Strijd tussen Tsjombe en Loemoemba
essentieel Afrikaans conflict
STRAUSS BIJ ADENAUER
OP HET MATJE GEROEPEN
KONGO: TRIBALISME TEGEN CENTRALISME
Beslissende vraag: wordt Kongo
gebalkaniseerd of tot nieuwe
nationale eenheid hersmeed?
De grens
^Praatótoel
Wereldnieuws J
Tsjombe's coalitie
ENGEL
DONDERDAG 25 AUGUSTUS 1960
3
&p de
(Van onze reisredacteur W. L. Brugsma)
LEOPOLDSTAD, augustus. Afrika's grootste legpuzzel heet Kongo, de
stukjes zijn 152 verschillende stammen, die 39 verschillende talen spreken. Maar
de man, die ze uiteindelijk in elkaar moet passen, Patrice Loemoemba, heeft
voorlopig de grootste moeite te voorkomen dat ze gelijk vlooien van de tafel
van zijn Kongolese eenheidsstaat springen. Katanga, het rijkste stuk, heeft dat
al gedaan en UNO-soldaten verhinderen Loemoemba om het met geweld terug
te halen. Gescheiden door een haag van blauwe helmen staren Loemoemba en
Moise Tsjombe elkaar nu aan en de wereld begint partij te kiezen. Op het stuk-
van de persoonlijke aantrekkelijkheid haalt Tsjombe, vooral in westelijke ogen,
een ruime puntenoverwinning: hij is een beleefde zwarte heer, die altijd lacht,
anti-communistisch is en bereid blijkt grote westelijke zakelijke belangen te
garanderen. Tegenover de wild doorslaande, onverkwikkelijke Loemoemba, voor
wie ook de redelijke Afrikanen-zich al beginnen te generen, rijst er van Tsjombe
een rozig beeld van een democratische held, die onvervaard de vrijheid van
„zijn" Katanga verdedigt tegen de „communistisch geïnspireerde, sinistere dic
tator Loemoemba". Als het maar zo eenvoudig wasMaar zo eenvoudig
liggen de zaken in Afrika helaas niet. Met westelijke ideologieën als criteria
bereikt men de kern van dit Afrikaanse probleem nooit. Het ligt op een heel
ander vlak, dat van het tribalisme, het Afrikaanse stamwezen, dat in de schoks
gewijze overgang naar de onafhankelijkheid in Afrika diepe crises veroorzaakt.
Het is de overal in Afrika opduikende hij hergroepeerde zijn Baloeba in een
tegenstelling tussen tribalisme en centra
lisme: wie moet er onafhankelijk worden,
de hechte organische eenheden van de
stammen, die echter in te kleine gebie
den wonen? Of de grote gebieden, de voor
malige min of meer willekeurig tot stand
gekomen brokken kolonie, waarin stam
men Wonen, die elkaar vreemd zijn en
tegengestelde belangen en sociale struc
tuur hebben (in Kongo leven de Bakongo
onder een matriarchaat, de Banggala on
der een patriarchaal stelsel)? Moet het
nieuwe Afrika gebalkaniseerd worden,
versplinterd in stammenstaatjes, of moe
ten de oude kolonieën tot nieuwe nationa
le eenheden hersmeed worden?
Die vraag stellen is haar beantwoorden.
De aangename heer Tsjombe, die overi
gens zijn Katanga even ondemdcratisch
regeert als Loemoemba zijn Kongo be
stiert, is een balkanistj de onaangename
Loemoemba heeft althans dit essentiële
Afrikaanse probleem beter begrepen. Dat
hij zijn in feite sterke kaart slecht begint
te spelen, door half-hysterisch doorslaan
de UNO en mede-Afrikanen, binnen en
buiten Kongo, tegen zich in het harnas
jaagt, is een andere zaak.
Die basis-tegenstelling tussen tribalisme
en centralisme wordt tx-ouwens niet alleen
daardoor gecompliceerd, er spelen nog an
dere factoren. Het eveneens typisch-Afri-
kaanse van de persoonlijke strijd om de
macht bijvoor-beeld, een tribaal trekje al
weer: de Afrikaanse gemeenschap zoekt
een sterke leider als zelfbeschex-ming in
primitieve en gevaarlijke levensomstandig
heden. Er zijn ook minder Afi'ikaanse com
plicaties: de vooi'malige kolonisator, die
zich altijd heeft beroepen op de eenheid
die hij smeedde, op de „Pax Belgica",
profiteert van de regionale en tribale con
flicten om zijn belangen le redden en kiest
daai-bij uiteraard partij voor de x-ijkste
provincie. Ziedaar, ruw geschetst, de ach-
tei'gronden van een Afrikaans conflict, als
dat tussen Loemoemba en Tsjombe. Hoe
liggen de krachtsverhoudingen in de Kon
golese praktijk? Tsjombe voor wiens kan
sen men drie weken geleden nog geen
dubbeltje hoefde te geven, heeft terrein
gewonnen. Loemoemba, die formeel het
grootste gelijk ter wereld had, heeft zijn
forceren van de Katangese kwestie zien
mislukken, omdat Hammarskjoeld conces
sies aan Tsjombe heeft gedaan. Mr. H.,
die aanvankelijk in feite onvoorwaardelij
ke capitulatie van Tsjombe eiste, werd ge
handicapt door het UNO-px'incipe „nooit
schieten". Nu heeft Tsjombe in feite een
politieke status quo onder UNO-bescher-
ming verworven. Hij wint daarmee tijd
voor een poging om alle andere centrifu
gale krachten in Kongo in een anti-Loe-
moemba coalitie te bundelen, die zou moe
ten streven naar een Kongolese confede
ratie.
Hoe sterk is die coalitie? Minder krach
tig in ieder geval dan. de juichende com-
muniqué's uit Elisabethville doen vermoe
den. Ten eerste is Tsjombe's interne po
sitie in Katanga niet onomstreden. Ix-onisch
genoeg treedt de tribalist Tsjombe in Ka-
tanga zélf als een soort centralist op
Tsjombe is lid van de koninklijke familie
van de Loenda, die met andex-e stammen
de Conakat vormt, een partij die voorna
melijk ten doel heeft de zelfbescherming
tegenover de numeriek minder talrijke,
maar sociaal-economisch veel verder ge-
evolueerde Baloeba, een ijverige migran-
tenstam, die door de Belgen als arbeiders
naar de provincies Kasai en Katanga zijn
gebracht. De Baloeba verdedigen in de
Baloebakat hun stambelangen door schuil
te zoeken bij Loemoemba een wederaan-
sluiting bij Kongo te eisen. Tsjombes Co
nakat versterkt zijn numerieke meex-der-
heid met politieke terreur om de Baloeba
in de Katangese afzondex-ing en daarmee
in een blijvende minderheidspositie te
dwingen. Dat tribale belangen over tribale
loyaliteit kunnen tx-iomferen, bewijst een
andei-e bondgenoot van Tsjombe, de Ba-
loeba-leider uit de Kasai, Albert Kalonji,
die de onafhankelijke mijnprovincie in
Zuid-Kasai proclameex-de.
De Baloeba in de Kasai zijn al sinds
lang in bloedige strijd met de oorspron
kelijke bewoners van die provincie, de
Loeloea, gewikkeld. Om zich aan die
nachtmerrie te onttrekken, zijn zij de af
gelopen weken naar het zuiden gemi
greerd. Kalonji, een ij del man en een
persoonlijke doodsvijand van Loemoemba,
met wie hij eens samen de nationale Kon
golese beweging stichtte, maar die hem
inmiddels voorbijstreefde, zag zijn kans:
stampi-ovincie (die rijke diamantmijnen
bezit) en sloot zich bij Tsjombe aan. Dat
zijn Baloeba-broeders uit Katanga moord
en bi-and schreeuwen, deert hem niet zo
lang hij Loemoemba maar voor de voe
ten kan lopen.
Men ziet tot welke bijzondere vex~wikke-
lingen het Afrikaanse tribalisme kan lei
den. De vraag of het in Kongo over het
centralisme kan triomferen, kan overi
gens alleen beantwoord worden door Kon
go's sterkste stam, de Bakongo, hecht ge
organiseerd in de Abako-partij, waax-van
de voorzitter Joseph Kasavoeboe tevens
president van Kongo is. Tsjombe heeft
doen voorkomen alsof Abako-leiders met
hem in Elizabethville onderhandelen. In
werkelijkheid zijn het tot nu toe slechts
een paar jongelieden van de Jabako, de
jeugdbeweging van de Abako, onder lei
ding van Gilbert Pongo, een jongeman,
wiens doen en laten eerder om een psy
chiatrisch advies dan om politiek com
mentaar vragen. De leiding van de Aba
ko houdt zich tot op heden (en dat kan
morgen veranderen) van separatistische
activiteit verre. Zij gelastte twee weken
geleden zonder enig morren een Abako-
congres af. Als de Abako, die het gebied
van Neder-Kongo, de helft van Leopold-
ville en daarmee Kongo's hoofdstad eri
toegang tot de zee beheerst, zich bij de
Tsjombe-coalitie aansluit, is Loemoemba
verloren. Zal hij het doen? De Abako zijn
snel geïntimideerd, de Abako-partij heeft
een bijzonder sterk gevoel voor hiërarchie
ke orde. Tot op heden was de Abako-lei-
ding niet bex-eid om Loemoemba's intimi
datie en zijn pogingen om een pex-soonlij-
ke en unitaristische dictatuur in te stel
len, met een breuk te beantwoorden. De
Abako wenst langs legale en democrati
sche weg te blijven ijveren voor grote
provinciale autonomie. Hoe groot haar ge
duld zal zijn, is een open vraag.
Zo liggen de kaarten en Loemoemba
zal snel moeten beslissen. Een Kongo
lese confederatie zou een ramp zijndie
economische chaos in de arme provin
cies, eindclijke strijd tussen de stam-
staatjes en buitenlands vissen in troebel
water zou meebrengen, Maar als Loe
moemba, zich sterk wanend met de
steun van de gewapende macht, het
keurslijf van het centralisme te sterk aan
trekt, zal het ook barsten, De wijze op
lossing ligt in het midden, de president
van de senaat, Joseph Ileo, heeft haar
aangeduid: „hergroepering van de el
kaar vijandig gezinde stammen, die nu
Anti-tribalisme is ook liet thema van
Sékou Touré: een Guinese adviseur
spreekt Kongolezen op straat toe:
„moderniseer Afrika, maak een eind
aan de stamtwisten, streef naar een
verenigd zwart continent"
gedwongen samenleven, in nieuwe pro
vincies. Grote autonomie voor dit groter
aantal provincies binnen de Kongolese
republiek in de definitieve grondwet".
Om dit Afrikaanse probleem in die
zin op te lossen, zal Afrikaanse bemidde
ling en niet westelijke of oostelijke be
moeienis nodig zijn, N'kroemahs aanbod
tot bemiddeling kan een eerste stap zijn.
„Laten wij het staatshoofd en de pre
mier steunen", zeggen de spandoeken
in een demonstratie van de „Afrikaan
se volksjeugd", de juniores van de
socialistische volkspartij,Kongo's enige
partij op politiek-ideologische grond
slag. Het was een demonstratie tegen
het tribalisme van dertig manifestan
ten, beschermd door zestig politie
mannen.
(Van onze correspondent)
BONN De 44-jarige Westduitse minis
ter van Defensie Frans Josef Strauss is
door de 40 jaar oudere bondskanselier
Adenauer op het matje geroepen. Men
neemt aan dat de kanselier verstoord is
over de xiitgebreide critiek in binnen- en
buitenland op het memorandum dat ze-
van generaals van de zogenaamde Füh-
rungstab van het Westduitse leger dezer
dagen hebben gepubliceerd. Adenauer
heeft Strauss verzocht morgen zijn vakan
tie te onderbreken en direkt naar Bonn
te komen, opdat de kanselier nog voor
zijn zaterdag beginnende vakantie van ge
dachten kan wisselen met de minister.
Het dezer dagen gepubliceerde memo
randum der generaals stelde een drietal
eisen aan de Westduitse defensie, waar
van de inwilliging volgens de militairen
strikt noodzakelijk was voor een efficiënte
vei'dediging van het westen: algemene
dienstplicht, het lidmaatschap van de
NAVO en de atoombewapening. Gister
middag trachtte de Westduitse regerings
perschef Von Eckardt op een persconfe
rentie te Bonn meer dan 70 journalisten
tevergeefs duidelijk te maken dat het niets
bijzonders is als generaals zich op deze
wijze tot het grote publiek wenden en
voorts het wooi'd „eisen" (in het Duits
Forderungen) volkomen verkeerd wordt
;op(gevat Mocht men Von Eckardt geloven
dan is dit „een begrip in de NAVO" waar
immers ook steeds gesproken wordt over
„military requirements", op z'n Duits
„Ei'fordernisse" of wel wat vereist is.
Deze filologische grapjes sneden geen
hout: zij toonden eei-der aan hoe de re
gering Adenauer in haar maag zit met
het memorandum der generaals.
De verantwoordelijke man
Duidelijk is nu geworden dat het mi
nisterie van Defensie, Strauss, zelf is
geweest die het initiatief heeft genomen.
Hij zou de generaals hebben opgewekt het
memorandum te schrijven inclusief het
bijzonder ongelukkige woord „Forderun
gen". De S.P.D. zegt zelf: „De persafde
ling van het ministerie van Strauss schreef
de tekst en de generaals tekenden". Maar
het is zonneklaar geworden dat dit, als
mede het feit dat de eisen der generaals
volkomen gedekt worden door de beslis
singen die de regering en parlement in
zake de verdediging hebben genomen bij
de beoordeling van het geheel, helemaal
niet meer belangrijk zijn. Evenmin is be
langrijk dat het geschrift der generaals
eigenlijk bestemd was voor officieren om
verder uit te dragen aan de troep.
De kern van de kwestie is nu dat Strauss
zijn generaals toestand zich op onhandige
en overbodige wijze met de politiek te
bemoeien. Want de generaals wendden
zich niet slechts tot de gi-oep van officieren,
zij richtten hun memorandum tot het grote
publiek. Een publiek waarin een grote
partij, de S.P.D.vertegenwoordigd is,
die gekant is tegen de atoombewapening.
Omdat Strauss aan dit alles zijn goedkeu
ring (of meer!) heeft gegeven, staat
juist hij thans bloot aan een scherpe cri
tiek ook van partijgenoten, ja zelfs van
zijn regeringschef! Hier is een taktische
politieke fout gemaakt, die vooral in het
buitenland aan de kaak wordt gesteld.
Niets duidt er voorts op dat de zeven
genex-aals echt uit de band zijn gespron
gen. De Bundeswehr is niet te vergelij
ken met de Reichswehr die openlijk en
wel tussen 1920 en 1933 gekant was te
gen de democratische republiek van Wei-
mar en die verlangde naar de monarchie
De Bundeswehr generaals kunnen op de
politiek geen grote druk uitoefenen, zij zijn
uitvoerders van bevelen van de politicus
een minister, en staan onder scherpe Con-
trole. Een man, als de zeer krachtige en
zich van zijn "macht zëéï' bewuste Straüss
zal het eenvoudigweg niet toestaan dat
met hem een loopje wordt genomen. Hij
benutte eerder zijn generaals door hen een
memorandum te laten fabriceren dat in
het publiek kwam en ten doel lijkt te
hebben zo hoort men te Bonn zeggen, om
de voor een nieuw buitenlands politiek ge
zicht vechtende S.P.D. te tx*effen of te ver
lokken tot 'n breuk met de generaals
en dat houdt een principiële fout in: de
minister betrok zijn generaals in de poli
tieke strijd tussen zijn partij en de oppo
sitie. De van hun minister afhankelijke
generaals, van wie er vex-scheidene tegen
het memorandum zouden zijn, moesten
voor het karretje van hun minister dra
ven. En daarvoor moet Strauss morgen
bij Adenauer „op het matje komen", zo
zegt men te Bonn.
Ofschoon moderne fabri
cage- en verkoopmethoden de
mens steeds meer noodzaken
tot het aanvaarden van een
bepaald patroon bij het samen
stellen van zijn woonomgeving
en garderobe, zijn en blijven er
toch nog steeds begenadigden
die erin slagen hun karakteris
tiek tot uiting te brengen in
hun interieur en kleding.
Mensen, wier huiskamer en
kleren een hei'kenning van
hun persoonlijkheid vormen.
De ooi-spronkelijkheid van
karakter en pei'soonlijkheid
handhaaft zich dus temidden
van een opdringerige stan
daardisatie en wel door een
zorgvuldige, weloverwogen en
originele keuze uit en combi
natie van dingen die voor
iedereen te koop zijn.
Iets dergelijks moet, dunkt
mij, het geval zijn ten aanzien
van levensbeschouwingen. Er
zijn ideologieën kant en klaar
voor iedereen, die erom ver
legen zit en men kan omtrent
de mondige leeftijd het stalen-
boek thuiskrijgen om een
keuze te doen. Wanneer men
er een kiest, aanvaardt men
een levenshouding op gezag
van de propagandisten daar
van, die haar in een reeks van
nauwkeux-ig omschreven ar
tikelen, paragrafen, geboden
en vei-boden pasklaar op pa
pier kunnen leveren.
Op die wijze krijgen de
onderscheidene ideologieën een
massa van volgelingen, die het
i'oerend en gehoorzaam eens
zijn over principes en dogma's.
Ter vergelijking zou men kun
nen betogen, dat die volge
lingen het geestelijke uniform
aantrekken en de woonkamers
van hun gedachtenwereld op
volkomen gelijke wijze meubi
leren. Zij offeren hun indivi
dualiteit zo zij die bezeten
hebben en hun karakteris
tieke denkwijze zo zij ooit
karakteristiek hebben gedacht
op het altaar van de massa
beweging en scharen zich ge
willig onder de vlag van de
geestelijke standaardisatie.
Doch sommigen weigeren
dat. Sommigen blijven zichzelf,
dwars door de stormwinden
der massa-ideologieën heen,
en kiezen uit alle geijkte ge
dachten en ideeën datgene,
waarmee zij hun persoonlijk
heid kunnen opvoeden tot
onderscheidingsvermogen en
oordeelkundigheid.
Tot op zekere hoogte echter
eerbiedigen de meeste massa
bewegingen de onuitroeibare
neiging der mensen tot zelf
standig denken en oor-deel. Zij
bepalen zich tot algemene be
ginselen en houden zich verre
van datgene, wat onafscheide
lijk aan de menselijke per
soonlijkheid verbonden is. Er
zijn essentiële dingen in het
leven, die elementen van
menszijn vormen die alle
mensen onzichtbaar verbinden
en teruggevonden worden in
de analyse van elke persoon
lijkheid, van welk ras, over
tuiging of religie zij ook wezen
moge.
De levensbeschouwing ech
ter die ook déze dingen tracht
de annexeren en om te vor
men, raakt aan het eenvoudige
oerwezen van de mens en
maakt zich schuldig aan po
gingen tot de ergste vorm van
tirannie, welke men zich
denken kan.
Welke levensbeschouwing
iets dergelijks onderneemt,
kan men leren uit een interes
sant betoog in het tijdschrift
„Chinese Jeugd", dat geschre
ven werd onder verantwoorde-
lijkheid van de „Rode Vlag-
groep voor litteratuur en
kunst" van de universiteit te
Peking. In deze beschouwing
wordt betoogd, dat er funda
menteel geen enkele mogelijk
heid is van gemeenschappe
lijkheid der sentimenten tus
sen de individuen van ver
schillende maatschappelijke
klasse.
„Moederliefde, kinderliefde,
vaderliefde, vriendschap,
doodsangst, levensvreugde,
heimwee alle zielsvex-voe-
ringen, alle sentimenten, alle
impressies en uitingen van het
gevoelsleven, alle gemoedsbe
wegingen stammen uit de ver
giftigde atmosfeer der klasse
maatschappij en zij hebben
alle het egoïsme en de heb
zucht tot basis". En de conclu
sie is: „De proletarische revo
lutie heeft daax-voor in de
plaats het eenvoudige, uitslui
tende levensdoel gesteld van
te werken aan het collectivis
me en de gx-ondvesting van het
communisme, in welke doel
stelling de mens zijn enige en
grote vreugde vindt".
Amen.
Dit gaat te ver. Dit gaat
zelfs te ver voor degenen, die
in China alle x-eden hebben om
de eertijdse klasse-maatschap
pij van Tsjang Kai Tsjek te
haten en zich te verheugen
over de sociale hervormingen,
die het communisme heeft in
gevoerd. Dit gaat zelfs te ver
voor hen, die zich vermeien
in het toekomstbeeld van een
klasseloze samenleving, waar
in iedereen de kans en het
recht op een redelijk bestaan
zal hebben verkregen.
En mij dunkt dat het zelfs
te ver gaat voor de meest
fanatieke Marxist, die de so
ciale gerechtigheid te vuur en
te zwaard wil vestigen en met
de knoet wenst te regeren om
de mensheid te leren dat hij
het bij het rechte eind heeft.
Want er is één factox-, die in
geen enkel politiek of sociaal
keurslijf en onder geen enkele
vorm van dwang of terreur
zijn onraakbaarheid en vol
komenheid verliest: dat is de
innerlijke mens, ongrijpbaar
voor wetten en slagen, vrij van
materiële levensvoorwaarden
en onafhankelijk van al het
uiterlijke.
De grootste tix-annen en dic
tatoren ter wereld hebben hun
liefdeleven gehad, hun tedere
plekken voor kinderen of
oudex-s, hun wanhoop, hun
angst, hun vreugden, hun kin
derlijke dromen en hun naïeve
verlangens. Laat duizenden ge-
uniformden op stx-akke maat
achter vlaggen marchex-en en
eenstemmig hun politieke ge
loei laten horen wees er
zeker van dat onder elk van
die uniformen een heksenketel
van aandoeningen schuilgaat,
die niet in de partijvoorschrif
ten staan. De stramme gezich
ten verraden slechts onvoor
waardelijke onderdanigheid,
doch in de zielen leeft de
liefde voor iemand, het ver
langen naar iets, de vrees voor
wat-dan-ook, de onuitgespro
ken en geheime beroering van
de aparte mens in zijn een
zaamheid des lichaams. Is niet
in ieder lijf, geüniformd of
niet, een ooi-spronkelijk en vrij
wezen opgesloten, dat niemand
kent en door niemand wordt
gekend in zijn diepste oor-
spronkelijkheid?
De jeugd van China, die zal
moeten leven zonder lief te
hebben, zonder de dood te
vrezen, zonder de vrijheid te
verlangen zonder ideaal be
halve dat zinloze werk voor de
versmelting van mensen tot
brokken gx-aniet: die jeugd van
China is niet andex-s dan alle
Chinese generaties van eeuwen
en eeuwen, die in haar ver
borgen zijn. De tijdeloze wijs
heden van Confusius, de weel
derige levensvreugden der
theehuizen en mandarijnen, de
super-individualiteit der Chi
nese filosofen dat alles
marcheert mee onder het
grauwe uniform in de straten
van het hedendaagse Peking.
Nog zelden heeft een ideo
logie zichzelf zo onmiskenbaar
gekwalificeerd als onbruik
baar en onaanvaardbaar voor
een volk, als deze prolétai'ische
duivelswaanzin voor de Chi
nezen.
Dat is het noodlot van een
levensbeschouwing, die niet de
grens onderkent waarvoor alle
levensbeschouwingen der men
selijke historie altijd halt heb
ben moeten houden of halt
zullen moeten houden: de
grens van het ondeelbare,
elementaire menselijke wezen,
waar geen scherfje afkan zon
der dat het menszijn ophoudt
te bestaan.
Wat een lichtend voorbeeld
voor alle andere levensbe
schouwingen, die gevaar lopen
zich te gaan afvragen of zij
ook niet een stapje verder
dienen te gaan om de strijd te
kunnen volhouden.
En wat een tot optimisme
stemmende gedachte, dat er
ergens een muur is opgetrok
ken tussen de wereld en de
mens, waarachter de veilig
heid van eigen leven be
schermd ligt tegen alle
dreigingen van het
eenvoudige, ondeel
bare Ik.
be-
Kom ook plezier maken!
Meisjes!
Weten jullie dat er geen knussere zaal
tjes bestaan dan de onzeDat we de hele
dag sjokola, thee, koffie en sap schenken
en dat er overal muziek klinkt en alles
dus wipt en springt van vrolijkheid?
Weten jullie dat er bij ons overal mani
cures en schoonheidsspecialisten rondlo
pen om jullie nog mooier te maken dan
Froesbroes en BB in elkaar gerold?
Weten jullie dat zelfs onze machines
roze strikken dragen en verguld zijn?
Maar jullie moet niet bang
z ij n voor die machines want
die zijn er voor jullie gemak. Ze
zorgen ervoor dat jullie nog véééél meer
plezier hebt en zij doen a l het werk voor
jullie.
Zorg dus dat jullie bij ons komt!
Meisjes!
Weet jullie dat ik de allernieuwste olie-
stook heb? Dat ik voor jullie een TV, een
radio, een platenspeler en stapels fijne
platen heb klaarstaan in dat schattige
flatje op de eerste verdieping, het flatje
dat voor jullie bestemd is?
Weet je dat je iedere dag verrukkelijk
eten krijgt en dat in je flatje nergens een
stofje ligt?
Want.en nu komt het, mevrouw is
er voor het ruwe werk. Zorg dus dat je
bij mij in de huishouding komt en breng
gerust je moeder mee om je flatje te in
specteren.
Jongens
Zoek jxdlie xnanlijke verstrooiing in een
stoere omgeving?
Dragen jullie graag goede en elegante
kleding?
Roken jullie graag dure merkjes? Doen
jullie graag aan sport in moderne lokalen
of kijken jxdlie er liever naar vanuit een
bijzonder comfortabele fauteuil?
Kom dan bij ons!
We bezorgen je met veel geld toe een
prachtbaan en we regelen je vakantie zó,
dat je fijn overal naar toe kunt. Zorg dus
dat je bij óns komt, want je hebt het ner
gens fijner!
En het werk?
O, maar daar hoef je je helemaal niet
bezorgd over te maken! Dat wordt alle
maal heel prettig geregeld. We zorgen er
voor dat je er zo weinig mogelijk last van
hebt. Met een uurtje zo nu en dan is het
bekeken. En als je geen zin hebt dan hoef
je niet eens!
Sporry
Advertentie
Grote Hontstraat 181
Haarlem - Tel. 14444
Kennismaking. Op verzoek van senator
John Kennedy onderneemt Averell Har-
riman, voormalig gouverneur van de
staat New York, ex-ambassadeur van
de V.S. in Moskou, een reis naar West-
Afi-ika. Te Parijs heeft hij woensdag
verklaard, dat de ontwikkeling van Afri
ka van het allergrootste belang is voor
Amerika en de vrije wereld. „Kroesjt-
sjev probeert de koude oorlog te doen
binnendringen in Afrika. De vrije we
reld moet voorkomen dat deze opzet
slaagt", aldus Hamman.
Dankbaar. De welgestelde Australische
zakenman Louis Roet, die 25 jaar ge
leden uit Nederland is geëmigreerd,
heeft het Alfred-ziekenhuis te Melbour
ne een bedrag van 500.000 Australische
ponden geschonken voor de oprichting
van een neurologisch instituut. Roet
heeft zich bij deze schenking laten lei
den door zijn dankbagrheid voor een
operatie, die hij twee jaar geleden in
het Alfred-ziekenhuis onderging ter
verwijdering van een hersentumor.
Pelgrims. Vliegtuigen van de R.A.F. zul
len vandaag pogen ruim honderd Isla
mieten uit Nigeria, die in de Lybische
woestijn gestrand zijn, naar Kano (Ni
geria) over te brengen. De pelgrims
zijn twee jaar geleden begonnen aan
hun tocht naar Mekka. Enkele dagen
geleden is ontdekt dat zij zonder voed
sel in de Lybische woestijn kampeer
den. De Engelse luchtmacht werd ge
alarmeerd, spoorde de groep op en zal
hen nu in etappes terugbrengen.
Doden. De stoffelijke resten van 54 mili
tairen die tijdens de onlusten in Kongo
om het leven zijn gekomen, zijn woens
dag aan boord van de „Baudouinville"
in de haven van Antwerpen gearri-
veei-d. Van hen hebben 41 het leven
verloren bij het vliegtuigongeluk, dat
op 19 juli in Kongo plaats had.
Onrendabel. Het bestuur van het Engels
verbond van vakverenigingen (General
Council of the T.U.C.) heeft woensdag
met 24 stemmen voor en slechts 3 tegen
besloten dat de „Daily Herald" niet lan
ger gebonden behoeft te zijn aan zijn be
lofte het beleid van het verbond te steu
nen. De directie van de uitgeverij van
het blad stelt, dat op de exploitatie van
het dagblad een jaarlijks verlies van
meer dan 2,5 miljoen gulden wordt ge
leden, uitsluitend omdat de krant 't be
leid van Labour onder alle omstandig
heden moet steunen.
Zes seconden. De Amerikaanse marine
heeft weer een Polarisraket gelanceerd
van 'n onder water liggende onderzeeër
Het bijzondere van deze proef was, dat
men de raketmotor ï'eeds startte tex-wijl
het projectiel nog onder water was. Men
wilde het effect nagaan, dat dit op de
onderzeeër zou maken, aldus 'n woox-d-
voerder van de marine. De raket was
voorzien van een geringe voorraad
brandstof, zodat de vlucht slechts zes
seconden duurde. Men achtte de proef
„bijzonder geslaagd".
Burgercommissie. Het Amerikaanse con
gres heeft gisteren zijn goedkeuring ge
hecht aan de instelling van een burger
commissie, die tot taak zal kx-ijgen een
grotere samenwei'king met de NAVO-
landen te bewerkstelligen. In deze com
missie zullen twintig vooraanstaande
burgers zitting hebben, die tot 31 ja
nuari 1962 als lid zullen fungeren. Zij
zullen geen salaris ontvangen voor hun
diensten, wel een onkostenvergoeding.
