„Glapiont u ook?" vragen Audiberti
en Rotterdams Toneel
PARIJSE MODE VOOR HERFST EN WINTER
Breuk in Mali-federatie brengt
Franse gemeenschap in gevaar
ONDERZOEK NAAR DIEFSTAL
SCHILDERIJEN IS AFGESLOTEN
Vicki Baum
overleden
BURGEMEESTER BRANDT BEGINT
ZIJN VERKIEZINGSCAMPAGNE
Koloniale oorlog in Algerije houdt
Afrikaans wantrouwen in stand
Inbraak in scene gezet
4
Verwoerd wil verbreiding
van zijn christendom
Arthur Kutscher
maandag overleden
Geen overlevenden van
het vliegongeluk bij Dakar
Kerkelijk Nieuws
DINSDAG 30 AUGUSTUS 1960
De wereldbekende schrijfster Vicki
Baum, die ruim vijfentwintig romans,
waaronder het later verfilmde „Men-
schen im Hotel" op haar naam heeft
staan, is maandagavond na een korte
ziekte op 72-jarige leeftijd in een zieken
huis in Hollywood overleden. Zij werd
in Wenen geboren, kreeg een opleiding
aan het Weens conservatorium en trad
in het huwelijk met Richard Lert, die
thans dirigent is van het Symfonie-orkest
van Pasadena. In 1931 ging zij naar
Californië, waar zij onder meer film
scenario's en toneelstukken schreef.
Zij werd zondag in het ziekenhuis op
genomen. De doodsoorzaak is niet bekend.
In 1909 publiceerde zij haar eerste ver
haal, in 1914 haar eerste roman. Was „Men
sen in het hotel" het bekendste boek uit
haar Weense tijd, „Hotel Berlijn", geschre
ven in 1943, is het bekendste boek uit haar
Amerikaanse tijd.
Na de laatste wereldoorlog Verschenen
de romans „Hier stand ein Hotel" en
„Schicksalsflug". Verscheidene van haar
werken werden verfilmd. Vertalingen ver
schenen in meer dan twaalf talen.
Toen Hitler in 1933 de macht overnam
verbleef zij reeds in het buitenland. Zij
keerde niet terug, koos Californië als woon
plaats en liet zich tot Amerikaanse natura
liseren. v
Jacques Audiberti, geboren in 1899, heeft
in het Franse (en men kan dus wel zeg
gen: het Westeuropese) theaterleven een
belangrijke rol gespeeld als gangmaker
van de avantgarde van na de tweede we
reldoorlog. Vooral lonesco zou zijn verme
tele acrobatie met de logica als voorbeeld
hebben genomen. Tot dusver hebben zijn
eigenaardige stukken waarvan „Quoat-
Quoat" en „Le mal court" de bekendste
zijn geen opvoeringen door Nederland
se beroepsgezelschappen gehad. Sinds het
einde van de vorige week. is daar veran
dering in gekomen: het Rotterdams To
neel speelt nu „l'Effet Glapion" onder re
gie van Georges Vitaly, die het vorige sei
zoen daarvan reeds de mise-en-scène in
het Theatre La Bruyère had geregeld. In
één opzicht evenaart men in ieder geval
het Parijse origineel, namelijk wat de le
lijkheid van de titel betreft: „Glapiont u
ook?" heet dit zonderlinge blijspel in de
overigens bijzonder snedige vertaling van
Remco Campert.
De correspondent van dit blad in Frank
rijk heeft de lezers kort na de wereldpre
mière reeds uitvoerig ingelicht over de zo
genaamde reactie van Glapion, een pseu-
do-wetenschappelijke „vondst" van de
schrijver om meer bewegingsvrijheid en
speelruimte voor fantasie te verkrijgen,
dan naar zijn mening het conventionele to
neel veroorlooft. Stoutmoedig en geniaal
(volgens Vitaly in zijn inleiding) heeft
Audiberti in erkende navolging van Piran
dello zijn werkhypothese als filosofische
wet aan de orde gesteld: „Het leven be
staat uit illusies. Bepaalde illusies worden
verwezenlijkt Het zijn deze welke de wer
kelijkheid vormen". Het beginsel van deze
komedie is nu, dat de realiteit vaak niet
anders is dan „het geconcretiseerde onder
deel van de droom". Een variant: pas in
verandering en gedaantewisseling herkent
men menigmaal het wezenlijke. Audiberti
spreekt van „een stelsel van retrospectief
voortgezette onderstellingen". Voor zover
dit iets betekent, zal het wel het volgende
zijn: men vult voortdurend zijn ervaring
aan met associatieve elementen van wat
had kunnen gebeuren als de dingen an
ders waren gelopen.
Zij krijgen wij hier te maken met de
vrijwel ongecensureerde dagdromen van
(Van onze correspondent)
PARIJS Ook voor Frankrijk is de zo
mer dit jaar geen komkommertijd ge
weest. Beslissende gebeurtenissen hebben
zich afgespeeld. In de verhoudingen tussen
Europa en Afrika heeft, in voormalig Bel
gisch Congo, in Algerije, in Senegal en
Soedan (die sinds vier maanden de Mali-
federatie vormden) de pntwikkeling zich
plotseling dermate versneld, dat men de
indruk krijgt dat in enkele weken de toe
komst een radicaal andere aanblik heeft
gekregen. Geen geruststellende aanblik.
Het valt lastig te ontkennen dat de blanke
posities in het zwarte werelddeel bij de
dag verder zijn afgebrokkeld en wankeler
zijn geworden. Wat zal er van die posities
resten over een jaar? Of moeten we in
maanden en weken rekenen? En zal de
Frans-Afrikaanse gemeenschap, waarin
het vroegere koloniale rijk werd opgelost
en die nog geen drie maanden geleden
moest worden gecorrigeerd in (nóg) libe
raler geest, in staat en geëigend zijn nog
enige politieke, economische of culturele
band met Parijs te garanderen?
Dat zijn zo enkele vragen, die bij deze
rentree het politieke klimaat in Frankrijk
bepalen en waarmee ook het ganse restau-
ratiestreven van generaal De Gaulle staat
of valt. Sinds de laatste wereldoorlog heeft
Frankrijk zich in Indo-China, in Tunesië
en laatstelijk in Algerije ten koste van
bloed, geld en tranen uitgeput om zijn ko
loniale bezittingen of privileges te behou
den en het succes is niet overtuigend ge
weest. Met betrekking tot de landen in
Centraal en West-Afrika werd sedert 1956
al een andere weg ingeslagen door middel
van de kaderwet van de regering-Mollet
die de mogelijkheid opende van een snel
le emancipatie. Ofschoon generaal De
Gaulle deze progressieve erfenis van de
vierde republiek met instemming over
nam, bleek toch al spoedig, dat de ge
meenschap, welke in de nieuwe grondwet
de plaats innam van de vroegere Franse
Unie binnen anderhalf jaar niet meer vol
deed aan de ambities der Afrikaanse lei
ders. Enkele maanden geleden nog
moest daarom de grondwet speciaal
worden herzien opdat de gemeen
schap ook een onderdak zou kunnen bie
den aan Afrikaanse landen, die een com
plete onafhankelijkheid begeerden omdat
ze het keurslijf van de binnenlandse auto
nomie al te nauw hadden bevonden. Nu
schijnt er alweer een nieuwe mijlpaal te
zijn bereikt. Wanneer de tekenen niet be
driegen zal de breuk in de Mali-federatie
binnen afzienbare tijd gevolgd worden
door de uittocht van de Soudan uit de ge
meenschap. Soudan's premier Modibo Kei-
ta die De Gaulle's invitatie om naar Pa
rijs te komen heeft afgeslagen, werpt mo
menteel in verschillende richtingen hen
gels uit om een nieuwe alliantie te sluiten
(met Guinea of de Ivoorkust) teneinde het
geografische isolement van zijn land, dat
geen enkele haven of zelfs kuststreek be
zit, te doorbreken. Een federatie met de
Ivoorkust zou ook dat land buiten de ge
meenschap dreigen te brengen.
In deze ontwikkeling spelen uiteraard
vele factoren een rol. De gi'enzen der Afri
kaanse landen worden minder door geo
grafische gegevens (rivieren, bergen, vlak
ten) bepaald dan door de toevallige om
standigheden waaronder de Europese ko
lonisten zich indertijd meester maakten
van een gebied. Verschillende landen, als
Soudan, zijn daarom eenvoudig niet le
vensvatbaar en genoodzaakt intieme aan
sluiting bij buren te zoeken. Dat grotere
verband bedoelde De Gaulle de voormali
ge koloniën van Frankrijk nu juist in de
vorm van de gemeenschap te garanderen.
Maar dat gezonde streven wordt door ver
scheidene negatieve factoren doorkruist.
Het drama van Kongo heeft de haat te
gen de blanken ook in de voormalige
Franse koloniën aangewakkerd. De poli
tieke ambities van nationale of regionale
leiders, die hun macht over grotere gebie
den, zo niet gans Afrika, uit willen brei
den. vromen 'n twee.de obstakel voor een
gezonde groei van de gemeenschap. En in
de derde plaats is er dan-alweer-het Al
gerijnse probleem.
Zolang in Algerije het vuren tussen
Fransen en Algerijnen niet wordt ge
staakt, zal elders in Afrika het vertrouwen
in de oprechtheid van Frankrijks bedoe
lingen altijd gereserveerd en bezwangerd
met achterdocht moeten blijven. En in
een werelddeel waar negentig percent van
de bevolking nog uit analfabeten bestaat,
zal voor demagogen of politieke scherp
slijpers de verleiding nog groter zijn het
Franse kolonialisme dat zich in Algerije
immers nu zo openlijk manifesteert, voor
alle tegenslagen, tekorten en eigen fouten
verantwoordelijk te stellen.
Zal generaal De Gaulle al die ontbin
dende en centrifugale krachten nog weten
te bedwingen? In elk geval is hij in de
wedstrijd tegen de klok door de sneltrein-
evolutie in Afrika al een gevaarlijk stuk
achterop geraakt. De Algerijnse nationa
listen hebben na de mislukte onderhande
lingen in Melun de hoop publiekelijk op
gegeven om in een dialoog met Frankrijk
een einde aan de oorlog te kunnen maken.
Ook het F.L.N. heeft zijn kaart nu op een
interventie van de U.N.O. gezet.
En hoe snel Afrika in de richting van
zijn totale onafhankelijkheid koerst, kan
tenslotte uit een paar cijfers blijken. Aan
het einde van de laatste wereldoorlog tel
de het Afrikaanse continent nog maar drie
althans officieel onafhankelijke lan
den: Liberia, Egypte en Ethiopië. Van de
tweehonderd en dertig miljoen Afrikanen
hadden zich vorig jaar al vijf en zeventig
miljoen van de blanke hegemonie bevrijd.
Momenteel is dit cijfer al weer ruim ver
dubbeld tot honderd en zestig miljoen
en vóór het einde van dit jaar zullen
het er naar alle waarschijnlijkheid wel
tweehonderd miljoen zijn geworden. En
het gevaar dat Afrika, met zijn zevenhon
derd verschillende rassen, die samen een
duizendtal talen en dialecten spréken, de
weg naar de balkanisatie in plaats van
de federatie zal vervolgen, stijgt, naar
mate dat emancipatietempo nog zal wor
den opgevoerd.
BLOEMFONTEIN (UPI) Premier Hen
drik F. Verwoerd van Zuid-Afrika heeft
gisteravond tijdens 'n bijeenkomst van zijn
nationalistische partij verklaard, dat de
rechten en het voortbestaan van de blan
ken in Zuid-Afrika zullen worden verze
kerd. „Wij hebben altijd geloofd, dat wij
hier geplaatst zijn met een doel, en dat
doel is niet dat van eigenbaat, maar de
verbi-eiding van het christendom in Afx-i-
ka", zo vei-klaarde hij.
De bijeenkomst werd bijgewoond door
ruim 7000 aanhangers van de partij, en
volgens waarnemers, was het de grootste
opkomst van blanken op een politieke bij
eenkomst, ooit in Zuid-Afrika gehouden.
De bijeenkomst was ter gelegenheid van de
opening van het jaai-congres van de partij.
De nationalisten die zich een uur voor
Verwoei-ds aankomst, reeds hadden verza
meld, zongen volksliederen om de tijd te
bekorten. Toen de^( premier arriveerde,
zwaar bewaakt door mannen van de vei
ligheidsdienst, werd hij enthousiast toege
juicht.
In zijn rede zei Verwoerd dat rechtvaar
digheid voor alle personen in Zuid-Afrika
„slechts bereikt zal kunnen worden door
afzonderlijke ontwikkeling".
„België gaf toe", zei hij, „moeten wij
toegeven? Wij moeten ons geduld met de
wereld niet verliezen. Wij hebben een ster
ke zaak en het recht zal uiteindelijk zijn
loop hebben".
een jonge vrouw, die alleen thuis is. Het
kleinste voorval (de stem van een voor
bijganger, het gei'inkel van de bel, een
kort bezoek van een toevallig iemand)
wekt in haar een „zinsbegoochelende en
carnavaleske massa grillige verlangens
en gedachten". Ik deel dit alles mee met
gebruikmaking van woorden van de schrij
ver, die voortdui-end bezig blijft met toe
lichtende verklaxingen van wat in wezen
bepaald niets nieuws is. Deze uitleg bij
het inti'appen van open deuren ten behoe
ve van gesplitste pei'soonlijkheden naar
verti-ekken met dubbele bodems werkt
overbodig vermoeiend in een spel dat toch
al in hoofdzaak uit soms wel goed gek
gegoochel met woorden bestaat. Hoe dan
ook, de vrouwelijke hoofdpex-soon beleeft
opnieuw een zondag van een jaar geleden,
die eindigde met het huwelijksaanzoek
van de medicus, wiens assistente zij was.
In de verwarring der herinnering mengt
zich het beeld van hem, zoals zij hem in
tussen heeft leren zien. Daax-bij is haar
lichtvaai-dige fantasie nogal eenzijdig ge
voed met hartverheffende en geestverrij-
kende stof uit sensatiekranten en populai
re damesbladen, zodat de komst van een
aftandse patiënte al voldoende kan zijn om
haar in een vermomde misdadiger te doen
geloven, die zich echter ontpopt als geuni-
formeei'de gezant van een buitengewoon
vreemde mogendheid en haar van keuken-
pxanses tot plaatsvervangend koningin be
vordert, zoals op haar door principieel ver
weer geremd verlangen de vriend van
haar echtgenoot zich stante pede als vrij
postig minnaar misdraagt..
Audiberti heeft opzettelijk (ook de bana
le aankleding is door hem gewild) op de
boulevardklucht aangestuurd, misschien
mede om zijn poëtische effecten van de
weeromstuit meer effect te verlenen. Naar
mijn smaak is het echter nogal gauw
vervelend en gewild, ondanks enkele dolle
situaties en verbale cloivnerie (ontsierd
door de ondichterlijke vrijheden van de ac
teurs met snakerijen over Nederlandse
eigenaardigheden en roemruchte figuren
als Coen Moulijn en Robert Kokosky, als
wij het toch al moeilijk genoeg hebben
om. uit te maken wanneer wij waar en
met wie in Orléans zijn). Het is een
merkwaardige zaak, dat. men pas kort ge
leden in Frankrijk het expressionisme ont
dekt heeft, dat elders in Europa zijn tijd
allang heeft gehad.Deze „parapsycho-
comédie" is meestal op al te pretentieuze
wijze zo bizar als men surrealistischerwij-
ze tussen het sensationele en het sentimen
tele in het midden kan laten.
Ina van Faassen mocht proberen met
beweeglijke charme de humor gaande te
houden en op te roepen. André van den
Heuvel beschikt over veel talent, dat hij
in een blijspel niet op z'n vooi'deligst kan
toepassen. De derde naast dit doktersecht
paar in de rolbezetting is Luc Lutz, die
vijf of zes tx-ansformaties met komische
verve ten beste geeft, al met al een veel
zijdig bewijs van typeringsvermogen in
de stijl van revue en cabaret (waaraan
hij door incidentele imitaties van Willy
Walden en wijlen Cor Ruys nog sterker
deed denken). Ik vond het geen briljante
voorstelling. Maar minder mag men niet
eisen in een hachelijk geval als dit.
David Koning
(Vaxi onze correspondent)
BONN „De Bondsrepubliek moet er
van afzien te dingen naar de twijfelachti
ge eer zich tot een kernmogendheid te ont
wikkelen. De kernwapens vormen geen
middel voor de binnenlandse politiek", al-
<^us vei'klaarde gisteravond in een radio
vraaggesprek de Westberlijnse burgemees
ter en socialistische kandidaat voor het
Westduitse bondskanselierschap Willy
Brandt.
Brandt liet hierbij voor het eei'st zijn
stem horen in de discussie over het ..me
morandum der generaals", die onlangs
van de politieke leiding vaii het land on
dermeer de bewapening van het Westduit
se leger met tactische kernwapens eisten.
Brandt zei dat men de raadgevingen der
militaire deskundigen wel zeker nodig
heeft, maar dat de beslissingen uiteinde
lijk alleen bij de politici kunnen liggen. Hij
kantte zich overigens tegen een openbare
polemiek over de kernbewapening en toon
de zich er ook geen voox-stander van om
het pi'obleem der westelijke defensie over
te laten aan de partners van de Bondsre
publiek. Ook zei Bx-andt dat „onze vriend
schap met de Verenigde Staten een dei-
kernpunten van onze buitenlandse politiek
moet blijven". Hij bepleitte tenslotte een
verkiezingscampagne over binnenlandse
en niet over buitenlandse politieke onder
werpen.
Met deze burger en generaal niet ver
ontrustende x-edevoering schoof Brandt
zich gisteravond langzaam maar zeker in
de grote verkiezingscampagne. Hij gaat
zeer gematigd te werk en wil de gemid
delde kiezer blijkbaar van deze gematigd
heid overtuigen, alsof hij ook de gewone
bux-gex-man wil inpalmen. In de C.D.U.
lijkt men voorlopig geen haast te hebben:
hef gi-ote C.D.U.-vex-kiezingscongres wordt
pas in apx-il te Keulen gehouden, dat van
de S.P.D. reeds in november te Hanno
ver. Men toont in de C.D.U. ook nog geen
ongerustheid over de toenemende popula
riteit waarin Brandt zich mag verheugen
omdat men gelooft dat de fase april-sep-
tember 1961 en niet die tussen september
en december 1960 beslissend zal zijn.
(Van onze Amsterdamse redacteur)
De Amsterdamse politie heeft het onderzoek naar de opzienbarende schilderijen
diefstal, waarvan de 29-jarige Londenaar Robert Cook aangifte heeft gedaan, afge
sloten. Het resultaat is onbevredigend: er is geen dader. In de loop van vandaag zal
de officier van Justitie te Amsterdam, mr. W. Tonckens beslissen of het paspoort
aan Cook kan worden teruggegeven. Cook heeft te kennen gegeven met de nachtboot
van vanavond uit Hoek van Holland naar Engeland te unllen terukeren.
Hoewel de politie haar oordeel wilde opschorten tot de officier de zaak heeft afge
werkt, gaven hoofdinspecteur H. Postma, de leider van het onderzoek en hoofdinspec
teur A. B. J. Prakken de indruk, dat zij menen dat de inbraak in de flat in de
Sloestraat in scène is gezet.
„Ik wil niet meer zeggen dan dat deze
zaak een nachtkaars is", zei de heer Post
ma, toen wij hem gisteravond in de gang
van het politiebureau Pieter Aertzstraat
ontmoetten En voor hij zijn kamer binnen
ging, waar het verhoor van Robert Cook
al vele uren in volle gang was, zei hij nog:
„Al zou er geen dader uitkomen, het is
in ieder geval een interessante zaak".
Bij het verhoor in de kamer van de
hoofdinspecteur waren aanwezig de heer
William Buckham, namens de Londense
verzekeringsmaatschappij Fine Art and
General Insurance cy. de Nederlandse ver
tegenwoordiger van deze firma, hoofdin
specteur A. B. J Prakken van de centrale
recherche een der grootste speurders
van het hoofdstedelijke politiekorps en
een rechercheur
Om half elf begaf dit gezelschap zich
per auto naar de Sloestraat gevolgd door
een file auto's met journalisten, fotografen
en televisie-repox-ters. De gordijnen en
deuren bleven echter voor hen gesloten
toen Robert Couk in de flat nog eens
nauwkeux-ig zijn doen en laten moest be
schrijven.
Langdurig verhoor
Het verhoor dat met een enkele korte
onderbreking van gistermiddag kwart voor
een tot ver na middernacht duurde en dat
de laatste strohalm was in deze mysterieu
ze schilderijenaffaire, waaraan de politie
zich vastklampte, heeft, zo meenden wij
op goede gronden te ïriogen aannemen,
geen nieuwe aanknopingspunten opgele
verd.
Opvallend was dat de in het begin van
de week zo onbezorgd lijkende en graag
glimlachende Cook er gisteravond zeer
vermoeid en bleek uitzag. Hij heeft in de
loop van de middag tegenover de politie
verklaard, dat hij het advies van de heer
Buckham om zich nog enige tijd in Neder
land voor het onderzoek ter beschikking
te houden niet: zou opvolgen ..Ik wil wel
ïrxet de verzekeringsmaatschappij meewer
ken maar ik vind het niet nodig daarvoor
in Amsterdam le blijven", zo zei hij.
Uit de houding die de heer Buckham in
deze affaire inneemt valt af te leiden, dat
het door hem uitgebrachte rapport aan zijn
verzekeringsmaatschappij niet enthousiast
is voor onmiddellijke uitbetaling van de
veiv.ekerde som van ruim een half miljoen
gulden. Cook zelf houdt trouwens al reke
ning met de mogelijkheid dat de maat
schappij de claim zal bestrijden en hij
vreest hierdoor in moeilijkheden te komen
met de eigenaar van de doeken, de heer
Links: een speelse grap van Dior is „Jeunesse Doree" zeer ongewoon avondtoilet. Het rechte, mouwloze lijfje, dat bewust
buste noch taille aangeeft, is met gouddraad bewerkt. De gescheiden rok is van goud-lame. Midden: Scarlett", een vrolijke
cocktail-jurk uit de collectie van Jacques Heim, heeft een rok van wit satijn, bewerkt met zwart-fluwelen strippen en een
nauwsluitend lijfje van zwart fluweel dat door twee fluwelen banden op wordt gehouden. Rechts: „Lydia", een luxe
avondjapon uit de collectie van Nina Ricci, herinnert aan de kleding aan het hof van Peter de Grote. De eenvoud van lijn wordt
gecompenseerd door de stof; dit is geel fluweel, aan lijfje en zoom afgezet met Chinchilla-bont.
Links: van Jean Patou is „Etudes" een ochtend-mantel van beige tweed. De cloche is van hetzelfde weefsel. Midden: deze ge
makkelijke mantel, geïnspireerd op de dertiger jaren, is uit de collecte van Pierre Gardin. De enorme kraag sluit met even
enorme knopen Het materiaal is reversible mauve wol. Rechts: „Cet. Hiver" of-te-wel „Deze Winter" is een middag-mantel
volgens de „Ton-lijn" ontsproten aan het werkzame brem van Yves Saint Laurent. De schouders reiken tot halverwege de
elleboog, de wijde mouwen zijn vrij kort. Het materiaal is warme roze wol. De eier-vormige toque is van zwart fluweel.
Leapman, die oem ongetwijfeld voor het
verlies van de kunstwerken aansprakelijk
zal stellen.
Nader vernemen wij, dat de heer Wil
liam Buckham vanmorgen Robert Cook
heeft geadviseerd deze gehele week nog irï
Amsterdam te blijven. De heer Buckham
verklaarde desgevraagd dat Cook verstan
dig zou doen dit. advies op te volgen. Mocht
hij desondanks toch woensdag x-eeds naar
Londen terugkexen dan zal hij hiervan de
consequenties moeten ondervinden, aldus
de vertegenwoordiger van de verzekerings
maatschappij, die zich niet wilde uitlaten
over de inhoud van het rapport dat hij
over de schilderijenaffaire heeft opgesteld
voor de directie in Londen.
Het was opvallend, dat Cook tijdens een
verhoor vannacht op sommige punten ver
klaringen aflegde, die niet ovex-een kwa
men met die van Sykes en Scaramanca.
Het staat vast, aldus verklaarde hoofd
inspecteur Postma, dat uit de woning in
de Sloestraat slechts goederen zijn ont
vreemd, die Cook hebben toebehoord en
dat andere zeer waardevolle goederen, die
de hoofdbewoner toebehox-en niet zijn ver
mist. Belangrijk is ook geweest de verkla
ring van deze hoofdbewoner, de heer G. W.
IJsselstijn, die op de middag vóór de in
braak in het huis is geweest om de post te
halen. Hij heeft toen alle kamers van de
flat bekeken om te zien of zijn woning net
jes werd bewoond, maar weet zich met
zekerheid te herinneren, dat er in de voor
kamer géén bruinpapieren pak heeft ge
staan waarin volgens Cook de schilde
rijen zaten.
Nader vernemen w\j, dat Robert Cook,
die de Amsterdamse recherche een moei
lijke week heeft bezorgd door aangifte te
doen van diefstal van vier schilderijen
verzekerde waarde ruim een half miljoen
gulden uil de door hem gehuurde wo
ning in de Sloestraat in Amsterdam de
dans is ontsprongen. Hoewel er een sterke
verdenking va»n valse aangifte tegen hem
uit gaat, heeft de officier van Justitie mr.
W. Tonckens vanmorgen na bestudering
van de resultatert van het politiële onder
zoek moeten verklaren, dat er niet vol
doende aanwijzingen zijn om Cook te
arresteren.
Vanmiddag om twee uur is Robert Cook
zijn paspoort teruggegeven en vanavond
vertrekt hjj met de nachtboot uit Hoek van
Holland naar Engeland.
Hoofdinspecteur H. Postma» van het
bureau Pieter Aertzstraat, verklaarde van
morgen tegenover een legertje van ruim
dertig binnen- en buitenlandse journalis
ten: „Van begin af aan zijn justitie en
politie er vrijwel van overtuigd geweest
dat de inbraak in scène is gezet. Zonder
twjjfel is het raam van de flat ingeslagen
door iemand, die zich reeds in de woning
bevond."
Hoofdinspecteur Postma zei de indruk
te hebben uit contact met de in Amster
dam vertoevende expert. D. W. R. Buck
ham, dat deze de assurantiemaatschappij
in Londen, die de schilderijen heeft ver
zekerd voor een totaalbedrag van
538.000.zal adviseren niet tot betaling
van de verzekeringspenningen over te
gaan.
De bekende toneelhistoricus dr. Arthur
Heinrich Kutscher uit München is maan
dag op de leeftijd van 82 jaar overleden.
Kutscher was sinds 1897 vei-bonden aan
de univex-siteit van Münchei, en vele stu
denten uit de „Kutscher kring" zijn voor
aanstaande personen in de theaterwereld
geworden.
Hij was de auteur van een aantal boe
ken, waaronder „De expressieve kunst
van het toneel" (Ausdruckskunst der Büh
ne) en „De elementen van het theater"
(Die elemente des Theaters).
DAKAR (U.P.I.) Uit de zee voor het
strand ter hoogte van de Senegalese hoofd
stad Dakar wai-en vanmorgen vroeg veer
tig lijken geboren van personen, die gis
teren zijn omgekomen met het toestel
van de Air France. Alle 63 inzittenden
zijn om het leven gekomen. Vandaag zul
len kikvoi'smannen een poging wagen om
lichamen te bergen uit het op 20 meter
diepte liggende wi-ak. De operatie zal
niet kunnen doorgaan indien zich in de
buurt haaien ophouden.
De Constellation, binnenkomende uit
Parijs, miste de landingsbaan tweemaal
als gevolg van slecht zicht. Bij het cir
kelen boven open zee is het toestel neer
gestort.
Een Nederlander
Naar wij van de zijde van de directie
Nederland van de luchtvaartmaatschappij
Air France vernemen, bevond zich onder
de slachtoffers een passagier van Neder
landse nationaliteit. De identiteit - van
deze Nederlander, die geboekt had voor
het tx-aject Parijs Moni'ovia, is nog on
bekend.
Ned. Herv. Kerk
Beroepen te Koudekerk-'t Zand (toez.)
H. A. v. Herwaarden voorheen zendings
predikant, woonachtig te Hilversum.
Geref. Kerken
Beroepen te St. Jacobi-parochie G. Cle
ments, kand. te Rotterdam.
Chr. Geref. Kerken
Bedankt voor Murmerwoude W. v. 't
Spijker te Dx-ogeham.
Oud-Geref. Gemeenten
Beroepen te Kampen J. v. d. Poel te Ede.
Chr Geref. Kerk
Beroepen te Aalsmeer ds. W. van 't Spij
ker uit Drogeham
