voor
PANDA EN DE LIJFWACHTERS
DE REIS VAN KOEN EN LINNIE
Verdwenen vaandel na
vijftien jaar terug
Dronken jongen met
mobiele snackbar er
vandoor
^ocU ia ket zo
J
Demonstratie van nieuwe trompetconstructie
van dr. Martin Vogel in Hilversum
Flacon f2.95
MAANDAG 11 JULI 1960
T.v.-weekeinde
De radio geeft dinsdag
7 elevisieprogramma
Katinka van Rood-Limpers
maakt penning voor
Prinses Beatrix
Dirigeren per televisie
in het Holland Festival
„Stokoude
vis
Vervolgverhaal
door
M. 8. Eberhart
Grote flacon P7.50
PIGMA-DERM
Snelle mooie huidbruining
Britse televisie
Eindexamen in Luxemburg
38. „Ik heb u uit twee gevaren gered!"
hield de lijfwacht vol, uit de meelzakken
opduikend, „één keer heb ik U gered, toen
U naar de heli werd opgetrokken, en één
keer, toen ze U van een rijdend/ trein wil
den duwen. Dat zijn dus ture tientjes!"
„Maar het gevaar kwam beide keren van
dezelfde rovers", betoogde Palmer, dus
was het 't zelfde gevaar. Eén tientje!"
„Twee tientjes!" riep Jut verbitterd, „ik
ga niet onder de prijs! Ik heb het eerlijk
verdiend! Vraag maar aan Panda!" Maar
Panda had andere zorgen. De wagon da
verde in steeds toenemende vaart berg
afwaarts en dat vond hij heel gevaarlijk.
Bij elke bocht scheelde het een haar, of de
wagon vloog uit de rails de afgrond in.
Een schril gefluit deed hem omkijken en
nu brak hem helemaal het koude angst
zweet uit. „Ook d-dat n-nog. stamelde
hij rillend, „w-we zijn v-verloren!" In de
verte, op dezelfde rails, kwam een trein
aandaverenhen recht tegemoet!
De AVRO-rubriek „Flitsen" van Gerard
Trebert is een samenraapsel van goede en
minder geslaagde kleine stunts, die soms
zeer interessant zijn en ook wel eens vol
komen in het water vallen. Zo was er za
terdagavond een hartverwarmend en on
gekunsteld gesprekje met mevrouw Weiss-
müÜer, die er in de eerste oorlogsjaren in
slaagde talrijke Joodse kinderen uit de
klauwen van Eichmann te redden. Maar
er was ook een onbenullig telefoongesprek
met oud-president Truman, die waar
schijnlijk gedacht heeft dat er een of an
dere grapjas aan zijn telefoon hing. „Is
that mr. Truman? You're speaking to
Flits...." Maar mr. Truman was spea
king to nobody, want hij zei niets terug
op de tamelijk onnozele vraag hoe de
Amerikaanse verkiezingen zouden aflo
penIn „Gooiland" speelde zich de
René Sleeswijk revue „Tot Vanavond" af,
waai-van de t.v. enkele flitsen te zien gaf.
Flitsen die niet erg bevordelijk moeten
zijn geweest voor de belangstelling, want
veel meer dan wat gespring van de En
gelse dansmeisjes was er niet te zien.
Veel aardiger was een sketch uit de re
vue van vorig jaar, waarin de draak werd
gestoken met de televisie-manie.
Tenslotte nog een van de periodieke
propagandafilms van de Amerikaanse
luchtmacht, die de dienstneming bij de
U.S. Airforce moeten bevorderen doch bui
ten dat het aanzien wel waard zijn. Toen
kwam de N.T.S. aan de beurt met een
Eurovisie-uitzending van het internationa
le balletfestival te Nervi, Italië, waarin dë
tweede acte van „La Comédie Humaine",
„Liefde en Dood" tot uitvoering kwam.
„De Menselijke Comedie" was een we
reldpremière van een bewerking naar de
Decamerone van Bocaccio, waarvan de
sterk romantische inslag in choreografie
en decors werd opgevangen in een enigs
zins anachronistisch aandoende, moderne
visie.
Het toneelspel, dat de NCRV ons zondag
avond voor de neus zette, mag wel het
summum genoemd worden van rechtlijnig
heid. De schrijver St. John Ervine bestond
het om in de titelheld van zijn stuk, John
Ferguson, een interpretator van Gods
woord te scheppen, die een bovenmense
lijke berusting aan den dag legde bij ieder
onheil dat hem overkwam en dat was
nogal wat. Slechts eenmaal ging hij zijn
boekje te buiten, maar in een wip was hij
weer in het rechte spoor. Of hij daarmee
zijn levens- en geloofsovertuiging zegenrijk
uitdroeg op de kijkers, lijkt ons een
dubieuze aangelegenheid. Uit de manier,
waarop de schrijver de kinderen van deze
man liet reageren op hun vader, zou men
moeten afleiden, dat St. John Ervine er
ook niet veel heil in zag. Bepaald duide
lijk formuleerde hij zijn standpunt echter
niet. Dat is dan ook wat wij afgezien
van alle dramaturgische aspecten tegen
dit stuk hebben. Geen mens werd er wijzer
van. Ieder kon zich tevreden voelen met
zijn eigen visie op geloof en levensovertui
ging, maar de schrijver nam niet duidelijk
stelling. Wij menen dan ook, dat dit stuk,
dat zeker niet aansluit op het moderne
levensgevoel, integendeel, de niet-gelovi-
gen eerder ergert dan sticht, moet werken
als een soort anti-propaganda voor de be
doelingen der NCRV. Het moet vele men
sen belachelijk voorkomen, omdat het ook
vaak belachelijk is.
Dat laatste komt dan voort uit de thea
trale situatie- en gevoelstekening, die
„John Ferguson" tot een verouderd, een
versleten speelstuk maakt. Geen der
acteurs kon ons ook maar een spatje ont
roeren, hoe heftig ook hun emoties. Alles
was zo ouderwets simpel, zo recht toe,
recht aan en zo onbegrijpelijk braaf, lelijk
of dom. De enige, die de simpelheid door
brak om nog wat te intrigeren en daar
door leven in de brouwerij bracht, was.
een simpele, zij het van bijzondere makelij.
Coen Flink speelde die wezenlijk goed uit:
hij hield tenminste nog een mysterie ach
ter de hand. Maar wat Max Croiset, Bern-
hard Droog, Joop Admiraal, Marijke Bak
ker en Magda Janssens ook deden: ze
brachten geen echt gevoel op ons over. al
acteerden ze vol verve. Peter Koen werkte
met vaak prachtige stemmingseffecten.
Vergeefse moeite helaas van een regisseur,
die toch ook niet de eerste de beste is.
Beeldschermer
Na ruim vijftien jaren zoek te zijn ge
weest is het vaandel van de muziekvereni
ging „West-Arnhem" terug. In de Arnhem
se evacuatietijd van 1944'45 verdween dit
vaandel. Niemand dacht er eigenlijk meer
aan, temeer niet omdat de muziek-vereni-
ging in het bezit is van een nieuw vaan
del. Groot was de verwondering van be
stuur en leden toen dezer dagen een
inwoner van Ede met het oude vaandel
kwam aanzetten. Hij had het zien hangen
in een Frans café'tje en kreeg het van de
caféhouder mee terug naar ons land. Hoe
dit vaandel in Frankrijk is gekomen weet
men niet.
I
HILVERSUM I 402 m. 746 kes.
7.00 AVRO. 7.50 VPRO. 8.00-24.00 AVRO.
AVRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Gym. 7.20 Gram. VPRO:
7.50 Dagopening. AVRO: 8.00 Nieuws. 8.15 Gram.
8.30 Voor de kinderen. 8.40 Gram. 9.00 Gym. v.
vrouw. 9.10 De groenteman. 9.15 Gram. 9.35
Waterst. 9.40 Morgenwijding. 9.55 Boekbespr.
10.00 Gram. 10.50 Voor de kleuters. 11.00 Ham
mondorgelspel. 11.15 Voor de zieken. 12.00 Dans
muziek. 12.20 Regeringsuitz.: Uitz. v. d. land
bouw. 12.30 Land- en tuinb.meded. 12.33 Lichte
muz. 13.00 Nieuws. 13.15 Medcd. of gram. 13.20
Promenade-ork. en solist. 13.55 Beursber. 14.00
Kamermuz. 14.50 De dierenwereld en wij, lezing.
15.00 Licht progr. 15.30 Voordr. 15.45 Piano-reci
tal. 16.15 Gram. 17.00 Voor de jeugd. 17.30 Lichte
muziek. 18.00 Nieuws. 18.15 Pianospel. 18.30 Ra
dio-Volksuniversiteit: Reuma door dr. J. J. de
Blécourt. Tweede lezing. 19.00 Paris vous parle.
19.05 Gram. 19.45 Journ. 20.00 Nieuws 20.05 Lich
te muz. 20.50 Jean Merlin en zijn meisje, hoorsp.
22.00 Holland Festival 1960: Koperkwartet en
vocaal ens. 22.30 Nieuws. S.O.S.-ber. en beurs
ber. 22.45 De toverstaf van het woord, lezing.
22.55 Kamermuz. 23.55-24.00 Nieuws.
HILVERSUM II. 298 m. 1007 kcs.
7.00—24.00 KRO
KRO: 7.00 Nieuws. 7.15 Gram. 7.45 Morgenge
bed en overweging. 8.00 Nieuws. 8.18 Gram. 8.50
Voor de vrouw. 9.40 Gram. 10.00 Voor de kleu
ters. 10.15 Lichtbaken lezing. 10.25 Gram. 10.35
Lichte muz. 11.00 Voor de wouw. 11.30 Gram.
11.50 Volaan.... vooruit lezing. 12.00 Middag
klok - noodklok. 12.03 Gram. 12.30 Land- en
tuinb.meded. 12.33 Gram. (verv.). 13.00 Nieuws.
1315 Zonnewijzer. 13.20 Platennieuws. 13.35 Dans
muziek. 14.00 Gram. 14.15 Voor de plattelands
vrouwen. 14.25 Het hoofdkwartier van Zijne Ma
jesteit hoorsp. (Tussen 15.30-17.30 Rep. Tour de
France). 15.30 Ziekenlof. 16.00 Voor de zieken.
16.30 Gram. 17.00 Voor de jeugd. 17.40 Beursber.
17.45 Regeringsuitz.: Kent u de Nederlandse An
tillen door H. L. Braam. 18.00 Lichte muz. 18.20
Regeringsuitz.: 10 jaar vakantiecursussen voor
Belgische docenten, in het kader v. h. Belgisch-
Nederlands cultureel verdrag door prof. dr. P.
Minderaa. 18.30 Kroningsstad in de Haspengouw,
klankb. 19.00 Nieuws. 19.10 Act. 19.25 Memojan-
dum. 19.30 Tour de France. 19.40 Gram. 20.30 De
Kongo op eigen benen, lezing 20.45 Holland Fes
tival 1960: Concertgebouwork. en soliste. 21.45
Pianorecital. 22.15 Tour de France. 22.25 Boek
bespr. 22.30 Nieuws 22.40 Kamerork en solist.
23.25 Klass. en moderne meesterwerken. 23.55-
24.00 Nieuws.
BRUSSEL 324 m.
12.15 Pianospel. 12.30 Weerber. 12.35 Pianospel
(verv.). 12.52 Koersen. 13.00 Nieuws en weerber.
1315 Gram. 14.00 Operamuz. 15.00 Gram. 16.00
Koersen. 16.06 Gram. 17.00 Nieuws. 17.10 Liede
ren. 17.40 Boekbespr. 18.10 Spreekwoorden uit
Rusland. 18.20 Voor de soldaten. 18.45 Tour de
France. 19.00 Nieuws. 19.40 Gram. 19.50 Lezing.
220.00 Voor de vrouw. 21. Ork.conc. 22.00 Nieuws.
22,15 Pianorecital. 22.40 Liederencyclus. 22.55-
23.00 Nieuws.
VOOR DINSDAG
NTS: Eurovisie: 15.45-17.00 Tour de France.
20.00 Journ. en weeroverz. VARA: 20.20 Film
reportage. 20.30 Speelfilm.
Nieuwe bedrijfssystemen in de land
bouw. Namens de minister van Landbouw
en Visserij heeft de directeur-generaal van
de Landbouw, ir. A. W. van de Plassche,
vrijdag ten departemente de „commissie
nieuwe bedrijfssystemen in de landbouw"
geïnstalleerd. De commissie zal de moge
lijkheden tot aanpassing van de landbouw
in ons land aan de zich in de naaste toe
komst wijzigende omstandigheden bestu
deren. Zij zal in het bijzonder aandacht
besteden aan nieuwe bedrijfssystemen en
de daaruit voortvloeiende wijzigingen
De Amsterdamse beeldhouwster Katinka
van Rood-Limpers heeft in opdracht van
prinses Beatrix een legpenning vervaar
digd. Op de penning, die zowel in twee
afmetingen als in zilver en brons werd
vervaardigd, staan rond de beeltenis van
de Prinses de woorden: „Beatrix Prinses
der Nederlanden". De penning is geslagen
bij de Rijksmunt in Utrecht.
De eerste penning zal dezer dagen na
mens de Prinses worden uitgereikt aan de
winnaar van de wedstrijd „Friese Jachten",
die van 8 tot en met 10 juli in Grouw ter
gelegenheid van de eerste zomerlustrum-
reünie van de „Stichting Stamboek Ronde-
en Platbodemjachten" wordt gehouden.
Prinses Beatrix is beschermvrouwe van
deze vereninging.
Mevrouw Van Rood-Limpers heeft deze
opdracht persoonlijk van de Prinses ont
vangen. Mevrouw Van Rood heeft Prinses
Beatrix een aantal jaren les gegeven in
beeldhouwen en boetseren. Toen een nieu
we penning vervaardigd moest worden,
dacht de Prinses aan het werk van mevr.
Van Rood, die ook de houten versiering
aan het roer van de „Groene Draeck", het
jacht van de Prinses, heeft vervaardigd.
Mevrouw Van Rood-Limpers, die vijf
jaar aan de Rijksacademie van Beeldende
kunsten heeft gestudeerd, is de vervaar-
digster van onder andere het bevrijdings
monument in Bloemendaal.
In het Holland Festival 1960 zal het Con
certgebouworkest onder leiding van Rafaël
Kubelik een tweetal uitvoeringen geven
van Mahler's Tweede Symfonie. Bij deze
uitvoeringen in het Amsterdams Con
certgebouw op 14 juli en in het Scheve-
ningse Kurhaus op 15 juli zal gebruik
worden gemaakt van bedrijfstelevisieappa-
ratuur.
Mahler schreef dit bijna tachtig minuten
durende werk voor een zeer omvangrijke
bezetting. Behalve de instrumentale groep,
bestaande uit symfonieorkest en orgel, be
nut hij een groot koor alsmede twee solis
ten in dit geval sopraan Maria Stader
en de alt Nan Merriman. In een bepaald
deel van het werk dient een klein ensemble
van verre te klinken. Deze groep wordt
zowel in Amsterdam als in Scheveningen
in een der gangen opgesteld. Om nu de
visuele communicatie tussen dirigent Ku
belik en de leider van dit kleine ensemble
mogelijk te maken, wordt de zogenaamde
closed-circuit televisie toegepast. Een ca
mera wordt op de dirigent in de zaal ge
richt, terwijl bij het ensemble op de gang
een monitor zal worden opgesteld, zodat
het gebeuren in de zaal op de voet zal kun
nen worden gevolgd. Dirigent Kubelik, die
bij uitvoeringen elders van dit werk reeds
uitstekende ervaringen opdeed, heeft ook
voor de concerten in Amsterdam en Sche
veningen om deze voorzieningen verzocht.
In Rotterdam is een 21-jarige schilders
knecht er met een mobiele snackbar, wel
ke was geparkeerd nabij de hoofdingang
van de Floriade van doorgegaan. De jonge
man die onder invloed van alcohol verkeer
de is met de wagen naar Blijdorp gereden.
In die stadswijk raakte hij de macht over
het stuur kwijt. De rijdende snackbar, een
voertuig van grote afmetingen, botste eerst
tegen twee personenauto's die geparkeex-d
waren langs de weg en kwam tegen een
boom tot stilstand. Hoewel hij vrij ernstig
gewond was, wist de jongeman uit de
zwaar beschadigde kabine te komen. Niet
ver van de plaats van de botsing heeft een
inspecteur van politie hem aangehouden.
Hij moest naar een ziekenhuis woi-den over
gebracht voor behandeling van zijn ver
wondingen.
De eigenaar van de mobiele snackbar
schrok hevig toen hij vernam dat zijn wa
gen zo ernstig was beschadigd. Het had
hem jaren van werken en van sparen
gekost, zo verklaarde hij, voordat hij de
wagen had kunnen kopen en inrichten.
8.9. Ja, Koen keek verrast. Want opeens kreeg hij een pop in 't oog, die daar ergens
tussen het andere speelgoed zat.
Het was een meisje, en ze lachte hem vriendelijk toe.
Hallo! zei Koen.
Dag! zei het meisje. Hoe heet jij?
Ik heet Koen! zei Koen.
Ik heet Linnie! zei de pop.
Koen ging netjes in de houding staan en salueerde, zoals een soldaat betaamt.
Dat is een aardige naam! lachte hij. Wat leuk, dat ik jou hier aantref. Mag ik 'n
beetje met je komen praten?
Een jaar of acht geleden heeft de Zuid-
Afrikaanse regering een vliegtuig ter be
schikking van prof. L. J. B. Smith gesteld
om deze geleerde gelegenheid te geven
zich hals over kop te spoeden naar een
klein eilandje in de Indische Oceaan, tus
sen Madagaskar en het vasteland van
Afrika. Op dit eilandje moest de professor
een prehistorische vis ophalen, gesierd
met de naam Coelicanth Lantimeria
Chalumnae. Een hele mond vol, zoals U
ziet.
In het algemeen wordt het ophalen van
vis niet een zo belangrijke aangelegenheid
geacht, dat de wereldpers
daarbij moet worden inge
schakeld. Maar in dit geval
was er toch wel iets bijzonders
aan de hand, al ware het alleen
omdat dr. Smith om zo te zeg
gen in Coelicanthidae Latime-
ria Chalumnae doet; het is zijn \s^
specialiteit.
Laten we echter niet langer in raadselen
spreken, maar de dingen in behoorlijke
volgorde aan U voorleggen. Uit verstenin
gen had men tot voor kort de indruk ge
kregen, dat er ruwe 150 miljoen jaar ge
leden een groep vissen heeft geleefd, die
verwant waren aan de longvissen, zowel
als aan de amphibieën. Deze vissen, die van
het Carboon tijdperk tot de Krijt tijd heb
ben geleefd, waren primitief van bouw, be
zaten dunne schubben en hadden pootach-
tige vinnen, d.w.z. de vinnen hadden een
geschubde steel, waarin de vinstralen
waaiervormig waren ingeplant, en maakten
een beetje de indruk van een kwast. De
kwastvinnigen bezaten een kraakbenig ske
let en ook een primitief gebit.
U ziet, in aanmerking genomen dat men
dit dier reeds sedert 150 miljoen jaren uit
gestorven waande, is er dank zij de in-
sluitsels, versteningen en afdrukken
toch nog een aardig conterfeitsel voor de
dag gekomen, al was het niet méér, dan een
reconstructie, waarvan menig onderzoeker
hoopte dat de juistheid nog eens door een
volwaardiger vondst kon worden bevestigd.
Stelt U zich dan ook eens het heugelijke
moment voor, toen deze vis in 1938 werd
gevangen in de netten van een treiler, die
in de buurt van Oost-Londen (Zuid-Afrika)
viste. Het dier stierf weliswaar kort na
de vangst, maar in ieder geval bestond
hij toch uit echt vissenvlees en waren alle
versteningen hem vreemd. Door een te
late bezorging van een expressebrief
waren helaas de deskundigen te laat ter
plaatse om het monster van 571 kilo en
1,5 m. lengte volledig te conserveren. De
reeds in ontbinding verkerende ingewan
den moesten helaas verwijderd worden,
zodat de inwendige bouw van het dier een
geheim is gebleven. Maar de restanten
werden zo goed mogelijk door Miss Lati-
mer geconserveerd en de we
tenschappelijke beschrijving
werd verricht door dr. Smith,
die wij hierboven reeds noem
den. Dr. Smith heeft 't beestje
ook een behoorlijke naam ge
geven, bij welke plechtigheid
Miss Latimer en de rivier bui
ten welks mondind het dier
werd opgevist, te peet hebben gestaan.
Vandaar de naam Latimeria chalumnae.
Toen in december 1952 een tweede exem
plaar van deze voorhistorische vis in de
Komoren iverd gevangen, heeft dr. Smith
ogenblikkelijk een vliegtuig gevraagd (en
gekregen) om dit tweede dier zo volledig
mogelijk te kunnen conserveren. Helaas,
dit exemplaar was sterk gehavend en miste
o.m. de eerste rugvin, zodat het zelfs moge
lijk werd geacht, dat hier van een andere
soort moest worden gesproken. Maar nadat
in het volgende jaar wederom een exem
plaar in deze omgeving werd gevangen
(dat direct naar Parijs werd gevlogen
heeft prof. Mïlliot vastgesteld dat de ont
brekende rugvin van de vorige vis inder
daad door beschadiging is verloren gegaan,
en dat we hier te doen hebben met een
bijkans onveranderde afstammeling van
een vis die ook honderden miljoenen jaren
geleden reeds leefde.
Dat is overigens niet het enige dier dat
zich op een bijkans onoverzienbare lijst
van voorvaderen kan beroemen.
Daarover een volgende keer.
H. Pétillon
Nadruk verboden.
48)
„Hij wilde dus Blanchaax-d hebben."
„Zeker wilde hij Blanch;,ard hebben. Hij had niets
anders. O, hij heeft je vader geld geleend om het land
te kopen. Dat weet je natuurlijk. De rechter had flink
verdiend in de dagen van de dranksmokkel. Niemand
heeft daar ooit het rechte van geweten. Maar later
heeft hij zich als i-espectabel burger gevestigd. Je vader
heeft het geleende geld terugbetaald en het zo geregeld
dat we hier konden wonen. Mijn broer vond het heerlijk
„de rechter" genoemd te worden." Er spx-ak vermoeid
heid en verachting uit Blanche's ogen. „Hij werd een
sociaal voelend, hoogstaand man genoemd, hij was
voor mij even wreed als voor jou, op alle geraf
fineerde manieren die hij maar kon bedenken. Jij bent
eruit gelopen. Ik niet." Een schaduw gleed over haar
gezicht. „Roddy is het verkeerde pad opgegaan. Hij
heeft de ene baan na de andere gehad. Eindelijk heeft
de familie Velidas hem genomen, omdat zijn vader
een Velidas was, ik ben bang dat de rechter een te
slecht voorbeeld voor hem is geweest. Het kan hem
niet schelen hoe hij aan geld komt, als hij het maar
krijgt. Maar voor Roddy is het nog niet te laat. Hij
is nog jong. Ik zal hem redden. Hij is mijn zoon en
ik houd van hem. Maar in zekere zin ben jij ook mijn
zoon."
Een hele tijd was het stil tussen hen. Het leek alsof
de koele, een beetje kale, maar toch geriefelijke en
o zo bekende kamer ook wachtte en luisterde. Eindelijk
zei Cayce, stomverbaasd. „Ik heb nooit geweten dat
u er zo over dacht!"
Blanche leunde in haar stoel achterover. Ze zei met
vaste stem: „Ik vraag je me te vergeven, Cayce, niet
voor iets dat ik gedaan heb, maar voor alle dingen,
die ik met gedaan heb omdat ik er de moed niet toe
had. Ik haatte de rechter. Ik heb elke dag gehaat die
ik hier heb doorgebracht. De rechter heeft me nooit
verteld dat ik ook recht had op levenslang vrucht
gebruik en ik weet wel waarom.
Hij zou me niets van zijn gezag hebben afgestaan.
Maar kom, dat is voorbij. De onderneming is van
jou." Er viel een lange stilte. Hij geloofde ieder woord
van wat ze zei.
Eindelijk zei hij: „Het is uw thuis, tante Blanche,
dat heb ik u al gezegd. Ik meende het
Er klonken haastige voetstappen op de veranda.
Roddy kwam binnen, wierp een snelle, onderzoekende
blik op Cayce en zei: „Het spijt me dat ik te laat
ben voor het eten."
Ze gingen naar de eetkamer. Blanche pi-aatte be
heerst over koetjes en kalfjes.
Roddy's levendige ogen letten op alles. Cayce was
er echter maar half bij, want hij had zoveel te doen
en zoveel om aan te denken; hij was verrast toen
plotseling het diner afgelopen was en Roddy zijn moe-
ders stoel achteruit schoof. Roddy volgde zijn moeder
naar de huiskamer alsof hij haar lijfwacht was. Hij
was waakzaam, op zijn hoede; zijn donkere ogen ston
den helder en vastbesloten. Belle had het blad met
koffie al neergezet toen ze nog aan tafel zaten; het
stond naast Blanche's stoel en Cayce keek hoe Blanche
de nieuwe Blanche koffie in de tere kopjes
schonk. Hij wist dat Roddy alle invloed die hij op
haar had, zou aanwenden. „Hij is mijn zoon," had
Blanche gezegd „en ik houd van hem." Er zou strijd
tussen hen geleverd worden en de uitslag was niet te
voorspellen.
De telefoon ratelde hard en dringend en alle drie
schoten ze overeind. Cayce bereikte de studeerkamer
enkele decimeters vóór Roddy en nam de telefoon aan.
Het was Dodie.
De overbelaste districtslijn was dikwijls onduidelijk,
zelfs tussen Blanchaai-d en het huis van Howard; haar
stem klonk ongearticuleerd, hoog en onnatuui-lijk.
Hij kon maar een paar woox-den verstaan:,,ik
zal er zijn
„Waar?" riep hij. „Wat bedoel je
„De pier. Om tien uurEr klikte iets, dan
klonk nog slechts een gezoem. Hij legde de hoorn op
de haak.
„Wie was dat?" vroeg Roddy scherp.
„Dodie. We wei'den afgebx-oken."
„Bel je haar niet terug?" vroeg Roddy. Zijn ogen
stonden waakzaam.
Cayce gaf geen antwoord. Na een tijdje haalde Roddy
zijn schouders op en ging weer naar de huiskamer.
Cayce keek op zijn horloge. Het was tien over half
tien. Hij ging naar buiten en liep over het pad naast
het huis.
Dodie had tenminste nog vertrouwen in hem.
Toen hij dicht bij de hoek van het huis gekomen
was, hoorde hij door de open ramen van de huiskamer
Roddy's stem, boos en bevelend. Hij bleef een ogenblik
staan. Blanche antwoordde; haar woorden waren niet
te verstaan, maar haar stem klonk rustig en flink.
De nacht was doortrokken van de geur van jasmijn.
Het bosje kajapoetbomen was duidelijk te onderschei
den, de slanke, grijze stammetjes hadden iets spook
achtigs.
Hij dacht erover naar huis terug te gaan om zich
ermee te bemoeien, maar ineens was hij er zeker van
dat Roddy nu Blanche's besluit niet aan het wankelen
kon brengen. Hij slenterde naar het meer en liep om
de zwarte plek schaduw, die de boomgaard was, heen.
Daar was het meer; het had zilveren stipjes door het
licht der sterren. Het was nauwelijks licht genoeg om
de pier te kunnen onderscheiden. Wolken vlogen langs
de hemel en in de tijd dat hij al wachtende op de
pier, een sigaret had opgerookt, was een zware wolken
bank als een gordijn halverwege over de hemel ge
schoven.
Er moest, dacht hij, in de hogere luchtlagen veel
wind zijn, die de dichte wolken voor zich uitjoeg.
Blanchaard en het huisje van John en de boomgaarden
BIJ AL HUN TECHNISCHE PERFECTIE zijn ook de in onze tijd ge-
maakte blaasinstrumenten nog niet zo volmaakt, dat zij zonder een aangepaste
bespelingsvvijze, een „vakkundige" slagvaardigheid, kunnen beantwoorden aan
de gestelde muzikale eisen. Er is een intonatieprobleem voor blaasinstrumenten
en vooral bij de ventielblaasinstrumenten wordt het aangetroffen.
Dr. Martin Vogel uit Bonn heeft van dit probleem en dan speciaal zoals het
zich bij de koperen blaasinstrumenten laat gelden een ernstige studie ge
maakt. Hij streefde hierbij naar een oplossing en het schijnt, dat zijn uit
vinding, die neerkomt op wijzigings-systeem van de buislengte-bij de trompet,
althans voor dit instrument een belangrijke, misschien wel een volstrekte ver
betering is gaan betekenen.
zijn harmonieën in muziek van Chopin
komen zij voor die eenvoudig niet door
een ensemble van blaasinstrumenten ge
speeld kunnen worden. Het is zelfs on
mogelijk om voor de stemmingen van de
strijkers en de koperblazers in een orkest
eenzelfde stemmingsbasis te nemen. Het is
een vergissing van een dergelijk ensemble
de gelijkzwevende temperatuur-stemming
te verwachten, zoals die aangetroffen wordt
op de piano of het orgel.
Schönberg noemde deze stemming een
soort noodhulp, een „wapenstilstand" in
de strijd om de zuivere stemming.
De constructie van de tegenwoordige
trompet met zijn ventielen, werkt niet
mede om die zuivere stemming mogelijk
te maken. Onvermijdelijk ontstaan er on
gewenste intervalverschillen, die niet goed
te maken zijn door aanblazen. Deze ver
keerde situatie behoeft niet bestendigd te
worden.
Door de gewijzigde constructie van de
trompet door dr. Vogel wordt de intona-
tiefout bij ventielencombinaties opgehe
ven. Een na-stem inrichting, die de tonen
in dezelfde verhouding wijzigen kan, brengt
een grote uitbreiding van beschikbare tonen
met zich mede. De grote moeilijkheden, die
vooral kleine terts drie klanken geven, ver
dwijnen. Voor de praktijk is het zeker van
belang, dat het zelfde grepensysteem als
voor de traditionele trompet gehandhaafd
kan worden.
Het was jammer, dat er voor een discus
sie te weinig tijd overbleef. Wel kwam vast
te staan, dat het verlangen gewekt was
de gewijzigde trompet in het praktisch ge
bruik te toetsen.
In een slotwoord dankte prof. Fokker de
spreker voor zijn belangwekkend betoog en
eveneens de trompettisten Nelly Boeree en
Harry Sevenstern voor het spelen van de
klinkende „toelichtingen".
P. Zwaanswijk
In een bijeenkomst, die zaterdagmiddag
door de Nederlandse Radio-unie, in samen-
wei-king met de Haaidemse „Stichting voor
Nauwluisterendheid" in de NCRV-studio te
Hilversum was belegd, heeft dr. Vogel voor
een geïnteresseei-d auditorium van talrijke
trompettisten en andere musici over zijn
vinding een uiteenzetting gegeven.
Na een inleidend woord van prof. dr.
A. D. Fokker, waarin gewezen werd op
het hedendaagse streven om tot steeds
nauwkeuriger intonaties en stemmingen te
komen, sprak dr. Vogel over zijn onder
zoekingen betreffende de intonatieproble-
matiek. Bij een eerste contactbespreking
met fabrikanten en musici werd vrijwel
steeds het bestaan daarvan ontkend. Maar
bij een voortgezet gesprek bleek dan dat
er in de praktijk wel degelijk moeilijk
heden wox-den aangeti-offen, die zelfs door
uiterste vakbekwaamheid niet te neutra
liseren zijn. Zij komen niet alleen voor in
werken als Wagners Rienzi-ouverture of
Ravels instrumentatie van de „Tableaux
d'une exposition" van Moessorgski, maar
ook in zogenaamd eenvoudige koralen. Er
waren nu in volkomen duisternis gehuld. De onder
neming van Burke, aan de overkant van het meer,
werd nog flauw door de sterren verlicht en dat ge
deelte van het meer glinstex-de als zilver.
Niets bewoog. Het was zo stil dat hij het zachte
gefluister van het water tegen de oude palen van de
pier en tegen de twee boten kon horen. Hij keek hoe
de donkere streep verder kroop, de zilveren vlekjes op
het meer uitwiste en tenslotte de gehele onderneming
van Burke en het moeras opslokte. Er was in die
vlugge, gestadige voortgang iets dreigends. Ineens be
dacht hij dat Dodie niet alleen mocht zijn in die
dreigende duisternis zoals de vorige nacht!
Wat een dwaas was hij geweest om haar te laten
komen.
Zou hij het huis van Howard nog kunnen halen voor
dat ze wegging? De fosforescerende wijzertjes van zijn
horloge wezen precies tien uur. Zou ze over het pad
langs het meer komen om de schaduwen van de boom-
gaai'd te vermijden?
Hij liep al naar het pad toe om haar tegemoet te
gaan, toen hij ergens in de diepe duisternis het zachte
geklik van roeipennen hoorde.
HOOFDSTUK XXIII
De pier trilde toen hij naar de andere kant liep en
zich over de rand boog. Hij zag flauwtjes de omtrekken
van een boot en het lichte figuurtje van een meisje
in die boot. Het bootje gleed langs de waterhyacinten
en stootte tegen de pier. Cayce zei: „Ik ben het,"
en leunde voorover om de vanglijn te grijpen. Hij
bond de boot vast. Hij voelde zich een beetje duizelig
van opluchting. „Ik had je niet moeten laten komen.
GisteravondHij hielp haar uit de boot en sloeg
zijn armen om haar heen.
Maar onmiddellijk waarschuwden al zijn zintuigen
hem dat hij zich vergiste, want het was Dodie niet,
maar Midge. Ze kroop dicht tegen hem aan. „Cayce,
lieveling, ik wist wel dat je eigenlijk van mij hield.
Natuurlijk kon je het niet zeggen. Al die nonsens van
nog altijd met Dodie getrouwd te zijn! Maar dat is
geen echt huwelijk en," ze zuchtte diep van voldoening,
„Dodie zal het laten annuleren. Ze heeft het me
beloofd."
Hij trok zich los. Ze bleef een ogenblik wachten,
haar gezichtje naar hem opgeheven. Eindelijk zei ze:
„Cayce, wat scheelt eraan?"
„Ik dacht dat je Dodie was."
Even een pijnlijke stilte. Toen zei Midge: „Maar
Cayce, je hebt toch altijd gezegd dat ik je lieveling
was. Toen we nog kindei-en waren zei je dat al."
„Midge," zei hij ten einde raad, „je was verloofd
met Roddy."
„Maar ik heb je toch gezegd dat het niets te bete
kenen heeft gehad."
„Midge, luister eens
(Wordt vervolgd)
Advertentie
De twaalf commerciële televisiemaat
schappijen in Engeland hebben vorig jaar
5.8 miljoen pond revenu gehad. Dat was
39 percent meer dan in juni 1959. Twee
der grotere ondernemingen hadden een
maandinkomen van elk ruimschoots meer
dan een miljoen pond. De adverteerders
hebben in de eerste zes maanden van dit
jaar 37.3 miljoen pond gespendeerd aan
televisiereclame, tegen 27.7 miljoen pond in
de eerste helft van 1959.
LUXEMBURG (ANP) Aan de Euro
pese middelbare school te Luxemburg heb
ben dit jaar 32 jongens en meisjes van 17
en 18 jaar eindexamen gedaan. Van de
32 kandidaten slaagden er 26, onder wie
de vijf Nederlandse die meedongen naar
het „Europese baccalaureaat". De diplo
ma's van de Eropese school worden in
alle zes de landen van de Europese ge
meenschappen, en ook in Oostenrijk, er
kend. De geslaagden kunnen derhalve aan
elke universiteit in de zes landen en Oosten-
rijk gaan studeren.
De Europese middelbare school in Lu-
xemburg heeft op het ogenblik driehon
derd leerlingen. De lagere school heeft
er vierhonderd en er zijn nog 125 kinde
ren op de Europese kleuterschool. De scho
len zijn niet alleen toegankelijk voor kin
deren van Europese ambtenaren, doch ook
voor kinderen van andere buitenlanders
die in Luxemburg wonen.
