Haarlem's Dagblad | 1960 | 16 augustus 1960 | pagina 7

De bakkers vrouw van Aljubarrota

Een nacht op Santa Cruz

zonder kringen

PANDA EN DE JACHT OP DE MILJOENENHOED

„Moreel-injecties" voor de
Amerikanen in West-Berlijn

DE REIS VAN KOEN EN LINNIE

DINSDAG 16 AUGUSTUS 1960

7

Nieuwe regisseur bij VPRO

Kijkers en luisteraars

De schoolradio in
het nieuwe seizoen

De radio geeft woensdag

T elevisieprogramma

„SOLDAAT, WAAROM BEN JE HIER"

Gaat u met vakantie

Charles
Exbrayat

Papoea schrijft artikel
in wetenschappelijk blad

flïif 5p bprlFÖpn fijh

10. Met tegenzin ging Palmer aan een
der tafeltjes zitten. „Het ziet er hier nog
al duur uit", zei hij benauwd, „echt een
gelegenheid, waar men veel teveel moet
betalen. Als u een deel van de rekening.

„Maak U geen zorgen", sprak Joris op
gewekt, „heus, U mag de nota straks vol
ledig betalen. Ik zal niet zo onwellevend

zijn om U mijn traktaties op te dringen.
Iemand, die zoveel geld in zijn hoed
„Stil siste Palmer, angstig naar een
kelner kijkend, die hun tafeltje naderde.
Hij keek op het menu, rilde van de prijzen
en bestelde een droog broodje in drieën
gesneden. „Eén broodje?" herhaalde de

kelner bevriezend," in drieën?!" „Ja.
wij nuttigen gaarne een stukje brood bij
de soep,"viel Joris in, „dus soep vooraf
en daarna.En toen bestelde hij een
maaltijd, zo uitgebreid en zo kostbaar, dat
de kelner stond te buigen als een knipmes.
De zuinige miljonair echter was een flauw
te nabij.

Met ingang van 15 september zal bij de
V.P.R.O. televisie-sectie de i-egisseur Ton
Hasebosch in dienst treden. Na Jack Dixon.
Joes Odufré, Ben Klokman en Lies Wes
tenburg is hij de vijfde regisseur, waar
over de V.P.R.O. beschikt. De heer Hase
bosch was laatstelijk cameraman bij de
N.T.S.

Op 1 augustus bedroeg het aantal aan
gegeven televisietoestellen 704.112 tegen
691.323 op 1 juli van dit jaar (tot en met
15 augustus: 711.030).

Het aantal radio-ontvangtoestellen steeg
in de loop van juli van 2.643.146 tot 2.648.939.
Nu op grond van de luistergeld beschikking
1960 niet alle radiotoestellen meer behoe
ven te worden aangegeven, stemt echter
het aantal geregistreerde ontvangers niet
langer overeen met het aantal in gebruik
zijnde toestellen. Er waren op 1 augustus
483.016 aansluitingen op het draadomroep-
net tegen 484.533 op 1 juli j.l.

De Stichting Nederlandse Schoolradio,
uitgaande van AVRO, VARA en VPRO,
begint na de zomervakantie haar weke
lijkse uitzendingen met de programma's
voor het eerste trimester. Dinsdag 13 sep
tember (14.40-15 uur) wordt begonnen met
de eerste les van de serie „Klinkende Ge
schiedenis". Dit is een herhalingsserie ge
schiedenis van de laatste tientallen jaren,
opnieuw bewerkt en uitgebreid. Geput is
uit de historische opnamen, welke de Ne
derlandse Radio Unie heeft verzameld. Het
lesmateriaal omvat een boekje en een foto-
vel om eventueel in plakboeken te laten
verwerken.

Woensdag 14 september (10.00-10.20 uur)
wordt de eerste les uitgezonden van een
geheel nieuwe serie, getiteld „Onze aarde
en haar eerste bewoners". In een veertiental
lessen zal als het ware in vogelvlucht wor
den verteld over het leven van de mens
op aarde in het praehistorische tijdperk.
Hoogleraren zullen in zo duidelijk moge
lijke taal vertellen van hun vondsten en
bevindingen. Het lesmateriaal zal bestaan
uit een drietal boekjes met losse fotovel-
len.

Tenslotte wordt in de vrijdagmorgenuit
zending (9.40-10.00 uur) weer een serie
„Ritme en Rijm" uitgezonden onder auspi
ciën van mevrouw Wanda Reumer. Deze
herhalingsserie is geheel omgewerkt. Zo is
er ook gestreefd naar een geleidelijke op
bouw van de moeilijkheden. Alles met de
bedoeling de belangstelling voor de poëzie
te stimuleren. Het zo langzamerhand be
kend geworden gedichtenbundeltje zal voor
de leerlingen een waardevol bezit vormen.

HILVERSUM I. 402 m. 7.00 VARA. 10.00 VPRO.

10.20 VARA. 19.30 VPRO. 20.00—24.00 VARA.

VARA: 7.00 Nieuws. 7.10 Gymn. 7.20 Gram. 8.00
Nieuws. 8.18 Gram. 8.30 Voor de jeugd. 8.55 Tips
voor de voedingsmarkt. 9.00 Gym. voor de vrouw.
9.10 Gram. (9.35—9.40 Waterstanden). VPRO: 10.00
Moderne theologie, lezing. VARA: 10.20 Gram.
10.35 De grote stap, gesprek over emigratie. 11.00
Gram. 11.30 Radioportret. 12.00 Lichte muz. 12.30
Land- en tuinb.meded. 12.33 Voor het platteland,
praatje. 12.38 Hammondorgelspel. 13.00 Nieuws.
13.15 Lichte muz. 13.45 De wereld wil bedrogen
zijn, lezing. 14.00 Volksliedjes en -dansen. 14.15
Kamerork. 15.00 Voor de jeugd. 16.15 Gram. 16.o0
Fluitduo. 17.00 Versierde vakantietips 17.50 Re-
geringsuitz.: Parlementair bezoek 1960, door E.
M. Wijntuin en J. Defares. 18.00 Nieuws en comm.
18.20 Gram. 18.30 Lichte muz. 19.00 Voor de kin
deren. 19.10 Israëlische liederen. VPRO: 19.30
Voor de jeugd. VARA: 20.00 Nieuws. 20.05 Pro-
menade-ork. 20.45 Zo zijn er meer, blijspel. 21.25
Dansmuz. 21.50 Strijkork. 22.20 Act. 22.30 Nieuws.
22.40 Orgelspel. 23.00 Gesproken portret. 23.15
Jazzconcours. 23.5524.00 Nieuws.

HILVERSUM II. 298 m. 7.00—24.00 NCRV.

NCRV: 7.00 Nieuws. 7.13 Gram. 7.30 Een woord
voor de dag. 7.40 Gewijde muz. 8.00 Nieuws. 8.15
Radiokrant. 8.35 Gram. 9.00 Voor de zieken. 9.30
Gram. 9.40 Voor de vrouw. 10.15 Gram. 10.30
Morgendienst. 11.00 Je moet zelf kiezen, hoorsp.
(hcrh.). 11.55 Gram. 12.00 Gram. 12.30 Land- en
tuinb.meded. 12.33 Meisjeskoor en instr. kwintet.
12.53 Gram. of act. 13.00 Nieuws. 13.15 Met PIT
op pad. lezing. 13.20 Lichte muziek. 13.50 Poros,
opera. 15.30 Fluit en piano. 16.00 Voor de jeugd.
17.20 Gitaarspel. 17.40 Beursber. 17.45 Gram. 18.00
Hammondorgelspel. 18.15 Het Spectrum, rep. 18.30
Leger des Heilsmuziek. 18.45 Boekbespr. 19.00
Nieuws en weerbericht. 19.10 Volksliederen. 19.30
Radiokrant. 19.50 Mysterium von der Geburt des
Herrn, opera. 22.00 Muzikale lezing. 22.15 Gram.
22.30 Nieuws en S.O.S.-ber. 22.40 Gram. 22.45
Avondoverdenking. 23.00 Gram. 23.30 Gram. 23.55
—24.00 Nieuws.

BRUSSEL. 324 m.

12.00 Gevar. muziek. (Om 12.30 Weerber.). 12.50
Koersen. 13.00 Nieuws. 13.15 Lichte muziek. 14.00
Orkest, koren en sol. 16.00 Koersen. 16.06 Gram.
17.00 Nieuws. 17.10 Lichte muz. 17.50 Boekbespr.
18.00 Lichte muziek. 18.20 Voor de soldaten. 18.50
lichte muz. 19.00 Nieuws. 19.40 Amus.muz. 20.00
Gram. 20.30 Ork.conc. 21.30 Amus.muziek. 22.00
Nieuws. 22.15 Lichte muziek. 22.55—23.00 Nieuws.

VOOR DINSDAG

NTS: 20.00 Journ. en weeroverzicht. 20.20 Film
documentaire. 20.4022.15 Hoofdfilm.

VOOR WOENSDAG

AVRO: 17.00 Voor de kinderen. NTS: 17.30
17.40 Intern, jeugdjourn. 20.00 Journaal en weer
overzicht. KRO: 20.20 L'Elisir d'amore, komische
opera. (Marionettentheater). 21.15 Buitenlands
overzicht. 21.25 Spaans danspaar. 22.05 Epiloog.

BERLIJN (UPI) De bezetting van de
eerste Westerse voorpost, die ruim 175 km
diep op communistisch terrein is gelegen,
zal deze week te horen krijgen, dat zij
„eventueel als duivels zullen moeten vech
ten, om de rechten van de Verenigde Sta
ten en de vrijheid van West-Berlijn te
verdedigen.

De commandanten van het 4000 man
sterke gatrnizoen van West-Berlijn hebben
namelijk instructies ontvangen om in de
komende dagen een voordracht te houden
voor hun troepen, waarin het belang van
het geïsoleerde Berlyn, nog eens duidelijk
aan de manschappen onder ogen zal wor
den gebracht.

Men wil de Amerikaanse militairen er
van doordringen, dat indien de Oostduitse
communistische troepen eventueel het
16000 leden tellende Westberlijnse politie
korps zouden overweldigen, een strijd
macht van de Westerse bondgenoten te
hulp zal moeten komen, om „de orde te
herstellen".

De legerautoriteiten stellen er prijs op,
dat iedere man zich realiseert, dat niet al
leen de ruim twee miljoen Berlijners af
hankelijk van hem zijn, maar dat hij tevens
een rol te vervullen heeft als „vechter
voor het voortbestaan van de democratie".

Dergelijke stimulerende voordrachten
(„pep talks" in het Amerikaans), zijn in
het verleden reeds enige malen met succes
voor Amerikaanse troepen over de gehele
wereld gehouden. Het is begonnen in de
tweede wereldoorlog en men heeft het
voortgezet ten tijde van het Koreaanse
conflict, toen bleek dat nog vele soldaten
niets begrepen van de achtergronden van
de strijd tussen de vrije wereld en het
communisme.

De lezing voor de Amerikaanse militai
ren zal heten: „Soldaat, waarom ben je in
Berlijn?". Het tijdstip valt sa'fnen met dë
hernieuwde communistische dreigementen
tegen de stad en de beschuldiging aan het
adres van de Westerse bondgenoten, als
zouden deze hun rechten om nog langer in
de stad te blijven, hebben verbeurd.

Dat men de soldaten thans zo'n voor
dracht. wil voorschotelen, betekent echter
niet dat men een communistische actie
tegen de stad vreest. Het duidt slechts op
de vastbeslotenheid van de legerleiding om
haar ondergeschikten een behoorlijke op
leiding te geven, en hen ook moreel op alle
eventualiteiten te willen voorbereiden.

Soldaat weet al de antwoorden

De antwoorden op de vraag „soldaat,
waarom ben je in Berlijn?" zijn overigens
welbekend bij de Amerikaanse militairen,
die in de stad gelegerd zijn. Iedere man

die hier een deel van zijn diensttijd door
brengt, ontvangt de antwoorden op een
keurig gedrukt kaartje dat hij in zijn zak
boekje of portefeuille kan meedragen.

Deze luiden: 1. „Om de Berlijners, onze
bondgenoten en de communisten te tonen
wie de beste soldaten van ons leger zijn".
2. „Om de levens en eigendommen van
Amerikaanse burgers te beschermen". 3.
„Om de politie van West-Berlijn te helpen
bij het bewaren van rust en bij het toe
zicht om de naleving van de wetten". 4. „Om
als een duivel te vechten, indien dat nood
zakelijk is, voor de Amerikaanse rechten
en de vrijheid van Berlijn".

Geen incidenten

Behalve deze punten zullen de militairen
ook te horen krijgen dat zij voortdurend
worden gade geslagen door vriend en
vijand en dal zij zich daarom „bijzonder
netjes dienen te gedragen om hun land
niet in opspraak te brengen". Dit advies
zou echter in het algemeen gesproken ach
terwege kunnen blijven, want ieder lid
van de strijdkrachten die in West-Berlijn
zijn gelegerd, is zich van die noodzaak
bewust.

Incidenten tussen burgers en militairen,
waarvan wel melding wordt, gemaakt uit
andere delen van Duitsland waar Ameri
kaanse troepen verblijven, komen hier niet
voor. De solcaat en de Westberlijner be
schouwen elkaar als bondgenoten in de
ware zin des woords en behandelen elkaar
dienovereenkomstig.

In de iezir.g wordt tenslotte de nadruk
gelegd op het feit, dat West-Berlijn een
baken is voor de volken die onder com
munistische overheersing leven, en dat de
stad „als het ware het toneel is waar de
democratie en het communisme elkaar
dagelijks ontmoeten".

en wilt u dat wij uw krant naar uw
vakantie-adres opzenden

Stuurt u ons dan minstens twee dagen

voor uw vertrek een briefkaart met
vermelding van uw naam, uw vaste
:idres, uw vakantie-adres, de datum
waarop de eerste krant naar uw
vakantie-adres gezonden moet worden
en de datum waarop de krant voor het
laatst moet worden toegezonden.

Als u de krant per week betaalt, wilt
u dan het abonnementsgeld voor de
vakantieweken vooruit aan de bezor
ger betalen

DE ADMINISTRATIE

Voor mij ligt een van de merkwaardigste boeken die ik ooit in handen heb
gekregen. Het is in 1950 te Lissabon uitgegeven en draagt tot titel „A estatua do
Condestavel D. Nun' Alvares Pereira". In honderdvijfentwintig bladzijden bevat
het honderden grote en kleine pleidooien voor de oprichting van een standbeeld
voor de man, die in 1385 Portugal heeft gered. Eigenlijk zeg ik dit verkeerd: tien
jaar geleden was m,en het er al lang over eens, dat Nun'Alvares een standbeeld
verdiende, maar er woedde een heftige strijd om de vorm ervan. In Latijnse
landen heeft men een voorliefde voor het vereeuwigen van belangrijke figuren te
paard zij krijgen er groter gezag door. De redactie van het blad Infantaria, aan
wie de wereld dit boekwerk dankt, verweerde zich in dit geval echter verbitterd
tegen het plan de nationale held als ruiterstandbeeld de toekomst in te sturen. Hij
is de personificatie van het voetvolk, van de infanterie, kreet men. En vandaar die
verzamelingen van meningen. Iedereen in den lande, die voldoende sterren en/of
balken droeg, mocht vertellen hoe hij de zaak zag. De voorstanders van een ge
woon standbeeld hebben het gewonnen en heden ten dage staat Nun'Alvares
heel gewoon met zijn beide benen op de grond, net zoals u en ik die het ook altijd
zonder ros hebben moeten stellen.

Enkele dagen geleden, op 14 augus
tus, heeft Portugal het feit herdacht
dat een handjevol dapperen een Spaan
se (Castiliaanse) invasie bij het dorpje
Aljubarrota afsloeg. Juan van Castilië
meende na de dood van de Portugese
koning Ferdinand aanspraak te kunnen
maken op de troon, die inmiddels al
weer was bezet door de eerste vorst uit
het huis Avis, Dom Joao. Of zijn aan
spraken sterk of zwak stonden zullen
wij hier niet uitmaken; dat doet er ook
niet toe, want Don Juan zocht alleen
maar een voorwendsel zich Portugal
toe te eigenen: het was de vijfde Casti
liaanse invasie in zestien jaar. Een
keurkorps van ridders in (dacht nier.)
ondoordringbare harnassen als indruk
wekkende kern werd omgeven door ge
schoolde soldaten, waarbij zich een
aanzienlijk contingent Fransen bevond.
Al met al telde het leger 36.000 man.

Aan het hoofd van de Portugese troe
pen stond Nun'Alvares. Hij had de be
schikking over minder dan tweeduizend
lansknechten, een kleine vierduizend
man voetvolk, achthonderd met kruis
bogen bewapende soldaten en tweehon
derd Engelse boogschutters. De Casti-
lianen beschikten dus over een meer
derheid van zes tegen een en boven
dien was hun bewapening beter.

Nun 'Alvaro was een vroom man en
voordat de slag zich ging ontbranden,
bad hij in het tien kilometer ten noor
den van Aljubarrota gelegen kapelletje
van Sao Jorge. Een herinnering hier
aan ziet de bezoeker in de nis links
van de toegangsdeur daar staat al
tijd een kruik vers water gereed. De
overlevering wil, dat de Portugese aan

voerder door een hevige dorst werd ge
plaagd, zonder dat hij gelegenheid
kreeg die te lessen. Een in de nabijheid
wonende familie heeft van generatie op
generatie het privilege genoten voor
dagelijkse verversing van het water te
mogen zorgdragen; men kan al vijfhon
derd jaar op dit gebruik terugkijken.

U zult mij ten goede houden, dat ik
hier niet al te veel details van de strijd
geef. Nun'Alvares had zijn troepen in

stelling gezet op een dominerende heu
vel, een uitloper van de Serra da Es-
trela, het enige gebergte van naam in
Portugal. De aarde beefde onder de
hoeven van de duizenden paarden, die
door hun berijders werden aangespoord
het uiterste te geven om de top van
de heuvel te bereiken. Een zwerm van
pijlen suisde de aanvallers tegemoet.
Paarden vielen en sleurden de ruiters
mee, de opdringende groepen echter
hen zagen zich voor een onverwachte
hindernis geplaatst en er ontstond ver
warring. Rustig bleven de Portugezen
schieten en naarmate meer vijanden
werden uitgeschakeld, steeg het zelf
vertrouwen. Wat niemand aanvankelijk
voor mogelijk had gehouden gebeurde:
de trotse Castiliaanse edelen vluchtten
in wanorde. De zegevierende Portuge

zen bleven hen achtervolgen en brach
ten hen later op Spaans grondgebied
nog een gevoelige nederlaag toe.

Nog steeds gelooft een deel van het
Portugese volk, dat de uitkomst van de
strijd van zes tegen een aan een won
der te danken is en dat de grote
Nun'Alvares in aanmerking komt heilig
te worden verklaard. Ik zal er wel voor
oppassen mij te mengen in het debat
over deze tere aangelegenheid, maar
moet er toch op wijzen, dat recente op
gravingen bij Aljubarrota veel van wat
tot nu toe raadselachtig is geweest heb
ben onthuld.

Men had het niet meer voor moge
lijk gehouden daar halverwege Lissa
bon en Coimbra nog ooit enige vond
sten van betekenis te doen. De grond
waarop de veldslag is gevoerd is sinds
eeuwen gecultiveerd en alle sporen van
de strijd leken definitief uitgewist. Toen
de Portugese Jeugd-beweging er verle
den jaar semi-militaire oefeningen hield
waarbij wat graafwerk te pas kwam,
ontdekte men onverklaarbare uithollin
gen in het terrein. Onder leiding van
archeologen is men toen verder gaan
graven en uiteindelijk is een brede
loopgraaf van ruim honderdtachtig me
ter, benevens tientallen kuilen, zoge
naamde „wolfsgraven" blootgelegd. Een
groot aantal beenderen van mensen en
paarden in die kuilen leverde 't bewijs,
dat Nun'Alvares niet alleen op de vuur
kracht van zijn boogschutters heeft
vertrouwd. Militaire deskundigen noe
men het gebruik van valkuilen een uni
cum in de krijgsgeschiedenis van die
tijd.

Dit alles doet natuurlijk niets af aan
de bekwaamheid van Nun'Alvares of
aan de moed van zijn legertje. Toch
is er bij mij een (geringe) twijfel ge
rezen aan de waarde van zijn presta
tie, niet door de opgravingen, maar
door het zien van de gevelsteen in het
raadhuis van Aljubarrota. Dit gedenk-
tekentje beeldt een doodgewone oven-
schop uit maar wat een wapen is
dit geweest in de handen van bakkers
vrouw Brites de Almeida! Gewapend
met deze lange schop heeft zij twaalf
Castilianen de schedels ingeslagen, een
tot nu toe nimmer verbeterd record.
Dat zij de lijken daarna in de oven
heeft gebraden is een versierend aan
hangsel van het verhaal, mogelijk ver
zonnen door degenen, die het nóg mooi
er wilden maken.

(Nadruk verboden)

7071. Toen krabde Koen zich achter het oor.

Weet je, wat nou ook erg is? zei hij. We kunnen nou niet meer naar jouw huis
terugvliegen!

Dan zullen we moeten lopen, zei Pobbel.

Ja, er zal niets anders op zitten, zei Koen. Maar weet je de weg terug?

Ik weet het niet, zei Pobbel onzeker. Het bos is zo groot en we zijn een heel stuk
van mijn huis afZover ben ik nog nooit geweest!

Maar weet je ongeveer, in welke richting we moeten gaan? vroeg Koen.

Ik geloofdaarheen, wees Pobbel.

Vertaling:

Margot

Bakker

28)

Gejaagd zocht ik naar een openstaande deur, maar
de deuren in Sevilla, en in heel Spanje, zijn 's nachts
solide gesloten. Een sereno, een nachtwaker, was in
geen velden of wegen te bekennen.

De auto had mij inmiddels ingehaald en ik wilde mij
juist in een laatste wanhoopspoging op de grond laten
vallen, toer. ik mijn naam hoorde roepen, terwijl de
wagen stopte.

Senor Moralès, por favor?

Ik spande mijn ogen in en herkende inspecteur Lucero,
die het portier opende en mij wenkte.

Senor Moralès commissaris Fernandez zou u graag
nog eens spreken.

Zo laat in de nacht?

U weet, senor, dat men in Spanje, en vooral in
Andalusië. bij voorkeur 's nachts werkt.

Ik neem aan dat ik de vroegere gewoonten nog niet
weer heb aangenomen, maar persoonlijk zou ik liever

gaan slapenU wilt mij bij senor Fernandez we!

veronschuldigen en hem zeggen dat

De politieman viel mij in de rede, maar hij deed
het hoffelijk:

Ik vrees dat dit niet gaat, senor. Mijn chef wacht

al uren op uHij heeft uw feestelijke avond niet

willen storen, maar het zou hard zijn als hij de hele
avond tevergeefs had gewacht, vindt u niet?

Lucerno zei het bijzonder welwillend, maar ik had al
begrepen dat hij strenge orders had en dat hij mij in
geen geval naar „Cecil-Oriënt" zou latar. gaan. Althans
niet voor ik een onderhoud met Fernandez had gehad.
Ik haalde de schouders op en gaf toe.

Vooruit dan maar

Ik wist wel dat u begrip zou tonen, senor

Fernandez zat in zijn bureaustoel en aan zijn ver
moeide gezicht zag ik, dat hij inderdaad uren moest
hebben gewacht. In de kamer hing de lucht van een
sigaar, die uitgegaan was. Hij wees mij een stoel aan
en Lucero liet ons alleen. Lange tijd bleef de commis
saris mij zitten aankijken zonder een woord te zeggen.
Eindelijk begon hij:

Ik had u al gezegd, senor Moralès, dat ik zou
wachten op een aanleiding u over de grens te zetten.
Het spijt mij zeer, maar u zult de Stille Week niet te
Sevilla doorbrengenU neemt morgenavond de snel
trein naar Madrid. U stapt daar over naar Irun

Er is plaats voor u besproken en u zet nooit meer
voet op Spaanse bodem.

Ik was zo verslagen dat ik alleen stotterend kon
vragen

Maarwaarom?

Omdat ik er niet van houd dat buitenlanders met
een revolver op zak de Stille Week bijwonen.

Zijn stem klonk plotseling veel luider toen hij mij
toesnauwde:

U hebt. voor het bijwonen van de kerkdiensten in

de Macarena of in de Jesus del Gran Poder werkelijk
geen revolver nodig, die het registratienummer 32 834
draagt.

Hoe hebt u

Hoe ik dat te weten ben gekomen? Een doodgewoon
anoniem telefoontje, maar naar uw gezicht te oordelen
was het precies raak. Kom. senor Moralès, mag ik die
revolver van u overnemen?

Ik gaf hem de revolver. Hij onderzocht het wapen
zorgvuldig en trok een afkeurend gezicht.

Amerikaanse smolkkelwaarO, ja, waar zijn

de patronen?

Ik gaf hem de patronen eveneens. Hij liet een ver
baasde fluittoon ontsnappen, die misschien wel echt was.

Drie patroonhouders maar liefst! Wat bent u eigen
lijk een massamoordernaar?

Hij stond op en ging voor mij staan. Hij boog zich
over mij heen en keek mij recht in de ogen. Hij zei
onderdrukt-

En nu voor het laatst, senor Moralès wie bent u?

Hij bleef even wachten en toen ik hem geen uitsluitsel

gaf richtte hij zich op.

Dar. moet u het zelf maar weten. Ik zal u de
ernstige overtreding, waarvan ik u zou kunnen beschul
digen, niei ten laste leggen. Ik zie u liever verdwij
nen.

Het was mij duidelijk dat hij zijn besluit had ge
nomen. Niets zou hem meer van gedachten kunnen

doen veranderen tenzij ikWat had ik eigenlijk nog

te verliezen? Hij had nu wel een intense hekel aan
mij, maar de kans leek niet uitgesloten, dat ik in
hem een medewerker zou vinden, als ik open kaart
speelde. Ik zuchtte op de wijze van de man die weet
verslagen te zijn en bereid is zich gewonnen te geven.

Prima, commissaris, u hebt mij te pakken

Hij keek mij vol achterdocht aan.

Waf bedoelt u daarmee?

Dat u het bij het juiste eind had....

Ik begrijp u nog niet

Ik Den te Sevilla in verband met verdovende mid
delen.

Ik zag de klap niet aankomen, ik had die ook moei
lijk kunnen verwachten. Hij haalde met al zijn krach
ten uit, die commissaris Fernandez. Hij rukte de wond
op mijn wang weer open en ik kwam met stoel en
al tegen de archiefkast terecht, die in een hoek van
de kamer stond. De man wist wat slaan was! Terwijl
ik krachtig het hoofd schudde om orde in de chaos
van mijn gedachten te scheppen en met mijn hand
het bloed wegeveegde dat mij langs de kin droop,
snauwde hij knarsetandend

Arriba, cobarde!

Ik was dus een lafaard en moest opstaan. Hij had

goed pratenIk krabbelde moeizaam uit de stoel

overeind, maar ik had de verticale houding nog niet
weer hervonden of hij viel mij opnieuw aan. Met mijn

rechterschouder kon ik de klap opvangen die voor mijn
gezicht bedoeld was geweest. Woedend riep ik:

Basta!

Maar het was hem niet genoeg. Op dat ogenblik ging
de deur open. De welwillende Lucero kwam binnen en
probeerde mij een krachtige schop te geven. Ik keer
de mij bliksemsnel een halve slag om en mijn dij
been ving de trap op. Zij wilden mij vermoorden, die
twee gekken. Ik moest er een eind aan maken. Ik
kreeg de arm van de inspecteur beet en met alle
kracht waarover ik nog beschikte tracteerde ik hem
op één van mijn beste judogrepen, die hem een boog
door de kamer deed beschrijven. Hij kwam languit
op het bureau van zijn onmiddellijke chef terecht en
leek daarna alle belangstelling voor mij te hebben ver
loren.

De commissaris, die het gevecht blijkbaar nog niet
wilde beëindigen diende mij een slag met de kolf van
de revolver toe, die talloze sterren deed zien voor ik
op de grond zakte.

Die kwam best aan, hè?

Hij grinnikte sarrend en zijn gezicht was vertrokken
tot het karakteristieke masker, dat ik altijd bij mis
dadigers heb gezien die ons proberen te vermoorden.
Ik voelde er overigens niets voor op zo stompzinnige
manier uit het leven te scheiden.

Ik probeerde weer op te staan, maar een tweede
klap deed. mij opnieuw op de vloer verzeilen. Die laat
ste had ik aan Lucero te danken, die weer bij zijn
positieven was en zich een meester in het onhoorbaar
naderen toonde. Nog meer dan het gevaar dat ik in
het gezelschap van twee krankzinnigen liep, kwelde mij
hij mijn gedachten raadde plantte Fernandez zich on
verwacht vlak voor mij, terwijl hij zijn helper op een
afstand hield:

Je begrijpt er zeker niet veel van wel Moralès?

Nou, dan zal ik je een verhaaltje vertellenEr was

in deze stad eens een functionaris, die een kind had.
Het was een enig kind, een meisje. Inès heette zij

Ik was zo diep onder de indruk van de ongerijmdheid
van de situatie, dat het niet eens tot mij doordrong
dat ik diende op te staan.

....Het was een heel knap meisje, Moralès. Haar
vader was trots op haar. Hij was zelfs zo trots, dat
hij er niet voldoende op lette met wie zij omging,
wat hij wel had moeten doen. Maar ondanks zijn be
roep had hij niet beseft dat er dergelijke schoften in
Spanje rondliepenInès was ziek geweest, nogal ern
stig. Zij had een moeilijke tijd doorgemaakt. Voor vol
ledig herstel werd zij naar een deftig rusthuis gezon
den. Haar ouders vonden het beste nog niet goed ge
noeg voor haar. En..daar..heeft één of andere schoft

haar aan verdovende middelen geholpenAls zij er

tijdig met haar vader over had gesproken zou hij haar
hebben kunnen helpenMaar dat deed zij niet

(Wordt vervolgd)

Verboden ritueel

Nieuw-Guinea Studiën" het enige we
tenschappelijke tijdschrift over Nieuw-
Guinea) in Nederland een uitgave van de
stichting Studiekring voor Nieuw
Nieuw-Guinea, de Papoea-besuursassistent
F. T. J Jufuway. Zijn artikel is het ver
slag over de ontdekking van het houden
van een Imo-ritueel door een groep per
sonen van de Marind-stam in juli 1958.

De grote rituelen van deze Marind-stam,
die beschreven zijn door Wirz en Van Baal
werden na de komst van het Nederlandse
bestuur in Zuid-nieuw Guinea verboden
wegens het erotische karakter van deze
feesten. Tot nu toe was weinig bekend van
het Imo-ritueel, dat gericht is op de bevor
dering van de vruchtbaarheid van allen en
alles en op het verjagen van alle ziekten.

De bestuursassistent had in het geheim
van een dorpshoofd gehoord dat een groep
personen uit een aantal dorpen van het
district Moeting weer een Imo-ritueel zou
houden. Uit de houding van het dorpshoofd
bleek, hoe bevreesd deze was voor een
wraakoefening van zijn stamgenoten, in
dien deze zouden merken dat hij de be
stuursassistent had ingelicht. De assistent
besloot daarom, tijdens het feest een over
val te doen.

Jufuway vertelt van zijn nachtelijke
tocht per prauw en te voet met drie politie
agenten naar de afgelegen plek in het bos,
waar het feest werd gehouden. Hoewel het
feest reeds was afgelopen, trof de pa
trouille nog wel de feestvierders aan. Een
deel van hen kon vluchten, maar een be
langrijke groep werd gearresteerd.

In het verslag, waaruit blijkt welk een
belangrijke plaats de oude magisch-reli-
gieuze voorstellingen nog in het gedach-
tenleven van de Marind innemen, geeft
Jufuway voorts een beschrijving van het
Imo-ritueel. De gegevens hiervoor werden
verkregen van de leiders van het feest.

Advertentie

Verwijdert vlekken

Oprechte Dinsdagse Haerlemse Courant
den 19 Augusti 1760

BURGEMEESTEREN en REGEERDERS
der STEDEN HAERLEM en
LEYDEN zullen op Dings-
dag, den 26 Augusti 1760,
des morgens goeds tyds op
nalfwegen het Huys aan
den Delfweg verhuuren het
BEVISSCHEN van een ge
deelte van de Trekvaart
tusschen voornoemde twee Steden, te wee
ten, van de Kromte of de Bogt in de Trek
vaart achter Berkenrode af, tot aan de
Rhynsburger Vliet toe: Volgens de Condi
tiën, die ter Secretaryen der voorz. Steden
zullen konnen geleezen worden.