P. C. van Houten
bbetr,8H.F0C. ml «te «T—*»
Het moge voor de niet-ingewijde H.F.C.-er misschien lijken, alsol de
huidige voorzitter eigenlijk alleen maar als een soort outsider op de voor-
zittersstoel is terecht gekomen, weinigen is het dan ook bekend, dat hij
reeds sinds 1916 lid is. Dat zijn voetbalprestaties geen herinneringen
achter gelaten hebben, verwondert misschien de trouwe bezoeker van
de wedstrijden van het huidige eerste elftal, wanneer hij de technisch
juiste wijze van Van Houtens balbehandeling ziet, als de bal over de
zijlijn rolt.
Zijn vertrek naar de Oost in 1928 maakte niet alleen een einde aan
een vierjarige periode als vaste grensrechter van het eerste elftal, maar
sloot ook de mogelijkheid uit de H.F.C., in welke vorm dan ook, te
dienen. In 1940 weer in ons land teruggekeerd, gaf hij door zijn aanwezig
heid blijk, zijn oude liefde niet vergeten te zijn. Bij wijze van vermagerings
kuur - overigens niet overbodig - legde hij zich toe op het scheidsrechters-
wezen. Tot 1947 konden vele tweede en derde klassers genieten van een
uitermate zwaar steunende en zwoegende, maar dikwijls voortrellehj
leidende referee.
In dat jaar viel bij het aftreden van Wim Heybroek het oog op Piet van Houten voor het voorzitterschap
der H F C In zijn eerste grote rede bleek reeds dadelijk, dat Van Houten iemand was met een brede k,,k op
de zaken maar bovendien iemand met een onverbeterlijk optimisme. Hij zette zijn toehoorders op korte za
Bke duidelijke manier uiteen, dat hij wenste, dat de H.F.C. in vijfjaren weer terug zou komen op de plaats,
waar zij krachtens haar traditie thuis hoorde en dat hij iedereen, jong en oud,opriep hem in dit streven te
SU|L'iThiermede luidde hij de bel voor de laatste ronde voor ons 7ï"jarig jubileum. Nu wij dan zover zijn,
moeten wij erkennen, dat de indertijd vrij boud uitgesproken woorden voor het grootste percentage wer e-
arote schare medewerkers, de uitgebreide H.F.C.-maatschappij zo uitstekend geregeld is
WV»Ho!^^ h'"de voetbalmaatschappij wil handhaven
zij ook naar buiten toe van zich moet afbijten Met zijn ongebreidelde werklust en energie1 ziet h>) kans' naa
- «e tth we^ ze^alliij tn één of
lES^t enkele puntige zinsneden soms schijnbaar heilige huisjes bedreigt. Dat hij daardoor wel
een de naarn kXt lastig te zijn, deert hem niet en prikkelt hem alleen maar tot grotere activiteit. Ac m-
teit die zij het in de H F.C. of in groter verband, altijd de zuiverste sportopvattingen als grondslag heeft
Bii H F C s hij er in geslaagd om ondanks een grote mate van zakelijkheid de geest op een hoog niveau te
handhaven Door zijn geloei v§oor stijl en traditie Let hij op een plezierige manier zakelijkheid en sfeer met
US