Parijse autosalon heeft nieuwtjes
over vele modellen verspreid
Japanse produkten trekken
speciale aandacht
SAAB
Eénmansfabriekje maakt
nog „eeuwenoude" verf
i
E.A.C., club tegen stijging
van de autokosten
nomine!
HOE IS HET ONTSTAAN?
V.
J
Geen geld meer
voor Westduitse
wegennet
Voorburger beoefentwellicht
als laatsteoud handwerk
m
Grando 19 ct
Initiatiefnemer:
gekomen uit
Britten gaan naar
Internationaal Hof
AARDGAS
Wij zijn ertoe
onbehagen9
Nieuwe overeenkomst
Berlijnse pasjes
„DE UILENBOOM
VRIJDAG 7 OKTOBER 1966
HAARLEMS DAGBLAD OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
15
Ferrari
Hoofdstraat 174 - Santpoort
telefoon 02560 - 8623
Peugeot
Simca
Volvo
I iertaktrijders op gelet
Klantenkring sterft uit
J oor echte schilders"
een zuidelijk feesG'"
SENORITAS
co
een weldaad
voor de voeten!
De kwestie Gibraltar
voor alle soorten
gas dus ook
VERKRIJGBAAR IN
DE GOEDE ZAKEN
Dit woord: BETIJEN
Dit woord: HUMOR
Dit woord: BRAVO
Dit woord:
OVERHOOP
(Van onze correspondent)
PARIJS. De 53ste internationale autotentoonstelling in de Franse mond de
„salon" genoemd die weer voor tien dagen in Parijs geopend is, ging gepaard
met een staking van alle metro's en bussen. Wanneer die openbare transportmid
delen de „automobiel" zo eens voor haar eigen verantwoordelijkheden hebben
willen plaatsen, dan zijn ze in die opzet zeker wel geslaagd. De auto is nog altijd
het meest geliefkoosde speelgoed van de moderne man zo niet de vrouw maar
haar praktische nut in een stad als Parijs moet je vooral toch niet overdrijven.
Zodra de Parijzenaars het voor hun transport alleen van de auto moeten hebben,
kunnen ze beter thuisblijven, want hoeveel „manuren" met de bijbehorende zenu
wen deze dag in de gigantische verkeersknoop die Parijs geworden was verloren
zijn gegaan, mogen de statistici, als zij de tijd hebben, morgen berekenen. Doch
ondertussen was de benenwagen gisteren in Parijs weer verreweg het snelste mid
del van vervoer.
Niettemin worden er dus nog steeds
maar meer auto's bijgemaakt en schijnt
iedere fabrikant het als een heilige plicht
te zien elk jaar met „iets nieuws" voor
de dag te komen. Men heeft uitgerekend
dat onze lieve wereld vandaag 250 miljoen
auto's telt en in Frankrijk bezit nu een
op de vier gezinnen ongeveer zo'n be
geerlijk stalen monster. De Franse auto
industrie die enkele jaren terug niet zo
heel goed boerde, heeft het de laatste
maanden weer aardig opgehaald en over
de eerste helft van 1966 werd met bijna 1
miljoen nieuwe wagens zelfs een rekord
in de geschiedenis geslagen.
De rijke en welvarende westerling
dankt zijn auto in steeds sneller tempo
af, doch die versnelde opeenvolging van
bestellingen en aankopen heeft het inven
tieve vermogen van de industriële ui
teraard niet gestimuleerd. Bij het ont
werpen en vooral uitwerken van een
nieuw model komen onvoorstelbare som
men gelds kijken en het ligt dan ook voor
de hand dat een fabrikant zich die financi
ële inspanningen liever bespaart zolang
de oudjes het ook nog wel doen en rooi
en. Het klinkt misschien paradoxaal maar
zolang de crisis in de internationale au
toindustrie nog op zich wachten laat, zul
len de modellen maar weinig wijzigingen
ondergaan. In elk geval heeft de auto van
de toekomst die door elektriciteit of door
atoomenergie wordt aangedreven haar
schaduw ook dit jaar nog maar heel on
duidelijk vooruitgeworpen. De elektrische
Renault waarover de laatste maanden zo
veel te doen is geweest, wordt althans
nog steeds in petto gehouden.
Niettemin kan men in de Parijse sa
lon natuurlijk wel weer fraaie spullen
zien. De Italianen aan wie een op de vijf
carosserrieën haar lijn en uiterlijk aan
zien dankt, hebben zo drie nieuwe Ferra-
ri-modellen ingezonden die topsnelheden
ADVERTENTIE
:s Hotel
e
Restaurant
Taveerne
vanouds
Een van onze specialiteiten
FONDUE BOURGUIGNONNE
een gezellig pruttelende maaltijd in
Oud-Hollandse omgeving.
FORELLENBASSIN in het Restaurant.
tussen de 210 en de 265 km. per uur ha
len. Naast de Italianen en natuurlijk de
Amerikanen die weer hun zwaarste
geschut op Fords, Chryslers en Chevro-
lets op de Europese kopers hebben ge
richt trekken ook de Japanners zowel
bij de bezoekers als vooral nog wel bij
hun concurrenten speciale aandacht. Het
„gele gevaar" begint zich voor de Euro
pese autoindustrie steeds klaarder af te
tekenen, al schuilt dat gevaar, lijkt het,
dan voorlopig ook nog eerder in de lage
re Japanse prijzen dan in de originali
teit van hun modellen of technieken.
Van het Europese front is, welbe
schouwd, niet zo heel veel nieuws te mel
den. Van de vier grote Franse merken is
alleen Peugeot met een volledig herzien
204-model verschenen. Een model dat ken
nelijk bestemd is om de caravelle van
Renault en de Simca-1000 klanten af te
snoepen met redelijke prijzen die tussen
de 11 en de 12.000 Franse franken zul
len zijn gelegen. Renault, in afwachting
van genoemde elektrische wagen, heeft
het nu wel heel kalm aangedaan, door al
leen wat nieuwe technische snufjes als
een verslij tingsmeter voor de remmen en
een gewijzigd dash-board in zijn bekende
modellen aan te brengen.
Simca die, zoals bekend, nu in het we
reld omvattende CHRYSLER-concern is
opgelost, heeft haar Amerikanisme me
nen te moeten manifesteren door tussen
de 7 en de 14 centimeters langer te wor
den. En Citroen is zich voor het lelijke
eendje en zijn machtige broers de DS
of de ID al evenmin in revolutionaire
ongehoordheden te buiten gegaan. Fiat
schijnt momenteel vooral wel geabsor
beerd te worden door zijn verplichtingen
in de Sovjet-Unie, waar, zoals men weet,
nu enorme eigen filialen zijn gesticht.
Daarentegen hebben de Zweden en ook
de Hollanders de eer voor Europa nog
wat opgehouden met een nieuwe Volvo
en een dito Dafje, die zo ongeveer de eni
ge onbekende verschijningen zijn, waar
mee de bezoeker vandaag kennis maken.
De conclusie? Wanneer men op deze
53ste salon geconfronteerd had hopen te
worden met de auto waarmee over tien
of twintig jaar onze kinderen of kinds
kinderen zich zullen mogen voortbewegen
dan moest men zich eens temeer bedro
gen gevoelen. De bezoeker kan hogstens,
gewapend met wat technische kennis en
nog meer fantasie die toekomstauto van
de jaren '80 zelf construeren uit de nieu
we stuntjes en noviteiten die in de on
derdelen van tientallen werken en mo
dellen zijn verwerkt. Maar, die bezoeker
moet dan natuurlijk wel een fameuze
knutselaar en adept van de doe-het-zelf-
methode wezen.
(Van onze correspondent) b
BONN In het kader van de bezui
nigingen, die de bondsregering met har
de hand aan het doorvoeren is, zijn nu
ook de spaarders kind van de rekening
geworden. Terwijl tot nu toe van rege
ringswege het sparen door middel van
belastingfaciliteiten werd bevorderd, is
nu een deel van deze faciliteiten met on
middellijke ingang ingetrokken.
Ook de zogenaamde „bouwspaarders",
die tot nu toe aanzienlijke tegemoetko-
lasting, zijn getroffen,
mingen ondervonden in hun inkomstenbe-
De laatste klap in de bezuinigingswoe
de was gisteren het besluit van minister
van Verkeer Seebohm om volgend jaar
zo goed als geen geld uit te geven voor
de uitbouw van het autowegennet. Dat be
sluit valt samen met een voorstel tot ver
hoging van de belasting op benzine met 5
pf. p. liter, waarvan de opbrengst voor een
groot deel ten gunste van straten en ver-
keersnetten komt. In plaats van 50 percent
zal nu volgens Seebohms voorstellen nog
maar 44 percent van de opbrengst ten
gunste van de betalende autorijders ko
men.
ADVERTENTIE
ADVERTENTIE
Vanaf heden ook voor u de meest
veilige auto met 4 takt motor te be
zichtigen bij en te demonstreren bij:
FIRMA FLINTERMAN - SAAB-dealer
Zandvoortselaan 365 - Bentveld.
Telefoon 42212
In Voorburg wordt nog, vrijwel ge
heel met de hand, verf voor kunst
schilders gemaakt zoals dat heel lang
geleden ook al werd gedaan. De fabri
kant is de heer W. J. Viskil, bijna toe
aan zijn A.O.W., die zijn fabriekje
heeft in een eeuwenoud huis aan de
Schoolstraat. Hij doet niet mee aan
vernieuwingen, hij werkt in zijn wat
somber fabriekje zoals dat eeuwen
geleden al werd gedaan. Het enige
verschil is dat zijn verf niet met de
hand gewreven wordt, maar door een
machine met ouderwetse stenen rol
len wordt gekneed.
Vaten met grondstof voor de goedkopere
soorten en kleine zakjes voor de duurde
re, staan verspreid in de fabriek. De fa
brikant steekt met een schepje wat verf-
poeder uit een van de tonnen, weegt uit
een papieren zak enkele grammen af op
een brievenweegschaal, mengt de stoffen
onder toevoeging van papaver- en lijnolie
en andere vetten, die fabrieksgeheim
moeten blijven.
„Kijk, zó maak je er verf van." Een
kleffe massa, die op het eerste gezicht
Een machine met drie stenen rollen
heeft de functie van de vijzel en
stamper van vroeger overgenomen.
Maar dat is dan ook de enige con
cessie aan de moderne tijd die de
fabrikant heeft gedaan.
op deeg lijkt, verdwijnt in een bak zon
der bodem boven twee stenen rollen,
waartussen de massa verdwijnt. Daarna
smeert het „deeg" zich over de twee rol
len uit, wordt overgebracht op een derde,
waarlangs een glazen mes is gemonteerd,
die de massa van de rol schuift.
„Te dun", zegt de verffabrikant, die met
een fiks mes de verf afstrijkt en de mas
sa terugbrengt naar de mengbak, waar
in een schep droge verfstof wordt gedaan.
Als de machine de massa heeft verwerkt,
gekneed en vermalen, keurt het oog van
de meester zijn produkt goed: „zo is het
een lief verfje." Dan komt er een groot
soort slagroomspuit aan te pas, die de verf
in tubes spuit. Een etiket erop en de
verf is gereed voor de cliënten.
„Als de stenen ermee ophouden, dan
stop ik er ook mee", zegt de heer Viskil.
Maar dat zal pas over een jaar of tien
zijn. Hij denkt er evenwel niet over, om
nog tien jaar de tubes met een tang zelf
stuk voor stuk dicht te knijpen. „In dit
werk zit geen brood", zegt hij. „Wie wil
er nu nog degelijke verf, op klassieke
wijze samengesteld? Al die jonge schil-
dertjes van nu doen er niet meer aan.
Ze nemen liever een goedkope studie-
verf of gewone huisschilderverf uit blik
ken. Je houdt wel een vaste klantenkring,
maar er gaan er veel meer dood dan
erbij komen. Ik raad niemand aan mijn
fabriek over te nemen, want de vraag
naar deze verf zal steeds minder wor
den."
Toch is dit handwerkprodukt goed vol
gens de heer Viskil. „Zelfs beter dan de
verf die uit de grote welbekende fabrie
ken komt." Hij produceert onder de naam
„Haagse Kunstschilders Vervenfabriek"
en heeft klanten uit het hele land, klan
ten met klinkende namen ook, die komen
en kiezen uit ongeveer zestig kleuren, die
nog precies zo zijn als vijftig jaar gele
den, toen de heer Viskil met dit vak be
gon.
Er zijn niet veel mensen meer die op
deze wijze kunstschildersverf bereiden.
Mogelijk is de heer Viskil wel de enige.
Maar de vraag naar zijn produkten is
in vijftig jaar niet veel groter geworden
en de klanten horen ever deze fabriek
alleen van elkaar. Eén keer heeft de fa
briek een advertentie geplaatst, maar
dat is lang geleden. Hij heeft ook eens
een assistent in dienst gehad en ook heeft
hij rechtstreeks aan winkeliers geleverd.
Maar de winkeliers wilden een te gro
te korting. En de assistent draaide een
keer de stenen te vast aan. Dat liep op
zijn ontslag uit.
„Maar de goede echte kunstschilders
weten dat mijn verf goed is. Van ama
teurs krijg ik niet veel."
Toch blijft de klantenkring klein. Hand
werk op bestelling is niet voor iedereen
aantrekkelijk en het ziet er naar uit, dat
als de heer Viskil er mee ophoudt de
kans op uitsterven van een zeer oud hand
werk groot wordt. De fabriek zal niet in
andere handen overgaan en voor moder
niseren voelt de heer Viskil niets. Inder
daad kan het effieënter, maar niet met
méér liefde en vakmanschap.
(Van onze correspondent)
MARKELO. Dezer dagen is bericht
dat er een vereniging van ontevreden
automobilisten in oprichting is. „Zolang
de automobilisten niet protesteren kan
de regering doen wat ze wil. Het wordt
hoog tijd dat ze eens protesteren, want
er is geen enkele automobilist die nog
weet waar hij aan toe is. De protesten
moeten georganiseerd worden en dat is
één van de taken, die wij ons stellen".
Dat zegt de 57-jarige uitgever van
landbouwvoorlichtingsperiodieken H. H.
Warrink uit Markelo, die de oorlog wil
verklaren aan de regering, aan de fiscus
en aan de benzinemaatschappijen. Vol
gens de heer Warrink zullen zij straks
terdege rekening moeten houden met de
automobilistenclub-in-oprichting: Econo
mische Automobiel Club, de EAC. Een
commissie onderzoekt de mogelijkheid tot
oprichting van deze club, die, naar de
heer Warrink verwacht, mettertijd 200.000
leden zal krijgen.
De EAC wordt opgericht om te trach
ten de stijging van de autokosten te be
teugelen. Enkele programmapunten zijn:
ijveren voor het verhogen en in stand
houden van 't aantal verkooppunten voor
ADVERTENTIE
Grote Houtstraat 153
(t.o. Pioveniershuis)
Filialen te: Amsterdam, Amstelveen,
Hilversum en Bussum.
LONDEN (AP) De Britse regering
heeft bekendgemaakt dat zij het Interna
tionaal Hof van Justitie in Den Haag zal
vragen te beslissen over het geschil
met Spanje over de toekomstige status
van Gibraltar.
Als de Brits-Spaanse besprekingen
over de rots aan de ingang van de Middel
landse Zee maandag worden hervat, zul
len de Britse gedelegeerden voorstellen
„de juridische kwesties in het geschil
naar het Internationale Hof te verwijzen".
De Britse minister van Buitenlandse
Zaken, Brown, betreurt het dat de Spaan
se regering tracht aan de vooravond van
de in Londen te houden besprekingen,
druk uit te oefenen.
Dit slaat op het feit dat de Spanjaarden
de verkeersblokkade rond Gibraltar heb
ben verscherpt en de douanepost bij La
Linea langzamer te laten werken.
Piloten gevonden. De opgravingen van het
wrak van een Engelse bommenwerper
op een weiland te Zwaagdijk hebben
een goed verloop. Reeds zijn de stof
felijke resten geborgen van de eerste
piloot van het vliegtuig, de comman
dant R. S. Chisholm en de tweede piloot
sergeant A. V. J. Hardcastle.
ADVERTENTIE
Antilliaans kabinet. Het nieuwe Antilli
aanse kabinet zal bestaan uit de heren
J. R. L. Beaujon, J. A. O. Bikker, R. J.
Isa, dr. E. Jonckheer, C. D. Kroon, E. O.
Petronia en F. J. Tromp.
goedkope benzine, banden en andere za
ken; het afsluiten van collectieve verze
keringen hetgeen voor de leden besparing
aan premiekosten betekent; het beïnvloe
den van de politieke partijen en volks
vertegenwoordigers om de lastenverhogin
gen tegen te gaan; grotere garanties bij
het aankopen van gebruikte auto's en het
bevorderen van het tot standkomen van
autowasgelegenheden en doe-het-zelf
werkplaatsen, waardoor reparatiekosten
kunnen worden gedrukt.
Volgens de heer Warrink wordt de con
tributie hij denkt aan vijf gulden per
jaar al terugverdiend door de col
lectieve verzekering. Tien percent van
450 all risks is nog steeds 45 rekent
hij uit.
f
De EAC wordt niet opgericht uit onte
vredenheid. „Onbehagen is een beter
woord", zegt de heer Warrink. „Je moet
iets doen voor de mensen, die een wagen
hebben en die het uiteindelijk niet meer
kunnen betalen. Maar dat kun je niet
even in je vrije tijd. Wij hebben full-time-
krachten nodig uit het autovak om toe
zicht te houden in de Doe-het-Zelf-werk-
plaatsen tot economen om de topleiding
te adviseren. Het wordt daarom geen zaak
van ons, hoewel wij het initiatief hebben
genomen."
Die „wij" zijn H. Coenen uit Ernst, C.
de Zeeuw uit Deventer en H. H- Warrink
te Ernst. Voorlopig houdt de commissie
zich uitsluitend bezig met het verzamelen
van adhesiebetuigingen a één rijksdaal
der per stuk. „Wij hebben uiteindelijk niets
aan platonische belangstelling. De kosten
moeten ook worden betaald en de men
sen krijgen voor die rijksdaalder een
boekje, waarin onder meer vijfhonderd
adressen van vrije pompen staan", zegt de
heer Warrink.
De eerste reacties zijn er al. Bij de tien
tallen telefoontjes was er één van een
handelaar in auto-onderdelen die de- le
den belangrijke korting wil geven. Op 1
januari hoopt de EAC met haar werk te
kunnen beginnen.
BERLIJN (DPA) De Westberlijnse
senaatsraad Korber en de Oostduitse
staatssecretaris Kohl hebben donderdag
in West-Berlijn een overeenkomst onder
tekend over de hernieuwde uitgifte van
dagpasjes aan bewoners van het weste
lijke stadsdeel die voor dringende familie
aangelegenheden een bezoek aan Oost-
Berlijn willen brengen. Het pasjeskan
toor wordt maandag heropend.
In het hedendaagse Nederlands komt
het werkwoord b e t ij e n alleen voor in
de onbepaalde wijs. Men zegt: je moet
hem maar laten betijen voor: je moet
hem z'n gang laten gaan, je moet hem
laten begaan. Uit dit voorbeeld blijkt
tevens dat b e t ij e n verbonden wordt
met het werkwoord laten, vroeger
meestal, thans altijd.
Het werkwoord b e t ij e n is voort
gekomen uit het Middelnederlandse
werkwoord b e t i e n dat twee letter
grepen telde en waarvan de tijden luid
den: betoog, betogen. Maar er bestond
ook een werkwoord betiën, dat drie
lettergrepig was, met als tijden, beteeg,
betegen. Terwijl nu reeds het Middel
nederlands de zegswijze enen laten
b e t i e n (tweelettergepig) kende, ging
men later zeggen: enen laten betiën
(drielettergrepig). Daaruit is b e t ij e n
ontstaan. Ook de vormen b e t ij g e n
en b e t ij d e n komen voor.
Naar de opvatting der antieken wordt
's mensen aard bepaald door zijn
lichaamssappen. Vandaar de indeling in
cholerici, melancholici, flegmatici en
sanguinici. Deze lichaamssappen heet
ten humores naar het Latijnse humor:
vocht. Daaruit ontwikkelde zich het
woord humeur in de betekenis: stem
ming, gemoedsgesteldheid, tempera
ment.
De uiterst moeilijk te omschrijven be
tekenis van humor is: gevoel voor vro
lijk makende tegenstrijdigheden. Deze
betekenis is van Engelse oorsprong. In
de 17de en 18de eeuw begon men daar
het woord humour te gebruiken voor
een bepaalde litteraire stijl die streefde
naar verheffing van het komische tot
een hoger plan: de lach en de traan,
zoals men wel zegt.
Wij kennen in het Nederlands het
woord bravo (met de nadruk op de
tweede lettergreep) als een zogenaamd
tussenwerpsel, een uitroep van bewon
dering of goedkeuring. Wij hebben te
maken met een Italiaans bijvoeglijk
naamwoord bravo (met het accent op
de eerste lettergreep) dat betekent:
flink, mooi, voortreffelijk. De Italianen
gebruiken bravo, vrouwelijk bra-
v a, meervoud bravi en brave
om een zanger of zangeres, acteur of
actrice of meerderen hunner in schouw
burg of concertzaal toe te juichen. In
de 19de eeuw is dit gebruik via Frank
rijk in ons land doorgedrongen, ook in
ruimere toepassing, dus als teken van
waardering voor een prestatie in het
algemeen.
De Nederlandse woorden braaf en
braveren, tarten, trotseren zijn fa
milie van bravo.
Het voorzetsel over betekende in
het Middelnederlands dikwijls: o p.
Men zeide dus: over sine kniën vallen,
over sine rugghe ligghen. Een rest daar
van vindt men in: overeind staan,
hetgeen betekent: op zijn ene uiteinde,
dus rechtop staan. Overhoop wilde
dus zeggen: op een hoop en vandaar
verward, dooreen, de ene hoop
op de andere. Uit dit begrip opge
stapeld ontwikkelt zich de gedachte
van: de een op de ander, de een tegen
de ander in. Vandaar zegswijzen als:
iemand overhoop steken of schieten.
Daardoor gaat overhoop betekenen
omver. Dikwijls wordt overhoop ge
bezigd in verbinding met het werk
woord halen. De zegswijze heeft dan
de betekenis: meer rommel maken dan
nodig is, onpraktisch optreden.
