'Als de kleintjes allemaal
voetballen is het net een
bloemenveld
.wie zouden zich
daar toch achter
ramen bevinden...
door Willem Padt
Soms sta ik er bij stil: dat er ook mensen zijn die met andere ogen
naar de velden kijken. De omwonenden. Mensen die last hebben van
fout geparkeerde auto's, van lawaai. Maar bij drie gebouwen had ik altijd
een heel onbestemd gevoel. De drie gebouwen van St.Jacob in de Hout.
Je weet het: er wonen bejaarden, je kent ze niet. En soms, als er weer
eens een schot hopeloos over het hekwerk van veld 3 verdween (lichaam
te ver naar achteren), dacht ik wel eens: wie zouden zich daar toch achter
die ramen bevinden? Wat voor levens spelen zich daar af? Kijken 'ze'
wel eens naar de velden? En vinden 'ze' de velden leuker als ze er stil en
verlaten bij liggen of juist als ze bespeeld worden?
Ik vond dat de stem van omwonenden in dit boek niet mocht ontbre
ken en ben daarom op dat voor mij onbekende bouwwerk afgestapt. Op
de huidige plaats heeft tot 1923 het buitenverblijf 'Leeuw en Hooft'
gestaan. Alleen het fraaie koetshuis, gelegen aan de Emauslaan, is nog
intact. Daarin wonen nu de zusters van St.Jacob in de Hout.
Via de zeer hulpvaardige directeur heb ik een paar dagen eerder een
afspraak met zes dames gemaakt, te weten de dames D. Daamen-Brands
(88), J. Doing-ter Wolbeek (83), G.H. Helsloot-Poppe (85), J.A.
Peperkoorn-Prins (88), J.H.N. de Ree (79) en T.A.M Schuyt-Bouwman
(83)"
Ik meld me bij de receptioniste, spel mijn achternaam. Ze vindt de 't'
het buitenverblijf
'Leeuw en Hooft'.
