- 67 - aanvoerder, den man, die zoovele oranje-ploegen onweerstaanbaar tot de overwinning leidde. Hier volge, hoe Bok, die in zoo menigen kamp tegenover H. F. C.'ers stond, ons zijn meening over de vijftigjarige kenbaar maakt. H. F. C. is voor mij altijd de prettigste en fairste tegenstandster geweest, die ik mij herinner. Niet omdat de speelwijze der good old nu zoo uitermate zachtzinnig was volstrekt nietdoch wel immer eerlijk en correct. Zij heeft, door de jaren heen, naar mijn smaak, het beste speltype vertoond, namelijk het „short passing". Steeds ben ik een groot bewonderaar van deze speel wijze geweest. Moge dit systeem van spelen niet zoo doeltreffend zijn als het Blauw Wit—H. F. C. (12) 18 October 1925. v i „long passing", qua spel, zooals H. F. C. het in haar goede jaren speelde, had het voor mij een groote bekoring. H. F. C. is, ongeacht hare positie op de ranglijst, immer een gevaarlijke tegenstandster geweest en niet, voordat het eindsignaal klonk, was men zeker van den uitslag. In den glorietijd van Mannes Francken, Ferry van der Vinne, Ben Verwey en zoovele anderen, waren de wedstrijden tegen H.F.C. wel de belangrijkste. Vooral Mannes was een intelligent speler. Gevaarlijk door zijn dash en hij had de beschikking over beide beenen hij passeerde en schoot zoowel links als rechts. Voor zijn tegenstander was hij vrijwel onberekenbaar. Van Mannes herinner ik mij nog een vermakelijk voorval. Het was tijdens een voetbalfestijn te Dordrecht, dat hij zich ontpopte als een A. v. Lennep (grensr.), H. Engel, A. v. Beekum, M. C. Sigmond, P. M. Basoeki, Chr. v. Houten, A. If, v. d. Meulen, J. Weber, H, Eijsvogel, C. Lamp, J. de Koningh en knielend D. Miezérus,

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Jubileumboeken HFC | 1929 | | pagina 71