HFC 115 JAAR
De tribunebrand in
1974.
De derde Spanjaardslaanclub: de HLTC
Naar leeftijd is de HLTC van de drie Span-
jaardslaanclubs de jongste, hoewel intussen 109 jaar
oud. Maar op ons complex zitten de tennissers HFC
dicht op de hielen, ze arriveerden slechts twee jaar na
de Good Old, in 1901, ruim voor Rood en Wit.
De HLTC werd opgericht in 1885, onder
meer door Pim Muiier en door zijn bijna 25 jaar
oudere zwager Van Limburg Stirum (directeur van de
Haarlemse Gasfabriek). Deze was getrouwd met de
zuster van Muiier. Van Limburg Stirum werd de eerste
voorzitter, zijn 19-jarige zwager werd gewoon lid, later
wel bestuurslid. Muiier liet zich eens zeer lovend uit
over de tennissport, als middel bij uitstek voor het tot
elkaar brengen van personen van beiderlei kunne uit de
betere standen.
De eerste (gras)banen lagen tweehonderd
meter ten oosten van de Zuiderhoudaan, ongeveer
waar nu de Beelslaan loopt. Zij waren gelegen op het
buitengoed Zuiderhout, eigendom van de heer L. A. C.
Victor. In of omstreeks 1890 is de club verhuisd naar
de buitenplaats Het Klooster, van de heer Korthals van
Schoten. Het buitenhuis lag waar nu het Pretoriaplein
is, dus niet ver van het Frans Halsplein en het begin
van de Cronjéstraat. In 1901 kwam de HLTC naar het
tegenwoordige complex, maar op een andere plaats dan
nu. En wel met de hoofdingang aan de Emauslaan. Die
liep destijds recht door van de Crayenestersingel tot de
hoek van de Spanjaardslaan en de Wagenweg. Er
werden toen drie grijze gravelbanen aangelegd en een
eenvoudig clubhuis. Het geheel vormde een rechthoek,
aan de westkant van het tegenwoordige voetbalveld 4,
met één punt van die rechthoek naar de entree aan de
Emauslaan. In 1922 vond de verhuizing plaats naar de
rand van de Hout. Dat stuk grond was eerder bij HFC
in gebruik en ook een paar jaar mede bij de hockeyclub
De Musschen.
De HLTC kampte ondanks grote sportieve
successen vooral in het begin van de eeuw en ondanks
leden met veel maatschappelijk aanzien in de Haar
lemse dreven, voortdurend met gebrek aan leden en
gebrek aan geld. Tot de jaren twintig waren er door
gaans niet meer dan 3 5 leden, maar toen begon de
vereniging geleidelijk te groeien en in 1925 kwam er
dan ook een derde baan bij. De jaren voor de Tweede
Wereldoorlog werden vooral gekenmerkt door groei
van het ledental en het telkens weer mislukken van de
uitbreiding van het aantal banen door de halsstarrig
heid van buurman Van Hardenbroek. Een vierde baan
kon pas in 1949 worden aangelegd en later gelukkig
nog eens twee banen. Het houten clubhuis brandde af
in september 1975, vrijwel exact een jaar na de tribune
brand bij buurman HFC. Maar al snel verscheen het
tegenwoordige gezellige stenen clubhuis, een perfect
home voor een bloeiende tennisvereniging met vaak
Zo beroerd was die brand nog niet!
