JAN en JACK MOOLENAAR: H.F.C.-ers in hart en nieren
Nog te klein
voor „onderlinge"
Zoals eens di Stefano aangeduid werd
als 'De Blonde Pijl', heeft H.F.C. in de
vijftiger jaren 'Het Gouden Hoofd' ge
kend. Er was slechts 1 seizoen voor no
dig om Jan Moolenaar deze naam te
bezorgen en wel het promotiejaar 1949-
1950 toen H.F.C. naar de tweede klas
overging. In 17 competitiewedstrijden
scoorde deze hoog blonde knaap 19 doel
punten en zoals de eretitel reeds aan
geeft, een groot gedeelte hiervan met het
hoofd. Hoeveel kunnen wij niet zeggen
aangezien 'Het Centraal Bureau van de
Statistiek' Jan Berghuis, indertijd op
dergelijke finesses nog niet was ingericht.
Onze midvoor was in zijn jonge jaren
geweldig snel en vele malen hebben wij
hem met een voorsprong op de vijande
lijke achterhoede van tientallen meters
op de keeper zien afstormen. Het spel
van Jan Moolenaar maakte in die tijd
grote indruk en het was geen wonder dat
'Ziener' Van Houten verschillende keren
over het Nederlands elftal liep te mom
pelen, overigens voor iedereen duidelijk
verstaanbaar. Helaas verhinderde een on
willige knie dat deze verwachtingen vervuld werden. Toch speelde Jan met onderbrekingen nog zo'n 150
competitie- en vriendschappelijke wedstrijden waarbij hij een kleine 100 doelpunten op zijn naam bracht.
Jan was een bijzonder prettige en sportieve voetballer, geen uitbundig type maar veeleer een wat stillere
jongen, die zich bescheiden op de achtergrond hield. Maar dat zijn hart nog steeds voor H.F.C. klopt
moge wel blijken uit een aantal foto's, die zich in het archief bevinden en die uoor Jan tijdens zijn verlof
in Nederland, want zijn werkkring ligt zoals bij zovele H.F.C.'ers in het buitenland, van belangrijke
gebeurtenissen van H.F.C. zijn gemaakt.
Ook zijn broer Jack is van het goede H.F.C.-hout gesneden. Niet van die voetbalklasse zoals
Jan, speelde hij door zijn geweldig enthousiasme toch 53 wedstrijden voor het eerste. Met zijn
linkerbeen kwam hij tot 25 goals. Nog steeds actief in de veteranen onder leiding van De Nijs, Bijleveld
en consorten is hij thans volledig twee-benig. Altijd goed gemutst, critische opmerkingen van zijn mede
spelers slagvaardig parerend, is het een plezier met hem te spelen. Ook Jack is een H.F.C.-er in hart en
nieren en daar drijft een club zoals wij hebben nu eenmaal op.
106