KONINKLIJK VERENIGD
Vrienden voor het leven.
dat zich nog een spreker gemeld had. Het bleek voor
zitter Eggie te zijn, die toch even kwijt wilde wat voor
fantastische dag dit was. Uniek in zijn soort en hij
genoot iedere minuut. Iedereen bedankt, maar vooral
Henk Uildriks. Vervolgens vertrokken de Fransen,
moe maar voldaan verlieten zij het clubhuis, toege
juicht door iedereen. Door een erehaag van HFC'ers
verlieten zij onder daverend applaus de zaal. De Fran
sen waren zichtbaar aangedaan en genoten van dit
afscheid. "Partir, c'est mourir un peu..." merkte Vivian
Davis in accentloos frans op. Wat hebben wij toch een
bijzondere club, dacht ik nog. Die gedachte werd
versterkt toen Gerrit Peys door Ignace naar voren
werd gehaald. "Hij gaat niet spreken hoor," stelde hij
ons gerust. Vervolgens gaf hij de microfoon aan de
aanvoerder van HFC 1, die zoals gebruikelijk de
nieuwe spelers aan ons voor wilde stellen. Het werd
een rotzooitje. Ik meende begrepen te hebben dat de
zoon van Bep van Klaveren bij Zwolse Boys is gaan
spelen en dat de trainer van de C-junioren is overge
gaan, omdat de loze beloften niet werden waarge
maakt, dat Duncan Bloem bij
Volendam gaat spelen en dat
Wijkhuizen al twee prostaat- V ■jlfjSj'y.:v"
operaties heeft ondergaan. Vooral Flessen Moët C& Chandon met
van het laatste ben ik niet zeker, een oranje etiketje
omdat de ouwe rustig aan een
tafeltje naast me zat te genieten
van een fles rode wijn en in een
serieus gesprek was gewikkeld met John Weijers. Ik zei
het al, het was een rotzooitje en ik zal het wel allemaal
niet goed begrepen hebben, maar het wordt mij zo
langzamerhand veel te ingewikkeld. De maaltijd liep
ten einde en de van ver gekomen reünisten vertrokken
weer naar hun woonplaats, waar ze hopelijk veilig zijn
aangekomen. De plakkers bleven en zo kon het gebeu
ren dat Jan Domhoff nog even een kopje koffie bij ons
kwam drinken. Zo hoor je nog eens wat inside infor
mation over de club, waar het normale lid geen weet
van heeft. Ik raakte behoorlijk onder de indruk van wat
er zoal op de club gebeurt, wat voor werk daar voor
verzet wordt en wie daar allemaal bij betrokken zijn.
Het gaat goed met HFC, maar dat wisten we al. De
reünistendag bevestigde dit ook. Geen onvertogen
woord, een nieuwe succesformule, het diner lekker in
je eigen clubhuis. Ik bleef met één vraag zitten. Geven
wij de organisatie van de 1 januari wedstrijd ook aan de
Groningse combinatie Jan Mulder-Henk Uildriks? De
tijd zal het leren. Deze keer is het mij zeer goed beval
len. U ook?
neerde blikken van alle bewonderend kijkende
HFC'ers. Slechts een select gezelschap werd toegelaten
tot de bestuurskamer waar de gasten hun diner geno
ten, dat overigens werd overgoten met flessen Moët
Chandon met een oranje etiketje. Zo vernamen wij dat
Jules Chapon de gasten voortreffelijk had toegesproken
en dat ze onder de indruk waren van zijn frans. Joop
van Schaik mocht er ook bij zijn en nog een paar
gelukkigen. Jammer, want ik was echt benieuwd of de
Fransen er ook een Joop Stoffelen bij hadden zitten en
hoe ze gereageerd zouden hebben op de interrupties
van bijvoorbeeld een Willem Veniet, Paul Bouwman of
Tonnie ten Have.
Nee, wij moesten het doen met Frits Kotte.
Ook leuk natuurlijk, maar er was geen woord frans bij.
Hij had zich afgevraagd of hij het wel zou halen, nou
hij was ruimschoots op tijd. Omdat Ignace slechts één
spreker had aangekondigd, konden wij ons vervolgens
rustig op de maaltijd concentreren, die uit drie gangen
bestond. Meloencocktail, spiezen en ijs waren de
gangen en voor zeven bonnen had je er een fles wijn
bij. Ronduit verrassend was de mededeling van Ignace
