vlucht uit de werke
lijkheid. Zelfs de krant lezen en zich in
andermans ongeluk verdiepen is een
vlucht uit de realiteit. En waarom zitten
we als gebiologeerde dwazen voor het te
levisievenster? Ontvluchting uit ons eigen
leven! De radio geeft ons dag-in dag-uit
vergetelheid, of anders het toneel of de
opera.
Nee, we houden niet van dit leven. En,
als u het mij vraagt, het leven maakt het
er naar. Zelfs in ons gewatteerd, goed ge
voed, beschermd en verwarmd, gekoes
terd en bewelvaart bestaan is het leven
maar naar.
Het zal wel nooit anders worden. Want
om te beginnen is de mens sterfelijk. En
daarmee is de aardigheid van het leven er
eigenlijk al af. En dan is het zelfs onder
goede omstandigheden een geweldig ge
vecht. Iedereen wil minister-president
worden of miljonair of filmster. En van
dezulken is er slechts een gering aantal
nodig. De meesten onzer moeten dus te
vreden zijn met minder.
En dan in persoonlijke verhoudingen:
liefde is niet eeuwig en kinderen groeien
op en op hun beurt gaan ze door de hel
cirkel van geluk, verdriet, geboorte, zor
gen, haat en burenruzie.
We vluchten dus uit het dagelijks be
staan naar een droomwereld. Zelfs de
Ouden deden dit met Sagen en Legenden
of Sprookjes. Het moet dus nimmer erg
prettig geweest zijn.
Als we dit nu met ons allen erkennen
voelen we ons misschien al een tikje be
ter. Als ik hier ruiterlijk zeg dat ik het le
ven erg naar vind. misschien helpt dat een
eenzame vrijgezel of verlegen vrijgezel-
lin of een vreemdsoortige huisnaaister of
een bankbediende met steenpuisten (u be
grijpt dat dit niet persoonlijk bedoeld is,
ik som slechts situaties op die mij onaan
genaam lijken).
Er is tegenwoordig een uitgebreide li
teratuur over de somberheid van het be
staan. Natuurlijk zijn er lezers die zeg
gen: „Bah nee, geef mij maar wat vro
lijks. Er is al ellende genoeg". Dat be
vestigt mijn stelling: dat het leven eigen
lijk ondragelijk is
Vergeef mij dit sombere opstel. Als ik
lieg, kunt u het terzijde leggen en de ru
briek verkeersbngelukken lezen. Als het de
ivaarheid is, weet dan dat we met ons al
len zijn.
Dit was alleen bedoeld als een korte
vlucht uit de nare werkelijkheid.
H. B. Fortuin
Minnelijke schikking. Twee Peruviaanse
'parlefhfefrtslédèft' dïé besloten 'hadden
ee«r,twist door middel van een duel op
de degen te beslechten, hebben dit plan
moeten opgeven omdat zij niet binnen
de voorgeschreven veertien uur een
plaats konden vinden om te duelleren.
Een parochie-geestelijke verbood een
duel binnenshuis „omdat een rooms-
katholieke woning niet met "bloed kan
worden besmeurd". De voorzitter van
de Senaat verbood gebruik van een ver
trek van het senaatsgebouw.
Men beweert dat het Neder
landse Hotelwezen zich de
laatste jaren beijvert om ook
buiten de twee vrolijke sei
zoenen zijn onvermijdelijke
gasten enigszins de illusie van
een gastvrij tehuis te bieden.
Voor zover ik heb kunnen con
stateren, is dat wezen nog niet
helemaal gekomen waar het
wezen moet
Het Gooi lag zielig wegge
doken onder zijn natte bomen
in de vroege schemer van een
natterige sneeuwmiddag, maar
het Grand Hotel had een bru
tale, optimistische lamp ont
stoken bij zijn hoofdingang en
daarom besloten wij niet lan
ger te zoeken. Grand Hotel,
een eindweegs buiten de stad.
leek op dat moment een con
centratie van warmte en
vriendschap in een kille
wereld.
Het had een grote tuin rond
om. met brede kiezelpaden
doch deze hadden zich in dit
jaargetijde gelijkgeschakeld
met de rest tot grijze modder.
En halverwege tussen het hek
en de bordestrap rees een een
zame paal omhoog, waaraan
een bordje „buffetschei" lang
zaam en droef ondersneeuwde.
Naast de vier hardstenen
trappen brandde de lamp met
de witte bol, waarop met
zwarte letters „hotel" geschil
derd stond. En op de witge
pleisterde muur daarnaast was
een langgerekt opschrift aan-,
gebracht, waaronder een hand.
waarvan de wijsvinger ergens
diep in de helse, natte schemer
van de tuin wees: „Bezoekt
ons terras, heerlijk zitje, koel
en beschut".
Ofschoon dit advies met zijn
aanbevelingen moeilijk actueel
kon worden genoemd, duidde
het toch op léven het gaf de
zekerheid dat daarbinnen
mensen moesten zijn, die ge
wend waren aan het idee dat
ip zeker moment volslagen
vreemdelingen zouden kunnen
oDduiken die om een onder
komen zouden vragen Men
kan in dit seizoen hotels be
zoeken die zelfs dit blijk van
menselijk begrip volkomen
missen.
Grand Hotel had een glazen
voordeur, die hermetisch ge
sloten leek en waarachter zich
een donker hol uitstrekte.
Doch schijn bedroog, want de
deur liet zich openen en de
hal was niet helemaal donker,
aangezien zich ergens hoog
aan de muur een zwak oranje-
bolletje bevond, gloeiend als
een verre planeet zonder
dampkring.
Het was doodstil.
De deur sloeg met een dave
rende klap achter ons dicht en
toen het geluid tot ver in de
diepte van gangen en nissen
was weggekaatst, verscheen
geruisloos uit de zijmuur een
klein wezen in het wit, dat
geen benen had doch op een
halve meter boven de grond
voortzweefde. Toen het dich
terbij kwam. bleek het wél
benen te hebben en een jonge
tje in wit jaVie en zwarte
broek te zijn. die in opleiding
voor kelner was en deswege
vooruitgestuurd werd als er
gevaar dreigde.
„U wenst?"
Hij antwoordde niet onmid
dellijk op onze vraag of er nog
kamers vrij waren. Het was
natuurlijk niet zo'n verschrik
kelijk tactische vraag, aange
zien de intense, dodelijke stilte
voor iedereen een duidelijke
aanwijzing was van het feit,
dat men in Grand Hotel niet
met honderden om kamers
vocht.
Wij moesten hem volgen.
Hij leidde ons met bewonde
renswaardige zekerheid door
de duistere gang. langs ge
heimzinnige nissen en alkoven,
tussen kamerschermen door
naar een ruime zaal met clubs
De lounge. Wij dachten dat
wij een kunstig vervaardigd
diorama van de Beierse Alpen
In De Winter binnentraden
doch dat kwam door de witte
hoezen over de zetels. Hel
jongmens verwijderde mei
snelle handgrepen een aantal
hoezen, waardoor een smelt-
plek in het sneeuwlandschap
mtstond, waar wij konden
ritten. Wij bestelden thee. om
onze goede wil en geneigdheid
tot verteringen te bewijzen.
Aanvankelijk bleef alles
duister en stil. Het jong-
•nens was weggezweefd om
rijn bevindingen aan anderen
mede te delen en water voor
de thee op te zetten. In de
lounge ontstond toen plotse
ling enig licht, doordat twee
wandlampen aan onze kant
ontbrandden. Tegelijkertijd
weerklonk ergens in de verte
van de zaal enig geruis, dat
ongetwijfeld met de verwar
mingsinstallaties te maken
had. Wij vatten dit alles op als
bemoedigende tekenenvan
ontdooiende gastvrijheid, al
durfden wij zeker nog geen
stellige verwachtingen ten
aanzien van dat nachtverblijf
te koesteren.
De verst van ons verwijder
de wand van de zaal was af
gesloten met tulen gordijnen.
Daarachter werd het plotse
ling roodachtig licht, en een
donkere figuur bewoog zich
langzaam langs het gordijn als
een Chinese schimmenspeler.
Het was een gebogen, bejaarde
vrouw, die moeilijk liep. Zij
scheen moeizaam een trap te
bestijgen, want zij verdween
in de lucht en het licht ging
weer uit.
Aan de andere zijde van de
zaal klonk het gerucht van
een krakende trede. Uit de
grond rees een hoofd op. ge
volgd door een lichaam. Een
man kwam uit het souterrain
omhoog de zaal in en bewoog
zich omzichtig in onze rich-
ring. Uit de verte leek hij op
Karei Appel, vanwege zijn
vervaarlijke snor, doch diph-
terbij gekomen had hij meer
•an een Engelse Peer. De snor
bleek oranje en het gezicht
kogelrond en blozend boven
»en geruit vest en een eng
costuumpje. Met afgemeten
passen zoals de Lords het
Hogerhuis plegen binnen te
treden dwaalde hij tussen
3e Beierse Alpen door. angst
vallig zorgend niet te dicht in
onze buurt te komen.
Onder het dwalen kamde hij
nu en dan discreet zijn snor
met een hele lange kam, die
hij ter hoogte van zijn derde
vestknoop hield. Hij klopte de
clubs bemoedigend op hun
brede witte ruggen en voelde
aan de verwarmingsradiateu-
ren. Hii was dus Mr. Grand
Hotel zélf.
De thee kwam en daarna
gebeurde er een uur lang niets.
Tenslotte werden wij. op ons
dringend verzoek, naar onze
kamers geleid waarbij wij zelf
onze schamele bagage moesten
dragen. Dat was niet erg. wij
deden het met genoegen in
ruil voor ons onderdak, maar
toch het was niet zo héél
Grand, dit Hotel.
Groot was het wel. Want
achter het jongetje in oplei-
iing lienen wij door onmete
lijk lange gangen, drie trapjes
>p, later weer drie trapjes» af
zonder enig resultaat dus
eigenlijk naar de portiers
loge. die zich bij de zij-ingang
bevond. De portier was een
gebogen, weifelende figuur,
die ons bekeek als pas-gevan
gen saboteurs en na lange tijd
triomfantelijk zeide:
.,Ik zal u moeten inschrijven.
Dat moet van de politie."
Hij keek- ons daarna aan
alsof hij verwachtte, dat wij
onmiddellijk de benen zouden
nemen. Toen dat niet gebeur
de. zuchtte hij en verviel in
?en mummelend drebbelen
net registers en sleutels.
..Kom." zei hij tenslotte.
Wij kwamen Hij schuifelde
ons voor door de duistere
gang. met de hand langs de
nuur zijn weg voelend en
nopperend over de afwezige
knopjes van het licht. Hij
?ocht overal knopjes, doch
vond er geen. Hij vond ten
slotte de lift. doch de deur was
op slot en hij schuifelde weer
voort naar de trap. die hij
krakend besteeg. Ja. hij
kraakte, die portier. En hij is
ongetwijfeld als klein jonge
tje in dat hotel verdwaald ge
raakt en er nooit meer uit
kunnen komen.
Die nacht werden wij ver
moord door de Engelse Peer,
die een wurgmaniak bleek te
zijn en gek geworden was
door het waandenkbeeld, dat
iemand zijn snor wilde stelen.
En door de portier, die jaren
lang in duisternis op slacht
offers had gewacht. En door
de kreupele oude vrouw, die
als ionge schone haar man in
het Grand Hotel had verloren
en nooit meer had kunnen
terugvinden.
Desondanks sliepen wij uit
stekend en de nieuwe ochtend
bracht de vreugde van verse,
smetteloze sneeuw die kreu-
keloos gespreid lag over de
ellende van de vorige dag.
Met veel kamerschermen
was een hoek van de eindeloze
eetzaal afgeschut, waar de
Peer heen en weer trippelde
in een tooi van wapperende
oranje linten. Oranie linten
overal onder zijn armen
over zijn schouders, uit zijn
jaszakken. Op zijn revers
prijkte een enorme, oranie
vlinder, bijna even groot als
zijn oranje snor.
„Ts er feest?" vroegen wij
joviaal.
Hij bevroor ter plaatse, keek
ons vernietigend aan en zucht
te diep. Toen zei hij:
..Onze geëerbiedigde kroon-
orinses is heden jarig."
En met iets minder blijheid
ging hij voort met het vast-,
spelden van de oranie linten
iver de drie tafeltjes, zich on
getwijfeld bedroefd afvragend
waarom die vreemdelingen in
zijn huis waren gekomen, als
het niet was om bij hem het
winterse oranjefeest te vieren
Wij aten beschaamd ons
ontbijt en droegen later onze
bezittingen door de zij-ingang
naar buiten, de vrije witte
wereld in.
„Hebt u al betaald?" vroeg
ie portier van zijn duistere
loge uit.
Ja. dat hadden wij al. Wij
hadden elkander niets meer te
verwijten. Wij waren weer
v-reemden. zoals gisteren. In
kille vijandigheid wachtend
ip nieuwe gasten rees Grand
Hotel majestueus uit zijn witte
:uin omhoog.
Een tehuis van
grandioos allure.
Radicaal. De Cubaanse regering heeft aan
271 hoge functionarissen van de Bastis-
ta-regering, die inmiddels ontslagen
zijn schriftelijk opdracht gegeven de sa
larissen welke zij van 1954 tot 1958 ge-
noTen hebben, totaal 38 miljoen gulden
terug te storten in de regeringskas. In
dien iemand aan dit dwangbevel niet kan
voldoen zullen zijn bezittingen ten be
hoeve van de regering-Castro worden
verkocht.
Hoop. Een woordvoerder van de mijn
waarin al dertien dagen ruim 430 man
zitten opgesloten, heeft bevestigd dat
een boor van negen inch het niveau
heeft bereikt waar deze mensen zich
moeten bevinden. Er is echter nog
steeds niet bekend of er overlevenden
zijn.
Mankracht. De Britse zakenman Henry
Kremer heeft een prijs van vijfduizend
pond sterling uitgeloofd voor de eerste
geslaagde poging binnen het Britse Ge
menebest om een door mankracht be
wogen toestel in de lucht te brengen.
Advies. General Norstad, de geallieerde
opperbevelhebber in Europa, heeft De
nemarken de raad gegeven, de militaire
diensttijd niet van zestien tot twaalf
maanden te beperken zoals is voorge
nomen. tenzij er voor gezorgd wordt dat
aan de sterkte en kwaliteit van het
Deense leger in het geheel geen af
breuk gedaan zal worden. Dit staat in
een brief van Norstad. die de Deense de
fensiecommissie heeft bestudeerd en la
ter gepubliceerd.
Waarschuwing. De Verënigde Staten zul
len binnen acht maanden een doeltref
fend stelsel hebben waardoor het moge
lijk zal zijn dat vijftien minuten van te
voren een waarschuwing uitgaat voor
naderende vijandelijke projectielen, al
dus heeft de Amerikaanse minister van
Luchtmacht, Dudley Sharp voor een
commissie van het Huis van Afgevaar
digden te Washington verklaard.
Bestseller De twaalf Russische auteurs
van het boek over Kroesjtsjevs reis
naar de Verenigde Staten, dat in Ame
rika een „bestseller" is geworden, zijn
voorgedragen als kandidaten voor Le-
ninprijzen.» Aan het boek, getiteld
„Van aangezicht tot aangezicht met
Amerika" heeft ook Kroesjtsjevs
schoonzoon Alexei Adzjoebei, hoofdre
dacteur van het regeringsblad „Izves-
tia", meegewerkt.
Levenslang. In de Westduitse stad Stade
is de 58-jarige Georg Marshall tot le
venslange gevangenisstraf veroor
deeld, omdat hij verantwoordelijk werd
geacht voor de dood van een Joodse
timmerman die in 1942 op de markt van
de Oekrainse plaats Sdolboenov werd
opgehangen. In Stuttgart is woensdag
een 28-jarige slotenmaker tot vier
maanden gevangenisstraf veroordeeld,
omdat hij in een café had gezegd, dat
er te weinig Joden waren vermoord.
Mislukt. Bij een mislukte start van een
KC 135 jet Stratotanker van de Ame
rikaanse luchtmacht zijn gisteren de vijf
bemanningsleden omgekomen. Het
vliegtuig drong een hangar binnen, ver
nielde nog twee tankvliegtuigen, en
twee auto's. De Stratotanker is een mi
litaire versie van de Boeing 707 die door
de burgerluchtvaart wordt gebruikt.
Brand. Woensdag is de grootste katoen-
fabriek ter wereld, de Dunlop-fabriek te
Rochdale (Engeland) ernstig door
brand geteisterd De hulp van de brand
weren uit Lancashire en Yorkshire
moest ingeroepen worden Meer dan
1500 arbeiders werden geëvacueerd. De
brand werd door een krachtige wind
aangewakkerd.
