Horen en zien
Trommels houden Oporto wakker
voor
PANDA EN DE LIJFWACHTERS
«J
Noordoostpolder is te saai,
meent planoloog uit Israel
„Zelfs de groenstroken
zijn eentonig"
Vreemde dingen in hef kabouter dorp
Garcia de Léon
tHLit öf faFrÏFbpn fijö
8
AANKONDIGINGEN EN
NABESCHOUWINGEN
Nog geen bouwvergunning
voor nieuwe t.v.-studio
Normaalfilm voor
telerecordings
De radio geeft woensdag
T el evisieprogramma
Hitler verscheen in 1920
in een Brits document
Vervolgverhaal
door
M. G. Eberhart
Pyromaan plaagt Parijse
spuitgasten
Krantenbezorger te paard
DINSDAG 21 JUNI 1960
21 Zwoegend trachtten Panda en de lijf
wacht hun auto weer op de weg te trek
ken. „Nog één rukje", hijgde Jut. Dat
rukje kwam. maar.in een andere rich
ting dan Jut bedoelde. De auto schoot
weer naar de afgrond toe en bleef op het
uiterste randje wiebelen. ..Wat was dat?"
riep Panda, „er viel iets op de motorkap!"
„Asjemenou, dat is Palmer!" zei Jut,
„hij bungelt aan de voorbumper! Hoe
komt hij daar opeens?!" „Dat horen we
straks wel", zei Panda ongeduldig, „vlug!
We moeten hem. redden!" „Kalm, dat
karweitje knap ik wel even op", zei Jut,
„hou mijn voeten vast, dan zal ik probe
ren, hem te bereiken". Zo gezegd, zo ge
daan. Terwijl Panda zijn voeten omklem
de, schoof Jut voorzichtig over de motor
kap naar voren, tot hij over de rand kon
kijken. De wagen begon griezelig te wip
pen, maar gelukkig kantelde hij nog niet.
..Houd moed!" riep hij omlaag, „we ko
men ju redden!" „Eerst mijn hoed!" riep
Palmer. „Watte??" vroeg Jut verbaasd.
„Mijn hoed!" herhaalde de miljonair.
„Pak mijn hoed en zet hem op mijn
hoofd!"
De rijksgoedkeuring voor de bouw van
de vierde televisiestudio in het radio-cen
trum van Hilversum, is nog niet verleend.
De Nederlandse Televisie Stichting hoopt
evenwel dat spoedig een gunstige beslis
sing zal worden genomen, zodat in augus
tus met de voorbereidende bouwwerk
zaamheden een begin kan worden gemaakt.
Eerst wordt de decorwerkplaats ge
bouwd (montagesysteem), hetgeen onge
veer zes maanden in beslag zal nemen.
Daarna komen achtereenvolgens de eerste
studio, de technische ruimten en de tweede
studio aan de beurt. In verband met het
nijpende gebrek aan studioruimte dat
nog zal toenemen als de te verwachten
zendtijduitbreiding tot 22 uur per week. op
I oktober, een feit wordt zal de décor
werkplaats voorlopig als studio worden ge
bruikt. De nieuwe reportage-eenheid (het
zogenaamde treinstel) waarover de N.T.S.
eind 1960 de beschikking hoopt te krijgen,
zal dan voorlopig met de décorloods wor
den verbonden. Deze eenheid een com
plete regiekamer, beeld- en geluidcontrole
kamer, vier camera's en andere technische
attributen, een materiaalwagen voor dé
cors zal dan dienst doen als studio
inrichting. Na een half jaar, wanneer de
eerste studio van het nieuwe complex zal
worden opgeleverd, zal de nieuwe repor
tage-eenheid (kosten 750.000) voor repor
tage doeleinden worden ingeschakeld.
De Nederlandse televisiesecties maken
sinds kort voor telerecordings gebruik van
35 mm normaalfilm. De 16 mm smalfilm
die tot nu toe werd gebruikt, zal worden
afgeschaft. De N.T.S. is van mening dat
deze overgang van smalfilm naar nor
maalfilm de reproduktie van het beeld ten
goede zal komen.
Ruimtegebrek is er oorzaak van dat de
laatste tijd meer van telerecordings wordt
gebruik gemaakt. Sommige jeugduitzen
dingen worden zelfs reeds op de filmband
vastgelegd, omdat de N.T.S. niet in staat
is aan de vraag naar studioruimte te vol
doen.
HILVERSUM I 402 m. 7.00 - 24.00 NCRV.
NCRV 7.00 Nieuws. 7.10 Gram. 7.30 Een woord
voor de dag. 7.40 Gewi.ide muz. 8.00 Nieuws. 8.15
Radiokrant." 8.35 Gram. 0.00 Voor de zieken. 9.30
Gram. 9.35 Waterst. 9.40 Voor de vrouw. 10.15
Gram. 10.30 Geref. kerkdienst. 11.30 Gram. 11.45
Lichte muz. 12.05 Kamermuz. 12.30 Land- en tuin-
bouwmeded. 12.33 Meisjeskoor en instrum. ons.
12.53 Gram. en act. 13.00 Nieuws. 13.15 Met PIT
op pad, lezing. 13.20 13.20 Metropole-ork. 14.00
Het eenheidsstreven als tijdverschijnsel, toespr.
14.45 Gram. 15.30 Viool en piano. 16.00 Voor de
jeugd. 17.20 Gram. 17.40 Beursber. 17.45 Perspec
tieven van de opleiding voor de harmonie en
fanfare, lezing. 18.00 Leger des Heilskwartier. 18.15
Boekbespr. 18.30 R.V.U.: De betekenis der be
gaafdheid voor school, beroep en maatschappe
lijke opklimming, door dr. Ph. M. v. d. Hevden.
tv.eede lezing. 19.00 Nieuws en weerbericht. 19.10
Volksliederen. 19.30 Radiokrant. 19.50 Gram. 20.15
Holland Festival 1960: Rotterdams Filharm.orkest
en solist. 21.30 Lezing. 21.45 Gewijde muz. 22.30
Nieuws en S.O.S.-ber. 22.40 Zaalsportuitsl. 22.45
Avondoverdenking. 23.00 Gram. 23.55 Platen-
nieuws. 23.55—24.00 Nieuws.
HILVERSUM II. 298 m. 7.00 VARA. 10.00 VPRO.
1020 VARA. 19.30 VPRO. 20.00 - 24.00 VARA.
VARA: 7.00 Nieuws. 7.10 Gvmn. 7.23 Gram. 3.00
Nieuws. 8.18 Gram. 8.55 Tips voor de voedings-
markt. 9.00 Gymn. voor de vrouw. 9.10 Gram.
VPRO: 10.00 Schoolradio. VARA: 10.20 Voor de
vrouw. 11.00 Licht progr. 11.25 Gram. 11.35 Amus.-
rnuz. 12.00 Lichte muz. 12.30 Land- en tuinbouw-
meded. 12.33 Voor het platteland. 12.38 Gram.
13.00 Nieuws. 13.15 Politiekapel. 13.45 Gesproken
portret. 14.00 Volksmuz. 14.15 Gram. 15.00 Voor de
jeugd. 17.00 Hammondorgelspel. 17.15 Versierde
vakantietips. 17.50 Regeringsuilz.: Nieuw-Guinea-
kroniek. door mr. dr. H. J. Roethof. 18.00 Nieuws
en comment. 18.20 Gram. 18.30 Lichte muz. 19.00
Voor de kinderen. 19.10 Israëlische liederen.
VPRO: 19.30 Voor de jeugd. VARA: 20.00 Nieuws.
20.05 Promenade-ork. en soliste. 20.45 Ballet der
bedriegers, hoorspel. 21.35 Gram. 21.50 Strijkork.
22.20 Act. 22.30 Nieuws. 22.40 Dubbelkwartet. 23.00
Tussen mens en nevelvlek, pop. wetcnsch. lezing.
23.15 Gram. 23.55—24.00 Nieuws.
BRUSSEL. 324 m.
12.00 Lichte muz. 12.30 Weerbericht. 12.35 Gram.
12.52 Koersen. 13.00 Nieuws. 13.15 Gevar. muziek.
14 00 Kamermuz. 14.45 Kamerork. en solist. 15.40
Kamermuz. 16.00 Koersen. 16.06 Engelse les. 16.21
Opeiafragm. 16.30 Omr.orkest. 17.00 Nieuws. 17.10
Ork. en zang. 17.25 Gram. 17.50 Boekbespr. 18.00
Lekenmoraal en filosofie. 18.20 Voor de soldaten.
18.50 Sportkroniek. 19.00 Nieuws. 19.40 Wedstrijd
schoolkoor. 20.00 Klankb. 20.20 Operettemuz. 20.55
Pianorecital. 21.30 Omr.orkest. 22.00 Nieuws. 22.15
Pedagogisch praatje. 22.25 Muziek uit China. 22.55
Nieuws. 23.00 Voor de zeelieden.
VOOR WOENSDAG
AVRO17.00 Voor de ieugd. NTS: 17.30—17.40
Internat, jeugd.ioum. NTS: 20.00 Journ. en weer-
overz. KRO: 20.20 Toneel- en filmnieuws. 20.40
Gevar. muz. 21.10 II Maestro di Cappella, komi
sche opera. 21.30 Documentaire. 22.00 Epiloog.
VROUW GESLIPT
Op de Biezenweg in Santpoort is maan
dag een 47-jarige inwoonster van Haarlem
met haar fiets geslipt en gevallen. Met
ernstige schaafwonden aan het gezicht is
zij naar het Antoniusziekenhuis in IJmui-
den overgebracht.
„De wegprofielen en straatbeplantingen
hebben een zekere eentonigheid veroor
zaakt. in het landschap alsook in het ive-
gennet zelf. Meer afwisseling in de be
plantingen, en boerderijbouw, een min
der eentonige afstand tussen de bomen en
verbreding van de wegen of wegbeplan-
tingen had tot betere resultaten kunnen
leiden".
Dit is het oordeel van prof. Arthur
Glikson. hoofd van de planologische afde
ling van het ministerie van Arbeid en
Huisvesting in Israel en hoogleraar in de
planologie aan de Technische Hogeschool
van Haifa, over onze noordoostpolder. Hij
maakte deze opmerkingen vanmiddag op
het zevende congres van de Internationale
federatie van landschapsarchitecten in
Amsterdam.
Prof. Glikson heeft tijdens een eerder
verblijf in ons land een uitgebreide studie
gemaakt van de Nederlandse polders.
De Meer: een steppe
Volgens prof. Glikson is de Haarlem
mermeerpolder een typisch voorbeeld van
„een kunstmatige steppe". In de Wierin-
germeer ontdekt men daarentegen op veel
punten een overgang naar een planmati
ge ontwikkeling. De Noordoostpolder is
volgens prof. Glikson waarschijnlijk de
grootste regionale onderneming om be
woonbaar land „uit niets" te creeëren.
Daarom is het volgens hem jammer dat
bij het opstellen van het verkavelingsplan
en bet indelen van wegen „nagenoeg geen
rekening gehouden is met de verschillende
grondsoorten, waaruit de N.O.-polder is op
gebouwd-'. Bij het bodemonderzoek is de
aanwezigheid van zeven grondsoorten ge
constateerd. Volgens prof. Glikson dient
men van deze wetenschap gebruik te ma
ken bij het indelen van akkers, bossen
e.d. Desondanks heeft men in de N.O.-pol
der zelfs de groenstroken wat hij noemde
tralievormig aangelegd.
Toeristisch aspect verwaarloosd?
De eentonigheid van het wegennet gaf
de spreker aanleiding de vraag te stel
len, of deze wegen zijn ontworpen met het
doel een snelle verbinding tussen de ver
schillende nederzettingen tot stand te
brengen, of ook met de bedoeling om de
toerist, in de gelegenheid te stellen te ge
nieten van het polderlandschap.
Bij het maken van prognoses betref
fende de landelijke en stedelijke ontwik
keling van de nieuwe polder heeft- men
volgens prof. Glikson teveel geredeneerd
vanuit agrarisch standpunt. Een grotere
verscheidenheid in de polderfuncties
bijv. een niet-agrarische, doch indus
triële ontwikkeling, mogelijkheden voor
recreatie en dientengevolge vergroting
van de hoofdstad Emmeloord had vrJ-
gens spr. een gunstige invloed kunnen uit
oefenen op het polderlandschap als ge
heel.
3435. Wat wil je er dan mee doen. Ponko? vroegen de kabouters.
Snap jullie dat niet? zei Ponko. We hebben hier 'n massa verf daar kunnen we
onze huisjes nu een goeie beurt mee geven!
O, ja... daar hadden de kabouters niet aan gedacht. Natuurlijk, ze konden met die
verf hun huisjes eens opknappen. Verf was er nu volop. De kabouters voelden wel
wat voor dat plannetje. De verf was aangemaakt; ze konden dus aan de slag gaan.
Juni is in Portugal de maand van de Santos Popular es. De naamdag viering van
de heiligen Antonio (13 juni), Joao (24 juni) en Pedro (29 junigeven de van feesten
houdende Portugezen volop gelegenheid zich in deze liefhebberij uit te leven. In
het begin van de maand hebben kinderen op straathoeken kleine altaartjes opge
richt, primitieve gevalletjes, die hoofdzakelijk bestaan uit een (Liefst gekleurd)
prentje van hun „Antonhino" met een bosje veldbloemen ervoor. Een offertje van
tien centavos, dat is nog niet helemaal, anderhalve cent, wordt al zeer op prijs
gesteld. Wanneer die dag in vreugde is verstreken (bij de meeste mensen komt het
religieuze element ver op de achtergrond), gaat men zich voorbereiden op Sao
Joao. Wordt Antonio het meest vereerd in Lissabon, de noordelijker steden Figu-
eira da Foz, Viseu, Braga en vooral Oporto maken ongelooflijk veel werk van de
dag van Sao Joao. De hoofdstad van het noorden, zoals Oporto zich graag noemt,
heeft er zelfs twee dagen voor uitgetrokken en daarbij komt dan nog de nacht
van 23 op 24 juni. Ik maak me sterk, dat geen vijf percent van de meer dan 300.000
zielen lellende bevolking het bed ziet, de stokouden en zuigelingen inbegrepen.
's Morgens ben ik naar Braga ge
weest om er de processie te zien ter
ere van Sao Joao. „Zo iets zult u zel
den hebben meegemaakt," had men
mij gezegd. Inderdaad, het was een in
drukwekkend schouwspel. Duizenden
kinderen in smetteloos wit, veel oude
ren in kleurige regionale dracht, ette
lijke volksdansgroepen en muziekkorp
sen, honderdduizend bezoekers uit de
omgeving, die de nauwe straten van
het stadje propvol maakten en uren
lang het oorverdovend geweld van de
kerkklokken, die dapper tegen elkaar
opboden. Zij luiden volgens een be
paald, op den duur bijna angstwekkend
ritme. Na korte tijd krijgt men de
merkwaardige opeenvolging van hoge
en lage klanken door en dan kan men
zich niet meer aan die fascinerende
eentonigheid onttrekken.
Als ik in de late namiddag Oporto
weer binnenrijd, zijn de hoofdstraten al
aardig gevuld. De Rua de Santa Cata-
rina is voor alle rollend verkeer geslo
ten en ik moet me door een menigte
heenwringen om mijn hotel te berei
ken. Terwijl ik me wat verfris, hoor
ik het gedempte rumoer van bewe
gende en roepende mensen en daar bo
venuit valt van alle kanten datzelfde
monotone ritme op mij aan. Het is
mij van Braga in de oren blijven han
gen, maar hier lijkt het mij doffer en
strakker. Tot ik mij realiseer dat het
geluid wordt voortgebracht door trom
men, veel trommen, die in eindeloze
herhaling worden geroerd volgens dit
schema: bom, bombombom, bombom-
bom, bom, bom. Door de geopende ra
men van mijn kamer waaien de sla
gen uit alle stadsdelen naar binnen. Ik
haast me naar buiten. Het is half ze
ven. En dan beginnen voor mij een
avond en een nacht van dwaas niets
doen en koppig voortsjokken, van mee
drijven met een (nooit al te wanorde
lijke) mensenmassa en van trommels,
als maar trommels, die variëren van
het eenvoudigste kinderspeelgoed tot
blinkend gepoetst tamboermateriaal in
de hoogste prijsklasse.
Ik word onmiddellijk en willoos in de
menigte meegevoerd. Twee compacte
stromen mensen schuren in de straat
langs elkaar heen. Aanvankelijk zijn het
kleine groepjes geweest, die elk hun
buui-ttrommelaar hebben gevolgd, maar
anderen hebben er zich bij aangeslo
ten, tot er geen onderscheid van wijk
of stand meer is. Er wordt niet gehost
en slechts weinig gedrongen, daarvoor
ligt het tempo van het ritme te laag
en daarvoor zijn Portugezen in wezen
te goedgemanierd. Verscheidenen men
sen hanteren een soort distel of uitge
groeide prei met, een bloem in top. Die
plant niet zelden een meter lang
schijnt bij het ritueel te behoren, maar
de bedoeling ervan wordt me pas dui
delijk, als ik iets weeks in mijn hals
voel kietelen. Ik kijk om een
lachend meisje achter mij mlijft
mij plagende tikjes geven. Ik
weet niet of dit een vorm is
van het altijd boeiende flirtspel, dat
normaal onder de taboe van de con
ventie valt. Op een hoek staat een oud
vrouwtje met een mand vol distels. Ik
koop er ook een voor een escudo en ga
meedoen. Naarmate de avond verstrijkt,
signaleer ik hoe langer hoe meer van
deze plaaginstrumenten. Het valt me
op, dat alleen enigszins door de wijn
verhitte jongelui wat baldadig worden
en elkaar de distels uit de hand rukken.
Ik stommel achter mijn trom aan
over een kermisterrein. Het is een
doodgewone kermis, zonder iets eigens
dezelfde draai- en zweefmolens, de
zelfde rockets als bij ons alleen de
muziek is anders. Bij een koffietentje
maak ik me uit de massa los, want
het avondeten is er bij ingeschoten.
Achter de twintigste trom, die pas
seert, sjok ik weer aan.
Naast mij loopt nu een jonge vrouw
met een kind op de arm: in haar vrije
hand heeft ze een distel, waarmee ze
kundig manipuleert. Er is vanavond
geen babysitter beschikbaar, zodat
zelfs de allerjongsten wel aan het feest
moeten deelnemen. Het kind slaapt rus
tig door al het lawaai heen.
Bij een volgende pleisterplaats kom
ik in gesprek met een geletterde Por
tugees, die maar al te blij is de
vreemdeling wegwijs te maken. „Dit
feest moet van heidense oorsprong
zijn", vertelt hij, „en de nacht is een
overblijfsel van de heksensabbath. Een
volgend jaar moet u eens gaan kijken
in" het bombombom van een trom
overstemt zijn woorden en ik moet he
laas de naam van het dorpje schuldig
blijven. „Daar worden vreugdevuren
ontstoken en jongens en meisjes sprin
gen er dan hand in hand overheen. De
jongens .geven de meisjes daarna een
purperen distel en zij verbrandt de
bloem en plant de verkoolde stengel in
de aarde. Als hij 's morgens weer is
opgebloeid, wordt dat als een teken
van ware liefde beschouwd."
Hoe verder de nacht vordert, hoe
vaker ik de behoefte voel mij ergens
neer te zetten. Ik ben bijna jaloers op
de jonge kinderen, die geen teken van
vermoeidheid tonen. Wanneer de stra
ten zich beginnen te vullen met het
eerste licht van de nieuwe dag, zit ik
in een café aan de Avenida dos Aliados
De mensen om mij heen hebben vale
gezichten. Er zijn al lang niet meer
zoveel feestgangers op de been; het
komt zelfs voor dat een verbeten trom
melaar zonder aanhang voorbijgaat.
Kinderen slapen op de van wijn en bier
natte tafels.
op de van wijn en bier nattetafels.
Een jonge moeder doet haar baby
een schone luier om. De vader laat
zijn zoontje uit zijn glas drinken, het
kind trekt een vies gezicht. Dan staat
hij moeizaam op en de rest van de fa
milie volgt hem. Het feest van Sao
Joao is voorbij.
Nadruk verboden
LONDEN, (UPI) Het Britse mini
sterie van Buitenlandse Zaken heeft het
archiefstuk gepubliceerd waarin voor het
eerst de naam van Hitier wordt genoemd.
Het do.cument dateert van 1920. enkele
maanden voordat Hitier zich van de macht
in de nazipartij meester maakte.
De toenmalige raadsman van de Britse
ambassade schreef over het enorme aan
tal politieke partijtjes in Beieren: „In dit
verband is het wellicht van belang mei-
ding te maken van de vorming van de
Duitse Nationaal-Socialistische Arbeiders
partij (nazis)".
De nazis vallen in München op door hun
groot aantal bijeenkomsten en lezingen
en nog meer door de aanplakbiljetten
waarop deze vergaderingen worden aan
gekondigd. Hun uitingen zijn bijzonder
fel en de partij is, zoals gewoonlijk, anti
semitisch. De heren Anton Drexler en
Adolf Hitler zijn de organisatoren van
deze activiteit.
Advertentie
31)
Je hebt geen tijd om deze zaak door het gerecht
te doen beslissen. Je staat met je rug tegen de muur,
Cayce. Je kunt het beter met mij regelen. Onderhands.
Niemand hoeft er iets van te weten.
Plotseling tintelden Cayce's handen om Roddy een
klap in dat mooie, glimlachende gezicht te geven. Niets
kon ooit op zo'n manier geregeld worden. Hij zei: ..De
rechter wist dat jij op de hoogte was van wat hij met
bet geld deed".
Roddy voelde aan zijn boord en lachte, een onzeker
lachje. „Ik dacht werkelijk een ogenblik dat je me
zou slaan, Cayce".
„Is dat de reden waarom de rechter je die dure
auto heeft gegeven?"
„Natuurlijk wist de rechter dat ik van alles op de
hoogte was. Als hij me die nieuwe auto wilde geven,
waarom zou ik het dan weigeren".
„Voor hoeveel heb je hem gechanteerd?"
„Geen mooi woord, Cayce".
„Chanteur en vervalser van sleutels je zult het
ver brengen".
Roddy's witte tanden werden zichtbaar in een glim
lach, die meer van een dreigende grimas had. „Maar
ik sta niet op het punt gearresteerd te worden wegens
moord. Ik ben geen verdachte. Ik heb nog een paar
dagen tevoren de rechter het leven gered. Zijn boot
was in het meer omgeslagen en hij kon niet zwem
men. Ik heb hem eruit gehaald, maar ik had hem
ook in het meer kunnen laten verdrinken.
Waarom zou ik de kip met de gouden eieren slach
ten? Grof gezegd: „De rechter was me levend meer
waard dan dood".
„Ga eruit!"' zei Cayce.
Roddy nam zijn glas op en liep achterwaarts naar
de deur. „Goed dan. Er klonk moord in je stem, zo
even, Cayce. Als Luke of dokter Hastings of die men
sen in de rechtszaal je zoeven gehoord hadden
Cayce lachte. „Ik ben niet van plan je te vermoor
den, Roddy. Maar als je de kamer niet uitgaat,
zal ik je eruit slaan. Dat meen ik".
Roddy verdween. Cayce glimlachte nog terwijl de
deur zich sloot. Maar niettemin was er weinig reden
voor het heerlijke gevoel van dit moment, meester te
zijn van de situatie. Het feit bleef dat Blanche en bij
gevolg ook Roddy, van wie zij nooit zou willen schei
den, nu de plaats van de rechter hadden ingenomen.
Een levenslang gebruik voor Blanche Moore Velidas.
Hij ging zitten en bekeek de akte nog eens.
Roddy opende de deur en keek naar binnen. „Ik
dacht zo dat ik het je maar moest vertellen. Je kunt
die akte verbranden, als je er zin in hebt. Doe ermee
wat je wilt. Ik heb hem meegenomen naar Tampa
om er een fotocopie van te laten maken, om moeders
belangen te beschermen".
Cayce zei langzaam: „Het kwam zelfs niet in me op
hem te vernietigen. Hij is van mijn vader".
Roddy liep achtex'uit en sloot de deur.
Cayce vouwde de akte op en legde hem in de brand
kast. „Blijf en vecht het uit met de rechter", had
Dodie gezegd. Goed. Hij zou blijven en het met Blanche
en Roddy uitvechten.
Hij pakte weer de telefoon op en draaide het huis
van Howard. Judith kwam aan de telefoon.
„O, bent u het, mijnheer Cayce. Ik heb dat van dat
voorlopig onderzoek gehoord. Ik bedoel, de manier
waarop, de mensen zijn opgetreden. Schenk er maar
geen aandacht aan".
„Dank je, Judith. Is Sam daar?"
„Op het ogenblik niet. Hij was klaar voor vandaag
en is naar Tampa teruggegaan".
„Vraag hem morgenochtend bij me te komen, wil
je? Ik heb wat werk voor hem".
Het begon al donker te worden; spoedig zou het tijd
zijn voor het diner; ineens voelde hij dat hij niet te
genover Blanche en Roddy aan tafel kon zitten, nu hij
wist dat ze recht hadden in die kamer te zijn en in dit
huis. Hij liep naar de gang, en zag dat Belle bezig
was de tafel te dekken, hij vroeg haar juffrouw
Blanche te zeggen dat hij niet thuis zou zijn voor het
diner maar haar te vragen iets voor hem in de ijskast
te zetten. Door de openslaande deur van de studeer
kamer ging hij naar buiten.
Er was nog een va„g, roze licht aan de hemel.
Het meer was langs de oever donker door diepe,
blauwe schaduwen, maar het gladde water voorbij de
pier werd verlicht door de roze weerschijn. Hij wan
delde langzaam door de laan in de diepe schaduw
van de pijnbomen.
Het huis van Howard was verlicht en Midge en
Dodie kwamen net terug van het zwembad. Ze lie
pen een klein eindje van elkaar af, toch hadden ze
iets merkwaardigs over zich, alsof ze het met el
kaar over iets eens geworden waren.
Cayce zou niet hebben kunnen zeggen, waaraan
hij het voelde, noch waarom het hem angst aanjoeg.
Midge had een glimlach om de aardige lippen; ze
zag er zo tevreden uit als een poesje voor een kan
melk.
Dodie glimlachte helemaal niet. Zij zag hem het
eerst; ze stond stil en toen draaide Midge zich om
en riep: „Cayce! Ik had gehoopt dat je zou komen!"
Dodie wachtte tot hij zo dichtbij was dat hij haar
snelle ademhaling en de uitdrukking van vastbesloten
heid in haar blauwe ogen kon waarnemen. Toen zei
ze effen: „Ik ben blij dat je vanavond gekomen bent,
Cayce". Ze haalde diep adem. „Midge heeft me ver
teld dat je haar gezegd hebt dat ik nog altijd
met je getrouwd ben. Ik wilde alleen maar zeggen,
zodat Midge het kan horen, dat ik het direct wil
Ze hield het donkere hoofd rechtop. Haar figuurtje
werd in het halfduister duidelijk omlijnd door haar
witte korte broek en witte blouse, telkens wanneer
ze op een plek liep waar licht viel uit het huis.
Midge kwam dichter naar hem toe en haakte haar
arm in de zijne. „Ik heb Dodie verteld dat jij en
ik altijd hebben willen trouwen, sinds we kinderen wa
ren. Natuurlijk wilde zij ons niet in de weg staan".
Cayce was zich maar vaag bewust van de zachte
maar stevige druk van haar blanke arm; hij wist
nauwelijks dat hij zich er van losmaakte. Hij rende
over het grasveld naar het resoluut lopende figuur
tje met het trots opgeheven hoofd. Dodie merkte dat
hij aankwam. Ze bleef stilstaan, keerde zich om en
keek hem aan. „Je had wel even kunnen wachten
met je met Midge te verloven! Je had kunnen wach
ten tot je geen vrouw had!"
„DodieHij was zich niet bewust dat hij zijn
arm naar haar uitgestrekt had, voor ze hem op de
hand sloeg, zich omdraaide en naar het terras rende.
Op de trap haalde hij haar in, hij trok haar weer
in zijn armen en hield het tegenstribbelende figuur
tje warm tegen zich aan. Hij wilde haar een hele
boel zeggen, maar hij kon niets vinden dat duidelijk
ol' afdoende was; er viel niets te zeggen Henry's
laten annuleren. Dat is alles".
stem doorbrak als het ware een barrière rond hém
en Dodie.
Henry riep van het schemerige terras: „Kom je
hierheen, Cayce? Ze hebben Blootvoet Deeler gevon
den. Hij is in Miami en hij is daar geweest van
het ogenblik af dat hij uit de gevangenis kwam."
HOOFDSTUK XIV
Hij volgde Dodie naar het terras. Ze ging het huis
binnen en Midge kwam ook langzaam het terras op.
Ze ging dicht bij Cayce zitten, zodat ze door het
raam achter haar rug belicht werd en luisterde, erg
ingetogen en erg lief, nog steeds met die poesachtige
tevredenheid over zich.
Het was waar, vertelde Henry hem. De politie had
Blootvoet Deeler gevonden; hij had een waterdicht
alibi en lachte toen ze hem over rechter Clary on
dervroegen. Hij had gezegd: „Die ouwe..." Henry
verzweeg de rest omdat Midge er bij was en ging
voort: „Hij zei: „Ik ben blij dat hij dood is. maar
ik heb hem niet vermoord. Ik ben niet in de buurt
van Val Roja geweest en dat kan ik bewijzen. Ik
heb er nooit aan gedacht hem te vermoorden. Ze
hebben een voetafdruk genomen en hij heeft geen
litteken aan zijn rechtervoet".
Daarmee eindigde dus dit spoor, maar hot was al
tijd al een heel weinig overtuigend spoor geweest;
Cayce had er nooit in geloofd.
„Ik hoor dat er moeilijkheden zijn geweest tijdens
het voorlopig onderzoek", zei Henry.
(Van onze correspondent in Parijs)
Alsof het zo ook al niet warm genoeg
was, moest de Parijse brandweer zondag
weer vijf maal uitrukken voor het blus-
,sen van branden, die door een maniak
waren gesticht. Het was, in korte tijd, de
zestigste brand, waarvoor de Parijse
spuitgasten werden geroepen en die alle
dezelfde kentekenen vertonen, zodat de
de politie er van overtuigd is, hier met
het werk van een en dezelfde pyromaan
te doen te hebben.
De zonderling verzamelt in de nacht of
in de vroege ochtend eerst een aantal
vuilnisemmers, die op het trottoir staan
uitgestald, en die hij in de kelder of op de
binnenplaats van een huis ledigt, waarna
hij een groot vuur ontsteekt. Tot dusver
kon de schade meestal beperkt blijven,
maar vele Parijzenaars vragen zich niet
zonder vrees af, wanneer het hun beurt zal
zijn om door de brandweer gewekt te wor
den. De toedracht van de branden is nu
wel nauwkeurig bekend maar van de ma
niak ontbreekt tot dusver ieder spoor.
Politie en brandweer hebben de medewer
king van de Parijse bevolking ingeroe
pen ,om gezamenlijk de vuurtjesstoker
in het groot te ontmaskeren.
De heer Gethyn Bebo te Blackwood in
het Engelse graafschap Monmouthshire
heeft een nogal uitgebreide kranten
wijk op het platteland, maar gelukkig
heeft hij Hazel Nut", zijn Ierse jacht
paard, dat hem helpt het nieuws snel
te verspreiden.
Oprechte Donderdagse Haerlemse Courant
den 26 Juny 1760
NAPELS den 2 Juny. Gepasseerde Week
ofttfing men de bedroefde
Tyding van Caserta dat
Zijne Majesteyt zig gantsch
niet wel bevond, en men
vreesde dat Dezelve door de
Kinderpokjes zoude aange
tast worden. Heden ochtend
vierd men geinformeerd,
dat zyr.e Majesteyt zig wederom wel be
vond, hetgeen deezen namiddag door des-
zelfs herwaardskomst, tot onuytsprekelvke
Vreugde aller inwoonderen deezer Hoofd
stad. bevestigd wierd. De Marquis de Dur-
fort, Ambassadeur des Konings van Vrank-
ryk. is tot Herstelling zyner Gezondheyd
(Wordt vervolgd) na Parys vertrokken.
