//et blauw en wit
fier bovenaan
»L J
door Paul Rudolph
Met de druilerige winters in gedachte waarin voetbalvelden verande
ren in plassen, zelfs soms ook meren, mocht ik van mijn ouders pas lid
worden van HFC, na het behalen van de zwemdiploma's A en B. Mocht
ik lid worden? Nee, ik moest lid worden van HFC. Als telg uit een echte
HFC-familie was dit vanzelfsprekend.
Op een zaterdagochtend in 1977 zat ik in de bestuurskamer van HFC
na mijn eerste balcontact op de velden aan de Spanjaardslaan te hebben
gehad. Nerveus, maar gelukkig was mijn vader aan mijn zijde.
In de bestuurskamer werden verschillende vragen op mijn toekomsti
ge voetbalvrienden en mij afgevuurd. Op de vraag wat je na thuiskomst
van een potje voetbal moet doen, wist ik het goede antwoord: 'Je tas uit
pakken en voetbalschoenen poetsen'. Een kortstondig applaus was vol
doende om trots als een pauw de rest van de 'intake' aan mij voorbij te
laten gaan.
Na het verkrijgen van het lidmaatschapsbewijs, toen nog diploma
geheten en dus het derde dat ik mocht ontvangen, was ik klaar voor het
echte werk: voetballen bij de 'Onderlingen', de huidige F-junioren.
Bij gebrek aan een team als Nederlands-Indië of de Molukken speel
de ik als onderling bij Peru. In eerste instantie als keeper, maar al snel
bleek dit niet de meest handige zet die je als leider kon doen. Iedere
zaterdagmorgen voetbalde ik zodoende tegen teams als Argentinië,
Venezuela en Brazilië. De strijdkreet Peru maakt van iedere tegenstan
der appeljus' weerklinkt nu nog in mijn oren.
MHÜI
MliiiM
HFC promoveert naar
de derde klas KNVB, 1988
staand vlnr:
M.Groeneweg verzorger
H.Kiemeney,
P.v.Essen, R.Verstraten, C.Plaisir,
G.Peys(trainer), R.Roode, N. Vissers,
P.Steenkist, B. Wit jas, Just Spee,
E. Poster, J. Berghuis
zittend/gehurkt vlnr:
P.Verheijen, G.Flierenga, H.Rudolph
(grensrechter), Jaap Spee, H.Arends,
M.v. Gaaien, B.Roode (leider),
D.Kiemeney en S. van Liemt
(|e)
"V V i
