Jhr. J. W. SCHORER. „Goed rond, goed Zeeuwsch" zou je van Wim Schorer kunnen zeg-gen, in tegenstelling met circus carré, wat 'n contradictio in terminis is. Wim Schorer heeft 'n bescheiden poging gedaan om dat goed-ronde, wat in een der oprichters van de H. F. C. z'n naamgenoot, 'n waardige voorgmnger had, te evenaren. Nademaal hij echter steeds 'n ijverig werkend-lid en tevens 'n ijverig- werkend lid van de H.F. C. is geweest, heeft hij voor vriend en vijand immer dat raadselachtige gehad, wat hem juist tot zoo'n gevaarlijk heer schap op sportgebied heeft gemaakt. Je zou nooit zeggen, dat de eigenaar van twee zulke ras echte pilaarbeenen, die extremiteiten zoo snel zou kunnen bewegen, je kan je op 't eerste gezicht nooit voorstellen, dat die gemoedelijke buiten man met z'n stereotiep lachende snor, zoo'n vinnig man in 'n scrimmage kan worden, zich zoo on verstoorbaar goedlachs en goedmoedig door 'n kluit tegenstanders zal heenwerken, terwijl je haast van hem zou kunnen verwachten 'n onnoozel- vriendelijk „mag 'k even passeeren" te hooren. Ik ken weinig menschen in 't bezit van 'n even vorstelijk humeur (behalve wellicht Jaap v. Stolk, wiens jachtvriend z'n boter hammen opat en met z'n rijtuig wegreed, wat Jaap nóg niet uit z'n humeur bracht). Dat oer-joviale glundere, schijnbaar ongevaarlijk-vriendelijke doen en laten, maakte geloof ik wel eens, dat vreemdelingen zoo'n dribbel van hem niet genoeg au sérieux namen, dan werkte zich onze vrind, vergenoegd en wel in de backs-linie, rolmopste zich 'n bres, knikte nog eens, gaf onverhoeds 'n paar zéér onvriende lijke opstoppers met de heupjes, zette een van z'n achtermokers achter den bal en vergrootte z'n sourire tot 'n open glimlach wanneer het goal was. Ik herinner me 'n Amsterdammer die tot z'n collega zei dat dikke ventje moet je beter in de gaten houden, die loopt veel harder dan je denkt.

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Jubileumboeken HFC | 1919 | | pagina 70