HERINNERING
\A/IJ leven in herinneringen. Wij ouderen vooral. En wij vergelijken zoo graag dat,
wat nu is en wat nu gebeurt met datgene, wat heen is, wat voor ons en anderen
herinnering is. Denk niet, dat wij die vergelijking zoo maar maken, alleen om der wille
van die vergelijking zelf. Neen, bij ons zit gemeenlijk een bij-gedachte, die meestentijds
niet uitgesproken, toch bijna steeds aanwezig isde gedachte van „vroeger, zie je,
vroeger, toen was het toch alles veel beter".
Het gaat met een 50-jarig bestaan van een club als H. F. C. al net eender.
Herinneringen duiken op tafreelen uit vroeger tijd worden ons voor de oogen getooverd
mooier, gaver dan ze zich voorheen hebben afgespeeld.
Herinnering.
Daartoe van al die herinneringen is iets weggevallen, ze zijn deels vervaagd.
En wat bleef, is gemeenlijk datgene, wat domineerde het prettige, het vroolijke, het
goede vooral! Daarom zullen zoovele van die herinneringen het zullen er bij een
jubileum als dit zeer vele zijn in een prettigen toon kunnen worden gehouden.
Herinnering Ook voor mij.
H. F. C.'s terrein herleeft in m'n geest nu 21 jaar geleden, toen ik er stond als
aankomend verslaggever van de „Nederlandsche Sport toen toonaangevend blad
n0g -bij de vöör-Olympische spelen. Het terrein aan de Spanjaardslaan het middelpunt
van alle sport: HF. C.'s bestuurderen de menschen, om wie alles daar draaide.
Herinnering. Later. Aan mijn eersten eerste-klasse wedstrijd H. F. C. Quick, ook
al een kleine twintig jaar geleden. Herinnering aan angst en vreeze voor dat eerste
optreden in de hoogste klasse. Herinnering echter ook aan kameraadschappehjk-
vriendelijke tegemoetkoming van de zijde van al die Haarlemmers, voor wie ik toch een
volkomen vreemde was. Ik heb er mij later nooit meer vreemd en onbehaaglijk gevoeld
Herinnering. Ook voor de H. F. C. ers. Ook voor U
Vijftig jaren lang heeft die goeie ouwe club geleefd en al die jaren is er hard
gewerkt aan de verbreiding van sport in de Spaarnestad. H. F. C. heeft daarbij ook
haar donkere dagen gekend. Dagen, waarop geen plaats was voor optimisme. Donkere
dagen voorafgaande aan de degradatie. Voorafgaande? Ja dat waren in waarheid de
donkerste dagen voor H. F. C. Toen het pleit eenmaal beslecht was en de degradatie
een feit, toen was dit pessimistische gevoel blijkbaar ineens over. Wij hebben in die
dagen hartelijk meegeleefd met „The Good Old Wij hebben toen zoovelen van die
H. F. C.'ers, die den kop ophielden en met grooten moed den strijd voor het heroveren
van het eerste-klasseschap aangingen, bewonderd. Wij, de heele voetbalwereld almede.
En toen H. F. C. uit dien kamp zegevierend te voorschijn kwam toen het nog
maar kort verloren eerste-klasseschap op het veld weer was teruggevochten, toen heeft
alles, wat van H. F. C. hield, gejuicht. Ik kan U zeggen, dat toen wel heel sterk, wel
heel duidelijk gebleken is, hoevelen dat goede, oude H. F. C. wélgezind waren.
Ziet H. F. C.'ers, dat is nu ook herinnering. Maar bij alle herinneringen, die tijdens
dit trotsche gouden feest zullen opdoemen, is de herinnering aan dién strijd, aan dié
overwinning vermoedelijk wel de allerschoonste NIJLAND
Amsterdam, medio April 1929. Sportredacteur aan het Algemeen Handelsblad.
