nieuw
SCHOENEN VOOR DE GENTLEMAN
OP EN OM HE T BINNENHOF
zonder kringen
Frans predikant tot Nederland:
„zet uw kerken wijd open"
RYMBEII1' i
MVi h
Garcia de Léon
Hond na mishandeling
levend begraven
Sterkte van Rode Kruis-
korps loopt nog
steeds terug
LUCHTMACHT KRIJGT NIEUWE CHEF
jP
1
13
Kerkelijk Leven
„Tegelberg" haalde zieke
van Tristan da Cunha
Kerkelijk Nieuws
o/IXEÏL
Twee jaar voor poging
tot moord
VRIJDAG 16 SEPTEMBER 1960
De Franse predikant Paul Romane-
Musculus, heeft in de afgelopen zomer on
der meer een bezoek aan Nederland ge
bracht. Dit bezoek is voor hem aanleiding
geworden om zich in de vorm van een open
brief te richten tot de Nederlandse predi
kanten, die hi.i in de aanhef toespreekt als
„Waarde broeders in het ambt". Hij
schrijft aan zijn collega's het volgende:
„Begin juli heb ik tot mijn vreugde de
voornaamste steden van uw mooie land
bezocht. Niet minder dan door uw beroem
de musea werd ik geboeid door alles wat
Nederland vertegenwoordigt op het gebied
van de kerkbouw. Zoals daar zijn: eer
biedwaardige kerken, erfgoed van de mid
deleeuwen en in onze tijd met aandachti
ge zorg en geduld gerestaureerd; grootse
kerken van uw meer dan rijke zeventien
de eeuw; en pas gebouwde kerken, die ge
tuigen van de vermetele bouwkunst van
onze tijd.
Het spijt me te moeten vaststellen dat
u uw brood niet op het water uitwerpt.
Waarom zet u de deuren van uw kerk niet
wagenwijd open, niet alleen voor uw land
genoten van alle kerkelijke gezindten,
maar ook voor de duizenden toeristen die
Nederland doorkruisen? De hervormden
zouden er tot hun vreugde thuis zijn en
allen zouden voelen dat zij welkom waren
en er iets kunnen ontdekken van het bij
belse geloof van onze Kerk, een hoeda
nigheid van totale vernieuwing, een zeke
re mate van bezinning, misschien ook eni
ge voorlichting, een handreiking van een
discrete boekhandel. Wat zijt gij loch een
bevoorrechte mensen! Waarom opent gij
niet uw schatkamer met ongeduld en edel
moedigheid?
Ik heb slechts drie oude kerken gevon
den waar men vrij kan binnentreden: de
Sint Laurens van Rotterdam, de Sint Jans-
kerk van Utrecht en de Kloosterkerk van
Den Haag. Alle drie hebben me lange tijd
vast gehouden, vooral de laatstgenoemde
kerk, die zo perfect op de liturgie is inge
richt en waarvan men voelt dat zij met
een niet aflatende waakzaamheid en lief
de gerestaureerd is en onderhouden wordt.
Ongetwijfeld zijn er nog andere kerken,
maar ik heb niet alle kerken bezocht, en
evenmin alle steden van uw land.
Maar ik zal u niets nieuws vertellen,
wanneer ik u zeg dat men voor de bestu
dering van uw kerkelijke bouwkunst in het
algemeen veel geduld moet opbrengen
om uw kosters te ontdekken en lastig te
vallen en dat men dikwijls in de porte
monnee moet tasten.
Ik vind het een beetje vreemd, dat je
te Delft, Leiden, Haarlem of Amsterdam
een kaartje moet kopen om in het huis van
de Heer te gaan. Dat kan er nog mee door
voor het beklimmen van een toren, van
waar men mij een uitzonderlijk panorama
belooft, desnoods voor het bezichtigen van
de graftombe van een prins. Maar moet
dat nu ook gebeuren voor het betreden
van een bedehuis, waar vele generaties
van christenen zijn samengedromd om tot
inkeer te komen onder gewelven die
eeuwenlang getuige zijn geweest van ge
beden, om een modern kerkraam te zien
dat gebeurtenissen uit het Evangelie ver
haalt? De incidentele bezoeker, wordt er
haast toe gebracht om aan te nemen dat
deze gesloten verblijfplaatsen blijkbaar
niet voor hem bestemd is, dat hij er niets
van mag verwachten en dat hij er niets
mag leren kennen. En zouden uw fran-
chioze kerken, beladen met historie, te-
Advertentie
.^xjv ROO'
1/1 literfles f 7.05
1/2 literfles f 3.70
(excl. statiegeld)
Zwollenaar werd veroordeeld tot
veertien dagen gevangenisstraf
Tot veertien dagen gevangenisstraf
heeft de Zwolse politie-rechter een 57-ja-
rige grondwerker uit Zwolle veroordeeld,
die op 28 juni probeerde met een schop
zijn hond dood te slaan en hem daarna,
nog levend, begroef.
Buren die argwaan gekregen hadden waar
schuwden de politie, die het dier opgroef.
Het leefde nog, hoewel het grote gaten in
zijn kop had en een ernstig gekwetste nek.
De hond moest worden afgemaakt.
„Ik wou dat ik de bevoegdheid had u
voor altijd het houden van welk dier dan
ook te ontzeggen," zei de politierechter,
die evenals de officier van Justitie in
krachtige bewoordingen zijn verontwaar
diging over dit geval tot uitdrukking
bracht.
Verdachte had twee honden die leden
aan een ziekte. De een werd beter, de an
der werd langdurig behandeld door een
dierenarts. Toen de grondwerker die re
kening van 20,- kreeg vond hij deze zo
hoog, dat hij besloot de hond af te maken.
In zijn tuintje sloeg hij het dier met een
schop op de kop en nek en begroef het
daarna.
Een van de buren had gemerkt wat er
gaande was en informeerde of verdachte
bezig was zijn hond af te maken. De.jge-
vraagde ontkende dit. De buurman belde
niettemin de politie. De hond leefde nog en
jankte ijselijk.
,,Het is meer dan schandalig en ik zie
geen termen om een voorwaardelijke
gevangenisstraf te eisen. Veertien dagen,"
zei de officier van Justitie.
genwoordig nog slechts moeilijk toeganke
lijke en tegen betaling geopende musea
van een voorbije tijd zijn?
Ik vind het onaangenaam u deze dingen
te schrijven, maar ik moest ze kwijt. Ik
heb ze al moeten zeggen aan predikanten
van de Elzas, aan de predikanten van
Zwitserland en aan die van Duitsland.
Opent uw deuren, weest zo onvoorzichtig
en zet ze open. Laat de genodigden van
de Heer niet door een filter gaan. Ver
geeft me dit preekje en ontvangt mijn
broederlijke groeten."
De Amei-ikaan.se Universiteit te Washing
ton heeft via een gift de beschikking ge
kregen over een bedrag van bijna 175.000
dollar, bestemd voor het stichten van een
pioniersproject, waarmee men voor het
eerst in het gehelde land programma's
van godsdienstig hoger onderwijs per te
levisie zal verzorgen.
De gift zal worden gebruikt om, door de
distributie van televisie-films over de ver
schillende TV-stations en door recht
streekse uitzending van theologische colle
ges, 'n publiek van miljoenen Engels-spre-
kenden in de wereld te bereiken. Het pro
ject strekt zich voorlopig over twee jaar
uit en wordt in samenwerking met de
plaatselijke raad van kerken te Washing
ton uitgevoerd.
Het is de bedoeling dat de bijbelcursus
sen die al sedert twee jaar elke herfst en
winter door de Amerikaanse Universiteit
via een televisiezender in Washing
ton worden uitgezonden, niet wor
den voortgezet. Deze cursussen zullen nu
in de vorm van TV-films toegangelijk wor
den gemaakt voor studenten en andere
belangstellenden in alle delen van de
Verenigde Staten en in het buitenland.
Een eerste bijbel-leergang behandelt „Het
leven en de leer van Jezus", een tweede
heeft men gedacht als „Inleiding in het
Oude Testament". De Amerikaanse Uni
versiteit reikt aan eventueel geslaagde
gegadigden een certificaat uit voor hun
deelname aan de televisie-uitzendingen,
die elke week één uur duren.
De distributie van de televisie-films ge
schiedt door de plaatselijke kerkeraden en
de universiteiten.
Advertentie
Talm niet langer, grijp dadelijk
in! Bestrijd kinderhoest met
KINDER HONING SIROOP
Het Nederlandse schip „Tegelberg"
(14.281 ton, van de Java-China Pakket
vaart Lijnen) heeft een ernstig zieke be
woonster van Tristan da Cunha, mevrouw
Shirley Olszewski, naar Kaapstad over
gebracht. De gezagvoerder van de „Te
gelberg", kapitein A. J. van der Heijden,
besloot van koers te veranderen na een
S.O.S. van Tristan da Cunha te hebben
ontvangen waarin werd gevraagd me
vrouw Olszewski, die op het eiland de me
dische'hulp, die zij dringend behoefde, niet
kon ontvangen, over te brengen naar Kaap
stad. Na urenlang zoeken vond de „Tegel
berg" een geschikte plaats om voor anker
te gaan. Het weer was bijzonder slecht.
Tenslotte konden mevrouw Olszewski en
haar kind van twee weken via een vissers
vaartuig aan boord komen.
Advertentie
Verwijdert vlekken
De sterkte van het Rode Kruiskorps is
in 1959 niet in die mate teruggelopen als
in 1958. Dit staat in het zojuist verschenen
jaarverslag over 1959 van het Nederland-
sche Roode Kruis. Opmerkelijk is, dat het
aantal helpsters sterker afneemt dan die
van de helpers. In 1959 waren 6438 manne
lijke helpers aan het Rode Kruis verbon
den tegenover 6560 in 1958, terwijl 5497
vrouwen meewerkten (1958: 5710).
Veertien leerlingen, onder wie vier da
mes, volgden de opleiding tot parachutist
op het vliegveld Beek bij Maastricht. Tien
léerlingen behaalden hun brevet. Het en
thousiasme over dit resultaat werd teniet
gedaan door een vliegongeval op 28 mei,
waarbij de instructeur, de piloot en een
leerling-parachutist om het leven kwamen
en het lestoestel onherstelbaar werd ver
nield. Hierdoor kwam plotseling een eind
aan de vorming van de parachutistengroep.
In het verslagjaar werd hulp aan het
buitenland verleend tot een bedrag van
155.964,88.
De belangstelling voor het zenden van
geschenkpakketten door particulieren in
Nederland naar hun relaties in Oostenrijk
wordt jaarlijks minder. In 1959 werden
1525 pakketten verzonden tegenover 1618
in 1958. Uit Oostenrijk werden 1214 ge
schenkpakketten ontvangen, welke in
hoofdzaak bestemd waren voor de voor
malige pleegouders van Oostenrijkse kin
deren. Evenals voorgaande jaren werd een
kerstpakket geschonken aan veertig be
hoeftige Nederlandse gezinnen in Polen.
Ook in 1959 hebben weer veel schepen
via Scheveningen-Radio te IJmuiden con
tact gezocht met de medici in het Rode
Kruisziekenhuis te 's Gravenhage. Geo
grafisch gezien strekte hun praktijk zich
ook dit jaar over alle wereldzeeën uit.
Totaal werden voor 232 personen medi
sche adviezen verstrekt, in 122 gevallen
door middel van radiotelegrammen, waar
voor er 482 gewisseld werden. In 105 ge
vallen werd voor het advies gebruik ge
maakt van de radio-telefonie, waarvoor
127 gesprekken nodig bleken, die tezamen
14 uur en 52 seconden duurden. Onder het
aantal van 227 schepen die contact zochten
waren 13 buitenlandse; van de 214 Neder
landse schepen behoorden er 27 tot de vis
sersvloot.
Zit er eigenlijk niet iels verhevens in de (at vaak besproken) zin voor traditie van
het Engelse volk? De hele wereld mag om bepaalde uitwassen ervan lachen, de
Brit blijft onverstoorbaar en gaat voort de bolhoed als een symbool van waardig
heid en betrouwbaarheid te beschouwen. Ik weet wel dat ik nu generaliseer: de
jongere generatie kleedt zich liever in lichtgewicht, sportieve jasjes dan in som
bere colberts, die een likje getailleerd zijn. De paraplu doet het nog best, maar
de moderne jeugd heeft zich afgewend van de gelijkvormige zwarte schoenen.
Ondanks dit blijft de traditie in zekere kringen onverzwakt gehandhaafd en
nu ik het toch over schoenen heb laat de welopgevoede gentleman zich het
schoeisel aanmeten bij de firma Lobb in St. Jame's Street te Londen. En hoevelen
er buiten Engeland nog zijn die er precies zo over denken, blijkt uit de niet on-
aanzieinlijke export van deze eerbiedwaardige zaak.
Alvorens er binnen te gaan, blijf ik
een ogenblik het uiterlijk van de win
kel bestuderen. Boven de halfronde eta
lage en de ingang zijn de beide wapens
van koningin Elizabeth en de Duke of
Edinburgh aangebracht Lobb is hof
leverancier in meervoud. Op de deur
pi'ij.kt een derde wapen, een exotisch
aandoend schild, waarop een trotse
leeuw grimmig kijkend een troon be
schermt. Een deel van de lettertekens
is voor mij abacadabra, maar gelukkig
staat er ook in het Engels op dat dit
het keizerlijke wapen van Ethiopië is.
In de etalage ligt een hoornen laar-
zeknecht van zo'n driekwart meter leng
te. Hij is ongeprijsd, evenals de vijf
of zes paren schoenen, die hem gezel
schap houden. Het ontbreken van een
prijskaartje is altijd een veeg teken:
onbetaalbaar voor u en mij betekent
dat. Ze zien er uiterst solide uit, maar
mooi, nee mooi kan ik ze met de beste
wil van de wereld niet vinden. Wel heb
ben ze iets onmiskenbaar deftigs het
zelfde air als de heer, die juist uit
zijn Rolls Royce stapt en mij voor
gaat de winkel in. Hij heeft blijkbaar
een afspraak met de meester schoen
maker en loopt direct door naar een
ruimte, van waaruit het doffe kloppen
Van hamex-s op leer klinkt, Ik ben hier
nog niet zo thuis en laat mij liever
eerst over de geschiedenis van dit be
drijf voorlichten door Mr. Eric Lobb.
„Ons vak," zegt hij, „wordt al lang
in de familie beoefend. Ongeveer in
1850 kreeg mijn avontuurlijke grootva
der, John Lobb, er echter even genoeg
van en hij emigreerde naar Australië.
De goudkoorts had hem aangestoken
en hij meende daar heel wat eerder
rijk te worden dan in Engeland. Dat
werd een formidabele teleurstelling,
want hij ontdekte geen goud, maar wel
dat er maar één op de duizend geluk
had. Daarom keerde hij naar Sydney
terug en vatte zijn oud- beroep weer
op. Hij had er- een ongedacht succes;
het toch wel door velen snel verdiende
geld werd even snel uitgegeven en
John Lobb bouwde binnen enkele jaren
een florerende zaak op. Toen dacht hij:
wat hier in dit onontwikkelde wereld
deel kan, moet me ook in Londen luk
ken. Hij verkocht de zaak, vestigde
zich in het West End en legde zich
van het begin af uitsluitend toe op
eerste klas maatwerk. Nu zijn we zo
ver, dat mijn broer William of ik ge
regeld naar de Verenigde Staten gaan
en daar de klanten bezoeken. Wij ne-
men dan de maten en sturen die op
naar Engeland, waar de orders worden
uitgevoerd."
Het zegt mij iets over de prijs van
deze produkten, als het lonend is er
langdurige en kostbare zakenreizen
voor te maken. Vooral rijke Amerika
nen laten het niet bij het bestellen van
een enkel paar, maar het blijven per
slot van rekening betrekkelijk kleine
orders. De cliëntèle moet ook weten,
dat dit handwerk de nodige arbeids
uren vereist, waardoor de levertijd al
licht een maand wordt.
„Aan mode doen wij niet en hebben
nooit gedaan. Wel zijn we bereid en in
staat schoenen van allerlei vorm en
aard te maken, ook de niet overdreven
moderne als men daarop staat. We
hebben zelfs eens een laarsje afgele
verd voor een hond, die aan één poot
verlamd was. Maar excentrieke op
drachten en die wilt u natuurlijk zo
graag van mij horen komen zeer
weinig voor. Wij gaan te werk volgens
de oude, beproefde methode: eerst
wordt nauwkeurig de maat genomen.
Het is vaak niet eens nodig dat de
klant zelf komt; als hij ons maar een
paar gedragen schoenen met de nodi
ge aanwijzingen stuurt. De leesten van
elke klant blijven bewaard, zodat er
desnoods ook zonder maatnemen een
order kan worden uitgevoerd. Toch
doen we dat niet graag er kan het
een en ander, soms een kleinigheid,
aan een voet zijn veranderd, een pijn
lijke eksteroog kan een bijzondere
voorziening eisen en meer van die din
gen."
Het afwerken van de schoenen ge
schiedt slechts voor een klein (belang
rijk) deel in de zaak'aan de St. James'
Street. De man die de maten neemt,
de fitter, moét altijd aanwezig zijn en
hetzelfde geldt voor de leestenmaker.
Daarna worden thuiswerkers („de bes
te schoenmakers die in Engeland te
vinden zijn") belast met het vervaar
digen van het schoeisel.
Het ruikt in de oude zaak naar vele
soorten leer en ik laat mij vertellen
dat de geur een belangrijk punt vormt
bij het bepalen van de keuze. „Heel
wat van onze trouwe klanten staan er
op, dat hun schoenen een bepaalde aro
ma hebben. Als iemand, die altijd box
calf heeft gedragen, mij zegt nu eens
een paar van antilopeleer te willen,
moet ik er in die gevallen wel dege
lijk op wijzen, dat hij dan aan een heel
andere geur zal moeten wennen. Vaak
is dat voldoende om hem de wens te
laten inslikken".
De moderne (en foei-lelijke) schoe
nen met enorm lange punten, die op
het ogenblik veel door Teddy Boys wor
den gedragen, zal men tevergeefs bij
Lobb zoeken. „Een enkele maal is mij
wel eens gevraagd zo'n paar te maken,
maar dan noem ik zo'n exobitant no-
ge prijs, dat zelfs deze knapen (die te
genwoordig over belachelijk veel geld
beschikken) ervan schrikken en stille
tjes vertrekken. Maar wilt u een hoge
knoopjesschoen, eigenlijk een overblijf
sel uit de Victoriaanse tijd, hoewel ze
nu nog wel door gentlemen ter comple
tering van hun „morning wear" worden
gedragen, dan sta ik altijd tot uw dienst.
(Nadruk verboden)
Met ingang van 1 oktober zal generaal-
majoor A. J .de Vries van de Koninklijke
Luchtmacht, thans plaatsvervangend chef
luchtmachtstaf, een functie gaan bekleden
in het hoofdkwartier van de opperbevel
hebber van de geallieerde luchtstrijd
krachten te Fontainebleau.
Hij zal als plaatsvervangend chef lucht
machtstaf worden opgevolgd door commo
dore W. den Toom, thans hoofd van de
Nederlandse militaire verbindingsmissie
bij SHAPE te Parijs en militair adviseur
van de permanente Nederlandse vertegen
woordiger bij de NAVO. Met ingang van
dezelfde datum wordt commodore Den
Toom bevorderd tot generaal-majoor. Per
1 oktober wordt de sous-chef van de lucht
machtstaf. kolonel J. W. Thijssen, benoemd
tot commodore.
Ad verten lie
Cocktails zonder misverstanden
De „cocktail-bijeenkomst" oftewel het
gezellig, belangwekkend samenzijn van de
minister-president met een aantal voor
het buitenland werkende journalisten,
heeft in hetgeheel geen misverstanden
doen ontstaan. Voor zover iemand dit nog
mocht menen op grond van wat dienom-
trent later over een en ander van rege
ringszijde is gepubliceerd, moet ik onom
wonden verklaren dat een dergelijke con
clusie bepaald zou berusten op., misver
stand. In drieërlei opzicht dient er over
de loop van zaken iets te worden vast
gesteld.
In de eerste plaats dan, dat hetgeen de
minister-president tot de journalisten ge
zegd heeft, allerminst ten doel had geheim
te blijven. Wat de dames en heren van
de pers van hem te horen kregen, moch
ten zij, althans wat de zakelijkè inhoud
daarvan aangaat, gerust publiceren, al
leen niet op zijn naam. Dit is hun zelfs
nog uitdrukkelijk meegedeeld. Nu, buiten
de toen aanwezige gasten om, op andere
wijze geopenbaard is. dat hetgeen zij toen
te horen kregen uit de mond van minis
ter De Quay was gekomen, is daarmee
komen te vervallen dat dit nog langer een
geheim zou moeten blijven.
Tweede punt: In bedoeld gesprek heeft
de eregast, nadat hem zulks gevraagd
was, beaamd dat hetgeen hij had gezegd
over hetgeen er nu zou (dienen) te ge
schieden in verband met het vraagstuk
Nieuw-Guinea en de Verenigde Naties
te weten internationalisering van dat
vraagstuk inderdaad te zien viel als
een wijziging, vergeleken bij het nog in
februari van dit jaar door minister Luns
in de Tweede Kamer geschetste standpunt
inzake het regeringsbeleid in kwestie. Ze
ker, minister Luns heeft er terecht
bij zijn ontmoeting met de pers, voor hij
naar New York vertrok, op gewezen dat
hij toch zelf ook in februari had gezegd,
verder te willen en eventueel te zullen
voortgaan met internationaal omtrent het
Nieuw-Guinea-vraagstuk te spreken. Maar
meteen had hij in dat gedeelte zijner re
de in de Tweede Kamer óók kenbaar ge
maakt, dat internationalisatie, vanwege
de houding van Indonesië, geen oplossing
zou zijn en er toen aan toegevoegd dat,
indien Indonesië tot een andere houding
zou overgaan, het geval natuurlijk anders
zou worden, dochdan zouden ook de be
zwaren tegen het Nederlands bestuur ter-
1 zelfdertijd komen te vervallen. Wie van
deze gezichtshoek uit gaat spreken, bena
dert degenen met wie hij gaat spreken
met een vooropgezet ongeloof dat het
spreken iets zal opleveren. Daar nu ligt,
zo meen ik, het verschil De Quay-Luns.
Met name betreft het hier een verschil
in benadering van de gehele zaak. En
hierin is dan ter dege, hoe men het ook
wil wenden of keren, het nieuwe gelegen,
waaromtrent trouwens de minister-presi
dent zelf nog een heel duidelijke en ook
begrijpelijke verklaring gaf toen hij, op
het nieuwe attent gemaakt en dat ten vol
le beaamd hebbende, wees op de in ver
band met Kongo en UNO opgedane les
sen.
Ten slotte nog een derde punt: een der
journalisten vroeg op een gegeven ogen
blik aan de minister-president of hij, de
journalist, nog eens mocht samenvatten,
wat de minister-president kenbaar had ge
maakt en of professor De Quay hem
maar wilde verbeteren, wanneer hij iets
op verkeerde wijze weergaf. Prompt op
die weergave verklaarde de minister-pre
sident, dat zij van het begin tot het eind
juist was geweest. Over de gebezigde be
woordingen had zich dus ook geen enkel
misverstand voorgedaan!
Tot zover over het in feite voorgeval
lene op de cocktailparty.
Hanestaart met een extra-staartje
Er bestaat reden op het voorgaande nog
eens de bijzondere aandacht te vestigen.
Want inmiddels is al gebleken dat de „ha
nestaart" aldus de term voor een par
tijtje, waarop men drankjes van bonte
mengeling, die even veelkleurig als hane-
staarten kunnen zijn, te genieten krijgt
doet denken aan het muisje, dat nog een
staartje zal hebben of krijgen. Dinsdag
is dit in de Eerste Kamer wel heel dui
delijk naar voren gekomen. Daar viel het
besluit om de begroting van Nieuw-Gui
nea die op de agenda stond, even te laten
rusten.
Bij die begroting zelf, welker verdedi
ging moet. geschieden door minister Toxo-
peus, onder wiens departement Nieuw-
Guinea valt, zou het niet aangaan te spre
ken over enige „nieuwe feiten", in wezen
van internationale aard, met betrekking
tot het Nieuw-Guinea-beleid. Terecht
merkte de heer Algera (A.R.) op dat er
over die nieuwe feiten van gedachten ge
wisseld moest worden, niet met minister
Toxopeus maar met een andere bewinds
man. In de gegeven omstandigheden met
minister De Quay. Deze fungeert thans
als minister van Buitenlandse Zaken ad
interim en bovendien is hij de minister
president. In eerstgenoemde hoedanigheid
zal men hem aan de tand hebben te voe
len over het gebeurde met de „Karei
Doorman": het aanvankelijk ingaan op
zekere Japanse eisen in vex-band met het
voorgenomen bezoek van dat schip aan
Japan, vervolgens de Japanse afzegging,
die voox-komen had kunnen worden zo men
terstond na de eerste verwikkelingen het
hele bezoek aan dat land had laten „va-
x-en". En in zijn hoedanigheid van minis-
ter-presidënt zal men van de zijde van
het parlement met Excellentie De Quay
van gedachten hebben te wisselen naar
aanleiding van het gebeux-de op het boven
al besproken gezellige samenzijn. Gaarne
wilde de heer Algera de primeur aan de
Tweede Kamer gunnen. Zou deze daarop
echter niet gesteld blijken te zijn, dan wa
re een debat in de Eerste Kamer op zijn
plaats. Doch dit dan vóórdat men gewoon
over de begroting van Nieuw-Guinea zou
gaan spreken.
Ministerieel gegriezel en gekrisel
De verwerping van het toto-ontwerp
door de Eerste Kamer heeft terstond de
politieke spanning doen intreden, die mi
nister Beerman in zijn memorie van ant
woord al in het vooruitzicht had gesteld,
als „te zijner tijd" komend. Die tijd is er
reeds. Zie ik het goed, dan vooral tenge
volge van twee oorzaken. Namelijk als ge
volg van misnoegen over het Kabinet van
wege zekere beleidsaangelegenheden inza
ke Nieuw-Guinea, waarvan ik hierboven al
gewaagde. En daarnaast zitten de minis
ters, allemaal te samen, bepaaldelijk ook
te griezelen, nu aan het tolostelsel van de
jongste jaren op 1 oktober, de datum
waarop de reeds verstrekte vergunningen
aflopen, een einde komt en minister Beer
man niet bereid is, juist nu de Eerste Ka
mer het toto-ontwerp om hals heeft ge
bracht, op de oude voet voort te gaan.
Hoe de moeilijkheden op te lossen?
Zonder de toto valt een hoogst bedenkelij
ke toestand voor de sport te duchten door
het derven van de vele, hoog nodige be-
dx-agen, die zij tot nu toe dankzij de toto
kreeg. Tevens is het gehele Kabinet er
zich bewust van, met een beleid als mi
nister Beerman voor ogen staat, volko
men tegen de wensen van de overwegen
de meerdei'heid van het Nederlandse volk
in- te gaan.
In dit stadium alleen minister Beerman
uit wandelen laten gaan, om hem te ver
vangen door een ministex-, die wel bereid
is te doen wat de meerderheid van parle
ment en volk voorstaat, is blijkbaar in de
ogen van het Kabinet-De Quay uitgesloten.
Uit ingewijde kring kreeg ik in dat ver
band te horen, dat het al ontzaglijk veel
voeten in aarde had gehad om binnen het
Kabinet tot het compx-omis te komen, waar
op het ontwerp, gelijk dit de Eerste Ka
mer had bereikt berustte. Met andere
woorden, met mr. Beerman zouden dan
ook de overige Pi-otestants-Christelijke mi
nisters willen wegwandelen en dat zou be
tekenen dat de gehele ploeg als zodanig
uiteen zou vallen. Een totoloos tijdperk en
dan financiering van de sport uit de schat
kist, waax-door van de beraamde belasting-
vex-laging niets of nagenoeg niets terecht
zou komen, zou ook weer onmogelijk zijn,
aangezien zo iets op verzet van een meer
derheid zou stuiten. Leuk weg opnieuw
indiening van het wetsontwerp, met ten
hoogste een wijziging van min of meer
ondergeschikte aax-d een afzonderlijke
„pool" voor de sport en een afzonderlijke
„pool" voor maatschappelijke instellin
gen om te zien of tenslotte de Eerste
Kamer dan toch maar geen bakzeil zou
halen, ware theoretisch een denkbare uit
weg. Het gevaar van een mislukking van
zulk een opzet acht men echter voors
hands al te groot. Alles te samen geno
men zit men min of meer met de handen
in het haar en vermoedelijk is nu het
wachten op de dingen, die mogelijk zeer
binnenkort in de Tweede Kamer zouden
kunnen gaan komen, zoals een intex-pella-
tie, gevolgd door een motie.
O ja, als opbouwende bijdx-age moge ik
nog het volgende aan de hand doen. Op
treden van een Kabinet van K.V.P. en Li
beralen om tot een toto-regeling te komen
gelijk een meerderheid binnen en buiten
het parlement die wenst, zolang vier
plaatsen die van de tegenwoordige
protestants-christelijke ministers inte
rim laten bezetten door de overige mi
nisters, daarna reconstructie op de grond
slag van de samenwei'king der partijen
waarop het Kabinet-De Quay thans steunt!
Of men er veel voor zal voelen die weg in
te slaan, vrees ik helaas op dit ogenblik
te moeten betwijfelen, maar men kan
nooit weten, hoe er straks nog eens over
gedacht zal worden
Dr. E. van Raalte
Ned. Herv. Kerk
Beroepen te Emmer-Compascuum (wijk-
gemeente Emmer-Erfscheidenveen) J. Lee-
wis, vicaris te Utrecht te Hedel T. Lan-
gerak te Vinkeveen te Mijnstreek (wijk-
gemeente Schaesberg, Nieuwenhage en
Waubach) D. Snieder te Biezelinge te
Hauwert H. D. Hendriks te Winsum
(Gron.), die dit beroep ook aannam.
Aangenomen het beroep van het breed
moderamen van de classikale vergadering
van Winschoten als predikant voor buiten
gewone werkzaamheden (diaconaal-maat-
schappelijk werk te Veendam) P. Meyboom
te Nieuw-Scheemda.
Aangenomen naar Zetten-Andelst R. de
Bruin te Barneveld. Bedankt voor Opheus-
den J. van Rootselaar te Delft; voor Sao
Paulo (Brazilië) (Ned. Prot. Kerk) J. G.
Panhuise, px-edikant-directeur v?in het Jon
gensinternaat van de Chr. Lycea te Zeist.
Beroepen te Bodegraven C. A. Kox-evaar
te Rotterdam; te Wezep (toez.) J. van Root
selaar te Delft. Bedankt voor Genemuiden
J. den Besten te Dirksland.
Geref. Kerken
Aangenomen naar Nieuw-Loosdrecht C.
A. Wielemaker te Bruinisse.
Beroepen te Bolsward T. W. Vlaanderen
te Delfzijl. Beroepen te Nieuwleusen C. E.
van de Broek te Goënga.
Geref. Kerken (Vrijgemaakt)
Beroepen te Berkel en Rodenrijs P. Lok
te IJmuiden.
Chr. Geref. Kerken
Bex-oepen te Wex-kendam J. C. van Ra-
venswaaij te Scheveningen.
Beroepen te Huizen (N.H.): N. de Jong
te Katwijk aan Zee.
Advertentie
't nieuwe
dansseizoen
begint in oktober!
INLICHTINGEN EN INSCHRIJVING
dagelijks van 11-12, 14-17 en 19-21 uur
DANSACADEMIE
Schagchelstr. 29-51 - Haarlem - Tel. 10806
De rechtbank in Den Haag heeft een
22-jarige loonploeger uit Noordwijkex-hout,
wegens poging tot moord veroordeeld tot
een gevangenisstx-af van twee jaar en ter
beschikkingstelling van de i-egering.
De loonploeger was tenlaste gelegd op 18
april van dit jaar de 59-jarige J. J. B. uit
Noordwijkerhout met een mes in de rug te
hebben gestoken. Het mes ketste af op het
schouderblad van B., waax-door deze
slechts een flinke rugwond opliep.
De ruzie tussen beide mannen was ont
staan, doordat B. tegen de aanstaande
schoonvader van de verdachte slechte din
gen over de laatste had verteld, waax-na
het meisje haar verkering met S. staakte.
Volgens een psychiatrischi-appox-t is de
loonploeger gevaaxiijk agressief en ver-
mindex-d toerekeningsvatbaar.
De officier van Justitie had ter beschik
kingstelling var do regering gevórderd.
