.rillingen over mijn
rug bij alweer
een doelpunt van
HFC...
J
Daar kon je nog rechtop staan en er stond een mooie blauwe paal waar
tegen je je schoenen kon afkloppen. Paul Bouwman zat daar ook altijd in
zijn glorietijd. Na de wedstrijd kwam ik hem altijd even opzoeken om
hem te feliciteren of te troosten en om zijn commentaar te horen op de
zojuist beëindigde wedstrijd. Vaak speelde hij op mijn schoenen want
die zaten zo lekker en daar scoorde hij zo makkelijk mee en zo straalde
zijn succes ook een beetje op mij af.
Na de brand was HFC ineens HFC niet meer. Ik voelde mij ont
heemd en een innerlijke woede maakte zich van mij meester. Een periode
van zevenentwintig jaar werd afgesloten en nog steeds heb ik er moeite
mee, vooral nu ik de foto's uit het plakboek van Otto Richelmann onder
ogen krijg.
Wat was het een majestueus gezicht als het eerste thuis speelde en de
tribune zat vol (900 man). Rillingen over mijn rug bij gejuich van alweer
een doelpunt van HFC. Het gereserveerde gedeelte voor de ereleden en
de leden van verdienste. 1 Januari, 10 graden onder nul, sneeuw en ijs op
het veld, Mech Kruyff met een Russische berenmuts maant iedereen tot
inschikken. Vechtpartijen op de tribune tijdens en na de wedstrijd HFC
- Zandvoortmeeuwen. Prijsuitreikingen van een toernooi of van de
Mulier-beker vanaf het gereserveerde gedeelte. Onuitwisbare beelden
van een monument.
Toen ik nog maar net lid was (1947) was de tribune een fantastische
31
1 januari 1954
waren er alleen maar
staanplaatsen.
