I
HFC 115 JAAR
Stop die trein!
Typisch Piet van
Houten. Op de bank
scherp analyserend,
natuurlijk met sigaar.
bijzonder opponeerde en bleef opponeren tegen de
ingewikkeldheid van het gemeentelijke financiële
bestel), naar het Sint Elisabeths gasthuis, waarvan hij
regent was en natuurlijk naar de sport. Dat leidde ertoe
dat hij in het kader van het toezicht op de, in belang
rijke mate door de gemeente verstrekte, subsidiegelden
adviseur werd van de HFC Haarlem, de enige nog
resterende club in het betaalde voetbal van onze goede
stad. In die functie heeft hij veel energie gestoken en
hij heeft er ook, naar ik van dichtbij heb mogen
meemaken, veel plezier aan beleefd.
In 1978 kwam er een eind aan zijn diverse
functies in de Haarlemse samenleving, maar hij bleef
erevoorzitter van HFC, want dat is nu eenmaal een
functie voor het leven. Met al zijn werkkracht deed hij
mee aan de voorbereiding van het eeuwfeest van de
'Good Old' in september 1979. Tijdens dit jubileum
was hij bij tal van gelegenheden de centrale man. Ik
denk onder meer aan het grootse reünistendiner en de
indrukwekkende dodenherdenking. Wat hij toen zei
had grote allure. Een echte geboren spreker was Piet
van Houten niet, maar op hoogtijdagen kon hij impo-
nerender uit de hoek komen dan wie dan ook, resultaat
van soms wekenlange voorbereiding.
Piet ging recht op zijn doel af... Toen hij op een
zondagmiddag hij de HFC-botTel in restaurant
Boekenroode moest zijn, tegenover het station
Heemstede-Aerdenhout en in de sneltrein Haar
lem-Den Haag zat, verzocht hij de conducteur te
laten stoppen bij station Heemstede.
Als enige passagier verliet Piet de trein, om, vijftig
meter verder, opgewekt als altijd Boekenroode
binnen te stappen!
Otto Richelmann
