'De jongsten worden door oudere leden naar huis gebracht', vermeldde de aanschrijving toen. Na afloop
werden om de wegbrengers de groepen gevormd: Bos en Vaart, Heemstede-West, Haarlem-Noord enz.
In de honger-winter gingen zelfs die dikwijls zo oer-gezellige (en drukke!) clubavonden ook al niet meer.
Enige mensen zetten zich echter achter de schrijfmachine en tikten (in zesvoud) voor alle jeugdleden letter
raadsels, waarvan de oplossingen heel wat mooie en grappige illustraties opleverden.
De organisatie van het jeugdwerk, dat, met uitzondering van de hongerwinter, in de oorlog in onbeperkte
omvang bleef draaien, bracht ook wel eens moeilijkheden mede, ten gevolge van gebrek aan telefonisch con
tact, vervoermiddel of de wenselijkheid om zich voor onbepaalde tijd schuil te houden. Je werd heus wel
vindingrijk in die tijden. Zo moesten eens naar ik meen de Sixes worden samengesteld. Er heerste
echter in Haarlem z.g.n. 'Spertijd', men moest daar 's avonds om 8 uur binnen zijn. In Heemstede gold toen
nog de limiet van 12 uur. Geen nood, er werd op Heemsteeds grondgebied vergaderd, de twee Haarlemse
commissieleden sliepen thuis bij een Heemstedenaar ('Als je maar van de appels op de logeerkamer afblijft') en
togen de volgende dag na het ontbijt ('Wij hebben zulke lekkere boterhammen-pasta en surrogaat-thee,
net echt!'), weer terug naar huis. De teams werden door de volledige commissie samengesteld!
Als min of meer vaste nummers op de clubavonden noemen wijpingshot, kienen, goochelen (Henk Höck
had daarmee reuze succes bij de jeugd) 'de films' van Dick Laan (commentaar overbodig!) en de avonden,
waarop 'De Dokter' (commentaar idem) optrad als spreker voor de jeugd. Een kienavond was pas geslaagd
voor ons jongste Ere-lid, als hij het sein kon geven om de twee kienende Hanzen, Piet Ligtenstein en
andere functionarissen met alle voorradige krijtjes te bekogelen, hoewel die krijtjes gedurende lange tijd
zeer schaars waren en op de scholen en kantoren 'georganiseerd' moesten worden. Ook Sinterklaas vereerde
de H.F.C.-clubavonden soms met een bezoek.
Zeer ongelukkig voelden sommige commissieleden zich, als de knapen kans zagen om 'de tafel' met sneeuw
ballen te bestoken. Ook enige cabaret-avonden (een misschien iets te wijdse betiteling) 'met bal na' hebben
veel stof tot gesprek gegeven. Eerst een band o.l.v. Joop Bakker (Joe Baker!) met Sven Olaf als conferencier
en onder andere Stoere Sr. als ernstig (zij het niet hoorbaar) violist bij het H.F.C.-clublied. Kees Haak
was prima in enige sketches. Een paar jaar later hadden we nog eens een band, waarin Manus Janssen een zeer
serieus accordeonist was, Tim de 'Waaier-borstels' hanteerde en natuurlijk ook Sven weer van de partij
was, alsmede Jan van der Maesen en de gebroeders Tadema. Het was bij de repetities een gezellige bende.
Het door de diverse huismoeders aanvankelijk spontaan gedane aanbod om te hunnen huize te komen
oefenen, werd echter nooit geprolongeerd. Wij denken zo, dat zij meer de bende dan de gezelligheid (in
onze ogen) zagen.
Een mooi feest was het, toen U.D. en H.B.S. bij ons op bezoek kwamen en de kleedkamers in stijl waren
versierd, waarna des avonds een feest werd georganiseerd in Brinkmann, waaraan Nauwelaerts de Agé met
zijn judo-circus meewerkte en ons lid Jo Verweij met allerlei goocheltrucjes verscheen.
Een zeer bijzonder woord van dank willen wij op deze plaats niet onthouden aan hen, die steeds spontaan
bereid waren om in de loop der jaren, vooral toen het zo erg moeilijk was, passende prijzen in groten getale
geheel belangeloos beschikbaar te stellen. Vooral in en kort na de oorlog waren dat zaken, die de attractie
van de clubavonden (voor Sixes en andere gebeurtenissen op het veld geldt precies hetzelfde) in niet geringe
mate verhoogden.
Zo menen wij in dit uiteraard toch betrekkelijk korte bestek over een periode van vijftien (nauwkeuriger:
veertien) jaar intensief jeugdvoetbal en wat daar zo bij behoort, de lezer toch enigszins een indruk te hebben
gegeven, zonder ons ook maar enigszins op volledigheid te willen beroepen, want dan zouden wij een af
zonderlijk boek met gemak hebben kunnen vullen, van hetgeen de H.F.C. voor haar jeugd heeft betekend en
hopelijk in onverminderde mate zal blijven betekenen.
Zo ziet u, dat het jeugdwerk in verhouding tot een jaar of i geleden een geheel andere vorm heeft aange
nomen en dat het voor een vereniging als H.F.C. ondenkbaar is geworden, dat wij het zonder die jeugd zou
den moeten en kunnen stellen.
Reeds eerder werd er op gewezen, dat het van groot belang is voor onze club, dat er een goed jeugdwerk
bestaat, immers uit deze jongeren moet in een vereniging als de onze het materiaal worden geput voor het
samenstellen van ons ie elftal. Want weinige verenigingen kunnen als wij bogen op het feit, dat zij bijna uit
sluitend hun elftallen formeren uit spelers, die van hun jeugd af lid zijn van hun club.
Wij zijn ervan overtuigd, dat het jeugdwerk bij H.F.C. onder het beleid van dit bestuur en de grote acti
viteit van de jeugdcommissie een grote plaats in zal blijven nemen, tot heil van onze vereniging, zodat bij het
i oo-jarig jubileum gezegd zal kunnen worden, dat er in feite bij H.F.C. nog op dezelfde wijze wordt gewerkt
als thans.
166