Vriendschappelijke wedstrijden: H.F.C.—V.V.A. 2—3, H.F.C.-Quick (H) 2—1. Beker: Hillegom—H.F.C.
1-6, H.F.C.-E.T.O. 3-0, Energia-H.F.C. 1-7, H.F.C.-T.O.G. 3—1. Hiermee hadden wij ons uit de voor
ronde geworsteld, ongeslagen nog wel, en zo mochten wij naar Amersfoort tijgen om de sterke tweede
klasser H.V.C. te ontmoeten. Hier lieten onze mensen een zo goed spel zien, dat een niet ingelicht toeschou
wer niet had kunnen ontdekken, wie de tweede en wie de derde klasser was. Na "een verdiende 2-1 voor
sprong bij de rust kreeg 'Maap' Andriessen, die ons doel in alle wedstrijden uitstekend had verdedigd, een
inzinking, die ons noodlottig werd: met 4-2 maakte H.V.C. aan onze illusies een einde.
Het tweede elftal zag zich het kampioenschap van de res. derde klasse D te elfder ure ontgaan, een onbe
vredigend resultaat in een zeer zwakke afdeling, waarin zelfs derde elftallen van derde klassers uitkwamen
H.F.C. 3 eindigde als no. 3 van onderen in de eerste klasse van de H.V.B. De tijd van de roemruchte derde
elftallen schijnt tot het verleden te gaan behoren.
H.F.C. 4 had een goed seizoen, eindigde als no. 3 in de tweede klas, maar H.F.C. 3 (De Veteranen)
spande de kroon door het kampioenschap te behalen. In de promotie kon het begeerde resultaat niet worden
bereikt: opnieuw werd een ingewikkeld protest ons noodlottig!
H.F.C. 6, 7 en 8 hielden het op dé 'veilige middenmoot', onze nieuweling H.F.C. 9 handhaafde zich met
moeite.
Het aantal elftallen bedroeg dit jaar 28 (zegge en schrijve acht en twintig!), n.l. Seniores 9, juniores 6,
adspiranten (H.V.B.) 5, adspiranten (onderling) 8.
Was het een wonder dat ons bestuur zorgen kreeg over onze velden, die de toevloed van nieuwe leden maar
nauwelijks konden verwerken?
Vier H.F.C.-ers, die ieder op hun eigen manier hun beste krachten aan onze club gegeven hadden, ontvie
len ons dit jaar: J. H. Meijer, Mannes Francken, A. E. Thierry de Bye ('Sannie') Dolleman en Cees Bultman.
Over de drie eerstgenoemden behoeven wij hier niet veel te zeggen: hun namen zijn nauw met onze geschie
denis verweven. De plotselinge dood van Cees Bultman in Indonesië na een kortstondige ziekte, op nog jeug
dige leeftijd, verwekte diepe verslagenheid bij zijn vele vrienden, die hem om zijn voortreffelijke karakter
eigenschappen hadden leren waarderen.
Iets nieuws was de Cross Country, die om met de 'H.F.C.-er' te spreken, in de 'achtertuin' van de heer
G. H. Kaars Sijpesteyn werd gehouden. Het werd een groot succes, evenals het H.F.C.-kamp voor juniores
op Ameland.
Het clubleven was zeer opgewekt: 2 bridge-avonden, verder tafeltennis-tournooi en gongschaaktournooi
voor juniores, feestavond voor werkende leden en de biljartcompetitie.
Wij besluiten met de vermelding van de juniores-tournooien: op 'de Acht' werd H.F.C. door strafschop
pen no. 2 in zijn afdeling, verder namen wij deel aan de wedstrijden van R.C.H. en Neptunus. jan Moolenaar
werd gekozen voor het Nederlands Jeugdelftal, maar moest wegens een verwonding verstek laten gaan.
De activiteit van een pyromanisch aangelegde figuur strekte zich ook over onze tribune uit. Om in stijl
te blijven: het liep met een 'sisser' af.
De 'H.F.C.-er' van April stond al vol nieuws over de viering van het 70-jarig jubileum, waarmee het
volgend seizoen zou worden geopend. Wij hopen met het bovenstaand overzicht te hebben aangetoond,
dat de zeventigjarige nog niet door de tand des tijds was aangevreten.
PAUL HAVERKAMP BEGEMANN
Zo bar veel heeft Paul Begemann nu niet voor H.F.C. gespeeld (daarvoor is hij te vroeg naar Nieuw-Zeeland
geëmigreerd), maar toch is hij door spel en optreden in de jaren van 1947 tot 195-1 een H.F.C.-er van grote
betekenis geweest. Paul was als back een potig heer en een tegenstander, die veel linksbuitens respect wist
af te dwingen. Zijn robuste lichaamsbouw bracht mee, dat men zijn spel wel eens een tikkeltje hard vond,
maar hier dient direct aan toegevoegd te worden, dat hij altijd een voor de volle 100% faire tegenstander
was. Hij maakte zich vooral zeer verdienstelijk als aanvoerder in het seizoen 1949/50.
Ook buiten het veld was hij in die tijd 'n markante figuur. Zijn speeches op Nieuwjaarsdag in Brinkmann waren
van hoog gehalte en captain Pellikaan van de Old Internationals had op die dagen in hem dan ook een tegen
stander van formaat. Ook zijn bijdragen aan ons clubblad en zijn werk in de jeugdcommissie waren zeer ver
dienstelijk, al gebiedt de eerlijkheid te zeggen, dat zijn artikelen in de H.F.C.-er niet altijd even duidelijk waren.
Al met al, Paul is, zoals wij in de aanhef reeds schreven, te vroeg vertrokken, althans als wij dat door onze
H.F.C.-bril bekijken. Wij wensen hem een uitstekende carrière toe en twijfelen er niet aan of hij zal die
inderdaad bereiken ook.
1 20