KONINKLIJK VERENIGD
Overpeinzing van een vader
De organisatie was corrupt,
dat stond vast
Een ledenlijst van onverschillig
■welke vereniging bestaat uit een
zeer uiteenlopende hoeveelheid
namen. Maar soms duikt een naam
wel drie of nog meer keren op. Nu
denkt u misschien, wat is daar voor
bijzonders aan, wat valt daar nog
over te schrijven?
Toch zit daar veel meer achter.
Stelt u zich eens de indoctrinatie
van het oudste lid ten opzichte van
zoons en echgenote voor. Het lijden
kent zijn weerga niet. Geen kind
kreeg de kans om zijn sportieve aspi
raties in een andere sport uit te
leven.
De moeder en echtgenote wordt en
werd bij voortduren gek gepraat
over de Good Old, het Eerste, het
Blauw en Wit Fier Bovenaan, afge
lastingen, nederlagen, overwinnin
gen en niet te vergeten de blessures.
Stelt u zich eens voor, de zondag
middagen: iedereen thuis na de
borrel 'na het Eerste' op HFC, dus
laten we maar zeggen lekker rozig.
Moeders heeft het eten op scherp
staan en tracht begrip te tonen voor
de dodelijke vermoeidheid van
manlief en hoort het voortdurende
gepraat over de club aan. Om 18.40
uur kan het eten op tafel. Mis, want
vijf minuten later begint Studio
Sport met het andere voetbal. Om
gek van te worden.
En natuurlijk moeten alle wedstrij
den van alle supergetalenteerde
zoons van begin tot einde bijgewoond
en daarna van commentaar voor
zien worden. Vader laat zich in een
commssie praten om zo nog meer
aan de prestatiecurve van de zoons
bij te kunnen dragen. En dan komt
de tijd dat de zoons de zelfde maat
kleding dragen als vader. Hij loopt
op een gegeven ogenblik te voetballen
in een verknipte spijkerbroek en een
wit T-shirt, met een paar tennissok-
ken in een stel voetbalschoenen waar-
zijn jongste zoon onlangs is uitge
groeid, vandaar. Ze vinden trou
wens toch dat vader er beter mee op
kan houden, want zoals hij zich
beweegt is-ie een gevaar voor zich
zelf
Ik kan nog veel meer vertellen,
want ik weet het uit ervaring.
Maar het is wel fantastisch om tot
zo 'n HFC-gezin te behoren. Je
hoort opvattingen en ervaringen die
je zelf ook hebt gehad. Je hoort
kritiek op commissies en bestuur en
tracht met (eigen)wijsheid de druk
een beetje van de ketel te nemen.
Maar vooral genietje van het
plezier dat zij hebben van de club
waar je zelf ook zo'n belangrijk deel
van je leven hebt gesleten. Ik hoop
dat dit nog lang zo zal blijven en
roep ieder jeugdig lid op veel zoons
op de wereld te zetten, dan kan hij
hetzelfde ervaren.
Wybo Rijpma
team die 'Grote Taart' te laten winnen. Want dat die
ons niet zou kunnen ontgaan was duidelijk. Wij
de
hadden werkelijk alles! De grootste familie-afvaardi
ging; de jongste deelnemer; de jongst deelnemende
mascotte; de mooiste dames; de sportiefste mannen:
beste voorbereiding; de slechtste deelnemer met de
grootste mond en natuurlijk connecties binnen de
organisatie! En nu juist dat laatste
was funest. Zij -de wedstrijdlei
ding- heeft net zo lang gezocht
naar een argument waarom wij
niet zouden winnen. Want winst
van ons team zou op bevoordeling
kunnen wijzen. En toen ze geen
argument konden vinden hebben
ze nota bene hulp van boven ingeroepen en gekregen.
Onder het mom van 'een verregende competitie' werd
de 'Grote Taart' niet aan een deelnemend team uitge
reikt, maar later door de 'charmante gastheren' mees
ter gemaakt! Met de troostprijs -een eigenlijk ook wel
heel grote- abrikozenvlaai hebben wij ons verdriet
weggegeten. Gelukkig zat het uitgereikte lunchpakket
verpakt in een boerenzakdoek, want
wij hebben toch ook wel even de
neus moeten snuiten. En daarna?
Daarna hebben wij nog heel lang
na zitten praten over een weliswaar
natte, maar heel geslaagde familie
dag.
Loes Hoogeveen, Charlie
Giesberger, heren zondag 4 en al
die anderen die meegeholpen
hebben: allemaal heel hartelijk dank
voor een heel geslaagde dag! En
wij? Wij zijn alweer in training
voor de volgende familie-dag!
De ene bak is de andere niet.
Veel blauwe plekken en gedeukte ego's: waardeloos
onderdeel, erg slecht voor de teamspirit. (Ooit
aanschouwd hoe mijn frêle schoonzusje probeert Alex
de la Mar, op een fiets, overeind te houden? Ontluiste
rend!)
Toen kwamen we bij het onderdeel 'drie
rondjes om het wicket lopen en dan op het doel schie
ten'. Zelfs zonder bier bleek dit een tamelijk lastig
onderdeel. Maar nu kregen wij hulp uit onverwachte
hoek (nou ja, 'hoek'). Storten ging het! Met bakken
kwam het opeens uit de hemel en alle deelnemers -zo'n
170 maar liefst- zochten een droger heenkomen. Op de
tribune, in de dug-out, de tent en het clubhuis, overal
zag je druipende mensen en 'drup-sporen'. De
bewolkte hemel bekijkend en de natheid van de deelne
mers in ogenschouw nemend, besloot de organisatie na
ampel overleg dat de familie-dag na dit beperkte
programma afgerond zou worden.
Een warme douche later, in droge kleren en
met een Berenburgertje op tafel, speculeerden wij welk
argument nu precies doorslaggevend zou zijn om ons
