La chasse a la cravate
I
Tout est bien
KONINKLIJK VERENIGD
Chapeau Chapon
Staan bij het spelen van
de Marseillaise.
Roger Milla:
Kameroenees-Franse
klasse.
onbevangen tegemoet. Twee fraaie treffers van Lars
Looyen konden de Friese zege niet verhinderen. Frits
Darlang had ze wellicht ook iets té vriendelijk
onthaald. En nog wel in het Fries. De officials Huis-
man en Cnossen waren diep onder de indruk.
Ja, ze waren al erg vroeg vertrokken. Ze
hadden de hele zomer gekaatst, gefierljept en Skutsje
gezeild. Bij Germ Okkinga hangt de kaatskoningskrans
nog aan de deur. Henk Posthumus en Wiebe Bergsma
hadden de fietselfstedentocht nog in de benen. En de
voorzitter van de SV
Muiier schijnt in 1985
en 1986 de elfsteden
tocht nog sneller te
hebben gereden dan
Hennie Wijkhuizen.
Bovendien
was Germ Huisman in
staat ons exact te
vertellen waar het
ouderlijk huis (de
Aylva State) van Pim
Muiier had gestaan.
Jan Mulder
zal voor zijn aan
staande voorleesavon
den met Remco
Campert ongetwijfeld
inspiratie vinden in
het glanzende betoog
dat Jules Chapon
tegen de Fransen
afstak. Zijn 'discours
de table' was zo goed
dat Jacques Vendroux
vergat verder te eten
en de overige spelers
even de ogen afhielden van onze tolkende tafeldames
Nadia Adrian, Lourien van Butzelaar en
Else-Marianne Heep.
Jules' analyse van het 'football artistique' was
een sprankelend voorbeeld van welsprekendheid, een
kunst die de Fransen naast vrijen en eten het meest
weten te waarderen. Het was jammer dat maar zo
weinig HFC'ers van deze uitzonderlijke bijdrage
getuige zijn geweest.
Nadat Tigana de wens had geuit zo'n 'cravate
a la couronne' te bezitten, schoof de ene na de andere
reünist het honk van Pink binnen om de overige Fran
sen van hun variété-
cravate te ontdoen.
Zelfs Michel Platini
ontkwam niet aan de
wurgend hebberige
greep van een niet
nader te noemen
bestuurslid.
QUI FINIT BIEN
Hoe de
reünisten zich
gedroegen leest u
elders. Opvallend
echter was hoe er een
soort bovennatuur
lijke communicatie
tussen de twee
verschillende ruimtes
ontstond. Iets van die
'liberté fraternité'
gedachte (aan égalité
zullen ze bij HFC
voorlopig niet doen
hoop ik) leek werke
lijkheid te worden.
En toen de
Fransen onder
oprecht luid gezang de onderwereld der reünisten
betraden, had ik dat kippevelachtige gevoel dat er deze
dag iets bijzonders was gebeurd.
Er is maar ene club in 't land...
