Horen en zien
Russen maken zich zorgen
over verdwijnende kaviaar
ROXASECT
RUZIE HORS D'OEUVRE
VAN „EXPOSITIE DER
FILMS" TE VENETIE
Een nacht op Santa Craz
A
J
/""Hoe is het ontstaan ?A
Boekenhoekje
PANDA EN DE JACHT OP DE MILJOENENHOED
life Wl
DE REIS VAN KOEN EN LINNIE
7
AANKONDIGINGEN EN
NABESCHOUWINGEN
Pr o gr a m m a -wijziging
De radio geeft donderdag
T el evisie programma
Sophia Loren gehoord
in bigamie-affaire
Vleesvervoer in
varkensmest
ate v&Meéoze,
INSECTEN-VERDELGER
Nederlandse bijdragen
aan Telecuracao
Dit woord: KUST
J
WOENSDAG 24 AUGUSTUS 1960
17. Terwijl Joris boven doende was, de
miljoenenhoed te stelen, had Panda al
verwoede pogingen gedaan om zich uit de
jas te bevrijden. Maar het was een dege
lijk kledingstuk met een stevige sluiting,
zodat al zijn geworstel niets baatte. Hij
dacht reeds, dat hij de hele nacht aan de
kapstok zou moeten blijven hangen, toen
plotseling het huis zo hevig op zijn grond
vesten schudde, dat de jas uit de hanger
school. Dadelijk daarop klonken ivoeste
kreten en een geraas, dat het huis op
nieuw deed wankelen. „Joris is vast be
trapt", dacht Panda, „maar wat gebeurt
er nu verder allemaal? Het lijkt wel of
ze hel huis afbreken". Daar leek het wer
kelijk op. Vloeren bezweken krakend, mu
ren werden verbrijzeld, door de gewich
ten, die de dikzak de vluchtende Joris na
slingerde. Nog nooit had Joris zo hard ge
lopen. Ternauwernood kon hij een halter
ontwijken, die dreunend door diverse ver
diepingen tot in de kelder viel. Hij huiver
de bij de gedachte, hoe pijnlijk het ge
weest zou zijn, om zoiets op de tenen te
krijgen. Maar de miljoenenhoed gaf hij
niet prijs! Het kastje, waarin zich het
kostbare hoofddeksel bevond, tegen zich
aanklemmend, snelde hij de trap af, zo
vlug als zijn lange benen hem konden
dragen.
De AVRO-leiding heeft het onderdeel
.Muzikanten van nabij" uit het televisie
programma van heden geschrapt. Het zou
gepresenteerd worden door Ageeth Scherp
huis, wier zoontje enige dagen geleden
verdronken is.
In plaats van 't geschrapte programma
onderdeel zendt de AVRO vanavond een
filmpje uit „Operatie Diepvries".
HILVERSUM I. 402 m. 7.00 AVRO. 7.50 VPRO.
8.00—24.00 AVRO.
AVRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Gymnastiek. 7.20 Gram.
VPRO: 7.50 Dagopening. AVRO: 8.00 Nieuws. 8 15
Gram. 8.30 Voor de kinderen. 8.40 Gram. 8.00
Gymn. voor de vrouw. 9.10 De groenteman. 9.15
Gram. 9.35 Waterst. 9.40 Morgenwijding. 10.00
Gram. 10.50 Voor de kleuters. 11.00 Kookpraatje.
11.15 Gram. 11.45 Hoe voeden wij voor de komen
de maatschappij op. lezing (II). 12.00 Orgelspel.
12.30 Land- en iuinbouwmeded. 12.33 Gram. 12.45
Olympische Spelen. 13.00 Nieuws. 13.15 Meded. of
gram. 13.20 Metropole-ork. 13.55 Beursber. 14.00
Viool en piano. 14.30 Voordr. 15.00 Gram. 15.30
De vuurtoren, hoorsp. 15.50 Gram. 16.30 Olym
pische Spelen. 18.30 Nieuws. 18.45 Dansmuz. 19.15
Act. 19.30 Gram. 20.00 Nieuws. 20.05 In het dal
van Olympia, klankb. 20.50 Gram. 22.00 Olympi
sche Spelen. 22.30 Nieuws, beursber. v. New York
en S.O.S.-ber. 22.45 Gram. 23.10 Dagboek van een
grootvader, hoorspel. 23.45 Olympische Spelen.
23.5524.00 Nieuws.
HILVERSUM II. 298 m. 7.00 KRO. 10.00 NCRV.
11.00 KRO. 14.00—24.00 NCRV.
KRO: 7.00 Nieuws. 7.15 Gram. 7.45 Morgengebed
en overweging. 8.00 Nieuws. 8.18 Gram. 8.50 Voor
de vrouw. 9.40 Voor de kinderen. NCRV: 10.00
Gram. 10.30 Morgendienst. KRO: 11.00 Voor de
zieken. 11.45 Gewijde muziek. 12.00 Middagklok
noodklok. 12.03 Gram. 12.25 Wij' Van het land.
praatje. 12.35 Land- en tuinb.meded. 12.38 Gram.
12.50 Act. 13.00 Nieuws. 13.15 Zonnewijzer. 13.20
Promenade-ork. en sol. NCRV: 14.00 Blaasorkest.
14.30 Kamerork. en soliste. 15.10 Gram. 15.35 Lich
te muziek. 16.00 Verkenningen in de Bijbel. 16.20
Kamermuziek. 16.45 Gram. 17.00 Voor de jeugd.
17.30 Gram. 17.40 Beursber. 17.45 Gram. 18.00 Jazz-
muz. 18.15 Noordhollands filharm.ork. 18.30 Man
nenkoor en sol. 18.50 Wereldwijd beraad, nabe
schouwing bijeenkomst van het Centrale Comité
van de Wereldraad van Kerken. 19.00 Nieuws en
weerber. 19.10 Vocaal ens. 19.30 Radiokrant. 19.50
Pol. lezing. 20.00 Gevar. progr. 21.15 Gram. 21.30
Lichte muziek. 22.10 Operamuz. 22.30 Nieuws en
S.O.S.-ber. 22.40 Gram. 22.45 Avondoverdenking.
23.00 Kerkorgelconcert. 23.30 Gram. 23.55—24.00
N ieuws.
BRUSSEL. 324 m.
12.00 Amus.muziek. 12.35 Gram. 12.50 Beursber.
13.00 Nieuws. 13.15 Festival te Aix- n-Provence:
Ork.conc. 15.00 Amus.muz. (Tussen 15.30 en 18.30
Rep. Openingsplechtigheid Olympische Spelen).
15.30 Gram. 16.00 Beursber. 16.06 Weense muziek.
16.40 Gram. 17.00 Nieuws. 17.15 GraVn. 18.30 Voor
de soldaten 19.00 Nieuws. 19.40 Pianorecital. 19.50
Voordr. 20.00 Gram. (Van 20.30 af: onderbrekin
gen voor rechtstr. rep. Olympische Spelen). 20.30
Gram. 21.00 Dansmuz. 21.15 Ork.conc. 21.45 Zang
recital. 22.00 Nieuws 22.15 Kamermuz. 22.45 Koor
zang. 22.5523.00 Nieuws.
VOOR WOENSDAG
NCRV: 1700 Voor de kinderen. NTS: 17.30—17.40
Intern, jeugdjourn. 20.00 Journaal en weeroverz.
AVRO: 20.20 Sportprogr. 20.50 Documentaire.
21.25 Act. 21.45 Nieuwe talenten. 22.20 Einde
VOOR DONDERDAG
NTS: 16.15—18.00 EurovisieOlympische Spelen.
20.00 Journ. en weeroverz. NCRV: 20 20 De Gilde
viert, blijspel. 22.15 Dagsluiting.
De Italiaanse filmster Sophia Loren is
voor een gerechtshof in Rome verschenen
voor een vooronderzoek naar de aanklacht
van bigamie tegen haar echtgenoot Carlo
Ponti. Zij arriveerde 25 minuten te laat
voor het verhoor en leek erg gespannen.
De aanklacht tegen Ponti is gebaseerd op
het feit, dat volgens de Italiaanse wei
Ponti nog steeds is getrouwd met de gene-
raalsdochter Giuliana Fiastri Ponti. Ponti
en Sophia Loren zijn in 1957 bij volmacht
in Mexico getrouwd.
De aanklacht van bigamie is niet dooi
de eerste vrouw van Ponti ingediend, maar
door een buitenstaander uit Milaan. Vol
gens de Italiaanse wet kan elke burger een
ander aanklagen voor iets dat hij als een
misdrijf beschouwt, zelfs indien hij er zelf
niet bij betrokken is. Het is dan de taak
van de rechtbank om de zaak af te wijzen
of in behandeling te nemen.
Een politieman ontdekte op 't veemarkt
terrein in Groningen in een vee-auto acht
sinaasappelenkisten met vlees. De kisten
waren besmeurd met varkensmest en ook
op de bodem van de auto lag een laag
mest. Bij onderzoek bleek, dat het vlees
voor consumptie bestemd was. Een vlees
grossier uit Leeuwarden had de partij van
351 kilo verzonden met een vervoersbedrijf
uit Beerta. Het was bestemd voor een sla
ger in Scheemda, die er gehaktballen van
wilde maken om deze in zijn automatiek te
verkopen. De partij vlees is door de keu
ringsdienst afgekeurd en vernietigd. De
leverancier en het vervoerbedrijf kregen
een bekeuring.
Advertentie
ÊV/^* 'aa' vlekken na
radicaal en snel
frisse geur
wnuniiu»**»
IN DE VOORDELIGE, ORANJE SPUITBUS
LONDEN (UPI) Er
heerst enige bezorgdheid
in het Kremlin, zegt men,
en op alle Russische am
bassades ter wereld, want
er is een afschuwelijke ont
dekking gedaan. De kaviaar
wordt schaars. Er wordt
steeds minder steur (de vis,
uit wier kuit de kaviaar be
reid wordt) gevangen en
daar blijkt niets aan te
doen te zijn.
De Kaspische Zee, waar
de steur zijn woonplaats
heeft, is zo snel aan het
krimpen, dat er al grappen
makers zijn, die zich afvra
gen, of hij misschien bezig
is, naar het westen te
vluchten.
Een kaviaarkenner heeft
de volgende somber stem
mende feiten opgesomd, die
geleid hebben tot de
schaarste van de verrukke
lijke „perer der Kaspische
Zee" (de poëtische naam,
waarmee op sommige Rus
sische menu's de zoute
kaviaarkorreltjes worden
aangeduid, die naar uiter
lijk op loodhagel lijken
maar in prijs meer over
eenkomen met uranium).
Deze expert zei, dat het
drama veel te maken had
met het mysterie van de in
eenschrompelende Kaspi
sche Zee, de grootste bin
nenzee ter wereld. Sedert
1937 heeft die zee namelijk
acht maal zoveel water
verloren als de totale hoe
veelheid water in het meer
van Genève.
In Rusland meent men,
dat dit verschijnsel iets
heeft uit te staan met het
warmer worden van het
klimaat, waardoor er meer
verdamping zou plaats heb
ben dan vroeger. Anderen
wijten de inkrimping van
de Kaspische Zee aan de
steeds hoger wordende
eisen, die landbouw en in
dustrie aan de watervoor
raad stellen, die anders via
de rivieren in de Kaspische
Zee zou zijn gevloeid.
Het Russische „instituut
voor de oceaankunde"
maakt zich zo bezorgd over
het probleem, dat het een
enorm plan bestudeert om
de loop van twee rivieren
te verleggen en daardoor
het water van de Kaspische
Zee op peil te houden. Maar
dit zou jaren vergen. De
Kaspische Zee levert op 't
ogenblik immers vier-vijfde
van alle steur en naar mate
't water van die zee terug
loopt, lopen de steurvang-
sten terug.
Zolang er nog een enkele
Beluga reuzensteur in de
Kaspische Zee rondzwemt,
zal 't Kremlin waarschijn
lijk wel het bekende houten
vaatje kaviaar op het buf
fet in de ontvangstzaal
handhaven, met een lange
zilveren lepel er bij. De
Sovjet-élite behoeft zich
dus nog niet onmiddellijk
zorgen te maken. Maar wat
moet er van de rest van de
wereld worden? De ka
viaarkenner zei met een
huivering dat hij reeds sur-
rogaat-kaviaar geproefd
had. Het was gemaakt van
graankorrels.
8485. Toen de stapel takjes groot genoeg was, stak Linnie het dorre hout in brand.
Het vuurtje werd aangewakkeld, en de rook steeg in een dunne kolom de lucht in.
Als Koen en Pobbel dat nu maar zien konden en er erg in hadden!
Linnie zocht nog meer takjes en bleef er aldoor op het vuurtje goóien, zodat het
flink bleef branden. N
Onderwijl keek ze telkens op, of er nog niemand kwam; maar het bleef nog altijd
stil in het bos.
(Van onze correspondent in Rome)
Vandaag begint dan weer te Venetië
de „Internationale tentoonstelling van
cinematografische kunst". Dit is de be
naming, waar men zich strikt aan
houdt. Venetië wil niet zomaar een
„festival" zijn en legt de nadruk op het
woord „kunst". Dat de resultaten er al
tijd naar zijn, kunnen wij niet zeggen.
Natuurlijk is het „festival" om die
gemakkelijke naam te gebruiken al
ruim een maand geleden begonnen met
wetenschappelijke films, documentaire
films en speciale films voor de jeugd,
maar het „grote" festival beperkt zich tot
veertien speelfilms, die dingen naar de
prijzen, waarvan de „Gouden leeuw van
Sint Marcus" de voornaamste is.
Er is over dit festival heel veel te doen
geweest. Op de dag zelf, waarop minister
Segni dit voorjaar met zijn gehele kabinet
aftrad, vond de minister van toneelzaken,
sport en toerisme, Tupini de eerste, die
ooit deze portefeuille heeft gehad) het no
dig de voorzitter van het Venetiaanse fes
tival te ontslaan en te vervangen door ze
kere Lonero, een man van de katholieke
actie, directeur-hoofdredacteur van een
klein filmtijdschriftje, waarin hij ieder
jaar weer de leiding van het festival aan
viel wegens het vertonen van onzedelijke
en of communistisch-getinte films. Men
denke niet, dat de vorige president, Am-
manati, dus wel een communist en een
man van lichtzinnige opvattingen geweest
moet zijn, integendeel: Ammanati was een
christen-democraat en praktiserend katho
liek. Wie dit niet is, telt in het huidige
Italië niet mee.
Het gevolg van de benoeming van een
zo benepen man als Lonero was, dat on
middellijk de volledige commissie belast
met de samenstelling van het programma
(het uitzoeken in alle mogelijke landen ter
wereld van de „beste" films) aftrad. Ook
de jury voor de toekenning van de prijzen
trad af en tevens de commissie, gevormd
door de meest vooraanstaande Italiaanse
filmcritici, voor journalistieke bijstand
aan het festival. Lonero stond volkomen
alleen en zonder films, daar de meeste
landen de reeds toegezegde werken ijlings
voor hetzij Cannes, hetzij Berlijn of Karo-
ly Vary lieten inschrijven. Met één slag
had minister Tupini het oudste en voor
naamste filmfestival, dat nog altijd op
heel veel „goodwill" kon rekenen, in en
buiten Italië onmogelijk gemaakt.
Na enige tijd vond Lonero andere, stel
lig minder bekwame, personen bereid on
der zijn voorzitterschap een commissie te
vormen om de films uit te zoeken en men
heeft althans veertien films. Ook een nieu
we jury is benoemd: de niet-Italiaanse le
den, die van deze zaken minder op de
hoogte zijn, behoren tot de meest bevoeg
de cineasten, maar Italië is vertegenwoor
digd door de hoofdredacteur van een
weekblad, door een vermaard kenner van
de angelsaksische letteren (Mario Praz,
een man die behalve te Venetië nooit een
bioscoop betreedt.) door een goudsmid,
enz. Er is niet één naam uit de filmwe
reld bij.
Zoals dat in zulke gevallen vaak gaat
heeft Lonero kennelijk door de keuze van
de films willen laten zien, dat men hem
verkeerd beoordeeld had. Het „zedelijk
peil", van wat wc te zien zullen krijgen,
is nog onbekend, maar er zijn vier Ita
liaanse films (meer dan ooit tevoren,
waarschijnlijk omdat het moeilijk was an
dere te krijgen) die alle vier het werk zijn
van communistische regisseurs.dat
wil nog niet zeggen, dat zij communistisch
getint behoeven te zijn. maar in ieder ge-
van zeker niet clericaaï. Verder zijn de
landen achter het ijzeren gordijn beter
vertegenwoordigd dan het westen, zoals
men kan zien in het lijstje, dat we aan het
einde van dit artikel laten volgen. De te
genstanders van Lonero en dat is vrij
wel de gehele cinematografische pers in
Italië laten zich door dat „brede stand
punt" niet van hun stuk brengen.
Hier volgen de titels van de films, die op
de expositie worden vertoond: „Un, deux,
trois, quatre" (Frankr.) van Terence Young
(buiten mededinging), „Holubice" (De wit
te duif) van Frantisek Vla.cil (Tsjechoslo-
wakije) en ;.,.R«C (De. ppiiog) vqn Yjeko
Bulacitsj (Joegoslavië); „Schachnóvelie"
van Gerd Oswald (West-Duitsland). „The
apartment" van Billy Wilder (U.S.A.), „De
lang nacht van 1943" van Florestano Van-
cini (Italië), „Leningradskoie nebo" (De
hemel boven Leningrad) van Vengherov
(U.S.S.R.), „Le voyage en ballon" van
Albert Lamorisse (Frankrijk), „Ningen no
joken" (De hoogste liefde) van Masaki
Kobayashi (Japan), „I Delfini" (De troon
opvolgers) van Francesco Maselli (Italië),
„Krzyzaci" (De Johanniterridders) van
Alexander Ford (Polen), '.dua en de
vriendinnen" van Antonio Pietrangeli (Ita
lië), „Tunes of glory" van Ronald Neame
(Engeland), „Le passage du Rhin" van
André Cayatte (Frankrijk) en „Rocco en
zijn broeders" van Luchino Visconti (Ita
lië).
Charles
Exbrayat
Vertaling:
Margot
Bakker
35)
zij mogelijk wel had gedaan
Toen ik tot mezelf kwam meende ik, vaag Juan te
ontdekken, die overigens dadelijk verdween tussen de
honderden vrouwen en mannen, die de lof van hun
schutspatrones zongen. De gedachte aan de jongeman
bracht mij tot de werkelijkheid terug. Zijn gedrag
kwam mij zo raadselachtig voor, dat ik hem meer dan
ooit wantrouwde. Hoe kon Maria het goedkeuren dat
bij niet met ons mee was gegaan? Welke verontschul
digingen had hij haar opgedrongen en waarom had zij
ons daarvan niet in kennis gesteld?
In de achterhoede van onze Broederschap hebben wij
de kathedraal verlaten. De processie sloeg de Alemanes
in, terwijl wij ons naar het Generaal Molaplein bega
ven, waar wij de kans kregen de Esperanza te be
groeten met de eveneens in het wit geklede nazarenos
die overigens paarse kappen droegen. Deze processie
bewoog zich in de richting van Santa-Roch. Wij waren
tijdig op de Palma terug om de Armagura haar kapel
te zien binnengaan, waar zij weer een jaar van rust
tegemoet ging.
Het was inmiddels bijna twaalf uur 's nachts. Aan
de trage en slepende passen van de dragers was hun
vermoeidheid te bespeuren. De menigte maakte een
matte indruk. Uitputting voegde zich bij de algemene
spijt, dat een schone dag tot het verleden behoorde.
Door het dringen van het publiek was ik mijn vrien
den een ogenblik kwijtgeraakt. Er liep mij een rilling
langs de rug, toen ik achter mij een onbekende stem
hoorde fluisteren:
Senor Moralès!
Ik keerde mij met een ruk om en stond tegenover
een van de nazarenos van de Armagura. De ogen van
de man keken mij door de gaten in zijn kap door
dringend aan. Wilde hij mij werkelijk spreken of had hij
slechts mijn naam genoemd om de zekerheid te heb
ben dat hij niet de verkeerde aanviel?
Ik zette mij schrap en hield de onbekende zorgvul
dig in het oog, bedacht op het eerste het beste dreigend
gebaar. Maar de man bleef rustig tegenover mij staan.
Eveneens fluisterend vroeg ik:
Wat wenst u?
Steek uw hand eens uit senor
Mijn weifeling ontging hem blijkbaar niet, want hij
voegde eraan toe:
U hoeft niet bang te zijn.
Ik stak mijn hand uit. Hij greep die alsof hij een oude
bekende de hand drukte. Maar ik voelde dat hij mij
een briefje toestopte. Daarna was het ondèrhoud afge
lopen. Hij liep terug naar de kerk en verdween uit
het gezicht. Wat had dat alles -te betekenen? Ik brand
de eerlijk gezegd van verlangen dat briefje te lezen.
Maria had ons verzocht bij haar thuis de gambas
te tinmen eten en de vele meters churros, de lang
werpige baksels, waarvan wij een flinke voorraad had
den ingeslagen bij de overbelaste verkopers. Een res
taurant in de buurt had ons welwillend een paar fles
sen wijn verkocht, zodat wij op een heerlijke avond
maaltijd konden rekenen. Wij zaten nog niet aan
tafel of Charley vroeg mij onopvallend:
Is er iets bijzonders gebeurd, Moralès? Je zet geen
al te feestelijk gezicht.
Ik zal het straks wel vertellen..
Ik deed alsof ik mijn handen nog moest wassen,
zodat ik de kans kreeg alleen de keuken in te komen,
waar ik haastig het briefje openvouwde en las.
„Ik weet wat u zoekt. Ik heb vroeger in de bende
van Jajolette gewerkt, maar ik wil niet meer. Als u mij
zoveel dollars geeft of belooft dat ik Sevilla en Spanje
kan verlaten zal ik u alle namen geven. Kom van
nacht om drie uur in "Carabella del Christo" in de
Antonio Susillo-straat. Mocht ik er om een of andere
reden niet zijn vraag dan aan de baas, Baldonice, of
Esteban een boodschap voor José Moralès heeft achter
gelaten. Kom alleen. Vertrouw degenen die zich uw
vrienden noemen niet".
Die laatste zin joeg mij he't bloed naar de wangen,
vermoedelijk omdat er dezelfde argwaan uit sprak die
ook ik koesterde. Maar op wie werd hier gezinspeeld,
op Juan of op Maria? Of op allebei?
Toen ik de kamer weer binnenging waar de anderen
al aan de maaltijd waren, schrok ik even van de aan
blik van een nazareno, die door Maria van zijn kap
werd ontdaan Het lachende gezicht van Juan kwam te
voorschijn. Dat was dus de reden van zijn afwezigheid
geweest. Ik voelde mij opgelucht. Ik vergat Esteban en
zijn goede raad en at met smaak gambas en churro,
waarvan de smaak mij nog zeer vertrouwd bleek en
herinneringen bij mij opriep aan vroger, toen ik mijn
moeder wel naar de winkel wilde trekken om er wat
van te kopen. Toen beschouwde ik churro nog als
een uitgezochte lekkernij. Bij ons thuis aten ze vaker
grauwe erwten dan gambas. Juist terwijl ik mijn glas
neerzette herinnerde Arbuthnot mij erann dat hij nog
op antwoord wachtte op zijn vraag naar de reden van
mijn somber gezicht.
Ik vertelde daarna aan alle aanwezigen wat er zich
had afgespeeld tussen mij en een nazareno, die zich
Esteban noemde. Zij hingen aan mijn lippen, vooral
Juan.
Toen ik het briefje uit mijn zak haalde om het voor
te lezen werd er op de deur van de woning geklopt.
Juan ging opendoen. Een buurman kwam wat aspirine
lenen, want zijn vrouw had zware hoofdpijn. Ik las ver
volgens hét briefje voor, maar de slotzin hield ik voor
mijzelf.
Ik sloeg de waarschuwing, die erin vervat was, aller
minst in de wind en ik wilde het tweetal, op wie mijn
verdenking zich richtte, niet voortijdig inlichten. Ik wil
de al evenmin het wantrouwen, dat Zowel Alonso als
Charels Arbutnot ten opzichte van onze gastvrouw en
haar broer koesterde, onnodig vergroten. Toen Juan
zijn buurman van aspirine had voorzien en weer bin
nenkwam bracht Maria hem op de hoogte van wat de
onbekende Esteban mij had voorgesteld. Tegen mij zei
zij:
José, ie gaat toch niet alleen naar dat café waar
die man je wil ontmoeten?
Natuurlijk doe ik dat, Maria.
Dat doe je niet, PéPé!
Alonso kwam tussenbeide. Hij keek mij strak aan
en merkte op
Denk je soms dat ik je, nadat er drie aanslagen
op je gepleegd zijn, nog langer de held wil laten uit
hangen? Het. is een mooie rol natuurlijk maar ik voel
er niet meer voor. Ik ga met je mee naar „Carabella
del Christo".
Arbuthnot deed ook een duit in het zakje:
En als je er geen bezwaar tegen hebt, Moralès,
zou ik jullie graag vergezellen. Nu Engeland de Ver
enigde Staten eens een goede dienst kan bewijzen zal
ik de gelegenheid niet ongebruikt voorbij laten gaan.
Zij schaterden van het lachen en Maria bedankte
hen voor hun goede zorgen. Ik was nu eenmaal zo
onvoorzichtig, beweerde zij. Ikzelf was het met de gang
van zaken niet eens.
Ach, waarom zouden we er eigenlijk niet gezellig
met ons allen naar toe gaan? Denken jullie soms dat
Esteban zich vertoont als ik niet alleen ben?
Alonso haalde zijn schouders op.
Je kunt zeggen wat je wilt, Pépé. maar ik heb
van Ruth opdracht je ongeschonden in Washington af
te leveren en zoals je weet ben ik een gehoorzaam
echtgenoot.
Charley zei, om mij te kalmeren:
Wees nu redelijk, MoralèsWij trekken ons aan
het begin van {le Antonio Susillistraat terug en jij gaat
alleen die tent binnen. Wij blijven buiten wachten en
kunnen dan controleren of jij soms gevolgd wordt. Zo
ja. dan volgen wij je achtervolgers weer en dan zul
len wij wel -zien waar wij terecht komen.
Ik wist uit ervaring dat Alonso deugde voor derge
lijke karweitjes. Hij kon ongezien komen en gaan.
Wat Arbuthnot betreft: ik kon moeilijk aannemen dat
de Yard hem deze opdracht had gegeven omdat hij
een beginneling in het vak was. Wat moest ik anders
doen dan mij schikken in hun voorstel? Bovendien was
mijn zelfvertrouwen al zodanig geschokt dat ik de lei
ding niet eens meer op mij had durven nemen, laat
staan mij te verzetten tegen de leiding van een van
de anderen.
Om half twee verlieten wij het huis van Maria en
haar broer. Het viel mij op. dat de jongen mij voor
de allereerste keer niet verzocht mee te mogen gaan.
Begreep hijzelf dat hij tussen drie beroepsmensen niet
thuishoorde?
(Wordt vervolgd)
Parapsychologie door B. J. J. Visser.
Uitg. j. j. Romen en Zonen, Roermond-
Maaseik In de pennestrijd rondom de pa
ranormale verschijnselen mengt zich nu
ook een priester, pater B. J. J. Visser
M.S.C., die overigens geen onbekende
auteur op dit gebied meer kan heten. In
het Tijdschrift voor Parapsychologie, in
de Nieuwe Eeuw, in Glauben und Wissen
en andere periodieken zijn al vele bijdra
gen van zijn hand op dit terrein versche-
enen, waarvan vooral een artikel in Het
Schild (anno 3 955) waarin de schrijver
voor het „tranenwonder van Syracuse"
een mogelijke parapsychologische verkla
ring zocht aan te tonen, veel opspraak
verwekt heeft.
Pater Visser bevestigt in dit boek zijn
rotsvaste overtuiging, dat er aan het be
staan van paranormale waarnemingen niet
langer te twijfelen valt: „Het staat onom
stotelijk vast dat via een levensloos voor
werp, dat betast, bekeken, aangeraakt
wordt, bepaalde personen een indruk, een
waarneming kunnen krijgen, die veel meer
omvat dan alle zintuigen tezamen op nor
male wijze van dat ding kunnen verschaf
fen" (pag. 46,47). Voortbouwend op een
groot aantal onaantasbaar-geregistreerde
gevallen van paranormale verschijnselen,
ontwerpt de auteur dan in een boeiend be
toog een aantal hypothesen die ten dele
ook tegen de inzichten van prof. Tenhaeff,
hoogleraar in de parapsychologie in Ut
recht, indruisen: Zo menen wij met de
moderne onderzoekers op zuiver weten
schappelijke gronden de hypothese van
Tenhaeff, die in de paragnosie het kenver
mogen bij uitstek ziet van onze oudste
voorvaderen, en in die zin spreekt van
een regressie-verschijnsel bij de heden
daagse paragnosten, te moeten afwijzen.
Die (Tenhaeff's) theorie verklaart wel,
dat er „spökenkiekende" herders zijn,
maar geen lotgenoten daarvan in beroe
pen, die de uiterste aandacht en inspan
ning vorderen, als bijvoorbeeld piloten van
de luchtvaart."
Belangwekkend is het ook, te lezen hoe
de schrijver als priester en gelovig ka
tholiek tegenover de „wonderen" staat.
Hij verklaart (en toont aan) dat „niet al
les wat oppervlakkig als wonder zich
aandient in de Bijbel, ook als een histo
risch mirakel aangenomen moet worden"
en maakt aannemelijk, dat vele van der
gelijke wonderen waarschijnlijk langs pa
ranormale weg te verklaren vallen. Aan
de andere kant: „Voor de door de para
psychologie wetenschappelijk vastgestel
de feiten is de kerk niet bevreesd en be
hoeft zij nimmer bevreesd te zijn. Slechts
menselijke kortzichtigheid ten opzichte
van datgene wat de Katholieke kerk leert
kan hier botsingen vrezen", aldus pater
Visser, wiens belangwekkende boek overi
gens bij de lezer wel enig elementair in
zicht in de huidige strijd om de parapsy
chologische wetenschap vooronderstelt.
De minister van Cultuur en Opvoeding,
mr. I. C. Debrot, heeft in een gesprek
met de correspondent van het A.N.P. te
Willemstad op Curasao met grote waar
dering gesproken over hetgeen de Neder
landse televisie-deskundige, Eric de Vries,
heèft gedaan in de enkele weken, dat hij
als adviseur van de regering bemoeienis
heeft gehad met Telecuracao. Minister
Debrot deelde mede dat besloten is, een
kleine televisie- en radioraad voor de pro
gramma's in het leven te roepen, die zich
zal bezig houden met het culturele gedeel
te. Deze raad komt naast de reeds be
staande radio- en televisieraad die zich be
moeit met de technische aangelegenheden
en de politieke aspecten.
De regering van de Antillen heeft het
recht, ongelimiteerd tijd op te eisen voor
regeringsprogramma's en maakt van dit
recht gebruik door, om te beginnen, een
maal per week een programma onder de
titel „Het Koninkrijk in Woord en Beeld"
tezamen met de Nederlandse Televisie
Stichting en de Sticusa aan de kijkers op
Curacao te brengen. Dit programma
komt in nauwe samenwerking met de te
levisie-instanties in Nederland tot stand,
maar staat geheel onder de verantwoor
delijkheid van de Antilliaanse autoriteiten.
De bedoeling is, dat dit een geheel Neder
lands programma zal zijn dat Nederland
toont zoals het is zo deelde minister
Debrot mede.
Waarschijnlijk op 31 augustus zal dit
programma officieel beginnen met een uit
zending, die geheel op deze datum is af
gestemd. De heer De Vries heeft zijn me
dewerking toegezegd om te trachten, goe
de Nederlandse toneelstukken voor Telecu
racao beschikbaar te doen stellen. Er
zullen, in samenwerking met de wereldom
roep. groetenprogramma's worden ge
maakt van Antillianen die in Nederland
werken en studeren en het Nederlandse
nieuws zal ook zijn weg op het Curacaose
televisiescherm vinden.
Naast dit Nederlandse uurtje zal er elke
week een kwartier door de Antilliaanse re
gering worden gereserveerd onder de ti
tel Nos Terra" dat een geheel Antilliaans
karakter zal krijgen.
Er wordt thans overleg gepleegd om uit
Nederland een ervaren cameraman-regis
seur te doen overkomen, die als leermees
ter kan optreden voor de cameramensen
van Telecuracao.
Callas weer in „Scala". Maria Callas
zal het komende seizoen weer in de Scala
van Milaan optreden, aldus heeft de di
recteur van dit beroemde theater, Ghirio-
ghelli, na besprekingen met de zangers in
Athene meegedeeld. Maria Callas zal on
der andere stukken uit „Norma" van Bel
lini ,en „Ippolito" van Donizetti zingen.
Kust in de betekenis: oever en kust:
verkiezing zijn twee woorden die ety
mologisch niets met elkaar te maken
hebben. Het eerste is ontleend aan het
Oudfranse coste, Frans cóte, dat weer
uit het Latijn is overgenomen, in welke
taal costa betekent: rib, wand, zijde. De
u van kust is dus uit o ontstaan. Zo
vindt men ook naast elkaar: dof en
duf.
Kust in de betekenis verkiezing, wens,
hangt samen met het Latijnse werk
woord gustare: proeven en is natuurlijk
familie van ons werkwoord kiezen.
Kust is alleen over in de zegswijze: te
kust en te keur, die betekent: naar wens
en naar keuze, naar welgevallen, in
hiertoe zeker bijgedragen.
