Mulierbeker en Best of the
Rest-toernooi
I
door Maxime
van Liemt
HFC 115 JAAR
Rembrandtlinks 12,48 meter
rechts 12,51 meter
Maxime van Liemt:
sportieve en organisato
rische klasse.
Over krasse knarren: de
heren Reijgersberg en
Korpershoek van Zater-
dag 2.
Zaterdag 10 september stond in het teken van de Mulier
beker en het Best of the Rest-toernooi. Ditmaal was de
opzet dus anders dan voorgaande edities. De zeven
onderdelen van de Mulierbeker (vergooien, doelschieten,
verspringen, vertrappen, baldribbelen en de 100 en 300
meter hardlopen) werden tussen de wedstrijden van het
toernooi afgewerkt Dit onderlinge toernooi stond open
voor alle senioren en A-junioren teams, met uitzondering
van het eerste en tweede. De selectiespelers fungeerden
als gastbegeleiders van de deelnemende teams, maar
mochten wel aan de Mulierbeker deelnemen.
Twaalf teams hadden zich ingeschreven: zaterdag 2, 3, 6,
7 en 8, de Veteranen en de zondagelftallen 4, 6, 7 en 9,
alsmede de Al. Bovendien deed een team van vroegere
jeugdleden mee onder de naam Oud HFC. Dit team werd
door Dirk Jan van Zuidam en Jan Willem Adrian weer
bijeengebracht en had onder meer Job Rekveld en Remco
Meijer in de gelederen.
Broederstrijd. Dick en Hans Kluit.
Voor het Best of the Rest-toernooi, waarvan
Elres Audio Visual Centre sponsor was, voetbalden de
Veteranen tegen zaterdag 8 en de 'vets' wonnen dat
duel met 1-0, door een wel heel merkwaardig doel
punt. Na een toegekende vrije trap voor de Veteranen,
dreigde de bal over de achterlijn te gaan, zeg maar
tussen doelpaal en cornervlag. Eelco Klein, keeper van
zaterdag 8, liep uit z'n doel om de bal tegen te houden
en gaf de bal keurig netjes aan de Veteranen terug.
Deze namen de vrije trap meteen: 1-0. Even wachten
tot de doelman weer op zijn post is hoort blijkbaar tot
de verleden tijd. Maar ja, dat krijg je bij de Best of the
Rest Champions League,
waar elk punt vorstelijk
beloond wordt en de
commercie een steeds
grotere rol gaat spelen.
Voor
het onderdeel
vertrappen
waren Rob
Tullenaar en
Rembrandt
Heerkens
Thijssen inge
huurd. Rembrandt gaf,
zoals een goed docent
betaamt, een demonstratie
van zijn fabelachtige traptechniek op zijn ultra
moderne Adidas Rain Predator, ook wel bekend als de
kwaliteitsrijke oer-Hollandse Rubberen Regenlaars. De
deelnemers moesten de bal zowel met het linker- als
met het rechterbeen zo ver mogelijk trappen.
Rembrandt bewees zijn tweebenigheid: rechts 12,51 en
links 12,48 meter. Toch mooi in evenwicht. Ter verge
lijking: Alex de la Mar schoot 40 meter met zijn rech
ter- en 42 meter met zijn linkerbeen. Maxime van
Liemt won het onderdeel met, opgeteld, 88 meter
(punten). Bij het verspringen hadden de deelnemers
geluk dat er gekwalificeerde juryleden geposteerd ston
den, Herman Boekwijt en Kick van Baekel. De grote
vraag was niet zo zeer hoe ver je moest springen, als
wel waar je precies moest afzetten. Als de deelnemer
dacht dat hij in de stoel van de tandarts terecht zou
komen omdat hij door zijn sprong tegen de verre rand
van de bak terecht zou komen, werd hem toegestaan
drie meter vóór de bak af te zetten. Dacht je dat de bak
toch niet bereikt werd, was een afzet op de rand het
advies. Stelt u zich voor dat de uitleg van Kick van
Baekel nog ingewikkelder was! Echt hilarisch werd het
toen sommige deelnemers met tandarts-angst besloten
de 'vroege' afzet te gebruiken en vervolgens de bak niet
haalden! Namen noemen we niet, ook niet die van
Arnoud de Jong. Michiel de Jong (zat. 2) en Don
Arends (zat. 3) sprongen met 5.30 meter het verst van
iedereen. Omdat Michiel dat bij beide pogingen het
zien mocht hij zich de winnaar noemen.
In poule
A werd zondag 4
winnaar door drie
overwinningen. Op
doelsaldo won
zaterdag 2 poule B
en Al was de sterk
ste van poule C. Door het slechte weer konden helaas
geen kruisfinales gespeeld worden. Het toernooi ging
door in drie nieuwe poules. Maar voordat er weer
'gebald' zou worden, werd er flink 'gemulierbekerd'.
Het dribbelen stond onder leiding van Paul
Bouwman en het was nog maar de vraag of hij na een
hele gezellige avond alle tijden wel goed geklokt heeft.
Veel uitleg was niet nodig, iedereen had op de training
wel eens langs paaltjes geslalomd. Het ging er om wie
dat het snelste zou doen. Sander Schoonmaker (zon. 4)
mocht zich met 12,19 seconden de dribbelkoning
noemen. Veteraan Frits Darlang had wel wat moeite
met deze oefening, want na twee paaltjes stond hij al
volstrekt vertwijfeld om zich heen te kijken. Hij zocht
