...nooit meer de
schoenen afspoelen in
de betonnen bak
voor de douches...
de tribune was weg. Ik wist niks van een brand en pas op kantoor hoor
de ik na een paar telefoontjes wat er gebeurd was. Ik kon het me niet
voorstellen, de tribune weg... Nooit meer verkleden in die prachtige kle-
renzooi, nooit meer het veld op- en aflopen van onder de tribune van
daan, nooit meer je kop stoten tegen de schuine wanden van de kleedka
mers, nooit meer je schoenen afspoelen in de betonnen bak voor de
douches, nooit meer douchen met die prachtige geisers en nooit meer de
overwinningstango met Paul onder diezelfde douche, nooit meer op de
geavanceerde massagetafel midden in de kleedkamer, nooit meer op de
eretribune naar een wedstrijdje zitten kijken, nooit meer op het dak. En
het ergste van alles: nooit meer op je vertrouwde plaatsje je verkleden.
Alles weg, het hele paleis was ingestort. Mijn vaste plekje was in het ver
lengde van de massagetafel tegen de wand van de andere kleedkamer.
