inzet en geheel verkeerd getimede slidings zijn waardering wegdragen.
Natuurlijk was er ook daadwerkelijke hulp van de kant van de He
ren. Soms uit onverdachte hoek. Zo was Chris van Houten graag op
HFC: sigaar, lange donkere jas en hoed op het hoofd. Altijd bereid een
praatje te maken en een klus te verrichten. Chris was dol op maaien en
Leo was zo gek Chris de machine af te staan en het hoofdveld te laten
maaien. Op een gegeven moment raakte de slip van de jas van Chris tus
sen de vlijmscherpe maaimessen, lagen flarden van de jas op het veld en
ging Chris, zich nergens van bewust, rustig door. Toen hij met zijn geha
vende kleding in de kleedkamer verscheen werd door de verzamelde
jeugd een jubelend daar komt Swiebertje' ingezet.
Piet van Houten, onze legendarische erevoorzitter, moest op een
avond tijdens een bestuursvergadering zo nodig dat hij ten einde raad
het veel te smalle schijthuis achter de tent van Schaafsma met een bezoek
vereerde. Nadat hij zijn werpsel had geworpen, en Piet nieuwsgierig wil
de kijken of het product wel natuurecht was, kwam hij bij die beweging
muurvast, met de broek op de enkels, tussen de deurpost te zitten.
Schaafsma c.s. hebben hem toen met de ijsblokkentruc vrij getrokken,
waarna de Heren besloten het sanitair aan te passen aan de maatstaven
van de 20e eeuw.
Bijna vijftien jaar lang mocht Leo Damen voor de Heren zijn hove-
nierpioniersarbeid verrichten. Hij maakte in die jaren het begrip 'terrein
knecht' tot een archaïsme. Iedere HFC'er en (ongewild) menig R&W'er
kreeg diep respect voor veldheer Damen die de Heren nooit als zijn
werkgever beschouwde en thans vanuit Apeldoorn met vertedering en
nostalgie terugblikt op de mooiste periode uit zijn leven: werken en
wonen aan de Spanjaardslaan.
Is dat eigenlijk niet de geheime droom van elk rechtgeaard HFC'er.
51
kaarsrechte
lijnen.
