189 - Ja, was er maar iets geweest, dat wat fleur in die doodelijke eentoonigheid had kunnen brengen. Hoe zou mijn leven er anders hebben uitgezien „Ik beklaag u van ganscher harte, meneer Nurks. U bent een eeuw te vroeg geboren. Maar als u toch eens in het jaar hier komt, kunt u net zoo goed doorloopen naar de Spanjaardslaan en meedoen met voetbal „Ik heb van bals al lang mijn bekomst. De quadrille hangt me de keel uit en freule Bettemie wordt er ook niet mooier op „Nee, ik bedoel heel wat anders. Voetbal is een spel „O, ja juist. Met kaarten of op het biljart „Luister eens goed, waarde heer. Ik zal het u eens piekfijn uitleggen". En nu begon ik mijn zonderlingen buurman de regels te verklaren. Ik vertelde hem daarna van Pim Muiier en den Koekamp, van Heemstede en Spanjaardslaan. Van de club, die vijftig jaar geleden was opgericht en zich door tijden van voorspoed en tegenslag had weten te handhaven op de plaats, die haar toekomt. Ik sprak hem van kameraadschap en vriendschap, gekweekt op het groene veld, van clubliefde, van ontspanning na door-de-weeksche sleur, van de omwenteling, die de sport in het maatschappelijk leven heeft teweeggebracht. Tenslotte zeide ik hem, dat er misschien nog wel een plaatsje in het Veteranen-elftal voor hem zou zijn. Dat zou het leeftijdsgemiddelde van dat team meteen aardig naar boven halen. Hij moest den moed maar niet laten zakken. Mijn toehoorder, die eerst weinig interesse had getoond, werd al meer en meer geboeid door mijn enthusiasme. Van tijd tot tijd viel hij me in de rede met eene vraag of eene opmerking, als ik termen gebruikte, die hem onbekend waren. Zijne belangstelling bleek uit geheel zijne houding. Eindelijk was ik aan het eind van mijn verhaal gekomen. Nurks slaakte een diepen zucht en ik hoorde hem met verstikte stem mompelen „Als ik dat eens beleefd had. Wat heb ik veel gemist in mijn leven Langen tijd zaten wij, in diepe gedachten verzonken, broederlijk naast elkaar op het bankje. Tot eindelijk een bescheiden kuchje mij uit mijne mijmeringen opschrikte. Nurks was verdwenen, maar op zijn plaats zat een oud heertje, dat mij vriendelijk aankeek en met een vergoelijkend lachje zeide „Lekker in het zonnetje, hè meneer Je zou er slaap van krijgen. Maarre, kunt u me ook zeggen of H. F. C. vanmiddag volledig is C. v. L.

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Jubileumboeken HFC | 1929 | | pagina 193