De feestelijke Algemene
Ledenvergadering
I
KONINKLIJK VERENIGD
Willem Padt
Eerst veel geluk
later ook veel verdriet
DOOR
De dames waren "te tellen" (citaat Patricia Bettink), maar
de heren waren in jaren niet in zo groten getale komen
opdagen voor een ALV. Het bewijs dat het predikaat 'fees
telijk' het altijd goed doet En de bewijsvoering of de
uitbouw van het clubhuis nodig was geweest hoefde gelijk
niet meer geleverd te worden, want die uitbouw zat ook
vol.
Rob Tuilenaar: Lid van Verdienste.
Eerst de opening en mededelingen van onze
voorzitter, Eg Poster. Die memoreert onder meer dat
thans sprake is van 1130 "vrijwel allemaal spelende
leden. Hierna volgt de derde trekking van de grote
jubileumloterij door notaris Evers, die de beslissende
handeling laat verrichten door erelid J.J. de la Mar.
Uiteraard veel bekende namen onder de prijswinnaars.
Als de naam van Bennie Roode valt zegt de voorzitter
meelevend: "En die heeft het zo hard nodig!"
Voorafgaand aan de vertoning van de films
van cineast en oud-HFC'er Dick Laan geeft een verte
genwoordiger van het Dick Laan Filmfonds (postbus
1198,2001 BD
Haarlem) uideg
over de doelstel
lingen van dit
fonds, zoals het
beheren van de
meer dan vijftig
speelfilms en
documentaires
van Dick Laan.
Zo kost het
conserveren van
de 35 mm speel
film "De droom
van een voetballertje" uit 1924, ruim 10.000,-. Van
deze film bevond zich een exemplaar in het HFC-
archief. Cees Timmerman heeft er
ooit nog eens, sigaren rokend, met
Manty Scholtmeijer naar gekeken.
Achteraf niet zonder gevaar, want
die oude nitraatfilms willen nog wel
eens met huis en al de lucht invlie
gen. HFC heeft het exemplaar
geschonken aan het Dick Laan Filmfonds. Het was een
prachtig, poëtisch filmpje. Dat gold ook voor de twee
andere filmpjes. Het smaakte naar aanzienlijk meer,
zeker als je de titels van de filmografie van Dick Laan
doorkijkt (wat dacht u van: "Papa wil geen schoonzus
die voetbalt" uit 1932, of "Onze Wagnerkade in
oorlogstijd" en "De bevrijding van Haarlem" uit 1945).
Pauze.
Decoraties
Een speciale decoratie voor Norbert Vissers
wegens 180 wedstrijden voor het Eerste. Daarna
gouden spelden voor Chris Vogelzang, Frans Kottman,
Ids Brouwer, Willem Padt, Fons Langemeijer, Koos
Jochemus en Jaap Spee. Het lidmaatschap van verdien-
ste gaat tenslotte naar de aimabele leider van het
Eerste, Rob Tullenaar.
Vervolgens twee gastsprekers. Eerst Jaap
Spee, die het stripverhaal vertelt van het Eerste in de
laatste acht jaar: drie promoties, één degradatie en vier
nacompetities. Hoogtepunt was de kampioenswedstrijd
met Geert Piet Stapensea als reserve, met geleende
voetbalschoenen. Jaap vat de periode samen met:
"Eerst veel geluk, later ook veel verdriet". Een
mooi verhaal van een sterke aanvoerder.
Mooi is ook het verhaal van de tweede
spreker, Joop van Schaik. Zoals wel vaker met
grote filosofen moet hier volstaan worden met het
aanstippen van enkele punten. Voor de grote lijn,
laat staan de diepere betekenis van zijn verhande
ling, ontbreekt mij het verstandelijk en HFC het
budgettair vermogen. Joop's visionaire betoog
kwam erop neer dat bij de mijlpaal "HFC 150"
het clubhuis het gehéle complex zal beslaan "en
zo hoort het ook". Retorische vraag: "Is er echt
maar ene club in 't land?" Joop was achttien toen hij in
1959 lid werd. De kwaliteit nam daarna alleen maar
toe. HFC is een wijze van leven en geeft zin aan het
leven en zin in het leven. Buitenstaanders jaloers
en vol onbegrip. HFC is niet elitair. HFC heeft
het ook zonder ballotage prima gedaan: anderen
gingen geruisloos vanzélf af. HFC'ers zijn
stronteigenwijs, sociaal onaangepast, meestal
intelligent, kortom de psyche van iemand die
ongeschikt is om een teamsport te bedrijven.
Deze schijnbare paradox wordt opgeheven door
mensen die nóg eigenwijzer zijn dan de rest
(Lotsy, Spoelder, Van Houten, Giltay Veth en
I3egemann). Ik noteer wanhopig verder: inrich
ting en opvangcentrum voor gestoorde indivi
duen. Cynisme, kritische zin en volkomen gebrek
aan balgevoel. Superindividualisten zoals B.S.
Lemarché, die zo goed dichtte dat enkele een plaats
verdienen in bundels van middel
bare scholieren. Via Aryan van
der Leij (in welke vereniging
wordt een musical geschre
ven?), de broek van Wijkhui
zen, Ad Sandtke en Ton ten
Have belandt Joop op de
vraag wat HFC creëert voor iemand die lid is.
Antwoord: mentale weerbaarheid. HFC is een
uitstekend vervangingsmiddel voor prozac. "Ik
ben zo trots als een pauw dat ik een HFC'er ben".
HFC is het wel en wee van het Eerste. Het Eerste
heeft een meesleepfunctie.
Vervolgens Rembrandt Heerkens Thijs-
sen, die aannemelijk weet te maken dat de Club van
Honderd inmiddels het predikaat de Club van
Honderd Duizend verdient. Rembrandt overhandigt
Eg een prestatie-overzicht van het Eerste in de vorm
van een grafiek, voor in de Spoelderrutmte.
Tenslotte complimenteert erelid Paul Bege-
mann het bestuur en de jubileumcommissie en wordt
de avond middels het zingen van het clublied afgeslo
ten. Een mooie avond.
Ids Brouwer:
Gouden speld
Fons Langemeijer:
Gouden speld.
Frans Kottman:
Gouden speld.
25
