Horen en zien
Tiros fotografeert het weer
Raadsel voor
PANDA EN DE TROETELTROEP
ROM EN MIOE
AVONTUREN VAN EEN HOND
tHLit i)p iifrlp&pn Mjb
DINSDAG 17 MEI 1960
HAARLEMS DAGBLAD OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
11
radk>^teh'visie
NABESCHOUWINGEN
Aan de top
De radio geeft woensdag
T elevisie programma
Kerkelijk Nieuws
Hein Jordans door
Den Bosch onderscheiden
De negen muzen
Fel A.R.-pleidooi tegen
commerciële t.v.
Vervolgverhaal
door
M. 6. Eberhart
r'
v. DUIVENBODEN
Jazz-sociëteit
Beneluxfilm festival
voor amateurs
200 jaar
geleden
74. De gevaarlijke toeren, die Ted en
Ed in de nok van het circus uitvoerden
trokken de aandacht van het publiek. Dat
was niet naar de zin van de clowns, die
juist zo blij ivaren. dat er eindelijk eens
om hen gelachen werd. „Ga weg!" riepen
ze, terwijl ze hun taarten naar de twee
ling mikten, „jullie stelen onze voorstel
ling!" De clowns waren niet de enigen, die
zich aan het gedrag van de troetels erger
den; ook de sterke man had veel op ze aan
te merken. Woedend zat hij achter de troe
tel-inbreker aan, die met zijn gewichten
op de loop was gegaan. Als steeds, had
de inbreker veel spijt van deze daad, maar
hij kon nu eenmaal niet de r>erleiding
weerstaan, om al die zware dingen te la
ten liggen. Met de sterke man op zijn hie
len, vluchtte hij huilend de arena van het
circus binnen, waardoor de verwarring
nog groter werd. De enige, die niet opviel,
^-L"Cf
was Joris. Hij had zich in een hoekje ver
stopt en zag met klimmend onbehagen,
hoe de troetels de voorstelling in de war
stuurden. „Dit loopt mis", mompelde hij,
„wie door de politie gezocht wordt, moet
nooit aan een openbare vertoning deelne
men. Het lijkt me raadzaam,, om thans
schielijk te verdwijnen. Excit con veloci-
las, zoals wij latinisten zeggen!" En hij
voegde de daad bij het woord.
ii
g n Ë3p igÉÉj! tr 111
AANKONDIGINGEN EN
Waar het bi.j de topconferenite te Parijs
om gaat, werd de T.V.-kijkers maandag
avond op uitmuntende wijze toegelicht
door mr. G. M. J. Hiltermann. De heer
Hiltermann demonstreerde het groeipro
ces van Europa sinds het Wener Congres
en wees tenslotte op het kardinale punt
van de huidige verhoudingen: Berlijn.
Verder klopte het opgegeven program
ma slechts ten dele. Alleen door het in
lassen van extra pauzes, kreeg men op
de aangegeven tijd, met Barend Barendse
als commentator, een en ander van de
ronde van Nederland te zien. Maar ook het
aangekondigde operaconcert, met Renata
Tcbaldi als soliste, werd gehalveerd. Wat
men echler van haar te horen kreeg via
de rechtstreekse Eurovisie-uitzending uit
de Staatsopera te München, was ruim vol
doende voor de overtuigende indruk ge
confronteerd te zijn met een grote kunste-
naresse, een dramatische sopraan, toege
rust met prachtige stemmiddelen, die zij
in alle registers, men zou zeggen: moeite
loos beheerst. Met dat al epateer! zij niet
door een gladde techniek, die de stem tot
een haast zielloos instrument kan maken.
Wellicht is zij hiertoe best in staat,
maar haar gezonde artistieke natuur, die
haar dwingt van binnenuit te interprete
ren, domineert boven de virtuoze uiter
lijkheid. En daarom mag men Renata Te-
baldi in eerste instantie noemen: een gróte,
kunstenaresse, want dit omvat al haar
uitzonderlijke kwaliteiten. Zij zong Verdi
en Puccini, en zij begon bij de top, na
melijk bij het Wilgenlied en het Ave Ma
ria uit Otello En dat had genoeg kunnen
wezen om van deze confrontatie een on
vergetelijke indruk te ontvangen. Uiter
aard werkte daar ook in niet geringe ma
te toe mee het begeleidend orkest van de
Beierse Staatsopera, onder de leiding van
Carlo Felice Cilario. Wat deze tempera-
mehtrijke chef onder meer ook bereikte
met de balletmuziek uit Macbeth van Ver
di, dwong respect af. Maar bovenal was
er Renata Tebaldi. die de angstgevoelens
voor een nabije tragische dood, in de be
roemde solo-scène uit de laatste acte van
Otello, als 't ware in doorleefde werke
lijkheid wist waar te maken met haar
ideale stemmiddelen.
Beeldschermer
HILVERSUM I. 402 m. 7.00—24.00 NCRV.
NCRV: 7.00 Nieuws. 7.10 Gram. 7.30 Een woord
voor de dag. 7.40 Gram. 8.00 Nieuws. 8.15 Radio
krant. 8.35 Gram. 9.00 Voor de zieken. 9.30 Gram.
9.35 Waterst. 9.40 Voor de vrouw. 10.15 Gram.
10.30 Morgendienst. 11.00 Gram. 11.20 Een moeder
gezocht, hoorsp. 12.20 Gram. 12.30 Land- en tuin-
bouwmeded. 12.33 Gram. 12.53 Gram. of act. 13.00
Nieuws. 13.15 Met PIT op pad. praatje. 13.20 Lich
te muziek. 13.50 Gram 14.00 Het sneeuwmeisje,
opera i Ie acte, gram.). 15.30 Interscholair jeugd-
loernooi. 1(1.00 Voor de jeugd. 17.20 Gram. 17.10
Beursber. 17.45 Het spectrum van het Christelijk
organisatie- en verenigingsleven. 18.00 Gram. 18.15
Boekbespr. 18.30 R.V.U.: De geheimen van reuzen
en dwergen in de dierenwereld, door prof. dr. E.
J. Slijper, eerste lezing. 19.00 Nieuws en weerber.
19.10 Op de man af, praatje. 19.15 Dameskoor.
19.30 Radiokrant. 19.50 Koper or k. 20.10 Omr.ork.
en solist. 21.10 Buitengewoon stoutmoedig, report.
21.30 Koorzang. 22.05 Lichte muz. 22.15 Meisjes
koor. 22.30 Nieuws en S.O.S.-ber. 22.40 Zaalsport-
uitsl. 22.45 Avondovevd. 23.00 Muzikale curiosa.
23.30 Platennieuws. 23.55—24.00 Nieuws.
HILVERSUM II. 298 m. 7.00 VARA. 10.00 VPRO.
10.20 VARA. 19.30 VPRO. 20.00-24.00 VARA.
VARA: 7.00 Nieuws. 7.10 Gymn. 7.23 Gram. 8.00
Nieuws. 8.18 Gram. 8.55 Voor de vrouw. 9.00 Gym.
voor de vrouw. 9.10 Gram. VPRO' 10.00 School
radio. VARA: 10.20 Voor de vrouw. 11.00 Klein-
kunstprogr. 11.30 Lichte muz. 12.00 Promenade-
ork. 12.30 Land- en tuinb.meded. 12.33 Voor het
platteland. 12.38 Gram. 13.00 Nieuws en tentoon
stellingsagenda. 13.20 Orgelspel. 13.45 Gesproken
portret. 14.00 Gram. 14.25 Radio-filharm.ork. 15.00
Voor de jeugd. 17.00 Dubbelkwartet. 17.15 Gram.
17.30 Pianoduo. 17.50 Regeringsuitz.: Emigratie-
rubr. Het emigratiepraatje van H. A. van Luyk.
18.00 Nieuws en comm. 18.20 Lichte muz. 18.50 De
spijtoptanten, toespraak. 19.00 Voor de kinderen.
19.10 Hammondtrio. VPRO: 19.30 Voor de jeugd.
VARA: 20.00 Nieuws. 20.05 Gram. 20.10 Interland
voetbalwedstrijd Zwitserl.Nederl. 22.00 Metro-
pole-ork. 22.30 Nieuws. 22.40 Lichte muziek. 23.05
Tussen mens en nevelvlek, lezing. 23.20 Voordr.
en muziek. 23.45 Gram. 23.55—24.00 Nieuws.
BRUSSEL. 324 m.
.12.00 Gram. 12.30 Weerber. 12.35 Filmmuz. 12.52
Koersen. 13.00 Nieuws en weerber. 13.15 Gram.
1400 Schoolradio. 14.45 Ork.concert m.m.v. koren.
15.50 Pianorecital. 16.00 Koersen. 16.06 Engelse les.
16.21 Muziek voor strijkers en slagwerk. 17.00
Nieuws en weerber. 17.10 Kamermuz. 17.50 Boek
bespreking. 18.00 Lekenmoraal en filosofie. 18.20
Voor de soldaten. 18.50 Sportkron. 19.00 Nieuws.
19.40 Koorzang. 20.00 Akademie der discofielcn.
21.30 Jazzmuziek. 22.00 Nieuws. 22.15 Lezing. 22.25
Herdenkingsprogr. 22.55 Nieuws. 23.00 Voor de
zeelieden.
VOOR DINSDAG
NTS: 20.00 Journ. en weeroverzlcht KRO- 20.20
Document, film. 20.35 Speelfilm. NTS: 22.30-22.40
Ronde van Nederland.
VOOR WOENSDAG
NTS: '7.00 Intern, jeugdjoum. KRO: 17.10 Voor
de kinderen. NTS: 20.00 Journaal en weeroverz.
20.15—22.00 Inter), voethclwedstrijd Zwitserland-
Nederland. VARA: 22.00 Forum.
Ned. Herv. Kerk
Beroepen te Eindhoven als ziekenhuis-
predikant (toez.): G. F. D. Locher te
Woensel. Benoemd tot geestelijk verzorger
van de inrichtingen Dorestad en Ursula-
kliniek: ds. J. C. Hooijer, emeritus erpdi-
kant aldaar.
Geref. Kerken
Beroepen te Ottoland: J. W. Broersma.
kand. te Groningen: te 's Gravenzande
(vac. L. J. Boeijinga): K. Sierink te Ooster-
Nijkerk; te Werkendam (2de pred.pl.): H.
Mo te Berke en Rodenrijs.
Chr. Geref. Kerken
Tweeta te Aalsmeer: C. Langbroek te
Nieuwe Pekela en W. Ruiter te Baarn. Be
roepen te Ouderkerk aan de Amstel: G. J
Buys te Papendrechl.
Baptisten Gemeenten
Bedankt voor Haarlem: J. Bosnia te
Arnhem.
Aan de dirigent van het Brabants Or
kest Hein Jordans. is ter gelegenheid van
het tienjarig bestaan van het orkest, de
zilveren erepenning van de gemeente
's Hertogenbosch uitgereikt. Burgemees
ter mr. H. Loeff deed dit tijdens een ont
vangst in het stadhuis, die een onderdeel
vormde van een excursie die door de le
den van het orkest op deze dag gemaakt
werd en waarbij ook diverse Bossche be
drijven en de kathedrale basiliek van Sint
Jan bezichtigd werden. De eervolle onder
scheiding houdt in feite de benoeming van
Hein Jordans in tot ere-burger van de
Brabantse hoofdstad.
160107. Rom en Mioe hadden Hako achterna gezwaaid, en nu liepen ze samen
naar het dorp. Maar opeens gaf Rom een schreeuw.
f£yk daar eensbrand! riep hij verschrikt.
Mioe zag het ook. Boven het dak van een boerderij stegen dikke rookwolken op.
O, Rom we moeten gauw die mensen waarschuwen! riep Mioe.
Ja, zei Rom. Kom mee, rennen, voor het te laat-is!
Samen holden ze in de richting van de boerderij, waar de rook steeds dikker opsteeg;
het ivas 'n angstig gezicht.
Op het moment, dat u deze regels leest, cirkelt Tiros, de
Amerikaanse weerverslaggever, die om 6 uur 's ochtends (Oost-
amerikaanse tijd) op 1 april 1960 „in de baan" werd gezet, voor
de 1000ste maal om de aardbol. Hij maakt dus héél wat reizen
per dag!
Zijn baan is bijna een cirkel. Hij beweegt zich op 400 a. 500 km
hoogte. Geen vliegmachine kan deze hoogte ooit bereiken. En
de Amerikaanse piloot Captain Powers heeft misschien op 1
Het spreekt vanzelf, dat Tiros ook grote waarde heeft voor
de landsverdediging. Hij zal onmiddellijk de Amerikanen op de
hoogte stellen als er merkwaardige dingen ergens ter wereld
zouden gebeuren, die niet in de haak zijn.
Uit de opname blijkt, dat het tegenwoordige doordringings
vermogen van de opnamen van Tiros nog niet zo groot is om
alle details op de grond te kunnen analyseren. Maar het is een
grote stap in de richting van de automatische vei-kenning! En
er bestaat geen raket of projectiel noch jager, die Tiros naar
beneden zou kunnen halen.
De zon levert de energie! Zou hij zijn energie echter hebben
opgesoupeerd, dan zou hij in de atmosfeer verbranden en geen
haar in de soep van een top-conferentie laten vallen.
Tiros is in feite een dubbel televisie-apparaat, dat om de
aarde cirkelt. De weersvoorspelling is dus een volkomen nieuwe
fase ingetreden met kolossale perspectieven. Ieder aankomende
tyfoon, iedere tornado, iedere „blizzard" en „hurricane" is
voor hij bij wijze van spreken schade kan aanrichten,
ontdekt.
mei aan Tiros gedacht, die dezelfde route, waarvoor hij 4 a 5
uren nodig had om eventueel van Peshawar naar Bodö te ko
men, terwijl zijn camera automatisch opnamen maakte in
4 a 5 minuten maakt. Ook Tiros maakt opnamen en wel,
televisie-opnamen. De foto, die hier wordt gepubliceerd, is een
momentopname met 1/1000 sekonde belichting van een
doorgeseind televisie-beeld van Tiros naar een Amerikaans tele-
meterstation, vermoedelijk Fort Monmouth.
De opname laat zien: de Rode Zee, rechts ligt Saudi-Arabië
en links Egypte; daartussen tekent zich het schiereiland Sinai
af, terwijl in Egypte de inkeping van de Nijlvallei met het
vruchtbare en met dadelpalmen begroeide dal van Fajoem
duidelijk herkenbaar is.
Achter de Nijlmond zou men de Middellandse Zee herkennen
en het gedeelte van de kust, waar veldmaarschalk Montgomery
(nabij El Alamein) zijn grote slag heeft geslagen tegen de Duit
sers en de Italianen. Ten noorden ligt Israël, maar het land is
door wolken bedekt.
De opgave van Tiros is echter niet het land zelf te fotografe
ren, maar de wolkenformaties boven de aardbol! Daarom heet
hij ook „weerverslaggever", anders zou men hem van spionage
kunnen verdenken. Tiros fotografeert de gehele wereld! Geen
wolkenformatie ontgaat zijn twee televisie-ogen en hij seint de
beelden regelmatig naar de aarde. De Amerikaanse veerdien
sten hebben dus een volkomen nieuw type van een bewegend
weerstation ontwikkeld, dat met grote snelheid om de aarde
cirkelt en de wolkenformaties over de gehele aardbol controleert.
Vele uitermate geraffineerde instrumenten zijn in Tiros inge
bouwd. De twee televisie-aggregaten, de infrarode horizon-bepa
lingsinstrumenten, complexe ontvang- en uitzendingsapparaten
en het zonne-energie-winningssysteem van fotocellen, tonen aan,
hoe nauwkeurig de „Amerikaanse Nationale Aeronautische en
Ruimte-Administratie" heeft gewerkt. De satelliet Tiros werd
door de Astro-Elektronische Afdeling van de „Radio-Corpora-
tion of America" gebouwd, in samenwerking met het Ameri
kaanse „Army Signal Research Laboratory".
Italiaanse dagen. Op zaterdag 21 en
zondag 22 mei zullen in Nijmegen de zo
genaamde Italiaanse dagen in Nederland,
de „Giornate Italiane", worden gehouden.
Het initiatief daartoe is uitgegaan van de
vereniging „Dante Alighieri" te Nijmegen
en van de „Circolo Italiano Pinnocchio"
van de studenten van de universiteit al
daar.
Op het voortgezette overleg van het
A.R.-Partij con vent heeft de fractieleider
der A.R.P. in de Tweede Kamer dr. J. A. H.
J. S. Bruins Slot onder andere gesproken
over de commerciële televisie. In principe
noemde hij elke vorm van reclame in de
telev is ié 'gevaarlijk. Het' is volgens hem de
e.erste stap'op het hellende vlak, hetgeen
de ervaring in Duitsland thans leert. Daar,
zo zei hij, oefent het bedrijfsleven een
sterke druk uit op de televisie en men wil
de programma's afhankelijk maken van de
reclame. Wij hebben een radio- en tele-
visiebestel, adus dr. Bruins Slot, waaraan
ongetwijfeld fouten kleven, maar men heeft
tenminste de mogelijkheid om een christe
lijke invloed uit te oefenen op het Neder
landse volk. Bij invoering van de commer
ciële televisie zal deze een zuigkracht op
het publiek uitoefenen, die de kijkers en
luisteraars wegtrekt van de normale pro
gramma's. De commerciële televisie zal
zich richten op de slechte instincten van
het volk en moet worden gezien als het
breekijzer in ons omroepbestel.
3)
De rechter trommelde met zijn vingers op de les
senaar. „Ik zie dat mijn mijn impuls om je te
vragen hier te komen, een vergissing is geweest."
Een ogenblik kreeg Cayce de indruk dat de stem op
recht klonk. Maar onmiddellijk daarna begreep hij, dat
dit niet zo was. Het was weer een of ander trucje, en
slechts een seconde had het hem misleid. Hij zei. weer
kalm: „Ik zal nooit terugkomen, zolang u hier bent."
Plotseling werd het gelaat van de rechter vuurrood
door een bijna hysterische woede. Hij greep de kristal
len sinaasappel en zette hem met een plof weer op
tafel. „Als ik dood ben, zul je terugkomen! Dat be
doel je dus als ik dood ben, zul je terugkomen."
„Ja!" zei Cayce. „Als u dood bent, zal ik terug
komen. En niet eerder."
Hij liep de deur uit; de regendruppels vielen van
de azalea's loen hij er langs schuurde. Zijn voeten
plasten door het water dat op het pad stond. Alles
was verkeerd gegaan. Hij was van plan geweest de
rechter de pin op de neus te zetten, hem te dwingen
duidelijke inlichtingen te geven over de onderneming
en de daarover gevoerde administratie. Inplaats daar
van had hij niet kunnen verhinderen dat de rechter
eerst'ontwijkende antwoorden had gegeven, daarna
telkens over iets heel anders was begonnen, om ten
slotte als vanouds zijn toevlucht te nemen tot een aan
val op Cayce zelf.
Cayce stapte in de wagen en reed achteruit naar
de lange laan met de pijnbomen. Maar aan het einde
van de laan stopte hij.
De weg, die van de grote verkeersweg af oostelijk
naar zijn huis en westelijk naar dat van Howard leid
de, liep hier dood tegen een dichte wal van hibiscus-
struiken. nu prijkend in volle glorie van helderrode kel
ken. Tussen de hibiscusstruiken door kronkelde zich
indertijd een paadje, parallel aan de grens van zijn
eigen boomgaard en uitkomend op een ander, breder
pad, dat langs het meer liep en naar de oude vispier
ging. Hij had niets bereikt, met zijn gesprek met de
rechter; hij had net zo goed in New York kunnen
blijven. Maar hij kon tenminste door het pad te vol
gen, een gedeelte van de plantage nader bekijken.
Hij stapte uit de wagen en zocht de opening in de
haag. Daar was het oude pad, half overwoekerd maar nog
steeds zichtbaar. De sinaasappelbomen aan zijn rech
terhand stonden in nette rijen; tussen het natte groen
hingen helderoranje vruchten. Maar in een oogopslag
had hij gezien, dat zijn bezorgdheid maar al te gerecht
vaardigd was geweest. Deze boomgaard was, evenals
ongetwijfeld de rest van de kleine tweehonderd hecta
ren aanplant, even slecht onderhouden als het huis.
Het huis en het erf konden hersteld worden, maar als
de sinaasappelboomgaarden te lang werden verwaar
loosd, zouden ze voorgoed verloren zijn.
Plotseling stond hij voor het meer, dat effen grijs
was onder de grijze hemel. Een pad. overwoekerd met
taai, veerkrachtig zeekraal, slingerde zich tussen de
boomgaard en de met biezen en riet begroeide oever
van het meer. Daar was de oude vispier, die boven
het water uitgebouwd was.
Er stond een meisje aan het einde van de pier. Ze
droeg een blauwe spijkerbroek en een witte blouse en
had een hengel in de hand. Hij dacht dat het Midge
was en bleef staan kijken, terwijl ze juist een vis aan
de haak sloeg. Hij was zo dicht bij haar, dat hij kon
zien hoe ze even aarzelde, voor ze de vis van de
haak trok( waarna ze hem in het water teruggooide.
Ze had dus een zeewolf gevangen en hij begreep dat
het niet Midge was, maar Dodie.
HOOFDSTUK II
Hij keek op zijn horloge; het was pas kwart over
vier. Het gesprek met de rechter had korter ge
duurd dan hij zich gerealiseerd had. Hij had tijd ge
noeg om naar het vliegveld terug te gaan. Lang
zaam wandelde hij over het pad naar de vispier.
Hij kon de beide bootjes zien, die aan de oostzijde
gemeerd lagen een met een buitenboordmotor en
een roeiboot. De rechter, dacht Cayce, hield er dus
nog steeds van om op het meer te gaan vissen.
Een tapijt van waterhyacinten dreef aan de opper
vlakte van het meer. Toen hij over de pier liep,
en de verweerde planken onder zijn voeten rammel
den, draaide Dodie zich om.
Een ogenblik bleef ze doodstil staan en staarde
hem aan. Haar gebruinde gezichtje en de korte, don
kere krullen staken af tegen het grijs van het meer.
Haar witte blouse stond aan de hals open. Haar
blauwe spijkerbroek was zoveel gedragen en zo dik
wijls gewassen, dat hij bijna wit was. Het scheen
hem toe, dat hij zelfs op deze afstand het diepe
blauw van haar ogen kon onderscheiden. Toen liet
ze aas, haak en hengel vallen en rende naar hem
toe: „Cayce!" Hij holde haar tegemoet en de pier
schudde en trilde. Toen hij haar bereikt had, sloeg
hij zijn armen stevig om haar heen. Na een ogen
blik maakte ze zich los, legde haar stevige, bruine
handen op zijn schouders en keek hem aan.
Ze was heel mooi, dacht hij verrast. Kleine Dodie,
die in die zes jaren volwassen was geworden. Ze
zei: „Cayce, wat is er?"
„Ik ben verrast. Je ziet er zo aardig uit."
Ze lachte. „Waarom heb je ons niet geschreven dat
je zou komen?"
Hij gaf geen antwoord, omdat hij nog steeds be
duusd was door haar onverwachte, levendige schoon
heid. „Ik begreep dat jij het was," zei hij. „Eerst
dacht ik dat het Midge was, maar toen je de zee
wolf van de haak haalde, begreep ik dat jij het
was. Je was er altijd een beetje griezelig van."
„Cayce, ben je voorgoed thuisgekomen?"
„Nee hoor. Ik moet vanavond nog terug naar New
York."
„Vanavond!"
„Met het vliegtuig van zes uur. Ik ben vanmorgen
gekomen."
Haar gebruinde gezichtje, met het brede voorhoofd
en de rechte, donkere wenkbrauwen, werd plotseling
heel ernstig. „Waarom?"
„De rechter vroeg me te komen. Hij heeft me een
brief geschreven. Zei dat hij met me wilde praten.
Ik dacht dat ik maar door de zure appel heen moest
bijten."
„O," zei Dodie. Haar handen gleden van zijn
schouders.
Het m'eer had een trage, bijna onmerkbare stro
ming, waardoor het tapijt van ineengestrengelde wa
terhyacinten zachtjes bewoog, zodat het leek of het
meer ademde. Het water had de hengel gegrepen en
Cayce zag hoe hij langzaam weggleed. „Je verliest
je hengel," zei hij en holde naar het eind van de
pier.
De planken ratelden dof onder zijn voeten. Hij pak
te de hengel en legde hem voorzichtig neer, hele
maal aan de rand van de pier, zodat de haak bo
ven het water bengelde. Dodie liep achter hem aan.
„Toen ik ongeveer zes jaar was heb jij me geleerd
de hengel zo neer te leggen, dat niemand van ons
op de haak kon trappen. Ze lachte noga] onzeker.
„Dit is de eerste keer dat ik er niet aan heb ge
dacht." En Cayce wenste dat hij maar kon blijven
Van het eind van de pier kon hij de gehele onre
gelmatige omtrek van het lange meer overzien. De
kleine inhammen waren verborgen door riet en bie
zen, maar hij wist, dat hij elke inham indertijd ver
kend had. Zijn eigen boomgaard benam hem het
gezicht op het huis van Howard, waar Dodie woon
de. Hij draaide zich om en keek naar zijn eigen
huis. De afstand, hoe gering ook, verdoezelde de spo
ren van verwaarlozing; de grijze slierten Spaans mos,
die aan de eiken hingen, vormden een zilveren gor
dijn. Onbewust bleef hij een tijdje kijken, om het
huis, het ogenblik en de plaats in zijn geest vast
te leggen, alsof hij dat alles mee kon nemen. Dooi
de regen waren de kleuren levendiger geworden, de
Bougainville had nog dieper purperen toefen. De azalea's
waren vlammend rose. Hier en daar moest een jasmijn
in bloei staan, want de zoete geur dreef naar hem toe,
vermengd met de modderige vislucht van het meer. Dit
was zijn thuis!
Dodie keek aandachtig naar hem. „Je hebt er geen
zin in naar New York terug te gaan."
„Ik vind het afschuwelijk. Ik heb er altijd naar ver
langd weer thuis te komen." „Je hebt ons nooit ver
teld waar je was," zei ze zachtjes. Er klonk geen ver
wijt in haar stem, wel een beetje droefheid.
(Wordt vervolgd)
Advertentie
aluminium
Jaloezieën
De beste service bij
Ged. Oude Gracht 108 -110 - Haarlem
-Telefoon 17165
De beide concertmeesters van het Re
sidentie-orkest, Theo Olof en Herman
Krebbers zullen de gasten zijn van band
leider Eric Krans in de laatste uitzending
van AVRO's Jazz-Sociëteit van dit winter
seizoen. In deze uitzending (donderdag
middag 19 mei, van 16.35-17.00 uur) zullen
de heren Olof en Krebbers geconfronteerd
worden met jazz-muziek en klassieke mu
ziek.
Het Beneluxfilmfestival voor amateurs
is dit weekend voor de eerste maal in
's Hertogenbosch gehouden. Er waren 72
films ingezonden. Het onderwerp: een reis-
film, was door verschillende van de cineas
ten zeer vrij opgevat. Zaterdagavond heeft
de voorzitter van de jury, de heer J. Pan
man, directeur van de Nederlandse reis-
vereniging. de prijzen uitgereikt. Acht mil
limeter zwart-wit. 1. „De hartstocht" van
G. Izaks. Den Haag. Acht millimeter kleur
1. „Scènes rond de Seine" van J. Melis,
Eindhoven. 16 mm zwart-wit 1. „Expo exit"
van J. van Hillo, Den Haag. 16 mm kleur
1. „Afscheid van een droom" van J. van
Hillo, Den Haag. Aan de heer Van Hillo
werd voor zijn film „Afscheid van een
droom" ook de medaille van Prins Bern-
hard en een beker van het comité van Bel
gisch-Nederlandse samenwerking toegewe
zen, die beide waren uitgeloofd voor de
beste Nederlandse film van het festival.
De publiekprijs, een enorme Bossche koek,
ging ook naar de heer Van Hillo.
Oprechte Donderdagse Haerlemse Courant
den 15 Mey 1760
Duytsland en d'aangrenzende Ryken
Leipzig den 4 Mey. In het
-logement de Witte Duyf
linnen deeze Stad heeft
nen zedert eenigen tyd een
geweldig Geraas vernomen;
m schreeft hetzelve toe aan
;enen onzigtbaren en waa
kenden Geest. Met het val
len van de Avond begon dezelve reeds zyne
Rol te speelen met het yslyk werpen van
Steenen, waarom men de aldaar geinquar-
tierde Soldaten, die daardoor het meeste
geplaagt wierden. moest verplaatsen. De
Magistraat zond de Stads-Dienaars der-
waards, om het Huys te doorzoeken, doch
dezelve konden niets ontdekken. Daags
daaraan en wel op den lichten middag ten
12 uuren, begon het onvriendelyke Spook
wederom met Steenen te bombardeeren,
weshalve eyndelyk de Commandant eene
Wacht na het voorz. Logement zond, die in
visiteeren gelukkiger was, dan de zoge
naamde Haschers. Het Spook wierd in
eenen Schoorsteen ontdekt, en door het
Stooten met de Bajonetten bevonden
Vleesch en Beenderen te hebben, en zo ge
dwee te worden, dat het om Lyfsgenade
bad en zig aan de Wacht op Discretie over
gaf, en terstond erkend wierd de Huys-
knecht te zyn, die zig had laten gelusten
zyn Menschelyk Beroep met dat van eenen
Geest te verwisselen, uyt welken laatsten
Staat hy ten eersten in eenen Pruyssisen
Recruut is gemetamorphoseerd geworden.
k
