Onafhankelijkheid is met te vroeg
verleend maar te laat voorbereid
DE HARDE LES VAN KONGO
Laatste IJmuidense loggers vertrokken
Extra-zitting van Congres
biedt kansen voor demagogie
Engeland en Frankrijk winnen finale
die België en Nederland verloren
weg die vlek met KEK
75«
laat geen kringen na!
Crematie van Frits v. Dijk
te Westerveld
„Haast met de Nieuw-
Guinearaad"
Huzaar kreeg schot in
de borst bij oefening
in La Courtine
DINSDAG 9 AUGUSTUS 1960
HAARLEMS DAGBLAD OPRECHTE HAARLEMSGHE COURANT
11
De beslissende fase
Atoombomaanval op
Hirosjima herdacht
met betogingen
wm
"-/Tb
DE PRESIDENTSCAMPAGNE IN DE V.S.
Zichzelf tot last
Afrikaan doodde panter
met blote handen
Examens
Speurtocht in Spanje naar Hemingway
leverde alleen een dubbelganger op
Sloper omgekomen bij
instorting
(Van onze reisredacteur W. L. Brugsma)
LEOPOLDSTAD, augustus Gelijk een telescoop is het proces van de dekolo
nisatie van Belgisch Kongo ineengedrukt. Waar Indonesië tien jaar over deed: de
geleidelijke verslechtering der betrekkingen met Nederland, het terzijde schuiven
van adviseurs en experts, het zich onttrekken aan verplichtingen, de plagerijen en'
tenslotte het uitdrijven van alle Nederlanders, waarmee het zichzelf de econo
mische ruggegraat uit het lijf trok, dat heeft Kongo in precies vier weken voor
elkaar gekregen. Sterker nog, waar Indonesië van Nieuw-Guinea verstoken blijft,
daar heeft Kongo de terugkeer van Katanga in feite al bewerkstelligd. Dat in het
°°g lopende verschil verbergt nochtans een merkwaardige overeenkomst: er be
staat blijkbaar een historische termijn van een jaar of tien, waarin landen hun
koloniale problemen kunnen afdoen. Dat de Nederlandse poging is mislukt, mag
grotendeels aan de historische pech worden toegeschreven, dat een vijf jaar door
de oorlog geïsoleerd land als eerste werd blootgesteld aan wat de antikoloniale
kettingreactie zou worden en daardoor voortdurend een stap bij de gebeurte
nissen achterbleef. Dat België die tien jaar, waarin het gratis dag-in dag-uit dooi
de gebeurtenissen werd gewaarschuwd, in zelfgenoegzaamheid alleen maar voor
uitstel van het onvermijdelijke heeft gebruikt, is een historische blunder, waar
oor het vandaag de rekening in gecondenseerde vorm krijgt gepresenteerd.
Nog vandaag hoort men zeggen: „De
:beurtenissen in Kongo hebben bewezen,
it België de onafhankelijkheid te vroeg
eeft verleend." Dat borreltafel-argument
ordt weersproken door een van de weini-
o Belgische experts, die sinds jaren de
uidige catastrofe heeft voorzien, prof.
rt van Bilsen. Zijn beschuldiging luidt:
België heeft niet te vroeg de onafhan-
elijkheid verleend, het heeft haar te laat
••oorbereid".
Bat. is waar: het Belgische beleid heeft, in
iongo klerken en geschoolde arbeiders
voortgebracht maar geen enkele zwarte
'ntellectueel, arts, advocaat of ingenieur.
Bat wreekte zich op de dag, dat België de
^afhankelijkheid moest verlenen. Het kon
De minister van voorlichting van Kongo,
Kasjamoera, die door sommigen als een
communist wordt beschouwt.
zich niet permitteren in 1950 een koloniale
oorlog te gaan voeren, waartoe het als
klein land noch de politieke noch de mili
taire middelen bezat. Het deed een
schuchtere poging tussen de fases van ko
lonialisme en onafhankelijkheid een over
gangsperiode van interne autonomie te
schuiven. Er waren gematigde zwarte lei
ders, die de noodzaak daarvan begrepen,
maar zij konden die niet openlijk aanvaar
den omdat de politieke race tegen de ex
tremer zwarte politici dan bij voorbaat
verloren zou zijn. Zo koerste het schip van
België's koloniaal beleid al sinds maan
den, eigenlijk sinds jaren, onafwendbaar
naar de klippen waarop het nu is stuk
geslagen.
Nederland en België hebben hun kolonia
le beleid, ondanks een uitstekende admi
nistratie zien mislukken in wat achteraf
gezien de beslissende fase van het kolo
nialisme blijkt te zijn, namelijk de na-
koloniale periode. Waar Engeland en
Frankrijk geslaagd zijn, hebben wij ge
faald en het is niet riskant te veronderstel
len dat de geringe afmetingen van onze
landen met het bijpassend gebrek aan al
lure en cultureel en politiek prestige daar
vrij wat mee van doèn hebben.
Belgen en Nederlanders kunnen deze
historische afrekening overigens vrij ge
laten aanvaarden, zij hebben er au fond
minder last van dan de Indonesiërs en de
Kongolezen, die met de brokken zitten, die
zij weliswaar zelf gemaakt hebben, maar
dan toch voornamelijk omdat zij niet be
ter wisten.
De parallel tussen Kongo en Indonesië
is hier en daar verblindend duidelijk: het
verschil tussen Leopoldstad en Djakarta
is politiek veel geringer dan dat tussen
Leopoldstad en Brazzaville aan de over
kant van de rivier, waar nota bene de
stambroeders van de Bakongo wonen, of
dat tussen Kongo en Ghana. Sukarno en
Loemoemba zijn politieke tweelingen, al
nam de één met Aziatische subtiliteit tien
jaar voor de geleidelijke ruïne en slaat
de ander in vier weken op z'n Afrikaans
de boel kort en klein. Die overeenkomst
is geen wonder, beiden zijn de produkten
van, of liever gezegd de reactie op de
brave bedoelingen, de burgerlijkheid, het
gebrek aan grote stijl en politieke behen
digheid van de lage landen bij de zee.
Het niveau van Nehru of Bourguiba of
zelfs de constructieve demagogie van N'
Kroemah en Sekou Touré kwam in rui
mer omgeving tot stand, groeide op de
bodem van Oxford, de London school of
economics, de Sorbonne en het Palais
Bourbon.
De overeenkomst tussen Loemoemb en
Sukarno valt ook door te trekken in de
oppositie.
Er lopen vandaag in Leopoldstad Hat-
ta's, Sarifuddins en Anak Agungs bij de
vleet rond, al missen zij de scholing van
die Indonesiërs. Wanneer Jean Bolikango
in hotel Regina een persconferentie houdt,
waarin hij de demagogie en het extremis
me van Loemoemba betreurt, op flinkheid
en samenwerking met de Europeanen aan
dringt, dan hoor ik weer de stemmen van
de Indonesiërs, die tegen Sukarno's re
giem opponeerden, die met hun fatsoen
onze hoop wekten en door hun griezelig
gebrek aan politieke hardheid en list ver
volgens die hoop de bodem weer in
sloegen.
De Kongolees-Indonesische parallel tot
in de toekomst doortrekkende, mag men
dus voorlopig rekening houden met de blij
vende aanwezigheid van Patrice Loe
moemba op de premierszetel, straks mis
schien de dictatorstroon van Kongo. Dat
is een onaangenaam feit, maar v/aar
Europese lievekoekjes steeds minder ge
bakken worden, zal men er het beste van
moeten zien te maken. Niet dat Loe
moemba onaantastbaar is, hij wordt be
dreigd door het verhaal wordt eentonig
soortgelijke centrifugale krachten, die
opk Sukarno al hebben doen wankelen.
Zoals Sumatra, Celebes en Borneo zich
steeds weer aan Java's greep, proberen te
ontworstelen, zo zullen Katanga en Neder-
Kongo de twee machtigste en rijkste pro
vincies zich blijven insmeren met de olie
van hun tribalisme, hun stamgevoelens,
om aan de greep van Loemoemba's een
heidsstaat te ontglippen.
Vergeleken bij de kracht van de Afri
kaanse stam-solidariteit, sinds eeuwen de
basis, de allesomvattende levensvorm, de
reden van bestaan van de Afrikaanse en
keling, zijn de eilandelijke gevoelens in
Indonesië maar kinderspel. Alle grote par
tijen van Kongo, de Abako, de Balubakat,
de Conakat en veie anderen zijn politieke
stamorganisaties, op een na: de nationale
Kongolese beweging van Loemoemba. Dit
M.N.C., omringd door een paar splinter
groepjes op ideologische grondslag zoals
de socialistische partij, is een al-Kongole-
se groepering en een uitgesproken vijand
van het tribalisme.
Die positie bepaalt Loemoemba's kracht
en zijn zwakte. Het M.N.C. haalt nooit de
automatische loyaliteit, die de leden aan
hun stampartij bewijzen. Maar de stam-
partijen blijven uiteraard regionaal be
grensd door het stamgebied. Loemoemba's
beweging vertegenwoordigt in die zin het
moderne Afrikaanse nationalisme, dat van
N'kroemah en Touré, die van de wille
keurige brokken kolonie, die zij erfden,
nationale eenheden willen maken, die in
de toekomst een Pan-Afrikaanse federatie
zouden kunnen aangaan. Uit dien hoofde
zal Loemoemba steeds kunnen rekenen op
de steun van de andere Afrikaanse leiders,
die ten koste van alles de balkanisatie
van Afrika willen vermijden. Het zal
hem vermoedelijk ook de steun van het
Westen opleveren dat bij een versnippe
ring van Afrika evenmin gebaat is. Men
moet tenslotte hopen, dat Loemoemba,- als
hij zich kan handhaven, onder het wakend
oog, met de behulpzame hand van N'kroe
mah en andere Afrikaanse leiders zal
opgroeien tot een niveau, aarop een ver
gelijking tussen hem en Sukarno niet meer
op zal gaan. Hij is tenslotte nog jong.
In Hirosjima is zaterdag het feit her
dacht, dat vijftien jaar geleden de stad
door de atoombom wei-d getroffen. Lam
pions bevestigd aan kleine vlotten dreven
in de avond over de rivieren en grachten
door de stad ter nagedachtenis van de
meer dan 200.000 mensen die indertijd
het leven lieten.
De burgers van de stad zeiden in een
verklaring ervan overtuigd te zijn, dat het
hun taak is „een nieuwe wereld te vesti
gen waarin de mensen samen kunnen le
ven en waarin kernwapens volkomen zijn
afgeschaft en de oorlog is uitgebannen".
In Engeland werd in verscheidene ste
den voor afschaffing van alle kernwapens
gedemonstreerd.
In New York demonstreerden enkele dui
zenden personen, die de route van Times
Square naar het Hoofdkwartier van de
Verenigde Naties in beslag namen voor
atoomontwapening en vreedzame coëxi
stentie.
Op de vuist
De politie van West-Berlijn heeft zater
dag een dertigtal Oostberlijners meegeno
men naar het bureau om hen te bescher
men tegen stadgenoten uit West-Berlijn.
Vele Oostelijke jongeren, waren naar het
westen gekomen voor het houden van een
demonstratie ter gelegenheid van de vijf
tiende jaarherdenking van de atoombom
aanval op Hirosjima. Zij droegen plakkaten
mee als „De Amerikanen wierpen vijftien
jaar geleden een atoombom af boven Hiro
sjima", „De 200.000 doden van Hirosjima
zijn een waarschuwing" en „Bestrijdt het
atoomgevaar". De leuzen wekten de woede
op van de West-Berlijners. Zij rukten de
Oostelijken de plakkaten uit de hand" en
gingen met. hen op de vuist, totdat de poli
tie tussenbeide kwam.
Het was een triest schouwspel, het
vertrek van de laatste IJmuidense
loggers uit hun thuishaven. De visserij-
merken, IJM 75 en IJM 283 waren al
bijna onleesbaar geworden door roest
en afbladderende verf. De N.V. Visserij
Onderneming Pronk heeft de Gorre-
dijk en Martenshoek aan de Sleephel-
ling-Mij Scheveningen verkocht. De
sleepboot Stentor van bureau Wijsmul
ler heeft de beide loggers maandag
naar Scheveningen gesleept.
Ajnr-rtpntip
HET CORSET
met de
volmaakte pasvorm
ook voor
UW FIGUUR
HAARLEM: HOUTPLEIN hoek
RAAMSINGEL - TEL. 14384
AMSTERDAM: v. BAERLESTRAAT
TEL. 712054
156
HOOFDDORP: NIEUWE WEG 19
TEL. 6304
BEVERWIJK:
LAAN VAN
TEL 5585
BLOIS 46
Advertentie
vlekkenpasta
'n Erdal-produkt, dus goed!
lees
gebruiks
aanwijzing
(Van onze correspondent)
WASHINGTON Maandag 8 augustus
begon een eigenaardige extra zitting
van het Amerikaanse congres. Meestal
handelen de congresleden de zaken af
voordat de grote politieke conventies be
ginnen. De maand augustus wordt dan ge
bruikt om wat vakantie te houden en op
Amerika's dag van de arbeid de eer
ste maandag in September beginnen
dan de campagne voor het presidentschap,
plus die voor alle zetels in het huis en voor
een derde van de senaatszetels. Dit jaar
echter wordt er gebroken met de traditie
van een verkiezingsperiode, want de leden
van Huis en Senaat moeten terugkeren
naar Washington voor een extra zitting,
die duren zal tot begin september. Men
had zoveel tijd verpraat in het Congres,
dat men onmogelijk klaar kon komen
vóór de conventies.
Het nadeel van die extra zitting is, dat 't
wel heel moeilijk zal zijn om verkiezings
motieven weg te houden uit het debat. Ve
le Congresleden zullen in de verleiding
komen om „een goede beurt te maken"
bij hun kiezers, ook al zouden zij weten,
dat hun actie eigenlijk niet in het lands
belang was.
Bovendien doet zich het eigenaardige
schouwspel voor, dat in de Senaat drie
topfiguren van deze verkiezingsstrijd in
één arena verenigd zijn: vice-president
Nixon, republikeins kandidaat voor het
presidentschap, is voorzitter van de Senaat
en Kennedy en Johnson, die de Democra
ten tot kandidaat gekozen hebben voor het
presidentschap en vicepresidentschap,
zijn de aanvoerders van Nixons tegenpar
tij in vergadering. Johnson, die al geruime
tijd de leider is in de Senaat van de Demo
craten, zal in de komende weken wel nauw
overleg plegen met Kennedy. In feite is
Kennedy nu de leider geworden.
Het Amerikaanse publiek verwacht wel
het nodige vuurwerk van deze zittingen.
Het zou pleiten voor het verantwoorde
lijkheidsgevoel der Congresleden, wanneer
het publiek teleurgesteld werd in de vuur
werk-verwachtingen. Het zou getuigen van
decorum, indien Senaat en Huis het nog
resterende programma af gingen werken
met de ernstige bedoeling constructieve
compromissen aan te gaan over onderwer
pen, waar de twee partijen verschil van
mening over hebben. Aan de orde komen
bijvoorbeeld nog: medische steun voor
ouden van dagen, steun voor 't onderwijs,
huizenbouw, minimum lonen en niet te
vergeten: defensie. De Democraten hebben
de meerderheid in beide vergaderingen.
Zij kunnen daarom met éclatante, popu
laire en kostbare voorstellingen voor de
dag komen. Alleen het veto van president
Eisenhower kan verhinderen dat die voor
stellen wetskracht krijgen. Maar zulke De
mocratische manoeuvres zouden laag bij
de grondse manipulaties zijn om kiezers
gunst te winnen.
Ook de Republikeinen kunnen 'n goedkoop
spelletje maken van die extra Congreszit
tingen. Het moet voor hen verleidelijk zijn
om voor te stellen aan de negers meer
rechten te garanderen. Zij weten, dat in
dat geval de conservatieve Democraten
uit het zuiden tot een filibuster zullen
overgaan, (zolang praten tot het 5 septem
ber is en het Congres naar huis moet). De
Republikeinen kunnen dan beweren, dat
de Democraten wel mooie dingen aan de
negers beloven, doch zelf de maatrege
len in het voordeel van de negers sabote
ren. Ook dit zou een goedkope manoeuvre
zijn om de gunst van bepaalde groepen
te winnen. De meerderheid der Democra
ten wil wel degelijk veel voor de negers
doen, maar in zulk een korte, door een
limiet beperkte zitting, heeft een filibus
ter absolute torpederingskracht. Met enige
spanning wacht men af wat zwaarder
zal wegen in deze weken op het Capitool:
het landsbelang of de politieke carrière.
GENUA (UPI) Een dokter in de Ita
liaanse stad Genua gelooft, dat hij een de
finitief middel tegen snurken heeft uitge
vonden. Dr. Boris Vaslieff heeft een appa
raatje ontworpen, waardoor de snurkge-
luiden van een slaper versterkt worden
en opnieuw worden „uitgezonden", maar
zo, dat zij alléén de oren van de slaper
zelf bereiken.
De snurker wordt dus wakker van het
lawaai, dat hij zelf maakt. Op die manier
wordt het dus weer rustig in de slaapka
mer. tenminste totdat hij weer in
slaapt.
BOELAWAYO Zuid Rhodesia (UPI)
Een inboorling van de Kumalo stam, heeft
met zijn blote handen, na een gevecht van
een uur een panter gedood. De inboor
ling, Majonde was zijn vee aan het wei
den, toen hij zijn honden hoorde blaffen.
Op een gegeven ogenblik werd de pan
ter razend en in plaats van op de vlucht
te slaan, viel hij aan. Dit gebeurde zo
snel, dat Majonde geen tijd had om zijn
stok te gebruiken. Hij had de panter bij
de voorpoten gegrepen terwijl hij zijn
sprong maakte.
„Ik wierp de panter op zijn rug en ging
schrijlings op zijn buik zitten en duwde
zijn voorpoten wijd uit elkaar op de grond.
Ik moest ver voorover leunen om niet door
de klauwen van zijn achterpoten van ach
teren opengereten te worden.
Ik schreeuwde en schreeuwde, maar door
het geblaf van de honden en het gebrul
van de panter dacht ik dat niemand me
zou horen.
Ik lag heel lang op de panter en trachtte
te verhinderen, dat hij los zou komen. Hij
beet me in mijn polsen en dwars door
mijn handen en krabde me in het gezicht.
Ik had geen kracht meer in mijn han
den, alleen nog in mijn duim en moe van
het wachten op hulp, kneep ik hem hard
in de nek.
Eindelijk verslapte het beest. Zijn bek
hing open en zijn ogen waren verdraaid,
maar het lichaam trok nog, zodat ik op
stond cn hem dood sloeg met een stok.
Ik zat onder het bloed en had geen kracht
meer, maar de panter was dood".
Zeer velen hebben gisteren een laatste
groet gebracht aan de vorige week bij het
zwemmen in zee verdronken toneelspeler
Frits van Dijk, wiens stoffelijk overschot
gistermorgen stond opgebaard in de tot
chapelle ardente ingerichte hal van de
Amsterdamse Stadsschouwburg. Rondom
de kist lagen talrijke kransen onder ande
re van het gemeentebestuur van Amster
dam. directie en leden van de toneel
groep Theater, waaraan de acteur verbon
den was, de Nederlandse Vereniging van
Toneelkunstenaars, het Nederlands Thea
ter Centrum en toneelgezelschappen. Om
twaalf uur werd de kist uitgedragen. Als
slippendragers fungeerden Marie Hamel,
Elise Hoomans, Albert van Dalsum, Ferd
Sterneberg, Louis van Gasteren, Paul Huf
Rob de Vries en Ko van Dijk. Achter de
wagen volgde een lange stoet van actrices
en toneelspelers, die de wagen tot de Stad
houderskade begeleidden. Vandaar reden
de rouwauto's naar Westerveld.
ImjLe mla yj^het £rWtorium sprak
als eersté Albert van Dalsum. Hij zei ver
bijstert!' te rtjn'dööf lï'éf fëit";dat een leven
zo vol activiteit op zo'n onbarmhartige
wijze is weggesleurd door de verraderlij
ke zee. De heer Van Dalsum schetste zijn
vriend en collega als een trouw en aan
hankelijk kameraad, die de liefde voor het
vak net als vroeger in de gildetijd op
nieuw voelbaar heeft gemaakt. Frits van
Dijk is volgens spreker een prachtig voor
beeld voor de jonge kunstenaars. Hij was
zuiver in zijn intenties. Hij dankte namens
vele toneelspelers Van Dijk voor het voor
beeld, dat hij voor allen is geweest.
De directeur van de toneelgroep Theater
de heer Rob de Vries, merkte op dat
Frits van Dijk een groot acteur en een
groot mens was. „Hij heeft Theater altijd
met raad en daad bijgestaan en nimmer
deden wij een tevergeefs beroep op hem."
Namens de Nederlandse Vereniging van
Toneelkunstenaars, het stichtingsbestuur,
de directie en oudleerlingen der Toneel
school en als vriend nam Ferd Sterne
berg afscheid van de oveledene. Hij haal
de enkele jeugdherinneringen op waarbij
hij opnieuw de aandacht vestigde op de
steun die Van Dijk altijd aan velen heeft
gegeven.
Nadat de baar onder de tonen van Ases
Dood uit de Peer Gynt van Grieg was
gedaald dankte een vriend van Frits van
Dijk namens de familie en vrienden voor
de belangstelling.
FAK-FAK, (APN) De „Nieuw Guinea
Koerier" schrijft onder de titel „Haast
met de Nieuw Guinearaad" over de voor
bereidingen voor de in Nieuw Guinea te
houden verkiezing voor deze raad onder
meer: „In Fak-Fak hebben de districts
hoofden reeds een begin gemaakt met het
opstellen van de kiezerslijsten. Dorp na
dorp wordt bezocht om de kiesgerechtig
den te registreren. Bovendien zal spoedig
een voorlichtings- en registratieprogram
ma voor het ressort worden uitgevoerd.
Hiervan vormt de voorlichting wel de
hoofdschotel, want men is er zich van
bewust dat zonder goede voorlichting de
bevolking in het geheel niet zal begrijpen
wat haar straks te doen zal staan en hoe
zij zal moeten handelen.
Gezien de vele nieuwe begrippen, die
bij de bevolking ingevoerd moeten wor
den, zal vooral deze voorlichting tijdro
vend zijn en zij zal ook een zware wissel
trekken op tijd en werkkracht van het
bestuurspersoneel in de onderafdeling.
Naar wij vernemen zou het in de bedoe
ling liggen om de verkiezingen van het
ene lid voor de Nieuw Guinearaad dat uit
Fak-Fak moet komen, te combineren met
de verkiezing van de streekraad Fak-Fak.
Teneinde dit alles vlot te doen verlopen,
zullen de eisen welke aan het kiezerskorps
gesteld worden en ook de gehele wijze van
verkiezing van de Fak-Fak raad aan die
van de Nieuw Guinearaad aangepast moe
ten .worden.
Het is te hopen, dat de haast waarme
de een en ander gepaard gaat, niet ten
koste zal gaan van het begrip en bewust
wording van de bevolking. Dit is vooral
voor de streekraad van groot belang aan
gezien hiervoor immers twaalf personen
gekozen moeten worden, in tegenstelling
met de verkiezingen voor de Nieuw Guinea
raad die slechts een raadslid dienen op te
leveren.
Bij oefeningen in La Courtine is maan
dagmiddag de 19-jarige dienstplichtige hu
zaar A. M. J. M. van den Bereken om
het leven gekomen. De huzaar, die was
ingedeeld bij het 41-ste tankbataljon kreeg
toen er oefeningen met tanks werden ge
houden, een schot in de borst. Huzaar Van
den Bereken woonde in Noordwijkerhout.
Naar de toedracht van het ongeluk stelt
de Koninklijke Marechaussee een onder
zoek in.
Den Haag. Geslaagd voor het examen tekenen
m.o.-A: mej. E. Prillwitz, Heemstede.
In Spanje is zondag een grote speurtocht
naar Hemingway gehouden nadat het ge
rucht was ontstaan dat de grote schrij
ver ernstig ziek zou zijn. Twee factoren
bemoeilijkten echter het zoeken naar de
auteur: het feit dat hij zich na zijn aan
komst op vrijdag naar een buitenverblijf
van een vriend aan de Spaanse zuidkust
had begeven, welk buitenverblijf geen te
lefoonaansluiting heeft, en voorts het feit,
dat Hemingway een dubbelganger heeft,
die in staat is iedereen behalve de in
tieme vrienden van de schrijver, te laten
geloven, dat hij de grote Hemingway is.
Deze diLbbelganger was in dezelfde streek
met vakantie.
Het bericht van de ziekte van Heming
way bereikte zondag Madrid, en korte
tijd na dit nieuws meldde het semi-offi-
ciële persbureau „Cifra" dat de auteur
ziek was geworden. Toen men ein
delijk hei buitenverblijf van de Ameri
kaanse vriend van Hemingway had bereikt
zei een van de leden van de huishouding
van Hughes Davis, dat de schrijver en
de heer Davis 's morgens om tien uur wa
ren vertrokken. „Naar mijn mening be
vond de heer Hemingway zich in goede
gezondheid", zei de woordvoerder tegen
een correspondent van United Press In
ternational.
Een woordvoerder van het hoofdbureau
van politie te Malaga, waaronder de plaats
Churriana, waar 't buitenverblijf van Da-
vis zich bevindt, ressorteert, zei dat He
mingway van plan was een stierengevecht
in Malaga bij te wonen. Hij had vorige
week bij de politie reeds toestemming ge
vraagd, om dit gevecht waarin zijn per
soonlijke vriend, Luis Miguel Dominguin,
zou optreden, vanuit de „callejon" gade
te slaan. De „Callejon is de eerste omhei
ning van de arena, waar de stieren
vechters en hun helpers zich opstellen,
en waar zij indien dit noodzakelijk
blijkt, zich kunnen terugtrekken voor
de soms zeer heftige uitvallen van de stier.
Toen 's avonds bleek, dat Hemingway het
stierengevecht in Malaga niet met zijn
aanwezigheid had vereerd werd de speur
tocht naar hem met kracht hervat. Vele
Spanjaarden beschouwen de schrijver als
de meest geliefde bezoeker van hun land.
Inmiddels werd wel de schrijver of de
persoon die zo sprekend op Hemingway
gelijkt op verschillende plaatsen in Mala
ga gesignaleerd. Men heeft niet met zeker
heid kunnen vaststellen met wie men te
te doen had, omdat de dubbelganger, een
zekere Kenneth Vandervoort die doorgaat
voor een uitstekend kenner van de Spaan
se taal, zich graag op dezelfde wijze kleedt
als de beroemde auteur. Zelfs de oude honk
balpet die Hemingway bij voorkeur draagt
en een soortgelijke grijzende baard sieren
het hoofd van Vandervoort. Ook geeft de
laatste graag handtekeningen aan bewon
deraars die hem voor de schrijver aan
zien. Deze signaturen voorziet hij mees
tal van een opdracht in de geest van:„Het
is niet alles goud wat er blinkt. Hartelijke
groeten van iemand die er uitziet als,
Ernesto Hemingway".
De echte en nog steeds onvindbare He
mingway verblijft in Spanje om materiaal
te verzamelen voor een modernisering
van zijn klassiek geworden werk over het
Spaanse stierengevecht, „De dood in de
middag".
Bij sloopwerkzaamheden aan de oude
gasfabriek te Utrecht is de 24-jarige Rot
terdamse sloper F. Ooms om het leven
gekomen. Hij was met een medearbeider
bezig het trappenhuis van een gasoven te
slopen, toen plotseling met donderend ge
raas het dak en het trappenhuis naar be
neden kwamen. De sloper werd bedolven
onder brokken beton en was vrijwel op
slag dood. De andere arbeider kwam met
de schrik vrij.
