omdat het eindelijk met zoo'n geweldig schot lukte, regen en wind ten spijt. En
Mannes was voldaan.
Nu, precies 9 jaar later, speelde hij weer en het trof mij, hoe sympathiek Mannes
nog is bij de massa en het deed mij goed. Ook zijn spel was niets veranderd bij 1915,
een weinig langzamer, doch even handig, even fair en even verraderlijk. Eén ding had
ik gehoopt, dat Mannes nog eens een ouderwetsch doelpunt zou maken. Het heeft niet
mogen zijn, een paar vinnige schoten gingen rakelings langs en een schitterende kopbal
juist over, doch mij was de zoete vreugde, den allerbesten voorhoedespeler uit de voor-
oorlogsche jaren nog éénmaal aan het werk gezien te hebben en dat was eveneens
voor velen reeds voldoende om naar de Spanjaardslaan te gaan.
Holland—Zweden (1—1). Olympiade Parijs 1924.
1 Januari 1916 gaf ik Mannes aan boord van de J. P. Coen een hand ten afscheid,
niet wetende of ik hem ooit terug zou zien, totdat het groote nieuws kwam, dat hij
weer bijna in IJmuiden was.
Zou hij het zich nog herinneren Ik heb hem nog niet gesproken, doch ik geloof
niet, dat hij het vergeten is.
Mannes, dat wij en anderen nog vele jaren het genoegen mogen hebben goede
berichten te ontvangen, als je weer vertrokken bent en dat wij je nog éénmaal als
linksbinnen mogen zien in een heuschen competitiewedstrijd is de wensch van
TRIK TRAK.
V. 1. n. r. Vriezinga, Jhr. Snouck Hurgronje, Townley, Denis. Horsten, v. d. Meulen, Formenoy. Breeuwer, Sigmond,
Oosthoek, Tetzner, Coucke.
Zittend Le Fèvre, Verweij en Bocljon.
