WSMfrTtP
Kreymborg
Hulp aan landen in ontwikkeling
Wereldnieuws
6 95
WESTDUITSE UNIVERSITEITEN
KUNNEN TOEVLOED NIET AAN
Chessman terechtgesteld
Geen isolatie
Nog witter
stralend wit...
3
ilH
Jongens weekender
Bijna overal is de „numerus clausus" ingevoerd
v. DUIVENBODEN
SAS nu ook met DC-8's
naar New York
de
Selwyn Lloyd naar Polen
DINSDAG 3 MEI 1960
r
Van dag tot dag1
J
Ofschoon de macht van Sukarno en zijn
regering voor een belangrijk deel steunt
op propaganda-manoeuvres en niet op
concrete resultaten van gevoerd beleid,
moet men als Nederlander toch grote
aandacht besteden aan de reacties van
Djakarta op het Nederlandse vlagvertoon
rondom Nieuw-Guinea. Deze reacties zijn
voornamelijk dankbare exploitaties van de
indruk, die de Nederlandse slappen in de
wereld hebben gewekt, doch er is alle
kans dat deze intrigante uitleg zijn doel
niet mist op de publieke opinie elders in
de wereld.
De indruk van het Nederlandse vlagver
toon is uiteraard op het buitenland anders,
dan op ons nationale niveau. Wij zijn
bereid aan te nemen, dat een krachtige
en vastbesloten defensieve houding tegen
over de Indonesische begeerte naar
Nieuw-Guinea wellicht veel onheil kan
voorkomen. Doch met moet met dit mili
taire „timmeren aan de weg" altijd zeer
voorzichtig zijn. Want in het spel van de
oorlog is de drempel van de vrede al zo
vaak overschreden door wat men „uit
lokking" zou kunnen noemen, dat een
uiterste zelfbeheersing een eerste vereiste
moet zijn. En wie kwaadwillig is, kan de
vijandelijkheden maar al te vaak begin
nen onder het motief dat de tegenpartij
„boze plannen" had en dat men de vijand
een slag voor wil zijn. De hele periode
van Hitiers regime heeft, zich door een
dergelijke procedure gekenmerkt en hoe
grof deze haar ook toepaste, destijds had
de wereld zelfs nog moeite de ware gang
van zaken duidelijk te onderscheiden.
Voor een werkelijke pantsering tegen de
plannen van Djakarta is uiteraard de
concrete, doeltreffende verdediging van het
eiland noodzakelijker dan vlagvertoon. En
de vraag is: hoe wordt een dergelijke
verdediging het snelst en afdoendst be
reikt?
De inschakeling van de UNO en de sa
menwerking der vredelievende mogend
heden in deze organisatie tot behoud van
de vrede rondom Nieuw-Guinea lijkt daar
bij onontbeerlijk. Want een verdediging op
eigen houtje tegen een mogelijke infiltra
tie of invasie van Indonesische kant zal
Nederland zulke enorme moeilijkheden
bezorgen, dat ten slotte het toch al pro
blematische behoud van Nieuw-Guinea
daar onmogelijk tegen zal kunnen opwe
gen.
Men mag zich niet verhelen dal een be
moeienis van de UNO in de kring dezer
organisatie een splitsing van opinie zal
opleveren, doch dan is het probleem ten
minste onder internationale aandacht ge
bracht en heeft Nederland zich ten aan
zien van zijn intenties gerechtvaardigd.
Advertentie
Advertentie
%ëm
Vlot model in prachtige
kwaliteit poplin (no-iron).
in vele kleuren.
Degelijke Waarborg-afwerking.
Alleen
woensdag
4 mei
GROTE MARKT 1-7
HAARLEM
(Vut onze correspondent in Bonn)
Met het ingaan van het nieuwe studie
jaar per eind april - begin mei kan er
in de Bondsrepubliek gesproken worden
van een ware toevloed van middelbare
scholieren, die allen willen gaan studeren
aan een hogeschool of universiteit. Zi.j
hebben daarbij in het bijzonder voorkeur
voor de natuurwetenschappelijke richting.
De toevloed is zó overweldigend, dat bijna
alle Westduitse universiteiten hebben moe
ten overgaan tot invoering van de op som
mige hogescholen reeds lang bestaande
„numerus clausus", de beperking van het
aantal studenten in bepaalde fateulteiten.
Te Bonn en Göttingen is de „numerus
clausus" ingevoerd voor aanstaande me
dici, natuur- en scheikundigen. Hetzelfde
gebeurde in München en daarna volgden
de universiteiten in de deelstaat Hessen:
Frankfort moet in het bijzonder een vloed
van studenten voor de vakken natuurkun
de, scheikunde en farmacie verwerken. Te
Giessen wijst men dagelijks aankomende
medische en scheikundige studenten af. In
Marburg meldden zich vijfhonderd studen
ten voor de medische studie, terwijl er
maar driehonderd plaatsen zijn. Er warén
voorts in deze kleine, vermaarde universi
teitsstad zevenhonderd gegadigden voor
apolhekersstudie, hoewel er maar dertig
plaatsen zijn
Deze toevloed van studenten toont ten
eerste aan, dat het Westduitse „Wirt-
schaftswunder" zich ook steeds meer ont
plooit in het uitgeven van veel geld voor
de studie van de kinderen. Ten tweede,
dat het voor de Bondsrepubliek moeilijk
wordt het aanstaande intellect op de juiste
wijze op te vangen: onvermijdelijk zal men
begaafde studenten hier en daar moeten
afwijzen, die dan gedwongen worden van
de ene naar de andere universiteit te trek
ken om een plaatsje te veroveren. Dit bit
tere gevecht zou geen goed doen aan de
ontwikkeling van het jonge Duitse intel
lect, dat in een zeer onrustige sfeer moet
worden opgeleid.
Het wordt daardoor ook ieder jaar moei
lijker het oude Duitse gebruik in stand ie
hquden om een paar jaar aan de ene en
vervolgens een of meer jaren aan een an
dere universiteit te studeren. Wat in uni
versitaire kringen niet het onbelangrijkst
wordt geacht: steeds meer worden de
meer dan volle collegezalen ware „in-
stamp-fabrieken", waar middelbare scho
lieren worden klaargestoomd voor exa
mens en waar van de echte universitaire
en wetenschappelijke opleiding nauwelijks
sprake kan zijn. De algemene aanbeve
ling is dan ook, dat de Bondsrepubliek,
zowel om de wedloop met de natuurweten
schappen in de wereld vol te kunnen hou
den, als om een redelijke wetenschappe
lijke staf voor universiteiten en industrie
op te leiden, haar universiteiten zal moe
ten vergroten en het aantal hoogleraren
snel met jongere krachten zal moeten aan
vullen.
Advertentie
^/lixajiex
De beste service bij
Ged. Oude Gracht 108 - 310 - Haarlem
Telefoon 17165
Na de K.L.M. heetf thans ook de S.A.S.
als tweede Europese luchtvaartmaat
schappij de DC-8 in dienst genomen op
het traject over de Atlantische oceaan
naar New York. De Dan Viking is voor
het eerst van het nieuwe vliegveld van Ko
penhagen opgestegen voor de non-stop
vlucht naar New York, met aan boord een
12-tal genodigden, die in de Verenigde Sta
ten o.a. een bezoek zullen brengen aan de
raket-basis Cape Canaveral in Florida.
(Vervolg van pagina 1)
Ongewoon was Chessmans leven, onge
woon waren zijn laatste minuten, want de
federale districtsrechter te San Francisco,
op wie vijf minuten voor het tijdstip van
de terechtstelling een beroep om uitstel
was gedaan, besloot de executie een half
uur te doen opschorten, om de argumen
ten van Chessmans advocaat aan te horen.
Zijn secretaresse belde de gevangenis van
St. Quentin op, doch zij vergiste zich in
het telefoonnummer. Dit maakte dat de
terechtstelling reeds aan de gang was,
toen de order tot opschorting met een half
uur bekend werd.
Nadat Chessman naar de gaskamer was
geleid en op een stalen stoel vast gebon
den, werden, na het overhalen van een
hefboom, balletjes van het zware vergif
blauwzuur of pruisisch zuur in een kuip
met zwavelzuur, die zich onder de stoel
van Chessman bevond, geworpen. Chess
man glimlachte, wierp het hoofd achter
over en haalde diep adem. Binnen negen
minuten was hij dood, nadat hij bijna on
middellijk bewusteloos was geraakt.
Buiten de gevangenis hadden zich 250
personen verzameld, die zwijgend het tijd
stip afwachtten, waarop Chessman de gas
kamer zou binnengaan. Enkelen hunner
hadden spandoeken bij zich, terwijl ande
ren op de straat knielden en baden.
Gouverneur Brown van Californië ver
klaarde: „Ik betreur elke terechtstelling
in Californië, in het verleden en in de toe
komst, en daarbij inbegrepen die van van
daag. Mijn persoonlijke oppositie tegen de
doodstraf blijft even sterk als ooit. Ik
blijf hopen dat het volk van Californië de
wet zal wijzigen. Totdat dit is gedaan,
moet ik de wet en de voorzieningen van
de grondwet met alle middelen waarover
ik beschik uitvoeren". Voor zijn woning
stonden maandagavond posters met borden
waarop hij werd uitgemaakt voor de
„beul van Californië".
Chessman schreef drie boeken, waarvan
hij de manuscripten uit de gevangenis
Wist te smokkelen en die hem het geld
opleverden voor zijn langgerekte en kost
bare juridische strijd. Een dezer boeken
werd een wereldsucces en het is ook ver
filmd. Een vierde boek „Kid with a killer",
verscheen maandag, op de dag van de
terechtstelling van zijn schrijver.
Chessman heeft de filmspeler Marlon
Brando toestemming gegeven een film
naar zijn leven te maken, waarin deze de
titelrol zal vervullen. Brando bevond zich
<=praatótoel
onder de 250 mensen, die de gehele nacht
buiten het gevangenisgebouw hebben ge
wacht, in de hoop dat de terechtstelling
op het laatste ogenblik zou worden uitge
steld. Een van Chessmans laatste daden
was het opstellen van een aanvulling van
zijn testament, waarin hij bepaalt dat alle
baten van zijn boeken zullen worden aan
gewend om de strijd te steunen, die wordt
gevoerd om tot afschaffing van de dood
straf te komen.
Crisis-slachtoffer
Chessman, die op 39-jarige leeftijd
stierf, was in zekere zin een slachtoffer
van de grote economische crisis in het be
gin van de jaren dertig. Zijn buiten be
trekking geraakte vader poogde twee maal
zich van het leven te beroven. Zijn moe
der werd ziek en de jeugdige Carvl kwam
reeds op vijftienjarige leeftijd met de jus
titie in aanraking, toen hij, door de honger
gedreven, stal. Toen de Verenigde Staten
in de tweede wereldoorlog werden betrok
ken en de jeugdige Amerikanen van zijn
leeftijd naar de fronten in Azië en Euro
pa vertrokken, openden de gevangenis
deuren zich opnieuw voor Chessman, die
gewapenderhand overvallen had uitge
voerd.
Hij werd in 1948 op erewoord vrijgela
ten. doch reeds enige weken later weer
gearresteerd en deze maal op beschuldi
ging van ontvoering en verkrachting. Deze
overvallen werden uitgevoerd door de
„bandiet met het rode licht". Een van
zijn slachtoffers was een meisje van ze
ventien jaar. dat na de ontvoering en ver
krachting krankzinnig werd en nu nog in
een krankzinnigengesticht wordt ver
pleegd.
Chessman heeft steeds ontkend de hand
in deze overvallen te hebben gehad, doch
een jury van twaalf personen, onder wie
elf vrouwen, achtte hem wel schuldig. Zij
voegde aan de tenlastelegging „ontvoe
ring" de woorden „met lichamelijk ge
weld" toe, waardoor de rechter genood
zaakt was het doodvonnis uit te spreken.
Verontwaardiging in Europa
LONDEN (UPI) De executie van
Chessman heeft in verschillende landen
heftige reacties opgeroepen die vaak ge
keerd waren tegen een plaatselijk aanwe
zige Amerikaanse instelling. In Lissabon
werd de Amerikaanse ambassade met ste
nen bekogeld. Een aantal ramen gingen
stuk. In Stockholm demonstreerden een
dertigtal mensen voor de Amerikaanse
ambassade.
Sommige bladen spreken de hoop uit,
dat deze executie de „doodstraf wordt voor
de doodstraf".
Hel Beeldje
Nederland maakt zich op om. de vijftien
de verjaardag van zijn bevrijding te her
denken. Die bevrijding is een zo heuglijk
en bijna wonderbaarlijk feit dat het mij
niet duidelijk wil worden waarom er niet.
ieder jaar een grootscheepse herdenking
kan worden gehoudenEdoch, dit chapi
ter is uit en terna beschreven en bespro
ken. Laten we ons gelukkig prijzen dat al
thans eenmaal in de vijf jaar het schrale
en schriele gemoed tot een zelfoverwin
ning bij machte is.
Onder de vele herinneringen die de be
vrijdingsdatum bij mij oproept, neemt een
belangrijke plaats in de herinnering aan
een goedhartige oudere vrouw. Op een
zeer sombere dag tijdens de sombere be
zettingsjaren ontfermde zij zich over en
kele van mijn door het grijpgrage gespuis
bedreigde eigendommen. Ik mocht niet zo
heel veel het mijne noemen en dat weini
ge was ook niet zeer kostbaar. Een aan
tal boeken, een schrijfbureau, een lamp.
En voorts iets dat wel degelijk als een
kostbaarheid mocht gelden: een klein Chi
nees vrouwebeeldje dal vele jaren mijn
dagelijks gezelschap had gevormd. Het ge
zicht en de houding van dat nietige fi
guurtje drukten meer uit dan zich in een
paar woorden laat samenvatten. Ik las er
berusting in, humor, wijsheid, een zachte
droefgeestigheid en al met al een adeldom,
die maakte dat ik telkens weer geboeid
naar dat beeldje kon kijken en mij erin
spiegelen als in een bron van de zuiver
ste en klaarste menselijkheid.
„Ik zal ervoor zorgen alsof het van me
zelf is," verzekerde de goede vrouw na
dat ik de spullen bij haar had gebracht.
Kort na de grote, blijde dag ging ik
naar mijn bewaarster met een hand
kar, het enige vervoermiddel waarover ik
op dat moment kon beschikken.
De vrouw had woord gehouden. De paar
meubelstukken blonken alsof ze hun ter
ere van het afscheid een exira beurt had
gegeven. De boeken zagen er precies zo
uit als ik ze bijna drie jaar geleden onder
haar veilige vleugels had gedeponeerd.
Enige kleinigheden, waaronder het beeld
je, had ze in een doos gedaan, om het
transport te vergemakkelijken.
Nadat ik thuis de grote stukken weer op
hun rechtmatige plaats had gezet, open
de ik de doos, niet zonder een zekere span
ning. Zou het beeldje nog dezelfde beko
ring als vroeger op mij uitoefenen? Mijn
hart sloeg een tel over, toen ik, het kunst
voorwerp uit de doos nam. Was dit mijn-
geliefkoosde gezellin? Een gipsen ding dat
iets als een herderinnetje moest voorstel
len, een lor dat ik op geen twee kwartjes
taxeerde, keek mij met domme ogen aan.
Aan oneerlijkheid van de zijde mijner
bewaarster kon ik niet geloven. Mijn
bloedeigen bezit moest verongehikt zijn en
op deze wijze, te goeder trouw, vervan
gen. Hoe verslagen ik ook was, ik begreep
dat ik niet het recht had, een aanmer
king over dit voorval te maken. Ik deed
er volkomen het zwijgen toe. Eerst maan
den later werd dit zwijgen verbroken, ech
ter niet door mij, maar door de bewaar
ster die ik toevalig ontmoette. ,.Ik was in
dertijd een beetje teleurgesteld," erkende
ze, „doordat u nooit iets hebt gezegd over
dal mooie beeldje dat ik heb gegeven, in
ruil' voor dat oude ding van u, dat gebro
ken was."
Ik mompelde een verbijsterd en verle
gen excuus.
M. Mok
LONDEN (AFP) De Britse minister
minister van Buitenlandse Zaken, Selwyn
Lloyd, heeft in beginsel een uitnodiging
om een bezoek aan Polen te brengen
aanvaard. De datum is nog niet vastge
steld, maar eind juni of begin juli lijkt
waarschijnlijk. Dit zal het eerste bezoek
sedert de oorlog van een Britse minister
van Buitenlandse Zaken aan Polen zijn.
Niet lang geleden bepleitten
wij in deze kolommen om aan
de bevolking van Nederlands
Nieuw Guinea onafhankelijk
heid over tien jaar in het uit
zicht te stellen en tot onze
niet geringe, doch aangename
verrassing bleek het daarna,
dat de regering een heel eind
in die richting wilde gaan
er werden geen termijnen ge
noemd maar er werd toch er
gens gesproken van tien jaar;
er was ook nog enige onzes in
ziens misplaatste overvoorzich-
tighcid ten aanzien van wat
de Papoea's zelf eventueel wel
zouden willen alsof iemand
afhankelijkheid zou verkiezen
boven onafhankclijkheidheid,
wanneer hij voor die keus ge
steld werd. Wij hopen zeer dat
het toch opmerkelijk nieuwe,
dat uit de woorden van de re
gering sprak, niet zal worden
gelogenstraft door latere uitin
gen of daden doch dat men in
tegendeel de moed zijner over
tuiging zal bezitten en recht
streeks aansturen op een toe
stand waarbij de Papoea's
over tien jaren onafhankelijk
kunnen zijn. Waarna Ne
derland een uitstekende kans
zou maken om vervolgens aan
een onafhankelijk geworden
West-Papoea economische en
technische hulp te kunnen
blijven bieden, in overeen
stemming met de wensen der
bevolking. Het is zeer wel
mogelijk dat over tien jaren de
economische en sociale toe
stand op Nieuw Guinea al een
stuk beter is dan die in het
aangrenzende deel van Indo
nesië en dat zou aan de Pa
poea's niet ontgaan.
Maar terwijl de regering
blijk gaf van een overeenkom
stig inzicht als wat wij in deze
kolommen op 25 maart j.l.
weergaven, hebben wij niet de
illusie dat hetgeen hier volgt
ook haar instemming zou heb
ben hoezeer wij dat betreu
ren. Wij troosten ons dan maar
met de gedachte dat het veel
eer tot de roeping des journa
listen behoort om de feilbaar
heid van een bepaalde politiek
aan te tonen dan om open
deuren in te trappen
De hulpverlening aan wat
wij „landen in ontwikkeling"
willen noemen, liever dan van
„onderontwikkelde landen" te
spreken, moet volgens het Ne
derlandse politieke credo mul
tilateraal geschieden. Dit. be
tekent in gewone taal, dat wij,
naast hetgeen wij doen in Su-
riname, Nieuw Guinea en
straks ongetwijfeld ook op de
Nederlandse Antillen, een aan
zienlijk bedrag schenken aan
de Verenigde Naties teneinde
deze organisatie in staat te
stellen hulp te verlenen. Deze
laatste vorm van hulpverle
ning achten wij zeer kostbaar,
weinig doelmatig en ook nau
welijks van practisch nut voor
Nederland.
Het lijkt natuurlijk prachtig
om de politiek uit te schake
len bij de hulpverlening maar
in alle oprechtheid moeten wij
constateren dat de politiek
zeker wel een rol speel bij de
hulp van de Verenigde Naties.
Wij zouden er overigens
volkomen terecht voor pas
sen wanneer de hulpverlening
zodanig werd gegeven dat de
landen van het Sovjet-blok
daarvan zouden profiteren in
de vorm van grote leverin
gen of het zenden van leger
tjes experts. Welnu, zodra wij
dit doen, en stilzwijgend aan
de organisatie der Verenigde
Naties opleggen hetzelfde te
doen, dan bedrijven wij poli
tiek. Dat de Verenigde Naties
zelf, en de betreffende afde
lingen van het Secretariaat,
niet ook vaak een zekere poli
tiek bedrijven, en dan nog
niet van de fraaiste soort
vriedjespolitiek bij voorbeeld
zal het ook wel niemand die
geen vreemdeling is in dit Je
ruzalem willen volhouden.
Men verwarre deze hulpver
lening aan landen in ontwik
keling niet met ander, uiterst
nuttig werk van de organisatie
der volkeren, zoals hulp
aan politieke vluchtelingen, of
hetgeen het Kinderfonds (Uni
cef) doet tot in verre uithoe
ken van de wereld. Die arbeid
is even weldadig als noodza
kelijk en verdient onze volle
steun.
Economische hulp aan lan
den in ontwikkeling kan ech
ter doelmatiger worden gege
ven van land tot land dan via
de Verenigde Naties. Het is
een publiek geheim dat veel
van het daarvoor gevoteerde
geld wordt gebruikt om ex
perts op alle mogelijke gebied
te laten reizen naar landen
waarvan zij in de meeste ge
vallen heel weinig afweten al
vorens er met hun „missie" te
komen, en om hen vervolgens
prachtige rapporten te laten
schrijven die zorgvuldig wor
den weggeborgen èn in de na
tionale hoofdstad èn aan de
First Avenue in het grote gla
zen gebouw van de U.N.O. Iets
anders is ook nauwelijks te
verwachten, omdat de plan
nen vaak afkomstig zijn van
lieden uit landen die veel ver
der zijn voortgeschreden op
het pad van de economische
ontwikkeling, en die zich de
werkelijke moeilijkheden van
het land, dat zij bezoeken,
nauwelijks kunnen indenken.
Het vraagstuk van de eco
nomische achterstand van een
groot deel van de wereld is
een uitermate moeilijk en in
gewikkeld vraagstuk. Die
achterstand heeft zijn redenen
en oorzaken en het opheffen
daarvan geschiedt, niet door
deze soort „technical assistan
ce" die komt met kant-en kla
re recepten voor geheel ver
schillende kwalen. Evenmin
als het verstrekken van geld,
het investeren van vreemd
kapitaal, op zichzelf van veel
nut is om een evenwichtige
groei van de achtergebleven
economie te verzekeren.
Wat veel méér gunstig ef
fect kan hebben is een lang
durige samenwerking tussen
een meer en een minder ont
wikkeld land laat ons zeg
gen tussen Nederland en Ecua
dor. Die samenwerking zou
moeten steunen op een alge
meen basis-verdrag en op een
gezamenlijk op te stellen glo
baal ontwikkelingsplan waar
toe beide landen in een zekere
verhouding financieel zouden
bijdragen. De Nederlandse bij
drage zou kunnen worden ge
leverd in de vorm van kapi
taalgoederen en diensten van
deskundigen, terwijl de bijdra
ge van Ecuador in de eerste
plaats zou dienen om de kos
ten van uitvoering der werken
ter plaatse te financieren. Een
deel van de Nederlandse bij
drage zou als gift en een deel
als lening worden geboekt, en
teneinde de laatste af te los
sen zou Eucuador kunnen aan
bieden dat Nederland daar
voor deelneming zou ontvan
gen in cultuur-ondernemin
gen of industrieën, met be
hulp van het ontwikkelings
plan te stichten. Deze gedach
te is het eerst ontvouwd door
mr. P. Utermohlen, die Ecua
dor en zijn problemen goed
kent. Zij gaat er van uit. dat
men in Ecuador, evenzeer als
in Nederland, bereid zou zijn
tot een dusdanige samenwer
king. Maar indien het eerste
niet het geval zou zijn, dan
zou men op soortgelijke wijze
kunnen samenwerken met een
ander land in ontwikkeling
liefst met een niet te groot land,
opdat de problemen niet al te
onoverzichtelijk zouden wor
den. De uitwerking van de ge
dachte vertoont, zoals onze
lezers gezien zullen hebben,
veel overeenstemming met de
opzet van het Tien-Jaren-Plan
voor Suriname. Een element,
dat in het laatste niet voor
komt, is de wijze van aflossing
van de lening in de vorm van
deelnemingen in het bedrijfs
leven van Ecuador. Een ander
verschilpunt, hierboven niet
uitgewerkt, zou zijn dat de
hier gedachte bi-laterale sa
menwerking objecten zou gel
den die een direct rendement
voor Ecuador, een versterking
van zijn economie, zouden op
leveren, en niet allerlei sociale
voorzieningen.
Bij het kiezen van een der
gelijke werkwijze zou over en
weer bij de uitvoerders van de
plannen begrip ontstaan en het
Nederlandse geld. aan die plan
nen ten koste gelegd, alsook de
Nederlandse energie, daaraan
besteed, zouden als het ware
gebundeld blijven en niet ver
snipperd worden over de ge
hele wereld. Omdat ook Ne
derland een klein land is. zon
der politieke aspiraties in an
dere landen, valt er van een
dusdanige opzet voor Ecuador
ook niet een ongewenste pene
tratie te duchten. Om iedere
gedachte aan een dergelijke
vrees bij voorbaat weg te ne
men, en trouwens ook in het
algemeen belang van het suc
ces der plannen, zouden lei
ding en uitvoering onder een
gemengde commissie van bei
de landen moeten staan. De
zelfde soepele opzet die in Su
riname het Tien-Jaren-Plan
kenmerkt, waardoor allerlei
wijzigingen in de gedetailleer
de plannen en zelfs in de te
kiezen objecten gemaakt kun
nen worden wanneer daaraan
in de praktijk behoefte blijkt
te bestaan, zou ook hier geko
zen moeten worden.
Nederland is tot dusverre
wel vrij actief geweest bij de
hulpverlening aan landen in
ontwikkeling doch het heeft
die nooit op deze wijze bedre
ven behalve dan wat Suri
name aangaat, en daar is het
succes opmerkelijk groot. Het
heeft geld, vrij veel geld. aan
de Verenigde Naties geschon
ken voor dit doel en het heeft
deskundigen „geleverd" aan
die organisatie en aan de daar
mee samenwerkende zoge
naamde „specialized agencies".
Het eerste is zeker ingegeven
door nobele bedoelingen, en
wat de deskundigen betreft
heeft men steeds weer voor
een belangrijk deel lieden be
schikbaar gesteld die eens in
Indodesië carrière maakten.
Het is duidelijk dat dit een
verdwijnende groep is en niet
de laatste reden voor de hier
boven bepleite opzet is, dat
waar Nederland in Indoniesië
niets meer kan aanvangen,
heroriëntatie op een ander
land doch nu een sedert
lang onafhankelijk land en
niet een land waar het anti-
koloniale ressentiment over
heerst wenselijk is. Wat
tenslotte de nobele bedoelin
gen betreft van hulp via de
Verenigde Naties, daaraan
willen wij niets afdoen, maar
het lijkt ons niet minder lof
felijk. en veel practischer, om
een werk aan te pakken waar
van de resultaten in de prak
tijk zichtbaar zullen worden
en dat niet alleen op papier.
Lage druk. Denemarken onderhandelt met
de Amerikanen over verschaffing van
een nieuwe lage-drukkamer voor het
beproeven van de fysieke weerstand
van Deense piloten. De nog in gebruik
zijnde kamer heeft geen capaciteit ge
noeg in verhouding met de eisen, welke
moderne hoog vliegende straaljagers
stellen.
Belangstelling. De Britse minister van
luchtvaart Duncan Sandys heeft in het.
Lagerhuis meegedeeld, dat Frankrijk
en West-Duitsland veel belangstelling
tonen voor het plan om samen met
Engeland en andere landen van het
Gemenebest een ruimtevaart-program
op te stellen als Engeland de „Blue
Streak"-raket voor het lanceren van sa
tellieten ontwikkelt.
Rebellie. Vandaag is in Oporto het proces
begonnen tegen 21 personen, die be
schuldigd zijn van tegen de regering
gerichte activiteiten. Twee van de be
klaagden worden bij verstek berecht.
De meeste beklaagden zijn fabrieksar
beiders van tussen de 25 en 35 jaar.
Vijf zijn leger-officieren. Zij zouden ge
tracht hebben de steun te verkrijgen
van een bataljon mitrailleurs en andere
militaire eenheden voor hun samenzwe
ring tegen het regime van Salaraz.
Onlusten. In delen van de Centraal-Indi-
sche staat Nagpoer is maandag een
uitgaansverbod van 48 uur uitgevaar
digd na hernieuwde onlusten waarbij
17 mensen werden gewond. Er werden
betogingen gehouden als protest tegen
opneming van de streek Vidharba bij
de naburige staat Maharasjtra, die zon
dag is gecreëerd. Zondag zijn bij mas
sale belogingen in Nagpoer 64 mensen
gewond.
Botsingen. Reizigers uit Bagdad hebben in
Beiroet meegedeeld, dal er zondag bij
botsingen tussen nationalisten en com
munisten in Bagdad naar schatting
twaalf doden en vele gewonden zijn ge
vallen.
Alles de lucht in. Generaal Thomas S.
Powers, commandant van S.A.C. (Stra
tegie Air Command strategisch
luchtcommando) heeft gisteren plannen
bekendgemaakt inzake drie „vliegende
kantoren" van waaruit officieren van
S.A.C. hun bevelen kunnen geven wan
neer door een nucleaire aanval het on
dergrondse hoofdkwartier van S.A.C.
nabij Omaha zou worden vernietigd.
Terreur. De ontvoering van drie mannen
verleden week van hun landerijen in
het noorden van de republiek Kame
roen, heeft geleid tot tijdelijke voedsel
schaarste in het gebied. Na de melding
van de ontvoering door tegen de rege
ring strijdende terroristen, doorzochten
troepen het Njumbe-oerwoud bij de
grens met Brits Kameroen. Als gevolg
van de ontvoering hebben negers ge
weigerd hun werk op de akkers te her
vallen en is er gebrek aan voedsel ont
staan.
