- 217
Nu moet ik eensklaps denken aan een tochtgenoot op m n eersten kampeertocht.
's Mans naam zal ik niet noemen, aangezien hij thans een zeer achtenswaardig mensch
is, ingenieur en bezitter van een soort auto. Maar dit daargelaten. Op zekeren dag dan
zou hij met Wim de Kamper, destijds captain van het beroemde derde met Nico
en Mollerus als cracks, Duitschland intrekken. Nu was het kort na den oorlog en de
grenscontrole dus heel streng.
De Duitsche douanier ziet daar op een gegeven oogenblik twee individuen voor
zich, waarvan de kleinste er nu niet bepaald op z'n voordeeligst uitziet. Een week
vagebondeeren had op het jasje van den goeien man, toen nog Delftsch student, zijn
sporen wel achtergelaten, terwijl zijn schoenen (het waren zijn eenige) eigenlijk op
staanden voet gerepareerd moesten worden. De zolen hingen er bij „Wat willen
jullie" vroeg hij onzen twee kampgenooten. De kleine man, zooals nu nog, niet op zijn
mondje gevallen, beweerde, dat zij Delftsche studenten waren en een kijkje wilden nemen
op Duitsch grondgebied. De douanier, zoo'n echte met een bierbuik voor twee, begint
me daar te lachen, dat zijn dikke buik er van schudt. Het was hem eenvoudig niet
aan het verstand te brengen, dat hij werkelijk twee studenten voor zich had en de
vrienden konden onverrichterzake terugkeeren de kleinste vooral was diep gebelgd, dat
men hem, in z'n gewone doen steeds een zéér gedistingeerd jongmensch (vandaar ook
zijn bijnaam, dien ik eveneens maar niet noemen zal), voor een landlooper, strooper of
iets dergelijks had durven aanzien.
Ja, avonturen beleefden wij vele en velerlei. Zoo gebeurde het eens in Haaksbergen,
dat een onzer zich even moest afzonderen - U begrijpt wel. Nu, dat ging heel gewoon
achter een boschje, een eind het zandpad op. Laat nu plotseling een boerin het in haar
hoofd krijgen met een paar koeien hetzelfde weggetje in te slaan. De wanhopige gebaren
van den verrasten kampgenoot (ik heb het helaas zelf niet kunnen zien) moeten om
nooit te vergeten zijn geweest.
Voor muzikale ontspanning werd, indien mogelijk, ook gezorgd, hoewel dat moeilijker
was. Je kunt de menschen nu eenmaal niet muzikaal maken. Een van onze beste musici
was indertijd Louis de Block, een waar virtuoos op de mandoline, hoewel minder
hardnekkig dan P. van Bueren, die de gewoonte had ons allen in slaap te mandolineeren.
Bij hem moest de kwantiteit de kwaliteit wel eenigszins vergoeden Rob Schroder
was een groot kunstenaar op de mondharmonicaik herinner me idyllische water
tochten in den maneschijn op een vlot over het Staalberg-ven, door zijn liefelijke
muziek opgeluisterd. Dan niet te vergeten Bertus Dijkhuizen's vioolprestaties, die hij
zelfs in een van Zutphen's wereldsche cabarets ten beste gaf, na het gezellige feestdiner
evenwel niet volkomen vlekkeloos.
Moge dit kampeerpraatje en deze kampherinneringen, dank zij de hulp van enkelen
mijner reisgenooten uit de vergetelheid opgediept, U en vooral de jongeren onder U
nopen zich ook eens aan deze sport te wagen. Mits van te voren behoorlijk voorbereid,
kan ik U volledig succes waarborgen, indien U slechts zorgt voor een goed humeur
en weet te geven en te nemen.
JALHAY.
