19
a
behouden. Waarbij een belangrijk hulpmiddel bleek te zijn het aan
trekken van goede voetballers van buiten de vereniging, als de eigen
krachten niet toereikend waren.
hvv ging daarin zo ver dat zij bij een competitie een ploeg in het veld
bracht die bestond uit drie spelers van Vitesse, twee uit hbs, één uit het
Haagse Swift, één uit het Amsterdamse Quick en één uit Rapiditas,
zodat slechts drie van de elf spelers echte HW-ers waren. De eerste
professionalistische tendenzen tekenden zich hiermee al af.
Overigens was dit al in 1885 in Engeland als geoorloofd erkend. En
omdat alle voetbalregels rechtstreeks uit Engeland werden
geïmporteerd kon het in ons land ook. Met de vrijblijvende aan
tekening in het NVB-jaarboekje van 1901 dat de oude traditie om
uitsluitend uit eigen kracht te putten het best bewaard was gebleven
in Haarlem.
hfc opereerde inderdaad anders. In een seizoen aan het eind van de
jaren '90, bijvoorbeeld, bleken diverse ouders er bezwaar tegen te
hebben dat hun zoons twee zondagen achtereen in Rotterdam een
uitwedstrijd speelden. Geconfronteerd met een dreigend tekort aan
mankracht besloot hfc beide matches tegen le klasse clubs op één
dag af te werken, 's Morgens tegen Concordia en 's middags tegen
Olympia, door hfc gewonnen met respectievelijk 2-0 en 4-2. Weer
terug in Haarlem kreeg het vermoeide elftal op het station in
Haarlem een ovationeel welkom van clubgenoten en supporters.
Dat was dan één glorievolle zondag, maar vanaf het seizoen 1896—
1897 was hfc flink gezakt op de ranglijst in de le klasse competities.
Een jaar tevoren was Pim Muiier naar Indië vertrokken, waar hij
redacteur werd van de Deli-Courant. Ook Puck Meijer, W.Schorer
en anderen van de oude garde hadden Haarlem verlaten. Nu was het
verloop van actieve leden bij hfc altijd tamelijk hoog geweest.
Haarlem telde namelijk goede (kost)scholen, bezocht door jongens
uit de verre omtrek. Veel voetballiefhebbers onder hen werden lid
van de gerenommeerde Haarlemsche Football Club. Maar zodra zij
het eindexamen achter de rug hadden verdwenen ze naar elders.
Dikwijls naar Indië, dat dan ook de grote Slokop werd genoemd. En,
'helaas, in Indië konden zij geen goals meer voor hfc maken'.
Het ontbreken van Muiier, die de zaak 17 jaar lang had aangevuurd,
zal zeker een rol hebben gespeeld. In ieder geval hfc leed enkele
papieren nederlagen, wegens niet komen opdagen, verloor tenslotte
in de promotiewedstrijd met 5-0 van 'Haarlem' en degradeerde in
1897 naar de 2e klasse. Van de 12 gespeelde matches had de club er
maar één gewonnen. Een wat merkwaardige aantekening uit het
seizoenverslag 1896-1897:
co
co
os
PG E R I C H T 1879
£3
VS.
00
I
I—I
OO
