MAX CROISET EN HET VERRE OOSTEN
Uw kansen
bij de
toto
Eindelijk de waarheid over de
,wild westvan de cowboyfilm
HET AMSTERDAMSE BOS EENS 895 HA. POLDER
BIJNA YOLTOOID ALS UNIEK RECREATIEGEBIED
Snk?r,sprig^anu,Ltr^'ndS: Snn"«S landH-,deaddcr -15 bp,'°T 7„hun rutmct pistoIen ie °psporing van bandIeten te verdienen'de
Zondag telling in
badplaatsen
Erbij
ZATERDAG 6 AUGUSTUS 1960
PAGINA TWEE
IN EEN SMAAKVOL verzorgde uitgave
van kloek formaat heeft de Uitgeverij
A. A. M. Stols/J.-P. Barth een drietal
nieuwe toneelstukken van de hand van
Max Croiset gebundeld onder de titel „To
neelwerk". Evenals in mijn beschouwing
over zijn eerder verschenen „Medeplich
tigen" en „Amphitryon" wil ik me al
heb ik daarover mijn zeer positieve mening
onthouden van een critisch oordeel over
de speelbaarheid van deze stukken, als val
lende buiten mijn formele competentie.
Maar beschouivd als leesstukken, als litte
ratuur dus, sla ik ze hoog aan: hun drama
tische kracht komt zo rechtstreeks voort
uit algemeen menselijke motieven (en dat
zegt indirect dïis toch wel „iets" omtrent
hun speelbaarheid!) dat er tussen een klas
siek thema als het Hamlet-gegeven in het
eerste xverk („Hamiets vader) en de actuele
tendensen van de beide andere („Ketting
reactie" en „Sonja"), die tijdens de tweede
wereldoorlog spelen, wel een chronolo
gisch, maar geen wezenlijk verschil be
staat. De problematiek van de menselijke
onvolkomenheid in haar eeuwig conflict
met. het noodlot, de schuldeloze schuld, de
metafysische beginselen van goed en
kwaad, de vernietigende oerdriften, het
verlangen desondanks naar een verloren
één-zijn met het mysterie van het tijde-
loze werldbestel, is niet afhankelijk van
tijd en plaats 2e is de kern van de tra
gedie, die zich in deze bundel dank zij het
dramatisch talent van Max Croiset in een
drievoudig aspect ontpopt als de humane
én anti-humane menselijke conditie. Het
geen mij in deze toneelspelen van Croiset
het meest trof is hun „dieptewerking", hun
psychisch perspectief, dat allicht want
men is nu eenmaal die men is en schrijft
die men is hetzelfde is als de oneindig
heidswerking van zijn gedichten. Wat voor
de in onze litteratuur unieke bundel „Te
kentekst" gold, is in hoge mate nog van
kracht voor „Zeekant", de jongste dicht
bundel van Max Croiset, die kort voor zijn
„Toneelwerk" bij dezelfde uitgever ver
scheen: al het bijkomstige is weggelaten,
oningevuld„uitgespaard", als op een
Japanse of Chinese prent. Al het nog zeg
bare heeft zich samengetrokken in enkele
woorden, „wezenswoorden"waarvan de
dichter zich bedient om het onzegbare te
benaderen, en „the rest is silence". De taal
zwijgt, maar het opgeroepen beeld nooit
te baat genomen om zichzelfs wil, maar als
uitdrukking van een bovenzinnelijke waar
de werkt na, zoals het naruist „in de
stilte na een regen".
ER HEERST IN DE GEDICHTEN van
Max Croiset een klimaat van een wezenlijk
andere gesteldheid dan dat van min of meer
aanverwante poëzie van Leo Vroman bij
voorbeeld. Ook hier, in het werk van Croi
set, is er, behalve de vrije versvorm die
als expressie van een bepaald levensgevoel
aan eigen poëtische wetten gehoorzaamt, de
surreële verbinding, welke de woorden
door beeld, klank en kleur, door hun meta
fysische zin, met elkaar aangaan; ook hier
is er de voor de moderne poëzie kenmer
kende associatie van de door zintuiglijke
impressies opgeroepen innerlijke gewaar
wordingen die zich onder en achter en tus
sen de woorden voltrekt. Ondanks deze ge
meenschappelijke trekken verloopt in de
poëzie van Croiset alles anders dan in de
al dan niét experimentele moderne dicht
kunst. Zijn visie, zijn kosmisch natuurge
voel, zijn verbondenheid met „de dingen",
transponeren de waarneming tot een er
varing buiten de tijd en buiten de ruimte.
Croiset dicht naar de oneindigheid toe. Zijn
strofen z ij n de oneindigheid, ze komen er
uit voort en keren ertoe terug.
Ik zou, van welke Nederlandse dichter
ook, geen verzen weten te noemen die in
enkele luttele lettergrepen een zo wonder
baarlijke ruimtewerking en gevoelsdicht
heid suggereren als de poëzie van Max
Croiset:
„Mijn blik is mij vooruit
Nooit haal ik hem in"
dat is al, een gedicht van twee vers
regels en elf lettergrepen, en het is alles:
de eenheid tussen „ik" en „kosmos" is her
steld in die éne vooruitijlende blik, die zich
in het eindeloze verliest en toch de blik is
van de aards-begrensde mens die altijd
achterblijft, als „ik" achterblijft, bij de
grenzeloze verte van zijn schouwen.
ALLE GEDICHTEN van deze bundel zijn
afgestemd op de zee, op het onmetelijke,
oneindige, onpeilbare, op het verijlende en
ruisende, op de kosmische regelmaat van
eb en vloed, van deining en branding. Het
aanschouwen van het zee-geheimenis ont-
zelvigt: „Mijn blik is niet van mij, aan zijn
einde is iets anders", dicht Croiset. Dat an
dere bepaalt zijn ritme, roept zijn beelden
op, die een taal voor zichzelf, in zichzelf
spreken, in het onzienlijke dat ze in ge
lijkenissen verzichtbaren.
De gedichten van Max Croiset eisen na
elke strofe de rust der bezinning, waarin
het gedicht zich voltooit als de poëtische
uitdrukking van een levensgevoel, dat het
uiterste beproeft om aan de beperktheid
van dit menselijk bestaan, aan het indivi
duele isolement, aan de verdooldheid in
onze ontzielde realiteit te ontkomen. In hun
kortsluiting tussen het eindige en het einde
loze raken deze verzen aan het mysterie
van alle leven, van alle dood en daarmee
aan het mysterie van zichzelf.
In hoever de poëzie van Croiset recht
streeks of indirect invloeden ondergaan
heeft van de „Oosterse" met name de
Japanse en Chinese dichtkunst, is van
bijkomstig belang, al is de overeenkomst
met de Japanse „haikoes", die uit drierege
lige „strofen" bestaan van totaal zeventien
lettergrepen, onmiskenbaar. Een volbloed
Westerling zou een navolging trouwens niet
gelukken. Croisets fenomenale kunst in het
verzwijgend zeggen van het onzegbare, in
het verhullend verbeelden van het onzien
lijke, komt, dunkt me, van diep-binnenuit:
het is het „oosterse" in zijn wezen, zijn be
zieling en bezield zijn, die hem in staat
stellen om de concrete waarneming zo sug
gestief te verontstoffelijken en te betrekken
op het mysterie van ieven en dood. Zee.
daarboven één enkele meeuw en verder
niets dan de wind in drieëntwintig woor
den vat hij, balt hij, de oneindigheid, de
eenzaamheid, het buitentijdelijke samen, die
hem confronteren met de aardse sterfelijk
heid en vergankelijkheid, en in de kleine
cyclus „Auschwitz" met de gruwelijke dood
van de zijnen, van de miljoenen tenslotte,
die hij in de prilheid van de weerkerende
lente herdenkt, juist omdat het weer lente
is.
EEN GEDICHT als „Weerkaatsing" of als
„Zonsondergang" zou men aandachtig moe
ten vergelijken met de vertalingen van Ja
panse poëzie, die Jef Last onlangs bundelde
onder de titel „Vloog een bloesem terug
naar haar tak" (in een voortreffelijke uit
gave verschenen bij L. J. C. Boucher, Den
Haag) om het ön-westerse klimaat, waarin
de verzen van Croiset als Japanse perzik-
takken bloeien en geuren en zich aftekenen
tegen de ijle achtergrond van een eindeloze
verte, op hun ongemene waarde te kunnen
schatten. Jef Last, sinoloog, japanoloog en
dichter, heeft voortreffelijk werk gedaan,
des te voortreffelijker als men in aanmer
king neemt wat er bij een vertaling uit een
in schrifttekens geschreven poëzie onver
mijdelijk verloren moet gaan. Wij Wester
lingen, door Ot en Sien levenslang aan het
gedrukte alfabet verslaafd, wij die er niet
het minste besef meer van hebben dat we
bij het schrijven van de hoofdletter A het
driehoekige symbool van de goddelijke een
heid tekenen en met de B de harmonie van
de kosmos op schrift stellen, wij kunnen
ons er nauwelijks nog een voorstelling van
maken, welke bovenzinnelijke gelijkenis
besloten ligt, welk poëtische geheimenis
verborgen ligt in de schrifttekens van een
taal, die in haar oerwezen van eeuwigheids
waarden doortrokken is. „Elk woord", zei
Emerson, „was oorspronkelijk een verheven
gedicht. Tegenwoordig is het het graf der
Muze", een uitspraak, die Last in elk
van zijn transcripties tracht te logenstraf
fen, voor zover ons gemechaniseerde alfabet
hem dit toestaat.
IN ZIJN INLEIDING heeft Last een be
knopte uiteenzetting gegeven van de
wezenskenmerken der Japanse poëzie, die
in haar klassieke „haikoes", waarvan hij
ter vergelijking een veertiental uitnemende
specimen opnam, geen andere is dan de
moderne Japanse gedichten.
C. E. Dinaux
Het kunstmatige gaat geheel verdwijnen.
DE KUNSTMATIGE schepping
Het Amsterdamse Bos - bijna 895 ha
groot - is bij velen in den lande na
genoeg onbekend. Dit geldt allerminst
voor de Amsterdammers zelf, die op
mooie dagen in drommen via de Am-
stelveenseweg dit gebied binnentrek
ken om daar te wandelen, te zonne
baden, te zeilen, te vissen, te zwem
men of te picknicken. Vooral langs
de grote en kleine vijver, alsmede op
de verschillende „speelweiden", blijft
geen meter „onbevolkt", zodat men
met recht van „Amsterdam in het
bos" kan spreken. De dienst van pu
blieke werken in Amsterdam heeft
thans, ter ere van het feit dat de aan
leg - na ruim 25 jaren - de voltooiing
nadert, een rijk van foto's voorziene
„pocket" uitgegeven, waaruit we leer
den, dat op „topdagen" bezoekers
aantallen van rond 100.000 worden
geteld. (Hieronder bevinden zich ook
vele inwoners van Nieuwer Amstel
en Aalsmeer.) Maar men kan zich
afvragen, waarom dit werkje vierta
lig (dus ook in het Frans, Duits en
IN HET MAANDBLAD Strijk
en Zet, het voorlichtingsorgaan van
Pieter Schoen Zoon n.v. te Zaan
dam, schrijft een medewerker over
de kansen bij de voetbaltoto het
volgende:
HEEFT U ZICH WEL eens gerealiseerd
hoeveel mogelijke oplossingen de zo een
voudig uitziende 15 rijtjes van elk 3 mo
gelijkheden in zich verborgen houden?
Wiskundig blijkt, dat er 315 (dat is dus
3x3x3x3x3x3x3x3x3x3x3
x3x3x3x3) mogelijkheden zijn om uw
rijtje in te vullen; als we dat uitrekenen,
dan komen we tot het enorme aantal van
14.348.907. Om hiervan een voorstelling te
maken, zullen we eens nagaan hoelang we
er over zouden doen om al deze mogelijke
rijtjes in te vullen; daarbij is dan dus
zeker de éne goede oplossing en als u dus
al deze mogelijkheden in zou vullen, zou
u van de hoofdprijs verzekerd zijn!
Op één formulier staan 8 rijtjes en u
moet dus 1.793.613 formulieren invullen en
nog 3 rijtjes op een ander formulier. Aan
inleggeld zou u dit al 2,10 per formulier
kosten en dus het totaal van 3.766.598,40
(maar dan bent u ook zeker van de prijs!).
Als u 2 minuten over het invullen van een
formulier zou doen, dan zou u voor al deze
formulieren 3.587.227 minuten of 59.787
uren nodig hebben. Werkt u hieraan 15 uur
per dag (u moet toch ook nog even slapen
en eten), dan heeft u 3986 dagen nodig;
dat is bijna 11 jaar (zonder één dag
vakantie!).
WE ZULLEN NU ook nog eens nagaan
hoe de verdeling van goede en niet-goede
"uitslagen over al deze, door u zo moeizaam
ingevulde rijen is. Hiervoor is 'n wisKun-
dige formule te vinden, die er als volgt
uitziet:
Het aantal oplossingen met n onjuiste
15
uitslagen is 2n
n (15-n)
Hierin betekent 15 11x2x3x4x5x6
x 7 x 8 x 9 x 10 x 11 x 12 x 13 x 14 x 15,
en n! (uitgesproken als n-faculteit) dus
1x2x3 x'4 x 5x n.
We kunnen hiermee dus uitrekenen hoe
veel oplossingen 0 fouten, 1 fout, 2 fouten,
enz. hebben. We krijgen dan de volgende
11 - - I s, 11 13
EEN VAN DE HELLINGEN van deze
„Amsterdamse berg", gelegen aan de
noordzijde vanwaar men een fraai uit
zicht heeft over de stad werd zodanig
ontworpen, dat deze straks voor sledes en
ski's te gebruiken is. In elk geval zal men
trachten, het geheel niet al te „kunstmatig"
te doen lijken. De lange beboste hellingen
met enkele doorkijken zullen op den
duur een prachtige dominant in het bos
gaan vormen en van vele kanten af zicht
baar zijn.
Zo zal het bos in de toekomst nog veel
aan schoonheid gaan winnen niet
het minst door zijn enorme groeikracht,
waardoor de nog steeds ten onrechte in de
volksmond levende term „Bosplan" wel zal
gaan uitsterven.
Jaap Stigter
tabel:
Fout
Goed
aantal
in
0
15
1
0,0000067
1
14
30
0,0002
2
13
420
0,003
3
12
3.640
0,025
4
11
21.840
0,152
5
10
96.096
0,67
6
9
320.320
2,23
7
8
823,680
5,74
8
7
1.647.360
11,50
9
6
2.562.560
17,85
10
5
3.075.072
21,4
11
4
2.795.520
19,5
12
3
1.863.680
13,0
13
2
860.160
6,0
14
1
245.760
1,7
15
0
32.768
0,23
Totaal aantal
mogelijkheden
14.348.907
Langs de roeibaan.
Reeds eerder werd bekend gemaakt dat
langs een deel van de noordzeekust in
Noordholland, Zuidholland en Zeeland op kans op een bepaald aantal goede uitslagen
een zomerse zondag verkeerstellingen zul- hebben dan hierboven in procenten aan-
len worden gehouden, tezamen met een gegeven is. De tabel is namelijk berekend
enquête onder de strandbezoekers. Door met de veronderstelling, dat het een vol-
het slechte weer hebben deze nog geen komen gokspel is en er zijn altijd wel uit-
doorgang kunnen vinden. Voorbereidingen slagen, die u haast wel zeker vooruit kunt
zijn nu getroffen om de tellingen en en- weten; hierdoor stijgt dus uw kans boven
HIERUIT BLIJKT DUS, dat de meeste
oplossingen liggen bij 5 goede uitslagen.
Om alles fout te raden, is blijkbaar iets
moeilijker dan om 11 goede uitslagen te
raden.
In werkelijkheid zult u, met enige kijk
op de krachtsverhouding, wel iets meer
Onze tuin- en kamerplanten
Tegenwoordig worden in de siertuin veel
flagstones gebruikt; mooie natuurstenen
die vooral in het gazon goed tot hun recht
komen. Ze worden door de bloemist wel
gelegd; ze moeten namelijk goed vlak lig
gen, anders zullen ze gaan schuiven en
dat is ook niet prettig. De flagstones wor
den meestal per vierkante meter verkocht;
ze zijn niet goedkoop, doch ze gaan heel
lang mee; en dan is het toch weer niet
duur. Het staat zo veel aardiger dan al
die andere materialen die ook wel eens
gebruikt worden; als men de flagstones
niet te dicht tegen elkaar laat aanleggen
kan men er ook allerlei aardige rotsplant
jes tussen poten; de flagstones kunnen
dan als pad gelegd worden tussen de bor
der en het gazon; vele kruipende plantjes
zullen het tussen die stenen best naar hun
zin hebben. Als ze in het gazon gelegd
worden zal men het zo moeten uitmeten
dat het gemakkelijk loopt; de stap van
de ene steen op de andere moet men ge
makkelijk kunnen nemen, anders zal men
toch nog steeds in het gras lopen en dat
is niet de bedoeling. Flagstones moeten in
een laag geel zand gelegd worden; dan
blijven ze goed vast liggen.
G. Kromdijk
Engels) werd uitgevoerd, want het der c,teren: „Voor hen, die willen weten, gedekt is. De rozebottels en de bessen van quêtes te houden op zondag 7 augustus de rekenkundig berekende kans. In elk
bet bos wel wordt wat de ontwerpers vlier en meidoorn lokken de lijsters uit het (bij slecht weer op zondag 14 augustus), geval weet u nu misschien iets beter, dat
nooiaen van net land schreeuwt om en planters er zich van voorgesteld had- hoge noorden. In dansende vlucht arri- Zij zullen plaats vinden langs de kust de kans om de pot te winnen maar erg
recreatiegebied en vooral Amster- den' wordt de raad gegeven, eens een rond- veren ook de zaadetertjes de vinken, ke- van Texel tot en met Wassenaar en langs klein is (zelfs als er bijvoorbeeld 5 „ge-
j .f 1 1 j t vlucht boven Amsterdam temaken, waar- pen en sijzen. Weken, soms maanden, blij- de gehele kust van de provincie Zeeland, heide" uitslagen bij zijn, moet u er toch
senreeuwt net hardste, terwijl bij het „bosplan" van de tentoonstelling in ven ze en wanneer er dan ook nog tiendui- In de noordelijke kuststreek werken 850 en nog 10 goede bijraden en de kans op een
in deze pocket geconstateerd wordt, 1937>. zich in „levende lijve" manifesteert, zenden spreeuwen komen overnachten in Zeeland ruim 350 tellers en enquêteurs totaal van 15 goed is dan toch nog maar
j - precies als de maquette, die toen getoond waar zouden de roofvogels een rijker mede. 0,67%)
„dat men soms door de mensen de werd." jachtrivier kunnen vinden? De torenval-
bomen niet meer ziet" en mej. ir. J. Interessant is, dat met het experiment ken, die onder de overkapping van de tri-
rj if ij i j j door vele deskundigen op het terrein bune hebben gebroed, tonen geen interes-
rl. Mulder in haar voorwoord de der bebossing met grote aandacht gevolgd se, want die zijn tevreden met de muizen,
vraag opwerpt, of de toekomstige a°'- ook het beeld van de feuna geheel ver- maar de sperwer komt iedere dag zijn vo-
anderd is. In totaal werden er totnogtoe gelboutje halen. In deze tijd draait ook de
„lomeratie Amsterdam geen uitbrei- tweehonderddrie vogelsoorten gesignaleerd buizerd op zijn brede wieken hoog in de
ding van dit gebied noodzakelijk zal van de aalscholver, blauwe kiekendief, lucht wijde kringen. Hij is een indrukwek-
pestvogel, havik, ransuil tot de pm-perrei- kende verschijning, maar als jager legt hij
maken, wil men kennelijk de enorme ger en het vuurgoudhaantje toe. Hiermede het toch af tegen havik en slechtsvalk, die
buitenlandse toeristenstroom - en kan geen ander bosgebied in ons land wed- het toch af tegen havik en slechtvalk. Een
ijveren en het cijfer spreekt misschien enkele maal komt ook de visarend, die
kennelijk met goede bedoelingen en meer tot de verbeelding, indien men be- klapwiekend „biddend" boven het
niet zonder trots - ook nog naar het denkt> dat er in ons land nooit meer dan water staat en dan met de grote klauwen
..bos der Amsterdammers" laten BIOSCOOPGANGERS en televisiekijkers Wesson „six shooter", die heden ten dage
vloeien. flamingo en ibis ook werden meege- al in de trektijd worden er meer van de die van cowboyfilms genieten, krijgen dik- nog altijd het accuraatste geweer is. Be-
teld. zeldzame bezoekers gesignaleeerd: geel- wijls een volkomen verkeerde indruk van roemde figuren als Jesse James en John
MAAR DAT IS DAN de enige critiek, „HET WAS DESTIJDS een sensatie voor snavelige w!lde zwanen, ganzen' wel tien het eens zo beroemde „wilde westen". Wesley-Harden hadden zo'n wapen. „De
die we willen hebben. De uitgave leert ons de vogelliefhebbers, dat de ijsvogel ge- so°"en llds. s""®ndI°P®rs- Dat is de mening van de Amerikaanse sheriffs", zegt Peeples, „gebruikten dat
veel over een uniek project, dat in 1934, signaleerd was in het Amsterdamse bos^ b^uïïteSs het dome* auteur Sam Peeples, die twintig uitsteken- type geweer niet om de eenvoudige reden,
van hazen en konijnen, die hier hun de „wild west" boeken op zijn naam heeft dat het beschadigd zou worden elke keer
toen de eerste spade voor het graven van aldus schrijft Giel Bakker in
de roeibaan (die een belangrijk element in werkje. „Er was geen twijfel mogelijk. v*" '\ct^u u'e, lJlVL UUJ!
het bos moest gaan vormen) in de grond Men had het turkoois van zijn vleugels en „nacn^voorstemng geven, verciei vindt staan. Peeples zegt:„Om maar één ding als zij er een rustverstoorder mee op het
ging, als „werkverschaffingsobject" werd het roestbruin van zijn buikveren gezien, visotte^^een^er^zeldzaamste zoogdieren te noemen- ik weet van ?een enkel ge- hoofd sloegen".
nixch6 rnoeUhke"opgave SSF&Sa"ïïïS toviï hTdo" - ons and, marmot en hamster Aat en va, in de bewogen geschiedenis van het Verder - aldus Peep.es - bestaat er in
onder de ^eespiegel liggend poldergebied dicht groen omzoomde water." Het was egci' mo1 ,(ook de wlt*G)' tal.. va" soort£n Wllde westen, waarbij twee vechtersbazen, „wild west"-films de figuur van de man
met 'n enorm draineringsstelsel om te to- een nieuw bewijs, dat het bos begon mee ,'nu,zen> vlae.rmuis> pad en rings, ang; (Dg d>e elkaar nooit gezien hebben, ruzie ma- die er zijn beroep van maakt officieel uit-
veren tot een gezond boslandschap. Dit te tellen want zulke gevleugelde vissers Akkersen salamanders ILTnige^ifüge ken in een kroeg en daarna de straat geloofde beloningen voor do arrestatie of
meters gemeten werden, hebben zich broedpijp gegraven. Het werd genoteerd geen bewoner van het bos.) beslechten. Indien er zulk een tweegevecht zogenaamde „reward hunter". Volgens
krachtige bomen ontwikkeld van soms op de lijst van broedvogels, die toen reeds voorviel, dan was daar altijd een lange Peeples hebben die mensen nooit bestaan,
meer dan twintig meter hoog. Alle hon- een respectabele lengte had. BIJ DEZE MENAGERIE voegen zich dan twist aan voorafgegaan. Bovendien wordt Men deed het wel eens af en toe maar
derd vijf tig boomsoorten (grotendeels van Het duurde heel lang eer de ornitholo- ook n°g de wilde katten, die eens „tam het gebruik van vuijrwanens «sterk oor, tvnici, ,„n i t» k
Westeuropese afkomst) doen het uitste- gen het bewijs, dat een vogel in het bos waren en of van huis wegliepen of door gebl k van vuuiwapens sterk overdre- een typisch „wild west -beroep was het
kend. Bijna nergens in ons land werden broedde, konden leveren. Tot het bos- „dierenvrienden" aan de vrijheid werden ven. Het waren beslist geen werktuigen, zeker niet.
er als hier bomen geplant in zavel, domein behoort immers ook ondoordring- toevertrouwd. Opmerkelijk is, dat ze zich zoals wij nu een hamer of mes beschouwen."
klei en zand, waardoor zelfs de eiken, die bare rimboe; het rietmoeras langs de nieu- in weinig maanden tijds tot grote sterke Over schietpartijen tussen sheriffs en DE BESTE SCHUTTERS in cowboy-
toch bekend staan als langzame groeiers, we meer bijvoorbeeld. Dikwijls had men povers met krachtige poten ontwikkelen. mwhnvfilmc vnnr films ziJn uiteindelijk altijd diegenen die
zich verrassend ontwikkeld hebben. In- daar de grote rovers van het riet, de brui- Ze kunnen zich hier rond eten aan veld- ^naieten, zoals die in cowboyfilms voor-
middels kwam het geprojecteerde wegen- ne kiekendieven, zien zweven, maar had- muizen, spitsmuizen en zelfs witte muizen komen, heeft Peeples ook met veel goeds
stelsel bijna geheel gereed: 137 km voet- den ze er ook een nest? Er werd er een ge- en aks dat niet genoeg is, zijn de vogels te zeggen. Volgens hem gebruikten sheriffs Feeples wijst er echter op, dat de groot
pad, 51 km fietspad, 16 km ruiterpad en vonden en het was een surprise, omdat kie- en konijnen er ook nog. Maar ze zijn wa- hun geweren of pistolen veel vaker om ste' die het wilde westen ooit heeft ge-
14 km autoweg. (De 2200 m lange en 65 m kendieven als regel niet zo dicht bij een tervlug en zeer schuw zodat de boswach- bandiet te overmeesteren kend- John Wesley Harden was. een man.
brede roeibaan met zijn accommodaties - zeilersplas en een wandelbos nestelen." ters vaak moeite hebben, ze onder schot Ddnaiei xe overmeesteren, autoriteiten vrwelvHi ver
een der mooiste van Europa is sedert te krijgen. dan dat zij aan langgerekte schietpartij- or ae aut°riteiten vogelvrij ver-
1937 in gebruik, terwijl aan het sportcom- DE HEER BAKKER schrijft de hoge Maar keren we nog even terug naar de en begonnen, liefst over een aanzienlijke klaard was. „Warden heeft bekend dat hij
plex in 1958 een manege werd toegevoegd, „vogelscore" toe aan de afwisseling der aanleg van het bos. Hoewel de meeste be- afstand zoals men op dé film ziet in schietduels eenenveertig tegenstanders
Vorig jaar werd het nieuwe kampeerter- „landschappen", want het terrein omvat langrijke grondwerken, die nodig waren heeft doodgeschoten; hij gaf toe dat hij
rein geopend en er zal nog een jeugdher- aok Plassen en moerassen, alsmede voor om tot een aantrekkelijke landschappelijke VOLGENS Peeples die de geschiedend 's nachts dikwills Ur«m„an^ „sHr»
berg volgen.) het publiek ontoegankelijke eilandjes. Be- vorm te komen, voltooid zijn, wacht er reepies, me fl gescmeaenis s nachts dikwijls schreeuwend wakker
halve de vaste bewoners zijn er de „pas- nog een groot object: de in „aanbouw" zijn- van „wild west kent a) - weinig an- werd uit een nachtmerrie, waarin hij de
IN VERBAND HIERMEDE willen we santen", de vogels die even op bezoek ko- de heuvel moet nog bekroond worden met deren, hadden de bandieten de beste wa- gezichten van zijn slachtoffers weer voor
hot slot van het artikel van mej. ir. Mul- men, omdat de tafel hier altijd rijkelijk het laatste gedeelte of tewel de steile top. pens. Hun geliefde geweer was de Smith zich zag", aldus Peeples.
