De reünistendag
HFC
JAAR
Ruud Onstein
Champagne en de Wiener
Philharmoniker
DOOR
Bart en Henk:
De succesformule.
ledereen op zondag 11 september was het er over eens,
het was een geweldige reünistendag. Zelfs de dagen erna
sprak niemand over wat anders dan over de geslaagde
reünistendag. Wat was het verschil met die 114 voor
gaande reünistendagen, vroeg ik me af. Na enig naden
ken werd het me duidelijk: De Fransen. Het 'savoir vivre'
van de Fransen had deze dag zo uniek gemaakt
Dit stukje moet over het reünistendiner gaan,
maar ik kan het niet maken zonder ook allerlei aspec
ten van de dag zelf erin te betrekken. Het was een
soort 1 januari, maar dan toch weer anders. Ook op 1
januari ga ik zo om 13.00 uur naar HFC om iedereen
te ontmoeten en gelukkig nieuwjaar te wensen. Ook nu
was ik tegen dat tijdstip op de club en de eerste die ik
tegen het lijf liep was
Paul Bouwman. Met
die 1 januari gedachte
in mijn hoofd zei ik
tegen hem: "Waar
was je nou?" Hij
begreep het meteen
want op 1 januari
kijken we met z'n tweetjes
altijd naar het nieuwjaarscon
cert van de Wiener Philhar-
moniker, onder het genot van
champagne, zalm en quiche.
Het laatste persoonlijk door
Paul klaargemaakt. Deze
zondagmorgen echter geen
Wiener Philharmoniker maar
gewoon Willem Duijs. We
lachten wat en waren het er
over eens dat het toch een
beetje 1 januari was, met de wedstrijd tegen de Oud
Internationals voor de boeg. Maar het was eigenlijk
veel leuker dan 1 januari. Het weer was perfekt, het
nieuwe terras zat heerlijk, de bestuursleden van SV
Muiier uit Witmarsum waren gezellig gezelschap en de
reünisten stroomden één voor één binnen. Dick Drij
ver, Nantco Hazelhof, Ronnie Thesen Ender en Peter
van der Ree, om er maar eens een paar te noemen die
niet iedere dag op HFC verschijnen.
moest schaffen waren uit de 22.000-serie! Plotseling
werd mijn gesprek in de Spoelderruimte verstoord
door de mededeling dat we aan tafel moesten. Boven
aan de trap staande had ik een fraai overzicht over een
zaal vol met blauwe blazers. Bijna iedereen had al een
plaatsje gevonden en ik kon nog net aanschuiven bij
organisator Dick Kluit en zijn broer Hans, Vivian
Davis en Jan Beek. Een prima tafel in de nieuwe serre.
Ignace van Liemt kondigde aan dat het een ander
reünistendiner zou worden dan anders en dat hij de
sprekers tot één beperkt had. We zouden bediend
worden door leerlingen van de HEAO en dat op zich
was al iets bijzonders. Geen zelfbediening dus zoals
vorig jaar, waar zoveel kritiek op was gekomen. Het
clubhuis zat helemaal vol en in de kuil zaten onze
Friese vrienden van SV Muiier. Je kon ze niet zien,
maar wel horen en ruiken, want een dagje naar de
grote stad ging
hun niet in de
kouwe kleren
zitten. Voor de
hele dag had de
jubileumcom
missie ze voor
zien van drie
consumptiebonnen (nog uit de 100-serie), waar ze het
maar mee moesten rooien. Het tempo waarop 's
morgens vroeg de Beerenburger en de rode wijn door
kwam, deed mij het ergste vrezen. Het liep echter alle
maal goed af en het was een genoegen om deze
sympatieke Friezen tijdens het toetje naar de gereed
staande bus te zien vertrekken, vrolijk zwaaiend en vol
dankbaarheid voor deze dag. Ze kregen niet zo'n
staande ovatie als de Fransen, maar ja, c'est la difference.
De buitenlanders waren al de hele dag een beetje bij
ons uit de buurt gehouden. Oelie durfde het kennelijk
niet aan om ze direct bloot te stellen aan de ongege-
Ze zijn er nog niet, ze zijn er nog niet, gonsde
het rond half drie door het clubhuis en de schrik sloeg
iedereen om het hart, want het begon al aardig vol te
lopen rond het veld. De omroeper deelde iets mee.
Wat hij zei was niet te verstaan omdat alle andere
aanwezigen in de bestuurskamer ook in de microfoon
leken te praten, maar je kon er uit opmaken dat er iets
stond te gebeuren. Sommigen meenden zelfs gehoord
te hebben dat de wedstrijd om 15.30 uur zou aanvan
gen. Gelukkig maar, want het zal toch niet gebeuren...
De wedstrijd was fantastisch. Sinds Xerxes,
Rheden en Velocitas was het niet meer zo druk
geweest aan de Spanjaardslaan en ook dat werkt sfeer-
bevorderend.
De borrel voorafgaand aan het diner was lang
en gezellig. Het fraaie weer zorgde voor een record
omzet en de twaalf nieuwe bonnen die ik alras aan
Een tafel Grote HFC'ers.
