Haarlem's Dagblad | 1960 | 16 februari 1960 | pagina 9

snuffelt in de Franse historie

Misdaad om een erfenis

„Waarom wordt in Elten geen
volksstemming gehouden?"

V:

Panda en de meester^diplomaaf

Ydo en de Draak

KONINKLIJKE BABY IN LONDEN NIET
VOOR MORGEN VERWACHT

ÏÏLit i)p bFrÏFÖpn fijb

DINSDAG 16 FEBRUARI 1960

9

WEST DUITS BLAD VB AAGT:

De radio zeeft woensdag

1 eievisie programma

Verandering van diamant
door „bestraling"

CARCIA
DE LEON:

Het graf van Petrus

ROMAN VAN

JANE
ENGLAND

200 jaar
geleden

64. Zo waardig mogelijk stapten de bei
de diplomaten uit de modderpoel. „Nooit
neem ik meer een onhandige assistent
aan," sprak Smurk, een duistere blik op
Panda werpend. „Maar ik kon het heus
niet helpen!" riep Panda, „ik bedoelde het
goed!" „Goede bedoelingen hebben in de
diplomatie geen enkele waarde," ant
woordde Smurk koel. „Deze opmerking
bewijst weer, dat je er niets van snapt."
„Nee, ik snap er niets van," zei Panda, die

zich zo lt ngzamerhand kwaad begon te
maken. „Ik vind diplomaten rare lui!
Neem jullie bijvoorbeeld. Jullie doen al
door vriendelijk tegen elkaar, maar in
werkelijkheid zijn jullie vijanden, die el
kaar steeds dwars zitten of proberen dood

te schieten enne„WIJ vijanden?!"

vielen de beide diplomaten hem geschokt
in de rede, „hoe KOM je op die gedach
te?!" Zij sloegen vriendschappelijk de ar
men om eikaars schouders en keken Pan
da vernietigend aan. „Assistent," sprak

Smurk, „dit was wel de meest ondiploma
tieke opmerking, die je maken kon. Je
bent ontslagen!" „Dat is de derde keer,"
antwoordde Panda nijdig, „en het kan me
niets schelen! Ik heb genoeg van dit baan
tje!" Zonder hem nog een blik waardig te
keuren, keerden de diplomaten zich om en
gingen heen. „Bah", bromde Panda nijdig
„moet je ze zien lopen, alsof ze grote
vrienden zijn. Maar straks schieten ze
weer gaatjes in hun hoedjes!"

(Van onze correspondent in Bonn)

„Het doet wat eigenaardig aan dat Bonn
de teruggave van Elten, de Zelfkant en
dergelijke met in totaal 11.000 mensen eis
te en ook heeft gekregen zonder een volks
stemming. Juist nu de Westduitse rege
ring in de internationale discussie er op
wijst dat het voor de negers in Afrika reeds
vanzelfsprekende recht op zelfbeschikking
aan het Duitse volk niet onthouden mag
worden, is het merkwaardig dat men de
wil om zonder meer naar Duitsland terug
te keren vooronderstelt bij de in 1949 van
Duitsland gescheiden bewoners van Elten
en dergelijke".

De schrijft het Münchense onafhankelij
ke dagblad „Süddeutsche Zeitung" naar
aanleiding van de Duits-Nederlandse over
eenkomst. Het blad noemt de onderhande
lingen hierover taai maar zakelijk en zegt
dat beide onderhandelaars iets hebben ge
geven: Nederland de correctiegebieden.
de bondsrepubliek een som van 275 mil
joen mark voor de Nederlandse slachtof
fers van het nazi-regiem, de Auslands-
bonds en diverse investeringen.

Over de grenscorrectie schrijft de „Süd
deutsche Zeitung" voorts dat in Nederland
de mening gehoord kan worden, dat Bonn
vreest dat de burgers van Elten en de boe
ren van Zelfkant helemaal niet zo bijzon
der voor de hereniging van hun gebied met
de bondsrepubliek zijn en wel omdat zij in
ons land diverse economische voordelen
genieten, die zij straks in West-Duitsland
niet zullen krijgen. Het blad schrijft:
„Maar zover zijn we juist nog niet dat men
de Europeaan zonder te letten op het na
tionale prestige eenvoudigweg daar zalig
laat worden, waar het hem in Europa gpedj
gaat". Voor Bonn gaat het hierbij ïri de
allereerste plaats om het principe van de
grenzen van vóór 1937 met het oog op de
regeling van de grens in het oosten, waar
na 1945 Russen en Polen voormalige Duit
se gebieden hebben geannexeerd. Het blad
betwijfelt overigens of men ooit bij de
communistische machthebbers in Mos
kou en Warschau resultaat zal hebben met
het argument dat in het westen de grenzen
van 1937 toch ook zijn hersteld. „Maar",
aldus de „Süddeutsche Zeitung", de buiten
landse politiek van Bonn heeft nu eenmaal
een neiging tot dergelijk formeel denken".

Een ander vooraanstand Westduits blad,
de „Frankfurter Allgemeine Zeitung",
schreef dezer dagen dat de Westduitse re
gering de handen gebonden waren in de
Nederlandse eis betreffende de schadever
goeding aan nazi-slachtoffers. Bonn staat
namelijk voor soortgelijke eisen van elf
andere Europese staten. Het ging hier
voor Bonn, aldus dit blad, niet om een fi
nanciële maar om een zuiver politieke
aangelegenheid. Vanwege het bestaan van
de Londense schuldenovereenkomst, die

HILVKRSUM I. 402 rri. 7.00 VARA. 10.00 VPRO.
10.20 VARA. 19.30 VPRO. 20.00-24.00 VARA.
VARA: 7.00 Nieuws. 7.10 Gymn. 7.20 Lichte mu7.
en reportages. 8.00 Nieuws. 8.18 Gram. en act. 8.55
Voor de vrouw. 9.00 Gymn. voor de vrouw. 9.10
Gram. (9.35—9.40 Waterst VPRO: 10.00 School
radio. VARA: 10.20 Voor de vrouw. 11.00 Gevar.
progr. 12.00 Lichte muz. 12.30 Land- cn tuinbouw-
meded. 12.33 Voor het platteland. 12.38 Gram. 13.00
Nieuws cn tentoonstellingsagenda. 13.20 Ham
mondorgel en zang. 13.45 Gesproken portret. 14.00
Jeugdconcert. 14.45 Volksliedjes en -dansen. 15.00
Voor de jeugd. 17.00 Radiokoor. 17.15 Lichte muz
17.50 Regeringsuitzend.: Gesproken brief uit de
Nederlandse Antillen, door Henk Dennert 18.00
Nieuws en comm. 18.20 Gram. 18.30 Radio-Volks
universiteit: Hormonen, door prof. dr. M. Tausk.
19.00 Voor de kinderen. 19.10 De Christen in de
veranderende samenleving, toespr. 19.25 VARA-
Varla. VPRO: 19.30 Voor de jeugd. VARA: 20.00
Nieuws. 20.05 Gram. 20.45 Dit is uw leven. 21.40
Gram. 22.00 Jazzmuziek. 22.20 Keuren en kiezen,
lezing. 22.30 Nieuws. 22.40 Lichte muz. 23.00 Tus
sen mens en nevelvlek, lezing. 23.15 Discussie.
23.55—24.00 Nieuws.

HILVERSUM II. 298 m. 7.00—24.00 NCRV.

NCRV: 7.00 Nieuws en S O.S.ber. 7.10 Gram. 7.30
Een woord voor de dag. 7.40 Gewijde muz. 8.00
Nieuws. 8.15 Radiokrant. 8.35 Gram. 9.00 Voor de
zieken. 9.30 Gram. 9.40 Voor de vrouw. 10.15 Gram.
10.30 Morgendienst. 11.00 Gram. 11.15 Licht in de
duisternis, hoorsp. 12.00 Pianorecital. 12.30 Land
en tuinb.meded. 12.33 Gram. 12.53 Gram. of act.
13.00 Nieuws. 13.15 15 jaar geleden, praatje. 13.20
Met PIT op pad. 13.25 Promenade-ork. en solist.
14.00 Gram. 15.30 Kamermuz. 16.00 Voor de jeugd.
17.20 Pianorecital met comm. 17.40 Beursber. 17.45
Orgelspel. 18.15 Spectrum van het Christelijk or
ganisatie- en verenigingsleven, lezing. 18.30 Leger
des Heilskwartier. 18.45 Boekbespr. 19.00 Nieuws
en weerbericht. 19.10 Op de man af, praatje. 19.15
Pianorecital. 19.30 Radiokrant. 19.50 Blaasorkest.
20.15 Concertgeb.ork. en sol. 20.50 Canadese kant
tekeningen. 21.20 Concertgeb.ork. en sol. (verv.).

22.05 Dameskoor, sopraan en orgel. 22.30 Nieuws.
22.40 Zaalsportuitsl. 22.45 Avondoverd. 23.00 Mili
taire muz. 23.30 Nieuwe klass. gram. 23.55 —24.00
Nieuws.

BRUSSEL. 324 m.

12.00 Gevar. muziek. (Om 12.30 Weerber.). 12.52
Koersen. 13.00 Nieuws. 13.15 Gevar. muziek. 14.00
Schoolradio. 14.45 Operettefragm. 16.00 Koersen.

16.06 Engelse les. 16.21 Gram. 16.30 Omr.orkest en
solist. 17.00 Nieuws. 17.10 Zang en piano. 17.50
Boekbespr. 18.00 Lekenmoraal en filosofie. 18.20
Voor de soldaten. 18.50 Sportkron. 19.00 Nieuws.
19.40 Koorzang. 20.00 Operafr.agm. 20.30 Akademie
des Diskofielen. 21.30 Moderne Belgische muziek.
22.00 Nieuws. 22.15 Pedagogisch praatje. 22.25 Pia
norecital. 22.55 Nieuws. 23.00 Voor de zeelieden.

VOOR WOENSDAG

VARA: 17.00 Voor de kinderen. NTS: 17.30-
17 40 Int jeugdjourn. 20.00 Journ. en weeroverz
NCRV 20.20 Filmprogr. 20.30 Kunstrubriek. 20.45
Telediscoparade. 20.55 Documentaire. 21.45 Pas
gepest. 22.10 Dagsluiting.

kwesties als de schadevergoeding aan nazi
slachtoffers verwijst naar een vredesver
drag met Duitsland, moest een bepaalde
groep Nederlanders, die ook door de nazi's
waren getroffen, worden uitgesloten. Het
blad noemt dit „een schaduw over de
Duits-Nederlandse overeenkomst". Wat
binnen de voorgeschreven grenzen overi
gens mogelijk was, is gerealiseerd, aldus
de „Frankfurter Allgemeine Zeitung".

JOHANNESBURG (Reuter) Op het
laboratorium voor diamantonderzoek in
Johannesburg is een machine in gebruik
genomen, welke de kleur en de eigenschap
pen van diamanten kan veranderen door
middel van x-stralen of gamma-stralen.

De president-commissaris van de Beers
Consolidated Mines, Harry Oppenheimer.
heeft medegedeeld, dat deze machine, die
de naam „cascade/generator" draagt, zal
worden gebrukit voor de „bestraling" van
diamanten door elektronen en gamma's.
Hierdoor bestaat de mogelijkheid, dat tot
dusver nog onbekende eigenschappen van
diamant zullen worden ontdekt.

6465. Op de stadsmuren was dus alles in gereedheid gebracht voor de verdediging,
zelfs de kanonnen waren geladen en klaar voor 't schieten.

De soldaten en officieren wachtten in spanning op het bevel, de naderende draak
aan te vallen.

Ydo, die rustig op de nek van de draak zat, kon die onrust uit de verte al onder
scheiden; hij maakte zich ongerust. Ze mochten z'n nieuwe vriend niet aanvallen en
geemkufaad doenhet diet~Zou immers ook niemand aanvallen.

Ik zat z« duidelijk moeten~ntaken, dat er helemaal geengevaar is. mompelde hij. Als ik
dichtgenóeg bij d!h wallen"bëfi, dat ze me kunnen ver'Slaah, zal ik"ze dat toeroepen!

Wanneer u tot in
achter de schermen
zien te krijgen tot
Charles Braïbant -

finesses wilt weten wat er zich een paar weken geleden
van de Franse politiek heeft afgespeeld, moet u toegang
de Archives Nationales. TJ vraagt er maar naar monsieur
hij is de archivaris. Ik moet u wel waarschuwen dat u

van bijzonder goede huize moet komen om nu al inzage te krijgen van de
geheime stukken, die betrekking hebben op de Algerijnse tragedie. Naar alle
waarschijnlijkheid 'zal de heer Braibant uw verzoek beleefd, maar ferm, af
wijzen, al kwam u met een aanbeveling van een parlementslid aandragen. Met
goede papieren wil het wel eens lukken andere documenten te zien te krijgen
en wees daar dan maar tevreden mee, want ze zijn op zichzelf al belang
wekkend genoeg.

i «j

Meer dan dertien eeuwen Franse his
torie, vastgelegd in akten, verdragen
en verslagen, zijn op de planken van het
oude gebouw aan de rue des Francs-
-Bourgeois (3e) gerangschikt. Het zou
een aardig spelletje zijn deze planken
kop aan staart uit te leggen: we haal
den van Haarlem uit dan net Assen
niet, maar naar het zuidoosten kwa
men we een flink stuk voorbij Roer
mond honderdnegentig kilometer be
draagt de totale lengte. De Franse
volksvertegenwoordiging heeft hiervan
in de loop van de tijd zo'n dikke zeven
kilometer bijeengepraat.

Het oudste stuk dateert uit het jaar
625; het is een door de papa van Dago-
bert getekende akte. Een ander oud do
cument, dat ons meer aanspreekt,
draagt onder de datum. 14 september
774, de handtekening van Karei de Gro
te. Op die dag schonk de latere keizer
van Klein-Europa het woud van Kins-
heim aan het klooster van Liepvre.

Al deze papieren liggen er niet zo
maar, of omdat het zo interessant is ze
te bewaren. Er wordt wel degelijk iets
mee gedaan: dag in dag uit steken de
geleerden hun speurneuzen in de stof,
waaruit de geschiedenis van Frankrijk
is opgebouwd en hun gesnuffel wordt
niet zelden beloond. Het zelfs niet over
dreven te zeggen, dat hier ontdekkin
gen aan de lopende band worden ge
daan. De tientallen miljoenen stukken
zijn vanzelfsprekend nooit van uit alle
gezichtshoeken en in hun totale onder
linge verband bekeken en u mag er dus
niet verwonderd van opkijken wanneer
ik u vertel dat bijvoorbeeld een com
binatie van al lang bekende feiten be
langrijke nieuwe gegevens heeft op
geleverd. Daarbij wordt de voorraad
regelmatig aangevuld zodat het mense
lijkerwijs gesproken onmogelijk is „up
date" te blijven.

Een geweldige aanwinst, die nog
steeds niet geheel is verwerkt, laat
staan bestudeerd, verkreeg het archief
door een ministerieel besluit in 1928.
Hierbij werd bepaald, dat alle bij nota
rissen berustende akten die ouder wa
ren dan honderdvijfentwintig jaar,
naar de Archives Nationales moesten
worden overgebracht. In de daarop
volgende weken en maanden arriveer
den de pakken en kisten in de rue des
Francs-Bourgeois en toen men einde
lijk mocht aannemen de zaak vrijwel
binnen te hebben, berekenden de amb
tenaren. dat zij zo'n vijfentachtig mil
joen stukken rijker waren geworden.

Daaruit is tot nu toe al voldoende uit
gekomen om het besluit van die minis
ter als uitermate wijs te betitelen. Zon
der hem lag het testament van kardi
naal Richelieu nog in een stoffige kluis
te Narbonne; op 23 maart 1642 heeft de
Franse staatsman zijn laatste wilsbe
schikking daar bij notaris Falconis ge
deponeerd. De ijverige onderzoekers
slaakten trouwens kreet op kreet van
verrukking bij het vinden van het
testament van Voltaire, daterend uit
februari 1778, dat van maarschalk Tu-
renne (22 augustus 1675) en van Racine,
de schilder David en honderden andere
grootheden uit het verleden van Frank
rijk. De huwelijksakte van Lully en
Colbert, mede ondertekend door Lode-
wijk XIV en de gehele koninklijke fa
milie, was een „trouvaille" van de eer
ste orde, maar niet minder opgewon
den schitterden de (geleerde) ogen ach
ter de brilleglazen bij het opdiepen uit
de vergeelde stapels van een brief van
Ronsard, waarin de dichter aan de
drukker Ambroise de la Porte toestem
ming gaf de eerste vier boeken van
zijn „Odes" uit te geven.

Van geheel andere aard zijn de ver
dragen en staatsstukken. Het op 10 fe

bruari door de Staten van Holland ge
ratificeerde verdrag van Cambrai (Ka-
merijk) wordt behoedzaam voor mij
uitgespreid en ik mag ook even eer
biedig kijken naar het (slordig ge
schreven) testament van Napoléon Bo
naparte.

„Komt het wel eens voor dat bezoe
kers kostbare stukken beschadigen?"
vroeg ik de ambtenaar die mij rond
leidt.

Dat valt best mee. De grootste
vijanden van documenten zijn licht en
vocht, meer dan nonchalante of ver
nielzuchtige mensen. Daarom is de uit
vinding van de microfilm voor ons van
zoveel belang geweest. Alle waardevol
le en onvervangbare akten kunnen nu
worden bestudeerd zonder dat het no
dig is het origineel te voorschijn te ha
len."

Zoekt de naar enige sensatie vissen
de journalist in het archief naar anek
doten, dan valt er een sluier over het
gezicht van de ondervraagde ambte
naar. In een wetenschappelijke sfeer
als deze passen geen grapjes, zegt zijn
gezichtsuitdrukking. Maar na lang
aarzelen heeft hij dan toch een verhaal
het mag nu worden vrijgegeven, om
dat het voorval in kwestie zich meer
dan een halve eeuw geleden afspeel
de.

De toenmalige directeur van de Ar
chives Nationales was het opgevallen,
dat een oude heer elke dag inzage vroeg
van het door Napoléon op Sint Helena
geschreven testament, dat alleen al be
roemd is geworden door de zinsnede:
„Ik wens dat mijn gebeente aan de
oever van de Seine zal rusten, te mid
den van het Franse volk, dat ik zozeer
heb liefgehad". Hij legde het stuk voor
zich op tafel en bleef er dan met zijn
hoofd op zijn linkerhand gesteund uren
lang naar te kijken. Maar aantekenin
gen had men hem nog nooit zien ma
ken. Nieuwsgierig en ook enigszins be
zorgd voor het welzijn van het kostba
re relikwie, ging de directeur op zekere
dag vlakbij hem staan. De man verroer
de zich niet. Toen boog hij zich over
hem heen. De bezoeker sliep als een
roos.

Een dame, die naast hem zat, had
de laatste brief van Lodewijk XVI, ge
schreven op de ochtend van de dag,
waarop hij werd onthoofd, onder haar
hoede. Ook zij sliep.

(Nadruk verboden^y

(Van onze correspondent in Londen)

Wie zich in de steeds toenemende drukte
rond Buckingham Palace waagt, voelt de
spanning. De hele dag staat er een grote
menigte voor de hekken, welke voordu
rend aangroeit en alle bewegingen van ko
mende en vertrekkende leden van de ko
ninklijke familie en andere personen, die
met het hof te maken hebben; met vorsen-*
de belangstelling gadeslaat- Onder deger„
nen, die op de snel naderende^'blijde ge

beurtenis wachten, zijn mensen uit alle
delen van het wereldwijde Britse Geme
nebest. De verwachting is op het ogenblik
dat de geboorte waarschijnlijk pas tegen
het einde van de week, of gedurende het
komende weekeinde kan worden tege-
moetgezien en zeker niet voor woensdag.

Prins Philip verliet gisteren het paleis

gedurende^andeiTialf uur^om te poseren vering gestaafd zijn volgens, welke de
voor eêfi schifder. die de ramert met t<5e1 ap0stel Petrus onder het hoogaltaar van

koninklijke figuren maakt voor een
nieuwe kapel in St. Pauls kathedraal. Ko
ningin Elizabeth heeft tijdens het zonnige,
maar gure, weer in de paleistuin gewan
deld, zoals zij elke dag doet. De negenjari
ge prinses Anne, die uitmunt door vrolijk
heid en ongedwongenheid, hoopt dat zij
een broertje zal krijgen

CONCERT VAN TOONKUNSTORKEST

Met medewerking van het Toonkunst
kamerkoor onder leiding van Jan Laar
veld, geeft het Toonkunstorkest onder lei
ding van Marinus Adam vrijdag 19 fe
bruari in het Concertgebouw een uitvoe
ring.

Op het programma staan werken van
Rameau, Mozart, Szervansky en Hinde-
mith.

ROME (AFP) De Italiaanse vrouwe
lijke hoogleraar Margherita Guarducci
van de universiteit van Rome heeft zater
dag in een lezing voor de roomskatholieke
lekenorganisatie verteld, dat zij er onlangs
in geslaagd is een inscriptie onder de
basiliek van de St Pieter te ontcijferen,
die bleek aan te geven: „Hier ligt Petrus
begraven". Daarmee zou de oude overle-

de Vaticaanse basiliek begravenligt, een
feit waaraan wijlen Paus Pius XII in 1950
na een onderzoek van tien jaren al niet
meer meende te mogen twijfelen.

Prof. Guarducci, wier mededeling door
het dagblad II Quotidiano werd aangehaald
zei dat het opschrift weliswaar dateert
uit het midden van de tweede eeuw na
Christus toen Petrus' tijdgenoten reeds
overleden waren, maar dat er toen nog
vele zonen en dochters van hen, die de
apostel gekend hadden, leefden. De ont
cijfering maakte deel uit van het tweede
deel van het onderzoek dat in 1952 begon
en nog voortduurt Van 1939 tot 1949 hield
men zich met opgravingen bezig, waarvan
de resultaten thans uitgewerkt worden.

50)

Mijnheer Burgoyne, ik geloof, dat u mijn zoon wat
geld geleend hebt, zodat hij een boete kon betalen voor het
verplaatsen van vee zonder vergunning. Daar het mijn
vee was, moet u mij toestaan u dit geld terug te betalen.

Burgoyne staarde haar aan.

Hoe weet u dat? vroeg hij.

Zij glimlachte bitter.

De vee-inspecteur is mijn zoon niet zo goed ge
zind als u blijkbaar, zei zij. Hij stelde mij van de
zaak op de hoogte.

Weet Rob dat? vroeg Burgoyne, na een vrij lange
pauze.

Zij schudde het hoofd.

Ik zal het hem wel vertellen, als ik daarvoor de tijd
gekomen acht, zei zij en ik moet u verzoeken het hem
niet te vertellen.

Rob zal mij zelf wel terugbetalen, zei Burgoyne
stijfjes.

Zij lachte op een wat onvriendelijke manier en wierp
hem een scherpe blik toe.

Rob, zei zij, heeft geen geld van zichzelf tot ik
kom te sterven en dat is, naar ik veronderstel, de reden,
waarom hijwaarom hij mijn vee steelt en het ver
koopt.

Burgoyne stond met een impulsieve beweging op en
zijn grote gestalte scheen de hut te vullen.

Mevrouw Timball. zei hij ernstig, ik ken uit de
aard der zaak uw gedachten niet, maar ik ken Rob. Ik
zou u willen verzoeken hem te zeggen, dat u alles weet en
dat u zich realiseert, hoe hij zich inspant.

De houding van mevrouw Timball veranderde plotse
ling.

Inspannen? zei ze met snerpende stem. Inspan
nen? De jonge gek! Allemaal voor dat meisje, dat hem
de gehele tijd voor de mal houdt. Neen, meneer Burgoy
ne, ik vertrouw erop, dat u het aan mij zult overlaten
het mijn zoon te zeggen, als ik dat juist acht.

Burgoyne ging weer zitten en zijn bruine ogen waren
hard.

Isabelle was in de loods. Het was een groot en vrij don
ker gebouw, waar strepen licht door de hoog in de mu
ren geplaatste ramen naar binnen vielen. De open zak,
die naast haar stond, liet het witte meel zien, dat glinster
de tussen de bruine vouwen van de zak. Zij had een me
talen maatbusje in de hand, dat zij regelmatig in de zak
stak, waarna zij het meel in de blikken van de kaffers
liet vallen.

De huid van de antilope, die zij geschoten had, was al
op de wand van de schuur gespijkerd. Een kaffer stond
achter een stevige houten tafel en hakte het karkas in
stukken. Hij gaf het vastgestelde deel vlees aan iedere
kaffer en nadat deze hun porties aangenomen hadden,
liepen zij met een grijns op hun zwarte gezichten weg.
De zon was bijna verdwenen, maar de duiven koerdèn
nog half slaperig in de bosjes. Isabelle keek eens naar

de lucht, waar de wolken zich weer opstapelden en meen
de, dat ze slechts een paar dagen vrij van regen zouden
blijven, waarna ze bedacht, dat het maar goed was dat
Rob de bak, waar het vee gesausd moest worden had
laten schoonmaken en dat zij hem er aan herinneren
moest, dat de jonge stieren niet tegelijk met het andere
vee gewassen waren en dit morgen beslist gebeuren
moest. Ze waren erg wild en hadden er een hekel
aan door de bak te gaan.

Zij overwoog tevens, dat zij nu maar beter eens naar
het nieuwe kippenhok kon gaan, dat terwille van Julie
gebouwd was en de kippen voor de nacht opsluiten,
terwijl zij dan ook controleren moest of de jongen de
leghokken wel schoon gemaakt had.

Toen zij zich omkeerde om er heen te gaan, zag zij
Rob om een hoek van het huis komen. Hij had een
brief in de hand, die hij juist opende. Hij wuifde tegen
haar en zij wuifde terug en wees naar de kippenhokken.

Rob knikte ten teken, dat hij haar begrepen had en
liep in dezelfde richting, terwijl hij de brief las. De
kippen waren bijna alle in de hokken. Een of twee
laatkomers pikten nog hier en daar wat rond en de
zon zond lange schuine stralen over het strodak.

Hallo, schreeuwde Rob plotseling hallo, Isabelle!
Mevrouw Ferndale is voor een ernstige operatie naar
het ziekenhuis en Julie is voor een paar dagen naar Salis
bury gegaan om bij haar te zijn. Ze zal binnen een
week terug zijn en zegt zoiets dat ze dan ons zou komen
opzoeken, tenminste als mevrouw Ferndale goed voor
uitgaat en er geen complicaties zijn.

Nou, dat zal wel prettig zijn, zei Isabelle en begon
aan de knip van de kippenren te morrelen.

Ja, zei Rob een beetje aarzelend. Het spijt me
van mevrouw Ferndale. Ze is een erg aardig mens,
Isabelle. Ik hoop, dat ze weer goed in orde komt.

Ik ook, zei Isabelle en rukte wild aan de knip.
Een kip kakelde op een verschrikte manier en vloog als
een dolle in de ren rond.

Het is een eigenaardige brief, voegde Rob er aan
toe. Ze schijnt zich ongerust te maken. Ze zegt, dat
ze me gauw wil spreken en dat ik me niet ongerust
behoef te maken, omdat ze me nooit in de steek zal
laten. Waar heeft ze het over? Ik bedoel, het klinkt
alsof er iets achter zit. Misschien is ze wat in de war
door mevrouw Ferndale.

Dat zal het wel zijn, zei Isabelle en zwaaide de deur
open.

Er vloog een wild kakelende kip langs haar heen en
er kwamen er nog twee uit het hok vliegen.

O, zeg houd je gemak! riep zij op een ongewoon
zenuwachtige manier en liep naar het grootste kippen
hok. Het was belachelijk, herhaalde ze bij zichzélf, je zo
druk te maken over Julie. Het was gek, maar ze trok het
zich toch hevig aan en daar kon zij niets aan doen.

Rob stond nog bij de ingang van de ren en staarde een
beetje in twijfel naar de brief, die hij in de hand hield.

Daarna keek hij op. toen de kakelende kippen langs
hem heen door het open hek naar buiten renden.

Zeg, Isabelle. begon hij op verbaasde toon, waarna
hij plotseling zijn adem inhield en de ren instormde op
het ogenblik, dat nog vijf kippen uit het hok kwamen
vliegen.

Isabelle! schreeuwde hij, stop, idioot, dat je
bent! Ga niet naar binnen! Hij greep haar bij de schou
ders en wierp haar met een heftige beweging naar ach
teren.

De kafferjongen had een lange stok tegen de deur van
het hok laten staan en Rob greep die op. Terwijl Tiïj dat
deed, kwam er een lange, zwarte schaduw, die wel een
zweep met een afgeplatte kop leek uit het hok schieten.
Een verschrikte kip kon niet gauw genoeg wegkomen.
De schaduw sloeg toe en de kip viel dood neer. Rob boog
zich wat achterover en toen de slang zich oprichtte om
weer toe te slaan, zwaaide hij zijn stok en trof het dier
vlak onder zijn kwaadaardige kop, Het dier viel neer en
lag kronkelend op de grond, net een zwart touw, dat
door een kleine jongen heen en weer geslingerd wordt.

Toen draaide Rob zich weer om en greep Isabelle bij
de polsen.

Doe dat nooit weer, zei hij nijdig, doe dat nooit
weer, Isabelle. Loop nooit weer zo'n risico. Je had wel
dood kunnen zijn. Ben je hier nu nog niet lang genoeg
geweest om dat te weten?

Ze stonden elkaar met bleke gezichten aan te kijken,
terwijl de slang aan hun voeten lag. De tranen sprongen
Isabelle in de ogen en vielen in heldere druppels langs
haar wangen.

Jij had ook wel dood kunnen zijn, Rob, snikte zij.

Jij had wel dood kunnen zijn.

Isabelle, lievelingzei hij met zachte stem.

O, lieveling.

Ze bleef doodstil staan en haar gezicht werd strak en
gespannen. Zij bracht een gebruinde hand aan de keel
en een kleur als een gloeiende pioenroos kwam op haar
wangen.

Je schijnt Julie vergeten te zijn, zei ze met luide
boze stem. Toen rukte ze haar pols los en liep de kippen
ren uit.

Rob bleef haar staan nastaren. Hij frommelde de
brief van Julie in elkaar en duwde die in een van zijn
zakken. Daarna joeg hij de kippen weer in het hok, sloot
ze voor de nacht op en liep terug naar de woonhut.

De zon was ondergegaan. Een harde rode glans was
nog aan de horizon te zien en het zachte blauw van de
nachtlucht verspreidde zich over het veld. Een ster hing
laag aan de hemel. Rob zag nog altijd bleek en zijn ogen
stonden wijd open. Hij schopte tegen de zachte rode aar
de en liep langzaam en diep in gedachten.

(Wordt vervolgd)

„HET LUIPAARD" door V. S. Reid,
uitg. Wereldbibliotheek. In de reeks van
boeken over Afrika en gewijd aan de span
ningen tussen blank en zwart neemt dit
prachtige werk van de Westindische schrij
ver-journalist Reid naar onze smaak een
wel zeer bijzondere plaats in. Door zijn
afkomst is hij in staat de botsing tussen de
Europese (in dit geval Britse) beschaving
en de cultuur van de neger uit de gevoels
wereld en het rituele plichtsbesef van de
laatste te analyseren. Het is het verhaal
van de Kikoejoe-neger Neboe die door de
jungle van de Engelse kolonie Kenya een
blanke met schitterend beschreven vol
harding achtervolgt tot hij hem „mooi kan
maken", tot hij hem doodt. De vermoorde
blijkt dan zijn vroegere meester te zijn.
Met diens vrouw heeft de neger een ver
houding gehad; de hieruit geboren manke
jongen is bij de vermoorde en Neboe
neemt hem nu mee op de lange tocht naar
Nairobi, de hoofdstad, waar de neger zijn
morele schuld wil gaan afbetalen. Hij is
echter gewond door een kogel van zijn
vroegere „bwana" en hij wordt achter
volgd door het luipaard, dat alleen zwak
ken en gewonden doodt. De manke zoon
onvergetelijk getypeerd valt ten offer
aan de aanval van het dier. Het verhaal
culmineert in de rituele triomf van de
Kikoejoe als hij een Engelse officier weet
te doden.

Oprechte Saturdagse Haerlemse Courant
den 23 February 1760

ADVERTENTIE. Leonard van Rhyn, op
de Korte Princegraft by de
Vinkestraat t'Amsterdam,
onderwyst, zo heele, halve
als buyten Kost, de Franse
Taal cierlijk en zuyver vol
gens de Spel-, Schryf- en
Reken-Konst Italiaans
Boekhouden &c. De Vreem
delingen, aan hem in Kost vertrouwd wor
dende, konnen zo door het Frans als door
het Spaans van hem in de Nederduytse
Taal onderwezen worden; alles zo spoedig
doenlyk zy. Hy recommandeerd zig aan de
Konstlievende en vleyd zig een ygelyk (zo
veel mogelyk) vergenoeging te zullen
geeven.

i