Hulde
Gedurende het eerste seizoen (1947—1948) dat ik het voorrecht had voorzitter van onze vereniging te zijn,
ging het H.F.C. slecht.
Het eerste elftal speelde in de derde klasse bepaald zwak, tegen het einde van het seizoen dreigde zelfs
degradatie naar de vierde klasse. Slechts door het winnen van de twee laatste wedstrijden (Ripperda thuis,
Beverwijk uit) werd de ramp voorkomen.
De publieke belangstelling was matig, ook het bezoek van onze eigen leden bij thuiswedstrijden liep hard
achteruit (enkele 'prominente' leden gaven er zelfs de voorkeur aan om - wanneer H.F.C. thuis speelde
naar eerste klasse wedstrijden te gaan kijken).
Naast vele jongeren is gelukkig een kleine groep oudere leden en supporters H.F.C. in deze donkere dagen
trouw gebleven. Zij steunden het bestuur met raad en daad, bleven ons elftal - hoe teleurstellend er veelal
ook gespeeld werd op uitwedstrijden vergezellen, kortom zij gaven de morele steun die wij juist in die tijden
zo hard nodig hadden.
Thans staan wij weer in het middelpunt der belangstelling, 'iedereen' is terug aan de Spanjaardslaan en
het medeleven van leden en oud-leden is zeer groot.
Wij verheugen ons hierover oprecht, doch dankbaar zijn wij hen die H.F.C. in een zeer moeilijke periode
zijn blijven steunen.
Het is daarom dat het bestuur op de eerste pagina van dit gedenkboek hulde wil brengen aan deze categorie
oudere H.F.C.-vrienden, in vele gevallen zijn dit leden en supporters die zich bescheiden op de achtergrond
houden, doch hun clubliefde is groot.
Zij zullen dit boek ongetwijfeld met veel vreugde lezen en ook mogen zij dit doen met enige trots, omdat
zij een belangrijke factor geweest zijn bij het herstel van H.F.C.
Voor mij persoonlijk zijn zij een grote stimulans geweest om gedurende de eerste moeilijke en soms
teleurstellende jaren van mijn voorzitterschap H.F.C. met enthousiasme te dienen!
P. C. VAN HOUTEN