In het hol van het atoom
VELPON
Fantoom in de bar
1
PANDA EN DE TROETELTROEP
ROM EN MIOE
AVONTUREN VAN EEN HOND
DONDERDAG 17 MAART 1960
HAARLEMS DAGBLAD
OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
17
Het leven bij veertig niet
zo luchtig begonnen
De radio geeft vrijdag
Televisieprogramma
Tsjerenkov wil ring
om de aarde vormen
Het Instituut voor Kernphysisch Onderzoek opende
zijn deuren met opschrift Verboden toegang
Frans-Brits akkoord
over Kanaaltunnel?
DOOR
WILLIAM
IRISH
Wie zijn Aen „M" wordt
in Londen gegist
25. Schreeuwend trok Panda Joris aan
zijn jasje. „Laat die brandkast staan!"
herhaalde hij. „Stil toch manneke," zei Jo
ris met een schuinse blik naar een agent,
die wantrouwend naderbij kxoam. „Als ge
wilt, dat ik U help, dient ge U beter te ge
dragen." „Ik wil niet, dat je me helpt!"
riep Pancla, „de stelende troetels zijn al
erg genoeg!" De agent was nu zo dichtbij,
dat Joris het maar wijzer oordeelde van
zijn voornemen af te zien. Hij zette de
kruiwagen neer en keerde zich vermanend
tol Panda. „Ik wilde naar het politiebureau
gaan," sprak hij luid, „dal is de enige plek
waar men gestolen voorwerpen behoort te
brengen. Maar indien ge er liever mee
blijft rondzexden„Aha!" klonk de
stem van de agent, „is die brandkast ge
stolen? Net wat ik dacht. Ik vertrouwde
dat ventje al niet, toen ik hem ermee zag
sjouwen." „Watte?" zei Panda, zich ver
schrikt omkerend. „U denkt toch niet dat
ik„Is die brandkast gestolen ja of
nee?" viel de agent hem bars in de rede.
„Ehja meneer de agent," antwoordde
Paxida bedremmeld. „Dat is genoeg," zei
de agent, terwijl hij een paar handboeien
om Panda's polsen sloot, „mee naar het
bureau! En die braxidkast gaat ook mee!"
Joris keek hen hoofdschuddend na. „Dom
me, domme Panda," mompelde hij, „al
tijd stort hij zich in moeilijkheden. Wat zou
er van hem worden indien ik er niet was,
om hexxi er uit te halen?"
Het N.C.R.V.-programma opende met
een interessante kunstrubriek waarvan de
expressie der jeugd in diverse kunstvor
men het onderwerp uitmaakte, toonde per
film de uitbeeldingskracht van kinderen
met tekenstift en penseel en ten slotte door
middel van levende opnamen de expres
siviteit van een muziekklas, waarbij de
spontaneïteit en spiritualiteit van sommi
ge kindex-en verraste.
„Het leven Begint bij Veertig" bracht
niet, zoals het programmablad aankondig
de, louter luchtige bespiegelingen over de
vier kruisjes. Met name een fragment op
dialoog van Oscar Wilde was allerminst
luchtig, en ook datgene wat Godfried Bo-
mans in het midden bracht over dit onder
werp, kon moeilijk luchtig worden ge
noemd, al was zijn pi-aatje uiteraai-d naar
de vorm wel in de bekende spotlustige
ti-ant gehouden. En ook prof. mr. dr. M.
H. K. v. d. Gi-aaf onderhield de luister
kijkers op ernstige toon over het verschijn
sel der veertig levensjax-en. Wat was er
eigenlijk luchtig? De pantomime van Jan
Bronk misschien, die als illustratie van
het gesproken woord in ieder geval ver
luchtend werkte. Jammer dat de man veel
meer troost en opbeuring kreeg dan de
vrouw, wat die veertigjarige leeftijd be
trof. Zij moest het doen met een „jurk
voor alle leeftijden", terwijl de man een
vernieuwde levenstaak en een veelbelo
vend herbegin werden aangepraat.
Als de auteur van dit programma, Wolf
Kielich, intussen veertig is geworden, zal
hij er wellicht spijt van hebben het ge
val niet echt wat „luchtiger" te hebben
gemaakt.
„Pas Geperst" bracht een kleine, char
mante keuze van artiesten met boeiende
voordrachten in woord en muziek: Dora
Paulsen en Wim Sonneveld waren er onder
meer bij, die beiden hun eigen trant we
ten te bewax-en en te gebruiken ondanks
de sceptische algemeenheden van Pi
Scheffer die wij werkelijk toch wel wat
meer enthousiasme bij zijn introductie
zouden toewensen.
Beeldschermei
HILVERSUM I. 402 m. 7,00 VARA. 10.00 VPRO.
10.20 VARA. 12.00 AVRO.
16.00 VARA. 19.30 VPRO.
21.00 VARA. 22.40 VPRO.
23.00—24.00 VARA.
VARA: 7.00 Nieuws. 7.10 Gymnastiek. 7.20
Lichte muziek en reportages. 8.00 Nieuws. 8.18
Gram. en act. 9.00 Gymnastiek v. d. vrouw. 9.10
Gram. 9.35 Waterst. 9.40 Schoolradio. VPRO: 10.00
Tijdelijk uitgeschakeld lezing. 10.05 Morgenwij
ding. VARA: 10.20 Voor de vrouw. 11.00 Voor de
kleuters. 11.15 Pianorecital. 11.40 Orgelspel.
AVRO: 12.00 Lichte muziek. 12.20 Regeringsuit-
zing: Landbouwrubriek. 12.30 Land- en tuinb.
ineded. 12.33 Sport en prognose. 12.50 Carillon en
draaiorgel. 13.00 Nieuws. 13.15 Mededelingen en
gram. 13.25 Lichte muziek. 13.55 Beursberichten.
14.00 Klavecimbel-recital. 14.20 Voordr. 14.40
Gram. 14.50 Gevar. progr. VARA: 16.00 Prome
nade-orkest. 16.30 Voor de zieken. 17.00 Voor de
jeugd. 17.55 Actualiteiten. 18.00 Nieuws. 18.15
Vlaamse notities. 18.20 Lichte muziek. 18.50 De
puntjes op de praatje. 19.00 Voor de kleuters.
19.10 Meisjeskoor. VPRO: 19.30 Het plateland nu.
gesprek. 19.45 VPRO-nieuws. 20.00 Nieuws. 20.05
Boekbespr. 20.10 De dichteres Truus Gerhardt.
lezing. 20.20 Declamatie. 20.35 De Joden in de
westerse kuituur, lezing. 20.50 Europa één. lezing.
VARA: 21.00 Quizprogramma. 21.55 Jazzmuziek.
22.15 Buitenl. weekoverz. 22.30 Nieuws. VPRO:
22.40 Zorg om de mens, gesprek. VARA: 23.00
Soc. nieuws in Esperanto. 23.10 Muziekrevue.
23.55—24.00 Nieuws.
HILVERSUM II. 298 m. 7.00—24.00 KRO.
KRO: 7.00 Nieuws. 7.15 Gram. 7.30 Voor de
jeugd. 7.40 Gram. 7.45 Morgengebed. 8.00 Nieuws.
8.18 Gram. 8.50 Voor de vrouw. 9.40 Schoolradio.
10.05 Kamermuziek. 10.35 Gram. 11.00 Voor de
zieken. 1.40 Gram. 11.50 Als de ziele luistert. 12.00
Middagklok noodklok. 12.03 Gram. 12.30 Land
en tuinbouwmededelingen. 12.33 Lichte muziek.
12.50 Actualiteiten. 13.00 Nieuws. 13.15 15 jaar ge
leden, praatje. 13.20 Lichte muziek. 13.45 Voor
de vrouw. 14.00 Lichte muziek. 14.20 Omr. Vrou
wenkoor. 14.30 Gram. 15.00 Schoolradio. 15.30—
16.30 Voor de zieken. 16.30 Zangrecital. 17.00 Voor
de jeugd. 17.13 Lichte muziek. 17.40 Beursberich
ten. 17.45 Lichte muziek. 13.10 Vaticaanse actua
liteiten. 18.25 Lichtem uziek. 18.50 Regeringsuit
zending: Emigratierubriek het emigratiepraatje
van H. A. van Luyk. 19.00 Nieuws. 19.10 Actuali
teiten. 19.25 Zang. 19.30 Uitzending van de Volks
partij voor Vrijheid en Democratie in het kader
van de door de Regering ten behoeve van de
politieke partijen gevorderde zendtijd. Eigen
kracht door mevr. dra. J. F. Schouwenaar—
Franssen, Lid van de Eerste Kamer der Staten-
gcneraal. 19.40 Verz. programma voor de mili
tairen. 20.30 Gcvar. muz. 21.00 Onrust in Zuid-
Tirol, rep. 21.30 Blaaskvvint. 22.000 Lichte muz.
22.25 Boekbespreking. 22.30 Nieuws. 22.40 Lezing.
22.50 Kaleidoscop. 23.5524.00 Nieuws.
BRUSSEL. 324 m.
12.00 Ork.concert. 12.30 Weerber. 12.35 Gram.
12.52 Koersen. 13.00 Nieuws en weeraberichten.
13.15 Orgelrecital. 14.00 Schoolradio. 15.45 Lichte
muziek. 16.00 Koersen. 16.06 Gram. 17.00 Nieuws
en weerberichten. 17.10 Gram. 17.45 Duitse les.
18.00 Gram. 18.10 Boekbespr. 18.20 Voor de sol
daten. 18.50 Sportkroniek. 19.00 Nieuws. 19.40
Gram. 20.00 Ork.concert (In de pauze: kunstkalei-
doskoop). 21.30 Kamermuz. 22.00 Nieuws en weer
berichten. 22.15 Kamermuziek. 22.45 Amusements
muziek. 22.55—23.00 Nieuws.
VOOR DONDERDAG
NTS: 20.00 Journ. en weeroverz. VARA: 20.20
Pol. praatje. 20.30 Cabaret. 21.00 Vuile handen
,Les mains sales", toneelstuk.
VOOR VRIJDAG
NTS: 2000 Weekoverzicht. VPRO: 20.30 Film.
21:00 Cellorecital. 21.20 Documentair programma.
MOSKOU (Reuter-AFP) De Russische
geleerde Valentin Tsjei'enkov heeft een
plan ontvouwd om met behulp van raket
ten een ring van fijn poeder om de aarde
te bi'engen, die onze planeet zou kunnen
doen profiteren van zonne-enex-gie, die an
ders de aarde ongebruikt passeert.
In een artikel in het Russische weten
schappelijke blad Izobi-etatel (uitvinder),
waarvan de inhoud door Tass is bekend
gemaakt, stelt Tsjerenkov voor met raket
ten 470.000 ton fijn poeder zodanig in de
ruimte te brengen, dat het merendeel van
dit poeder op 1.000 tot 1.500 km hoogte een
elliptische ring van 100 km breedte vormt,
zoals de ring van Saturnus. Deze ring zou
volgens hem een grote hoeveelheid zonne-
enei'gie verspreiden, waarvan een deel de
aarde zou bereiken. Deze energie zou
Advertentie
Geen geknoei!
met de nieuwe dop
voortdurend de aax'de verlichten en het kli
maat tussen 70 en 80 graden noorder
breedte wijzigen. Ook zou de ring kunnen
worden gebruikt voor radio en televisie.
De hoeveelheid zonne-energie, die dankzij
de ring de aai'de zou bereiken, schat de
Russische geleerde op 226.000 miljoen
kwu, of 110.000 maal zoveel als hetgeen
de Lenindam in de Wolga de grootste
stuwdam ter wereld opwekt.
Over de kosten van het project laat Tsje
renkov zich echter niet uit.
89. Om twaalf uur trok meester aan de bel, die op de gang hing; dat xoas het sein,
dat de school uitging. En dat vonden de kinderen eexi prettig geluid.
De boeken en schriften werden natuurlijk eerst netjes opgeborgen, en dan ging de
school uit. Mioe en Roxn renden, net als alle anderen, het schoolplein op. Dan gingen
ze samen naar huis, om te eten.
Eet smakelijk! zeiden ze dan, als ze bij hun huis waren. Ik kom je straks halexi hoor!
En dan stapte ieder.Xn eigen, huis in
Een oude gasfabriek, laag aan de Oosterringdijk gelegen, een smalle geasfalteerde
weg, die, schuin omlaag lopend, erheen leidt, rechts van die weg rommelige tuintjes
en op een rijtje slaande populieren; dit vormt het weinig opwindend décor, op één
van die plaatsen in ons land, waar de kernenergie voor praktische toepassing ont
wikkeld wordt. Als wij de weg aflopen en ons, gehoorzamend aan het bordje „hier
melden" bij de portier van hel Instituut voor Kernphysisch Onderzoek in Amsterdam
vervoegen, belt deze een ingenieur op, die ons zal rondleiden door de laboratoria en
over het terrein. „Even rond dit gebouw lopen, de binnenplaats oversteken en dan
een nauw gangetje volgen; daar zal de heer Hoekstra u wel opwachten", zegt de
portier. „Pas op dat xi niet verdwaalt, want dan heeft u kans dat u bestraald wordt",
voegt hij er glimlachend bij.
Ingenieur R. Hoekstra, die ons rond
leidt, lacht er een beetje om. Dat is ze
ker geen nonchalance, maar men raakt
aan deze dingen gewend.
Als wij in de kamer van de heer Hoek
stra zitten, legt deze ons uit hoe dit kern
instituut administratief is ingedeeld. In
1946 is het instituut opgericht om het be
heer over te nemen van het cyclotron, dat
door Philips was gebouwd.
Het instituut, dat ressorteert onder de
oi'ganisatie Fundamenteel onderzoek van
de Materie, wordt geldelijk voor het
grootste deel door de regering onderhou
den.
Technisch personeel van Philips zorgt
nog steeds voor onderhoud en eventuele
reparatie van het cyclotron.
Lang blijven wij echter niet binnen.
Weer de trap af, naar buiten waar inge
nieur Hoekstra een laag smal gebouwtje
binnengaat. Wij volgen wat aax-zelend, een
rode doodskop met daax-onder het bepaald
niet geruststellende woordje „radio-activi
teit", geplakt op één van de ruiten van
het loodsje, maakt geen uitnodigende in-
druk. Binnen is er niets ongewoons te be
merken. Meetapparaturen zijn hier opge
slagen, kabels liggen wanordelijk door el
kaar en in de hoek staan enkele ingewik
keld uitziende apparaten.
Als wij echter dichter naar twee grote
halfronde koperen platen willen toestap
pen, houdt ingenieur Hoekstra ons tegen.
„Niet doen zegt hij, zeer radio-actief".
Nu zien wij ook het witte bord met de
waarschuwende rode letters. Het blijkt
dat wij tegenover twee platen staan, die
normaliter binnen in het cyclotron ge
monteerd zitten, maar nu wegens een re
paratie eruit gehaald zijn.
Ingenieur Hoekstra grijpt deze gelegen
heid meteen aan, om iets van de wer
king van het cyclotron, aan de hand van
een model dat in een zijkamer van de
loods staat, te vertellen.
Het cyclotron is eigenlijk niets anders
dan een grote „machine" waarmee het
mogelijk is atoomkernen door middel van
elektrische „stoten" in de „ï'ug" een snel
heid te geven, gelijk aan één zesde deel
van de lichtsnelheid, die ongeveer 300.000
kilometer per seconde bedraagt.
In een ruimte met een doorsnede van
viereneènhalve metei*, die het binnenste
van het cyclotron vormt en waarin ook
de koperen platen waarvoor wij na bin
nenkomst stonden gemonteerd zijn ra
zen deze deeltjes rond.
Als nu van buitenaf een loden staaf in
deze ruimte wordt gestoken, botsen de
deeltjes met hun onvoorstelbare snelheid
tegen deze staaf op, die door dit „bom
bardement" omgevormd wordt 'tót radiö-
actief bismuth, dat in ziekenhuizen ge
bruikt wox-dt voor bestralingen. Naast dit
vervaardigen van radio-actieve „isotopen"
wordt het cyclotron ook gebruikt voor we
tenschappelijk onderzoek.
Het „atoomhol"
Als wij, toch wel een beetje opgelucht,
het gebouwtje uit zijn, wandelen wij in
de richting van de oude gasfabriekhal,
waar het cyclotron staat opgesteld.
Aan alle kanten omgeven door betonnen
blokken, met een doorsnede van één me
ter staat daar „de" machine; het cyclo
tron, nu grotendeels onttakeld wegens de
reparatie die men aan het uitvoeren is.
Een ronde koker, waar omheen een om
bouw van staal gemaakt is en dit alles
omgeven door de zware blokken beton,
rust op de bodem van de oude hal in de
voormalig gasfabriek, de enige plek, die
sterk genoeg was om dit alles te dx-agen.
Het is binnen de omheining van beton
blokken levensgevaarlijk toeven, wanneer
het cyclotron in werking is.
Zodra het cyclotron staat ingeschakeld,
gaan alle lichten in deze ruimte uit; een
rood licht verschijnt dan aan de muur,
met de woorden „Red uzelf, druk hier".
Voor de achterblijver is er dan maar
één mogelijkheid om zijn leven te redden;
de knop bij dit licht in te drukken waar
door het cyclotron wordt uitgeschakeld.
Via een nauw gangetje komen we in de,
achter de betonnen muur, gelegen con-
ti-ole-kamer.
Meterslampenknoppen
schakelaars. Hele panelen vol meetinstru
menten, aan en uit flitsende lampjes, uit
slaande meters.
Voor de leek onmogelijk om wegwijs uit
te worden, voor het bedienend pex-soneel
een vanzelfsprekend iets.
Door een aantal tochtdeuren komen wij
ten slotte in een modern chemisch labo
ratorium terecht, waar academici en ana
listen proeven verrichten, meestal met
plutonium en neptunium dat uit reactor
centra in Amerika en Engeland wordt
ontvangen.
Op de deuren staat overal het bordje
„Verboden toegang, radio-activiteit".
Aan de raamkant staan twee glazen
boxen opgesteld, afzuigkasten waarin zich
alles bevindt, wat met de radio-actieve
stoffen in aanraking is geweest.
Deze kasten zijn van binnen zeer ra
dio-actief en de laborant, die door twee
gaten in het glas zijn armen, bedekt door
lange zwarte rubbei'handschoenen naar
binnen steekt, draagt ten overvloede nog
een paar dunne nauw aansluitende gum
mi-handschoenen.
Tijdens ons gesprek controleert hij deze
op de aanwezigheid van radio-activiteit,
door ze voor een soort geigerteller te
houden. Het toestel vertoont geen uitslag.
Bij een rondwandeling door het laborato
rium zorgen wij ervoor niets aan te raken.
Als één van de analisten zijn handen
gaat wassen in een fonteintje vragen wij
waar al dat water blijft.
Het radio-actieve afval van het instituut
wordt verzameld, in vaten opgeslagen en
ten slotte, in een hechte verpakking, in
zee gedeponeerd.
Al het water van de fonteintjes mondt
uit in ondergrondse reservoirs, die na ge
controleerd te zijn, geleegd worden in het
water, dat het instituut omringt.
Ten slotte staan wij na een korte wan
deling door gangen, langs trappen en ka
mers weer buiten en dan vertelt onze be
geleider, ingenieur Hoekstra opgewekt, dat
de man die ons vijf minuten geleden haas
tig passeerde, met in zijn, wijd van het
lichaam afgehouden hand een touwtje
waaraan een vreemdsoortig buisje hing,
een zeer radio-actieve isotoop vervoerde.
Een beetje angstig denken wij terug aan
het moment, dat wij bereidwillig een deur
openhielden, voor een meisje met een
blad vol vreemdsoortige buisjes.
Ingenieur Hoekstra lacht echter onze be
zorgdheid weg. „Dit vervoer kan helemaal
geen kwaad".
Veel medewerkers van kerninstituten
krijgen vaak een soort „stralingsneuro
se", waardoor zij ten slotte niets meer
durven aanpakken uit vrees dat het radio
actief besmet is.
Het is juist vijf uur als wij het terrein
van het instituut verlaten. Een stroom
van werknemers vergezelt ons daarbij
Zij gaan naar huis. GewoonZij ko
men van hun werk, net als iedereen. De
mens went aan alles.
LONDEN (AFP) In de Britse hoofd
stad verluidt, dat binnenkort een Brits-
Franse verklaring tegemoet gezien kan
worden van het beginselbesluit om een
tunnel onder Het Kanaal aan te leggen.
Wellicht zou de verklaring nog vöör de
aankomst van president De Gaulle in Lon
den, op 5 april, worden uitgegeven.
Deze verklaring zal de weg openen voor
de onderhandelingen over een Brits-Franse
conventie ter regeling van kwesties inzake
de concessie de financiering en de functie
van de tunnel, die uitsluitend voor spoor
wegverkeer zou zijn bestemd.
De internationale studiecommissie die
een onderzoek heeft ingesteld naar de mo
gelijkheid van een Kanaaltunnel tussen
Engeland en Frankrijk heeft haar taak
voltooid. Binxienkort zal zij verslag uit
brengen aan de Franse en Britse regerin
gen. Het zal van de politieke beslissingen
afhangen of het plan dit keer doorgaat.
Voor zover bekend zal de commissie op
technisch, financieel en commercieel ter
rein positief adviseren. De afgelopen twee
jaar zijn boringen verricht en is bodem
onderzoek gedaan. Grote technische be
zwaren zouden er niet zijn. De tunnel zal
ongeveer 58 kilometer lang worden, waar
van 35 km onder de zeespiegel. De tunnel
is uitsluitend bestemd voor elektrische
treinen. Het wegverkeer levert te grote
ventilatieproblemen op en een te groot
risico von ongelukken en opstoppingen. De
kaart geeft het tunnel-tracé en de aan
sluiting op het Britse en Europese spoor
wegnet. De bouw zal vijf tot zes jaar in
beslag nemen. De kosten bedragen onge
veer 1,3 miljard gulden.
16)
Waarom? Omdat zij dat niet verdient! Ze staat er ge
heel en al buiten. Het is niet onze bedoeling hier in deze
zaal een onschuldige te straffen, haar een slechte naam
te bezorgen, haar aan vernedering bloot te stellen. De
misdaad is van hem uitgegaan, van de man, die u hier
ziet, en van hem alleen. Niet van haar. Op haar valt
niets aan te merken. Ze is zowel door de politie als het
openbaar ministerie ondervraagd en daarbij is duide
lijk geworden, dat ze er volkomen buiten staat. Ze had
er geen weet van, ze wist niet wat geschiedde. Ze lijdt
nu echter toch, doch niet door eigen schuld. Hier den
ken wij hetzelfde over, zowel de verdediging als het
openbaar ministerie Haar naam en identiteit zijn ons
bekend, maar wij hebben haar steeds „het meisje" ge
noemd en dat zullen wij blijven doen.
Hij was reeds dodelijk op haar verliefd, toen hij
vertelde dat hij al getrouwd was. Ja, ik zei dodelijk, van
het standpunt van zijn vrouw uit gezien. Het meisje wil
de hem onder die omstandigheden niet hebben. Ze was,
en is, een beschaafd meisje. Iedereen van ons, die met
haar gesproken heeft, kreeg die indi'uk. Ik zelf ook, da
mes en heren. Ze is een lief, ongelukkig meisje, dat de
verkeerde man heeft leren kennen. Zoals ik reeds ge
zegd heb. zij wilde hem niet hebben onder deze omstan
digheden. Zij wilde niet iemand anders leed berokke
nen, pijn doen. Hij ontdekte toen, dat hij niet van twee
walletjes tegelijkertijd kon eten.
Hij ging dus naar zijn vrouw en vroeg om een echt
scheiding. Koelbloedig, zonder meer. Zij weigerde.
Waarom? Omdat voor haar een huwelijk een geheiligde
instelling was. Niet zomaar iets van voorbijgaande
aard, dat op een gegeven moment weer teniet gedaan
zou kunnen worden. Eigenaardig, vindt u niet, zo'n hou
ding?
Het voorstel van het meisje, toen hij haar dit ver
telde, was dat ze alles zouden vergeten, dat ze elkaar
zouden vergeten. Hij kon dat echter niet opbrengen. Hij
voelde zich gevangen in een dilemma. Zijn vrouw wilde
hem niet opgeven en hij wilde het meisje niet opgeven.
Hij beidde zijn tijd en probeerde het toen nog een
keer.
Zijn eerste poging heb ik koelbloedig genoemd, har
teloos. Maar hoe zoudt u zijn tweede poging noemen?
Hij nam zich voor met haar uit te gaan op een manier,
waarop een zakenman een relatie van buiten de stad
zou ontvangen. Dit, dames en heren, geeft u een goed
inzicht in het karakter van deze man. Dit moet u dui
delijk maken, wat voor soort man hij is. Wat was een
vernield huwelijk, een veronachtzaamde vrouw, een
verknoeid huishouden hem waard? Een avond goedkoop
vermaak!
Hij kocht twee kaartjes voor een show. Hij reser-
veerde een tafel in een restaurant. Hij kwam thuis en
vertelde haar dat ze uit zouden gaan. Zij kon zijn plot
seling veranderde houding niet begrijpen. Zij meende
enkele ogenblikken zelfs dat er vergevingsgezindheid
was, dat hij het weer goed wilde maken. Zij ging voor
haar toilettafel zitten om haar make-up te verzorgen.
Enkele ogenblikken daarna kwam hij in de kamer
terug en zag haar nog steeds voor de toilettafel zitten.
Ze was niet verder gegaan met het zich opknappen.
Ze was iets gaan begrijpen van zijn bedoelingen.
Ze vertelde hem, dat zij hem niet wilde opgeven.
Ze vertelde hem, dat zij meer waarde hechtte aan haar
huis en haard dan aan twee stalles-plaatsen en een di
neetje in de stad. Met andere woorden, en zonder hem
zelfs ook maar gelegenheid te geven het te vragen,
had ze ten tweede male geweigerd in scheiding. Dat
bleek echter één keer te veel te zijn geweest.
Hij was zelf al bijna klaar met aankleden. Zijn
das had hij nog in de hand gereed om onder zijn boord
te schuiven. Maar in plaats daarvan, in een blinde, on
beheerste woede, omdat hem de pas afgesneden was,
omdat zijn diepste gedachten waren geraden, liet hij
die das rond haar hals vallen, terwijl zij nog voor de
spiegel zat. Hij trok die das strak aan en draaide de
uiteinden met onvoorstelbare wreedheid en de absolute
wil om te doden in elkaar. Ten slotte legdè hij er enkele
knopen in. De detectives hebben u verteld, dat zij de
das hebben moeten lossnijden, hebben moeten losruk
ken zelfs, zó was die das het zachte vlees van haar
nek binnengedrongen.
Ze stierf. Ze zwaaide nog één, twee keer machte
loos met haar armen en toen stierf ze in de handen
van haar man. De man, die beloofd had haar in ere
te houden en haar te beschermen. Vergeet u dat niet.
Hij hield haar zo vast, rechtop zittend voor haar
eigen spiegel, zodat zij bij wijze van spreken naar haar
eigen doodstrijd kon kijken. Minuten lang, vele minuten
lang. Ze was reeds lang dood, toen hij haar liet vallen.
Toen hij er zeker van was, dat zij dood was, toen hij
daar héél zeker van was, toen hij ervan overtuigd was,
dat zij voor altijd uit zijn leven was verdwenen, wat
deed hij toen?
Probeerde hij haar levensgeesten weer op te wek
ken, voelde hij wroeging, toonde hij spijt? Neen! Ik
zal u vertellen, wat hij toen deed. Hij ging rustig verder
zich aan te kleden, in dezelfde kamer. Hij greep een
andere das om die om te doen, om de das te vervan
gen, waarmede hij haar had gewurgd. Hij zette zijn
hoek op en gooide zijn jas over de arm en even voordat
hij wegging, belde hij nog het meisje op. Gelukkig
voor haar en dit was het meest gelukkige moment
uit heel haar leven gelukkig voor haar was zij op
dat ogenblik niet thuis. Ze hoorde het pas uren later.
En waarom belde hij haar op, terwijl zijn handen nog
met bloed bevlekt waren? Niet uit berouw, niet om te
bekennen wat hij zo juist had gedaan en ook niet om
haar hulp te vragen of advies Neen, niet dat. Hij had
haar ergens anders voor nodig. Als alibi' Zonder dat
zij dat echter zélf zou weten! Hij wilde haar vragen
uit te gaan, hij wilde die twee kaartjes gebruiken en
met haar gaan eten. Hij zou waarschijnlijk zijn eigen
horloge iets teruggezet hebben, even voordat zij hem
zou ontmoeten, en er dan op gekeken hebben en gezegd
hoe laat het was, zodat hij er zeker van zou zijn, dat
zij zich later de tijd nog goed zou herinneren. Dan zou
zij hem in goed vertrouwen een alibi verschaffen.
Is dit voor u, dames en heren, een moord of niet?
Zijn plannetje ging echter niet dooi-. Ze was niet
thuis. Hij deed toen het beste, van wat hem op dat mo
ment te binnen schoot. Hij ging alleen uit en werkte
het gehele pirogramma af, dat hij voor zichzelf en zijn
vi-ouw had opgesteld, zonder ook maar iets over te
slaan, van zes uur tot middernacht. Op dat moment
kwam hij niet op de gedachte om te doen, wat hij ons
heeft proberen wijs te maken toch te hebben gedaan.
Een of andere vrouw oppikken en haar als alibi ge
bruiken. Hij was nog te veel in de war, te opgewonden.
Of misschien is hij wél op die gedachte gekomen, maar
miste hij de moed om het te doen, was hij bang een
vi-eemde te vertrouwen, bang dat zijn houding hem
zou vei-raden. Misschien ook heeft hij het niet gedaan,
omdat hij meende dat hij daarmee toch al te laat was
om er nog profijt van te kunnen trekken. Te veel tijd
was al verstreken sedert hij zijn huis had verlaten. Zijn
levend alibi zou even gemakkelijk vqjör als tégen hem
kunnen getuigen van het moment af, dat de mooi'd en
kele minuten oud was. Een korte, scherpe ondervra
ging zou de precieze tijd aan het licht gebracht hebben,
waarop hij haar zou hebben ontmoet, en niet de tijd,
die hij had willen suggex-eren. Aan dit alles heeft hij
gedaciit.
Wat was dus beter dan dat? Wel, natuurlijk een
imaginaii'e vrouw. Een. fantoom, met opzet vaag ge
houden, met opzet niet precies beschi-even, zodat zij
later nooit meer gevonden zou kunnen worden om zijn
verklaringen te ontzenuwen. Met andere woorden :wat
was beter in overeenstemming met zijn bedoelingen,
een onbevestigd alibi of een weerlegd alibi? Ik laat
dat aan u, dames en heren, ter beoordeling over. Een
onbevestigd alibi kon later nooit meer aangevuld wor
den, maar het zou toch enige twijfel kunnen oproepen.
Een weerlegd alibi zou automatisch in zijn tegendeel
vex"kei"en en hem niet langer van dienste kunnen zijn.
Integendeel. Dat was het beste, wat hij kon doen, dat
was het beste, wat hij kon krijgen, en daarom koos
hij dat onbevestigde alibi.
Anders gezegd: Hij bracht met opzet een mythe
in zijn vei-haal, wetende dat zij niet bestond, wetende
dat zij nooit gevonden zou kunnen worden, en hij was
daar juist content mee, want alleen indien zij niet ge
vonden kon worden, bleef zijn alibi mogelijkerwijs in
zijn voordeel.
(Wordt vervolgd)
„IK EN MIJN EZELTJE" door Leo
nard Huizinga, uitgegeven door H. P.
Leopolds uitgeversmaatschappij, Den
Haag is een verzameling humoristische
schetsen van de hand van de schrijver
van de „Adriaan en Olivier"-boeken. Alle
geijkte onderwerpen van humoristische
schetsjes passeren de revue: autorijden
cn autotechniek, lezingen houden, de
streekroman, de vogelliefhebber, voor
drachten voor de radio en wat dies meer
zij. Het is allemaal op de bekende Huizin-
ga-manier gedaan, dat wil zeggen: een
beetje gewild, een beetje overdreven en
maar zelden echt geestig. Hetgeen waar
schijnlijk ook niet de bedoeling geweest
zal zijn van de auteur. Luchtig erg
luchtig amusement.
Advertentie
WANDEL- en KINDERWAGENS
MARCO ZOOMERS
Verwulft t.o. V. en D., Telefoonl]
LONDEN (UPI) In Londen vraagt
men zich nieuwsgierig af wie toch wel die
„A" en „M" kunnen zijn die tot 1 maart
elkaar geregeld in de „px-ivé-rubriek" van
de Times zeer persoonlijke dingen ver
telden. De briefwisseling duurde al maan
den maar werd een week na de bekend
making van de verloving tussen Antony
en Margaret stopgezet.
Op 24 november vorig jaar stond in de
Times: „A. prachtige brieven. Gedach
ten altijd bij jou. Houd elke dag meer van
je. Altijd dicht bij me M."
8 dec.: „A. zeg of afspraak om 8.45
uur je schikt. Vrees dat je overwerkt bent.
Liefde altijd onveranderd. M."
15 dec.: „A. aanbiddelijke brief zo
goed begrepen. Met jou is alles intiemer
dan ooit. M."
9 febr.: „A. aanbiddelijke brief. Be
grijp het. Hoop tenminste dat „May-type
meeting" zo vlug mogelijk. M."
De Britten hechten vooral veel waarde
aan dat „may-type meeting". Prinses
Margaret en Antony Armstrong-Jones
zullen namelijk op 6 mei trouwen.
